1 – ره ی ه و ﯾ د و و رو

ﺳﺮﻣﻘﺎﻟﻪ ي اول، ﺳﺎﻗﻲ ﻗﻬﺮﻣﺎن 3 ﺑﻪ ﻧﺎم ﻳﺰدان ﭘﺎك ﻧﺸﺮﻳﻪ ي ﭼﺮاغ ﺳﺮﻣﻘﺎﻟﻪ ي دوم، راﻣﺘﻴﻦ : ﺑﻬﺸﺖ ﻳﻌﻨﻲ اﻻن 6

ﻳﺎدداﺷﺖ ﺳﻮم – روز ﺟﻬﺎﻧﻲ زن – ﻣﺮﻳﻢ ﻧﺠﻮا 10

ﺧﺒﺮ و ﺗﺤﻠﻴﻞ – وﻳﮋه ي اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت رﻳﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮري 12

راﻫﻨﻤﺎ – ﺳﺎل ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي ﻧﻮروزي و اﻛﺮان ﻧﻮروزي ﺳﻴﻨﻤﺎ ﻫﺎ و ﺗﺎﺗﺮ ﺑﻬﺎري 19

اﻃﻼﻋﺎت ﻋﻤﻮﻣﻲ – ﺷﻌﺎرﻫﺎي دﻧﻴﺎي ﻛﻮﻳﻴﺮ 22 ﻣﺎه ﻧﺎﻣﻪ ي دﮔﺮﺑﺎﺷﺎن ﺟﻨﺴﻲ اﻳﺮان

ﺳﺎل ﭼﻬﺎرم ﺷﻤﺎره ي ﭘﻨﺠﺎه و ﻳﻜﻢ . ﻓﺮوردﻳﻦ 1388 ﻃﻨﺰ 23 ﻣﺎرچ - ﻓﻮرﻳﻪ 2009

ﺻﺎﺣﺐ اﻣﺘﻴﺎز و ﻣﺪﻳﺮ ﻣﺴﻮول : ﺳﺎزﻣﺎن دﮔﺮﺑﺎﺷﺎن ﺟﻨﺴﻲ اﻳﺮاﻧﻲ دﻟﺨﺎﺳﺘﻪ ﻫﺎ ﺳﺪرﻳﻚ، ﭘﻮﻳﺎ ، رﺳﻮل و ﻣﺼﻄﻔﺎ 25 ﺳﺮدﺑﻴﺮ : ﺳﺎﻗﻲ ﻗﻬﺮﻣﺎن

دﺑ ﻴﺮ ﺗﺤﺮﻳﺮﻳﻪ : راﻣﺘﻴﻦ اﻧﺪﻳﺸﻪ – ﭘﺴﺮ ﺧﻴﺎﺑﺎن وﻟﻲ ﻋﺼﺮ ، ﺷﺎﻫﺪ– ﮔﻔﺖ ﮔﻮ ﺑﺎ ﻋﺒﺪي ﻛﻼﻧﺘﺮي، ﺣﻤﻴﺪ ﭘﺮﻧﻴﺎن 34 وﻳﺮاﺳﺘﺎر : ﺑﻴﻨﺶ

ﻃﺮح ﺟﻠﺪ : ﻣﺎو س س آدرس وب ﺳﺎﻳﺖ : http://cherag. irqo.org ادﺑﻴﺎت – ﻣﺮﻳﻢ ﻧﺠﻮا، اﻟﻬﺎم ﻣﻠﻚ ﭘﻮر، ﺳﺎﻳﻪ 46 آدرس وﺑﻼگ : http://blog.irqo.org

ﺗﺎﺗﺮ - ﻧﺎﺟﻮر ﺳﻴﻨﻤﺎ – ﻣﺎﻫﻲ 52 آدرس ﭘﺴﺖ اﻟﻜﺘﺮوﻧﻴﻜﻲ : [email protected]

آدرس اﺷﺘﺮاك : [email protected] – ﺗﺮاﻧﻪ ﭘﺎﻛﺎن ﺳ، ﻌﻴﺪ ﭘﺎرﺳﺎ، ﻛﻮﻳﻴﻦ 62 • ﭼﺮاغ در وﻳﺮاﻳﺶ ﻣﻄﺎﻟﺐ رﺳﻴﺪه آزاد اﺳﺖ . . ﻣﺮور ﻛﺘﺎب ـ راﻣﺘﻴﻦ 72 • ﻣﺴﻮوﻟﻴﺖ ﻣﻌﻨﻮي ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎي ﻣﺠﻠﻪ ﺑﺮ ﻋﻬﺪه ي ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎن ﻣﻄﺎﻟﺐ اﺳﺖ. ﻛﺘﺎب ﺿﻤﻴﻤﻪ ﺧﺎﻛﺴﺘﺮﻫﺎي آﺑﻲ ، ژان ﭘﻞ داﺋﻮ، راﻣﺘﻴﻦ 78 • ﭼﺮاغ ﺑﻴﺴﺘﻢ ﻫﺮ ﻣﺎه ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺧﻮد را ﻣﻲ ﺑﻨﺪد.

• ﺑﺮاي اراﻳﻪ ي ﻣﻄﻠﺐ در ﻫﺮ ﺷ ﻤﺎره، ﺑﺎ دﺑﻴﺮ ﻫﺮ ﺑﺨﺶ، ﻳﺎ ﺳﺮدﺑﻴﺮ ﻳﺎ دﺑﻴﺮ ﻫﻴﺎت ﺗﺤﺮﻳﺮﻳﻪ ي ﻣﺠﻠﻪ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﻛﻨﻴﺪ.

• ﺳﻌﻲ ﻛﻨﻴﺪ ﺑﺪون ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻲ ﻗﺒﻠﻲ ﺑﺮاي ﻣﺠﻠﻪ ﻣﻄﻠﺒﻲ ﻛﺎر ﻧﻜﻨﻴﺪ.

• ﭼﺮاغ ﻫﻔﺘﻪ ي اول ﻫﺮ ﻣﺎه ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻣﻲ ﺷﻮد.

ﻋﻜﺲ ﻫﺎي اﻳﻦ ﺷﻤﺎره از ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ي " زﻧﺪﮔﻲ" ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻧﺸﺮﻳﻪ ي ﭼﺮاغ اﺳﺖ . ﺑﺎزﭼﺎپ و اﺳﺘﻔﺎده از ﻋﻜﺲ ،ﻫﺎ ﺣﺘﻲ ﺑﺎ ذﻛﺮ ﻣﻨﺒﻊ ، ﻣﺠﺎز ﻧﻴﺴﺖ . .

2 – ره ی ه و ﯾ د و و رو

3 – ره ی ه و ﯾ د و و رو ﺳﺮﻣﻘﺎﻟﻪ ي اول

ﺳﺎﻗﻲ ﻗﻬﺮﻣﺎن

ﻧﻮروز اﻣﺴﺎل ﺣﺘﻲ ﺑﺎ ﻧﻮروز ﻣﺒﻬﻢ ﻣﻀﻄﺮب ﭘﺮﺷﺘﺎب ﻧﮕﺮان ﮔﻢ ﺷﺪه ي ﭘﺎرﺳﺎل ﻫﻢ ﻣﺘﻔﺎوت اﺳﺖ . ﻧﮕﺮان ﺗﺮ اﺳﺖ، ﻣﻀﻄﺮب ﺗﺮ اﺳﺖ . ﭘﺮﺷﺘﺎب ﺗﺮ اﺳﺖ . اﻳﻨﺠﺎ ﻧﻪ، آﻧﺠﺎ . . ﭼﻴﺰي ﻛﻪ دو ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ را ﺑﺎ ﺳﺎل ﻫﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ ي زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻦ ﻣﺘﻔﺎوت ﻛﺮد ﻧﻔﺴﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ از ﻣﻦ ﮔﺮ ﻓﺘﻪ ﺷﺪ ﺗﺎ ﭘﺎﺑﭙﺎي ﺟﺎﻣﻌﻪ ي دﮔﺮﺑﺎش ﺟﻨﺴﻲ اﻳﺮاﻧﻲ راه ﺑﺮوم، ﻳﺎ ﺑﺪوم، ﻳﺎ ﻛﺎر ﻛﻨﻢ . ﺳﺮﻋﺘﻲ ﻛﻪ در ﺳﻲ ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ ي زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻦ، ﻫﻤﺎﻧﻨﺪي ﻧﺪاﺷﺘﻪ . ﺑﺮاي ﻣﻦ ﻛﻪ ﺳﻲ ﺳﺎل از ﭘﺮ ﺗﺸﻨﺞ ﺗﺮﻳﻦ ﺳﺎل ﻫﺎي زﻧﺪﮔﻲ اﻳﺮان را ﺑﻴﺮون از ﻓﻀﺎي ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ و ﻣﺮزﻫﺎي ﺟﻐﺮاﻓﻴﺎﻳﻲ آﻧﺠﺎ ز ﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ و زﻣﺎن ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم ﻛﺎرﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻛﺮده ام ﻫﻤﻴﺸﻪ در دﺳﺖ، و ﺑﻲ اﻧﺘﻬﺎ ﺑﻮده، و ﭼﻴﺰي ﺟﺰ ﻣﺮدن ام ﻣﺎﻧﻊ ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﻳﻚ ﻗﺪم دﻳﮕﺮم ﻧﻤﻲ ﺷﺪه، و ﻣﺮدن ﻧﻴﺰ، ﻣﻌﻨﺎﻳﻲ ﺑﻮده ﻛﻪ ﻧﺰد ﻳﻚ ﻣﻌﻨﺎﻫﺎي ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪن ﻧﻤﻲ ﺷﺪه، وارد ﺷﺪن ﺑﻪ ﭼﺮﺧﻪ ي زﻧﺪﮔﻲ دﮔﺮﺑﺎﺷﺎن ﺟﻨﺴﻲ اﻳﺮان، و زﻧﺪﮔﻲ ﻛﺮدن ﺑﺎ ﺳﺎﻋﺖ زﻧﺪﮔﻲ دﮔﺮﺑﺎﺷﺎن داﺧﻞ، ﻧﻔﺲ ﮔﻴﺮ اﺳﺖ . آﻧﺠﺎ، ﻫﻤﻪ ي ﻣﻔﺎﻫﻴﻢ در ﻫﻤﻴﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ ، ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ در ﺣﺎل اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎدن اﺳﺖ، ﻫﻤﻪ در ﺣﺎل ﻛﺸﻒ اﻧﺪ، ﻫﻤﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺼﻤﻴﻤﻲ ﺣﻴﺎﺗﻲ ﺑﮕﻴ ﺮﻧﺪ . ﻫﺮ روز، ارزش دارد . ﻫﺮ ﻗﺪﻣﻲ ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﻳﺎ ﺑﺮﻧﺪاﺷﺘﻦ اش ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺳﺎز اﺳﺖ . ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺳﺎز ﺑﻮدن ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي ﻫﻴﺎﻫﻮ ﺑﺮاﻧﮕﻴﺰ ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي روﺑﺮو ﺑﻮدن ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب ﺳﺨﺖ ﺑﻴﻦ زﻧﺪﮔﻲ و ﻣﺮگ اﺳﺖ . آﻧﺠﺎ، ﻣﺮگ، ﻣﻌﻨﺎﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن دارد، و ز ﻧﺪﮔﻲ ﺻﻮرت ﻫﺎي ﻣﺘﻔﺎوت دارد، و ﻫﺮ دوي اﻳﻦ ﻫﺎ ﻫﺮ روز اﺗﻔﺎق ﻣﻲ اﻓﺘﺪ . و ﻫﺮ ﺷﺐ، اﮔﺮ ﻛﺴﻲ ﺑﻪ ﺧﻮاب ﺑﺮود، روزي را ﺗﺎ دﻗﻴﻘﻪ ي آﺧﺮش ﺳﺮ ﻛﺮده اﺳﺖ . ﮔﺰﻳﻨﻪ ﻫﺎي اﺧﻼﻗﻲ، ﮔﺰﻳﻨﻪ ﻫﺎي ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ، ﮔﺰﻳﻨﻪ ﻫﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ، ﮔﺰﻳﻨﻪ ﻫﺎي ﺳﻴﺎﺳﻲ، ﮔﺰﻳﻨﻪ ﻫﺎي ﺷﺨﺼﻲ، ﻣﺤﺪودﻳﺖ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ آﻧﻘﺪر ﺗﻨﮓ اﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﺎﭼﺎر اﻓﻖ ﻫﺎي ﺗﺎزه ﺑﺎز ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ، ﻧﺎﭼﺎر، دﻳﻮار روﺑﺮو ر ا ﭘﺎره ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ، و آدم را ﻫﺮ روز در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﻮدش وادار ﺑﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ . اﻳﻨﺠﺎ، ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻫﺴﺘﻴﻢ، زﻣﺎن ﺑﻪ آﻫﺴﺘﮕﻲ ﻣﻲ ﮔﺬرد . ﻣﺎ روزﻫﺎ ﺑﺮاي ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻳﻚ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ، و ﮔﺰارش ﻳﻚ ﺧﺒﺮ، ﻛﻪ اﮔﺮ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻧﺸﻮد ﻳﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﻧﺸﻮد، " ﺷﺨﺼﺎ" درد ﻧﻤﻲ ﮔﻴﺮﻳﻢ، وﻗﺖ دارﻳﻢ . وﻗﺖ ﺗﻤﺎم ﻧﻤﻲ ﺷﻮد . در ﻧﻬﺎﻳﺖ، اﮔﺮ ﺗﻤﺎم ﺷﺪ، وﻗﺖ ﻣﺎ ﺗﻤﺎم ﻧﺸﺪه اﺳﺖ، ﻣﻮﺿﻮع دﻳﮕﺮي ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﺗﺎ درﺑﺎره اش ﮔﺰارﺷﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻳﺎ آن رﺳﺎﻧﻪ ﺑﻨﻮﻳﺴﻴﻢ . ﻣﺎ اﻳﻨﺠﺎ، اﺟﺎزه دارﻳﻢ ﻣﺸﻜﻞ ﺧﺎﺻﻲ ﺑﺎ ﻫﻮﻳﺖ ﺧﺎص ﻣﺎن ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ و ﺑﻪ ﺳﺎدﮔﻲ، ﻫﻤﺎﻧﻲ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻛﻪ ﻫﺴﺘﻴﻢ . اﻣﺎ در ﺳﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﮔﺬﺷﺖ، از ﻧﺰدﻳﻚ و در داﺧﻞ ﻓﻀﺎي زﻧﺪﮔ ﻲ دﮔﺮﺑﺎﺷﺎن ﺟﻨﺴﻲ، ﻛﻪ ﻳﺎ در اﻳﺮان اﻧﺪ ﻳﺎ در ﻛﺸﻮرﻫﺎي ﺑﻴﻦ راه زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ و در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻫﻨﻮز ﺑﻴﺶ از آن ﻛﻪ ﺑﻴﺮون ﺑﺎﺷﻨﺪ، در اﻳﺮان اﻧﺪ، ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﻛﻪ ﻫﻨﻮز ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ اﻳﺮان ﻧﻔﺲ ﻣﻲ ﻛﺸﻨﺪ، ﺷﺎﻫﺪ ﺷﺘﺎب ﺑﻮدم . و از دﺳﺖ رﻓﺘﻦ . و از دﺳﺖ دادن . و ﺑﻪ دﺳﺖ آوردن و اﻧﺘﺨﺎب ﻣﻴﺎن از دﺳﺖ دادن ﻳﺎ ﺑﻪ دﺳﺖ آوردن . اﻳﻦ، ﻧﮕﺎﻫﻲ اﺳﺖ از ﺑﻴﺮون ﺑﻪ آن زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ روزﻣﺮه اﺳﺖ . ﻧﮕﺎه ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻓﻀﺎي زﻧﺪﮔﻲ ﺷﻤﺎ را ﺑﺎ ﺳﻲ ﺳﺎل ﭘﻴﺶ از اﻳﻦِ ﻓﻀﺎي ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ﺷﻤﺎ ، ﭘﻴﺶ از اﻧﻘﻼب، و ﻳﺎ ﺳﻲ ﺳﺎل ﺑﻌﺪ از اﻳﻦِ ﻓﻀﺎي ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ﺷﻤﺎ ، ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ي ﻛﻮﺋﻴﺮ ﻏﺮﺑﻲ ﻧﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ، ﻣ ﻘﺎﻳﺴﻪ ﻛﻨﺪ، و ﮔﺰارش ﺑﺪﻫﺪ . ﺑﻪ ﺷﻤﺎ . ﺷﻤﺎ وﻗﺖ ﻧﺪارﻳﺪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﮔﺰارش ﮔﻮش ﻛﻨﻴﺪ . . در ﺳﻲ ﺳﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﮔﺬﺷﺖ، ﺷﻤﺎ ﺑﻪ دﻧﻴﺎ آﻣﺪه اﻳﺪ . ﺣﺘﻲ اﮔﺮ ﭘﻴﺶ از آن ﺑﻪ دﻧﻴﺎ آﻣﺪه ﺑﻮده ﺑﺎﺷﻴﺪ در ﺳﻲ ﺳﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﮔﺬﺷﺖ ﺷﻤﺎ " ﺑﻪ دﻧﻴﺎ آﻣﺪه .اﻳﺪ " ﺑﺰرگ ﺷﺪن ﺷﻤﺎ دﺷﻮارﺗﺮ از ﺑﺰرگ ﺷﺪن دﻳﮕﺮان ﺑﻮد . وﻗﺘﻲ ﺑﺰرگ ﺷﺪي ﭼﻜﺎره ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﺑﺸﻮي؟ اﻳﻦ از ﺳﻮالﻫ ﺎي ﻛﻠﻴﺪي ﺑﻮد و ﺑﺮ اﺳﺎس ﻗﺎﻋﺪه ﺟﻮاب ﺷﻤﺎ در ﭘﻨﺠﺎه در ﺻﺪ ﻣﻮارد " ﻏﻠﻂ" اﺳﺖ . وﻗﺘﻲ ﺑﺰرگ ﺷﺪي ﭼﻜﺎر ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﺑﻜﻨﻲ . ﺷﻤﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺳﻮال ﺟﻮاب ﻧ ﻤﻲ دﻫﻴﺪ ﺗﺎ از آﺷﻮب ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي ﻛﻨﻴﺪ . ﺗﺎ در ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮدﻳﺪ ﺧﻄﺮي ﻛﻪ ﺷﻤﺎ را ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻣﻲ ﻛﺮد در ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮد، وﻗﺘ ﻲ از ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻴﺮون ﭘﺮﻳﺪﻳﺪ، ﺧﻄﺮ ﺑﻪ ﺑﻴﺮون از ﺧﺎﻧﻪ آﻣﺪ . اﻳﻦ ﻛﻪ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ از ﺷﻤﺎ در اﺗﺎق ﻫﺎي ﺧﺎﻧﻪ آﺳﻴﺐ ﻣﺮﮔﺒﺎر دﻳﺪ و ﭼﻪ ﺗﻌﺪادي در ﭘﺎرك ﻫﺎ و ﺧﻴﺎﺑﺎن ﻫﺎ آﺳﻴﺐ را دﻳﺪﻧﺪ، در آﻣﺎري ﻛﻪ ﺷﻤ ﺎ ﺑﺪﻫﻴﺪ ﺟﺎ ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺮﻓﺖ . اﻳﻦ ﻛﻪ ﭼﻪ ﺗﻌﺪادي از ﺷﻤﺎ، آﺳﻴﺐ ﻧﺪﻳﺪ، ﻫﻴﭻ وﻗﺖ آﺳﻴﺐ ﻧﺪﻳﺪ، ﺣﺘﻲ ﺧﺮاش ﺑﺮﻧﺪاﺷﺖ را ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ . ﻛﺸﺘﻪ ﻫﺎ و زﺧﻢ ﺷﺪه ﻫﺎ و ﻣﻬﺠﻮرﺷﺪه ﻫﺎ و ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮده ﻫﺎ و ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪه ﻫﺎ، ﺳﺎﻛﻨﺎن ﺳﻠﻮل ﻫﺎي اﻧﻔﺮادي ﻳﺎ ﺟﺴﺪ ﻫﺎي اﻓﺘﺎده در زﺑﺎﻟﻪ داﻧﻲ ﻫﺎي ﺷﻬﺮداري، ﻳﺎ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ آﻧﻘﺪر ﺗﻮي ﺳﺮﺷﺎن ﺻﺪا ﭘﻴﭽﻴﺪ ﻛﻪ ﺧﻮدﺷﺎن ﺧﻮدﺷﺎن را ﮔﻢ ﻛﺮدﻧﺪ، ﮔﻢ ﻧﻤﻲ ﺷﻮﻧﺪ ، ﻣﺤﻔﻮظ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ . ﺗﺎرﻳﺦ ﺻﻔﺤﻪ ﺑﻪ ﺻﻔﺤﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد . ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﻲ ﻧﻮﻳﺴﻴﻢ اش . ﺣﺎﻻ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻪ ﺷﺮوع ﺳﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺗﺎزه اﺳﺖ، و داﻏﺪﻳﺪه اﺳﺖ و ﭘﺮ دﻟﻬﺮه اﺳﺖ، وﻗﺖ ﺷﻤﺮدن ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﺒﺮ از زﻧﺪﮔ ﻲ ﻣﻲ دﻫﻨﺪ . ﺧﺒﺮ زﻧﺪﮔﻲ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻴﺪ . . ﺷﻤﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﺧﺒﺮ زﻧﺪﮔﻲ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﻛﻪ ز ﻧﺪﮔﻲ را در ﺷﺮاﻳﻄﻲ ﻛﻪ دﺷﻮار و ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻞ اﺳﺖ روي دﺳﺖ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ اﻳﺪ . اﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ اي اﻧﺘﺰاﻋﻲ ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﺎ واﻗﻌﻴﺖ ﻫﻢ ﺧﻮاﻧﻲ دارد . زﻧﺪﮔﻲ ﺑﺮاي دﮔﺮﺑﺎﺷﺎن ﺟﻨﺴﻲ ﭼﻪ در اﻧﺰوا و ﭼﻪ در ﻓﻀﺎي ﻋﻤﻮﻣﻲ، ﺗﺠﺮﺑﻪ اي اﺳﺖ ﻛﻪ اﻟﮕﻮﻳﻲ ﻧﺪارد . ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ

4 – ره ی ه و ﯾ د و و رو ﺧﻄﺮ داﻳﻢ اﺳﺖ . ﺑﻨﻴﺎن ﻫﺎي ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ اش ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻧﺸﺪه اﺳﺖ، ﺳﻨﺖ ﻫﺎﻳﺶ ﻫﻨﻮز ﺗﺎزه ﺗﺮ از آن اﻧﺪ ﻛﻪ ﺳﻨﺖ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد، ﺷﻤﺎ ﻗﺎدر ﺑﻮده اﻳﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻓﺮﻫﻨﮓ را ﺑﻪ ﺳﻲ ﺳﺎﻟﮕﻲ و ﺑﻌﺪ ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﺪ؛ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻧﮕﺎه ﺑﻪ ﻧﻤﺎي رﺳﺎﻧﻪ اي دﮔﺮﺑﺎﺷﺎن، و ﺑﻪ ﻫﺪف ﻫﺎ و ﭼﺎﻟﺶ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻴﺮون از رﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎ زﻧﺪﮔﻲ دﮔﺮﺑﺎش ﺟﻨﺴﻲ را ﻣﻲ ﺳﺎزد، اﻳﻦ ﺳﻲ ﺳﺎ ﻟﮕﻲ را ﻣﻲ ﺗﻮان ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻛﺮد . ﺳﻲ ﺳﺎﻟﮕﻲ ﺟﺎﻳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺨﺺ درﺳﺖ در ﻣﻴﺎن داد و ﺳﺘﺪﻫﺎي اﺟﺘﻤﺎع اﻳﺴﺘﺎده اﺳﺖ . ﺷﻤﺎ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﻫﺴﺘﻴﺪ، اﻣﺎ ﺟﺎﻫﺎﻳﻲ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﻧﻴﺴﺖ، ﻓﻘﻂ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻴﺪ . در آن ﺟﺎﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻴﺪ، اﻧﺰواي ﺷﻤﺎ ﺑﻲ ﻣﻮرد ﻧﻴﺴﺖ، ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ اﻳﺪ ﻓﺮﻫﻨﮓ را ﺑﺎزﺳﺎزي ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ . ﺳﻮدﻣﻨﺪﺗﺮ اﻣﺎ ﺟﺎﻫﺎﻳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﺮاه ﻫﻤﻪ ﻫﺴﺘﻴﺪ . وﻗﺘﻲ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪه اي راي ﻧﻤﻲ دﻫﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻻﻳﺤﻪ اي راي ﻧﺪﻫﺪ، ﻳﺎ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪه اي راي ﻣﻲ دﻫﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻻﻳﺤﻪ اي راي ﺑﺪﻫﺪ، ﺣﻀﻮر ﺷﻤﺎ ﻗﺎﺑﻠﻴﺘﻲ ﺑﻪ آراي ﻋﻤﻮﻣﻲ ﻣﻲ ﺑﺨﺸﺪ ﻛﻪ ﭘﻴﺶ از ﺷﻤﺎ از آن ﻣﺤﺮوم ﺑﻮد . ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﺎﻃﺮ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻨﻈﺮه ي ﻳﻚ ﺟﺎﻣﻌﻪ در درون ﻳﻚ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻲ آﻳﺪ، و ﻛﺎر . ﻣﺜﻞ ﻋﻘﺮﺑﻪ ﻫﺎي ﺳﺎﻋﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﺮاه ﻫﻢ ﻣﻲ دوﻧﺪ . و دﻗﻴﻖ . ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﻤﻲ ﺧﻮرﻧﺪ . و ﭘﻴﮕﻴﺮ . ﻗﺮار اﺳﺖ ﺳﺮ وﻗﺖ ﺑﺮﺳﻴﻢ ﻧﺎم. اش اﻧﺠﻤﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﻳﺎ اﺟﺘﻤﺎع، ﺟﻤﻌﻴﺘﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﻢ ﻧﻴﺴﺖ . اﻳﻦ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻫﻢ زﻣﺎن ﻛﻪ ﻫﺴﺖ، و ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﺮاي ﺑﻮدن، ﻣﺴﻮوﻟﻴﺖ ﻫﺎي ﺑﻮدنِ ﺧﻮد را دارد، و ﺑﺮاي ﻧﺒﻮدن، دﻻﻳﻠﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ از ﻣﻴﺎن ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ . . آ ﻧﭽﻪ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻴﺪ، اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﻢ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻣﻲ :ﺷﻮد اﮔﺮ ﻫﺴﺘﻴﺪ، در ﻛﺠﺎﻫﺎ ﻫﺴﺘﻴﺪ . ﺣﻀﻮر ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﺗﻔﺎوﺗﻲ ﺑﺎ ﻏﻴﺒﺖ ﺷﻤﺎ دارد؟ اﮔﺮ در آن ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻫﺴﺘﻴﺪ، ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ، در آن ﺟﺎ ﭼﻪ ﻛﻢ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد؟ اﺟﺘﻤﺎع دﮔﺮﺑﺎﺷﺎن ﺟﻨﺴﻲ ﭘﺮ از ﺗﭙﺶ زﻧﺪﮔﻲ اﺳﺖ، اﻣﺎ اﻳﻦ ﺗﭙﺶ ﺧﻮدﺟﻮش اﺳﺖ . ﻃﺒﻴﻌﻲ اﺳﺖ . ﺷﻨﺎﺳﻨﺎﻣﻪ و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻧﺪارد . ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺮوع ﻛﻨﻴﻢ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ رش ﺧﻮد . ﺗﻌﺪاد ﺧﻮد را در ﺣﺮﻓﻪ ﻫﺎ و ﺗﺨﺼﺺ ﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺑﺸﻤﺎرﻳﻢ ﻣﺴﻮوﻟﻴﺖ ﻫﺎي ﺧﻮد را ﺑﺸﻤﺎرﻳﻢ و راﺑﻄﻪ ي ﺧﻮد را ﺑﺎ ﺟﺎﻣﻌﻪ و راﺑﻄﻪ ي ﺟﺎﻣﻌﻪ را ﺑﺎ ﺧﻮد ر وي ﻛﺎﻏﺬ ﺑﻴﺎورﻳﻢ . ﻣﻴﺰان ﭘﻴﻮﻧﺪ ﻣﺎ ﺑﺎ ﺟﺎﻣﻌﻪ اي ﻛﻪ ﻣﺎل ﻣﺎﺳﺖ ﻧﻪ ﺑﻪ اﻧﺪازه ي ﻋﺸﻖ ﻣﺎ، ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ اﻧﺪازه ي ﭼﺎﻟﺶ ﻣﺎ اﺳﺖ، ﺗﺎ واﻗﻌﻴﺖ ﺑﻴﺎﺑﺪ . اﻳﻦ واﻗﻌﻴﺖ اول و ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﻫﻤﻪ در ﺧﺎﻧﻮاده ﺷﻜﻞ ﻣﻲ ﮔﻴﺮد . ﭘﻴﻮﻧﺪﻫﺎي ﺧﺎﻧﻮادﮔﻲ و ﺷﻨﺎﺧﺖ، اﺣﺘﺮام ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ و ﭘﺬﻳﺮش، ﺣﻮﺻﻠﻪ و ﺑﺬل ﻋﻄﻮﻓﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮا ده اي ﻛﻪ ﻫﻨﻮز درك ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ و اﺻﺮار در آﻣﻮزش ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﻪ درك ﺷﺮاﻳﻂ ﻓﺮزﻧﺪ/ ﺧﻮﻳﺶ اي ﻛﻪ دﮔﺮﺑﺎش اﺳﺖ، ﭼﺎﻟﺶ ﻣﺎﺳﺖ ﺑﺎز. - ﺗﺎﻛﻴﺪ ﺑﺮ ﭘﻴﻮﻧﺪﻫﺎي ﺧﺎﻧﻮادﮔﻲ، ﻧﻔﺲ اول ﺑﺎز - ﺗﺎﻛﻴﺪ ﺑﺮ ﭘﻴﻮﻧﺪﻫﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ اﺳﺖ و ﻏﻴﺒﺖ اﻳﻦ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ ﭘﺎره ﭘﺎرﮔﻲ و زﺧﻢ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻲ .ﺷﻮد * * ﺗﺎﺛﻴﺮ روﺷﻦ در ﺷﺮاﻳ ﻂ زﻧﺪﮔﻲ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ و ﻗﺎﻧﻮن ﮔﺬاري را ﮔﺰارﺷﻲ ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﺮ ﭘﺎﻳﻪ ي داﻧﺶ و ﺗﺠﺮﺑﻪ اﺳﺘﻮار اﺳﺖ، و در ﻛﻨﺎر آن، رﻳﺸﻪ در ﻣﻌﺼﻮﻣﻴﺖ و ﺻﺪاﻗﺘﻲ ﻛﻢ ﻧﻈﻴﺮ دارد . اﻳﻦ ﻣﻌﺼﻮﻣﻴﺖ، ﺧﺎص ﺷﺮاﻳﻄﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ در ﺗﺎروﭘﻮد ﺧﺸﻮﻧﺖ راﻳﺞ روزﻣﺮه اش ﮔﺎه، راﻫﻲ ﺑﻪ ﺟﺰ ﭼﺎﻟﺶ ﻫﺎي ﻣﻌﺼﻮﻣﺎﻧﻪ ﺑﺮاي اﻓﺮاد ﺑﻪ ﺟﺎ ﻧﻤﻲ ﮔﺬارد . اﻳﻦ ﮔﺰارش اﻫﻤﻴﺘﻲ ﻫﻤﭙﺎي ﻳﻚ ﻧﻘﻄﻪ ي ﻋﻄﻒ ﺗﺎرﻳﺨﻲ دارد؛ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ در ﺳﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﮔﺬﺷﺖ ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﺧﺒﺮ در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ دﮔﺮﺑﺎﺷﺎن ﺟﻨﺴﻲ ﺑﻮد، ﺑﻠﻜﻪ در ﺳﻲ ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﻴﺰ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﻤﺎم ﻣﻮاﻧﻌﻲ ﻛﻪ ﺳﺮ راه زﻧﺪﮔﻲ ﻃﺒﻴﻌﻲ و ﻣﺪﻧﻲ دﮔﺮﺑﺎﺷﺎن ﭼﻴﺪه ﺷﺪ، و در ﻛﻨﺎر ﺗﻤﺎم ﭼﺎﻟﺶ ﻫﺎي دﮔﺮﺑﺎﺷﺎن د ر ﻋﺒﻮر از اﻳﻦ ﻣﺎﻧﻊ ﻫﺎ، ﺧﺒﺮ ﺑﺎ اﻫﻤﻴﺖ، ﻣﺘﻦ ﮔﺰارﺷﻲ ﺑﻮده ﻛﻪ دﻛﺘﺮ اوﺣﺪي در آﺧﺮﻳﻦ روزﻫﺎي ﺳﻲ ﺳﺎﻟﮕﻲ اﻧﻘﻼب در وﺑﻼگ ﺷﺨﺼﻲ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺧﻮاﻧﻨﺪﮔﺎن وﺑﻼگ ﺧﻮد و ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺎ اراﻳﻪ ﻣﻲ دﻫﺪ . ﺑﻪ دﻻﻳﻠﻲ، ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻌﺪودي از وﺑﻼگ ﻫﺎي دﮔﺮﺑﺎﺷﺎن ﺟﻨﺴﻲ ﺑﻪ اﻧﻌﻜﺎس اﻳﻦ ﺧﺒﺮ دﺳﺖ زدﻧﺪ؛ اﻳﻦ ﺧﺒﺮي ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﺜﻞ ﺑﻤﺐ ﺑﺘﺮﻛﺪ ، اﻣﺎ دري را ﮔﺸﻮده اﺳﺖ ﺑﻪ روي ﺧﺒﺮﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ از اﻳﻦ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ، ﭘﻴﮕﻴﺮ و ﻣﺴﺘﻤﺮ درﻫﺎي دﻳﮕﺮ و ﺑﻌﺪ درﻫﺎي دﻳﮕﺮي را ﺑﺎز ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻛﺮد . اﻳﻦ ﮔﺰارش را ﻣﻲ ﺷﻮد ﻗﺪم اول در زدودن اﺑﻬﺎم ﻫﺎﻳﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﭼﻮن ﻫﺎﻟﻪ اي از اﺗﻬﺎم، دﮔﺮﺑﺎﺷﺎن ﺟﻨﺴﻲ را در ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺘﻪ . . دﻛﺘﺮ اوﺣﺪي، در ﮔﺰارش ﺧﻮد در وﺑﻼگ ﺷﺨﺼﻲ اش ﻣﻲ ﻧﻮﻳﺴﺪ: ﺑﺮاي ﻣﻦ ﺳﻜﺴﻮﻟﻮژﻳﺴﺖ ﺑﺎز ﮔﺮداﻧﺪن اﺣﺴﺎس و اﻧﺪﻳﺸﻪ ي ﻳﻚ ﺗﺮﻧﺲ ﺳﻜﺸﻮال ﺑﻪ ﺳﻮي ﺟﻨﺴﻴﺖ ﭘﻴﻜﺮي، ﻳﺎ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪن ﮔﺮاﻳﺶ ﺟﻨﺴﻲ ﻳﻚ ﻫﻤﺠﻨﺲ ﮔﺮا - ﮔﻲ ﻳﺎ ﻟﺰﺑﻴﻦ - ﺑﻪ ﺳﻮي ﺟﻨﺲ ﻣﻘﺎﺑﻞ، اﻧﺠﺎم ﻣﻌﺠﺰه و ﻛﻴﻤﻴﺎﮔﺮي اي ﺳﺘﺮگ اﺳﺖ . ﻛﺪام درﻣﺎﻧﮕﺮي از از ا ﻧﺠﺎم ﻣﻌﺠﺰه، ﻛﻴﻤﻴﺎﮔﺮي و دم ﻣﺴﻴﺤﺎﻳﻲ داﺷﺘﻦ ﺑﺪش ﻣﻲ آﻳﺪ ؟!؟ ؟!؟ آﻳﺪ ﻣﻦ رواﻧﭙﺰﺷﻚ و ﺳﻜﺴﻮﻟﻮژﻳﺴﺖ ﺧﺪاﺑﺎور از ﻳﻚ دﻫﻪ درﻣﺎﻧﮕﺮي و ده ﺳﺎل ﺗﻌﻠﻴﻢ و ﺗﺮﺑﻴﺖ ﭘﺰﺷﻜﻲ ﻋﻤﻮﻣﻲ و ﺗﺨﺼﺼﻲ، ﺑﺎ ژرﻓﺎي وﺟﻮد ﭼﻨﻴﻦ آﻣﻮﺧﺘﻪ ام ﻛﻪ ﺑﻴﺶ ﺗﺮ از از ﺗﺮ ﺧﻮاﺳﺖ و اراده ي اﻧﺠﺎم ﻣﻌﺠﺰه و ﻛﻴﻤﻴﺎﮔﺮي، در ﺑﺮاﺑﺮ ﺧﻮاﺳﺖ و اراده و ﻣﺼﻠﺤﺖ ﭘﺮوردﮔﺎر، ﺑﻨﺪه وار ﺳﺮ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻓﺮود آورده و ﺗﻌﺒﺪﮔﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﻛﺮﻧﺶ ﺑﭙﺮدازم. ﺑﺨﺸﻨﺪﮔﻲ و ﻣﻬﺮ ﻣﻬﺮ ﭘﺮورﮔﺎر و دﻋﺎي ﻧﻴﻚ ﻣﺮاﺟﻌﺎﻧﻢ و ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺎي ﺷﺎن ﭘﻨﺎه ﭘﺎﻳﺪار و ﻣﺎﻧﺪﮔﺎر ﻣﻦ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺪﺧﻮاﻫﺎﻧﻢ ﺑﻮده و ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد . . اﻳﻦ ﮔﺰارش، در ﺷﺮاﻳﻂ اﻣﺮوز اﻳﺮان، ﻫﻢ ارزش ﮔﺰارﺷﻲ اﺳﺖ Evelyn Hooker در ﺳﺎل 1957 ﺑﻪ اﻧﺠﻤﻦ ﻣﻠﻲ رواﻧﻜﺎوان اﻣﺮﻳﻜﺎ اراﻳﻪ داد . ﺑﺎ . اﺳﺘﻨﺎد ﺑﻪ آن ﮔﺰارش، در 1973 ، ﻫﻤﺠﻨﺴﮕﺮاﻳﻲ از ﻟﻴﺴﺖ ﺳﺎﻻﻧﻪ ي آﻣﺎر ﺑﻴﻤﺎري ﻫﺎ و اﺧﺘﻼﻻت رواﻧﻲ اﻧﺠﻤﻦ ﻣﻠﻲ رواﻧﭙﺰﺷﻜﺎن اﻣﺮﻳﻜﺎ ﺣﺬف ﺷﺪ . ﻫﺮ ﭼﻨﺪ اﻳﺮان، در ﺳﻄﺤﻲ وﺳﻴﻊ، ﺑﺎ ﭼﻬﺮه ي ﻧﺎروادار اﺟﺘﻤﺎع و ﻓﺮﻫﻨﮓ روﺑﺮو اﺳﺖ، اﻣﺎ ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﮔﺴﺴﺘﮕﻲ ﻫﺎي ﻇﺎﻫﺮي از ﺟﺎﻣﻌﻪ ي ﺟﻬﺎﻧﻲ، ﻣﺎ ﺑﺎ ﺟﻬﺎن اﻣﺮوز ﻫﻤﺰﻣﺎﻧﻲ دارﻳﻢ . ﮔﺰارش ﺳﺎل 1387 دﻛﺘﺮ اوﺣﺪي ﺑﺎزﺧﻮاﻧﻲ ﮔﺰارش 1957 ﺧﺎﻧﻢ ﻫﻮﻛﺮ اﺳﺖ و ﺿﺮورت ﻧﺪارد 13 ﺳﺎل ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ي روان ﭘﺰﺷﻜﺎن اﻳﺮان ﺑﻤﺎﻧﺪ . .

5 – ره ی ه و ﯾ د و و رو دﻛﺘﺮ اوﺣﺪي در ﮔﺰارش ﺧﻮد ﺑ ﺎ ﺗﻜﻴﻪ ﺑﺮ ﻋﻄﻮﻓﺖ اﻟﻬﻲ ، ﺑﺮ ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮي دﮔﺮﺑﺎﺷﺎن ﺟﻨﺴﻲ ﺗﺎﻛﻴﺪ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ . اﻣﺎ دﮔﺮﺑﺎﺷﺎن ﺟﻨﺴﻲ ﺣﻘﻮق ﺷﻬﺮوﻧﺪي ﺧﻮد را ﻧﻴﺰ، در ﻛﻨﺎر ﻋﻄﻮﻓﺖ اﻟﻬﻲ، ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻨﺪ . ﻣﺤﺮوم ﺑﻮدن از ﻳﻚ ﺣﻖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺑﻮدن ﺑﺎ آن ﺣﻖ ﻧﻴﺴﺖ آن. ﭼﻪ دﻛﺘﺮ اوﺣﺪي ﺳﻌﻲ در ﺷﻨﺎﺳﺎﻧﺪن آن دارد، ﺣﺮﻣﺖ اﻧﺴﺎن اﺳﺖ . ﺣﺮﻣﺖ اﻧﺴﺎن در ﻣﺤﻀﺮ ﭘﺮوردﮔﺎر، ﺑﺎ ﺣﻘﻮق ﺷﻬﺮوﻧﺪي ﻳﻚ اﻧﺴﺎن اﻣﺮوزي، ﺗﻔﺎوﺗﻲ اﻧﺪك دارد ﻛﻪ در ﺷﺮاﻳﻂ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ اﻣﺮوز، ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﺗﺎﺛﻴﺮي ﻋﻤﻴﻖ در ﺣﻴﺎت روزﻣﺮه ي ﻣﺎ ﻣﻲ ﺷﻮد . اﻳﻦ ﺗﺎﺛﻴﺮ، از ﭼﺸﻢ ﻛﺎرآزﻣﻮده و ﻧﮕﺮان دﮔﺮﺑﺎﺷﺎن دور ﻧﻤﻲ ﻣﺎﻧﺪ . ﺑﺎ . دﻗﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﻛﻪ دﮔﺮﺑﺎﺷﺎن ﺟﻨﺴﻲ ﻧﻪ ﻣﻬﺠﻮرﻧﺪ و ﻧﻪ ﺑﻴﻤﺎر، ﻣﻲ ﺗﻮان اﻃﻤﻴﻨﺎن داﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ و ﺟﺎﻳﮕﺎه ﺧﻮد در ﻻﻳﻪ ﻫﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ﺑﺎ ﻫﻤﺎن دﻗﺖ ﻧﻈﺮي آﮔﺎﻫﻨﺪ ﻛﻪ دﻳﮕﺮان.

ﻧﻮروز ﻫﻴﭻ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻪ ﺟﺰ ﻳﺎدآوري ﭼﺮﺧﻴﺪن ﻋﻘﺮﺑﻪ ي زﻣﺎن و ﻳﺎدآوري زﻧﺪﮔﻲ در زﻣﺎن . ﺑﺎ ﻧﻮروز ﻛﺎري ﻧﺪارﻳﻢ اﮔﺮ ﺑﺎ زﻣﺎن ﻛﺎري ﻧﺪارﻳﻢ . اﻣﺎ ﻣﺎ ﻫﻢ ﺑﺎ ز ﻣﺎن ﻛﺎر دارﻳﻢ ﻫﻢ ﺑﺎ رﻳﺸﻪ ﻫﺎي ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ﻣﺎن ﻛﺎر دارﻳﻢ و ﻫﻢ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ي ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺷﺎدي و ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺟﻤﻌﻲ . . اﻳﻦ روزﻫﺎ ﻛﻪ ﻋﻴﺪ، اﻳﺮان را ﺳﺮﮔﺮم ﺧﻮدش ﻛﺮده اﺳﺖ، ﭘﻨﺎﻫﺠﻮﻳﺎن دﮔﺮﺑﺎش ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﭘﻴﺶ ﺗﻨﻬﺎ و ﻣﻨﺘﻈﺮ و ﻣﻀﻄﺮب اﻧﺪ . ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﺗﻤﺎم اﻳﻦ ﭘﻨﺎﻫﺠﻮﻳﺎن، اﮔﺮ ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ﮔﺮاﻳﺶ ﺟﻨﺴﻲ ﺧﻮد، در ﻛﺸﻮر ﺧﻮد، ﻣﺘﻬﻢ، و ﻳﺎ ﻣﺤﺮوم از ﺣﻘﻮق اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻧﺒﻮدﻧﺪ، ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﻪ ﺧﺮوج از اﻳﺮان ﻧﻤﻲ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ . ﻋﻄﻒ ﺑﻪ ﻣﻮاد ﻗﻄﻌﻨﺎﻣﻪ ي ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ، اﻣﻨﻴﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ . ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد، ﺑﺨﺶ اﻋﻈﻢ دﮔﺮﺑﺎﺷﺎن ﺟﻨﺴﻲ اﻳﺮاﻧﻲ، ﺳﺎﻛﻦ اﻳﺮان اﻧﺪ . ﺿﺮورت ﺑﺮﺧﻮرداري از ﺣﻘﻮق اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ، ﺑﻲ ﻓﺎﺻﻠﻪ از ﺣﻖ اﻣﻨﻴﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ، از اوﻟﻮﻳﺖ ﻫﺎي اﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ اﺳﺖ . . * *

ﻧﻮروز 1388 ﺗﻠﺦ و ﻧﮕﺮان و داﻏﺪار و ﺧﺴﺘﻪ، اﻣﺎ زﻳﺒﺎ اﺳﺖ و ﭘﺮ از اﻣﻴﺪ اﺳﺖ . . ﺷﺎد و ﺳﺮﺷﺎر از زﻧﺪﮔﻲ ﺑﺎﺷﺪ . .

ﺳﺎﻗﻲ ﻗﻬﺮﻣﺎن ﻧﻴﺎز ﺳﻠﻴﻤﻲ روﺷﻦ ﺑﺮﻫﺎن ﺳﺎم ﻛﻮﺷﺎ

6 – ره ی ه و ﯾ د و و رو ﺳﺮﻣﻘﺎﻟﻪ ي دوم: ﺑﻬﺸﺖ ﻳﻌﻨﻲ اﻻن راﻣﺘﻴﻦ [email protected] ... ﺑﻬﺸﺖ ﻳﻚ دﻧﻴﺎي زﻧﺪه اﺳﺖ . دﻧﻴﺎﻳﻲ ﻛﻪ در آن آدم ﻫﺎ ﻫﻢ دﻳﮕﺮ را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﻧﺴﺎن ﺑﻮدن ﺷﺎن دوﺳﺖ دارﻧﺪ . ﻃﺒﻴﻌﺖ را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻃﺒﻴﻌﺖ اش . زﻧﺪﮔﻲ را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻮد زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻨﺪ . ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺗﻮي ﺑﻬﺸﺖ ﻋﻴﻨﻚ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻧﻤﻲ ﮔﺬارد . ﻫﻴﭻ ﻛﺴﻲ ﺗﻮي ﺑﻬﺸﺖ ﭘﻴﺶ رواد ي ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ . ﺑﻬﺸ ﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﻮدن اش زﻳﺒﺎﺳﺖ ...... واﻗﻌﻴﺖ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺑﺎ آدم ﻫﺎي ﺟﺪﻳﺪ آﺷﻨﺎ ﻧﺸﻮم . واﻗﻌﻴﺖ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻤﺎم ﺳﻌﻲ ﺧﻮدم را ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﺗﻮي ﭼﺸﻢ ﻧﻴﺎﻳﻢ . ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺤﺘﺎط ﺗﺮ ﺗﻮي وب ﻻگ ام ﻣﻲ ﻧﻮﻳﺴﻢ . واﻗﻌﻴﺖ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻳﻚ ﮔﻮﺷﻪ ﺑﺎﺷﻢ و ﺳﺎ ﻛﺖ، ﻓﻘﻂ ﮔﻮش ﻛﻨﻢ . واﻗﻌﻴﺖ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ دﻧﻴﺎي ﺗﺮﺳﻨﺎﻛﻲ ﺑﺮاي ﺧﻮدﻣﺎن ﺳﺎﺧﺘﻪ اﻳﻢ . ﭼﻬﺎر ﻣﺎه ﭘﻴﺶ، وﻗﺘﻲ ﻣﻮﺿﻮع « زﻧﺪﮔﻲ » را ﺑﺮاي ﺷﻤﺎره ي ﻧﻮروزي « ﭼﺮاغ » اﻧﺘﺨﺎب ﻛﺮدم، ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ام اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ از ﻋﺸﻖ ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ و از زﻧﺪﮔﻲ و از اﻣﻜﺎﻧﺎﺗﻲ ﻛﻪ رو ﺑﻪ روي ﻣﺎﺳﺖ . اﻣﺎ اﻣﺮوز ﻧﺸﺴﺘﻪ ام رو ﺑﻪ روي ﺻﻔﺤﻪ ي ﻣﺎﻧﻴﺘﻮر و دارم از ﻳﻚ واﻗﻌﻴﺖ ﺑﻪ اﺳﻢ « ﺗﺮس » ﻣﻲ ﻧﻮﻳﺴﻢ ﻛﻪ ﻻﺑﻪ ﻻي زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺎ را ﭘﺮ ﻛﺮده اﺳﺖ . ﺑﻌﻠﻪ، ﻧﺸﺴﺘﻪ ام اﻳﻦ ﺟﺎ و ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺑﻼﮔﺮﻫﺎي ﻋﺰﻳﺰ ﻛﻮﻳﻴﺮ، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻘﻴﻪ ي اﻳﺮاﻧﻴﺎن ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻋﺰﻳﺰ، ﭼﺸﻢ دﻳﺪن ﻫﻢ دﻳﮕﺮ را ﻧﺪارﻳﻢ . ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻛﻪ ﻣﺎﻫﺎ ﻫﻢ ﻳﻚ ﺳﺮي ا ز دوﺳﺖ ﻫﺎي ﻣﺎن را دﺳﺖ ﭼﻴﻦ ﻛﺮده اﻳﻢ و ﺑﺮاي ﺧﻮدﻣﺎن ﮔﺮوه ﺷﻜﻞ داده اﻳﻢ و ﺑﻘﻴﻪ، ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺧﺎرج از داﻳﺮه ي دﻳﺪ ﻣﺎ . ﺧﺎرج از ﻟﻴﺴﺖ ﮔﻮﮔﻞ رﻳﺪر ﻣﺎ . ﺧﺎرج از ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ي دﻳﺪاري ﻣﺎ . ﺑﻴﺮون از ﻟﻴﺴﺖ دوﺳﺘﺎن ﺗﻠﻔﻦ ﻫﺎي ﻫﻤﺮاه .ﻣﺎ .ﻣﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻛﻪ ﻣﺎ زﻧﺪﮔﻲ را ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮدﻳﻢ . ﻣﺎ ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮدﻳﻢ ﻛﻪ ﻓﺮدا ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ . ﻣﺎ ﭼﺴﺒﻴﺪه اﻳﻢ ﺑﻪ ﻳﻚ اﺗﺎق ﻣﺨﺼﻮص ﺧﻮدﻣﺎن ﻛﻪ آدم ﻫﺎي ﻣﺨﺼﻮص ﺧﻮدﻣﺎن و ﻛﻠﻤﻪ ﻫﺎي ﻣﺨﺼﻮص ﺧﻮدﻣﺎن در آن ﺣﻀﻮر دارﻧﺪ . ﺑﻘﻴﻪ ي اﻳﺮان ﻣﺎ ﻛﻮﻳﻴﺮﻫﺎ را ﻧﺎدﻳﺪه ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ و ﻣﺎ ﺧﻮدﻣﺎن ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﺑﻘﻴﻪ ﺑﺎ ﺗﻨﮓ ﻧﻈﺮي ﻫﻢ دﻳﮕﺮ را ﺑﺎ ﺗﻤﺎم وﺟﻮد ﻧﺎدﻳﺪه ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻳﻢ، ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ و ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻴﻢ اووف، ﺗﻮ؟ اﻟﺒﺘﻪ اﮔﺮ ﻫﻤﺎن اول روي ﻣﺎن را ﺑﺮﻧﮕﺮداﻧﻴﻢ و دور ﻧﺸﻮﻳﻢ . . واﻗﻌﻴﺖ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﻪ ﻣﺎه اﺳﺖ از اﻳﻦ ﺟﺎ ﺑﻪ آن ﺟﺎي اﻳﺮان ﻣﻲ روم و ﻣﻲ ﻧﺸﻴﻨﻢ روﺑﻪ روي دوﺳﺘﺎن و اﻧﺒﻮﻫﻲ از ﮔﻼﻳﻪ ﻫﺎ را ﻣﻲ ﺷﻨﻮم . ﺟﻮاب اول ﻣﻦ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﻜﻮت ﻛﻨﻢ و ﺟﻮاﺑﻲ ﻧﺪﻫﻢ . وﻟﻲ ﻣﺴﺎﻟﻪ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﺎم « دﺑﻴﺮ ﻫﻴﺎت ﺗﺤﺮﻳﺮﻳﻪ» «ي ﭼﺮاغ » را ﻫﻤﺮاه ﺧﻮدم ﻳﺪك ﻣﻲ ﻛﺸﻢ، روي ﭘﻴﺸﺎﻧﻲ ام ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه و ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻴﺰي ﺑﮕﻮﻳﻢ . ﺟﻮاب ﻛﻼﺳﻴﻚ ﻣﻦ اﻳﻦ اﺳﺖ «: ﺻﺒﺮ ﻛﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﻓﻀﺎ آرام ﺗﺮ ﺷﻮد ... ﻫﺪف ﭼﺮاغ ﻓﻌﻼ آرام ﻛﺮدن ﻓﻀﺎي داﺧﻠﻲ ﺑﻴﻦ دوﺳﺘﺎن اﺳﺖ ... زﻣﺎن ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﺣﻞ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد ... » و در ﻧﻬﺎﻳﺖ «: ﻟﻄﻒ ﻛﻨﻴﺪ و وارد ﻛﺎر ﺷﻮﻳﺪ . ﺪﻴﺑﻴﺎﻳ در ﻛﻨﺎر ﻫﻢ ﻓﻀﺎﻳﻲ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺴﺎزﻳﻢ ». ». ﻫﻤﻴﺸﻪ دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ ﺗﻮي ﺳﺎﺧﺘﻦ « ﻳﻚ ﻓﻀﺎي ﺑﻬﺘﺮ » ﻣﺸﺎرﻛﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ . اﻻن در ﺣﺎﻟﻲ ﻣﻨ ﺘﻈﺮ ﺗﻤﺎم ﺷﺪن ﺳﺎل ﻗﺪﻳﻢ ﻫﺴﺘﻢ و ﺑﻪ ﭘﻴﺸﻮاز ﺳﺎل ﺟﺪﻳﺪ ﻣﻲ روم ﻛﻪ ﺧﺴﺘﮕﻲ ﺗﻤﺎم وﺟﻮدم را ﭘﺮ ﻛﺮده اﺳﺖ . ﺗﺎ ﻛﻲ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﺑﺎ ﻣﺘﻬﻢ ﻛﺮدن ﻫﻢ ، زﻣﺎﻧﻲ را ﻛﻪ از دﺳﺖ ﻣﻲ دﻫﻴﻢ ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﻨﻴﻢ؟ ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﻗﺮار اﺳﺖ « زﻧﺪﮔﻲ » ﻛﻨﻴﻢ . زﻧﺪﮔﻲ ﻳﻌﻨﻲ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ، ﻳﻌﻨﻲ آراﻣﺶ، ﻳﻌﻨﻲ ﺻﻠﺢ، ﻳﻌﻨﻲ ... ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪه ام ﻛﻪ دوﺳﺖ ﻫﺎي ﻗﺪﻳﻤﻲ از ﻣﻦ دوري ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ . اﻧﮕﺎر راﻣﺘﻴﻦ ﺑﺎ ورود ﺑﻪ « ﭼﺮاغ » ﺟﺬام ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ . اﻧﮕﺎر راﻣﺘﻴﻦ ﻓﺮق ﻛﺮده ﺣﺎﻻ ﻛﻪ ﺟﺪي ﺗﺮ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﻟﻪ ي ﻛﻮﻳﻴﺮ ﻣﻲ ﭘﺮدازد . ﭼﺮا ﻣﺎ اﻳﻦ ﻗﺪر از ﻫﻢ ﻓﺮاري ﻫﺴﺘﻴﻢ؟ ﭼﺮا ﻣﺎ ﺳﻌﻲ دارﻳﻢ ﻫﻢ دﻳﮕﺮ را ﻧﺎدﻳﺪه ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ؟ ﭼﺮا دﻧﻴﺎي ﻫﻢ را ﻧﻔﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ؟ اﻧﮕﺎر ﺗﻤﺎم ﻓﺸﺎرﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ و دوﺳﺘﺎن اﺳﺘﺮﻳﺖ و ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﺮ ﻣﺎ ﺗﺤﻤﻴﻞ ﻣ ﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﺎﻓﻲ ﻧﻴﺴﺖ ... ﻫﻴﭻ وﻗﺖ ﺻﻮرت ﻳﻚ دوﺳﺖ ﻟﺰﺑﻴﻦ ﻳﺎدم ﻧﻤﻲ رود ﻛﻪ رو ﺑﻪ روي ﻣﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﻣﻲ ﮔﻔﺖ : ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﻗﺮار اﺳﺖ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﺪ؟ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﻗﺮار اﺳﺖ، ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﭼﻪ ﻛﺎري ﻣﻲ ﺷﻮد ﻛﺮد؟ واﻗﻌﻴﺖ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ داﻧﻴﻢ . ﻫﻴﭻ ﻛﺴﻲ ﺑﻪ دﻳﮕﺮي ﻛﻤﻚ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ . ﻣﺎ از ﻫﻢ ﻓﺮار ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ . ﻣﺎ ﻗ ﺒﻮل ﻧﺪارﻳﻢ ﻛﻪ « ﺑﻘﻴﻪ » ﻫﻢ وﺟﻮد دارﻧﺪ . واﻗﻌﻴﺖ دردﻧﺎك اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﺟﺎي ﺑﻘﻴﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻳﻢ و ﺑﺮﻣﺒﻨﺎي ﺗﺼﻤﻴﻤﻲ ﻛﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ،اﻳﻢ ﻗﻀﺎوت ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ . . اﻳﻦ ﻣﺎه ﻛﻪ ﺗﻤﺎم ﺷﻮد، ﻣﻦ ﺑﻴﺴﺖ و ﭼﻬﺎر ﺳﺎل ﻛﺎﻣﻞ از زﻧﺪﮔﻲ ام را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ام . ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺮاي ﻣﻦ زﻧﺪﮔﻲ ﺣﺮﻛﺖ ﺑﻪ ﺳﻮي آﻳﻨﺪه ﺑﻮد . ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮدم ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ آﻳﻨﺪه ﻓﻜﺮ ﻛﺮد، ﺑﺮاي آﻳﻨﺪه ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﻳﺨﺖ، ﺑﺎﻳﺪ ﻛﻠﻲ اﻳﺪه ﺗﻮي ﺳﺮت داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻲ و ﻫﺪﻓﻤﻨﺪ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﻨﻲ . دﺑﻴﺮﺳﺘﺎن را ﺗﻤﺎم ﻛﺮدم و ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ وارد داﻧﺸﮕﺎه ﺷﺪم . ﻟﻴﺴﺎﻧﺲ ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﺑﻌﺪ از ﮔﺬر ﻳﻚ ﺳﺎل ﺑﻪ ﺳﺮﺑﺎزي رﻓﺘﻢ . ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﺳﺮﺑﺎزي ات ﺗﻤ ﺎم ﺷﺪ، ﺑﺎﻳﺪ اﺗﻮﻣﺎﺗﻴﻚ ﺑﺮوي دﻧﺒﺎل ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻣﺪرك ﺗﺎﻓﻞ و ﺑﻌﺪ از آن ﻣﺪارك ات را ﺑﺮاي ﮔﺮﻓﺘﻦ وﻳﺰاي ﺗﺤﺼﻴﻠﻲ ﺑﻔﺮﺳﺘﻲ . وﻟﻲ ﺑﻌﺪ از آن ﻛﻪ ﺳﺮﺑﺎزي ام ﺗﻤﺎم ﺷﺪ، ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﻓﺮو رﻳﺨﺖ . ﺑﺮاي ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ي ﻃﻮﻻﻧﻲ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮدم ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑ ﻪ ﻫﻢ رﻳﺨﺘﻪ اﺳﺖ . ﻫﻴﭻ ﻛﻨﺘﺮﻟﻲ ﺑﺮ روي ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰي ﻧﺪاﺷﺘﻢ . داﺷﺘﻢ ﭼﻲ ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﺮدم؟ ﭼﺮا زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻦ ﻫﻤﻪ اش ﺷﺪه اﺳﺖ آﻳﻨﺪه، آﻳﻨﺪه، آﻳﻨﺪه؟ ﭼﺮا ﻣﻦ زﻣﺎن ﺣﺎل را رﻫﺎ ﻛﺮده ام و

7 – ره ی ه و ﯾ د و و رو ﭼﺴﺒﻴﺪه ام ﺑﻪ ﺻﺮف ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ؟ ﭼﺮا زﻧﺪﮔﻲ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻢ؟ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﺳﻮال ﺷﺪ : زﻧﺪﮔﻲ ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻲ؟ زﻧﺪﮔﻲ ﺑﺮاي ﻣﻦ، ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﻳﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ وﺟﻮد داﺷﺘﻢ . واﻗﻌﻴﺖ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻤﺎم ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎ ﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻦ در آن وﺟﻮد داﺷﺘﻢ، در ﻛﻨﺎر ﻛﺴﻲ ﺑﻮدم ﻛﻪ ﻗﺒﻮل ﻛﺮده ﺑﻮد ﻣﻦ ﻫﻤﻴﻦ ﺷﻜﻠﻲ ﻫﺴﺘﻢ . ﻣﻦ ﻗﺮار ﻧﻴﺴﺖ ﺗﻐﻴﻴﺮي ﺑﻜﻨﻢ . ﻗﺮار ﻧﻴﺴﺖ اﺗﻔﺎق ﺧﺎﺻﻲ ﺑﻴﺎﻓﺘﺪ . زﻧﺪﮔﻲ در اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎ ارزﺷﻤﻨﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد . ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻫﻢ را ﻗﺒﻮل ﻛﺮده ﺑﻮدﻳﻢ . در ﺧﺎﻧﻪ، ﺑﻴﻦ دوﺳﺘﺎن، ﺑﻴﻦ ﻫﻢ ﻛﺎران، ﺟﺎﻳﻲ ﺑﻴﻦ آدم ﻫﺎي ﻧﺎﺷﻨﺎس ... ﺟﺎﻳﻲ ﺑﺮ روي زﻣﻴﻦ ... ﺟﺎﻳﻲ ﻫﻢ ﭼﻮن ﺑﻬﺸﺖ ... ﻫﻤﻴﻦ اﻻن ... ﻫﻤﻴﻦ ﻟﺤﻈﻪ ...... ﺑﻪ ﺳﺎل ﻧﻮ ﻗﺪم ﻣﻲ ﮔﺬارم . ﻣﺮدد و ﻏﻤﮕﻴﻦ وارد ﺳﺎل ﺟﺪﻳﺪ ﻣﻲ مﺷﻮ . ﺳﺎل ﺟﺪﻳﺪ، دوﺳﺖ دارم ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻴﺸﻪ دل ﺗﻨﻬﺎيا م را ﺑﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎي « ﻓﺮوغ ﻓﺮﺧﺰاد » زﻧﺪه ﻧﮕﻪ دارم . ﻣﺜﻞ ﺗﻤﺎم اﻳﻦ ﺳﺎل ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﮔﺬﺷ ﺘﻨﺪ و اﻣﻴﺪوار ﺑﺎﺷﻢ ﻛﻪ ﭼﻴﺰي ﻋﻮض ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ . ﭼﻴﺰي ﻋﻮض ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ...... ﺳﻼم اي ﺷﺐ ﻣﻌﺼﻮم ! ! ﺳﻼم، اي ﺷﺒﻲ ﻛﻪ ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﮔﺮگ ﻫﺎي ﺑﻴﺎﺑﺎن را ﺑﻪ ﺣﻔﺮه ﻫﺎي اﺳﺘﺨﻮاﻧﻲ اﻳﻤﺎن و اﻋﺘﻤﺎد ﺑﺪل ﻣﻲ ﻛﻨﻲ و در ﻛﻨﺎر ﺟﻮي ﺑﺎرﻫﺎي ﺗﻮ، ارواح ﺑﻴﺪ ﻫﺎ ﻫﺎ ارواح ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺗﺒﺮﻫﺎ را ﻣﻲ ﺑﻮﻳﻨﺪ ﻣﻦ از ﺟﻬﺎن ﺑﻲ ﺗﻔﺎو ت ﻓﻜﺮﻫﺎ و ﺣﺮف ﻫﺎ و ﺻﺪاﻫﺎ ﻣﻲ آﻳﻢ و اﻳﻦ ﺟﻬﺎن ﺑﻪ ﻻﻧﻪ ي ﻣﺎران ﻣﺎﻧﻨﺪ اﺳﺖ و اﻳﻦ ﺟﻬﺎن ﭘﺮ از ﺻﺪاي ﻗﺪ م ﻫﺎي ﻣﺮدﻣﻲ ﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻢ ﭼﻨﺎن ﻛﻪ ﺗﻮ را ﻣﻲ ﺑﻮﺳﻨﺪ در ذﻫﻦ ﺧﻮد ﻃﻨﺎب دار ﺗﻮ را ﻣﻲ ﺑﺎﻓﻨﺪ ﺳﻼم اي ﺷﺐ ﻣﻌﺼﻮم ! ! ﻣﻴﺎن ﭘﻨﺠﺮه و دﻳﺪن ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ اي ﻫﺴﺖ ...... ﻓﺮوغ ﻓﺮﺧﺰاد – اﻳﻤﺎن ﺑﻴﺎور ﻳﻢ ﺑﻪ آﻏﺎز ﻓﺼﻞ ﺳﺮد

... ﺑﻬﺸﺖ ﻳﻚ دﻧﻴﺎي زﻧﺪه اﺳﺖ . دﻧﻴﺎﻳﻲ ﻛﻪ در آن آدم ﻫﺎ ﻫﻢ دﻳﮕﺮ را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﻧﺴﺎن ﺑﻮدن ﺷﺎن دوﺳﺖ دارﻧﺪ . ﻃﺒﻴﻌﺖ را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻃﺒﻴﻌﺖ اش . زﻧﺪﮔﻲ را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻮد زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻨﺪ . ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺗﻮي ﺑﻬﺸﺖ ﻋﻴﻨﻚ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻧﻤﻲ ﮔﺬارد . ﻫﻴﭻ ﻛﺴﻲ ﺗﻮي ﺑﻬﺸﺖ ﭘﻴﺶ داروي ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ . ﺑﻬﺸﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﻮدن اش زﻳﺒﺎﺳﺖ ......

ﺑﺎ اﺣﺘﺮام و ﻋﺸﻖ راﻣﺘﻴﻦ – ﺳﺎل ﻧﻮ ﻣﺒﺎرك

The second editorial: Ramtin Heaven is a living world, a world in which people love each other only because of the fact that a person is a human being. They love nature because it is the nature. They love life for life only. No one wears glasses in the heaven. No one has pre-assumptions. Heaven is beautiful because it is the heaven…

I try my best not meet new people, I must admit. I try my best not to be noticed. Write in my weblog with much more cautious. I try to keep to a corner, quietly, and listen only, that’s how I am in real life. The fact is that we have created a horrible world for ourselves. Four months ago when I chose “life” for “Cheraq” s NnwRooz issue, my plan was to write about love, and life and all the possibilities available to us. Today I am sitting in front of the monitor, writing about a reality called “Fear” that has sipped in into our whole life. Yes, I am sitting here and I intend to announce that we, the

8 – ره ی ه و ﯾ د و و رو precious queer bloggers, like all the rest of precious Iranian population, can’t stand one another. What I want to say is that we have hand-picked a chain of friends and formed a group and that all the rest are only “things” outside of horizon. Outside our google-reader. Outside our list of buddies we’d normally meet. Outside our mobile phone’s phonebook. What I am trying to say here is that we have forgotten life. We’ve forgotten that there is a possibility of a tomorrow. We have taken refuge in a single room where only our own people and our own vocabulary exist. The rest of Iran ignores us, right? And we ignore each other whole-heartedly, with our grudges, insult one another and say, oooooff, who’re you? Of course this is only we have not already turned our back and step away. Fact is that I’ve been traveling around Iran for three months now, sit with friends and listen to all sort of complaints. My first response is to keep silent and say nothing. But the title, Managing Editor of Cheraq is encrypt on my forehead, and so I must pitch in my answer. My classic response is: “Be patient till it calms down… Cheraq’s aim is to affect the internal atmosphere among friends… time will heal…” and I go as far as to say: “Please be kind and join the team. Let’s get together and make things better.” I always wished to make things better. I wanted to help make a better environment. Now, as I am waiting the to watch the end of the year and welcome the new year, I feel beat and terribly worn out. How long are going to blame each other in-order to ignore the time we waste? How long would we forget the fact that we are supposed to “live?” Life means progress, calm, peace, means… I am tired of watching my old friends keeping away from me. As if Ramtin has suddenly become leprotic by joining Cheraq. As if Ramtin has changed now he is more seriously engaged in Queer Issue. Why are so dis-connected, wanting to run away from each other? Why do we do we disregard each other? Why do we deny each others’ world? As the load the society, the straight friends, and our family drops on our shoulders is not enough.. . I can never forget the face of my lesbian friend, who said, sitting across the table from me: Who’s gonna help us? Who’s gonna tell us what’s there to do? We don’t really know, that’s the fact. And no one is out there to help the other one. We run away from each other. We don’t want to admit that “others” exist as well. The painful reality is that we always make decisions for others and based on that, we judge. When this month ends, I will have left a full 24 years of life behind me. For me, life has always meant moving forward towards future. I always believed in thinking of future, making plans for future. I thought one must have lots of ideas, must have a purpose in life, move towards a goal. I finished high-school and right away, sat in university lecture-rooms. Obtained my BA, and after a year, I joined military service. The plan said you should go after Tofle certificate and send your documents to get student visa. When military service was over, it all fell apart. For a very long moment I felt as if everything was crumpled down. I had no control over a thing. What was I doing? Why life has become future, future, and only future? Why I let go of the present and stick to whatever’s mere progress? Why I am not living the moment? This, then, became the question: And what life is? Life, in my mind, meant he minutes in which I existed. The fact is that I existed in all the minutes when I was with someone who had accepted me the way I was, the way I am. I am not going to change. Nothing special is going to happen. Life has become precious in moments like this, when we had accepted each other. At home, among friends, with co-workers and colleagues, with total strangers… somewhere on this earth… somewhere quiet like the heaven… sometime just like this minute… this very moment… I am stepping in the threshold of the New Year, sorrowed and uncertain. In the new year, I want to freshen my lonely heart, as always, with verses of Forough Farrokhzad, like all the years past, and wish for something to change. Wish that something will change…

Greeting to you, O the innocent night

9 – ره ی ه و ﯾ د و و رو Greetings, O you, the night who turn the eyes of the wolves of the lowland Into boney wholes of devotion and trust

And by your brooks stand the ghosts of the willows Kissing the compassionate ghosts of the axes

I come from the ignorant world of thoughts and words and sounds And this world is like the serpents hole And this world is full of foot-steps of those who Just as they’re kissing you, they weave the rope to hang you

Greeting, O the innocent night There is a distinction between the casement and the act of looking out – Forogh Farokhzad

With Love and Respect Ramtin Happy Now Rooz

10 – ره ی ه و ﯾ د و و رو ﻳﺎدداﺷﺖ ﺳﻮم : اﻳﻦ ﺷﻮﺧﻲ ﺑﺮﻧﺎرد ﺷﺎو اﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ روز ﺟﻬﺎﻧﻲ زن ﻣﺮﻳﻢ ﻧﺠﻮا

اﻳﻦ ﺷﻮﺧﻲ ﺑﺮﻧﺎرد ﺷﺎو اﺳﺖ : " آﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻲ ﺳﻔﻴﺪ ، ﻓﺮد ﺳﻴﺎه را در ﺣﺪ واﻛﺴﻲ ﻧﮕﻪ ﻣﻲ دارد و از اﻳﻦ اﻣﺮ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﻲ ﮔﻴﺮد ﻛﻪ ﺳﻴﺎه ﻓﻘﻂ ﺑﻪ درد واﻛﺲ زدن ﻣﻲ ﺧﻮرد." اﻳﻦ ﺗﺴﻠﺴﻞ را در ﺗﻤﺎم ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻫﺎي ﻣﺸﺎﺑﻪ ﻣﻲ ﺗﻮا ن ﻳﺎﻓﺖ : وﻗﺘﻲ ﻓﺮدي ﻳﺎ ﮔﺮوﻫﻲ از اﻓﺮاد در وﺿﻊ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺗﺮي ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ ، واﻗﻌﻴﺖ اﻳﻦ ا ﺳﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻓﺮد ﻳﺎ ﮔﺮوه ، ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺗﺮ اﺳﺖ . ﺳﻮء ﻧﻴﺖ آن ﺟﺎ آﺷﻜﺎر ﻣﻲ ﺷﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﺑﻮدن ﻣﻌﻨﺎي ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮدن داده .ﺷﻮد ﻳﻌﻨﻲ ﮔﻮﻧﻪ اي را ﻛﻪ ﺷﺨﺺ ﺑﺮ اﺳﺎس آن آﺷﻜﺎر ﻣﻲ ،ﺷﻮد ذاﺗﻲ آن ﺷﺨﺺ ﺑﺪاﻧﻴ .ﻢ زن ﻫﺎ در ﻣﺠﻤﻮع ، اﻣﺮوزه ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺗﺮ از ﻣﺮدﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ . ﻳﻌﻨﻲ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ آن ،ﻫﺎ ﻛﻢ ﺗﺮﻳﻦ اﻣﻜﺎ ﻧﺎت را در اﺧﺘﻴﺎرﺷﺎن ﻗﺮار ﻣﻲ .دﻫﺪ ا ﻳﻦ اﻣﻜﺎﻧﺎت ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ زﻣﺎن ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻣﻲ ﺪﻨﻳﺎﺑ : در ﺳﺎل 1977 ، ﺑﻪ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎ د ﻓﺪراﺳﻴﻮن دﻣﻮﻛﺮاﺗﻴﻚ ﺟﻬﺎﻧﻲ زﻧﺎن، ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ روز ﻫﺸﺘﻢ ﻣﺎرس را ﺑﻨﺎم روز ﺟﻬﺎﻧﻲ زن ﻧﺎم ﮔﺬاري ﻛﺮد . ﺳﺎل ﻫﺎ ﭘﻴﺶ از اﻳﻦ ﺗﺎرﻳﺦ، ﻣﺒﺎرزات زﻧﺎن ﺑﺮاي ﺑ ﻪ دﺳﺖ آوردن ﺣﻘﻮق ﺑﺮاﺑﺮ ﺳﻴﺎﺳﻲ و اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺑﺎ ﻣﺮدان، در ﮔﻮﺷﻪ و ﻛﻨﺎر ﺟﻬﺎن آﻏﺎز ﺷﺪه ﺑﻮد، ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ اﻧﮕﻴﺰه ي ﺧﻮد را ﺑﺮ ﮔﺰﻳﻨﺶ روز ﻫﺸﺘﻢ ﻣﺎرس، در ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺑﺎ ﺗﻈﺎﻫﺮات زﻧ ﺎن ﻛﺎرﮔﺮ در ﺳﺎل ﻫﺎي 1875 و 1911 ﺑﻴﺎن ﻛﺮد.

در ﻫﺸﺘﻢ ﻣﺎرس 1857 ، زﻧﺎن ﻛﺎر ﮔﺮ ﻛﺎرﮔﺎه ﻫﺎي ﭘﺎرﭼﻪ ﺑﺎﻓﻲ و ﻟﺒﺎس دوزي در ﻧﻴﻮﻳﻮرك آﻣﺮﻳﻜﺎ ﺑﻪ ﺧﻴﺎﺑﺎن ﻫﺎ رﻳﺨﺘﻨﺪ و ﺧﻮاﻫﺎن اﻓﺰاﻳﺶ دﺳﺘﻤﺰد، ﻛﺎ ﻫﺶ ﺳﺎﻋﺎت ﻛﺎر و ﺑﻬﺒﻮد ﺷﺮاﻳﻂ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﻛﺎر ﺷﺪﻧﺪ . اﻳﻦ ﺗﻈﺎﻫﺮات ﺑﺎ ﺣﻤﻠﻪ ي ﭘﻠﻴﺲ و ﻛﺘﻚ زدن زﻧﺎن ﺑﺮﻫﻢ ﺧﻮرد . درﻫﺎي ﻛﺎرﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮاي ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي از ﺑﻴﺮون رﻓﺘﻦ زﻧﺎن، ﭘﻴﺶ از ﭘﺎﻳﺎن ﺳﺎﻋﺖ ﻛﺎر ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ و ﻳﻚ ﮔﺮوه از زﻧﺎن ﻛﺎرﮔﺮ در آﺗﺶ ﺳﻮزي ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ. اﻳﺪه ي اﻧﺘﺨﺎب روزي از ﺳﺎل ﺑﻪ ﻋﻨﻮان « روز زن » ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎر در ﺟﺮﻳﺎن ﻣﺒﺎرزه ي زﻧﺎن ﻧﻴﻮﻳﻮرك ﺑﺎ ﺷﻌﺎر " ﺣﻖ راي ﺑﺮاي زﻧﺎن" ﻣﻄﺮح ﺷﺪ . دو ﻫﺰار زن ﺗﻈﺎﻫﺮ ﻛﻨﻨﺪه در 23 ﻓﻮرﻳﻪ 1909 ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﺳﺎل در روز ﻳﻜﺸﻨﺒﻪ آﺧﺮ ﻓﻮرﻳﻪ، ﻳﻚ ﺗﻈﺎﻫﺮات ﺳﺮاﺳﺮي در آﻣﺮﻳﻜﺎ ﺑ ﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ « روز زن » ﺑﺮﮔﺰار ﺷﻮد . در ﺳﺎل 1910 ، " دوﻣﻴﻦ ﻛﻨﻔﺮاﻧﺲ زﻧﺎن ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺖ" ﻛﻪ ﻛﻼرا زﺗﻜﻴﻦ از رﻫﺒﺮان آن ﺑﻮد، ﺑﻪ ﻣﺴﺎﻟﻪ ي ﺗﻌﻴﻴﻦ " روز ﺑﻴﻦ اﻟﻤﻠﻠﻲ زن" ﭘﺮداﺧﺖ . زﻧﺎن ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺖ اﺗﺮﻳﺸﻲ ﻗﺒﻼ روز " اول ﻣﺎه ﻣﻪ" را ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ . اﻣﺎ اول ﻣﺎه ﻣﻪ، ﺟﺎﻳﮕﺎه و ﻣﻔﻬﻮﻣﻲ داﺷﺖ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﻫﻤﻴﺖ و ﺟﺎﻳﮕﺎه ﻣﺒ ﺎرزه ﻣﺸﺨﺺ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺴﺎﻟﻪ ي زن را ﺗﺤ ﺖ اﻟﺸﻌﺎع ﻗﺮار دﻫﺪ . زﻧﺎن ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺖ آﻟﻤﺎن، روز 19 ﻣﺎرس را ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻛﺮدﻧﺪ . ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ اﻳﻦ روز، ﻣﺒﺎرزات اﻧﻘﻼﺑﻲ در ﺳﺎل 1848 ﻋﻠﻴﻪ رژﻳﻢ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﭘﺮوس ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﻴﻨﻲ ﻟﻔﻈﻲ ﺣﻜﻮﻣﺖ در ﻧﻮزدﻫﻢ ﻣﺎرس ﻫﻤﺎن ﺳ ﺎل، از ﺟﻤﻠﻪ در ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت زﻧﺎن اﻧﺠﺎﻣﻴﺪ . " دوﻣﻴﻦ ﻛﻨﻔﺮاﻧﺲ زﻧﺎن ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺖ" ﺗﺎرﻳﺦ ﺑﺮﮔﺰاري ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻣﺮاﺳﻢ « روز زن » را 19 ﻣﺎرس 1911 ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻛﺮد . ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﻴﺮي ﻗﻄﻌﻲ ﺑﺮاي ﺗﻌﻴﻴﻦ « روز ﺟﻬﺎﻧﻲ زن » ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﻣﻮﻛﻮل ﺷﺪ . ﺑﻌﺪ از اﻧﺘﺸﺎر ﻗﻄﻌﻨﺎﻣﻪ ي ﻛﻨﻔﺮاﻧﺲ در ﻣﻮرد ﺗﻌﻴﻴﻦ « روز ﺟﻬﺎﻧﻲ زن » ، » اﻧﺘﺮﻧﺎﺳﻴﻮﻧ ﺎل دوم از اﻳﻦ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻛﺮد و ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ اﻳﻦ روز را ﺑ ﻪ رﺳﻤﻴﺖ ﺷﻨﺎﺧﺖ . .

19 ﻣﺎرس 1911 ﺧﻴﺎﺑﺎن ﻫﺎي آﻟﻤﺎن، اﺗﺮﻳﺶ، ﺳﻮﻳﺲ و داﻧﻤﺎرك ﺑﺎ ﻣﺎرش زﻧﺎن ﺑﻪ ﻟﺮزه در آﻣﺪ . ﺷﻤﺎر زﻧﺎن ﺗﻈﺎﻫﺮ ﻛﻨﻨﺪه در اﺗﺮﻳﺶ ﺑﻪ 30 ﻫﺰار ﻧﻔﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ . ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﭘﻠﻴﺲ ﺑﻪ ﺗﻈﺎﻫﺮات ﺣﻤﻠﻪ ﺑﺮدﻧﺪ و زﻧﺎن را ﻛﺘﻚ زدﻧﺪ و ﮔﺮوﻫﻲ را دﺳﺘﮕﻴﺮ ﻛﺮدﻧﺪ . ﺳﺎل 1913 " دﺑﻴﺮﺧﺎﻧﻪ ي ﺑﻴﻦ اﻟﻤﻠﻠﻲ زﻧﺎن" ( ﻳﻜﻲ از ﻧﻬﺎدﻫﺎي اﻧﺘﺮﻧﺎﺳﻴﻮﻧﺎل ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﻲ دوم) ، ﻫﺸﺘﻢ ﻣﺎرس را ﺑﺎ ﺧﺎﻃﺮه ي ﻣﺒﺎرزه ي زﻧﺎن ﻛﺎرﮔﺮ در آﻣﺮﻳﻜﺎ، ﺑﻪ ﻋﻨﻮان « روز ﺟﻬﺎﻧﻲ زن » اﻧﺘﺨﺎب ﻛﺮد . در ﻫﻤﺎن ﺳﺎل، زﻧﺎن زﺣﻤﺘﻜﺶ و زﻧﺎن روﺷﻨ ﻔﻜﺮ اﻧﻘﻼﺑﻲ در روﺳﻴﻪ ي ﺗﺰاري و در ﺳﺮاﺳﺮ اروﭘﺎ، ﻣﺮاﺳﻢ 8« ﻣﺎرس » را ﺑ ﻪ ﺷﻜﻞ ﺗﻈﺎﻫﺮات و ﻣﻴﺘﻴﻨﮓ ﺑﺮﮔﺰار ﻛﺮدﻧﺪ . اﮔﺮ آن ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ دوﺳ ﺘﺎن اﻳﻦ روز را ﺑﻪ ﻣﻦ ﺗﺒﺮﻳﻚ ﮔﻔﺘﻪ اﻧﺪ ، اﻳﻦ ﺟﺸﻦ اﺳﺖ ، ﻣﻌﻨﺎي ﺟﺸﻦ ﭼﻴﺴﺖ ، ﻳﺎ ﻳﺎدآور ﭼﻪ ﭼﻴﺰ ي ؟ﺳﺖ ﭼﻪ ﭼﻴﺰ ي ا رزش ﺟﺸﻦ ﮔﺮﻓﺘﻦ دارد و ﻛﺪام ﺗﻔﺎوت ﻫﺎ را ﻳﺎدﻣﺎن ﻣﻲ آورد . روز زن ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﺷﺪ . آن ﻃﻮر ﻛﻪ ﺟﺮﻳﺎن ﺷﻜﻞ ﮔﻴﺮي روز ﺟﻬﺎﻧ ﻲ زن ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دﻫﺪ ﻧﺎم، ﮔﺬاري ﻣﻮﻟﻮد ﺗﻼش ﻫﺎي زﻧﺎن اﺳﺖ : ﻣﻘﺎوﻣﺘﻲ ﻫﻢ زﻣﺎن در ﺑﺮاﺑﺮ ﻧﻘﺶ ﻣﺮد - ﻛﺎرﻓﺮﻣﺎ . .

دوروﺗﻲ ﭘﺎرﻛﺮ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ : " اﻧﺪﻳﺸﻪ ي ﻣﻦ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻫﻤﻪ ، اﻋﻢ از ﻣﺮد و زن ، ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ، ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ ي اﻓﺮاد اﻧﺴﺎﻧﻲ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮﻳﻢ." ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ زن ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺮد ، ﻣﻮﺟﻮ دي اﻧﺴﺎﻧﻲ اﺳﺖ ( ﻻاﻗﻞ در زﻣﺎﻧﻪ ي ﻣﺎ .) اﻣﺎ اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﺎﻛﻴﺪ ، اﻣﺮي اﻧﺘﺰاﻋﻲ اﺳﺖ . ﺣﻘﻴﻘﺖ آن اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻣﻮﺟﻮد ﺑﺸﺮي ﻣﺘﺤﻘﻖ و ﻏﻴﺮ اﻧﺘﺰاﻋﻲ ، ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ در ﻣﻮﻗﻌﻴﺘﻲ ﺧﺎص ﻗﺮار دارد . واﻗﻌﻴﺖ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دﻫﺪ اﻓﺮاد ﺑﻪ دو ﻃﺒﻘﻪ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺷﺪه ﻛﻪ از ﺳﺎﺧﺘﺎر ﺑﻴﻮﻟﻮژﻳﻚ ﺗﺎ ﻟﺒﺎس، ﻟﺒﺨﻨﺪ، ﻋﻼﻳﻖ و ﻣﺸﻐﻠﻪ ﻫﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺗﻔﺎوت دارﻧﺪ . روز ﺟﻬﺎﻧﻲ ﻣﺮد 19 ﻧﻮاﻣﺒﺮ ﻫﺮ ﺳﺎل ﺑﺮﮔﺰار ﻣﻲ .ﺷﻮد اﻳﻦ روز از ﺳﺎل 1999 ﺗﻮﺳﻂ ﻛﺸﻮر ﺗﺮﻳﻨﻴﺪاد و ﺗﻮﺑﺎﮔﻮ ﺑﺮﮔﺰار ﺷﺪه و ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ ﻫﻢ از آن ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻛﺮده اﺳﺖ . وﻟﻲ ﺗﻔﺎوت زﻣﺎﻧﻲ ﺻﺪ و ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﻪ ﻣﻴﺎن ﻧﺎم ﮔﺬاري روز ﺟﻬﺎﻧﻲ زن و

11 – ره ی ه و ﯾ د و و رو ﻣﺮد ﺗﻔﺎوت اﺻﻠﻲ را آﺷﻜﺎر ﻣﻲ :ﻛﻨﺪ ﭼﺮا روز ﺟﻬﺎﻧﻲ ﻣﺮد وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ !؟ !؟

ﺑﻲ ﺷﻚ ﮔﺬر ﺳﺎﻟﻴﺎن ، اﻫﺪاف اوﻟﻴﻪ ي ﻧﺎم ﮔﺬاري روز زن را ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺮﻫﺎي ﺟﺪﻳﺪي ﻛﺸﺎﻧﺪه اﺳﺖ . اﮔﺮ ﻫﺸﺖ ﻣﺎرس ﺑﻪ( ﻋﻨﻮان ﻳﻚ ﻧﺎم ﮔﺬاري ﻧﻤﺎدﻳﻦ ) ) ﺟﺸﻦ ﮔﺮﻓﺘﻦ ارزش ﻫﺎي وﺟﻮدي زن اﺳﺖ ، آﻳﺎ ارز ش ﻫﺎي ﻣﺘﺸﺎﺑﻪ در ﻣﺮد وﺟﻮد ﻧﺪارد؟ ! ( ﻳﺎ اﻳﻦ ارزش ﻫﺎ ، ارزش ﺟﺸﻦ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻧﺪارد )؟! اﮔ ﺮ ﻫﺸﺖ ﻣﺎرس ﻳﺎدآوري ﺟﺎﻳﮕﺎه ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺗﺮي اﺳﺖ ﻛﻪ در ﻃﻮل ﺗﺎرﻳﺦ ﺑﻪ زن داده ﺷﺪه ( ﺑﺎ اذﻋﺎن اﻳﻦ ﻛﻪ زن ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻧﻘﺶ درﻳﺎﻓﺖ ﻛﻨﻨﺪه را داﺷﺘﻪ ، ﻧﻪ ﻃﻠﺐ ﻛﻨﻨﺪه ﻳﺎ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﮔﻴﺮد !) ﻳﻚ روز ، ﭼﻪ ﭼﻴﺰﻫﺎي ﺑﻪ دﺳﺖ ﻧﻴﺎﻣﺪه ﻳﺎ از دﺳﺖ رﻓﺘﻪ اي را ﺣﺘﺎ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻧﻤﺎدﻳﻦ ﺑﻪ زن ﺗﺤﻮﻳﻞ ﻳﺎ ﺑﺎزﭘﺲ ﻣﻲ .دﻫﺪ اﮔﺮ ﻫﺸﺖ ﻣﺎرس ﻳﺎدآور ﺗﻔﺎوت ﻫﺎﺳﺖ ، اﻳﻦ ﺗﻔﺎوت ﻫﺎ از ﺟﺎﻧﺐ ﻛﻴﺴﺖ . ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﺑﺎ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﺗﻔﺎوت دارد؟ ﺗﻔﺎوت ﻫﺎ ( ذاﺗﻲ ﻳﺎ اﻛﺘﺴﺎﺑﻲ ) ﺑﺎﻳﺪ ﻳﺎدآوري ﺷﻮﻧﺪ؟ در ﺗﻘﻮﻳﻢ ، روز ﺳﻴﻨﻤﺎ ، روز ﺟﻬﺎﻧﻲ ﻛﺎرﮔﺮ ، ﺻﻠﻴﺐ ﺳﺮخ ، ﻣﺤﻴﻂ زﻳﺴﺖ ، ﺑﻴﺎﺑﺎن زداﻳﻲ ، ﻣﺒﺎرزه ﺑﺎ ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر و ... ﻫﺴﺖ . ﺑ ﻪ اﻳﻦ ﻧﺎم ﮔﺬاري ﻫﺎ ﻣﻲ ﺗﻮان ﻧﮕﺎه ﻛﺮد و زن ﻫﺎ و ﻣﺮدﻫﺎ را دﻳﺪ ﻛﻪ ﺗﻼش ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ : ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺮاي رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻮﻋ ﻲ دﻳﮕﺮي . ﻣﻮﺿﻮع ﻫﻤﻪ ي اﻳﻦ ﻧﺎم - روزﻫﺎ اﻧﺴﺎن اﺳﺖ ، ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ ي .ﺧﻮد ﺣﺎل آن ﻛﻪ روز زن ، ﻛﺎر را ﺑﺎ ﻃﺮح زن ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ ي ﻓﺮدي از ﻳﻚ ﺟﻨﺲ آﻏﺎز ﻣﻲ .ﻛﻨﺪ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ اﻋﻼم ﻣﻲﺷ :ﻮد :ﻮد " زن ﻫﺴﺖ."

ﻗﺼﺪ ﻣﻦ ﻧﺎدﻳﺪ ه ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻛﺎرﻛﺮدﻫﺎي روﺷﻦ ﮔﺮاﻧﻪ ي اﻳﻦ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ زن ﻧﻴﺴﺖ . ﻣﻮﺿﻮع اﻳﻦ اﺳﺖ : ﺗﺮدﻳﺪي وﺟﻮد ﻧﺪارد ﻛﻪ او ﻣﺮد اﺳﺖ و ﻣﺎ اﻳﻦ ﺟﺎ ﻳﻚ روز را ﺑﻪ ﻧﺎم زن دارﻳﻢ." ﺑﻪ زن ﻫﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﻖ ﻻ( اﻗﻞ ﻓﺮﺻﺖ ) داده ﺷﻮد ﺗﺎ ﻣﻮﺟﻮدﻳﺖ ﺧﻮد را ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪ." ﻣﺮد، ﺑﺎ ﻣﺮد ﺑﻮدن ﻣﺤﻖ اﺳﺖ . . زن اﺳﺖ ﻛﻪ در ﺣﺎﻟﺖ ﺑﻲ ﺣﻘﻲ ﻗﺮار دارد . زن اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ ي ﻣﻮﺟﻮدي داراي ﺟﻨﺴﻴﺖ ﻣﺘﻔﺎوت ، ﺑﺮ ﺟﻨﺲ ﻣﺬﻛﺮ آﺷﻜﺎر ﻣﻲ .ﺷﻮد زن ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺮد ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻲ .ﺷﻮد ﻣﺮد ﻣﻄﻠﻖ اﺳﺖ . زن دﻳﮕﺮي اﺳﺖ . ﻣﺎ واژه اي ﺑﻪ ﻧﺎم ﺟﻨﺲ دوم دارﻳﻢ ، وﻟﻲ ﻫﻴﭻ ﮔﺎه ﺟﻨﺲ اول را ﺑﻪ زﺑﺎن ﻧﻴﺎورده !اﻳﻢ !اﻳﻢ

ﻣﻦ ﺑﻪ ﻓﻠﺴﻔﻪ ي ﻧﺎم ﮔﺬاري روز زن ، ﻧﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺟﺮﻳﺎﻧﻲ ﺗﺎرﻳﺨﻲ ، ﻛﻪ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ اﺗﻔﺎﻗﻲ اﻧﺴﺎﻧﻲ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ .ﻛﻨﻢ روز زن از زﻣﺎﻧﻲ آﻏﺎز ﻣﻲ ﺷﻮد ﻛﻪ زن ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺗﺮ از ﻣﺮد ﻗﺮار ﻣﻲ ﮔﻴﺮد ، در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ اﻗﻠﻴﺖ ﻧﻴﺴﺖ ( ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي ﻧﺎﺑﺮاﺑﺮي ﻋﺪدي .) اﻳﻦ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺗﺮ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻦ ، ﻳﻚ ﺣﺎدﺛﻪ ي ﺗﺎرﻳﺨﻲ ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺖ . . ﺳﻴﺎﻫﺎن ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺳﻴﺎﻫﺎن ﻧﺒﻮده .اﻧﺪ در زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺮده ﺑﻪ ﺣﺴﺎب آﻣﺪه اﻧﺪ ، ﻳﻚ دوران ﭘﻴﺶ از ﺧﻮد داﺷﺘﻪ اﻧﺪ : ﻳﻚ ﺗﺎرﻳﺦ . دوراﻧﻲ ﻛﻪ ﻓﺮ ﻫﻨﮓ ﺳ، ﻨﺖ و ﮔﺬﺷﺘﻪ آن را ﺑﻪ وﺟﻮد آورده اﺳﺖ . اﻣﺎ زن ﻫﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ زن ﺑﻮده .اﻧﺪ ﻋﻠﺖ اﻧﺤﺼﺎري ﺗﻮﻟ ﻴﺪﻣﺜﻞ اﻳﻦ واﻗﻌﻴﺖ را ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻣﻲ !ﻛﻨﺪ !ﻛﻨﺪ

ﺗﺎﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺳﺎﺑﻘﻪ ي ﺗﺎرﻳﺨﻲ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دﻫﺪ ، زﻧﺎن ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺗﺎﺑﻊ ﻣﺮدان ﺑﻮده اﻧﺪ و اﻳﻦ اﺳﺘﻤﺮار ﺳﺒﺐ ﺷﺪه ، دﻳﮕﺮي ﺑﻮدن زن ﭼﻮن ﭘﻴﺶ ﻓﺮﺿﻲ در ذﻫﻦ ﺟﻠﻮه ﻛﻨﺪ . ﺳﻴﻤﻮن دوﺑﻮوار در " ﺟﻨﺲ دوم" ﻣﻲ ﻧﻮﻳﺴﺪ : " زن ﻫﺎ – ﺟﺰ در ﺑﺮﺧﻲ ﻛﻨﮕﺮه ﻫﺎ ﻛﻪ ﺗﻈﺎﻫﺮاﺗﻲ اﻧﺘﺰاﻋﻲ ﺑﺎﻗ ﻲ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ - - ﻧﻤﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ" ﻣﺎ" ، ﻣﺮدﻫﺎ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ " زن ﺎﻫ " و زﻧﺎن ﻫﻢ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﻣﻄﺮح ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻨﺪ."

در روز ﺟﻬﺎﻧﻲ زن ، زن ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻴﺶ از دﻳﮕﺮان ﺑﻪ ﺣﻘﻮق و آن ﭼﻪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان وﻇﻴﻔﻪ ي زن ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻠﻘﻲ ﺷﻮد واﻗﻒ اﻧﺪ ، در ﻛﻨﮕﺮه ﻫﺎ ( در ﺳﺎﻳﺮ ﻧﻘﺎط ﺟﻬﺎن !) دور ﻫﻢ ﺟﻤﻊ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ و داﻧﺶ ﺧﻮد را ﻣﻲ اﻓﺰاﻳﻨﺪ . ﺗﻼش ﻫﺎ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ و ﻣﻦ ﻓﻘﻂ در اﺗﺎق ﺧﻮدم ﻣﻲ ﻧﻮﻳﺴﻢ و ﻗﻀﺎوﺗﻲ در ﻛﺎر ﻧﻴﺴﺖ . وﻟﻲ دﺧﺘﺮي ﻛﻪ ﺳﺮ ﭼﻬﺎر راه ﮔﻞ ﻣﻲ ﻓﺮوﺷﺪ / ﻣﺎدر دو ﻛﻮدك / ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻌﻠﻢ / زﻧﻲ ﻛﻪ ﺳﺎﻟﻦ زﻳﺒﺎﻳﻲ دارد ، ﺑﻴﺸﺘﺮ زﻳ ﺮ ﺑﺎر روز ﺟﻬﺎﻧﻲ زن ﻗﺮار ﻣﻲ ﮔﻴﺮد . و . ﻣﺎدر ﺗﺮزا ﻛﻪ ازدواج ﻧﻜﺮده . وﻟﻲ ﭼﻪ ﮔﻮارا ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ زن و ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ ﻫﺎ ي زﻳﺎدي داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و ﺑﺰرگ ﻫﻢ ﺑﻤﺎﻧ .ﺪ ﺗﻔﺎوت ﻫﺎ در زن و ﻣﺮد ﺑﻪ ﻃﻮر ﺟﺪا ﻧﻴﺴﺖ . ،ﻪﭼ ﺳﻨﺠﺶ ﻧﺴﺒﻲ اﻳﻦ دو اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻔﺎوت ﻫﺎ را ﻧﺸﺎن ﻣﻲ .دﻫﺪ .دﻫﺪ

اﻳﻦ ﻛﻪ روز ﺟﻬﺎﻧﻲ زن ﭼﻪ ﻫﺪف ﻗﻄﻌﻲ دارد ، ﺗﻨﻬﺎ آن را از اﻋﺘﺒﺎر ﻣﻲ اﻧﺪازد . ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ روز زن ﺧﻮب اﺳﺖ ﻧﻘﻄﻪ ي ﺗﺤﻮﻳﻞ ﺳﺎل ﺑﺎﺷﺪ ، در ﺗﻼش ﻫﺎ ﺑﻪ ﻗﺼﺪ روﺷﻦ ﻦﺑﻴ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻫﺎي ﻣﻤﺘﺪ . ﺳﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ وﻗﺖ ﺗﻤﺎم ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺷﺪ . ﻛﻮﭼﻚ ﻛﺮدن ﻣﺮد ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ زن ﻳﺎ ﺑﺮاﺑﺮي آن دو ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ روز زن را ﺑﺰرگ ﻣﻲ .ﻛﻨﺪ آن ﻫﺎ را ﻓﻘﻂ از ﻃﺮﻳﻖ ارﺗﺒﺎﻃﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ دارﻧﺪ ، ﻣﻲ ﺗﻮان ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮد . در ﺳﺎل 1917 ﻫﻢ ، ﭼﻨﺪ روز ﭘﻴﺶ از اﻧﻘﻼب ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﺘﻲ، ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ روز ﺑﻴ ﻦ اﻟﻤﻠ ﻠﻲ زن ، اﻧﺒﻮه زﻧﺎن در ﺧﻴﺎﺑﺎن ﻫﺎي ﺳﻦ ﭘﺘﺮزﺑﻮرگ ﺑﻪ ﺗﻈ ﺎﻫﺮات ﻣﻲ ﭘﺮدازﻧﺪ و ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﻧﺎن ، ﺻﻠﺢ و ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺷﻮﻫﺮان ﺷﺎن ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ : ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﺑﺮاي ﻫﻤﻪ ي زﻧﺎن . آن ﭼﻪ اﻫﻤﻴﺖ دارد ، ﺣﺮﻛﺖ ﺟﻤﻌﻲ اﻳﻦ زﻧﺎن اﺳﺖ . ﺣﺘﺎ اﮔﺮ ﺑﺮاي ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺷﻮﻫﺮان ﺷﺎن ﺑﺎﺷﺪ ! !

12 – ره ی ه و ﯾ د و و رو ﺧﺒﺮ

اﻧـﺘ ـ ﺨــﺎﺑـﺎت و ﮔﻔﺘﻤﺎن " ﻣﻄﺎﻟ ﺒﻪ ﻣﺤﻮر" ، ،

ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﮔﺮوه ﻛﺜﻴﺮي از ﻓﻌﺎﻟﻴﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺪﻧﻲ اﻳﺮان

ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺪا

ﻣﺎ اﻣﻀﺎء ﻛﻨﻨﺪﮔﺎن اﻳﻦ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ و ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﭘﺲ از اﻳﻦ ﻧﺎم ﺧﻮد را ارﺳﺎل ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ، اﻋﻼم ﻣﻲ دارﻳﻢ : :

ﺑﻪ رﻏﻢ آن :ﻛﻪ :ﻛﻪ 1 - وﺿﻌﻴﺖ زﻧﺪﮔﻲ روزﻣﺮه ﻣﺮدم را، ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻓﺸﺎرﻫﺎي اﻗﺘﺼﺎدي ﻧﺎﺷﻲ از رﻛﻮد ﺗﻮرﻣﻲ، ﺑﺴﻴﺎر دﺷ ﻮار و ﺑﺤﺮان آﻓﺮﻳﻦ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻴﻢ و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﺤﺪودﺗﺮ ﺷﺪن آزادي و ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ در ﻛﺸﻮر، ﺑﻪ وﻳﮋه در ﺳﺎﻟﻴﺎن اﺧﻴﺮ و ﺑﺎ ﻓﺸﺎرﻫﺎي ﻓﺮاواﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻓﻌﺎﻻن ﺳﻴﺎﺳﻲ، زﻧﺎن، داﻧﺸﺠﻮﻳﺎن، روزﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎران، ﻓﻌﺎﻻن ﻣﺪﻧﻲ، ﻛﺎرﮔﺮان، اﻗﻮام، ﭘﻴﺮوان ادﻳﺎن و اﻋﺘﻘﺎدات و ﻣﺬاﻫﺐ ﻣﺨﺘﻠﻒ، ... وارد ﺷﺪه را ز ﻧﮓ ﺧﻄﺮ داﻧﺴﺘﻪ و ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻣﻠﻲ ﻛﺸﻮر را ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﻤﻠﻜﺮد رواﺑﻂ ﺧﺎرﺟﻲ ﻣﺎﺟﺮاﺟﻮﻳﺎﻧﻪ و ﻏﻴﺮ ﺷﻔﺎف و ﭘﺮﻫﺰﻳﻨﻪ ي دوﻟﺖ، در ﺧﻄﺮ ارزﻳﺎﺑﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ؛ 2 - در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﭼﺸﻢ اﻧﺪاز روﺷﻨﻲ ﺑﺮاي ﺣﻞ ﻣﻌﻀﻼت ﻓﻮق ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ﺑﺴﺘﻪ ﻋﻤﻞ ﻛﺮدن و اﻧﺘﻘﺎد ﻧﺎﭘﺬﻳﺮي ﻗﺪرت ﻣﺴﺘﻘﺮ ﻣﺸﻬﻮد ﻧﻴﺴﺖ و ﺷﺮاﻳﻂ ﺑﺮﮔﺰاري ﻳﻚ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت آزاد، ﺳﺎﻟﻢ و ﻋﺎدﻻﻧﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻧﻤﻲ ﺷﻮد و درﻧﺘﻴﺠﻪ اﺣﺘﻤﺎل دﺳﺘﻴﺎﺑﻲ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻫﺎي ﻣﻮرد اﻧﺘﻈﺎر، از راه ﺷﺮﻛﺖ در اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﺑﺴﻴﺎر ﺿﻌﻴﻒ اﺳﺖ . ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ اﺣﺘﻤﺎل دﺧﺎﻟﺖ ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﻏﻴﺮ ﻣﺴﻮوﻟﻲ ﻛﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ در ﺣﻮزه ﺳﻴﺎﺳﺖ دﺧﺎﻟﺖ ﻛﻨﻨﺪ، ﻧﮕﺮاﻧﻲ ﺟﺪي درﺑﺎره راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﻧﺤﻮه ﺑﺮ ﮔﺰاري اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت رﻳﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮري وﺟﻮد دارد؛

اﻣﺎ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ :ﻛﻪ :ﻛﻪ 1 - ﻛﺎﻫﺶ ﻓﺸﺎرﻫﺎي اﻗﺘﺼﺎدي و اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺑﺮ زﻧﺪﮔﻲ روزﻣﺮه ﻣﺮدم از اﻫﻤﻴﺖ ﺑﺎﻻﻳﻲ ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮده و ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺗﺤﻘﻖ ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت و ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻫﺎي اﻗﺸﺎر ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺟﺎﻣﻌﻪ و ﺣﻞ ﻣﻌﻀﻼت زﻧﺪﮔﻲ ﺟﺎري آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ اﺻﻼﺣﺎت ﺑﻨﻴﺎدي و ﺗﺤﻘﻖ ﻛﺎﻣﻞ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﮔﺬار ﺑﻪ دﻣﻮﻛﺮاﺳﻲ ﻣﻮﻛﻮل ﻛﺮد؛ 2 - ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﺑﻲ ﻗﻴﺪ و ﺷﺮط و ﻏﻴﺮ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ اي در اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت و ﻧﻴﺰ ﺗﺤﺮﻳﻢ ﻣﻄﻠﻖ و از اﺑﺘﺪاي ﻓﺮاﻳﻨﺪ ﻓﻀﺎي اﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺗﻲ، ﻫﻴﭽﻜﺪام ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ اﺳﺖ ﺑﻪ رﺷﺪ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ و ﻳﺎ ﺣﻞ ﻣﻌﻀﻼت ﻛﺸﻮر و ﻣﺮدم ﻣﻨﺠﺮ ﺷﻮد، ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺪﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﻛﻪ ﺟﺰء ﺑ ﻪ ﺟﺰء ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت و ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎن در اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺗﺤﻘﻖ آن و ﻳﺎ اﺷﺨﺎص ﮔﺮﻳﺰان از ﻣﺸﺎرﻛﺖ در اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت از ﺗﺤﻘﻖ آن ﻣﺎﻳﻮس ﺑﻮده اﻧﺪ، ﻣﺸﺨﺺ ﻧﺒﻮده و اﻋﻼم ﻧﻤﻲ ﺷﺪه اﺳﺖ و رأي دﻫﻨﺪﮔﺎن، ﺷﺎﻫﺪ ﺗﻌﻬﺪ ﻧﺎﻣﺰدﻫﺎ درﺑﺎره ي ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ و ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻫﺎي ﻣﺸﺨﺺ ﻧﺒﻮده اﻧﺪ، و ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ رأي ﻧﻤﻲ داده اﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺑﺠﺰ ﺑﻴﺎن ﺳﺨﻨﺎن آرﻣﺎﻧﻲ و ﻛﻠﻲ، راﺑﻄﻪ ي آﮔﺎﻫﻲ ﺑﺨﺶ دﻳﮕﺮي ﺑﺎ اﻗﺸﺎر ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﺮدم ﺑﺮﻗﺮار ﻧﻤﻲ ﻛﺮده اﻧﺪ، ﺑﻪ وﻳﮋه ﻛﻪ اﻳﻨﻚ ﺑﺮﺧﻲ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎي ﺧﺎص ( ﺻﻨﻔﻲ – ﺳﻨﺪﻳﻜﺎﻳﻲ، زﻧﺎن، اﻗﻮام، ﻣﻌﻠﻤﺎن، داﻧﺸﺠﻮﻳﺎن، دﮔﺮاﻧﺪﻳﺸﺎن، ...) ﺑﺎ ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت ﻣﺸﺨﺼﻲ در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺣﻀﻮر و ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ دارﻧﺪ؛

در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﺎ: 1 - ﺑﺮﺧﻮرد ﻛﻨﺸﮕﺮاﻧﻪ ي ﻣﻄﺎﻟﺒﻪ ﻣﺤﻮر، ﺑﺎ ﻓﺮاﻳﻨﺪ و ﻓﻀﺎي اﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺗﻲ ﺧﻮاﻫﻴﻢ داﺷﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺗﺪرﻳﺞ " ﮔﻔﺘﻤﺎن ﻣﻄﺎﻟﺒﻪ ﻣﺤﻮر" را ﺑﻪ( ﺟﺎي ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﺑﻲ ﻗﻴﺪ و ﺷﺮط و ﻧﻴﺰ ﺗﺤﺮﻳﻢ از اﺑﺘﺪاي ﻓﺮاﻳﻨﺪ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ) ﻣﻄﺮح ﻛﻨﻴﻢ . ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ در ﺳﻄﺮﻫﺎي در ﭘﻲ آﻣﺪه، ﻣﻄﺎﻟﺒﺎ ت ﻋﻴﻨﻲ ﺗﺮ و ﻣﻠﻤﻮس ﺗﺮِ ﻋﻤﻮﻣﻲ ( ﻓﺼﻞ ﻳﻜﻢ ) و اوﻟﻮﻳﺖ ﻫﺎي ﻣﺮﺣﻠﻪ اي اﻗﺸﺎر ﺟﺎﻣﻌﻪ ( ﻓﺼﻞ دوم ) ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪه و آﻧﻬﺎ را در ﭼﺎرﭼﻮب ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻫﺎي ﺣﺪاﻗﻠﻲ ﻧﺸﺎن داده اﻳﻢ؛ 2 - از ﻫﻢ اﻛﻨﻮن ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﺸﺘﺮﻛﻲ ﺑﺮاي ﻣﺮاﺣﻞ ﺑﻌﺪي اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت اﺗﺨﺎذ ﻧﻜﺮده اﻳﻢ اﻣﺎ در اﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ، ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻫﺎي ﻣﺸﺘﺮﻛﻤﺎن را د ر ﺳﻪ " زﻣﻴﻨﻪ" ي ﻋﻤﺪه و ﭘﻨﺞ " ﻻﻳﻪ" ي اﺻﻠﻲ ﺑﻪ ﺷﺮح زﻳﺮ اﻋﻼم ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ : :

ﻓﺼﻞ ﻳﻜﻢ

13 – ره ی ه و ﯾ د و و رو - رﻓﺎه و ﻋﺪاﻟﺖ

1 - ﺳﻌﻲ در ﺟﻬﺖ اﻧﺘﻘﺎل ﻣﺎﻟﻜﻴﺖ ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎي اﻗﺘﺼﺎدي واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻧﻬﺎدﻫﺎ، ﺑﻨﻴﺎدﻫﺎي ﺑﺰرگ اﻗﺘﺼﺎديِ ﻏﻴﺮ دوﻟﺘﻲِ واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ، و ﺷﺮﻛﺖ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻃﺮﻳﻖ راﻧﺘﻲ ﺑﻪ ﺑﺮﺧﻲ ﻣﺴﻮوﻻن واﮔﺬار ﺷﺪه ( ﺷﺮﻛﺘﻬﺎي ﺷﺒﻪ دوﻟﺘﻲ – ﺧﺼﻮﺻﻲ ) ﺑﻪ ﺑﺨﺶ ﻋﻤﻮﻣﻲ و ﻣﺮدم، ﺑﺎ ﻧﻈﺎرت ﻣﺮدﻣﻲ . . 2 - ﻣﺤﻮر ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺗﻮﻟﻴﺪ داﺧﻠﻲ و اﻳﺠﺎد اﺷﺘﻐﺎل، ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي از واردات ﺑﻲ روﻳﻪ و ﺑﺮﺧﻮرد ﻛﺎرﺷﻨﺎﺳﻲ ﺑﺎ واردات و ﺻﺎدرات . . 3 - اﺳﺘﻘﻼل ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺻﻨﺪوق ذﺧﻴﺮه ارزي ﻛﺸﻮر از دوﻟﺖ و ﺳﭙﺮدن آن ﺑﻪ ﻣﺠﻠﺲ . . 4 - ﺟﻠﻮ ﮔﻴﺮي از ﺗﺨﺼﻴﺺ ﺑﻲ ﺣﺴﺎب در آﻣﺪﻫﺎي ﻣﻠﻲ ﻧﻔﺖ و ﮔﺎز ﺑﻪ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﻫﺎي ﺟﺎري و ﺻﺮف آن ﻫﺎ در اﻣﻮر زﻳﺮﺑﻨﺎﻳﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ آﻣﻮزش و ﭘﺮورش، ﺑﻬﺪاﺷﺖ، راه ﺳﺎزي، ... 5 - ﺣﻤﺎﻳﺖ از ﻛﺸﺎورزان و داﻣﺪاران ﺑﺎ اﻋﻄﺎي وام و اﻳﺠﺎد ﺗﺴﻬﻴﻼﺗﻲ ﻫﻤﭽﻮن ﺧﺮﻳﺪ ﺗﻀﻤﻴﻨﻲ ﻣﺤﺼﻮﻻت، ﺑﻴﻤﻪ ﺗﻮﻟﻴﺪات ﻛﺸﺎورزان، رﺳﺎﻧﺪن ﻣ ﺤﺼﻮﻻت ﺑﻪ ﻣﺼﺮف ﻛﻨﻨﺪه ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺣﺬف واﺳﻄﻪ ﻫﺎي ﻣﺘﻌﺪد، اﻳﺠﺎد ﺳﻴﻠﻮ و ﺗﺄﻣﻴﻦ ﻛﻮد و ﺑﺬر . . 6 - اﺻﻼح ﻧﻈﺎم ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ اﻗﺘﺼﺎدي از ﻃﺮﻳﻖ اﺳﺘﻘﻼل ﺑﺎﻧﻚ ﻣﺮﻛﺰي، ﺑﺎزﺳﺎزي ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﻳﺰي و ﻧﻈﺎرت ﻣﺴﺘﻤﺮ ﺑﺮ ﻛﻠﻴﻪ ﺷﺮﻛﺖ ﻫﺎي دوﻟﺘﻲ، ﺷﺒﻪ دوﻟﺘﻲ و ﺑﻨﻴﺎدﻫﺎ . . 7 - ﺗﺨﺼﻴﺺ ﺑﺨﺸﻲ از ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺑﺎﻧﻜﻲ و دوﻟﺘﻲ ﺟﻬﺖ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﻣﺴﻜﻦ ﺑﺮاي اﻗﺸﺎر ﻛﻢ در آﻣﺪ . . 8 - اﺻﻼح ﻗﺎﻧﻮن ﻗﺮاردادﻫﺎي ﻣﻮﻗﺖ ﻛﺎر در ﺟﻬﺖ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻛﺎرﮔﺮان، ﺗﻀﻤﻴﻦ اﻣﻨﻴﺖ ﺷﻐﻠﻲ ﺑﺮاي ﻫﻤﻪ ﻣﺰد و ﺣﻘﻮق ﺑﮕﻴﺮان، ﺗﺄﻣﻴﻦ ﻣﻌﺎش ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﻧﺮخ ﺗﻮرم، ﮔﺴﺘﺮش ﺧﺪﻣﺎت ﺗﺄﻣﻴﻦ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ و ﺑﻴﻤﻪ ﺑﻴﻜﺎري . . 9 - ﭘﺮﻫﻴﺰ از اراﻳﻪ آﻣﺎر ﻏﻴ ﺮ واﻗﻌﻲ و ﻏﻴﺮ ﻛﺎرﺷﻨﺎﺳﻲ، ﭘﺎﺳﺨﮕﻮ ﺑﻮدن ﻣﺴﻮوﻻن ﺑﻪ اﻓﻜﺎر ﻋﻤﻮﻣﻲ و ﻣﻄﺒﻮﻋﺎت ﻣﺴﺘﻘﻞ و رﺳﺎﻧﻪ اي ﻛﺮدن ﻋﻤﻠﻜﺮد ﻣﺪﻳﺮان ﻣﺘﺨﻠﻒ . . -10 ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي از ﺗﺨﺼﻴﺺ ﻫﺮ ﻧﻮع اﻋﺘﺒﺎر ﺧﺎرج از ﺑﻮدﺟﻪ رﺳﻤﻲ و ﺷﻔﺎف ﻛﺸﻮر و ﺣﺬف ردﻳﻒ ﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺑﻮدﺟﻪ اي ﻧﻬﺎدﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺗﺒﻠﻴﻐﻲ، اﻋﺎﻧﻪ اي و روﺣﺎﻧﻴﺖ ﻛﻪ ﺑ ﺎﻳﺪ ﻣﺴﺘﻘﻞ از دوﻟﺖ ﺑﺎﺷﻨﺪ . . -11 ﺣﺬف ﻫﺮﻧﻮع راﻧﺖ و ﻧﻴﺰ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﻫﺎي ﺗﺸﺮﻳﻔﺎﺗﻲ و ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺗﻲ دوﻟﺘﻲ، و اﻋﻤﺎل ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﻋﻠﻤﻲ و ﺳﺎﻟﻢ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از دﻳﺪﮔﺎه ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻛﺎرﺷﻨﺎﺳﻲ ﺟﻬﺖ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي از اﺗﻼف ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﻫﺎي ﻣﻠﻲ . .

- آزادي و ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ

1 - ﺑﻪ رﺳﻤﻴﺖ ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ ﺟﻠﺴﺎت و ﺗﺠﻤﻌﺎت ﻣﺴﺎﻟﻤﺖ آﻣﻴﺰ و ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﻤﻪ اﺣﺰاب، اﻧﺠﻤﻦ ﻫﺎ، اﺗﺤﺎدﻳﻪ ﻫﺎ، ﺷﻮراﻫﺎ و ﻧﻬﺎدﻫﺎي ﻣﺪﻧﻲ در ﺣﻮزه ﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ و ﻧﻴﺰ ﺣﻖ ﺗﺸﻜﻞ ﺑﺮاي داﻧﺸﺠﻮﻳﺎن، ﻣﻌﻠﻤﺎن، ﻛﺎرﮔﺮان، ﻗﻮﻣﻴﺖ ﻫﺎ، اﻗﻠﻴﺖ ﻫﺎ، ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎن، ﭘﺮﺳﺘﺎران، ﻫﻨﺮﻣﻨﺪان، دﮔﺮاﻧﺪﻳﺸﺎن، روزﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎران، ﺑﺎزﻧﺸﺴﺘﮕﺎن، ﻛﺴﺒﻪ، وﻛﻼ، زﻧﺎن ﺧﺎﻧﻪ دار، ﻣﺘﺨﺼﺼﺎن، ﻛﺎرﻓﺮﻣﺎﻳﺎن، ﺑﻴﻜﺎران، ... 2 - ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﻣﺸﻮرﺗﻲ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎن ﺗﺸﻜﻞ ﻫﺎ در ﺗﺪوﻳﻦ و اﺻﻼح ﻗﻮاﻧﻴﻦ و ﻣﻘﺮرات ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ آن ﻗﺸﺮ و ﺗﻼش ﺑﺮاي ﻟﻐﻮ اﺣﻜﺎم ﻧﺎﻋﺎدﻻﻧﻪ ﻗﻀﺎﻳﻲ ﺻﺎدر ﺷﺪه ﺑﺮاي ﻓﻌﺎﻻن اﻳﻦ ﺗﺸﻜﻞ .ﻫﺎ .ﻫﺎ 3 - ﺗﻼش ﺑﺮاي ﺣﺬف ﻣﻮاﻧﻊ ﻣﻮﺟﻮد ﺑﺮ ﺳﺮ راه آزادي اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت . . 4 - ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي از ﮔﺰﻳﻨﺶ ﻫﺎي ﻋﻘﻴﺪﺗﻲ، ﺳﻴﺎﺳﻲ و ﻏﻴﺮ ﺗﺨﺼﺼﻲ در اﻣﻮر اﺳﺘﺨﺪاﻣﻲ، آﻣﻮزﺷﻲ، ... 5 - اﻳﺠﺎد ﺣﻮزه ﻣﻌﺎوﻧﺖ ﭘﻲ ﮔﻴﺮي و ﻧﻈﺎرت ﺑﺮ ﺣﺴﻦ اﺟﺮاي ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﻲ، ﺑﻪ وﻳﮋه ﻧﻈﺎرت ﺑﺮ اﺟﺮاي ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ و ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي از ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ دﺧﺎﻟﺖ در ﺣﻮزه ﺧﺼﻮﺻﻲ و ﺳﺒﻚ زﻧﺪﮔﻲ اﻓﺮاد . . 6 - ﺑﺮﻗﺮاري دﻳﺪارﻫﺎي ادواري رﺋﻴ ﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﺑﺎ ﺗﺸﻜﻞ ﻫﺎي ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺳﻴﺎﺳﻲ، ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ، ﻣﺪﻧﻲ، ﺻﻨﻔﻲ، ...... 7 - ﺗﻀﻤﻴﻦ آزادي ﺑﻴﺎن از ﻃﺮﻳﻖ رﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﻧﻮﺷﺘﺎري، دﻳﺪاري، ﻣﺠﺎزي، .... و ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي از ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﻣﻨﻊ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ آن ﻫﺎ ﭘﻴﺶ از ﺻﺪور رأي دادﮔﺎه ﺻﺎﻟﺤﻪ . . 8 - ﺗﻼش ﺑﺮاي ﻟﻐﻮ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﻣﺠﺎزات ﺳﻨﮕﺴﺎر و ﻣﻤﻨﻮﻋﻴﺖ اﻋﺪام اﻓﺮادي ﻛﻪ د ر ﺳﻦ زﻳﺮ 18 ﺳﺎل ﻣﺮﺗﻜﺐ ﺑﺰه ﺷﺪه .اﻧﺪ .اﻧﺪ

- رواﺑﻂ ﺑﻴﻦ اﻟﻤﻠﻞ

14 – ره ی ه و ﯾ د و و رو 1 - ﻋﺪم ﻣﺪاﺧﻠﻪ در اﻣﻮر داﺧﻠﻲ ﻛﺸﻮرﻫﺎ و دﻓﺎع از روﻧﺪ ﺻﻠﺢ ﻋﺎدﻻﻧﻪ و ﺗﻨﺶ زداﻳﻲ در ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﻪ وﻳﮋه در زﻣﻴﻨﻪ ﺣﻞ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ . . 2 - ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺑﺮ ﺣﻖ ﺑﺮﺧﻮرداري ﺻﻠﺢ آﻣﻴﺰ از اﻧﺮژي ﻫﺴﺘﻪ اي و ﻏﻨﻲ ﺳﺎزي اوراﻧﻴﻮم و ﺣﻞ و ﻓﺼﻞ ﻣﺴﺎﻳ ﻞ ﻫﺴﺘﻪ اي از ﻃﺮﻳﻖ اﻋﺘﻤﺎد ﺳﺎزي ﺑﻴﻦ اﻟﻤﻠﻠﻲ، ﺗﺄﻣﻴﻦ ﺣﻖ ﻧﻈﺎرت ﻣﻠﻲ، و ﺗﻼش ﺑﺮاي از ﺑﻴﻦ ﺑﺮدن زﻣﻴﻨﻪ ﻫﺎي ﺗﺤﺮﻳﻢ ﻫﺎي اﻗﺘﺼﺎدي ﻋﻠﻴﻪ ﻣﺮدم اﻳﺮان . . 3 - ﺑﺮﻗﺮاري راﺑﻄﻪ ﺷﻔﺎف و ﻋﻠﻨﻲ ﺑﺮ اﺳﺎس ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻣﻠﻲ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﻛﺸﻮرﻫﺎي ﺟﻬﺎن از ﺟﻤﻠﻪ آﻣﺮﻳﻜﺎ . .

***

ﻓﺼﻞ دوم

- زﻧﺎن

1 - ﺗﻼش در ﺟﻬﺖ ﺑﺮاﺑﺮي زﻧﺎن و ﻣﺮدان از ﻃﺮﻳﻖ رﻓﻊ ﺗﺒﻌﻴﻀﺎت ﺣﻘﻮﻗﻲ از ﺟﻤﻠﻪ در ﻣﻮرد ﻃﻼق، دﻳﻪ، ﺗﻌﺪد زوﺟﺎت، ﺣﻀﺎﻧﺖ، .... 2 - ﺗﻼش در ﺟﻬﺖ ﺷﺮﻛﺖ ﻓﻌﺎل زﻧﺎن در ﺗﻤﺎم ﺳﻄﻮح اﺟﺮاﻳﻲ از ﺟﻤﻠﻪ وزارت و رﻳﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮري و ﻧﻴﺰ ﺗﺄﺳﻴﺲ وزارت اﻣﻮر زﻧﺎن . . 3 - رﻓﻊ ﻣﺤﺪودﻳﺖ ﻫﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ، ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ، ورزﺷﻲ، ...... 4 - اﻟﺤﺎق ﺑ ﻪ ﻛﻨﻮاﻧﺴﻴﻮن رﻓﻊ ﻛﻠﻴﻪ اﺷﻜﺎل ﺗﺒﻌﻴﺾ ﻋﻠﻴﻪ زﻧﺎن . . 5 - ﭘﺮداﺧﺖ ﻣﺰد ﻣﺴﺎوي در ﺑﺮاﺑﺮ ﻛﺎر ﻣﺴﺎوي ﺑﺮاي زﻧﺎن ﺷﺎﻏﻞ . .

- اﻗﻮام و دﮔﺮاﻧﺪﻳﺸﺎن

1 - رﻓﻊ ﺗﺒﻌﻴﻀﺎت آﻣﻮزﺷﻲ و اﺳﺘﺨﺪاﻣﻲ و ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﭘﻴﺮوان اﻋﺘﻘﺎدات و اﻗﻮام در ﻫﻤﻪ ي ﺳﻄﻮح ﻣﺪﻳﺮﻳﺘﻲ ﻛﺸﻮر ﺑﻪ وﻳﮋه در ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺧﻮد . . 2 - ﺗﺨﺼﻴﺺ ﻋﺎدﻻﻧﻪ ﺑﻮدﺟ ﻪ ﻣﻨﺎﻃﻖ و اﺳﺘﺎﻧﻬﺎ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎي ﻧﻴﺎزﻫﺎي ﺗﻮﺳﻌﻪ .اي .اي 3 - ﺗﺄﻣﻴﻦ آزادي ﻛﺎﻣﻞ ﻓﺮﻫﻨﮓ و آﻳﻴﻦ ﻫﺎي ﻓﻜﺮي، ﻗﻮﻣﻲ، دﻳﻨﻲ و ﻣﺬﻫﺒﻲِ ﻫﻤﻪ ي ﺷﻬﺮوﻧﺪان ( از ﺟﻤﻠﻪ دراوﻳﺶ ) و رﻓﻊ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎت زﺑﺎﻧﻲ و ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺗﺒﻌﻴﺾ در ﻣﻮرد اﻗﻮام و ﭘﻴﺮوان ﻫﻤﻪ ي آرﻣﺎن ﻫﺎ و ادﻳﺎن و ﻣﺬاﻫﺐ ﺑﻪ وﻳﮋه اﻫﻞ ﺗﺴﻨﻦ . .

- ﻛﺎرﮔﺮان

1 - ﺗﺄﻣﻴﻦ آزادي ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺳﻨﺪﻳﻜﺎﻫﺎ ﺑﺪون دﺧﺎﻟﺖ دوﻟﺖ، ﻣﻨﻄﺒﻖ ﺑﺎ ﻣﻘﺎوﻟﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي ﺑﻨﻴﺎدﻳﻦ ﺳﺎزﻣﺎن ﺟﻬﺎﻧﻲ ﻛﺎر ( اﺻﻼح ﻓﺼﻞ ﺷﺸﻢ ﻗﺎﻧﻮن ).ﻛﺎر ).ﻛﺎر 2 - ﻛﻤﻚ ﺑﻪ ﺗﺸﻜﻴﻞ و ﮔﺴﺘﺮش اﻧﻮاع ﺗﻌﺎوﻧﻲ ﻫﺎي ﻛﺎرﮔﺮي از ﻃﺮﻳﻖ اﻋﻄﺎي زﻣﻴﻦ و ﺗﺴﻬﻴﻼت . . 3 - ﺑﻪ رﺳﻤﻴﺖ ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ ﺣﻖ ﺑﺮﮔﺰاري اﻋﺘﺼﺎﺑﺎت . .

- ﻣﻌﻠﻤﺎن

1 - ﺑﻪ رﺳﻤﻴﺖ ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ ﺷﻮراي ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻲ ﺗﺸﻜﻞ ﻫﺎي ﺻﻨﻔﻲ ﻣﻌﻠﻤﺎن ﻛﺸﻮر و ﻣﺸﺎرﻛﺖ رﺳﻤﻲ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎن آﻧﻬﺎ در ﻧﻬﺎدﻫﺎي ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﻴﺮﻧﺪه ي ﻣﺮﺗﺒﻂ . . 2 - اﻧﺘﺨﺎب وزﻳﺮ آﻣﻮزش و ﭘﺮورش و ﻣﻌﺎوﻧﻴﻦ او ( ﺑﺎ داﺷﺘﻦ ﺣﺪاﻗﻞ 10 ﺳﺎل ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺗﺪرﻳﺲ ) و ﻣﺪﻳﺮان ﻛﻠﻴﺪي در ﺗﻌﺎﻣﻞ ﺑﺎ ﺷﻮراي ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻲ ﺗﺸﻜﻞ ﻫﺎي ﺻﻨﻔﻲ ﻣﻌﻠﻤﺎ .ن .ن 3 - اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﻣﺪﻳﺮان ﻣﺪارس در ﺗﻌﺎﻣﻞ آﻣﻮزش و ﭘﺮورش ﺑﺎ ﺷﻮراي ﻓﺮاﮔﻴﺮ ﻣﺪرﺳﻪ . . 4 - اﻳﺠﺎد اﻧﺠﻤﻦ ﻫﺎي ﻣﺴﺘﻘﻞ داﻧﺶ آﻣﻮزي و ﺣﺬف ﻓﺸﺎرﻫﺎي ﻓﻜﺮي ﺑﻪ داﻧﺶ آﻣﻮزان . .

- داﻧﺸﺠﻮﻳﺎن

15 – ره ی ه و ﯾ د و و رو 1 - آزادي ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺗﺸﻜﻞ ﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن داﻧﺸﺠﻮﻳﻲ و ﻧﺸﺮﻳﺎت آن ﻫﺎ . . ﻫﺎ 2 - اﺳﺘﻘﻼل داﻧﺸﮕﺎه ﻫﺎ و اﻧﺘﺨﺎب رؤﺳﺎي آن ﺗﻮﺳﻂ ﺗﺸﻜﻞ ﻫﺎي اﺳﺎﺗﻴﺪ، ﻛﺎرﻣﻨﺪان و داﻧﺸﺠﻮﻳﺎن . . 3 - ﺑﻪ رﺳﻤﻴﺖ ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ ﺣﻖ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺑﺮاي ﻛﻠﻴﻪ داﻧﺸﺠﻮﻳﺎن و رﻓﻊ ﻫﺮ ﻧﻮع ﻣﺤﺮوﻣﻴﺖ ﺗﺤﺼﻴﻠﻲ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺴﺎﻳﻞ ﺳﻴﺎﺳﻲ و ﻋﻘﻴﺪﺗﻲ . . 4 - ﻟﻐﻮ ﺑﻮﻣﻲ ﮔﺰﻳﻨﻲ و ﺗﺒﻌﻴﺾ ﻫﺎي ﺟﻨﺴﻴﺘﻲ، ﻋﻘﻴﺪﺗﻲ، ﺳﻬﻤﻴﻪ اي، ... در اﻧﺘﺨﺎب داﻧﺸﺠﻮ . .

[email protected] اﺳﻔﻨﺪ 1387

ﻣﺤﻤﺪ آﺷﻮر ( ﺷﺎﻋﺮ ) – ﺣﻤﻴﺪ آﺻﻔﻲ ( ﺑﺨﺶ ﺧﺼﻮﺻﻲ ) - ﺳﻬﻴﻞ آﺻﻔﻲ ( روزﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎر ) – ﺳﺎﺳﺎن آﻗﺎﻳﻲ ( روزﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎر -) ﺳﺎﻣﺮ آﻗﺎﻳﻲ ( ﻓﻌﺎل ﻣﺪﻧﻲ در ﻳﺎﺳﻮج ) – ﻓﺮزاﻧﻪ آﻗﺎﻳﻲ ﭘﻮر ( ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه ) - ﺳﻴﺪرﺿﺎ آل ﻣﺤﻤﺪ ( ﻓﻌﺎل داﻧﺸﺠﻮﻳﻲ در ﺷﻴﺮاز ) – ﭘﻴﺎم ا ﺑﻮﻃﺎﻟﺒﻲ ( ﻓﻌﺎل ﻣﺪﻧﻲ -) ﻋﻠﻲ اﺟﺎﻗﻲ ( ﻓﻌﺎل داﻧﺸﺠﻮﻳﻲ در اﺻﻔﻬﺎن ) – ﻣﻨﻮﭼﻬﺮ اﺣﺘﺸﺎﻣﻲ ( ﻓﻌﺎل اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ) – ﻫﺎدي اﺣﺘﻈﺎﻇﻲ ( ﻓﻌﺎل ﻣﺪﻧﻲ در ﻫﻤﺪان ) – ﺟﺎﺑﺮ اﺣﻤﺪ ( ﻣﺘﺮﺟﻢ و روزﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎر ﻋﺮب اﻫﻮازي ) – ﻃﺎﻫﺮ اﺣﻤﺪزاده ( ﻓﻌﺎل ﺳﻴﺎﺳﻲ از دوران ﻧﻬﻀﺖ ﻣﻠﻲ ﺗﺎﻛﻨﻮن ) – ﻫﻤﺎ اﺣﻤﺪزاده ( ﻣﺘﺮﺟﻢ ) - ﺑﺎﺑﻚ اﺣﻤﺪي ( ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه ) – ﺣﺴﻦ اﺣﻤﺪي ( اﺳﺘﺎد داﻧﺸﮕﺎه ) – ﻣﺤﺴﻦ اﺣﻤﺪي ( وﻛﻴﻞ دادﮔﺴﺘﺮي ) – اﻣﻴﻦ اﺣﻤﺪﻳﺎن ( ﻛﺎرﻣﻨﺪ و دﺑﻴﺮ ﻛﻤﻴﺘﻪ ﺳﻴﺎﺳﻲ ادوار -) ﻧﻮﺷﻴﻦ اﺣﻤﺪي ﺧﺮاﺳﺎﻧﻲ ( ﻓﻌﺎل زﻧﺎن ) - ﻣﺼﻄﻔﻲ اﺧﻼﻗﻲ ( ﭘﺰﺷﻚ -) ﻣﻨﺼﻮر اﺳﺎﻟﻮ ( ﻓﻌﺎل ﺳﻨﺪﻳﻜﺎﻳﻲ ) – ﻣﺤﺴﻦ اﺳﺪاﻟﻠﻬﻲ ( ﻓﻌﺎل ﻣﺪﻧﻲ -) ﻣﻴﻼد اﺳﺪي ( داﻧﺸﺠﻮ ي ﺻﻨﻌﺘﻲ ﺧﻮاﺟﻪ ﻧﺼﻴﺮ و ﻋﻀﻮ ﺷﻮراي ﻣﺮﻛﺰي ﺗﺤﻜﻴﻢ ) – ﺣﺴﻦ اﺳﺪي زﻳﺪآﺑﺎدي ( روزﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎر و دﺑﻴﺮ ﻛﻤﻴﺘﻪ ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ ادوار -) دﻟﻴﺮ اﺳﻜﻨﺪري ( ﻓﻌﺎل داﻧﺸﺠﻮﻳﻲ در ﺳﻨﻨﺪج ) – ﺳﻴﺪ ﺑﺎﻗﺮ اﺳﻜﻮﻳﻲ ( ﻓﻌﺎل داﻧﺸﺠﻮﻳﻲ -) رﺷﻴﺪ اﺳﻤﺎﻋﻴﻠﻲ ( ﻛﺎرﻣﻨﺪ و ﻋﻀﻮ ﺷﻮراي ﺳﻴﺎﺳﺘﮕﺬاري ادوار ) – ﻧﺎﺻﺮ اﺷﺠﺎري ( ﻓﻌﺎل ﻣ ﺪﻧﻲ -) ﺣﺴﻦ اﻓﺘﺨﺎر اردﺑﻴﻠﻲ ( ﭘﺰﺷﻚ ) – ﻣﻬﺪي اﻓﺸﺎر ﻧﻴﻚ ( روزﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎر -) اﻋﻈﻢ اﻛﺒﺮزاده ( ﻛﺎرﺷﻨﺎس ﺑﺎﻧﻚ و ﻓﻌﺎل ﺣﻘﻮق زﻧﺎن ) – زﻫﺮا اﻛﺒﺮزاده ( ﻓﻌﺎل ﻣﺪﻧﻲ و ﺣﻘﻮق زﻧﺎن -) ﺣﺴﻴﻦ اﻛﺒﺮي ( ﻛﺎرﮔﺮ ﺑﺎزﻧﺸﺴﺘﻪ و ﻓﻌﺎل ﺳﻨﺪﻳﻜﺎﻳﻲ ) – ﺳﻴﻒ اﻟﻪ اﻛﺒﺮي ( ﻓﻌﺎل ﻗﻮﻣﻲ در آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ) - ﻋﺒﺪاﻟﻤﺠﻴﺪ اﻟﻬﺎ ﻣﻲ ( ﻫﻤﻮﻃﻦ ﻋﺮب و ﻓﻌﺎل ﺳﻴﺎﺳﻲ ) – ﭘﺮوﻳﻦ اﻣﺎﻣﻲ ( روزﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎر -) ﺳﺘﺎر اﻣﻴﻨﻲ ( ﻓﻌﺎل ﻛﺎرﮔﺮي ) – ﺳﻴﺎﻣﻚ اﻣﻴﻨﻲ ( ﻓﻌﺎل ﻣﺪﻧﻲ ) – ﻣﺤﻤﺪ اﻣﻴﻨﻲ ( ﻓﻌﺎل ﻣﺪﻧﻲ ) - - ) ﻣﻬﺪي اﻣﻴﻨﻲ زاده ( ﻛﺎرﺷﻨﺎس ﺻﻨﻌﺖ و دﺑﻴﺮ ﻛﻤﻴﺘﻪ ﺗﺸﻜﻴﻼت ادوار ) – ﺷﻬﻼ اﻧﺘﺼﺎري ( ﻓﻌﺎل زﻧﺎن ) – اﻟﻨﺎز اﻧﺼﺎري ( ﻓﻌﺎل زﻧﺎن -) ﻋﺒﺪاﻟ ﺮﺣﻤﺎن اﻳﺮان ﻧﮋاد ( ﻋﻀﻮ ﻫﻴﺄت ﻣﺪﻳﺮه ﻛﺎﻧﻮن ﺻﻨﻔﻲ ﻣﻌﻠﻤﺎن ) – ﻛﻤﺎل اﻟﺪﻳﻦ ﺑﺎزرﮔﺎﻧﻲ ( ﻣﺪرس داﻧﺸﮕﺎه ) – ﻣﺨﺘﺎر ﺑﺎﻃﻮﻟﻲ ( ﻓﻌﺎل اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ در ﮔﭽﺴﺎران ) – اﻳﺮج ﺑﺎﻗﺮزاده ( ﻓﻌﺎل ﻣﺪﻧﻲ در ﻳﺎﺳﻮج ) – اﻳﺮان ﺑﺎﻗﺮي ( ﺷﺎﻋﺮ -) ﺧﺴﺮو ﺑﺎﻗﺮي ( ﻣﺘﺮﺟﻢ ) - داوود ﻫﺮﻣﻴﺪاس ﺑﺎوﻧﺪ ( اﺳﺘﺎد داﻧﺸﮕﺎه ) - ﭘﺮوﻳﻦ ﺑﺨ ﺘﻴﺎرﻧﮋاد ( روزﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎر و ﻓﻌﺎل زﻧﺎن ) – ﺧﻠﻴﻞ ﺑﺮاﺗﻲ ( ﭘﺰﺷﻚ ) – اﻳﻤﺎن ﺑﺮاﺗﻴﺎن ( داﻧﺸﺠﻮي ﺳﺎﺑﻖ ﺷﻬﺮﻛﺮد -) رﺣﻤﺖ اﷲ ﺑﺮﻫﺎﻧﻲ ( ﭘﺰﺷﻚ -) ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺴﺘﻪ ﻧﮕﺎر ( ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه و ﻓﻌﺎل ﺳﻴﺎﺳﻲ ) – ژﻳﻼ ﺑﺸﻴﺮي ( ﻓﻌﺎل زﻧﺎن ) - ﻣﻨﻮﭼﻬﺮ ﺑﺼﻴﺮ ( ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه و ﻣﺘﺮﺟﻢ ) – ﺳﻴﻤﻴﻦ ﺑﻬﺒﻬﺎﻧﻲ ( ﺷﺎﻋﺮ -) ﻧﺎﺻﺮ ﺑﻬﺒﻬﺎﻧﻲ ( ﻛﺎرﺷﻨﺎس ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ در ﺧﻮزﺳﺘﺎن ) – ﻧﺠﺎت ﺑﻬﺮاﻣﻲ ( ﻣﻌﻠﻢ و ﻋﻀﻮ ﻛﻤﻴﺘﻪ ﺳﻴﺎﺳﻲ ادوار ) - ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻬﺰادي ( ﻣﺪﻳﺮ ﺻﻨﻌﺖ ) – ﻣﺤﻤﻮد ﺑﻬﺰادي ( وﻛﻴﻞ دادﮔﺴﺘﺮي ) - ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻬﻔﺮوزي ( ﻣﻌﻠﻢ ﺑﺎزﻧﺸﺴﺘﻪ -) ﺣﻤﻴﺪ ﺑﻲ آزار ( ﺑﺨﺶ ﺧﺼﻮﺻﻲ ) – ﺑﺎﺑﻚ ﭘﺎﻛﺰاد ( روزﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎر -) ﻫﺎدي ﭘﺎﻛﺰاد ( روزﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎر -) ﻳﻮﺳﻒ ﭘﮋوم ( ﻓﻌﺎل ﻗﻮﻣﻲ در آذرﺑﺎﻳﺠﺎن -) اﺣﻤﺪ ﭘﻮراﺑﺮاﻫﻴﻤﻲ ( ﻛﺎرﻣﻨﺪ -) ﻣﻨﻮر ﭘﻮراﺑﺮاﻫﻴﻤﻲ ( ﻓﻌﺎل زﻧﺎن ) - ﻋﺒﺎس ﭘﻮراﻇﻬﺮي ( ﻓﻌﺎل ﻗﻮﻣﻲ در آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ) – ﺣﺴﻴﻦ ﭘﻮررﺿﺎ ( ﺑﺨﺶ ﺧﺼﻮﺻﻲ ) - ﺣﺒﻴﺐ اﷲ ﭘﻴﻤﺎن ( ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه و ﻓﻌﺎل ﺳﻴﺎﺳﻲ ) – ﻣﺠﻴﺪ ﭘﻴﻤﺎن ( ﻣﺪﻳﺮ ﺻﻨﻌﺖ ) – ﻋﺒﺎس ﺗﺎج اﻟﺪﻳﻨﻲ ( ﻓﻌﺎل اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ -) ﻋﺒﺪ اﻟﺮﺿﺎ ﺗﺎﺟﻴﻚ ( روزﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎر ) – ﻣﻬﺪي ﺗﺎﺟﻴﻚ ( روزﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎر ) - ﻋﺰت اﷲ ﺗﺮﺑﺘﻲ ( دﺑﻴﺮ ﺷﻮراي ﺗﻬﺮان دﻓﺘﺮ ﺗﺤﻜﻴﻢ ) – ﻣﺼﻄﻔﻲ ﺗﻨﻬﺎ ( ﻣﺪﻳﺮ ﺻﻨﻌﺖ ) – ﻣﺤﻤﺪﻋﻠﻲ ﺗﻮﻓﻴﻘﻲ ( روزﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎر ﻛﺮد و ﻋﻀﻮ ﺷﻮراي ﻣﺮﻛﺰي ﻣﺠﺎﻫﺪﻳﻦ اﻧﻘﻼب -) ﻣﺠﻴﺪ ﺗﻮﻛﻠﻲ ( ﻓﻌﺎل داﻧﺸﺠﻮﻳﻲ اﻣﻴﺮﻛﺒﻴﺮ ) – ﻣﺠﻴﺪ ﺗﻮﻟّﺎﻳﻲ ( ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ه ) – ﺟﺎوﻳﺪ ﺟﺎوﻳﺪان ( ﺣﻘﻮﻗﺪان ) – ﻋﻠﻴﺮﺿﺎ ﺟﺒﺎري ( ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه -) رﺿﻲ ﺟﻌﻔﺮ زاده ( ﺗﻜﻨﺴﻴﻦ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن -) ﻣﻴﻨﺎ ﺟﻌﻔﺮي ( ﺣﻘﻮﻗﺪان -) ﺟﻼل ﺟﻼﻟﻲ زاده ( اﺳﺘﺎد داﻧﺸﮕﺎه ) – ﭘﺮوﻳﻦ ﺟﻼﻳﻲ ( ﻓﻌﺎل زﻧﺎن -) اﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺟﻠﻴﻠﻮﻧﺪ ( داﻧﺸﺠﻮي ﻣﺤﺮوم از ﺗﺤﺼﻴﻞ داﻧﺸﮕﺎه ﺷﻴﺮاز ) – داوود ﺟﻠﻴﻠﻲ ( ﻣﺪﻳﺮ ﺑﺎزرﮔﺎﻧﻲ ) – ﻋﻠﻲ ﺟﻤﺎﻟﻲ ( ﻛﺎرﻣﻨﺪ و دﺑﻴﺮ ﻛﻤﻴﺘﻪ ﺳﻴﺎﺳﻲ ادوار ) - اﺣﻤﺪ ﺟﻮاﻫﺮﻳﺎن ( ﻣﺪﻳﺮ ﺻﻨﻌﺖ ) – اﻗﺪس ﭼﺮوﻧﺪه ( ﺧﺎﻧﻪ دار ) - ﻧﺰﻫﺖ ﺣﺎﻓﻈﻲ ( ﻓﻌﺎل زﻧﺎن ) – ﻃﻪ ﺣﺠﺎزي ( ﺷﺎﻋﺮ ) – ﺟﻼل اﻟﺪﻳﻦ ﺣﺠﺘﻲ ( ﻛﺎرﻣﻨﺪ و دﺑﻴﺮ ﻛﻤﻴﺘﻪ آﻣﻮزش ادوار -) ﺣﻤﻴﺪ ﺣﺪﻳﺜﻲ ( ﻣﻌﻠﻢ در ﻻﻫﻴﺠﺎن ) – ﻋﻠﻲ ﺣﺪﻳﺜﻲ ( ﻣﻌﻠﻢ در ﺗﻬﺮان ) - ﺣﺴﻴﻦ ﺣﺮدان ( ﻓﻌﺎل ﻣﺪﻧﻲ ﻋﺮب اﻫﻮازي ) – ﺣﻤﻴﺪ ﺣﺴﺎﻣﻲ ( ﻓﻌﺎل اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ) – آرش ﺣﺴﻦ (ﻧﻴﺎ روزﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎر -) ﺑﻬﺰاد ﺣﻖ ﭘﻨﺎه ( ﭘﺰﺷﻚ در اﺻﻔﻬﺎن ) – آﻳﺪﻳﻦ ﺣﺴﻨﻠﻮ ( روزﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎر ) – ﺣﻴﺎس ﺣﺴﻴﻨﻲ ( ﻓﻌﺎل ﻣﺪﻧﻲ -) ﻋﺒﺎس ﺣﻜﻴﻢ زاده ( داﻧﺸﺠﻮي اﻣﻴﺮﻛﺒﻴﺮ و دﺑﻴﺮ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺗﺤﻜﻴﻢ ) – ﻣﺤﻤﺪ ﺣﻴﺪري ( روزﻧﺎﻣﻪﻧ ﮕﺎر ) – ﻓﺨﺮاﻟﺪﻳﻦ ﺣﻴﺪرﻳﺎن ( دﻧﺪاﻧﭙﺰﺷﻚ و دﺑﻴﺮ ﻛﻤﻴﺘﻪ اﻃﻼع رﺳﺎﻧﻲ ادوار ) - ﻣﺤﻤﺪ ﺧﺎﻛﺴﺎري ( ﺑﺎزرس ﻛﺎﻧﻮن ﺻﻨﻔﻲ ﻣﻌﻠﻤﺎن ) – ﻫﻤﺎ ﺧﺪاوردﻳﺎن ( ﻛﺎرﻣﻨﺪ اﺗﺎق ﻋﻤﻞ ) – ﺣﺴﻴﻦ ﺧﺪاﻳﺎري ( ﻣﺪﻳﺮ ﺻﻨﻌﺖ در آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ) - ﺻﻼح اﻟﺪﻳﻦ ﺧﺪﻳﻮ ( داروﺳﺎز در ﻣﻬﺎﺑﺎد ) – ﭘﮋﻣﺎن ﺧﺮﺳﻨﺪ ( ﻓﻌﺎل ﻣﺪﻧﻲ ) – ﺣﺴﻴﻦ ﺧﺴﺮ واﻧﻲ ( ﻓﻌﺎل ﻣﺪﻧﻲ -) ﻣﺤﻤﺪ ﺧﻄﻴﺒﻲ ( ﺑﺨﺶ ﺧﺼﻮﺻﻲ ) – ﻣﺤﻤﺪ ﺧﻠﻴﻠﻲ ( ﺷﺎﻋﺮ -) ﻫﺎﺷﻢ ﺧﻮاﺳﺘﺎر ( ﻣﻌﻠﻢ در ﻣﺸﻬﺪ ) – ﺑﻬﺮوز ﺧﻮﺷﺒﺎف ( ﻓﻌﺎل ﻣﺪﻧﻲ ) - اﺑﺮاﻫﻴﻢ ﺧﻮش ﺳﻴﺮت ( ﻛﺎرﻣﻨﺪ در ﻻﻫﻴﺠﺎن -) ﻧﺎﻫﻴﺪ ﺧﻴﺮاﺑﻲ ( روزﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎر -) ﺛﺮﻳﺎ داراﺑﻲ ( ﺳﺮدﺑﻴﺮ ﻗﻠﻢ ﻣﻌﻠﻢ ) – ﺷﻬﻨﺎز داراﺑﻴﺎن ( ﻣﻌﻠﻢ -) ﻣﺤﻤﺪ دادﻓﺮ ( ﻧﻤﺎﻳﻨﺪه دوره ﺷﺸﻢ ﻣﺠﻠﺲ ) – رﺳﻮل دادﻣﻬﺮ ( اﻧﺘﺸﺎراﺗﻲ ) – ﻣﺤﻤﺪ دادي زاده ( ﻣﻬﻨﺪس ﻧﺎﻇﺮ در آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ) – ﺑﻬﻨﺎم داراﻳﻲ زاده ( ﻓﻌﺎل ﻣﺪﻧﻲ -) دارﻳﻦ دارﻳﻮش ( ﻓﻌﺎل ﻣﺪﻧﻲ ) – ﻣﺴﻌﻮد داوران ( ﻓﻌﺎل ﻣﺪﻧﻲ -) ﻣﺠﺘﺒﻲ درﺧﺸﺎن ( ﻓﻌﺎل ﻣﺪﻧﻲ -) ﻣﺠﻴﺪ دري ( داﻧﺸﺠﻮي ﻣﺤﺮوم از ﺗﺤﺼﻴﻞ داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻼﻣ ﻪ ) – ﻋﻠﻲ اﺷﺮف دروﻳﺸﻴﺎن ( ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه ) – ﻣﻨﺼﻮر درﻳﺎﺑﺎري ( ﻓﻌﺎل ﻣﺪﻧﻲ و ﻫﻨﺮي ) – ﻣﺤﻤﻮد دل آﺳﺎﻳﻲ ( ﻓﻌﺎل ﻣﺪﻧﻲ ) - اﺑﺮاﻫﻴﻢ دﻳﻨﻮي ( ﻓﻌﺎل اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ در ﻫﻤﺪان ) – ﻋﻠﻲ دﻫﻘﺎن ( روزﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎر ) – ﺗﺮاﻧﻪ (راد ﻓﻌﺎل زﻧﺎن ) - ﻣﺤﻤﺪ راﻋﻲ ( ﻓﻌﺎل داﻧﺸﺠﻮﻳﻲ در ﻣﺸﻬﺪ -) ﻣﺤﻤﺪﺻﺎدق رﺑﺎﻧﻲ ( اﺳﺘﺎد داﻧﺸﮕﺎه ﺗﻬﺮان ) – ﻣﺴﻌﻮد رﺟﺎﻳﻲ ( ﻓﻌﺎل ﻣﺪﻧﻲ ) - ﻣﺤﻤﺪﺟﻮاد رﺟﺎﺋﻴﺎن ( ﻧﻤﺎﻳﻨﺪه اﺳﺒﻖ ﻣﺠﻠﺲ در زﻧﺠﺎن -) ﺗﻘﻲ رﺣﻤﺎﻧﻲ ( ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه ) – ﻧﺠﻒ رﺣﻴﻤﻲ ( ﻓﻌﺎل ﻗﻮﻣﻲ در آذرﺑﺎﻳﺠﺎن -) ﺑﻬﻤﻦ رﺿﺎﺧﺎﻧﻲ ( ﺳﺮدﻓﺘﺮ اﺳﻨﺎد رﺳﻤﻲ ) – داوود رﺿﻮي ( ﻋﻀﻮ ﻫﻴﺄت ﻣﺪﻳﺮه ﺳﻨﺪﻳﻜﺎي ﺷﺮﻛﺖ واﺣﺪ ) – ﺣﺴﻴﻦ رﻓﻴﻌﻲ ( اﺳﺘﺎد داﻧﺸﮕﺎه ) – اﺣﺴﺎن رﻣﻀﺎﻧﻴﺎن ( ﻛﺎرﻣﻨﺪ و ﻋﻀﻮ ﻛﻤﻴﺘﻪ ﺳﻴﺎﺳﻲ ادوار ) – ﺑﻨﻔﺸﻪ رﻣﻀﺎﻧﻲ ﻳﮕﺎﻧﻪ ( روزﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎر ) – ﻓﺮزاﻧﻪ روﺳﺘﺎﻳﻲ ( روزﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎر ) – ﻓﺮﻳﺒﺮز رﺋﻴﺲ داﻧﺎ ( اﻗﺘﺼﺎددان -) ﻣﻴﺮاﻛﺒﺮ رﻳﻴﺲ زاده ( ﻋﻀﻮ ﻫﻴﺄت ﻣﺪﻳﺮه ﻛﺎﻧﻮن ﺻﻨﻔﻲ ﻣﻌﻠﻤﺎن ) – رﺿﺎ رﻳﻴﺲ ﻃﻮﺳﻲ ( اﺳﺘﺎد داﻧﺸﮕﺎه ) – رﻗﻴﻪ زارع ﭘﻮرﺣﻴﺪري ( ﻓﻌﺎل زﻧﺎن ) – ﻣﺨﺘﺎر زارﻋﻲ ( ﺷﺮﻛﺖ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ در ﺳﻨﻨﺪج ) - اردﺷﻴﺮ زارﻋﻲ ﻗﻨﻮاﺗﻲ ( روزﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎر ) – ﻋﻠﻲ زرﻳﻦ ( ﻓﻌﺎل اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ) – ﻋﻠﻲ زﻣﺎﻧﻲ ( ﻓﻌﺎل ﻣﺪﻧﻲ -) ﻣﺤﻤﺪاﺑﺮاﻫﻴﻢ زﻣﺎﻧﻲ ( ﻣﻌﻠﻢ ﺑﺎزﻧﺸﺴﺘﻪ و ﻣﺪرس داﻧﺸﮕﺎه در ﺷﻴﺮاز ) - ﻣﺤﻤﺪرﺿﺎ زﻫﺪي ( روزﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎر ) – اﺣﻤﺪ زﻳﺪآﺑﺎدي ( روزﻧﺎﻣﻪﻧ ﮕﺎر و دﺑﻴﺮﻛﻞ ادوار ) – ﻋﻠﻴﺮﺿﺎ ﺳﺎرﻳﺨﺎﻧﻲ ( ﻛﺎرﺷﻨﺎس اداره ﻣﺨﺎﺑﺮات ) – ﺗﺎرا ﺳﭙﻬﺮي (ﻓﺮ دﺑﻴﺮ اﻧﺠﻤﻦ اﺳﻼﻣﻲ داﻧﺸﮕﺎه ﺷﺮﻳﻒ ) - ﻧﺴﺮﻳﻦ ﺳﺘﻮده ( وﻛﻴﻞ دادﮔﺴﺘﺮي -) ﻋﺰت اﷲ ﺳﺤﺎﺑﻲ ( ﻓﻌﺎل ﺳﻴﺎﺳﻲ ) – ﻓﺮﻳﺪون ﺳﺤﺎﺑﻲ ( ﺑﺎزﻧﺸﺴﺘﻪ ﺳﺎزﻣﺎن اﻧﺮژي اﺗﻤﻲ و داﻧﺸﮕﺎه ) - ﻫﺎﻟﻪ ﺳﺤﺎﺑﻲ ( ﻓﻌﺎل زﻧﺎن ) – ﻧﺴﻴﻢ ﺳﺮاﺑﻨﺪي ( دﺑﻴﺮ ﻛﻤﻴﺴﻴﻮن زﻧﺎن ﺗﺤﻜﻴﻢ ) – ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺳﺮﺣﺪي زاده ( ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه ) – ﻣﻴﻨﺎ ﺳﺮي ( ﻓﻌﺎل زﻧﺎن -) ﻣﺤﻤﻮد ﺳﻌﻴﺪزاده ( ﻛﺎرﻣﻨﺪ و ﻣﺴﺆول دﺑﻴﺮﺧﺎﻧﻪ ادوار ) – ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺳﻠﻄﺎن زاده ( ﻓﻌﺎل زﻧﺎن -) ﻋﺒﺪاﻟﻔﺘﺎح ﺳﻠﻄﺎﻧﻲ ( وﻛﻴﻞ دادﮔﺴﺘﺮي ) – ﻣﺮﺗﻀﻲ ﺳﻠﻄﺎﻧﻴﻪ ( ﻣﻌﻠﻢ در ﻗﺰوﻳﻦ -) ﺟﻬﺎﻧﮕﻴﺰ ﺳﻠﻤﺎﻧﭙﻮر ﻣﻌ( ﻠﻢ در ﺗﺒﺮﻳﺰ -) ﻣﺮﺗﻀﻲ ﺳﻤﻴﺎري ( داﻧﺸﺠﻮي ﺳﻴﺴﺘﺎن و ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎن و ﻋﻀﻮ ﺷﻮراي ﻣﺮﻛﺰي ﺗﺤﻜﻴﻢ ) – ﺳﻴﺎوش ﺳﻤﻴﻌﻲ ( ﻣﻌﺎون اﺳﺒﻖ وزﻳﺮﻛﺎر -) ﻋﻠﻲ ﺳﻴﺎﺳﻲ (راد ﻛﺎرﻣﻨﺪ و ﻋﻀﻮ ﺷﻮراي ﻣﺮﻛﺰي ادوار ) – ﺧﺴﺮو ﺳﻴﻒ ( ﻓﻌﺎل ﺳﻴﺎﺳﻲ -) -) ﺳﻴﺪﻣﺤﻤﺪ ﺳﻴﻒ زاده ( وﻛﻴﻞ دادﮔﺴﺘﺮي ) – ﻣﺤﻤﻮد ﺷﺎددل ﺑﺼﻴﺮ ( ﻓﻌﺎل اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ در رﺷﺖ -) اﺑﺮاﻫﻴﻢ ﺷﺎﻛﺮي ( ﺑﺎزﻧﺸﺴﺘﻪ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺗﻲ -) ﺣﺴﻴﻦ ﺷﺎه ﺣﺴﻴﻨﻲ ( ﻓﻌﺎل ﺳﻴﺎﺳﻲ از دوران ﻧﻬﻀﺖ ﻣﻠﻲ ﺗﺎﻛﻨﻮن ) - - ) ﺻﺎدق ﺷﺠﺎﻋﻲ ( داﻧﺸﺠﻮي ﻣﺤﺮوم از ﺗﺤﺼﻴﻞ داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻼﻣﻪ ) – ﻣﻨﺼﻮره ﺷﺠﺎﻋﻲ ( ﻓﻌﺎل زﻧﺎن ) – ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺮﻳﻒ ( وﻛﻴﻞ دادﮔﺴﺘﺮي ) – ﻓﺮج اﷲ ﺷﺮﻳﻔﻲ ( ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه -) اﺑﻮاﻟﺤﺴﻦ ﺷﻔﺎ ( ﻓﻌﺎل ﺳﻨ ﺪﻳﻜﺎﻳﻲ ) – ﺑﻬﻨﺎز ﺷﻜﺎرﻳﺎر ( ﻧﻘﺎش ) - ﻣﺎﺷﺎءاﷲ ﺷﻤﺲ اﻟﻮاﻋﻈﻴﻦ ( روزﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎر ) – ﻋﺎﻟﻤﺘﺎج ﺷﻤﻴﺮاﻧﻲ ( ﻓﻌﺎل زﻧﺎن ) - ﮔﻮﻫﺮ ﺷﻤﻴﺮاﻧﻲ ( ﻓﻌﺎل زﻧﺎن -) ﺳﻌﻴﺪه ﺷﻬﺒﺎزي ( ﺣﺴﺎﺑﺪار -) ﺷﺎﻳﺎ ﺷﻬﻮق ( روزﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎر و ﻃﺮاح ﻫﻨﺮي ) – ﻋﻄﺎءاﷲ ﺷﻴﺮازي ( دﻧﺪاﻧﭙﺰﺷﻚ ) – آﻣﻨﻪ ﺷﻴﺮاﻓﻜﻦ ( روزﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎر و دﺑﻴ ﺮ ﻛﻤﻴﺘﻪ زﻧﺎن ادوار ) – ﻧﺎﺻﺮ ﺷﻴﺮﻣﺤﻤﺪي ( ﻓﻌﺎل ﻣﺪﻧﻲ -) ﺳﻌﻴﺪ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﺤﻤﺪي ( ﻛﺎرآﻓﺮﻳﻦ در دزﻓﻮل ) – ﻣﺤﻤﺪ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﺤﻤﺪي ( ﻛﺎرآﻓﺮﻳﻦ در دزﻓﻮل ) – ﻣﺤﻤﺪ ﺻﺎدﻗﻲ ( روزﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎر و دﺑﻴﺮ ﻛﻤﻴﺘﻪ ﺷﻌﺐ ادوار ) - اﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺻﺎدﻗﻲ ( ﻓﻌﺎل ﻣﺪﻧﻲ -) ﺣﺎﻣﺪ ﺻﺎدﻗﻲ ﺻﻔﺖ ( وﺑﻼگ ﻧﻮﻳﺲ ) – آرش ﺻﺎﻟﺢ ( ﻓﻌﺎل داﻧﺸﺠﻮ ﻳﻲ در ﺳﻨﻨﺪج ) - - ) ﺳﻴﺪﻋﻠﻲ ﺻﺎﻟﺤﻲ ( ﺷﺎﻋﺮ ) - ﺳﻌﻴﺪ ﺻﺤﺮاﻳﻲ ( ﻓﻌﺎل داﻧﺸﺠﻮﻳﻲ در اﺻﻔﻬﺎن -) ﻣﻴﻨﻮش ﺻﺪوﻗﻴﺎن زاده ( ﻣﻌﻤﺎر و ﺷﻬﺮﺳﺎز ) – ﻣﻬﺪي ﺻﺮاف ( ﻓﻌﺎل اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ در آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ) – ﭘﻮﻳﺎن ﺻﻔﺮي ( داﻧﺸﺠﻮي ﻓﻌﺎل در ﺷﻴﺮاز -) ﻣﻈﻔﺮ ﺻﻔﺮي ( ﻓﻌﺎل اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ -) ﺣﻤﻴﺪرﺿﺎ ﺻﻤﺪي ( روزﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎر در ﻛﺮﻣﺎﻧﺸﺎ ه ) – ﻛﻴﻮان ﺻﻤﻴﻤﻲ ( ﻣﺪﻳﺮ ﺑﺎزﻧﺸﺴﺘﻪ ﺻﻨﻌﺖ ) – ﻋﻠﻲ اﺷﺮف ﺿﺮﻏﺎﻣﻲ ( ﺷﺎﻋﺮ ﻣﻠﻲ -) ﻓﺮﻳﺪون ﺿﺮﻏﺎﻣﻲ ( ﻓﻌﺎل

16 – ره ی ه و ﯾ د و و رو اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ -) اﻋﻈﻢ ﻃﺎﻟﻘﺎﻧﻲ ( ﻓﻌﺎل ﺳﻴﺎﺳﻲ و ﺣﻮزه زﻧﺎن ) – ﻃﺎﻫﺮه ﻃﺎﻟﻘﺎﻧﻲ ( ﻓﻌﺎل ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ و ﺣﻮزه زﻧﺎن ) - ﺳﻴﺎﻣﻚ ﻃﺎﻫﺮي ( روزﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎر ) – ﻣﺮﺗﻀﻲ ﻃﺎﻫﺮي ( ﻛﺎرﺷﻨﺎس اﻗﺘﺼﺎدي ) - ﻧﺎﺻﺮ ﻃﺎﻫﺮي و( ﻛﻴﻞ دادﮔﺴﺘﺮي ) - ﻫﻤﺎ ﻋﺎﺑﺪي ( وﻛﻴﻞ دادﮔﺴﺘﺮي ) – ﺳﻴﺪﺟﻌﻔﺮ ﻋﺒﺎس زادﮔﺎن ( ﺷﻐﻞ آزاد در ﺷﻴﺮاز ) – ﺑﺎﻗﺮ ﻋﺒﺎﺳﻲ ( ﻣﻌﻠﻢ اﺧﺮاﺟﻲ ) - ﺻﺪرا ﻋﺒﺪاﻟﻬﻲ ( ﻛﺎرﮔﺮدان ﺳﻴﻨﻤﺎ ) – ﻣﻬﺪي ﻋﺮﺑﺸﺎﻫﻲ ( دﺑﻴﺮ ﺗﺸﻜﻴﻼت ﺗﺤﻜﻴﻢ ) – ﻋﺒﺪاﷲ ﻋﺮﻓﺎن ﻃﻠﺐ ( ﻓﻌﺎل ﻣﺪﻧﻲ -) ﺛﺮﻳﺎ ﻋﺰﻳﺰﭘﻨﺎه ( روزﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎر ﻛﺮد ) – اﺣﻤﺪ ﻋﺰﻳ ﺰي ( ﻋﻀﻮ ﻫﻴﺄت رﺋﻴﺴﻪ ﺷﻮراي ﺗﻬﺮان ﺗﺤﻜﻴﻢ -) ﻳﻮﺳﻒ ﻋﺰﻳﺰي ﺑﻨﻲ ﻃﺮف ( ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه ﻋﺮب اﻫﻮازي ) – ﺣﻤﻴﺪرﺿﺎ ﻋﺴﻜﺮي ( ﻓﻌﺎل ﻣﺪﻧﻲ ) – ﻋﻠﻲ ﻋﺴﻜﺮي ( ﻓﻌﺎل ﻣﺪﻧﻲ ) - روﺋﻴﻦ ﻋﻄﻮﻓﺖ ( ﻛﺘﺎﺑﻔﺮوش ) – ﺑﺎﻗﺮ ﻋﻼﻳﻲ ( ﻓﻌﺎل ادوار ﺗﺤﻜﻴﻢ -) ﻋﻠﻲ ﻋﻠﻮي ( ﻓﻌﺎل ﻣﺪﻧﻲ ) - ﻣﺤﻤﺪﺣﺴﻦ ﻋﻠﻴﭙﻮر ( روزﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎر ) – رﺿﺎ ﻋﻠﻴﺠﺎﻧ (ﻲ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه ) – ﺗﻮﺣﻴﺪ ﻋﻠﻴﺰاده ( داﻧﺸﺠﻮي ﻣﺤﺮوم از ﺗﺤﺼﻴﻞ ) - ﺣﺴﻦ ﻋﻠﻴﺰاده ( ﻛﺎرآﻓﺮﻳﻦ در اﺳﺘﺎن آذرﺑﺎﻳﺠﺎن -) ﻣﺤﻤﺪﻋﻠﻲ ﻋﻤﻮﻳﻲ ( ﻓﻌﺎل ﺳﻴﺎﺳﻲ ) – ﻓﺮﻳﺪه ﻏﺎﺋﺐ ( روزﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎر ) - ﻣﺤﻤﺪﺣﺴﻴﻦ ﻏﻔﺎرزاده ( ﭘﺰﺷﻚ در ﺗﺒﺮﻳﺰ ) – ﻣﺼﻄﻔﻲ ﻓﺎﺿﻠﻲ ( ﻓﻌﺎل ﻣﺪﻧﻲ ) – ﻋﻠﻲ ﻓﺎﻳﺾ ﭘﻮر ( ﻓﻌﺎل ﻗﻮﻣﻲ در آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ) - ﺣﺎﻣﺪ ﻓﺮازي ( ﺷﺮﻛﺖ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ در ﺑﺎﻧﻪ ) – ﻧﺎﺻﺮ ﻓﺮﺑﺪ ( ﺳﺮﻟﺸﮕﺮ ﺑﺎزﻧﺸﺴﺘﻪ ) – ﻛﺎﻇﻢ ﻓﺮج اﻟﻠﻬﻲ ( روزﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎر ) - ﻓﺮزاد ﻓﺮﺣﺒﺨﺶ ( ﻓﻌﺎل ﻣﺪﻧﻲ ) - ﻓﺮﺷﻴﺪ ﻓﺮﺷﺒﺎف ﻓﺎﺧﺮ ( ﻛﺘﺎﺑﻔﺮوش در ﺗﺒﺮﻳﺰ ) – ﻓﺮﻫﺎد ﻓﺮﻫﺎدي ( ﻓﻌﺎل ﻣﺪﻧﻲ ) - ﻋﻠﻲ ﻓﺮﻳﺪﻳﺤﻴﺎﻳﻲ ( ﻣﺪرس داﻧﺸﮕﺎه و ﻓﻌﺎل در آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ) – ﺻﺎدق ﻓﻘﻴﺮ زاده ( ﺷﻐﻞ آزاد ) – اﺑﻮاﻟﻔﻀﻞ ﻓﻼح ( ﻓﻌﺎل ﻣﺪﻧﻲ ) - ارﺳﻼن ﻓﻼح ﺣﺠﺖ اﻧﺼﺎري ( ﻧﻤﺎﻳﻨﺪه اﺳﺒﻖ ﻣﺠﻠﺲ از ﻻﻫﻴﺠﺎن ) – ﻛﺎوه ﻗﺎﺳﻤﻲ ﻛﺮﻣﺎﻧﺸﺎﻫﻲ ( ﻓﻌﺎل داﻧﺸﺠﻮﻳﻲ در ﻛﺮﻣﺎﻧﺸﺎه ) - ﻋﺒﺎس ﻗﺎﺋﻢ اﻟﺼﺒﺎﺣﻲ ( ﻛﺎرﺷﻨﺎس اﻗﺘﺼﺎدي ) - ﻋﻠﻴﺮﺿﺎ ﻗﺮاﺑﺎﻏﻲ ( ﻛﺎرﺷﻨﺎس ﻓﻨﺎوري ) – ﻗﺎﺳﻢ ﻗﺸﻼﻗﻲ ( ﻓﻌﺎل ﻣﺪﻧﻲ -) ﻋﺒﺪاﻟ ﺤﺴﻴﻦ ﻗﻤﻲ زاده ( ﺑﺎزرﮔﺎن ) - دارﻳﻮش ﻗﻨﺒﺮي ( ﻧﻤﺎﻳﻨﺪه دوره ﻫﻔﺘﻢ و ﻫﺸﺘﻢ ﻣﺠﻠﺲ ) – اﺟﻼل ﻗﻮاﻣﻲ ( ﻓﻌﺎل ﻗﻮﻣﻲ در ﻛﺮدﺳﺘﺎن ) – ﻧﻈﺎم اﻟﺪﻳﻦ ﻗﻬﺎري ( ﭘﺰﺷﻚ و ﻓﻌﺎل ﺳﻴﺎﺳﻲ ) – اﺳﺪاﷲ ﻛﺎرﺷﻨﺎس ( ﻣﻌﻠﻢ ﺑﺎزﻧﺸﺴﺘﻪ -) رﺣﻤﺎن ﻛﺎرﮔﺸﺎ ( ﭘﺰﺷﻚ در اراك ) – ﺗﻮﻧﻴﺎ ﻛﺒﻮدوﻧﺪ ( ﻓﻌﺎل داﻧﺸﺠﻮﻳﻲ ) - ﻣﺤﻤﺪ ﺻﺪﻳﻖ ﻛ ﺒﻮدوﻧﺪ ( رﺋﻴﺲ ﺳﺎزﻣﺎن ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ ﻛﺮدﺳﺘﺎن ) – ﻳﻮﺳﻒ ﻛﺒﻴﺮي ( ﻓﻌﺎل ﻣﺪﻧﻲ -) ﻫﺎدي ﻛﺤﺎل زاده ( ﻋﻀﻮ ﺷﻮراي ﻣﺮﻛﺰي ادوار ) – ﺧﺴﺮو ﻛﺮدﭘﻮر ( ﺑﺪون ﺷﻐﻞ در ﻣﻬﺎﺑﺎد -) رﺋﻮف ﻛﺮﻳﻤﻲ ( ﭘﺰﺷﻚ در ﺳﻨﻨﺪج ) - ﻓﺮﻳﺪون ﻛﺸﻜﻮﻟﻲ ( ﻓﻌﺎل اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ در ﺷﻴﺮاز ) – ﻓﺮدﻳﻦ ﻛﻤﺎﻧﮕﺮ ( ﻛﺎرﻣﻨﺪ ﺷﺮﻛﺖ ﮔﺎز در ﺳﻨﻨﺪج -) ﭘﺮوﻳ ﻦ ﻛﻬﺰادي ( ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮ ﻣﺴﺎﻳﻞ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ در ﺧﻮزﺳﺘﺎن ) – ﺑﻬﻨﺎز ﻛﻴﺎﻧﻲ ( ﻓﻌﺎل زﻧﺎن ) – رﺿﺎ ﻛﻴﻤﻴﺎﻳﻲ ( ﻓﻌﺎل ﻣﺪﻧﻲ -) ﻣﺴﻌﻮد ﻟﺪﻧﻲ ( ﻋﻀﻮ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺳﻴﺎﺳﻲ - ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ﺧﻮزﺳﺘﺎن -) ﺣﺴﻴﻦ ﻣﺠﺎﻫﺪ ( ﻓﻌﺎل اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ در ﻫﻤﺪان ) – اﺣﺴﺎن ﻣﺤﺒﻮب ( ﻓﻌﺎل ﻣﺪﻧﻲ ) - ﻋﻔﺖ ﻣﺤﺒﻮب ( ﻓﻌﺎل زﻧﺎن -) ﻣﺮﻳﻢ ﻣﺤﺒﻮب ( ﻣﻌﻠﻢ اﺧﺮاﺟﻲ و وﻳﺮاﺳﺘﺎر ) – ﻋﻠﻲ ﻣﺤﻤﺪي ( ﻓﻌﺎل داﻧﺸﺠﻮﻳﻲ در ﺳﻤﻨﺎن -) ﻧﺮﮔﺲ ﻣﺤﻤﺪي ( ﻛﺎرﺷﻨﺎس ﺻﻨﻌﺖ ) – ﻧﻮﺷﻴﻦ ﻣﺤﻤﺪي ( روزﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎر در ﻛﺮﻣﺎﻧﺸﺎه -) ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺤﻤﺪي اردﻫﺎﻟﻲ ( ﺑﺎزاري و ﻓﻌﺎل ﺳﻴﺎﺳﻲ ) – ﺳﺘﺎر ﻣﺤﻤﻮدي ( ﻓﻌﺎل داﻧﺸﺠﻮﻳﻲ در ﺳﻴﺴﺘﺎن و ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎن ) – ﻣﺠﻴﺪ ﻣﺪدي ( ﻣﺘﺮﺟﻢ -) ﺣﺴﻴﻦ ﻣﺪﻧﻲ ( ﻓﻌﺎل اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ -) ﻣﺎﺷﺎ اﷲ ﻣﺪﻳﺤﻲ ( ﭘﺰﺷﻚ ) – ﺑﻼل ﻣﺮادوﻳﺴﻲ ( ﻓﻌﺎل داﻧﺸﺠﻮﻳﻲ در ﻛﺮﻣﺎﻧﺸﺎه -) ﻣﺮﺿﻴﻪ ﻣﺮﺗﺎﺿﻲ ﻟﻨﮕﺮودي ( ﻓﻌﺎل زﻧﺎن ) – ﻣﻮﺳﻲ ﻣﺰﻳﺪي ( ﻓﻌﺎل ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻋﺮب اﻫﻮازي -) ﺿﻴﺎء ﻣﺼﺒﺎح ( ﻓﻌﺎل ﻣﺪﻧﻲ ) - ﻋﺎﻟﻴﻪ ﻣﻄﻠّﺐ زاده ( ﺧﺒﺮﻧﮕﺎر و ﻋﻜﺎس ) – اﺣﻤﺪ ﻣﻌﺼﻮﻣﻲ ( ﺷﻐﻞ آزاد در اراك ) – ﻳﺎﺳﺮ ﻣﻌﺼﻮ ﻣﻲ ( ﻓﻌﺎل داﻧﺸﺠﻮﻳﻲ داﻧﺸﮕﺎه ﺗﻬﺮان ) - اﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﻣﻔﺘﻲ زاده ( ﻣﺪﻳﺮ ﺗﻌﺎون در اﺳﺘﺎﻧﻬﺎي ﻛﺮدﺳﺘﺎن و ...) – ﺑﺪراﻟﺴﺎدات ﻣﻔﻴﺪي ( روزﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎر -) ﺧﺪﻳﺠﻪ ﻣﻘﺪم ( ﻓﻌﺎل ﻣﺤﻴﻂ زﻳﺴﺖ ) – ﻣﺮﺗﻀﻲ ﻣﻘﺪم ( ﻓﻌﺎل ﻣﺪﻧﻲ ) – ﻣﻬﺪي ﻣﻜﺎرﻣﻲ ( روزﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎر در اﻫﻮاز ) – ﻣﺠﻴﺪ ﻣﻠﻜﻲ ( ﺳﻴﻨﻤﺎﮔﺮ -) ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻠﻜﻲ رﻳ( ﻴﺲ اﺳﺒﻖ داﻧﺸﮕﺎه ﺗﻬﺮان ) – ﻋﻠﻲ ﻣﻠﻴﺤﻲ ( روزﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎر و ﻣﺴﺆول رواﺑﻂ ﻋﻤﻮﻣﻲ ادوار ) - ﻗﺪرت ﻣﻨﺼﻮري ( ﻓﻌﺎل اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ در ﺗﺒﺮﻳﺰ ) – ژﻳﻼ ﻣﻮﺣﺪ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﭘﻨﺎﻫﻲ ( ﻛﺎرﺷﻨﺎس اﻧﺮژي اﺗﻤﻲ ) – ﺟﻮاد ﻣﻮﺳﻮي ﺧﻮزﺳﺘﺎﻧﻲ ( اﻧﺘﺸﺎراﺗﻲ -) ﻋﻠﻲ اﻛﺒﺮ ﻣﻮﺳﻮي ﺧﻮﺋﻴﻨﻲ ( ﻧﻤﺎﻳﻨﺪه دوره ﺷﺸﻢ ﻣﺠﻠﺲ ) - ﻋﺒﺪاﷲ ﻣﺆﻣﻨﻲ ( ﻣﻌﻠﻢ و رﺋﻴﺲ ﺷﻮراي ﻣﺮﻛﺰي ادوار ) – ﺑﻴﮋن ﻣﻮﻣﻴﻮﻧﺪ ( روزﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎر -) ﺟﻮاد ﻣﻬﺮان ﮔﻬﺮ ( ﻛﺎرﮔﺮ ﻛﻔﺎش و ﻓﻌﺎل ﺳﻨﺪﻳﻜﺎﻳﻲ ) – ﻧﺎﻫﻴﺪ ﻣﻴﺮﺣﺎج ( ﻓﻌﺎل زﻧﺎن -) ﻳﻮﻧﺲ ﻣﻴﺮﺣﺴﻴﻨﻲ ( ﻓﻌﺎل داﻧﺸﺠﻮﻳﻲ -) -) ﻣﺴﻌﻮد ﻣﻴﺮي ( روزﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎر ) – ﻣﻬﺪي ﻧﺎﻃﻘﻲ ( ﻣﻌﻠﻢ -) ﺿﻴﺎء ﻧﺒﻮي ( داﻧﺸﺠﻮي ﻣﺤﺮوم از ﺗﺤﺼﻴﻞ داﻧﺸ ﮕﺎه ﺻﻨﻌﺘﻲ ﺑﺎﺑﻞ ) – ﻧﺎﺻﺮ ﻧﺼﺮاﻟﻠﻬﻲ ( ﻓﻌﺎل ﻣﺪﻧﻲ -) آرش ﻧﺼﻴﺮي اﻗﺒﺎﻟﻲ ( ﻃﺮاح ﻧﺮم اﻓﺰار ) – ﺷﻴﻮا ﻧﻈﺮآﻫﺎري ( ﻛﺎرﺷﻨﺎس ﻋﻤﺮان -) اﻣﻴﻦ ﻧﻈﺮي ( داﻧﺸﺠﻮي ﻫﻤﺪان و ﻋﻀﻮ ﺷﻮراي ﻣﺮﻛﺰي ﺗﺤﻜﻴﻢ ) – ﺻﺪﻳﻘﻪ ﻧﻌﻞ (ﮔﺮ ﻛﺎرﺷﻨﺎس ﮔﻔﺘﺎر درﻣﺎﻧﻲ -) ﭘﻮﻳﺎ ﻧﻌﻤﺖ اﻟﻠﻬﻲ ( ﻛﺎرﺷﻨﺎس اﻗﺘﺼﺎدي ) – ﺳﻌﻴﺪ ﻧﻌﻤﺘﻲ ( ﻛﺎرﻣ ﻨﺪ و ﻋﻀﻮ ﺷﻮراي ﺳﻴﺎﺳﺘﮕﺬاري ادوار -) ﻣﺤﻤﻮد ﻧﻜﻮروح ( ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه ) – ارﺷﻴﺎ ﻧﻮري ( ﻛﺎرﺷﻨﺎس ﺻﻨﻌﺖ ) - ﺣﺴﻴﻦ ﻧﻮري زاده ( ﻓﻌﺎل اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ) – ﺣﺴﻦ ﻧﻴﻜﺒﺨﺖ ( ﺣﺮوﻓﭽﻴﻦ -) ﻋﻠﻲ ﻧﻴﻜﻮﻧﺴﺒﺘﻲ ( ﻋﻀﻮ ﺳﺎﺑﻖ ﺷﻮراي ﻣﺮﻛﺰي ﺗﺤﻜﻴﻢ ) – ﺳﻌﻴﺪ ﻧﻴﻜﻮﻳﻲ ( ﻛﺎرﺷﻨﺎس اﻗﺘﺼﺎدي -) ﻓﻼح وﻻﻳﺘﻲ ( ﺑﺎزاري در ﺳﻨﻨﺪج -) ﻓﺮﻫﺎ د ﻫﺎدي ( ﺷﺮﻛﺖ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ در ﺳﻨﻨﺪج ) - ﻓﺮﻳﺪ ﻫﺎﺷﻤﻲ ( داﻧﺸﺠﻮي داﻧﺸﮕﺎه ﺗﻬﺮان و ﻋﻀﻮ ﺷﻮراي ﻣﺮﻛﺰي ﺗﺤﻜﻴﻢ ) – ﺑﻬﺎره ﻫﺪاﻳﺖ ( داﻧﺸﺠﻮي اﻗﺘﺼﺎد و ﻋﻀﻮ ﺷﻮراي ﻣﺮﻛﺰي ﺗﺤﻜﻴﻢ ) – ﺳﻴﺪﻏﻼﻣﺮﺿﺎ ﻫﺰاوه اي ( داﻧﺸﺠﻮي داﻧﺸﮕﺎه ﺷﻬﻴﺪ رﺟﺎﻳﻲ -) ﻣﺮاد ﻫﻤﺘﻲ ( ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮ در درود -) اﺣﺴﺎن ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ( ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮ اﻗﻮ ام ) – اﺣﻤﺪ ﻳﺰداﻧﻲ ( ﺷﻐﻞ آزاد در درود ) - ﺣﻨﻴﻒ ﻳﺰداﻧﻲ ( ﻋﻀﻮ ﺳﺎﺑﻖ ﺷﻮراي ﻣﺮﻛﺰي ﺗﺤﻜﻴﻢ ) – ﺳﺤﺮ ﻳﺰداﻧﻲ ( ﻓﻌﺎل داﻧﺸﺠﻮﻳﻲ در ﺷﻴﺮاز -) ﻣﻴﺮﻣﺤﻤﻮد ﻳﮕﺎﻧﻠﻲ ( ﻧﻤﺎﻳﻨﺪه دوره ﺷﺸﻢ ﻣﺠﻠﺲ ) – ﺣﺴﻦ ﻳﻮﺳﻔﻲ اﺷﻜﻮري ( روﺣﺎﻧﻲ و ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه ) )

ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻛﻪ اﻣﻜﺎن دارد دﮔﺮﺑﺎﺷﺎن در دل ﻫﻤﺎن اﻗﻠﻴﺖ ﻫﺎي ﻳﺎد ﺷﺪه در ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﻧﺎم ﺑﺮده ﺷﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ، اﻣﺎ ﺑﻪ اﻣﻴﺪ روزي ﻛﻪ روﺷﻨﻔﻜﺮان و ﻓﻌﺎﻻن ﺟﺎﻣﻌﻪ ي ﻣﺪﻧﻲ و ﺳﺨﻨﮕﻮﻳﺎن ﻣﺮدم ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ اي از رﺷﺪ ﻓﻜﺮي و ﻳﺎ درك از ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ و ﺣﺮﻣﺖ اﻧﺴﺎن ﺑﺮﺳﻨﺪ ﻛﻪ ﻧﺎم دﮔﺮﺑﺎﺷﺎن ﺟﻨﺴﻲ در ﻛﻨﺎر ﺳﺎﻳﺮ اﻋﻀﺎي ﺟﺎﻣﻌﻪ از ﻗﻠﻢ ﻧﻴﻔﺘﺪ . .

ﭼﺮاغ

17 – ره ی ه و ﯾ د و و رو ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺧﺒﺮ

وﻳﮋه ي اﻧ ﺘﺨﺎﺑﺎت رﻳﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮري 22 ﺧﺮداد 1388 در اﻳﺮان – ﻗﺴﻤﺖ اول

زﻧﺪﮔﻲ ﻓﺮاﻣﻮش ﺷﺪهي اﻳﺮاﻧﻲ دوﻣﻴﻦ ﻣﺎه ﺳﺎل ﺟﺪﻳﺪ ﻣﻴﻼدي، ﺷﺒﻜﻪ ي ﺟﻬﺎﻧﻲ ﺑﻲ ﺑﻲ ﺳﻲ ﺗﻤﺎم ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي ﻋﺎدي ﺧﻮد ر ا ﻗﻄﻊ ﻛﺮد ﺗﺎ ﺳﺨﻨﺮاﻧﻲ ﺟﻮزف ﺑﺎﻳﺪن، ﻣﻌﺎون رﻳﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮري اﻳﺎﻻت ﻣﺘﺤﺪه در ﻛﻨﻔﺮاﻧﺲ اﻣﻨﻴﺘﻲ ﺑﺮﻟﻴﻦ را ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﭘﺨﺶ ﻛﻨﺪ . دﻧﻴﺎ ﺟﻤﻊ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﺷﻌﺎر « ﺗﻐﻴﻴﺮ » ﭼﻪ ﭼﻴﺰي ﻫﻤﺮاه ﺧﻮد ﺑﺮاي ﺟﻬﺎن درﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ . ﻣﺮﻛﻞ رﻳﺲ ﺟﻤﻬﻮر آﻟﻤﺎن، ﺳﺎرﻛﻮزي رﻳﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﻓﺮاﻧﺴﻪ و دﻳﮕﺮ ﺳﺮان اروﭘﺎﻳﻲ در ﺻﻒ ﻧﺨﺴﺖ ﺑﻲ ﺗﺎب ﺑﻪ ﺗﺮﻳﺒﻮن ﺧﻴﺮه ﺑﻮدﻧﺪ . ﺟﻮزف ﺑﺎﻳﺪن، ﺑﺎ آراﻣﺶ ﺳﺨﻨﺎن ﺧﻮﻳﺶ را آﻏﺎز ﻛﺮد و اول از ﻫ ﺮ ﭼﻴﺰي، ﻗﺒﻞ از اﻳﻦ ﻛﻪ ﻓﻬﺮﺳﺖ وار ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي ﺟﺪﻳﺪ اﻣﻨﻴﺘﻲ و ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺧﺎرﺟﻲ آﻣﺮﻳﻜﺎ را ﺑﻴﺎن ﻛﻨﺪ، در ﻣﻮرد اﻳﺮان ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ ﺑﻲ. ﺑﻲ ﺳﻲ ورد ﻣﺮﺗﺐ زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ﻣﻲ زد ﻛﻪ ﻣﻘﺎﻣﺎت رﺳﻤﻲ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﻲ اﻳﺮان در ﺳﺎﻟﻦ ﺣﻀﻮر دارﻧﺪ . ﺑﺎﻳﺪن ﺑﺎ آراﻣﺶ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ اﻳﺮان ﺑﺎﻳﺪ دﺳﺖ از ﺣﻤﺎﻳﺖ از ﺗﺮورﻳﺴﻢ ﺑﺮدارد و ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي ﻫﺴﺘﻪا ي ﺧﻮﻳﺶ را ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺗﻌﻠﻴﻖ درﺑﻴﺎورد . ﺑﺎﻳﺪن ﺑﺎ آراﻣﺶ ﺗﻤﺎم ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﺗﻤﺎم ﮔﺰﻳﻨﻪ ﻫﺎي دﻳﮕﺮ روي ﻣﻴﺰ آﻣﺎده ﻫﺴﺘﻨﺪ، وﻟﻲ اﺑﺘﺪا آﻣﺮﻳﻜﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺎ اﻳﺮان ﻣﺬاﻛﺮه ﻛﻨﺪ . . در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ رﻳﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﺟﺪﻳﺪ آﻣﺮﻳﻜﺎ، آﻗﺎي اوﺑﺎﻣﺎ اوﻟﻴﻦ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ي ﺧﻮد را ﺑﺎ ﺷﺒﻜ ﻪ ي اﻟﻌﺮﺑﻴﻪ اﻧﺠﺎم داد ( ﺑﺎﻳﺪن ﺑﺎ آراﻣﺶ ﺗﻤﺎم در ﺑﺮﻟﻴﻦ ﮔﻔﺖ اﻳﻦ اﺗﻔﺎق ﺑﻲ دﻟﻴﻞ رخ ﻧﺪاده اﺳﺖ) ، ﻫﻢ زﻣﺎن ﻻﺑﻲ ﮔﺴﺘﺮدها ي ﺑﺮاي ﻧﺰدﻳﻜﻲ ﺑﺎ اﻋﺮاب و روﺳﻴﻪ در دﺳﺘﻮر ﻛﺎر دوﻟﺖ آﻣﺮﻳﻜﺎ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ . اﺳﺮاﻳﻴﻞ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻪ رﻳﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮري اوﺑﺎﻣﺎ ﺟﻨﮓ در ﻏﺰه را ﺗﻤﺎم ﻛﺮد و ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧ ﻪ را در وﺿﻌﻴﺖ آﺗﺶ زﻳﺮ ﺧﺎﻛﺴﺘﺮ و آﻣﺎده ي ﻓﻮران ﺗﺤﻮﻳﻞ دوﻟﺖ ﺟﺪﻳﺪ آﻣﺮﻳﻜﺎ داد . در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎﻳﻲ از ﻧﺎﻣﻪ ي ﻣﺤﺮﻓ ﻤﺎﻧﻪ ي اوﺑﺎﻣﺎ ﺑﻪ رﻳﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر روﺳﻴﻪ ﻣﺪووف ﻣﻄﺮح ﺷﺪ ﻛﻪ در آن ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﺷﺪه ﺑﻮد روﺳﻴﻪ ﺑﺮ ﻧﺎﻣﻪ ي ﻫﺴﺘﻪ اي اﻳﺮان را ﺗﺮك ﻛﻨﺪ ﺗﺎ در ﻋﻮض آﻣﺮﻳﻜﺎ ﺳﭙﺮ ﻣﻮﺷﻜﻲ را از ﻛﺸ ﻮرﻫﺎي ﻧﺰدﻳﻚ روﺳﻴﻪ ﺑﺮﭼﻴﻨﺪ، ( آﻗﺎي اوﺑﺎﻣﺎ در ﻳﻚ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ي ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺗﻲ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع را رد ﻛﺮدﻧﺪ ) و ﻫﻴﻼري ﻛﻴﻠﻨﺘﻮن ﺳﻔﺮﻫﺎي دﻧﺒﺎﻟﻪ دار ﺧﻮد ﺑﻪ ﻛﺸﻮرﻫﺎي ﻋﺮﺑﻲ را آﻏﺎز ﻛﺮد ﺗﺎ ﻛﺸﻮرﻫﺎي ﻣﻨﻄﻘﻪ را ﺑﺎ آﻣﺮﻳﻜﺎ ﻫﻢ ﭘﻴﻤﺎن ﻛﻨﺪ . اﻳﺮان ﺑﺎ آراﻣﺶ ﺗﻤﺎم ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﻣﺸﻜﻠﻲ را رد ﻣﻲ ﻛﻨﺪ و ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮدن «از ﺗﺤﺮﻳﻢ » ﻫﻢ ﭼﻨﺎن در داﺧﻞ ﻛﺸﻮر ﻳﻚ ﺗﺎﺑﻮ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﻲ ﺷﻮد . . ﻫﻢ زﻣﺎن ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺗﺤﻮﻻت ﻣﻨﻄﻘﻪ و ﺟﻬﺎن، و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ در ﻓﻬﺮﺳﺖ ﺟﺪﻳﺪ ﺗﺤﺮﻳﻢ ﻫﺎي ﺟﻬﺎن ﻋﻠﻴﻪ اﻳﺮان، ﻧﺎم « داﻧﺸﮕﺎه ﺻﻨﻌﺘﻲ ﺷﺮﻳﻒ » ﻫﻢ در ﻛﻨﺎر ﻧﺎم ﺑﺎﻧﻚ ﻫﺎ و ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن دوﻟﺘﻲ و ﻧﻴﻤﻪ دوﻟﺘﻲ دﻳﮕﺮ دﻳﺪه ﻣﻲ ﺷﻮد، اﻳﺮا ن در ﺗﺐ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت رﻳﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮري ﻣﻲ ﺳﻮزد . آﺧﺮﻳﻦ روزﻫﺎي ﺳﺎل، ﻫﺮ روز ﻓﻀﺎي ﺳﻴﺎﺳﻲ داﺧﻠﻲ ﻛﺸﻮر آﻟﻮده ﺗﺮ از ﻗﺒﻞ ﻣﻲ ﺷﻮد . از ﻳﻚ ﺳﻮ، در ﻓﻀﺎي ﺑﺴﺘﻪ ي ﺧﺒﺮي، روز ﻗﺒﻞ از رﺣﻠﺖ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ اﺳﻼم، داﻧﺸﮕﺎه اﻣﻴﺮﻛﺒﻴﺮ در ﺗﻬﺮان ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ دﻓﻦ ﺷﻬﺪاي ﺟﻨﮓ ﻫﺸﺖ ﺳﺎﻟﻪ ي اﻳﺮان و ﻋﺮاق، ﺻﺤﻨﻪ ي درﮔﻴ ﺮي داﻧﺶ ﺟﻮﻫﺎي ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﺎ ﮔﺮوه ﻫﺎي ﻣﺘﻌﺼﺐ ﻣﺬﻫﺒﻲ داﺧﻠﻲ ﻣﻲ ﺷﻮد ﻛﻪ در ﻧﺘﻴﺠﻪ ي آن ﻫﻔﺘﺎد ﻧﻔﺮ ﺑﺎزداﺷﺖ و ﺑﻴﺴﺖ ﻧﻔﺮ زﺧﻤﻲ ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ . در آن ﺳﻮ ﻣﺠﻠﺲ، ده روز ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻪ ﺳﺎل ﻧﻮ، ﻫﻨﻮز درﮔﻴﺮ ﺗﺼﻮﻳﺐ ﻻﻳﺤﻪ ي ﺑﻮدﺟﻪ ي ﺳﺎل ﺑﻌﺪ اﺳﺖ . ﺑﻮدﺟﻪا ي ﻛﻪ ﭘﻨﺞ روزه در ﺻﺤﻦ ﻋﻠﻨﻲ ﻣﺠ ﻠﺲ ﺗﺼﻮﻳﺐ ﻣﻲ ﺷﻮد . ﺑﻮدﺟﻪا ي ﻛﻪ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ 40 درﺻﺪ ﻛﺴﺮي دارد ( ﺻﺤﺒﺖ از ﻛﻤﺒﻮد ﺳﻲ و ﭼﻬﺎر ﻫﺰار ﻣﻴﻠﻴﺎرد ﺗﻮﻣﺎن ﭘﻮل اﺳﺖ ) و ﻣﺴﺎﻟﻪ ي ﻣﻬﻢ ﻫﻤﺮاه آن ﻫﺪﻓﻤﻨﺪ ﻛﺮدن ﻳﺎراﻧﻪ ﻫﺎﺳﺖ . ﻋﻨﻮان ﺷﺪه اﻳﻦ ﻃﺮح ﺗﻮرم را ﭘﻨﺠﺎه ﺗﺎ ﻫﻔﺘﺎد درﺻﺪ اﻓﺰاﻳﺶ ﺧﻮاﻫﺪ داد و ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ي ﻣﺴﻮول ﺧﺎﻧﻪ ي ﻛﺎرﮔﺮ، ﻳﻚ ﻣ ﻴﻠﻴﻮن ﺷﻐﻞ را در اوﻟﻴﻦ ﺳﺎل در ﻛﺸﻮر ﻧﺎﺑﻮد ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد و ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ي ﺷﻬﺮدار ﺗﻬﺮان، ﺗﻨﻬﺎ ﻫﺸﺖ ﻫﺰار ﻣﻴﻠﻴﺎرد ﺗﻮﻣﺎن ﺑﺮ ﺷﻬﺮداري ﻫﺎي ﻛﺸﻮر ﻫﺰﻳﻨﻪ ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ . ﻃﺮح ﻫﺪﻓﻤﻨﺪ ﻛﺮدن راﻳﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﻓﺮﻳﺎد اﷲ اﻛﺒﺮ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎن در ﻣﺠﻠﺲ رد ﺷﺪ و ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎن دوﻟﺖ ﻣﺠﻠﺲ را ﺑﻪ ﻗﻬﺮ ﺗﺮك ﻛﺮدﻧﺪ و رﻳﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﻫﻤﺎن ﺷﺐ ﺳﺮاﺳﻴﻤﻪ ﺑﻪ دﻳﺪار رﻫﺒﺮ ﺷﺘﺎﻓﺖ و اﻳﻦ ﻣﻬﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﻧﻤﺎد اﺧﺘﻼف ﻫﺎي ﻋﻤﻴﻖ در ﻣﻴﺎن اﺻﻮل ﮔﺮاﻳﺎن ( ﺟﻨﺎح راﺳﺖ ) در اﻳﺮان ﺑﻮد . رﻳﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر در ﻧﺎﻣﻪا ي ﺑﻪ ﻣﺠﻠﺲ ا ﺧﻄﺎر ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﻲ داد و ﻻرﻳﺠﺎﻧﻲ رﻳﻴﺲ ﻣﺠﻠﺲ، در ﻧﺎﻣﻪا ي اﺧﻄﺎر دوﻟﺖ را ﺑﻲ ﻣﻮرد ﺧﻮاﻧﺪ . دوﻟﺖ و ﻣﺠﻠﺲ درﺣﺎﻟﻲ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎري ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﻨﻴﺪن ﻧﻈﺮ ﺷﻮراي ﻧﮕﻬﺒﺎن ( و اﺣﺘﻤﺎﻻ ﻣﺠﻠﺲ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﻧﻈﺎم ﺑﺮا) ي ﺗﺼﻮﻳﺐ ﺑﻮدﺟﻪ ي ﺳﺎل آﻳﻨﺪه ﻫﺴﺘﻨﺪ و دﻋﻮاﻫﺎي ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻫﺮ روز ﭘﺮداﻣﻨﻪ ﺗﺮ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ . ﺑﻌﺪ از آن ﻛﻪ روزﻧﺎﻣﻪ «ي ﻛﻴﻬﺎن » رﺳﻤﺎ ﺧﺎﺗﻤﻲ را ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺑﻪ ﺗﺮور ﻛﺮد، در ﺳﻔﺮﻫﺎي اﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺗﻲ ﻛﺮ وﺑﻲ و ﺧﺎﺗﻤﻲ، ﺗﻤﺎم درب ﻫﺎ ر ا ﺑﻪ روي اﻳﻦ دو ﺗﻦ ﺑﺴﺘﻨﺪ . ﺧﺎﺗﻤﻲ از ﺳﺨﻨﺮاﻧﻲ در ﺷﺎه ﭼﺮاغ ﺷﻴﺮاز ﻣﻨﻊ ﺷﺪ و ﻛﺮوﺑﻲ از ﭘﺸﺖ

18 – ره ی ه و ﯾ د و و رو ﺣﺼﺎرﻫﺎي ﻓﻠﺰي داﻧﺸﮕﺎه ﻫﻤﺪان ﺑﺎ داﻧﺸ ﺠﻮﻳﺎن ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ . ﺳﺨﻦ ﮔﻮي دوﻟﺖ رﺳﻤﺎ اﻋﻼم ﻛﺮد ﻛﻪ دوﻟﺖ ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﻲ ﺑﺎ ﺳﻔﺮﻫﺎ ﻧﺪارد و اﻳﻦ ﻛﺎر ﺑﺨﺶ ﺧﺼﻮﺻﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺪ اﺧﻠﻪ ﻣﻲ ﻨﺪﻛ . ﻣﻨﻈﻮر از ﺑﺨﺶ ﺧﺼﻮﺻﻲ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪاري، اﺳﺘﺎن داري، ﻫﻴﺎت ﻧﻈﺎرت ﺑﺮ داﻧﺸﮕﺎه و ... ﺑﻮدﻧﺪ . ﻫﻢ زﻣﺎن ﻛﻪ در ﻣﻴﺎن اﺻﻮلﮔﺮاﻳﺎن ﺑﺤﺚ ﺟﺪﻳﺪ در ﻣﻮرد ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻳﺎ ﻋﺪم ﺣﻤﺎﻳﺖ از اﺣﻤﺪي ﻧﮋاد وﺟﻮد دارد، اﺻﻼح ﻃﻠﺐ ﻫﺎ ﺑﺎ ﺳﻪ ﻛﺎﻧﺪﻳﺪ ﺧﺎﺗﻤﻲ– ﻣﻮﺳﻮي– ﻛﺮوﺑﻲ ﭘﺎي ﺑﻪ ﻋﺮﺻﻪ ي ﺗﺤﻮﻻت ﻛﺸﻮر ﮔﺬاﺷﺘﻪ .اﻧﺪ ورود ﻣﻮﺳﻮي، اداﻣﻪ ي ﺣﻀﻮر ﺧﺎﺗﻤﻲ را زﻳﺮ ﺳﻮال ﺑﺮده اﺳﺖ و ﭼﻬﺎر روز ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻪ ﺳﺎل ﻧﻮ، ﺧﺎﺗﻤﻲ در ﻳﻚ ﺳﺨﻨﺮاﻧﻲ از اﺣﺘﻤﺎل ﻛﻨﺎره ﮔﻴﺮي ﺧﻮﻳﺶ از اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﺳﺨﻦ ﮔ ﻔﺖ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻣﻮﺳﻮي ﺑﺮﺳﺮ ﻗﺪرت ﻧﺠﻨﮕﺪ . . اﻧﺪك رﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺑﺎزﻣﺎﻧﺪه ي اﺻﻼﺣﺎت درﮔﻴﺮ ﺗﻨﺶ داﺧﻠﻲ ﺟﺪي ﻫﺴﺘﻨﺪ : روزﻧﺎﻣﻪ «ي اﻋﺘﻤﺎدﻣﻠﻲ » ﺑﺎ اﺳﺘﻌﻔﺎي ﻛﺎدر ﺧﻮد ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﺪ، ﻛﺎدري ﻛﻪ ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻪ ﭼ ﻬﺎر ﺳﺎل روزﻧﺎﻣﻪ را ﮔﺮداﻧﺪه ﺑﻮد، " ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ اﺧﺮاج" ﺷﺪ ﺗﺎ ﻏﻼﻣﺤﺴﻴﻦ ﻛﺮﺑﺎﺳﭽﻲ و ﻣﺤ ﻤﺪ ﻗﻮﭼﺎﻧﻲ، ﻛﺎدر ﺧﻮد را ﺑﻴﺎورﻧﺪ؛ ﻣﻘﺎﻻت ﺗﻨﺪي ﻋﻠﻴﻪ ﻫﻤﻪ ﻛﺲ، ﺑﻪ ﺟﺰ ﻛﺮوﺑﻲ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﺮﺗﺐ در اﻳﻦ روزﻧﺎﻣﻪ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻣﻲ ﺷﻮد . روزﻧﺎﻣﻪ «ي اﻋﺘﻤﺎد » ﺣﺘﺎ ﺑﻪ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﭼﻮن ﻋﺒﺎس ﻋﺒﺪي رﺣﻢ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ، و ﺑﻪ ﺷﺪﻳﺪﺗﺮﻳﻦ ﺷﻜﻞ، ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ اﻇﻬﺎرﻧﻈﺮ ﻣﺨﺎﻟﻔﻲ را ﺳﺮﻛﻮب ﻣﻲ ﻛﻨﺪ . ﻣﻮﺳﻮي، ﻛﺎﻧﺪﻳﺪ ﺟﺪﻳﺪ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت، ﺳﻪ روزه ﻣﺠﻮز اﻧﺘﺸﺎر روزﻧﺎﻣﻪ ي « ﻛﻠﻤﻪ ي ﺳﺒﺰ » را از دوﻟﺘﻲ ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ در ﻃﻮل ﺳﻪ ﺳﺎل ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺧﻮﻳﺶ، ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺠﻮز ﺳﻪ روزﻧﺎﻣﻪ را ﺻﺎدر ﻛﺮده ﺑﻮد . ﺑﻬﺸﺘﻲ، از ﻧ ﺰدﻳﻜﺎن ﻣﻮﺳﻮي، ﻃﻲ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪا ي از ﻣﺮدم ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﺎ ﻛﻤﻚ ﻫﺎي ﻣﺎﻟﻲ ﺑﺮاي اﻧﺘﺸﺎر روزﻧﺎﻣﻪ ي ﻣﻮﺳﻮي ﭘﺮداﺧﺖ ﻛﻨﻨﺪ . اﺻﻼح ﻃﻠﺐ ﻫﺎ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ در ﻋﺮﺻﻪ ي ﻋﻤﻮﻣﻲ ﺑﺮ ﺻﻮرت ﻫﻢ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﻲ زﻧﻨﺪ، ﺑﻪ دﻳﻮاﻧﻪ وارﺗﺮﻳﻦ ﺷﻜﻞ ﻣﻤﻜﻦ ﺑﺮاي اﺋﺘﻼف ( ﻣﻨﻈﻮر ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻲ ﺑﻘﻴﻪ ﺑﺎ ﻛﺎﻧﺪﻳﺪاي ﻣﺎﺳﺖ ) ﺗﻼ ش ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ و ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ دﺳﺖ ﺑﻪ ﻳﻘﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻫ. ﻮاي ﻣﺴﻤﻮم ﻓﻀﺎي رﺳﺎﻧﻪا ي ﻛﺸﻮر را ﭘﺮ ﻛﺮده اﺳﺖ . . ﺗﻤﺎم ﺗﻼش ﻫﺎ ﺑﺮاي رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﻗﺪرت در ﺣﺎﻟﻲ اﻧﺠﺎم ﻣﻲ ﺷﻮد، ﻛﻪ ﻗﻴﻤﺖ ﻧﻔﺖ ﻫﻢ ﭼﻨﺎن ﺳﻘﻮط ﻣﻲ ﻛﻨﺪ و ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن اﻳﺮان، در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺳﻪ ﻣﺎه ﭘﻴﺶ ﻫﻤﺮاه دوﻟﺖ ﺗﺎﻛﻴﺪ ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﺤﺮان ﺟﻬﺎﻧﻲ ﻧﻘﺸﻲ در ﺗﺤﻮﻻت اﻗﺘﺼﺎدي اﻳﺮان ﺑﺎزي ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ، ﺗﻤﺎم ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي ﺧﺒﺮي اﻗﺘﺼﺎدي ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﻲ ﺑﺤﺮان ﺟﻬﺎﻧﻲ اﺧﺘﺼﺎص داده ﺗﺎ ﻧﺸﺎن ﺑﺪﻫﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ي دﻧﻴﺎ ﻣﺸﻜﻞ اﻗﺘﺼﺎدي دارﻧﺪ و اﻳﻦ ﻣﺸﻜﻞ اﻳﺮان ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻴﺴﺖ . اﻣﺎ واﻗﻌﻴﺖ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ در ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ، اﻳﺮان ﺑﺎ ﻳﻚ ﭘﻠﻪ ﺻﻌﻮد، ﺳﻮﻣﻴﻦ اﻗﺘﺼﺎ د ﻣﺘﺰﻟﺰل ﺟﻬﺎن ﺷﺪ . آﻣﺎر رﺳﻤﻲ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ 26 درﺻﺪ ﺗﻮرم را در ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻛﺮده اﻳﻢ ( آﻣﺎر ﻏﻴﺮدوﻟﺘﻲ اﻳﻦ رﻗﻢ را دو ﺑﺮاﺑﺮ در ﻧﻈﺮ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ .) اﻳﻦ در ﺣﺎﻟﻲ ﺳﺖ ﻛﻪ دوﻟﺖ در آﻣﺎرﻫﺎي ﺧﻮد ﻧﺸﺎن از ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻣﻲ دﻫﺪ، و ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﺟﺰ دوﻟﺖ اﻳﻦ آﻣﺎرﻫﺎ را زﻳﺮ ﺳﻮال ﺑﺮده اﻧﺪ . ﻣﺸﻜﻼت اﻗﺘ ﺼﺎدي، زﻧﺪﮔﻲ ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺎي اﻳﺮاﻧﻲ را ﻓﻠﺞ ﻛﺮده اﺳﺖ . ﺧﻂ ﻓﻘﺮ ﺑﻪ رﻗﻢ ﻫﻔﺖ ﺻﺪ و ﭘﻨﺠﺎه ﻫﺰار ﺗﻮﻣﺎن ﺑﺮاي ﺷﻬﺮ ﻫﺎي ﺑﺰرگ در ﻫﺮ ﺧﺎﻧﻮار ﭘﻨﺞ ﻧﻔﺮي رﺳﻴﺪه اﺳﺖ . درآﻣﺪي ﻛﻪ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ اﻛﺜﺮﻳﺖ ﻣﺮدم ﺷﻬﺮ ﻫﺎي ﺑﺰرگ ﻗﺎدر ﺑﻪ دﺳﺖ ﻳﺎﺑﻲ ﺑﻪ آن ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﮔﻔ. ﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد در ﺑﻬﺎر ﺳﺎل آﻳﻨﺪه، ﺧﻂ ﻓﻘﺮ از ﻫ ﺸﺖ ﺪﺻ و ﭘﻨﺠﺎه ﻫﺰار ﺗﻮﻣﺎن ﻫﻢ رد ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ . دوﻟﺖ، ﻫﻤﺰﻣﺎن ﻛﻪ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﻛﻨﺘﺮل ﺗﻮرم ﻧﻴﺴﺖ، در ﻋﺮﺻﻪ ﻫﺎي دﻳﮕﺮ، ﻓﺸﺎرﻫﺎي ﺧﻮد را ﺑﺮ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺮدم اﻳﺮان ﺗﺸﺪﻳﺪ ﻣﻲ .ﻛﻨﺪ .ﻛﻨﺪ ﺧﻴﺎﺑﺎن ﻫﺎي ﺗﻤﺎم ﺷﻬﺮﻫﺎي ﻛﺸﻮر، ﻣﻤﻠﻮ از ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻫﺎي ﮔﺸﺖ ارﺷﺎد ﺷﺪه اﻧﺪ . ﺑﺎزار ﻛﺘﺎب ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻓﺸﺎرﻫﺎي ارﺷﺎد ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﺎﻣﻞ ﻓﻠﺞ ﺷﺪه اﺳﺖ . ﻃﺒﻖ آﻣﺎرﻫﺎي رﺳﻤﻲ، در ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ، ﺑﺨﺶ ﺧﺼﻮﺻﻲ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺳﻲ ﻋﻨﻮان رﻣﺎن ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻛﻨﺪ . ﻧﺸﺮﻫﺎي ﺑﺰرگ ﺗﻬﺮان، ﻫﺮ ﻛﺪام ده ﻫﺎ و ﮔﺎه ﺻﺪ ﻫﺎ ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺎب در ارﺷﺎد ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺮرﺳﻲ دارﻧﺪ و از ﻗﺒﻮل ﻛﺎر ﺟﺪﻳﺪ ﺧﻮدداري ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ . آﻣﺎر ﺟﺮم و ﺟﻨﺎﻳﺖ در ﻛﺸﻮر اﻓﺰاﻳﺶ دردﻧﺎﻛﻲ ﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ . ﺗﻨﻬﺎ در ﻣﺎه اﺳﻔﻨﺪ، ﺑﻴﺶ از ﺳﻲ ﻧﻔﺮ در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ اﻳﺮان ﺑﻪ ﺣﻜﻢ دادﮔﺎه اﻋﺪام ﺷﺪﻧﺪ . ﻃﺒﻖ ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﺟﺪﻳﺪي ﻛﻪ در ﺣﺎل ﺗﺼﻮﻳﺐ ﻫﺴﺘﻨ ﺪ، ﺣﻜﻢ اﻋﺪام ﺑﺮاي اﺗﻬﺎﻣﺎت ﺟﺪﻳﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎي ﺟﻨﺴﻴﺘ (ﻲ ﭘﻮرﻧﻮﮔﺮاﻓﻲ ) در اﻳﻨﺘﺮﻧﺖ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ . وﺿﻌﻴﺖ رواﻧﻲ ﺷﻬﺮوﻧﺪان ا ﻳﺮاﻧﻲ ﺑﻪ وﺿﻌﻴﺖ ﺑﺤﺮاﻧﻲ رﺳﻴﺪه اﺳﺖ؛ اﻳﻦ را ﻣﻲ ﺗﻮان در رﻓﺘﺎرﻫﺎي روزﻣﺮه ي ﻣﺮدم دﻳﺪ، ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﻫﻤﻪ در راﻧﻨﺪﮔﻲ ﻳﺎ در ﺟﺎﻫﺎﻳﻲ ﻣﺜﻞ ﺻﻒ ﻫﺎي ﻧﺎﻧﻮاﻳﻲ . آﻣﺎر واﻗﻌﻲ از ﺗﻌﺪاد ﻣﻌﺘﺎدان ﺑﻪ ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر در ﻛﺸﻮر وﺟﻮد ﻧﺪارد ، اﻣﺎ دوﻟﺖ رﺳﻤﺎ اﻟﻜﻞ ﺧﻮراﻛﻲ ﺷﺮﻛﺖ رازي ﺑﺎ ﻃﻌﻢ ﮔﻨﺪم را در ﺳﻮﭘﺮﻣﺎرﻛﺖ ﻫﺎ ﻣﻲ ﻓﺮو ﺷﺪ ( ﻗﻴﻤﺖ ﻫﺮ ﺑﻄﺮي اﻟﻜﻞ ﺧﻮراﻛﻲ 750 ﺳﻲ ﺳﻲ اﺗﺎﻧﻮل 3500 ﺗﻮﻣﺎن اﺳﺖ ) ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ آﻣﺎر ﻣﺮاﺟﻌﺎن ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﻫﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺼﺮف اﻟﻜﻞ ﻏﻴﺮﺧﻮراﻛﻲ ﻛﺎﻫﺶ ﻳﺎﺑﺪ . آﻣﺎر رﺳﻤﻲ از ﺧﻮدﻛﺸﻲ وﺟﻮد ﻧﺪارد، اﻣﺎ اﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﻣﻲﺗﻮان ﺑﻪ ﭼﺸﻢ دﻳﺪ ﻛﻪ ﻣﻴﻞ ﺑﻪ ﻣﻬﺎﺟﺮت، از ﺣﺎﻟﺖ ﻋﺎدي ﺧﻮد ﺧﺎرج ﺷﺪه و ﺣﺪاﻗ ﻞ ﺑﻴﻦ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻛﺮده ﻫﺎي اﻳﺮاﻧﻲ، ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﻳﻚ اﭘﻴﺪﻣﻲ ﺷﺪه اﺳﺖ . ﻗﺒﻞ از آﻣﺪن دوﻟﺖ اﺣﻤﺪي ﻧﮋاد، ﻋﻨﻮان ﻣﻲ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺳﺎﻟﻴﺎﻧﻪ ﻳﻚ ﺻﺪ و ﭘﻨﺠﺎه ﻫﺰار ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻛﺮده از اﻳﺮان ﺧﺎرج ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ . در ﺳﺎل ﺟﺪﻳﺪ از آﻣﺎر ﻣﻬﺎﺟﺮت ﻛﻨﻮﻧﻲ ﺧﺒﺮ رﺳﻤﻲ وﺟﻮد ﻧﺪارد . . ﺳﻴﺎﻫﻲ آﺳﻤﺎن اﻳﺮان را ﭘﺮ ﻛﺮده اﺳﺖ و ﻫﻤﻪ ﭼ ﻴﺰ واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت رﻳﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮري ﺑﻴﺴﺖ و دو ﺧﺮداد ﺑﻬﺎر ﺳﺎل ﻫﺸﺘﺎد و ﻫﺸﺖ اﺳﺖ؛ ﻣﺬاﻛﺮه ﺑﺎ آﻣﺮﻳﻜﺎ ﻳﺎ ﺗﺤﺮﻳﻢ ﻫﺎي ﺑﻴﺸﺘﺮ و ﻳﺎ ﺟﻨﮓ؛ ﻣﺴﺎﻟﻪ ي ﺳﻮء ﻣﺪرﻳﺖ؛ ﻣﺴﺎﻟﻪ ي ﻧﻔﺖ و درآﻣﺪﻫﺎي دوﻟﺖ؛ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﻫﺎي ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ و اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ، ﻫﻤﻪ و ﻫﻤﻪ در اﻧﺘﺨﺎﺑ ﺎت ﺳﺎل آﻳﻨﺪه درﻫﻢ ﮔﺮه ﺧﻮرده .اﻧﺪ و در اﻳﻦ ﻣﻴﺎن اﻳﺮاﻧﻲ ﻫﺎ و زﻧﺪﮔﻲ ﺷﺎن، ﻓﺮاﻣﻮش ﺷﺪه ﺗﺮﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﻴﻦ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮن اﻧﺪ . آﻗﺎي ﺧﺎﺗﻤﻲ در ﺣﺎﻟﻲ در ﺳﻔﺮ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺗﻲ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺑﻮﺷﻬﺮ ﻋﻨﻮان ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ « ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺑﻲ اﺣﺘﺮاﻣﻲ ﺑﻪ اﻳﺮاﻧﻴﺎن در ﺟﻬﺎن ﺧﺎﺗﻤﻪ داد » ﻛﻪ در ﺳﻄﺢ داﺧﻠﻲ ﻛﺸﻮر، ﺑﻲ اﺣﺘﺮاﻣﻲ ﮔﺴﺘﺮده ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﺷﻬﺮوﻧﺪ اﻳﺮاﻧﻲ، وﺿﻌﻴﺖ روزﻣﺮه ي اﻣﻮر اﺳﺖ . ﺳﻮال ﻫﺮ روز ﭘﺮرﻧﮓ ﺗﺮ ﻣﻲ ﺷﻮد : ﭼﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ؟

19 – ره ی ه و ﯾ د و و رو راﻫﻨﻤﺎ

ﺳﺎل ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي ﻧﻮروزي

ﺑﻪ رﺳﻢ ﻫﺮ ﺳﺎل، ﻗﺒﻞ از ﺳﺎل ﻧﻮ ﺧﻮرﺷﻴﺪي، روزﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ و ﻣﺠﻠﻪ ﻫﺎي داﺧﻞ ﻛﺸﻮر، اﻗﺪام ﺑﻪ ﭼﺎپ ﺳﺎل ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي ﻗﻄﻮري ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ در آن ﻫﺮ ﻛﺪام ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﻲ ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت ﺳﻴﺎﺳﻲ، ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ، اﺟﺘﻤﺎﻋ ﻲ و ورزﺷﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ . اﻳﻦ رﺳﻤﻲ ﺳﺖ ﻛﻪ از ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﭘﻴﺶ و از دوﻣﻴﻦ دور دوﻟﺖ ﺧﺎﺗﻤﻲ ﺑﻪ ﻳﺎدﮔﺎر ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ . ﺧﺎﻧﻮاده ي ﺑﺰرگ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺗﻲ « ﻫﻤﺸﻬﺮي » ﺑﺎ ﺳﻪ وﻳﮋه ﻧﺎﻣﻪ ي ﻣﻔﺼﻞ ﺑﻪ دﻳﺪار ﻋﻴﺪ ﺷﺘﺎﻓﺖ «. وﻳﮋه ﻧﺎﻣﻪ ي ﺳﻴﺎﺳﻲ، دﻳﭙﻠﻤﺎﺗﻴﻚ، ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ، اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ، ورزﺷﻲ و ﻋﻠﻤﻲ ﻫﻤﺸﻬﺮي » در 200 ﺻﻔﺤﻪ، ﺗﻤ ﺎم رﻧﮕﻲ ﺑﻪ ﺑﻬﺎي 500 ﺗﻮﻣﺎن در دﺳﺘﺮس اﻳﺮاﻧﻴﺎن ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ . وﻳﮋه ﻪﻧﺎﻣ اي ﻛﻪ در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﻫﺎﻳﻲ ﺑﺎ ﺑﺰرﮔﺎن ﻛﺸﻮر ﺑﻮد ( ﻃﺮح ﺟﻠﺪ ﻣﺠﻠﻪ، اﺷﺎره ﺑﻪ 25 ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ي اﺧﺘﺼﺎﺻﻲ ﻣﻲ )ﻛﻨﺪ «. ﻫﻤﺸﻬﺮي ﺟﻮان » ﻳﻜﻲ از ﺷﻴﻚ ﺗﺮﻳﻦ وﻳﮋه ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ را ﺑﻪ ﺑﻬﺎي ﻧﻬﺼﺪ ﺗﻮﻣﺎن ﺑﻪ ﺑﺎزار ﻓﺮﺳﺘﺎد : در ﻳ ﻚ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻨﺪي ﭘﻼﺳﺘﻴﻜﻲ، دو ﻣﺠﻠﻪ ﻗﺮار دارد، ﻳﻜﻲ 132 وﻳﮋه ﻧﺎﻣﻪ ي ﻣﻔﺼﻞ و ﺧﻮاﻧﺪﻧﻲ « ﻫﻤﺸﻬﺮي ﺟﻮان » و دﻳﮕﺮي 64 ﺻﻔﺤﻪ ﺿﻤﻴﻤﻪ ي ﺣﻮادث ِ « ﺳﺮﻧﺦ » «. ﻫﻤﺸﻬﺮي ﻣﺎه » ﻳﻚ وﻳﮋه ﻧﺎﻣﻪ ي 172 ﺻﻔﺤ ﻪ اي ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻳﻚ ﻣﺠﻠﻪ ﺑﺮاي ﻛﻮدﻛﺎن و ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎن را ﺑﻪ ﺑﻬﺎي 2500 ﺗﻮﻣﺎن ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﺎﻣﻞ ﺑﻪ ﮔﺮدﺷﮕﺮدي اﺧﺘﺼﺎص ﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ . دوﻫﻔﺘﻪ ﻧﺎﻣﻪ ي « ﻣﺸﻖ آﻓﺘﺎب » ﻛﻪ اﺣﻤﺪرﺿﺎ ﺧﺎدم، ﻋﻀﻮ ﺷﻮراي ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮان و ﻛﺸﺘﻲ ﮔﻴﺮ ﺳﺎﺑﻖ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ، وﻳﮋه ﻧﺎﻣﻪ ي 160 ﺻﻔﺤ ﻪ اي ﺧﻮد را ﺻﻔﺤﺎت ﮔﻼﺳﻪ ي ﻧﺮم و ﺗﻤﺎم رﻧﮕﻲ ﺑﻪ ﺑﻬﺎي 1200 ﺗﻮﻣﺎن ﺑﻪ ﺑﺎزار ﻓﺮﺳﺘﺎد و ﺑﺨﺶ ﻋﻤﺪ ه اي از آن را ﺑﻪ ﻣﺴﺎﻳﻞ ﺷﻬﺮي ، ﻗﺎﻟﻴﺒﺎف و ﺷﻮراي ﺷﻬﺮ اﺧﺘﺼﺎص داد . ﻓﺼﻞ ﻧﺎﻣﻪ «ي ﺣﺮﻓﻪ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ » ﺷﻤﺎره ي زﻣﺴﺘﺎﻧﻲ ﺧﻮد را ﭼﻨﺪ روز ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻪ ﻋﻴﺪ در 200 ﺻﻔﺤﻪ ي ﺧﺸﺘﻲ، ﺑﺎ ﺻﻔﺤﺎت ﺳﻴﺎه ﺳﻔﻴﺪ و رﻧﮕﻲ ﺑﻪ ﺑﻬﺎي 4500 ﺗﻮﻣﺎن ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻛﺮد . ﺑﺨﺶ ﻋﻜﺎﺳﻲ ﻣﺠﻠﻪ ﺑﻪ « ﭘﺮﺗﺮه » اﺧﺘﺼﺎص دارد و ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺻﻔﺤﺎت ﺑﻌﺪ در ﻣﻮرد ﻫﻨﺮﻣﻨﺪان ﻧﻘﺎش و ﻫﻨﺮﻫﺎي ﺗﺼﻮﻳﺮي اﻳﺮاﻧﻲ اﺳﺖ «. ﻧﺴﻴﻢ ﻫﺮاز » وﻳﮋه ﻧﺎﻣﻪ ي 2000 ﺗﻮﻣﺎﻧﻲ ﺧﻮد را ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ و ﺳﻴﻨﻤﺎ اﺧﺘﺼﺎص داد و « زﻧﺪﮔﻲ اﻳﺪه آل » وﻳﮋه ﻧﺎﻣﻪ ي

230 ﺻﻔﺤﻪ اي و 2000 ﺗﻮﻣﺎﻧﻲ ﺧﻮد را ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ اﻧﺒﻮﻫﻲ از ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺧﻮاﻧﺪﻧﻲ و اﻟﺒﺘﻪ ﺧﺮﻳﺪ ﭘﺮ ﻛﺮد . ﺟﺪي ﺗﺮﻳﻦ ﻣﺠﻠﻪ را « ﺳﺎل ﻧﺎﻣﻪ ي اﻋﺘﻤﺎد » در 240 ﺻﻔﺤﻪ، ﺿﻤﻴﻤﻪ ي روزﻧﺎﻣﻪ ي دوﺷﻨﺒﻪ 26 اﺳﻔﻨﺪ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻛﺮد ﻛﻪ 3000 ﺗﻮﻣﺎن ﻗﻴﻤﺖ داﺷﺖ و ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﺗﻤﺎم ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺧﻮاﻧﺪﻧﻲ ﻣﻤﻜﻦ (از ( اﺟﺘﻤﺎع و ﺳﻴﺎﺳﺖ و اﻗﺘﺼﺎد ﺗﺎ ﻛﺘﺎب و ﻫﻨﺮ و ﻓﺮﻫﻨﮓ و ورزش و ﺣﻮادث و ... ) را در ﺣﺮﻓﻪ يا ﺗﺮﻳﻦ ﺷﻜﻞ ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻪ ﺑﺎزار ﻓﺮﺳﺘﺎد و ﻣﻲ ﺗﻮان ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺧﺎص ﺑﻪ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ اش ﺑﺎ آﻳﺪا ﺷﺎﻣﻠﻮ و ﻣﺤﻤﻮد دوﻟﺖ آﺑﺎدي اﺷﺎره ﻛﺮد . روزﻧﺎﻣﻪ «ي اﻋﺘﻤﺎدﻣﻠﻲ » ﻛﺘﺎب ﺳﺎل ﺧﻮﻳﺶ را ﺑﻪ 30 ﺳﺎﻟﮕﻲ اﻧﻘﻼب اﺳﻼﻣﻲ اﺧﺘﺼﺎص داد و 130 ﺻﻔﺤﻪ ﻋﻜﺲ و ﻣﻄﻠﺐ در ﻣﻮرد اﻧﻘﻼب و اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﺑﻪ ﺑﺎزار ﻓﺮﺳﺘﺎد «. اﻗﺘﺼﺎد و ﺗﻮﺳﻌﻪ » ﻣﺠﻠ ﻪ اي ﻛﻪ اﻗﺘﺼﺎددان ﻫﺎي اﺻﻼح ﻃﻠﺐ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ، ﺷﻤﺎره ي 160 ﺻﻔﺤ ﻪ اي و 1500 ﺗﻮﻣﺎﻧﻲ ﺧﻮد را ﻣﺰﻳﻦ ﺑﻪ ﻋﻜﺴﻲ از ﺧﺎﺗﻤﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻫﺎي اﻗﺘﺼﺎدي دوﻟﺖ اﺣﻤﺪي ﻧﮋاد را زﻳﺮ ﺳﻮال ﻣﻲ ﺑﺮد . ﻣﺠﻼت ﻧﻮروزي اﻣﺴﺎل، ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﻴﺮ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت، ﺻﻔﺤﺎت ﺧﻮد را ﺑﺎ اﻧﺒﻮﻫﻲ از ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﭘﺮ ﻛﺮده اﻧﺪ . اﻧﺪ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻛﻴﻔﻴﺖ ﻣﺠﻼت ﻧﻮروزي ﺑﻪ ﻧﺴ ﺒﺖ ﺳﺎل ﻗﺒﻞ در روزﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺷﺪت اﻓﺖ ﻛﺮده و در ﺑﺮاﺑﺮ آن، ﻣﺠﻼت ﻋﺎم ﭘﺴﻨﺪ و ﭘﺮﺗﻴﺮاژﺗﺮﻳﻦ ﻣﺎﻧﻨﺪ « زﻧﺪﮔﻲ اﻳﺪه آل » «و ﻫﻤﺸﻬﺮي ﺟﻮان » ﻧﻤﻮﻧ ﻪ اي ﻪﺣﺮﻓ اي و ﺧﻮاﻧﺪﻧﻲ ﺗﺮ ﺑﻪ ﺑﺎزار ﻓﺮﺳﺘﺎده اﻧﺪ، ﻛﺎﻣﻞ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻲ آﻳﺪ . ﻧﻮروز، ﻳﻌﻨﻲ ﺣﺪود 20 روز ﭼﺎپ ﻧﺸﺪن روزﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ و ﻣﺠﻼت، وﻳﮋه ﻪﻧﺎﻣ ي ﻧﻮروزي ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻛﺎﻣﻞ ﺗﻌﻄﻴﻼت ﺷﻤﺎ را از ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺧﻮاﻧﺪﻧﻲ ﭘﺮ ﻛﻨﻨﺪ .

20 – ره ی ه و ﯾ د و و رو اﻛﺮان ﻧﻮروزي ﺳﻴﻨﻤﺎ ﻫﺎ در اﻳﺮان

28 ام اﺳﻔﻨﺪ ﻣﺎه، در ﺣﺎﻟﻲ ﭘﻨﺞ ﮔﺮوه ﺳﻴﻨﻤﺎﻳﻲ ﻛﺸﻮر، اﻛﺮان ﻧﻮروزي ﺧﻮد را آﻏﺎز ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﺎ دﻗﻴﻘﻪ ي ﻧﻮد ﻫﻨﻮز ﻣﺸﺨﺺ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﭼﻪ ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎﻳﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻨﺪ در اﻳﻦ ﻟﻴﺴﺖ ﺣﻀ ﻮر داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﺳﻪ ﮔﺮوه ﺳﻴﻨﻤﺎﻳﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﻳﻚ ﻫﻔﺘﻪ ﻗﺒﻞ از ﺷﺮوع اﻛﺮان، ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ي ﻧﻮروزي ﺧﻮد را اﻋﻼم ﻛﻨﻨﺪ . ﮔﺮوه ﺳﻴﻨﻤﺎﻳﻲ اﺳﺘﻘﻼل، ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ي ﻋﻴﺪ ﺧﻮد را ﺑﺎ اﻛﺮان « اﺧﺮاﺟﻲ ﻫﺎي 2 » ﺟﺪﻳﺪﺗﺮﻳﻦ ﻓﻴﻠﻢ ﻣﺴﻌﻮد ده ﻧﻤﻜﻲ آﻏﺎز ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد . ﻓﻴﻠﻤﻲ ﻛﻪ ﺑ ﺎ 34 ﻫﻨﺮﭘﻴﺸﻪ ي ﻧﻘﺶ اﺻﻠﻲ، ﻳﻜﻲ از ﭘ ﺮﺳﺘﺎره ﺗﺮﻳﻦ ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎي ﺳﺎل اﺳﺖ . ﻓﻴﻠﻢ در آﺧﺮﻳﻦ روزﻫﺎي ﺟﺸﻨﻮاره ي ﻓﻴﻠﻢ ﻓﺠﺮ اﻛﺮان ﺷﺪ، وﻟﻲ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ از ﺟﺎﻳﺰه ﻫﺎي اﺻﻠﻲ ﺟﺸﻨﻮاره، ﭼﻴﺰي را از آن ﺧﻮد ﻛﻨﺪ . ﻗﺴﻤﺖ اول « اﺧﺮاﺟﻲ ﻫﺎ » ﺑﺎ ﺑﻴﺶ از ﻳﻚ ﻣﻴﻠﻴﺎرد ﺗﻮﻣﺎن ﻓﺮوش، ﭘﺮﻓﺮوش ﺗﺮﻳﻦ ﻓﻴﻠﻢ از ﻟﺤﺎظ رﻗﻢ رﻳﺎﻟﻲ در ﺗﺎرﻳﺦ ﺳﻴﻨﻤﺎي اﻳﺮان اﺳﺖ و ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻲ ﻣﻲ ﺷﻮد ﻛﻪ ﻗﺴﻤﺖ دوم ﻫﻢ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻓﺮوﺷﻲ ﺧﺎرق اﻟﻌﺎده را از آ ن ﺧﻮد ﻛﻨﺪ . ﮔﺮوه ﺳﻴﻨﻤﺎﻫﺎي آزادي، « ﺳﻮﭘﺮاﺳﺘﺎر» ، ﻧﻬﻤﻴﻦ ﻓﻴﻠﻢ ﻓﻤﻴﻨﻴﺴﺖ ﺷﻬﻴﺮ اﻳﺮان، ﺗﻬﻤﻴﻨﻪ ﻣﻴﻼﻧﻲ را ﺑﺮاي اﻛﺮان آﻣﺎده ﻣﻲ ﻛﻨﺪ . ﻓﻴﻠﻢ ﻗﺒﻠﻲ ﻣﻴﻼﻧﻲ، « آﺗﺶ ﺑﺲ » ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻣﻴﻠﻴﺎرد و ﺧﻮرد ه اي ﻓﺮوش، اوﻟﻴﻦ ﻓ ﻴﻠﻢ ﺗﺎرﻳﺦ ﺳﻴﻨﻤﺎي اﻳﺮان ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻓﺮوﺷﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﻳﻚ ﻣﻴﻠﻴﺎرد ﺗﻮﻣﺎن را ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﻲ آورد . ﮔﺮوه ﺳﻴﻨﻤﺎﻳﻲ ﻗﺪس، آﺧﺮﻳﻦ ﺳﺎﺧﺘﻪ ي ﺑﻬﺮام ﺑﻴﻀﺎﻳﻲ، « وﻗﺘﻲ ﻫﻤﻪ ﺧﻮاﺑﻴﻢ » را اﻛﺮان ﻣﻲ ﻛﻨﺪ . ﻓﻴﻠﻤﻲ ﺟﻨﺠﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻣﻨﺘﻘﺪان را ﺑﻪ دو دﺳﺘﻪ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻛﺮده : ﻓﻴﻠﻢ را ﺷﺎه ﻛﺎر دﻳﺪه اﻧﺪ ﻳﺎ ﺑﺎ ﺗﻨﻔﺮ از آن ﻳ ﺎد ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ . ﮔﺮوه ﺳﻴﻨﻤﺎﻳﻲ « آﻓﺮﻳﻘﺎ » ﻓﻴﻠﻢ ﺟﻨﺠﺎﻟﻲ « درﺑﺎره ي اﻟﻲ ... » ﺟﺪﻳﺪﺗﺮﻳﻦ ﺳﺎﺧﺘﻪ ي اﺻﻐﺮ ﻓﺮﻫﺎدي را اﻛﺮان ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻮﺿﻮع ﻏﻤﮕﻴﻦ و ﺣﻀﻮر ﮔﻠﺸﻴﻔﺘﻪ ﻓﺮاﻫﺎﻧﻲ در آن، ﺑﺎ ﻣﺸﻜﻞ ﻣﺠﻮز روﺑﻪ رو ﺑﻮد . ﻓﻴﻠﻢ ﺑﺎ دﺧﺎﻟﺖ رﻳﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر در ﺟﺸﻨﻮاره ي ﻓﻴﻠﻢ ﻓﺠﺮ اﻛﺮان ﺷﺪ و ﺳﻪ ﺳﻴﻤﺮغ اﺻﻠﻲ ﺟﺸﻨﻮاره ( از ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻓﻴﻠﻢ ) را از آن ﺧﻮد ﻛﺮد . ﻫﻢ زﻣﺎن، ﻓﻴﻠﻢ در ﺟﺸﻨﻮاره ي ﻓﻴﻠﻢ ﺑﺮﻟﻴﻦ، ﺟﺎﻳﺰه ي ﺧﺮس ﻧﻘﺮ ه اي را ﺑﻪ دﺳﺘﺎن اﺻﻐﺮ ﻓﺮﻫﺎدي رﺳﺎﻧﺪ . ﻗﺮارداد ﻓﻴﻠﻢ اﻣﻀﺎ ﺷﺪه اﺳﺖ، اﻣﺎ روزﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ، 24 ﺳﺎﻋﺖ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻪ ﺷﺮوع اﻛﺮان، اﻋﻼم ﻛﺮده اﻧﺪ ﻫﻨﻮز ﻣﺠﻮز ﭘﺨﺶ ﻓﻴﻠﻢ ﺻﺎدر ﻧ ﺸﺪه اﺳﺖ . آﺧﺮﻳﻦ ﮔﺮوه ﺳﻴﻨﻤﺎﻳﻲ اﻳﺮان، ﮔﺮوه ﻋﺼﺮ ﺟﺪﻳﺪ، ﺑﺎﻳﺪ اﻧﺘﺨﺎب ﺧﻮد را ﺑﻴﻦ « ﺑﻴﺴﺖ (» ﻋﺒﺪاﻟﺮﺿﺎ ﻛﺎﻫﺎﻧﻲ ) ، ) « ﺣﺮﻳﻢ (» رﺿﺎ ﺧﻄﻴﺒﻲ) ، و « ﻫﺮ ﭼﻪ ﺗﻮ ﺑﺨﻮاﻫﻲ (» ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺘﻮﺳﻼﻧﻲ ) اﻧﺠﺎم ﺑﺪﻫﺪ . ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻲ ﻣﻲ ﺷﻮد اﻛﺮان ﻧﻮروزي، ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻓﺮوش ﻫﺎي ﺟﺬاب ﺑﺮاي ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎي ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ارﻣﻐﺎن ﺑﻴﺎورد . .

21 – ره ی ه و ﯾ د و و رو ﺗﻌﻄﻴﻠﻲ ﺗﺎﺗﺮ ﻫﺎي ﺗﻬﺮان در ﻧﻮروز

ﺗﻬﺮان ﻫﺮ ﺑﺎر ﺑﺎ ﺗﻌﻄﻴﻠﻲ ﺑﻴﺶ از 48 ﺳﺎﻋﺖ رو ﺑﻪ رو ﺑﺸﻮد، ﺑﺎ ﺧﺮوج ﺳﺮاﺳﻴﻤﻪ ي اﻫﺎﻟﻲ ﺷﻬﺮ رو ﺑﻪ رو ﻣﻲ ﺷﻮد ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺣﺘﺎ اﮔﺮ ﺷﺪه ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ، از ﻛﺎﺑﻮس زﻧﺪﮔﻲ در ﻣﻴﺎن آﻟﻮدﮔﻲ ﻫﻮا و ﺗﺮاﻓﻴﻚ ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮان ﻓﺮار ﻛﻨﻨﺪ . ﺷﻬﺮ در ﻧﻮروز ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﺗﺨﻠﻴ ﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد و اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﺗﺎ « ﺗﺎﺗﺮ ﺷﻬﺮ » و دﻳﮕﺮ ﺗﺎﺗﺮ ﻫﺎي ﺗﻬﺮان، ﺑﺮﻧﺎﻣ ﻪ اي ﺑﺮاي ﻧﻮروز ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ و درب ﻫﺎي ﺳﺎﻟﻦ ﻫﺎ ﺗﺎ ﺑﻌﺪ از ﻋﻴﺪ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ . ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل، ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ي ﺑﻬﺎري ﺗﺎﺗﺮ ﻫﺎي اﺻﻠﻲ ﺗﻬﺮان اﻋﻼم ﺷﺪه اﺳﺖ . .

ﺳﺎﻟﻦ اﺻﻠﻲ « ﺗﺎﺗﺮ ﺷﻬﺮ ﺑﻪ» ﺗﺮﺗﻴﺐ، ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻫﺎي « روﻳﺎﻫﺎي ﺧﻠ ﻴﺞ ﻓﺎرس » ﻧﻮﺷﺘﻪ ي ﺳﻴﺮوس ﻛﻬﻮري ﻧﮋاد ﺑﺎ ﻛﺎرﮔﺮداﻧﻲ اﻣﻴﺮ دژاﻛﺎم، « ﺷﻌﻠﻪ در زﻣﻬﺮﻳﺮ » ﻧﻮﺷﺘﻪ ي ﻳﺎﺳ ﻦﻤ ﺣﺠﺎزي ﺑﺎ ﻛﺎرﮔﺮداﻧﻲ ﻣﺤﻤﺪرﺿﺎ ﻣﺪاﺣﻴﺎن و « ﺷﺎه زاده و ﺷﻪ ﺳﻮار » ﻧﻮﺷﺘﻪ ي ﻣﺤﻤﺪ اﺑﺮاﻫﻴﻤﻴﺎن ﺑﺎ ﻛﺎرﮔﺮداﻧﻲ ﺗﺎﺟﺒﺨﺶ ﻓﻨﺎﻳﻴﺎن را ﺑﻪ روي ﺻﺤﻨﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺮد . ﺗﺎﻻر « ﭼﻬﺎرﺳﻮ » ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻫﺎي « ﻛﺸﺘ ﻲ ﺷﻴﻄﺎن » ﻧﻮﺷﺘﻪ و اﺟﺮاي آﺗﻴﻼ ﭘﺴﻴﺎﻧﻲ، « ﻣﺎدرﻣﺎﻧﺪه، ﻣﺎ درﻣﺎﻧﺪه » ﻧﻮﺷﺘﻪ ي ﺣﻤﻴﺪرﺿﺎ آذرﻧﮓ و ﻛﺎر ﻣﺸﺘﺮك ﺣﻤﻴﺪرﺿﺎ آذرﻧﮓ و ﻧﻴﻤﺎ دﻫﻘﺎن و « اﻫﻞ ﻗﺒﻮر » ﻧﻮﺷﺘﻪ و ﻛﺎر ﺣﺴﻴﻦ ﻛﻴﺎﻧﻲ را در ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ي ﻛﺎري ﺧﻮد ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ . .

ﺗﺎﻻر « ﻗﺸﻘﺎﻳﻲ » ﻣﻴﺰﺑﺎن « ﭘﺸﺖ ﻛﻼﻧﺘﺮي » ﻧﻮﺷﺘﻪ ي ﻋﻠﻲ اﺻﻐﺮي و ﻛﺎر ﻓ ﺮﺷﺎد ﻣﻨﻈﻮﻓﻲ ﻧﻴﺎ، « ﺧﺮﻣﺸﻬﺮ » ﻧﻮﺷﺘﻪ و ﻛﺎر اﺻﻐﺮ ﺧﻠﻴﻠﻲ و « ﺧﺎﻧﻪ » ﻧﻮﺷﺘﻪ ي ﻧﻐﻤﻪ ﺛﻤﻴﻨﻲ و ﻛﺎر ﻛﻴﻮﻣﺮث ﻣﺮداي ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد . ﺗﺎﻻر « ﺳﺎﻳﻪ » ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻫﺎي « ﺑﺨﻮان » ﻧﻮﺷﺘﻪ و ﻛﺎر ﻋﺎﻃﻔﻪ ﺗﻬﺮاﻧﻲ « ﻗﻬﻮه اي، ﻃﻼﻳﻲ » ﻧﻮﺷﺘﻪ ي ﻫﻮﺷﻨﮓ ﻫﻴﻬﺎوﻧﺪ و ﻓﺎرس ﺑﺎﻗﺮي و ﻛﺎرﮔﺮداﻧﻲ ﻫﻮﺷﻨﮓ ﻫﻴﻬﺎوﻧﺪ و « ﻋﺮوﺳﻲ در ﺳﺎﻳﻪ » ﻧﻮﺷﺘﻪ و ﻛﺎر ﻋﻠﻲ ﻋﺎﺑﺪي را ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﺮان ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد «. ﻛﺎرﮔﺎه ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ي ﺗﺎﺗﺮ ﺷﻬﺮ » ﻫﻢ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻫﺎي « ﻋﻠﻲ ﺑﺎﺑﺎ و ﭼﻬﻞ دزد ﺑﻐﺪاد » ﻧﻮﺷﺘﻪ و ﻛﺎر ﺟﻮاد ذواﻟﻔﻘﺎري، « ﻋﺠﻴﺐ وﻟﻲ واﻗﻌﻲ » ﻧﻮﺷﺘﻪ ي ﻣﺸﺘﺮك ﻋﻠﻲ اﺻﻐﺮي و ﻳﺎﺳﺮ ﺧﺎﺳﺐ و ﻛﺎر ﻳﺎﺳﺮ ﺧﺎﺳﺐ و ﺳﺮاﻧﺠﺎم « اوﺳﻨﻪ ي ﮔﻤﺸﺪه » ﻧﻮﺷﺘ ﻪ ي ﻃﻼ ﻣﻌﺘﻀﺪي و ﻛﺎر ﻣﺮﻳﻢ ﻣﻌﻴﻨﻲ را ﺑﺮ روي ﺻﺤﻨﻪ ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ . .

22 – ره ی ه و ﯾ د و و رو اﻃﻼﻋﺎت ﻋﻤﻮﻣﻲ

ﺷﻌﺎرﻫﺎي ﻛﻮﻳﻴﺮ در زﺑﺎن اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ

We Are Here. We Are Queer. Let’s Get Used to It. ﻣﺎ اﻳﻦ ﺟﺎ ﻫﺴﺘﻴﻢ . ﻣﺎ ﻛﻮﻳﻴﺮ ﻫﺴﺘﻢ . ﺑﮕﺬارﻳﺪ ﺑﻪش ﻋﺎدت ﻛﻨﻴﻢ. We Are Here, We Are Queer, And We’d Like to Say HELLO! ﻣﺎ اﻳﻨﺠﺎ ﻫﺴﺘﻴﻢ، ﻣﺎ ﻛﻮﻳﻴﺮ ﻫﺴﺘﻴﻢ، و ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ : ﺳﻼم! Two, Four, Six, Eight! How Do You Know Your Kids Are Straight? دو، ﭼﻬﺎر، ﺷﺶ، ﻫﺸﺖ ! ! از ﻛﺠﺎ ﻣﻲ داﻧﻲ ﺑﭽﻪ ﻫﺎيا ت اﺳﺘﺮﻳﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ؟ One, Two, Three, Four! Open up the closet door! Five, Six, Seven, Eight! Don’t assume your kids are straight! ﻳﻚ، دو، ﺳﻪ، ﭼﻬﺎر ! ! در ﭘﺴﺘﻮﻫﺎ را ﺑﺎز ﻛﻨﻴﺪ ! ! ﭘﻨﺞ، ﺷﺶ، ﻫﻔﺖ، ﻫﺸﺖ ! ! ﺧﻴﺎل ﻧﻜﻨﻴﺪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎي ﺗﺎن اﺳﺘﺮﻳﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ! Out of the Closets and into the streets. ﺑﻴﺮون از ﭘﺴﺘﻮﻫﺎ و ﭘﻴﺶ ﺑﻪ ﺳﻮي ﺧﻴﺎﺑﺎن I’m gay and that’s OK that way. ﻣﻦ ﮔ ﻲ ﻫﺴﺘﻢ و اﻳﻦ ﺟﻮري راﺣﺖ .ما Rainbows Reign ﺳﺮزﻣﻴﻦ رﻧﮕﻴﻦ ﻛﻤﺎن Why be afraid to be en GAY ed! ﭼﺮا ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻲ وارد ﮔﻮد ﺷﻮي! Let’s say something straight, I AM NOT! ﺑﮕﺬار ﻳﻚ ﭼﻴﺰي را رك و راﺳﺖ ﺑﻪ ت ﺑﮕﻮﻳﻢ : : ﻣﻦ اﺳﺘﺮﻳﺖ ﻧﻴﺴﺘﻢ!

23 – ره ی ه و ﯾ د و و رو ﻃﻨﺰ

م م.ح. . – اﺳﺘﺮﻳﺖ ﺷﻴﺮ در زﻣﺴﺘﺎن ﻳﺎ راﻣﺘﻴﻦ ﮔﻲ ﺑﻮد، اﺳﺘﺮﻳﺖ ﺑﻮد، ﺑﺎي ﺳﻜﺸﻮال ﺑﻮد، ﻳﻚ ﭼﻴﺰي ﺑﻮد

زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر ﺑﺎ راﻣﺘﻴ ﻦ آﺷﻨﺎ ﺷﺪم ﻫﻨﻮز ﺷﺎﻋﺮي ﺟﻮان، ﻛﻠﻪ ﺷﻖ، آرﻣﺎن ﮔﺮا و ﻏﻴﺮ ﻣﺸﻬﻮر ﺑﻮدم ، ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﻫﺴﺘﻢ ! در آن دوره ي زﻣﺎﻧﻲ ﺧﺎص، ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﻼش ﻣﻦ ﻣﺘﻤﺮﻛﺰ ﺷﺪه ﺑﻮد روي اﻳﺪه آﻟﻲ ﺑﻪ ﻧﺎم ادﺑﻴﺎت و ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﻮﺟﻪ ﭼﻨﺪاﻧﻲ ﺑﻪ آدم ﻫﺎي اﻃﺮافا م ﻧﺪاﺷﺘﻢ . اﻟﺒﺘﻪ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺟﻤﻼت را ﻣﻲ ﻧﻮﻳﺴﻢ ﻧﻴﺰ وﺿﻌﻴﺖا م ﻛﻤﺎﻛﺎن ﻫﻤ ﻴﻦ ﻃﻮر اﺳﺖ ، ﺑﺎ اﻳﻦ ﺗﻔﺎوت ﻛﻪ دﻳﮕﺮ اﻣﻴﺪوار ﻧﻴﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻢ ﻧﻮﺑﻞ ادﺑﻴﺎت را ﺗﺎ ﻗﺒﻞ از ﺑﻴﺴﺖ ﺳﺎﻟﮕﻲ ﺑﺒﺮم ، ﭼﻮن اﻻن ﻋﻤﻼ ﺑﻴﺴﺖ و ﭼﻬﺎر ﺳﺎلا م اﺳﺖ و ﻳﻚ ﻛﻢ ﺳﺨﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺨﻮاﻫﻢ ﭼﻬﺎر ﺳﺎل در زﻣﺎن ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﺮﮔﺮدم ! ! اﮔﺮ اﺷﺘﺒﺎه ﻧﻜﻨﻢ ﻳﻚ روز ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻧﻲ ﺑﻮد ﻛ ﻪ راﻣﺘﻴﻦ وارد ﻛﺎرﮔﺎه ادﺑﻴﺎت م .م. ﺷﺪ . ورود راﻣﺘﻴﻦ ﺑﻪ ﻛﺎرﮔﺎه ﻣﺎ از دو ﺟﻬﺖ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﻣﻬﻢ ﺑﻮد؛ اول ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﻛﻪ در ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﭘﺴﺮ ﻫﺎي ﺷﻠﺨﺘﻪ، ﺑﺪﺳﻠﻴﻘﻪ و دﻣﺎغ ﮔﻨﺪه اي ﻛ ﻪ ﺗﻮي ﺟﻠﺴﻪ ﭘﻴﺪا ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ، راﻣﺘﻴﻦ ﺧﻮﺷﮕﻞ ﺗﺮ، ﻣﻌﻘ ﻮل ﺗﺮ و ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻞ ﺗﺮ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ و دوم ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ از ﻣﻦ ، ﺗﻨﻬﺎ ﭘﺴﺮ ﺗﻮي ﻛﺎرﮔﺎه ﺑﻮد ( ﭼﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد ﻛﺮد؟ در ﺑﻌﻀﻲ دوره ﻫﺎ اﻧﮕﺎر ﺗﺨﻢ ﭘﺴﺮﻫﺎ را ﻣﻠﺦ ﻣﻲ ﺧﻮرد .) .) در اﺑﺘﺪ اي آﺷﻨﺎي ﻣﺎ دو ﻧﻔﺮ، ﻣﻦ ﻫﻨﻮز ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺘﻢ ﻛﻪ راﻣﺘﻴ ﻦ ﻳﻚ ﻫﻢ ﺟﻨﺲ ﮔﺮا ﺳﺖ و ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ اﺣﺴﺎس ﺧﻄﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﺮدم و ﺗﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻳﺎدم ﻣﻲ آﻳﺪ، ﺑﻌﺪش ﻫﻢ ﻧﻤﻲ ﻛﺮدم و ﻓﻜﺮ ﻫﻢ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ راﻣﺘﻴﻦ ﻫﻢ از ﻃﺮف ﻣﻦ اﺣﺴﺎس ﺧﻄﺮ ﻛﺮده ﺑﺎﺷﺪ ، ﭼﻮن ﻣﻦ اﺻﻮﻻ آدم ﺧﻄﺮﻧﺎﻛﻲ ﻧ ﻴﺴﺘﻢ و ﺣﻘﻴﻘﺘﺎ ﻧﻤﻲ داﻧﻢ ﭼﺮا ﺑﻪ ﻣﻦ ﻟﻘﺐ ﺧﻮن آﺷﺎم را داده اﻧﺪ ! راﺳﺖا ش در آن د وره اﺑﺘﺪاي آﺷﻨﺎﻳﻲ ﻣﺎ، راﻣﺘﻴﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ از آن ﻛﻪ ﻳﻚ ﻫﻢ ﺟﻨ ﺲ ﮔﺮا ﻳﺎ دﮔﺮ ﺑﺎش ﻳﺎ ﻫﺮ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮي ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻳﻚ ﻋﺎﺷﻖ دو آﺗﺸﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ و اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻢ دو آﺗﺸﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﻛﻪ در ﺟﺎ ﻋﺎﺷﻖ دو ﺗﺎ از دﺧﺘﺮﻫﺎﻳﻲ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻦ ﻣﺪت ﻫﺎ آن ﻫﺎ را ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ و ﻋﺎﺷﻖ ﻫﻴﭻ ﻛﺪام ﺷﺎن ﻧﺸﺪه ﺑﻮدم و اﻟﺒﺘﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﺑﻌﺪا ﻋﺎﺷﻖ دو ﺗﺎ دﺧﺘﺮ دﻳﮕﺮ ﻫﻢ ﺷﺪ ، وﻟﻲ ﭼﻮن ﺻﻔﺖ ﭼﻬﺎر آﺗﺸﻪ در زﺑﺎن ﻓﺎرﺳﻲ وﺟﻮد ﻧﺪارد ، ﻣﻦ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن دو ﺗﺎي اول اﻛﺘﻔﺎ ﻛﺮدم . . اﻟﺒﺘﻪ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﻫﻴﭻ ﻛﺪام از اﻳﻦ ﻫﺎ ﻧﺸﺪه ﺑﻮدم ، ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﺷﻜﺎل در دﺧﺘﺮ ﻫﺎ ﻧﺒﻮد، اﺷﻜﺎل در ﺧﻮد ﻣﻦ ﺑﻮ د ﻛﻪ ﻳﻚ رو ﺑﺎت ﺑﻪ دﻧﻴﺎ آﻣﺪه ﺑﻮدم و ﺑﻪ ﺟﺎي ﻗﻠﺐ، ﺗﻮي ﺳﻴﻨﻪ ام ﻳﻚ ﺗﻠﻤﺒﻪ ﻛﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺧﻮن را ﺑﻪ اﻋﻀﺎ و ﺟﻮارح ﻣﻦ ﭘﻤﭙﺎژ ﻣﻲ ﻛﺮد . دﻳﺎﻟﻮﮔﻲ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ را ﻳﻚ ﺑﺎر در ﻓﻴﻠﻢ ﺷﻴ ﺮ در زﻣﺴﺘﺎن ﺷﻨﻴﺪه ﺑﻮدم و ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻳﻚ ﺑﺎر ﺧﻮد راﻣﺘﻴﻦ ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﺮﻓﻲ را ﺑﻪ ﻣﻦ زد ، اﻣﺎ از آن ﺟﺎ ﻳﻲ ﻛﻪ ﭘﻴﻨﻮﻛﻴﻮ ﻫﻢ ﺑﺎﻻﺧﺮه آدم ﻣﻲ ،ﺷﻮد ﻣﻦ ﻫﻢ ﻳﻚ روز ﺑﺎﻻﺧﺮه آدم ﺷﺪم ﻛﻪ ﻣﺎﺟﺮايا ش ﻃﻮﻻﻧﻲ اﺳﺖ و ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺑﺮﮔﺮدﻳﻢ ﺑﻪ ﺑﺤﺚ ﺧﻮدﻣﺎن ، وﻟﻲ ﻫﻤﻴﻦ ﻗﺪر ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻛﻪ اﮔﺮ ﻣﻴﻞ ﺑﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ ، ﺷﺎﻳﺪ ﻧﻪ ﻣﻦ ، ﺑﻠﻜﻪ ﻫﻴﭻ ﻛﺪام ﻣﺎ اﻛﻨﻮن آدم ﻧﺒﻮدﻳﻢ . . راﻣﺘﻴﻦ ﻳﻚ ﻫﻢ ﺟﻨﺲ ﮔﺮا ﺑﻮد ، وﻟﻲ دو ﻟﭙﻲ ﻋﺎﺷﻖ دﺧﺘﺮﻫﺎ ﻣﻲ ﺷﺪ - ﻣﻦ اﻳﻦ ﺟﺎ ﻓﻌﻼ ﺑﺎ آن ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﭘﺴﺮي ﻛﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﺷﺎن ﺑﻮد ﻛﺎر ﻧﺪارم ، ﭼﻮن ﺣﺘﺎ ﺣﺘﺎ اﮔﺮ ﺧﻮدش ﻫﻢ ﺑﮕﻮﻳﺪ ، ﻣﻦ ﺑﺎور ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺑﺎي ﺳﻜﺸﻮال ﺑﺎﺷﺪ - ﺑﺮاي ﺣﻞ اﻳﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ، ﻣﻦ ﭘﻴﺶ ﺧﻮدم ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﻓﺮﺿﻴﻪ ﺳﺎﺧﺘﻢ؛ ﻓﺮض اول ﻛﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻲ رﺣﻤﺎﻧﻪ اﺳﺖ ، اﻳ ﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ راﻣﺘﻴﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﻳ ﻚ دﺧﺘﺮ ﻣﻲ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻳﻚ روز ﺑﺮﮔﺮدد و ﺑﮕﻮﻳﺪ : : - آه ﻋﺰﻳﺰم ﻣﻦ ﻳﻚ ﻫﻤﻮ ﺳﻜﺲ ﻫﺴﺘﻢ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ...... ﺑﺮاوو ﻣﻮﺳﻴﻮ ﺑﺮاوو ! ﭼﻪ ﺻﺤﻨﻪ ي ﺳﺎدو ﻣﺎزوﺧﻴﺴﺘﻲ ﺟﺎﻟﺒﻲ ! در اﺑﺘﺪا ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدم ﻛﻪ راﻣﺘﻴﻦ ﻳﻚ ﺧﻮد و دﻳﮕﺮ آزار ﺑﺎﻟﻔﻄﺮه اﺳﺖ و دﻟﻴ ﻞا ش ﻫﻢ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ : ﻛﺎﻓﺮ ﻫﻤﻪ را ﺑﻪ ﻛﻴﺶ ﺧﻮد ﭘﻨﺪارد اﻣ. ﺎ از آن ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ ﻫﺎ ﻓﻬﻤﻴﺪم ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﺮ ﺧﻼف ﺗﺼﻮر ﺧﻮدم ﻳﻚ ﺳﺎدوﻣﺎزو ﺧﻴﺴﺖ ﻧﻴﺴﺘﻢ ، در ﺘﻧ ﻴﺠﻪ ﻓﺮض اول ﻣﻦ ﺧﻮدﺑﻪ ﺧﻮد ﺑﺎﻃﻞ ﺷﺪ ، ( ﭼﻪ دﻟﻴﻞ ﻓﻠﺴﻔﻲ ﺧﻮﺑﻲ !) !) ﻓﺮض دوم اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ راﻣﺘﻴﻦ ﺑﺎز ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﺧﻮد ﻣﻦ ، ﺑﻪ دﻧﺒﺎل اﺛﺒﺎت ﻫﻮﻳﺖ ﺷﺨﺼﻲ ﺧ ﻮد در ﺧﻼل رواﺑﻂ اﻧﺴﺎﻧﻲ اﺳﺖ . دﻟﻴﻞ اﻳﻦ ﻓﺮض ﻫﻢ رﻓ ﺘﺎر او ﺑﺎ ﺧﻮد ﻣﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻫﺮ روز ( و ﺗﺎزه ﺑﻌﻀﻲ روزﻫﺎ دوﺑﺎر ) ﺧﻮدش را ﻣﻮﻇﻒ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮﻳﺪ : : - ﺳﻼم ﺧﻮن آﺷﺎم ! ﺧﻮﺑﻲ ﺧﻮن آﺷﺎم؟ ﻣﻦ ﻳﻚ ﻫﻢ ﺟﻨﺲ ﮔﺮام ، ﻣﻲ دوﻧﺴﺘﻲ؟ و ﻣﺠﺪدا روز ﺑﻌﺪ : : - ﺳﻼم ﺧﻮن آﺷﺎم ! ﺣﺎﻟﺖ ﭼﻄ ﻮره؟ راﺳﺘﻲ ﺑﻪ ت ﮔﻔﺘﻢ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻳﻚ ﻫﻢ ﺟﻨﺲ ﮔﺮام؟

24 – ره ی ه و ﯾ د و و رو و ﻣﺠﺪدا روز ﺑﻌ :ﺪ :ﺪ - ﺳﻼم ﺧﻮن آﺷﺎم ! ﭼﻄﻮري؟ ﺣﺪس ﻣﻲ زﻧﻢ ﻛﻪ ﻧﻤﻲد وﻧﻲ ﻣﻦ ﻳﻚ ﻫﻢ ﺟﻨﺲ ﮔﺮام؟ و ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮر روزﻫﺎ و روزﻫﺎي ﺑﻌﺪ و ﺑﻌﺪ ...... و ﻧﻬﺎﻳﺘﺎ ﻓﺮﺿﻴﻪ ﺳﻮم ﻣﻦ ﻛﻪ در ﻳﻚ ﻛﺸﻤﻜﺶ ﻧﻴﻤﻪ ﻛﻤﺪي - ﻧﻴﻤﻪ ﺟﻨﺴﻲ ﺑﻪ آن رﺳﻴﺪم، اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻋﺎﻣﻞ ﺗﻤﺎم اﻳﻦ ﻣﺴﺎﻳﻞ ﻣﻴﻞ ﺑﻪ دوﺳﺖ داﺷﺘﻪ ﺷﺪن اﺳﺖ و وﻗﺘﻲ اﻳﻦ ﻣﻴﻞ ﺑﻪ ﻋﻨ ﻮان ﺑﺨﺸﻲ ا ز ﻃﺒﻴﻌﺖ اﻧﺴﺎن ( ﺧﺼﻮﺻﺎ از ﻧﻮع ﻫﻤﻮ ﺳﻜﺸﻮال شا ) در ﺗﻌﺎرض ﺑﺎ آن ﭼﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ او ﻋﺮﺿﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ و ﻳﺎ او را ﺑﻪ آن وادار ﻣﻲ ،ﻛﻨﺪ ﻗﺮار ﻣﻲ ﮔﻴﺮد ، ﻣﻮﺟﺐ ﻧﻮﻋﻲ ﻛﻨﺶ ﻋﺎﻃﻔﻲ ﺷﺪه ﻛﻪ در اﺻﻄﻼ ح ﻧﻈﺎﻣﻲ ﺑﻪ آن آﻓﻨﺪ و ﭘﺪاﻓﻨﺪ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ . اﺻﻄﻼﺣﺎت ﻧﻈﺎﻣﻲ را از اﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﻣﺎﻳﻞا م ﺑﻪ ﻛﺎر ﺑﺒﺮم ﻛﻪ در آن ﻛﺸﻤﻜﺶ ﻧﻴﻤﻪ ﺟﻨﺴﻲ - ﻧﻴﻤﻪ ﻛﻤﺪي ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻢ ، ﻣﺎ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺗﺴﻠﻴﺤﺎت ﻛﻼﻣﻲ و ﻋﺎﻃﻔﻲ ﻣﺎ ن ﺑﻪ ﺟﺎن ﻫﻢ اﻓﺘﺎده ﺑﻮدﻳﻢ ﻛﻪ ﻋﻠﻲ رﻏﻢ ﻣﻴﻞ ﺣﺪاﻗﻞ ﻳﻜﻲ از ﻃﺮﻓﻴﻦ ﺑﻪ ﺳ ﻜﺲ، از داﺷﺘﻦ ﺳﻜﺲ ﺑﺎ ﻫﻢ ﭘﺮﻫﻴﺰ ﻛﺮدﻳ ﻢ و ﺧﻮب ! ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻛﻪ ﻧﻬﺎﻳﺘﺎ ﻧﺒﺮد ﻣﺎ ﺑﺎ ﭘﻴﺮوزي ﻗﺎﻃﻊ روﺑﺎت ﻫﺎ ﺑﺮ اﻧﺴﺎن ﻫﺎ ﻫﻤﺮاه ﺷﺪ ﻛﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ اش را ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻴﺪ در ﺳﻪ ﮔﺎﻧﻪ ي ﻣﺎﺗﺮﻳﻜﺲ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ . . و اﻣﺎ آن ﭼﻴﺰي ﻛﻪ در ﭘﺎﻳﺎن ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﮕﻮﻳﻢ ، اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻠﻲ رﻏﻢ ﺗﻤﺎم ﺗﻔﺎوت ﻫﺎي ﺟﻨﺴﻲ- ﻫﻮﻳﺘﻲ- دﻏﺪﻏﻪ اي- دﻣﺎﻏﻲ - ﺳﻠﻴﻘﻪ اي ﻣﺎ دو ﻧﻔﺮ ، ﺑﺎز ﻫﻢ ﺗﺮﻛﻴﺐ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺳﻨﺘﺰ ﺧﻮﺑﻲ ﻣﻨﺘﺞ ﺷﺪ ، ﺗﺎزه آن ﻫﻢ ﺳﻨﺘﺰي ﻛﻪ ﻻزم ﻧﻴﺴﺖ ﻧﻪ ﻣﺎه ﻣﻨﺘﻈﺮش ﺑﺎﺷﻴﻢ ، ﺑﻠﻜﻪ ﺳﺎل ﻫﺎ، ﻗﺮن ﻫﺎ و ﻫﺰاره ﻫﺎﻳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ دﻧﻴ ﺎ آﻣﺪه و ﺣﺘﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻛﻪ از اﺑﺘﺪاي ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪن اﻧﺴﺎن ﻫﻤﻮاره ﺑﺎ او ﺑﻮده و آن ﻫﻢ ﭼﻴﺰي ﻧﻴﺴﺖ ﻣﮕﺮ ﻫﻤﺎن ﻣﻴﻞ ﺑﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻛﻪ ﺻﺤﺒﺖا ش را ﻛﺮدﻳﻢ . در ﻃﻲ اﻳﻦ ﻣﺪت ﻣﺎ دو ﻧﻔﺮ ﺧﻴﻠﻲ ﻫﻢ را ﺗﻐﻴﻴﺮ دادﻳﻢ و ﻣﻄﻤ ﺌﻨﺎ در آﻳﻨﺪه ﻫﻢ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﻛﺮد ، ﺣﺎﻻ ﭼﻪ ﺧﻮب ﺑﺎﺷﺪ و ﭼﻪ ﺑﺪ . اﻣﺎ آن ﭼﻪ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﺑﻴﻦ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ ، درك ﻣﺸﺘﺮﻛﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ دو اﻧﺴﺎن از ﻫﻢ داﺷﺘﻨﺪ ، ﭼﻴﺰي ﻛﻪ اﻣﻴﺪوارم ﻫﻴﭻ ﮔﺎه از ﺑﻴﻦ ﻧﺮود . و اﻣﺎ اﻣﻴﺪواري ﺑﻌﺪي ﻣﻦ از اﻳﻦ ﺟﻬﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ - ﺣﺎﻻ ﭼﻪ راﻣﺘﻴﻦ ﭼﻪ ﻫﺮ ﻛﺲ دﻳﮕ ﺮي - ﻳﻚ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺑﺰرگ در زﻧﺪﮔﻲ ﺑﺸﺮي ﺻﻮرت ﺑﺪﻫﺪ ، ، ﻣﺜﻼ ﻳﻚ ﻣﺎﺷﻴﻦ زﻣﺎن ﺑﺴﺎزد و ﻣﺮ ا ﺑﻪ ﻗﺒﻞ از ﺑﻴﺴﺖ ﺳﺎﻟﮕﻲ ام ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ ، ﺷﺎﻳﺪ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﺟﺎي ﺗﻼش ﺑﺮاي ﺑﺮدن ﻧﻮﺑﻞ ادﺑﻴﺎت، ﻛﻤﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﺸﻮم ...

25 – ره ی ه و ﯾ د و و رو دل ﺧﺎﺳﺘﻪ ﻫﺎ ﻫﺎ

ﻛﻮﺑﻪ ﺑﻪ در ﺷﻴﺸﻪ اي

زﻧﺪﮔﻲ ﺷﺎﻳﺪ ...... ﺳﺪرﻳﻚ روزﮔﺎري در ﺑﺮﻛﻪ اي، ﻧﻴﻠﻮﻓﺮ آﺑ ﻲ ﻣﺴﺖ، ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﺣﺎل ِ ﺳﻜﺮ ﻣﺴﺘﺎﻧﻪ اش ﮔﻔﺖ : زﻧﺪﮔﻲ را ﺧﻼﺻﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد ﻛﺮد در ﺳﻪ ﻛﻠﻤﻪ : ﺷﺮاب، ﺳﺎﻗﻲ و ﺷﻮر ﻫﺴﺘﻲ . و ﻫﺮ آن ﻛﺴﻲ ﻛﻪ در ﭘﻬﻨﺎي ﻣﻌﻨﺎي اﻳﻦ ﺳﻪ ﻛﻠﻤﻪ ﻗﺮار ﻧﮕﻴﺮد، رواﺳﺖ ﻛﻪ از در ﺧﻠﻘﺖ ﺑﺮود ﺑﻴﺮون . . ﻣﺮغ درﻳﺎﻳﻲ، ﺑﺎ ﻧﺎز و ﻛ ﺮﺷﻤﻪ ي ﺗﻤﺎم، ﺧﻮد ر ازا آﻏﻮش ﺷﻮي اش ﺑﻴﺮون اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ : زﻧﺪﮔﻲ را ﻣﻲ ﺗﻮان ﻟﺬت و دﻳﻮاﻧﮕﻲ ﻧﺎﺷﻲ از ﻟﺬت داﻧﺴﺖ و ﺧﺪا ﺑﻴﺎﻣﺮزد ﻛﺴﻲ را ﻛﻪ ﻟﺬت را درك ﻧﻜﻨﺪ . . آﻫﻮي ِ ﮔﺮﻳﺰﭘﺎﻳﻲ ﻛﻪ از آن اﻃﺮاف ﻣﻲ ﮔﺬﺷﺖ، ﺑﺮاي ﻧﻴﻠﻮﻓﺮ آﺑﻲ و ﻣﺮغ درﻳﺎﻳﻲ ﺳﺮي از ﺗﺎﺳﻒ ﺗﻜﺎن داد و ﮔﻔﺖ : : ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻌﻨﺎ آن ﻧﻴﺴﺖ ﻛ ﻪ ﮔﻔﺘﻴﺪ، ﺑﻠﻜ ﻪ ﺗﻠﻔﻴﻘﻲ از ﺳﻪ واژ ه ي " ﺧﺪا، ﻋﺸﻖ و ﺗﻔﻜﺮ" اﺳﺖ و ﻫﺮ آن ﻛﺲ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ اﻳﻤﺎن ﻧﺪارد، ﻣﻲ ﺑﺎﻳﺴﺖ از ﺳﺮ اﻧﮕﺸﺖ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺑﭙﺮد . . و در اﻳﻦ ﺑﻴﻦ ﻻك ﭘﺸﺘﻲ ﻛﻪ در ﺳﺎﺣﻞ ﺑﺮﻛﻪ آﻫﺴﺘﻪ آﻫﺴﺘﻪ ﭘﺎيا ش را در ﺷﻦ ﻫﺎ ﻓﺮ و ﻣﻲ ﻛﺮد و ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد، ﺳﺮ از ﻻك ﺑﻴﺮون آورد و ﮔﻔﺖ : : " و ﺑﺪاﻧﻴﻢ ﻛﻪ ا ﮔﺮ ﻛ ﺮم ﻧﺒﻮد، زﻧﺪﮔﻲ ﭼﻴﺰي ﻛﻢ داﺷﺖ" و ﻛﺮﻣﻲ ﻛﻪ در ﺳﺎﺣﻞ ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﻲ ﭘﻴﭽﻴﺪ را ﺧﻮرد . .

26 – ره ی ه و ﯾ د و و رو

دو ﺷﻌﺮ از اﻓﺸﻴﻦ

1 . از درﻳﭽﻪ ي آﻫﻨﻴﻦ ﺳﺮود دﺧﺘﺮك ﻣﺮا ﺳﻼم ﻧﻤﻲ دﻫﻲ اي ﻫﻤﻴﺸﻪ " ﻣﺮد" در ﺳﻜﻮت و ﻫﻴﺠﺎﻧﺖ ﺟﺎري ...... ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ ﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﺎزي ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﺑﺮ اﺗﺎﻗﻲ ﻛﻪ ﺗﻼﻟﻮي ﻓﻬﻤﺶ را ﺗﺸﻨ ﻪ اﺳﺖ ...... اي ﻫﻤﻴﺸﻪ " ﻣﺮد" در ﺳﻜﻮت و ﻫﻴﺠﺎﻧﺖ ﺟﺎري در اﻧﺘﻬﺎي ﺷﺒﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﭘﺮ آﻏﻮﺷﺖ ﺷﻴﺮ ﭘﺴﺘﺎن ﻫﺎي ﻣﺮا دﻳﺪار ﺑﺎش وﻗﺘﻲ ﭘﺮﻫﺎي ﭘﻴﻜﺮم ﻋﺎﻃﻔﻪ ي ﺗﻮ را زاﻳﻤﺎن ﻛﻨﻨﺪ و ﻣﻦ دﻳﮕﺮ ﻧﺘﺮﺳﻢ از درﻳﭽﻪ ي آﻫﻨﻴﻨﻴﺖ ......

27 – ره ی ه و ﯾ د و و رو

. . 2

ﺑﺮ ﭼﻬﺎر ﺟﻬﺘﻢ ﻇﻬﻮر ﻛﻦ ﻣﺮد اﻧﺪوه ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺷﺐ ﻫﺎي ﺑﺎﻛﺮه ي ﻣﻦ ﺑﺮ دﺳﺖ ﺑﺮ ﭼﺸﻢ ﺑﺮ ﺑﺴﺘﺮ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺧﺎﻟﻲ ...ام ...ام ﺑﺮ ﻣﻦ ﻟﺮزان ﻛﻮﻳﺮ اﻳﻦ ﺗﺸﻨﻪ ي ﺑﺎران آﻏﻮش ...... روﻳﺎﻳﻢ ﺧﺴﺘﻪ از ﺑﻮﺳﻴﺪن ﺧﺎﻃﺮه ات ﺑﺮ ﭼﻬﺎر ﺟﻬﺘﻢ ﻇﻬﻮر ﻛﻦ ﺑﺎ ﻗﺪرت " ﺑﻮدن" ..ﺑﻴﺎ ..ﺑﻴﺎ ﺑﻮدن ...... ﺑﻮدن ...... ﺑﺮ دﺳﺖ ﺑﺮ ﭼﺸﻢ ...... ﺑﺮ ﻣﻦ ﺑﺮف ... ﺗﺎ ﻣﺮا ﺑﻨﻮﺷﻲ در اﻧﺘﻬﺎي ﮔﺮم ﻫﻤﺒﺴﺘﺮي ات ﺑﺮ ﭼﻬﺎر ﺟﻬﺘﻢ ﺑﺒ ..ﺎر ..ﺎر ﺑﺮ ﭼﻬﺎر ﺟﻬﺘﻢ ﺑﺨﻮاب .. ..

28 – ره ی ه و ﯾ د و و رو

ﺷﻴﺮازـ ﻣﻴﺸﺎ

ﺗﻮي اﺗﺎﻗﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﻫﺴﺘﻢ . . ﻛﺴﻲ ﺗﻮي اﺗﺎق ﻧﻴﺴﺖ. ﺗﻮ درو ﺑﺎز ﻣﻲ ﻛﻨﻲ و ﺑﻲ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﻴﺎي ﺗﻮ . درﺳﺖ روﺑﻪ روي ﻣﻦ ﻣﻲ ﺷﻴﻨﻲ . اﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﺎه ﻧﻤﻲ .ﻛﻨﻲ ﻣﻦ ﺗﻮ ﭼﺸﻤﺎت ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ،ﻛﻨﻢ ﻣﻲ ﺧﻮام ﺑﻔﻬﻤﻢ ﻛﻪ ﺗﻮ ﻗﻠﺒﺖ ﭼﻲ ﻣﻲ ﮔﺬره . اﻣﺎ ﺗﻮ داري ﺗﻮي اﺗﺎ ﻗﻢ دﻧﺒﺎل ﭼﻴﺰي ﻣﻲ ﮔﺮدي. ﻳ ﻪ ﻟﻜﻪ ي ﺳﻴﺎه ﺗﻮي ﭼﺸﻤﺎﺗﻪ . ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﭼﺮا ﺳﻔﻴﺪي ﭼﺸﻤﺎﺗﻮ ﻟﻜﻪ دار ﻛﺮدي؟ ! ﻧﻜﻨﻪ ﻛﻪ ﻗﻠﺐ ﺳﻔﻴﺪ ت رو داري ﺳﻴﺎه ﻣﻲ ﻛﻨﻲ؟ ! ! ﺗﻠﻔﻦ زﻧﮓ ﻣﻲ ،زﻧﻪ اﻣﺎ ﺗﻮ اﺻﻼ ﺑﻪ ﺻﺪاي ﺗﻠﻔﻦ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻲ .ﻛﻨﻲ ﺗﻮ ﻫﻨﻮز ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎت داري اﺗﺎﻗﻤﻮ ﻣﻲ ﮔﺮدي. ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻲ ﺷﻢ و ﺗﻠﻔﻨﻮ ﺟﻮاب ﻣﻲ .دم .دم ﺑ ﺮﻣﻲ ﮔﺮدم و ﻛﻨﺎر ﺗﻮ ﻣﻲ ﺷﻴﻨﻢ . اﻣﺎ ﺗﻮ اﻧﮕﺎر اﺻﻼ ﻧﻤﻲ ﺑﻴﻨﻲ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻛﻨﺎرت ﻧﺸﺴﺘﻢ . . ﻫﻨﻮز داري ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻧﮕﺎه ﻣﻲ .ﻛﻨﻲ .ﻛﻨ ﻲ دﺳﺘﺖ رو ﻣﻲ ...ﺮمﮔﻴ داغ داﻏﻲ ! ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﻗﻠﺒﺖ ﭘﺮ از ﻋﺸﻘﻪ . اﻣﺎ اﺻﻼ ﻣﻨﻮ ﻧﻤﻲ ﺑﻴﻨﻲ . . ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻲ .ﻛﻨﻢ ﻗﻄﺮه ي اﺷﻜﻢ ﻣﻲ رﻳﺰه روي دﺳﺘﺖ . اﻣﺎ ﺗﻮ ﺑﺎز ﻧﻤﻲ ﻓﻬﻤﻲ اﻳﻦ ﺧﻴﺴ .ﻲ رو .ﻲ رو ﻳﻪ ﻧﻔﺮ وارد اﺗﺎق ﻣﻲ .ﺷﻪ ﻣﻲ اد و ﻛﻨﺎر ﻣﻦ ﻣﻲ ﺷﻴﻨﻪ . اﻣﺎ ﻣﻦ اﺻﻼ ﻣﺘﻮﺟﻪ اون ﻧﻤﻴﺸﻢ . . اون دﺳﺘﻤﻮ ﻣﻲ ﮔﻴﺮه ﺗﻮ دﺳﺘﺶ . اﻣﺎ ﻣﻦ اﺻﻼ ﻣﺘﻮﺟﻪ اون ﻧﻤﻲ .ﺷﻢ دﺳﺘﻢ ﺧﻴﺲ ﻣﻲ ،ﺷﻪ دﺳﺘﻤﺎﻟﻤﻮ از ﺗﻮي ﺟﻴﺒﻢ در ﻣﻲ ،ارم دﺳﺘﻤﻮ ﺧﺸﻚ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ و دوﺑﺎره ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ . اﻣﺎ ﺗﻮ اﺻﻼ ﻧﻤﻲ ﻓﻬﻤﻲ اﻳﻦ ﺧﻴﺴ !ﻲ رو !ﻲ رو ﻣﻌﻨﻲ ﮔﻤﺸﺪه ﭘﻮﻳﺎ ﻣﺮد ﺑﺮج ﺳﺎز ﺑﺎ ﻣﻐﺎزه دار ﻗﺪﻳﻤﻲ ﺑﻐﻞ ﺑﺮجا ش ﺳﺮو ﻛﻠﻪ ﻣﻲ زد ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﻣﻐﺎزه ﻓﻜﺴﻨﻲ ﺧﺮاب ﺷﻪ ! ! رﻓﻴﻖ ﺑﺮج ﺳﺎز ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻛﻪ اﻇ ﻬﺎر ﻓﻀﻠﻲ ﻛﻨﺪ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ﻣﮕﻪ ﻧﺨﻮﻧﺪي ﻛﻪ اﻧﻮﺷﻴﺮوان ﻛﻠﺒﻪ ي ﻛﺞ ﭘﻴﺮزﻧﻲ را در ﻛﻨﺎر ﻗﺼﺮش ﺗﺤﻤﻞ ﻛﺮد و ﺑﺮج ﺳﺎز ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ اﺷﺘﺒﺎه ﻛﺮده . ﻛﻠﺒﻪ را ﺳﺮ ﻻﺑﻲ ﻗﺼﺮش ﻣﻲ ﻛﺮد و ﭘﻴﺮزن را ﻣﻲ ﻓﺮﺳﺘﺎد ﺳﺮاي ﺳﺎﻟﻤﻨﺪان . زﻧﻲ از ﺗﻪ ﺧﻴﺎﺑﺎن دراز ﺑﻪ ﻣﻐﺎزه آﻣﺪ ﻛﻤﻲ ﻧﻮر ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻪ در ﻫﺎون ﺑﻜﻮﺑﺪ و ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻗﻪ رﻳﺤﺎن ﻛﻪ ﺳﺮ ﺳﻔﺮه اش ﺑﮕﺬارد ﺗﻮ ﻳﻜﻲ از ﺧﻮﻧﻪ ﻫﺎي ﺑﺮج ﻣﺤﻔﻠﻲ ﺷﺎﻋﺮاﻧﻪ ﺑﻮد ﺻﺎ ﺣﺐ ﺧﺎﻧﻪ ﻛﻪ ﻛﺒﺎده ي ﺷﻌﺮ ﻣﻲ ﻛﺸﻴﺪ ﺷﻌﺮ ﻳﻜﻲ را ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﻮدش ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﺪ ﻛﻪ : زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﺧﻮاه ﺗﻴﺮه ﺧﻮاه روﺷﻦ ﻫﺴﺖ زﻳﺒﺎ ﻫﺴﺖ زﻳﺒﺎ ﻳﻜﻲ از ﻣﻬﻤﺎن ﻫﺎ ﻛﻪ ﺷﺎﻋﺮي دﺳﺖ ﭼﻨﺪم ﺑﻮد ﻣﻲ ﮔﻔﺖ : ﺗﻴﺮﮔﻲ ﻛﻲ ﺧﻮﺷﮕﻠﻲ دارد زﻧﺪﮔﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺻﻔﺎ و ﻟﺬت و ﮔﺮﻣﻲ ﭼﻮ ﻧﻮر آﻓﺘﺎب ﺑﺎﺷﺪ ﺷﺎﻋﺮ دﻳﮕﺮي ﻛﻪ دﺳﺘﻲ ﻫﻢ ﺗﻮ ﻧﻘﺎﺷﻲ داﺷﺖ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ : ﺳﺎﻳﻪ روﺷﻦ ﺑﻬ ﺘﺮﻳﻦ رﻧﮓ اﺳﺖ زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ را ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻐﺎزه از ﭘﺸﺖ ﭘﺮده زنا ش را ﺻﺪا ﻛﺮد ﻛﻪ ﻛﻤﻲ ﻧﻮر ﺑﻴﺎورد و زن ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﻇﺮف ﻫﺎ را ﺷﺴﺘﻪ اﺳﺖ ﻣﺮد زﻳﺮ ﻟﺐ ﻏﺮ ﻣﻲ زد ﻛﻪ زﻧﺪﮔﻲا ش ﺷﺪه : ﺷﺴﺘﻦ ﺑﺸﻘﺎب ﻓﺮدا ﺻﺒﺢ ﺑﺮج ﺳﺎز از ﺷﻬﺮداري ﻧﺎﻣﻪ آورده ﺑﻮد ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﻐﺎزه ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺳﺪ ﻣﻌﺒﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﺮاب ﺷﻮد ﺷﺎ ﻋﺮي ﻛﻪ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﺗﻮ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺮج ﻣﻮﻧﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﺪ : : زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ زﻳﺮ ﺑﺎل ﻟﺬت و ﺛﺮوت ﺷﻬﻮت و ﻇﻠﻢ و ﺳﻴﻪ ﻛﺎري ﻣﻌﻨﻲا ش از دﺳﺖ رﻓﺘﻪ

29 – ره ی ه و ﯾ د و و رو ﻫﻴﭻ ﻧﻘﺎﺷﻲ ﻧﻤﻲ داﻧﺪ رﻧﮓ ﺧﻮب زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﭼﻴﺴﺖ

ﺑﺎد، ﺧﺎك، آب، آﺗﺶ رﺳﻮل ﻗﻄﺮه ﻫﺎي ﺑﺎران ﭼﻪ ﺑﻲ رﻳﺎ ﺑﺮ ﺧﺎك ﺗﻔﺘﻴﺪه ﻣﻲ ﺧﻮرﻧﺪ، ﺑﻮي ﻫﻢآ ﻏﻮﺷﻲ ﺑﺎران و ﺧﺎك ﻫﺮ ﺟﻨﺒﺪه اي را ﺳﺮﻣﺴﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ... ﻧﺴﻴﻢ ﺧﻨﻚ ﺻﻮرت ﻣﻠﺘﻬﺐ ما را ﻧﻮازش ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ... ﻛﻔﺶ ﻫﺎﻳﻢ را در ﻣﻲ آورم، ﭼﺮا ﻛﻪ ﺑﺴﺘﺮ اﻳﺰدان آب و زﻣﻴﻦ ﻣﻘﺪس ﺗﺮ از آﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻛﻔﺶ ﻫﺎﻳﻢ ﺑﻴﺎزارﻣﺶ . ﭘﺎﻫﺎي ﺑﺮﻫﻨﻪ و ﺧﺴﺘﻪ از راها م را در ﮔﻼب آراﻣﺶ ﺑﺨﺶ ﻓﺮو ﻣﻲ ﺑﺮم ، ﺑﻲ ﻫﻴﭻ ﺗﺮ ﺳﻲ، ﺑﻲ ﻫﻴﭻ ﺷﺮﻣﻲ، ﺑﻲ ﻫﻴﭻ ﻗﻴﺪي ... ﺑﺎران ﻧﻮازشا م ﻣﻲ ﻛﻨﺪ و ﺧﺎك آراﻣﺶا م ﻣﻲ ﺑﺨﺸﺪ . زﻣﺰﻣﻪا ي اﻫﻮراﻳﻲ در ﻓﻀﺎ ﭘﻴﭽﻴﺪه اﺳﺖ و ﺑﺎ ﻃﻨﻴﻨﻲ از ﭘﺎك ﺗﺮﻳﻦ ﻫﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاﻧ .ﺪ ﻣﻦ از ﺧﻮد ﺑﻴﺮون ﻣﻲ آﻳﻢ، و ﻣﻦ ﻣﻦ ﻣﻲ .ﺷﻮم .ﺷﻮم ﻓﺮﻳ ﺎد ﺷﻮقا م در آواز ﺑﺎران و ﺧﺎك ﮔﻢ ﻣﻲ .ﺷﻮد ﺑﺎ ﺿﺮﺑﻪ ﻫﺎي ﻣﺴﺘﺎﻧﻪ ي ﭘ ﺎيا م ﻗﻄﺮه ﻫﺎي ﻣﻘﺪس ﺑﺮﻣﻲ ﺧﻴﺰﻧﺪ و دﺳﺖ اﻓﺸﺎن ﺧﻮد را ﺑﺮزﻣﻴﻦ ﻣﻲ ﻛﻮﺑﻨﺪ . ﻣﻲ ﺷﻨﻮم ﺻﺪاي ﻛﺎﺋﻨﺎت را درﻏﺮوب ﻫﻢ آﻏﻮﺷﻲ اﻳﺰدان ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﻲ، آب، ﺑﺎد، ﺧﺎك و آﺗﺶ ... آﺗﺸﻲ ﻛﻪ در وﺟﻮد ﻣﻦ زﺑﺎﻧﻪ ﻣﻲ ﻛﺸﺪ و ﻃﻐﻴﺎن ﻣﻲ ﻛﻨﺪ، آﺗﺸﻲ ﻛ ﻪ ﻣﺮا ﺑﻪ آراﻣﺶ، ﺑﻮدن، زﻳﺒﺎﻳﻲ وا ﻣﻲ دارد، آﺗﺸﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﺳ ﻮقا م ﻣﻲ دﻫﺪ، و ﻧﺸﺎنا م ﻣﻲ دﻫﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ي ﻏﻢ ﻫﺎ و ﺷﺎدي ﻫﺎ ﺟﺰ آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ، ﺑﺎران و ﺧﺎك و ﺑﺎد و آﺗﺶ ﻣﺮا ﺑﻪ ﺳﻮي ﺑﻬﺘﺮ و ﺑﻬﺘﺮ زﻧﺪﮔﻲ ﻛﺮدن ﻣﻲ راﻧﻨﺪ و آﺗﺸﻲ در درون ﻣﻦ زﺑﺎﻧﻪ ﻣﻲ ﻛﺸﺪ . ﻣﻦ ﻫﻨﻮز ﻣﻲ ﭼﺮﺧﻢ، ﻣﻦ ﻫﻨﻮز ﻣﻲ رﻗﺼﻢ، ﺑﻲ ﻫﻴﭻ ﺗﺮﺳﻲ، ﺑﻲ ﻫﻴﭻ ﺷﺮﻣﻲ، ﺑﻲ ﻫﻴﭻ ﻗﻴﺪي ... ﺑﺸﺎرت ﻓﺮدا و ﺑﻴﻢ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ . اﻣﻴﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻮدن و ﺗﺮس ﺟﺪاﻳﻲ . . زﻧﺪﮔﻲ ﻳﻌﻨﻲ ... و ﻳﻌﻨﻲ ... و زﻧﺪﮔﻲ ﺟﺰ اﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ آﺗﺶ و آ ب و ﺧﺎك و ﺑﺎد در آﻣﻴﺰم و ﻣﻦ ﺷﻮم . ﻣﻦ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺧﻮدم، ﺑﻲ ﻫﻴﭻ ﺗﺮﺳﻲ، ﺑﻲ ﻫﻴﭻ ﺷﺮﻣﻲ، ﺑﻲ ﻫﻴﭻ ﻗﻴﺪي ......

ﻫﺰار و ﻧﻬﺼﺪ و ﻫﺸﺘﺎد و ﭼﻬﺎر ﺣﺮف اﻟﻔﺒﺎ

30 – ره ی ه و ﯾ د و و رو ﻣﺼﻄﻔﺎ

ﺷﺶ

ﮔﺎوﻣﻴﺶ ﻫﻤﺎن ﺧﺮ اﺳﺖ ﺧﺮ ﻫﻤﺎن ﻣﻮش ﻣﻮش ﺣﻴﻮاﻧﻲ ﺳﺖ ﻛﻪ دﻧﺪان ﻫﺎيا ش را ﺷﺐ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻟﺒﺎﺳﻲ آوﻳﺰان ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻣﻮش ﺣﻴﻮان ﻟﺬﻳﺬي ﺳﺖ ﻃﻌﻢ ﻟﺐ ﻫﺎيا ش را دوﺳﺖ دارم وﻗﺘﻲ ﻟﺨﺖ ﻣﻲ ﺷﻮد و ﻗﻬﻘﻬﻪ ﻣﻲ .زﻧﺪ .زﻧﺪ

ﮔﺎوﻣﻴﺶ، ﺣﻴﻮان ﺳﻔﻴﺪ ﭘﻮﺳﺖ ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎي ﻃﻼﻳﻲ آوﻳﺨﺘﻪ ﺑﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﻫﺎ ﭼﺸﻢ يﻫﺎ ﺧﻮﻧﻲ ﺗﻮي ﺗﺮا ﻓﻴ ﻚ ﺷﻬﺮ ﻣﻲ ﭼﺮﻳﺪ ﻋﺎﺷﻖ دﺳﺖ ﻫﺎي ﻧﺮم و درﺧﺖ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ رﻳﺸﻪ ﻫﺎﺷﺎن دم ﻣﻲ ﻛﻨﺪ و ﺳﺮ ﻣﻲ ﻛﺸﺪ و ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ ﺗﻤﺎم ﻫﺴﺘﻲ ﺗﻮ ﻧﻔﺲ ﻧﻔﺲ زدن دور رﻳﺨﺘﻪ ﻣﻲﺷ ﻮد ﻮد

روزي ﻳﻚ ﺑﺎر ﺣﺎﻣﻠﻪ اﺳﺖ . .

ﮔﺎوﻣﻴﺶ، اﻧﻌﻜﺎس ﺧﻂ ﻫﺎي زرد ﺑﺮ ﻟﺠﻦ ﻫﺎي ﺳﻔﻴﺪ ﺗﻘﺎﻃﻊ اوﺿﺎع ﺗﻨﺎﺳﺐ اﺷﻴﺎ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺮ اﺻﻞ دوازده ﻓﺼﻞ ﻫﻔﺪه ﻛ ﺘﺎب ﺳﻔﻴﺪ ﭘﺸﺖ در اﻓﺘﺎده . .

31 – ره ی ه و ﯾ د و و رو

ﺑﻴﺴﺖ

آوازﻫﺎ ي ﺗﻜﺮاري اﻣﺮوز ﻫﻢ ﺗﻤﺎم ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ﻣﻲ .داﻧﺪ .داﻧﺪ اﻣﺮوز ﻫﻢ ﺗﻮي ﺗﺮاﻓﻴﻚ ﺳﺮدرد ﺑﺎ ﺑﻮق ﺳﺮﻓﻪ ﺑﺎ دود ﺻﺪاي ﺗﻠﻔﻨﻲ ﻛﻪ در آﺧﺮﻳﻦ دﻗﻴﻘﻪ آزارت ﻣﻲ دﻫﺪ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ دﻳﮕﺮ ﻧﻤﻲ ﺑﻴﻨﻨﺪ از ﻋﺮض ﺧﻴﺎﺑﺎن ﻣﻲ ﮔﺬرد و ﻣﺮد اﺣﻤﻘﻲ ﻛﻪ ﮔﻮﺷﻪ ي ﭘﻴﺎده رو ﺑﺮ ﻧﻘﺶ ﺳ ﺎﻳﻪ اي ﻓﺮﻳﺎد ﺑﺮ آورده اﺳﺖ : : ﮔﺎوﻣﻴﺶ ﻫﺎ ﻫﺎ ﮔﺎوﻣﻴﺶ ﻫﺎ ﻫﺎ ﮔﺎوﻣﻴﺶ ﻫﺎ ﻫﺎ ......

آوازﻫﺎي ﺗﻜﺮاري ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﮔﺎز ﻣﻲ دﻫﻨﺪ ﺧﻴﺎﺑﺎن ﻧﻘﺶ ﻣﻨﻄﻖ ﺑﺎزي ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻣﺮدﻣﻲ ﻛﻪ ﻧﮕﺎه ﻫﺎي ﺳﺮﻣﺎزده ﺷﺎن در ﻧﮕﺎه آﺷﻔﺘﻪ ي ﻣﺮد ﺧﻴﺮه ﻣﻲ ﺷﻮد ﺑﺮاي ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻜﺚ ... و ﻣﻲ روﻧﺪ . .

32 – ره ی ه و ﯾ د و و رو آوازﻫﺎي ﺗﻜﺮاري ﺧﻄﻮط ﻣﻨﺠﻤﺪ ﻟﺮزش دﺳﺖ ﻫﺎي ﻣﺮدي ﻛﻪ ﻣﻮﻫﺎيا ش را ﻣﺜﻞ ﺟﺮﻳﺎن ﺑﺎد ﺷﺎﻧﻪ زده ﺧﻢ ﺷﺪه روي ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻣﺤﻮ ﺳﺎﻳﻪ ي ﺑﺮ دﻳﻮار ﻓﺮﻳﺎد ﻣﻲ ﻛﺸﺪ آن ﭼﻨﺎن ﻛﻪ ﺗﻤﺎم وﺟﻮد آدم ﻫﺎ ﻣﻲ ﻟﺮزد وﻗﺘﻲ ﻫﻤﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲ ﻛﺸﻨﺪ ﭘﻠﻴﺲ ﻫﺎ ﺑﺮاي ﻧﻈﻢ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ . .

ﺳﻴﺼﺪ و ﺳﻴﺰده

ﮔﺎوﻣﻴﺶ ﺗﻮ روزﻫﺎي ﺑﺎروﻧﻲ ﻣﺎغ ﻣﻲ ﻛﺸﻪ ﻣﻲ ﮔﻪ ﻣﻦ دﻳﻮﻧﻪ ﺗﻢ ﺗﻢ ﮔﺎ وﻣﻴﺶ ﻣﻲ ﺧﻨﺪه ﺑﺪﺟﻮر ﻣﻲ ﺧﻨﺪه ﺳﺮم ﮔﻴﻴﻴﻴﺞ ﻣﻲ ﺧﻮره ﮔﺎوﻣﻴﺶ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮم ﻣﻲ دوه ﻣﻲ ﺧﻮﻧﻪ : ﺷﺐ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺷﻪ ﺑﺎرون ﻣﻲ ﻳﺎد ...... ﮔﺎوﻣﻴﺶ ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺧﻮﻧﻪ و ﻣﻦ ﻣﻲ ﻟﺮزم و وﻗﺘﻲ ﻣﻲ ﺧﻨﺪه ﻣﻦ ﻣﻲ اﻓﺘﻢ رو زﻣﻴﻦ و دﺳﺖ و ﭘﺎ ﻣﻲ زﻧﻢ

ﮔﺎوﻣﻴﺶ ﻟﻴﺲا م ﻣﻲ زﻧﻪ ﮔﺎوﻣﻴﺶ ﺗﻮ ﮔﻮش ﻫﺎم ﻣﻲ ﺧﻮﻧﻪ ﻳﻪ ﺑﺎر دﻳﮕﻪ ﻳﻪ ﺑﺎر دﻳﮕﻪ

ﺑﻌﺪش ﻣﻦ ﻏﺶ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ وﻗﺘ ﻲا م ﻏﺶ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺑﺎزم ﻣﻲ ﺧﻨﺪه ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻲ ﺧﻨﺪه ﻣﻲ ﺧﻨﺪه ﮔﺎوﻣﻴﺶ ﻣﻲ ﺧﻨﺪه ﮔﺎوﻣﻴﺶ ﮔﺎوﻣﻴﺶ . . .

ﺑﻴﺴﺖ و ﺷﺶ و دوﻳﺴﺖ

ﺗﺎﻛﺴﻲ

33 – ره ی ه و ﯾ د و و رو و ﻣﺮدي ﺳﻮار ﻣﻲ ﺷﻮد ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺎران ﺑﺒﺎرد رد ﻣﻲ ﺷﻮي و ﻧﮕﺎها ت ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻜﺚ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ روي ﻣﺮد ﺧﻢ ﺷﺪه روي دﻳﻮار رد ﻣﻲ ﺷﻮي و ﺗﺎ ﻣﺎﺷﻴﻦ ده، ده، ده ﻗﺪم دﻳﮕﺮ و ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﻓﺮدا ﻫﻢ ﻳﻚ روز ﺗﻜﺮاري ﺳﺖ ﻛﻪ در آن ﺑﻮق ﻣﻲ ﺧﻮري و ﻗﻬﻮه ي ﺗﻠﺦ و ﺳﺮدرد . .

34 – ره ی ه و ﯾ د و و رو اﻧﺪﻳﺸﻪ

دﺑﻴﺮ ﺑﺨﺶ ﺣﻤﻴﺪ ﭘﺮﻧﻴﺎن

ﭘﺴﺮ ﺧﻴﺎﺑﺎن وﻟﻲ ﻋﺼﺮ ﺷﺎﻫﺪ در روﻳﺪادﻫﺎي روزﻣﺮه ﺑﻴﻨﺶ ﻫﺎﻳﻲ ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ در ﻣﻴﺎن ﻫﺰاران ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺎب ﻧﻤﻲ ﺗﻮان آن ﻫﺎ را ﺑﻪ دﺳﺖ آورد . در روز 18 ﻣﺎرس اﻣﺴﺎل دو اﺗﻔﺎق ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﻫﻢ در دو ﻧﻘﻄﻪ ﺟﻬﺎن در ﻗﺒﺎل ﻣﺴﺎﻟﻪ ي ﺣﺠﺎب زﻧﺎن اﻓﺘﺎد ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﺪام در ﻣﺘﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ اي ﻣﺘﻔﺎوت ﺗﺎﻣﻞ ﺑﺮاﻧﮕﻴﺰ ﺑﻮد . در اﻳﺮان ﭘﺴﺮي ﺟﻮاﻧﻲ روﺳﺮي ﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﺎ ﺷﻌﺎر ﻣﺮگ ﺑﺮ ﻣﺮد ﺳﺎﻻري ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﻴﺪان وﻟﻲ ﻋﺼﺮ آﻣﺪ و ﺧﻮد را در ﻣﻌﺮض ﺣﻤ ﻠﻪ و ﺗﻌﺮض ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﺑﺎﺗﻮم ﺑﻪ دﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﻲ ﻗﺮار داد و در اﺳﻠﻮ زﻧﻲ از ﻓﻌﺎﻻن ﺣﻘﻮق زﻧﺎن ﺑﻪ ﺷﻜﻠﻲ ﻧﻤﺎﻳﺸﻲ ﺣﺠﺎب ﺧﻮد را ﺳﻮزاﻧﺪ1 . . ﻧﺎم ﭘﺴﺮ ﺧﻴﺎﺑﺎن وﻟﻲ ﻋﺼﺮ ﺑﺮاي ﻣﺎ ﻣﺸﺨﺺ ﻧﻴﺴﺖ و ﺑﺮاي اﺷﺎره ﺑﻪ او از ﻧﺎم « ﭘﺴﺮ ﺧﻴﺎﺑﺎن وﻟﻲ ﻋﺼﺮ » اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ اﻣﺎ ﺳﺎرا ﻋﻈﻤﻪ راﺳﻤﻮﺳ ﻦ را ﻛﻪ ﻓﻌﺎﻟﻲ ﺳﻴﺎﺳﻲ اﺳﺖ، ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻴﻢ . اﻳﻦ دو ﻣﻮرد ﻫﺮ ﻛﺪام ﺑﻪ ﻧﺤﻮي ﺧﺸﻢ ﺗﻨﺪروان دﻳﻨﻲ را ﺑﺮ اﻧﮕﻴﺨﺘﻨﺪ . ﺳﺎرا ﻋﻈﻤﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺪ ﻋﺪه اي از زﻧﺎن ﻣﺤﺠﺒﻪ ي ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﻛﻪ از ﺳﻮزاﻧﺪه ﺷﺪن ﻧﻤﺎد دﻳﻨﻲ ﺧﻮد ﻧﮕﺮان ﺑﻮدﻧﺪ ، ﺑﺎ ﻧﺎﺳﺰا و ﭘﺮﺗﺎب ﻛﺮدن ﺑﺮف ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او آﺗﺶ ﺧﺸﻢ ﺧﻮد را ﻛﻪ در اﺧﻢ ﺻﻮرت ﻫﺎﺷﺎن ﻧﻴﺰ ﻧﻤﺎﻳﺎن ﺑﻮد ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﺑﮕﺬارﻧﺪ . اﻳﻦ زﻧﺎن ﮔﻤﺎن ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ آزادي ﺑﺮاي ﺳﻮزاﻧﺪن ﻧﻤﺎدﻫﺎ ﻓﻘﻂ ﻣﺨﺘﺺ ﭘﺮﭼﻢ و ﺻﻮرﺗﻚ ﻫﺎي ﺳﻜﻮﻻر اﺳﺖ و ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻋﻮض آن را درﻳﺎﻓﺖ ﻛﻨﻨﺪ . در اﻳﺮان ﺑﺎﺗﻮم ﺑﻪ دﺳﺖ ﻫﺎي ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﻲ ﺑﺪون آن ﻛﻪ وﺟﻪ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﺑﺮاي ﻫﺘﻚ و ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ « ﭘﺴﺮ ﺧﻴﺎﺑﺎن وﻟﻲ ﻋﺼﺮ » در ﻛﺎر ﺑﺎﺷﺪ ، او را ﻣﻮرد ﺑﻲ ﺣﺮﻣﺘﻲ ﻗﺮار دادﻧﺪ . ﻫﺮ دو اﻳﻦ ﺗﻨﺪروان دﻳﻨﻲ ﻗﺎﻋﺪه ي ﺑﺎزي اﻋﺘﺮاض و ﺳﺮﻛﻮب ﺧﻮد را ﻧﻘﺾ ﻛﺮدﻧﺪ . ﺗﻨﺪروان ﻣﺤﺠﺒﻪ در اﺳﻠﻮ ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﻦ آزادي ﻛﻪ آن ﻫﺎ را ﻣﺠﺎز ﺑﻪ ﺳﻮزاﻧﺪن ﭘﺮﭼﻢ و ﺻﻮرﺗﻚ ﻛﺸﻮرﻫﺎي دﻳﮕﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﺑﻪ ﺳﺎرا ﻧﻴﺰ اﺟﺎزه ﻣﻲ دﻫﺪ ﻧﻤﺎد آن ﻫﺎ را ﺑﺴﻮزاﻧﺪ . ﺟﺎﻟﺐ اﻳﻦ ﻛﻪ در ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺟﻨﺒﺶ اﺳﻼم ﮔﺮاﻳﺎن ﺑﻪ رﻫﺒﺮي ﻓﻜﺮي ﻃﺎرق رﻣﻀﺎن در ﭘﻲ اﺛﺒﺎت اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﺠﺎب ﻳﻚ ﻧﻤﺎد دﻳﻨﻲ ﻧﻴﺴﺖ و از ﻗﻠﻤﺮو ﻗﺎﻧﻮن ﻻﺋﻴﺴﻴﺘﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﻣﺴﺘﺜﻨﺎﺳﺖ . اﻣﺎ ﻋﻤﻼ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺣﺠﺎب ﻧﻴﺰ ﻳﻚ ﻧﻤﺎد اﺳﺖ و ﻗﺎﻧﻮن ﻫﻤﻪ ي ﻧﻤﺎدﻫﺎي ﻗﺪﺳﻲ ﺑﺮ آن ﺟﺎري اﺳﺖ ﻛ ﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮان آن را ﻣ ﻮرد رﻓﺘﺎرﻫﺎي ﻧﺎﻣﻘﺪس ( ﭘﺎره ﻛﺮدن ﺳﻮازﻧﺪن و ﻏﻴﺮه ) ﻗﺮار داد . ﺗﻨﺪروان در اﺳﻠﻮ در ﻣﻮاﺿﻊ ﺑﺎﻻ، ﻋﻤﻞ و ﮔﻔﺘﺎر ﺧﻮد را ﻧﻘﺾ ﻛﺮدﻧﺪ . اﻳﻦ اﺗﻔﺎق ﻣﺴﻠﻤ ﺎ ﺑﺮاي ﺳﺎرا و ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﺎر او اﻧﺪﻳﺸﻴﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ، ، ﻗﺎﺑﻞ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻲ ﺑﻮد . ﻧﻜﺘﻪ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ اﻳﻦ ﺗﻨﺎﻗﺾ را ﺳﺎرا ﻋﻤﻼ ﺑﻪ اﺟﺮا در آورد و ﺗﻨﺎﻗﺾ آﻣﻴﺰي ﺗﻨﺪوران دﻳﻨﻲ را آﺷﻜﺎر ﺳﺎﺧﺖ . اﻣﺎ « ﭘﺴﺮ ﺧﻴﺎﺑﺎن وﻟﻲ ﻋﺼﺮ » ﻧﻴﺰ ﺗﻨﺎﻗﺾ ﻫﺎﻳﻲ دﻳﮕﺮ را در رﻓﺘﺎر ﺑﺎﺗﻮم ﺑﻪ دﺳﺖ ﻫﺎي ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﻲ ﻧﻤﺎﻳﺶ داد؛ در ﻗﺎﻧﻮن ، ﻧﻪ ﺷﻌﺎر ﻣﺮگ ﺑﺮ ﻣﺮدﺳﺎﻻري را ﻣﻲ ﺗﻮان ﺑﻪ ﺻﺮاﺣﺖ ﻣﺴﺘﻮﺟﺐ ﺗﻮﺑﻴﺦ و ﺗﻌﻘﻴﺐ داﻧﺴﺖ و ﻧﻪ روﺳﺮي ﺑﻪ ﺳ ﺮ ﻛﺮدن ﻣﺮدان را آن. ﭼﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﻣﻲ ﺷﻮد ﻋﻤﻞ « ﭘﺴﺮ ﺧﻴﺎﺑﺎن وﻟﻲ ﻋﺼﺮ » وﻫﻦ ﺑﻪ ﻧﻤﺎدﻫﺎي اﺳﻼﻣﻲ ﻣﺤﺴﻮب ﺷﻮد ﻃﻨﺰي اﺳﺖ ﻛﻪ در رﻓﺘﺎر او ﻋﻠﻴﻪ وﺿﻌﻴﺖ ﻣﺒﻬﻢ ﻗﺎﻧﻮن ﮔﺬاري ﺑﻪ ﻛﺎر رﻓﺘﻪ اﺳﺖ «. ﭘﺴﺮ ﺧﻴﺎﺑﺎن وﻟﻲ ﻋﺼﺮ » ﻧﻤﺎدي ﻛﻪ ﺑﻪ ادﻋﺎي ﺗﻨﺪروان اﺳﻼﻣﻲ ﻧﻪ ﻳﻚ ﻧﻤﺎد ﺑﻠﻜﻪ ﻳﻚ اﺑﺰار ﺑﺮاي اﻣﻨﻴﺖ اﺳﺖ را ﺑﻪ ﺷﻜﻠﻲ ﻃﻨﺰ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﻛﺎر ﺑﺮده اﺳﺖ . او ﺑﺎ اﻳﻦ ﻧﻮع اﺳﺘﻔﺎده ﻧﺸﺎن داده اﺳﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﻧﻪ ﻳﻚ اﺑﺰار ﺑﻠﻜﻪ ﻳﻚ اﻣﺮ ﻗﺪﺳﻲ و ﻳﻚ ﻧﻤﺎد ﻗﺪﺳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮان آن ﺑﺎ آن ﺷﻮﺧﻲ ﻛﺮد . ﺣﺠﺎب ﻧﻪ ﻳﻚ اﻣﺮ ﻣﻌﻘﻮل( ﭼﻨﺎن ﻛﻪ اﻳﻦ ﺗﻨﺪروان اﺳﻼﻣﻲ ﻣﺪﻋﻲ اﻧﺪ ) ﺑﻠﻜﻪ ﻳﻚ ﻧﻤﺎد ﻗﺪﺳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﺎﺑﻊ ﻫﻤﺎن ﺗﻌﺎرﻳﻒ از اﻣﺮ ﻗﺪﺳﻲ در دﻳﻦ ﭘﮋوﻫﻲ اﺳﺖ . ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺑﻴﻦ ﺳﺨﻦ و رﻓﺘﺎر ﺗﻨﺎﻗﻀﻲ آﺷﻜﺎر ﻣﻲ ﺷﻮد ﻛﻪ در ﻋﻤﻞ « ﭘﺴﺮ ﺧﻴﺎﺑﺎن وﻟﻲ ﻋﺼﺮ » اﻳﻦ ﺗﻨﺎﻗﺾ روﺷﻦ ﻣﻲ ﺷﻮد . ﺑﺎﺗﻮم ﺑﻪ دﺳﺖ ﻫﺎ او را ﻣﻮرد ﻫﺘﺎﻛﻲ ﻗﺮار ﻣﻲ دﻫﻨﺪ . . ﻛﺪام ﺟﺮم ﺷﻨﺎﺳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻧﺤﻮه رﻓﺘﺎر را در ﻣﻮرد ﻳﻚ ﻣﺠﺮم ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﺑﺪاﻧﺪ . آﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﻋﺮف ﻗﺎﻧﻮن ﮔﺬاري ﺟﺮم ﺗﻠﻘﻲ ﻣﻲ ،ﺷﻮد ﻋﻤﻠﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻔﻌﻲ ﻫﻤﮕﺎﻧﻲ را ﻧﻘﺾ ﻛﺮده ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺪون ﭼﻨﻴﻦ ﻫﻴﺠﺎﻧﻲ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻮاﺧﺬه ي ﻣﻲ .ﺷﻮد اﻳﻦ اﺿﺎﻓﻪ ﻫﻴﺠﺎﻧﻲ را ﻛﻪ در ﻫﻨﮕﺎم ﻣﻮاﺧﺬه ي « ﭘﺴﺮ ﺧﻴﺎﺑﺎن وﻟﻲ ﻋﺼﺮ » ﺑﻪ ﻛﺎر رﻓﺘﻪ اﺳﺖ ، ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻛﺪام ﻣﻨﻄﻖ ﻗﻀﺎﻳﻲ ﻣﻲ ﺗﻮان ﮔﺬاﺷﺖ ﺟﺰ اﻳﻦ ﻛﻪ ﭼﻴﺰي ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﻧﻘﺾ ﻗﺎﻧﻮن روي داده اﺳﺖ ، ،

1 . س ھ ی ر ورد ا ره را در ا د : : /http://news.yahoo.com/nphotos/slideshow/photo//090308/ids_photos_wl/r1761612553.j pg م وزادن  ب در او را در ا د : : http://www.youtube.com/watch?v=WV0iS8 -Xht4

35 – ره ی ه و ﯾ د و و رو ﭼﻴﺰي ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﺗﺠﺎوز ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻮس ﺑﺎﻳﺪ روي داده ﺑﺎﺷﺪ . . در اﻳﻦ دو روﻳﺪاد اﻣﻮر ﻣﺸﺘﺮك ﺑﺴﻴﺎري اﺳﺖ ﻛﻪ دروﻧﻪ ي زﻳﺴﺘﻪ ي دﻧﻴﺎي ﺑﻨﻴﺎدﮔﺮاﻳﺎن و ﺗﻨﺪروان دﻳﻨﻲ را آﺷﻜﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﺪ . ﺑﻴﻨﺶ ﺑﻨﻴﺎدﮔﺮاﻳﺎﻧﻪ در زﻳﺴﺖ ﻣﺪرن ﺗﻨﺎﻗﺾ ﻫﺎي ﺧﻮد را آﺷﻜﺎر ﻣﻲ ﺳﺎ زد و اﻳﻦ ﺗﻨﺎﻗﺾ ﻫﺎ ﺗﺪرﻳﺠ ﺎ ﺑﺮاي زﻳﺴﺖ او ﻣﻀﻴﻘﻪ ﻫﺎﻳﻲ را ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﻲ ﺳﺎزد . اﻳﻦ روﻳﺪاد ﺑﺴﺘﮕﻲ ﺑﻪ ﻛﻨ ﺶ ﻓﻌﺎﻻن ﺳﻴﺎﺳﻲ در ﺟﻨﺶ ﻫﺎي رﻫﺎﻳﻲ ﺑﺨﺶ دارد . ﺟﻨﻴﺶ ﻛﻮﻳﻴﺮﻫﺎ، زﻧﺎن ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ و ﻏﻴﺮه ﻫﺮ ﻳﻚ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻨﺪ اﻳﻦ ﻛﻨﺶ ﻫﺎي ﺳﺎده اﻣﺎ ﻣﻮﺛﺮ را از ﺳﺎرا ﻋﻈﻤﻪ و « ﭘﺴﺮ ﺧﻴﺎﺑﺎن وﻟﻲ ﻋﺼﺮ » ﺑﻴﺎﻣﻮزﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻨﻴﺎدﮔﺮاﻳﻲ و ﺗﻨﺪوران دﻳﻨﻲ را در ﻣﻀﻴﻘﻪ ﻫﺎي ﻧﻈﺮي و ﻋﻤﻠﻲ ﺟﺪي ﻗﺮار ﻣﻲ دﻫﺪ . . ﺳﺎرا ﭘﺲ از اﻗﺪاما ش ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺑﻪ ﺳﻮزاﻧﺪه ﺷﺪن و ﻣﺮگ ﺷﺪ و ﻛﺴﻲ از ﻣﺎ ﻧﻤﻲ داﻧﺪ ﺑﺮ ﺳﺮ « ﭘﺴﺮ ﺧﻴﺎﺑﺎن وﻟﻲ ﻋﺼﺮ » ﭼﻪ آﻣﺪه اﺳﺖ اﻣﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺠﺎﻋﺖ اﻳﻦ اﻓﺮاد اﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ دﻳﮕﺮي ﺑﺮاي ﺗﺎرﻳﺦ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎي ر ﻫﺎﻳﻲ ﺑﺨﺶ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻓﺮاﻫﻢ ﺳﺎزد . اﮔﺮﺷﺠﺎﻋﺖ آن ﻫﺎ را ﻧﺪارﻳﻢ دﺳﺖ ﻛﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ در اﻧﺪﻳﺸﻪ ي رﺳﺎﻧﺪن ﺻﺪاي آن ﻫﺎ ﺑﻪ دﻳﮕﺮان در رﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﻣﺎن ﺑﺎﺷﻴﻢ2 . .

2 . در ا $ون اط" ت د   در ورد ص « ر   ن و& %ر » در ا' ر ت 'ر  'وا'م در ورد +  () (ش او 'و&د (رده ن )  ن آوررم ' 'ل + ی دور) ی (ش او ر ب ' ر$) ی زد. و ' ر ت زد. اش . . ') ی &ب د/ر ()  'واد ') ی 3 رای  ) ظر آد، '0ر ر ) ای 'درو ھ ی دورن 4وری ا" از ا دام « ر   ن و& %ر » ات () آن را در 4ت  ت ھ ی '6 ' ا%"ح ط ن +ر (رده و ) آن ) (رده اد . در ورد ان ا'را'ژی 8  زی 7  رزه  د 'ر ' ل (رد، ا رای  در اران ان روش ھ آ ت؛ ان () $/و) روداد ھ ی را &وث (م و ر ا س ان رو) ارژی رب 7 ' ض   و ا'راض را از ردن /رم.

36 – ره ی ه و ﯾ د و و رو ﮔﻔﺖ ﮔﻮ ﮔﻮ ﺣﻤﻴﺪ ﭘﺮﻧﻴﺎن

ﻫﻮﻣﻮﻓﻮﺑﻴﺎ، ﻓﺎﺷﻴﺴﻢ، و آزاد ي ﺟﻨﺴﻲ ﮔﻔﺖ ﮔﻮ ي ﺣﻤ ﻴﺪ ﭘﺮﻧﻴﺎن ﺑﺎ ﻋﺒﺪ ي ﻛﻼﻧﺘﺮي

ﺣﻤﻴ ﺪ ﭘﺮﻧﻴﺎن ـ در ﻣﻘﺎ ﻟﻪ ﺗﺎن ﺑﺎ ﻋﻨﻮان « ﻣﺎ در ﻛﺸﻮرﻣﺎن ﻫﻤﺠﻨﺴﮕﺮا ﻧﺪارﻳﻢ »... ﻛﻮﺷﻴﺪه اﻳﺪ ﺑﺎ ﺑﺮرﺳ ﻲ ﺗﺎرﻳﺨ ﻲ ﺳﺮﻛﻮب ﺟﻨﺒﺶ آزاد ي ﺟﻨﺴ ﻲ در ﺟﻤﻬﻮر ي واﻳﻤﺎر ــ ﻛﻪ ﭘﺮورش ﮔﺎﻫ ﻲ ﺑﺮا ي ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻓﺎﺷﻴﺴﺘ ﻲ ﺷﺪ ــ ﺑﻪ واﻛﺎو ي ﭼﻴﺴﺘ ﻲ ﻓﺎﺷﻴﺴﻢ ﺑﺮﺳﻴﺪ . در ﻫﻤﺎن ﺟﺎ ﻣﻲ ﻧﻮﻳﺴﻴﺪ « ذﻫﻨﻴﺖ و روﺣﻴﻪ ي ﻓﺎﺷﻴﺴﺘ ﻲ را ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ وﺟﻪ در آن ﻧﻮع اﺧﻼﻗﻴﺎت ﺟﻨﺴﻲ يا ﻣﻲ ﺗﻮان ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻛﺮد ﻛﻪ ﻣﻌﻄﻮف ﺑﻪ ﻧﻘﺶ زن، ﻣﺎدر، ﺧﺎﻧﻮاده، ﻧﺎﻣﻮس، « ﻣـُﺪ (» ﭘﻮﺷﺶ ﻫﺎ و آراﻳﺶ) ، ﻫﻤﺠﻨﺲ ﺧﻮاﻫ ﻲ و ﻛﺎﻫﺶ ِ ﻗﺪرت ﻣﺮداﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ ». . ﭼﺮا ﻳﻚ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻓﺎﺷﻴﺴﺘ ،ﻲ در ﻛﻨﺎر ﺳﺮﻛﻮب وﺣﺸﻴﺎﻧﻪ ي ﻣﺨﺎﻟﻔﺎن ﺧﻮد، دﺳﺖ ﺑﻪ ﻛﻨﺘﺮلِ ﺷﺪﻳﺪ ﺟﻨﺴ ﻲِ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﻲ زﻧﺪ؟ ﭼﻪ ﭼ يﻴﺰ در اﻳﺪه يﻫﺎ ﻧﺎ - ﻏﺎﻟﺐ و ﻧﺎ - ﻗﺎﻟﺐ ﺟﻨﺴ ﻲ و ﺟﻨﺴﻴﺘ ﻲ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﻮﺟﺐ وﺣﺸﺖ ﺣﺎﻛﻤﺎن ﻓﺎﺷﻴﺴﺖ ﻣﻲ ﺷﻮد؟ ﻋﺒﺪي ﻛﻼﻧﺘﺮي ـ ﺟﻤﻬﻮر ي واﻳﻤﺎر ﭘﺮورش ﮔﺎه ﻓﺎﺷﻴﺴﻢ ﻧﺒﻮد، اﮔﺮ ﻣﻨﻈﻮرﺗﺎن از ﭘﺮورش ﮔﺎه، ﺑﺴﺘﺮ ﻃﺒﻴﻌ ﻲ رﺷﺪ ﺟﻨﺒﺶ ﻓﺎﺷﻴﺴﻢ در آﻟﻤﺎن ﺑﺎﺷﺪ . ﻓﺎﺷﻴﺴﺖ ﻫﺎ ﺟﻤﻬﻮر ي واﻳﻤﺎر را دﺷﻤﻦ ﺧﻮد ارزﻳﺎﺑ ﻲ ﻲﻣ ﻛ ﺮدﻧﺪ، ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ﻟﻴﺒﺮال ﺑﻮدن و دوﻟﺖ ﺿﻌﻴﻒ داﺷﺘﻦ و اﺟﺎزه دادن ﺑﻪ رﺷﺪ و روﻧﻖ ﻫﻨﺮﻫﺎ ي ي زﻳﺮزﻣﻴﻨ ﻲ و دﻛﺎدﻧﺖ، ﻫﻤﺎن ﻛﻪ در ﻛﺸﻮر ﻣﺎ اﺳﻢا ش را « اﺑﺎﺣﻪ ﮔﺮي » ﮔﺬاﺷﺘﻪ اﻧﺪ . ﺑﻪ زﺑﺎن ﺑﻨﻴﺎن ﮔﺬار ﻧﻈﺎم ﻣﻘﺪس، ﺟﻤﻬﻮر ي واﻳﻤﺎر ﺟﻤﻬﻮر ي ي « ﻣﻔﺴـﺪه » ﺑﻮد ! ﻻﺑﺪ ﻣ ﻲ داﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﻓﺴـﺎد رو ي زﻣﻴﻦ از ﻣﺒﺎﺣﺚ ﻣﻬﻢ ﺗﺌﻮﻟﻮژ ي و ﻓﻘﻪ اﺳﻼﻣ ﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ از ﻗﺮآن ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه . ﺑﻪ ﻣﺰاح، ﺗﻤﺎم ﻛﺴﺎﻧ ﻲ ﻲ ﻛﻪ در ﻛﺎﺑﺎره يﻫﺎ زﻳﺮ زﻣﻴﻨ ﻲ ﺟﻤﻬﻮر ي واﻳﻤﺎر ﻛﺎر ﻣ ﻲ ﻛﺮدﻧﺪ، ﻳﺎ « ﻓﻢ ﻓﺎﺗﺎل» يﻫﺎ ﻓﻴﻠﻢ يﻫﺎ اﻛﺴﭙﺮﺳﻴﻮﻧﻴﺴﺘ ﻲ آن دوره، ﻣﺜﻼ ﻣﺎرﻟﻦ دﻳﺘﺮﻳﺶ در « ﻓﺮﺷﺘﻪ ي آﺑﻲ» ، ﻳﺎ ﺑﺎزﻳﮕﺮان « اﭘﺮا ي ﺳﻪ ﭘﻮﻟﻲ » ﺑﺮﺷﺖ و ﻛﻮرت واﻳﻞ، ﻫﻤﺠﻨﺴﮕﺮاﻫﺎ، ﻫﻤﻪ ﻃﺒﻖ ﻣﻘﺮرات اﺳﻼﻣ ﻲ ﺑﺎﻳﺪ دﺳﺖ ﻳﺎ ﭘﺎي ﺷﺎن ﻗﻄﻊ ﻲﻣ ﺷﺪ، ﻳﺎ ﺑﻪ دار آوﻳﺨﺘﻪ ﻣ ﻲ ﺷﺪﻧﺪ ﻳﺎ. ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻛﻞ، ﻣﺜﻞ « ﺷﻬﺮ ﻧﻮ » ﺑﻪ آﺗﺶ ﻛﺸﻴﺪه ﻣ ﻲ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ دﻳﮕﺮ ﺧﻴﺎل ﻫﻤﻪ راﺣﺖ ﺷﻮد ﻲﻣ! داﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﺟﻤﻬﻮر ي واﻳﻤﺎر ﻣﺤﻴﻂ ﻣﺴﺎﻋﺪ ي ﻓﺮاﻫﻢ ﻛﺮد ﺑﺮا ي ﺷﻜﻮﻓﺎﻳ ﻲ اﻧﻮاع ﻣﺪرﻧﻴﺴﻢ در ﻫﻨﺮﻫﺎ . ﺑﻪ واﻗﻊ، دوره ي ﻃﻼﻳ ﻲ ﻫﻨﺮﻫﺎ ي آواﻧﮕﺎرد ﺑﻮد . ﻣﺤﻴﻂ ﻣﺴﺎﻋﺪ ي ﻫﻢ ﺑﻮد ﺑﺮا ي اﻧﻮاع رﻓﺘﺎر دﮔﺮﺑﺎﺷﺎﻧﻪ ي ﺟﻨﺴ ﻲ و ﺗﺠﺮﺑﻪ يﮔﺮ در اﻳﻦ زﻣﻴﻨﻪ .ﻫﺎ در آن ﻣﻘﺎﻟﻪ، ﻗﺼﺪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻃﻮر اﺧﺺ واﻛﺎوي ﭼﻴﺴﺘ ﻲ ﻓﺎﺷﻴﺴﻢ ( ﺑﻪ ﻗﻮل ﺷﻤﺎ ) ﻧﺒﻮد ﻲﻣ. ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺗﻮﺟﻪ را ﺑﻪ ﺷﺒﺎﻫﺖ ﻫﺎ، رﻓﺘﺎرﻫﺎي ﻣﺸﺎﺑﻪ، روان ﻛﺎو ي يﻫﺎ ﻣﺸﺎﺑﻪ، ادراك يﻫﺎ اﺧﻼﻗ ﻲ ﻣﺸﺎﺑﻪ و ﺧﺸﻮﻧﺖ يﻫﺎ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺟﻠﺐ ﻛﻨﻢ . ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺷﺒﺎﻫﺖ يﻫﺎ ﺗﺎرﻳﺨ ،ﻲ ﻲﻣ ﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺗﺎ اﻧﺪازه يا يا وﺿﻌﻴﺖ ﺧﻮدﻣﺎن ر ا، دﻻﻳﻞ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﻫﻤﺠﻨﺴﮕﺮاﻳﺎن، ﻳﺎ زﻧﺎن، ﻳﺎ ﺳﺎﻳﺮ اﻗﻠﻴﺖ ﻫﺎ را، ﺑﻪ ﺗﺮ درك ﻛﻨﻴﻢ . اﻟﺒﺘﻪ اﻳﻦ ﻧﻮع ﺧﺸﻮﻧﺖ ﻫﺎ ﻣﺨﺘﺺ ﻓﺎﺷﻴﺴﻢ ﻧﻴﺴﺖ، در ﻫﻤﻪ ي ﻓﺮﻫﻨﮓ يﻫﺎ ﻣﺮدﺳﺎﻻر ﻳﺎ ﭘﺪرﺳﺎﻻر ﻛﻤﺎﺑﻴﺶ دﻳﺪه ﻣ ﻲ ﺷﻮد؛ در ادﻳﺎن دﻳﺪه ﻣ ﻲ ﺷﻮد ( ﺑﻴﺶ ﺗﺮ ادﻳﺎن ﺗﻚ ﺧﺪاﻳﻲ) ؛ در ﺟﻮاﻣﻊ ﻋﺸﻴﺮﺗ ﻲ دﻳﺪه ﻣ ﻲ ﺷﻮد؛ ﺣﺘﺎ در ﻣﺤﻴﻂ يﻫﺎ ﻣﺪرن و ﻇﺎﻫﺮاً ﻟﻴﺒﺮال ﻫﻢ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣ ﻲ آﻳﺪ، ﻣﺜﻼً آن ﺑﺨﺶ از ﺧﺮده ﻓﺮﻫﻨﮓ يﻫﺎ ﭘﻮرﻧﻮﮔﺮاﻓﻴﻚ را در ﻧﻈﺮ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻣﺤﻮر ﺧﺸﻮ ﻧﺖ ﻓﻴﺰﻳﻜ ،ﻲ ﺷﻜﻨﺠﻪ، ﺗﺠﺎوز، و ﺿﺮب و ﺟﺮح زﻧﺎن ﺑﻪ ﺗﻮﻟﻴﺪ رواﻳﺖ يﻫﺎ ﺗﺼﻮﻳﺮ ي ﻲﻣ ﭘﺮدازد ﻲوﻟ. اﻟﺒﺘﻪ ﻓﺎﺷﻴﺴﻢ آن ﭼﻪ ﺧﻮﺑﺎن ﻫﻤﻪ دارﻧﺪ را ﻳﻚ ﺟﺎ دارد ! ( ﻣﻦ اﻻن ﻧﻤ ﻲ ﺧﻮاﻫﻢ وارد اﻳﻦ ﺑﺤﺚ ﺑﺸﻮم ﻛﻪ ﺳﺎدوﻣﺎزوﺧﻴﺴﻢ ﺗﺎ ﭼﻪ اﻧﺪازه ذاﺗ ﻲ ﻫﻤﻪ ي رواﺑﻂ ﺟﻨﺴ ﻲ ﻣﺎ اﺳﺖ و ﺣﺘﺎ در ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺗﺮﻳﻦ رواﺑﻂ ﺗﺎ ﻛﺠﺎ ﺗﺨﻴﻞ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻗﺪرت، ﺗﺴﻠﻴﻢ، اﺑﮋه ﻛﺮدن و ﺑﻪ اﻃﺎﻋﺖ واداﺷﺘﻦ، دﺧﺎﻟﺖ دارد . ﻣﻦ آدﻣ ﻲ اﺧﻼق ﮔﺮا ــ ﻣﻮراﻟﻴﺴﺖ ﺑﻪ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻣﺘﻌﺎرف ــ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﻲرﻛﻣﺎ. دوﺳﺎد ﻳﻜ ﻲ از ﻣﺘﻔﻜﺮاﻧ ﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮا ي ﻣﻦ ﺟﺎذﺑﻪ داﺷﺘﻪ .) ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﻓﺎﺷﻴﺴﻢ آن ﭼﻪ ﺧﻮﺑﺎن ﻫﻤﻪ دارﻧﺪ را ﻳﻚ ﺟﺎ دارد ﻛﻴ: ﺶ ﻗﺪرت ﻣﺮداﻧﻪ، ﻣﻴﻠﻴﺘﺎرﻳﺴﻢ، ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﺮاﺗﺒ ﻲ ﻛﺮدن رواﺑﻂ ﺑﺮ اﺳﺎس ﺗﻤﻜﻴﻦ ﺑﻪ ﺑﺎﻻدﺳﺖ و اﻃﺎﻋﺖ از رﻫﺒﺮ، اﺧﻼق ﮔﺮاﻳ ﻲ دﻳﻨ ،ﻲ ﻣﻨﺰه ﻃﻠﺒ ،ﻲ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻧﻘﺶ ﻣﺎدراﻧﻪ ي زن، ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺧﺎﻧﻮاده و زﻧﺎﺷﻮﻫﺮ ،ي ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺑﺎﻛﺮﮔ ،ﻲ ارﺷﺎد ﻓﺮﻫﻨﮕ ﻲ و ﺳﺮﻛﻮب ﻫﻨﺮﻫﺎﻳ ﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ اﺻﻄﻼح « دﻛﺎدﻧﺖ » «ﻳﺎ ﻣﻨﺤﻂ » ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻫﻨ( ﺮﻫﺎﻳ ﻲ ﻛﻪ ﻗﺮار ﻧﻴﺴﺖ « روح را ﺗﻠﻄﻴﻒ ﻛﻨﻨﺪ » ﻳﺎ » « اﻧﺴﺎن را ﺑﻪ ﺧﺎﻟﻖ اش ﻧﺰدﻳﻚ ﺗﺮ ﺳﺎزﻧﺪ» ، ﻫﻨﺮ ﻛﺎﺑﺎره يا و ﺳﻴﺮك و ﻋﺸﺮت )ﻛﺪه ، ﻧﮋادﮔﺮاﻳ ﻲ و ﻳﻬﻮدﺳﺘﻴﺰ ،ي ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﺖ ﺳﺘﻴﺰ ،ي و اﻟﺒﺘﻪ ﻫﻮﻣﻮﻓﻮﺑﻴﺎ . ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻨﺎﺳ ﻲ ﻓﺎﺷﻴﺴﻢ ﺑﺪون روان ﻛﺎو ي ﻓﺎﺷﻴﺴﻢ ﻧﺎﻗﺺ اﺳﺖ، اﻣﺎ ﭼﻮن ﺷﻤﺎ در ﺳﻮآل ﺗﺎن ﺑﻪ ﻃﻮر ا ﺧﺺ از « ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻓﺎﺷﻴﺴﺘﻲ » و اﻧﮕﻴﺰه يﻫﺎ يﻫﺎ « ﺣﺎﻛﻤﺎن ﻓﺎﺷﻴﺴﺖ » ﭘﺮﺳﻴﺪه اﻳﺪ، اﺷﺎره يا از ﻫﻤﻴﻦ زاوﻳﻪ ﻣ ﻲ ﻛﻨﻢ؛ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪ در ﻧﻈﺮ داﺷﺖ ﺣﻜﻮﻣﺖ يﻫﺎ ﻓﺎﺷﻴﺴﺘ ،ﻲ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻲﻫﺎﻳ « ﭘﻮﭘﻮﻟﻴﺴﺖ » ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﺑﺮ ﺧﻠﻖ و ﺗﻮده ي ﺑﺴﻴﺞ ﺷﺪه ﺗﻜﻴﻪ دارﻧﺪ ( در ﺗﺌﻮر ي ﻣﺎرﻛﺴﻴﺴﺘ ،ﻲ اﻳﻦ ﺑﺴﻴﺞ ﺷﺪﮔﺎن، ﻋﻨﺎﺻﺮ ﺑﺮﻳﺪه از ﻃﺒ ﻘﻪ ﻳﺎ « دﻛﻼﺳﻪ» ﺷﺪه ﻫﺴﺘﻨﺪ) ؛ ﺑﻪ

37 – ره ی ه و ﯾ د و و رو ﻋﺒﺎرﺗ ،ﻲ ﻣﻴﺎن ﺣﺎﻛﻤﺎن و ﺧﻴﻞ ﺑﺰرﮔ ﻲ از ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺷﻮﻧﺪﮔﺎن ﻧﻮﻋ ﻲ ﺗﺒﺎﻧ ﻲ ﻧﺎﻣﺮﺋ ﻲ و ﭘﻨﻬﺎن وﺟﻮد دارد ﻛﻪ اﻳﻦ ﻧﻮع دوﻟﺖ را از دﻳﻜﺘﺎﺗﻮر ي يﻫﺎ ﻣﺘﻌﺎرف ﻣﺘﻤﺎﻳﺰ ﻣ ﻲ ﻛﻨﺪ ﻣﻨ. ﻈﻮرم آن اﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ آن را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﻳﺪﺋﻮﻟﻮژ ي ﺣﺎﻛﻤﺎن ﻧﺒﺎﻳﺪ دﻳﺪ؛ اﻳﻦ ﭼﻴﺰ ي اﺳﺖ ﻛﻪ در ﺷ ﺮﻳﺎن يﻫﺎ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺣﺮﻛﺖ دارد و ﮔﻠﺒﻮل يﻫﺎ ﻲﺳﻤ ﺧﻮدش را ﻣﺮﺗﺐ ﺑﺎزﺗﻮﻟﻴﺪ ﻣ ﻲ .ﻛﻨﺪ ﻳﻚ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻓﺎﺷﻴﺴﺘ ،ﻲ ﺟﺎﻣﻌﻪ را ﻳﻚ ﭘﺎرﭼﻪ ﻣ ﻲ ﺧﻮاﻫﺪ و اﻃﺎﻋﺖ را ﺗﺎم . ﻗﺮار ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺎ ي زﻳﺎد ي ﺑﺮا ي ﺗﻨﻮع و دﮔﺮﺑﺎﺷ ﻲ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ در ﮔﺮاﻳﺶ يﻫﺎ ﺟﻨﺴ ﻲ ﺑﻞ ﻛﻪ در اﻛﺜﺮ زﻣﻴﻨﻪ يﻫﺎ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ رﻓﺘﺎر اﺟ ﺘﻤﺎﻋ ﻲ . ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻓﺎﺷﻴﺴﺘ ﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻗﺎﻧﻊ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺮ رأس ﻫﺮم ﻗﺪرت ﺑﺎﺷﺪ و ﺣﻜﻢ ﺑﺮاﻧ ﺪ ﻲﻣ. ﺧﻮاﻫﺪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺟﺎﻣﻌﻪ را ﻳﻚ ﭘﺎرﭼﻪ ﻋﻮض ﻛﻨﺪ ﻲﻣ. ﺧﻮاﻫﺪ اﻧﻘﻼب ﻓﺮﻫﻨﮕ ﻲ ﻛﻨﺪ و آدﻣ ﻲ و ﻋﺎﻟﻤ ﻲ از ﻧﻮ را ﻗﺎﻟﺐ ﺑﺮﻳﺰد . دو ﺳﻪ رژﻳﻢ ﻓﺎﺷﻴﺴﺖ ﻗﺮن ﺑﻴﺴﺘﻢ ( اﻳﺘﺎﻟﻴﺎ، آﻟﻤﺎن، ژاﭘﻦ ) ﻧﻈﺎم يﻫﺎ دﻳﻨ ﻲ ﻧﺒﻮدﻧﺪ، اﻣﺎ اﮔﺮ ﻫﻤﺎن اﻳﺪﺋﻮﻟﻮژ ي و ﻃﺮز ﻓﻜﺮ را ﺑﺮﻳﺰﻳﺪ ﺑﻪ ﻗﺎﻟﺐ ﻳﻚ ﺗﺌﻮﻛﺮاﺳ ،ﻲ ﺣﺪس ﺑﺰﻧﻴﺪ ﭼﻪ ﻣﻌﺠﻮﻧ ﻲ از آب در ﻣ ﻲ آﻳﺪ ! ﻫﻤﻪ ي اﺑﻌﺎد آن اﻳﺪﺋﻮﻟﻮژ ي ﻳﻚ ﺟﻨﺒﻪ ي ﻣﺘﺎﻓﻴﺰﻳﻜ ﻲ و آﻧﺠﻬﺎﻧ ،ﻲ و ﺷﺎﻳﺪ آﺧﺮاﻟﺰﻣﺎﻧ ،ﻲ ﻫﻢ ﭘﻴﺪا ﻣ ﻲ ﻛﻨﺪ . ﺟﺮم ﻣﻦ ﻣﻠﺤﺪ و ﺷﻤﺎ ي دﮔﺮﺑﺎش ﻓﻘﻂ ﺟﺮم ﺣﻘﻮﻗ ﻲ ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﺎ « ﻣﻌﺼﻴﺖ » ﻫﻢ ﺧﻮﻳﺸﺎوﻧﺪ ي ﭘﻴﺪا ﻣ ﻲ ﻛﻨﺪ . ﻫﻤﻪ ي زﻣﻴﻦ و ﺧﻠﻘﺖ ﺧﺪا را آﻟﻮده ﻣ ﻲ ﻛﻨﺪ . در ﺗﺌﻮر ي ﺣﻘﻮﻗ ،ﻲ در ﻣﺴﺄﻟﻪ ي ﻗﻀﺎوت و ﻋﺪاﻟﺖ، ﻣﻔﺎﻫﻴﻢ ﭘﺎداش و ﺟﺰا ارﺗﺒﺎط ﭘﻴﺪا ﻣ ﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﺑﺎ ﺟﺎي ﮔﺎه ﻣﺘﻬﻢ و ﻗﺎﺿ ﻲ در ﺑﻬﺸﺖ و دوزخ . ﻣﺴﺄﻟﻪ ﺷﻮﺧ ﻲ ﺑﺮدار ﻧﻴﺴﺖ، ﺷﻤﺎ ﻧﻤ ﻲ ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺑﺎ رأﻳ ﻲ ﺧﻼف ﺣﻜﻢ اﻻﻫ ﻲ ﺑﺮا ي ﺧﻮدﺗﺎن ﻋﺬاب اﺑﺪ ي ﺑﺨﺮﻳﺪ «! ﻣﻔﺴﺪ » در اﺧﻼﻗﻴﺎت ﻣﺘﻌﺎرف، ﻓﺮق ﻣ ﻲ ﻛﻨﺪ «ﺑﺎ ﻣﻔﺴﺪ » در ﻓﻘﻪ و ﺗﺌﻮﻟﻮژ ي ﺳﻴﺎﺳﻲ . ﻫﺮﭼﻪ ﻧﺎﺧﺎﻟﺼ ﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﻧﺎﭘﺎك ﺑﺎﺷﺪ، در ﺧﻤﻴﺮه اش ﭼﻴﺰ ي ﻧﺠﺲ و ﻧﺎﻃﺎﻫﺮ ﺳﺮﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻄﻬﻴﺮ ﺷﻮد ﻳﺎ از ﻣﻴﺎن ﺑﺮود . ﻳﻬﻮد ،ي زن آزاد، ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﺖ، روﺳﭙ ،ﻲ ﻫﻮﻣﻮﺳﻜﺴﻮﺋﻞ؛ ﺑﺪﻧﻪ ي ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺎ ﻳﺪ از اﻳﻦ ﻣﻔﺎﺳﺪ ﺗﻄﻬﻴﺮ ﺷﻮد . ﻣﺜﻞ اﻧﻘﻼب ﻣﺪاوم، ﺑﺪن ﺟﺎﻣﻌﻪ و اﻣﺖ اﺣﺘﻴﺎج ﺑﻪ ﻏﺴﻞ ﻣﺪاوم دارد ﻲﺑ. ﺧﻮد ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻪ زﻧﺪان ﻫﺎ ﻣ ﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻣﻜﺎن ﺗﺰﻛﻴﻪ ﻲﻣ. ﺧﻮاﻫﻨﺪ روح ﺗﺎن را ﭘﺎﻻﻳﺶ ﺑﺪﻫﻨﺪ، ﺧﺪاي ﺷﺎن ﺑﻴﺎﻣﺮزاد ! ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ از ﺧﻮدﻣﺎن ﺑﭙﺮﺳﻴﻢ ﻣﻔﺎﻫﻴﻤﻲ ﭼﻮن « ﺑﺴﻴﺞ» «، اﻳﺜﺎر» «، ارﺷﺎد» «، ﻓﺤﺸﺎ» «، ﻧﻈﺎم ﻣﻘﺪس» «، رﻫﺒﺮ ﻣﻌﻈﻢ» «، دﺷﻤﻦ » ، » « اﺳﺘﺸﻬﺎد » «، ﻫﻤﻴﺸﻪ در ﺻﺤﻨﻪ » «، ﻣﺴﺘﻀﻌﻔﺎن » و ﻧﻈﺎﻳﺮ اﻳﻦ ﻫﺎ در ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺳﻴﺎﺳ ﻲ ﻳﻚ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺣﻘﻴﻘﺘﺎً ﭼﻪ ﻛﺎرﻛﺮد ي دارﻧﺪ . ﻛﺪام رواﺑﻂ ﻗﺪرت را ﺑﺎزﺗﻮﻟﻴﺪ ﻣ ﻲ ﻛﻨﻨﺪ؟ ﭼﻪ ﺟﻮ ر ذﻫﻨﻴﺖ ﻫﺎ ﻳﺎ « ﺳﻮژه» ﻲﻫﺎﻳ را در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣ ﻲ ﭘﺮوراﻧﻨﺪ؟ اﺳﻼم ﻫﻢ دﻳﻦ اﺳﺖ ﻫ ﻢ ﺳﻴﺎﺳﺖ . اﻳﻦ ﺗﺮﻛﻴﺐ، ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ ﻣﺎ در اﻳﻦ ﺳ ﻲ ﺳﺎل ﺷﺎﻫﺪش ﺑﻮده اﻳﻢ، آن ﭼﻪ ﺧﻮﺑﺎن ﻫﻤﻪ دارﻧﺪ را ﻳﻚ ﺟﺎ دارد. ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻓﺎﺷﻴﺴﺘ ﻲ ﺧﺼﻠﺖ ﺗﺠﺎوز ﺑﻪ ﻋﻨﻒ را دارد . ﻫﻢ زور ﺑﺮﻫﻨﻪ و ﻫﻢ ﺗﺠﺎوز ذﻫﻨﻲ . اﻣﺮ ﺑﻪ ﻣﻌﺮوف و ﻧﻬ ﻲ از ﻣﻨﻜﺮ اﻳﺪﺋﻮﻟﻮژ ي ﺗﺠﺎوز اﺳﺖ، ﺑﻪ وﻳﮋه در ﺟﺎﻳ ﻲ ﻛﻪ ﺳﻴﺎﺳﺖ دوﻟﺘ ﻲ ﺑﺎﺷ ﺪ : ﺗﺠﺎوز ﺑﻪ ذﻫﻨﻴﺖ ﺷﻤﺎ، ﺑﻪ رﻓﺘﺎر ﺷﻤﺎ در ﻋﺮﺻﻪ ي ﻋﻤﻮﻣ ،ﻲ ﺑﻪ ﺷﺨﺼﻴﺖ و ﺣﺮﻳﻢ ﺷﻤﺎ . ﺣﻜﻮﻣﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮا ي ﺷﻤﺎ ﻧﻴﻚ و ﺑ ﺪ ﻳﺎ ﺧﻴﺮ و ﺷﺮ را ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣ ﻲ ﻛﻨﺪ . ارﺷﺎد اﻳﺪﺋﻮﻟﻮژ ي ﺗﺠﺎوز اﺳﺖ . ﭼﻪ ﻛﺴ ﻲ ﺑﻪ ارﺷﺎد ﻧﻴﺎز دارد؟ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪان ﺟﺎﻣﻌﻪ؟ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎن ﺟﺎﻣﻌﻪ؟ روﺷﻦ ﻓﻜﺮان و ﺳﺮاﻣﺪان ﻓﻜﺮ ي ﺟﺎﻣﻌﻪ؟ زﻧ ﺎن؟ ﭼﻪ ﻣﺮﺟﻌ ﻲ ﺧﻮد را ﺻﺎﺣﺐ اﺧﺘﻴﺎر و ﺻﻼﺣﻴﺖ ﻣ ﻲ داﻧﺪ ﻛﻪ ﻗﻴﻢ ﻫﻤﻪ ي اﻳﻦ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺑﺎﺷﺪ؟ « ارﺷﺎد ﻳﻌﻨ» ﻲ روﺷﻦ ﻓﻜﺮﺳﺘﻴﺰي ، ﺧﻼﻗﻴﺖ ﺳﺘﻴﺰ ،ي ﻫﻨﺮﺳﺘﻴﺰي . ارﺷﺎد ﻳﻌﻨ ﻲ ﻗﺘﻞ، ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺎدﮔ ﻲ . ﻗﺘﻞ ﺳﻠﻤﺎن رﺷﺪ ي ﻳﺎ ﺗﺴﻠﻴﻤﻪ ﻧﺴﺮﻳﻦ ﻳﺎ ﻧﺠﻴﺐ ﻣﺤﻔﻮظ . « ﺣﺠﺎب » اﻳﺪﺋﻮﻟﻮژ ي ﺗﺠﺎوز اﺳﺖ، ﺑﻪ وﻳﮋه آن ﺟﺎ ﻛﻪ ﺳﻴ ﺎﺳﺖ ﺣﻜﻮﻣﺘ ﻲ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﺗﺠﺎوز ﺑﻪ آزاد ي ﺣﺮﻛﺖ دﺳﺖ و ﭘﺎ و ﺑﺪن ﺷﻤﺎ، ﺗﺠﺎوز ﺑﻪ ﺟﻐﺮاﻓﻴﺎ ي ي ﻓﻴﺰﻳﻜ ﻲ ﺣﻀﻮر ﺷﻤﺎ در ﺟﻬﺎن، ﻛﻪ ﻧﻬﺎﻳﺘﺎً ﻣ ﻲ ﺷﻮد ﺗﺠﺎوز ﺑﻪ ﺟﻐﺮاﻓﻴﺎﻳ ﻲ ذﻫﻨﻲ ي ﺷﻤﺎ؛ ﻛﻨﺘﺮل ﭘﻮﺷﺶ و آراﻳﺶ، ﻣﺪ، ﻃﺮح ﻟﺒﺎس، رﻧﮓ ﻟﺐ و ﮔﻮﻧﻪ و ﭘﺸﺖ ﭼﺸﻢ ﺷﻤﺎ ، رﻧﮓ ﻛﻔﺶ و ﻛﻼه و اﻧﺪازه ي ﺟﻮراب و آﺳﺘﻴﻦ و ﭘﺎ ﭼﻪ ي ﺷﻠﻮار ﺷﻤﺎ ﻲﻣ. ﺑﻴﻨﻴﺪ ﭼﻄﻮر ﻣﻌﺎﻧ ﻲ واژه ﻫﺎ واروﻧﻪ ﻣ ﻲ ﺷﻮد؟ ارﺷﺎد، ﻋﻔﺖ، ﻋﺼﻤﺖ، ﻋﻮرت، ﻧﺎﻣﻮس . . . ﭼﻄﻮر ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻣ ﻲ ﺷﻮﻧﺪ ﺑﻪ ﻧﺎم يﻫﺎ دﻳﮕﺮ ي ﺑﺮا ي ﻋﻤﻞ ﺗﺠﺎوز؟ از ﺷﺪت ﺗﻜﺮار و روزﻣﺮه ﺷﺪن، ﻣﺎ ﺑﻪ ﺗﺪرﻳﺞ ﻳﺎد ﻣ ﻲ ﮔﻴﺮﻳﻢ اﻳﻦ ﺗﺠﺎوزﻫﺎ را ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﻢ و ﺑﺎﻃﻨ ﻲ ﻛﻨﻴﻢ ــ ﻳﻌﻨ ﻲ « ﻧﻮرﻣﺎل» ﺷﺎن ﺑﭙﻨﺪارﻳﻢ ــ و ﺑﺎ ﺧﻮدﻣﺎن، در ذﻫﻦ و روح ﺧﻮدﻣﺎن، اﻳﻦ زﻧﺪان يﻫﺎ ﻣﺘﺤﺮك ﺑﺎ ﻣﻴﻠﻪ يﻫﺎ ﻧﺎﻣﺮﺋ ﻲ را ﺣﻤﻞ ﻛﻨﻴﻢ و از ﻧﺴﻠ ﻲ ﺑﻪ ﻧﺴﻞ دﻳﮕﺮ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺳﺎزﻳﻢ . ﺣﺘﺎ ﮔﺎه ﺑﺘﺮﺳﻴﻢ و واﻫﻤﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ اﮔﺮ زﻣﺎﻧ ﻲ اﻳﻦ ﺑﻨﺪﻫﺎ ﭘﺎره ﺷﻮد . از ﺑ ﻲ ﺑﻨﺪ و ﺑﺎر ي ﺑﺘﺮﺳﻴﻢ، ﻣﺜﻞ ﻣﺤﺠﺒﻪ يا ﻛﻪ ﺑﺎ ﺑﺮداﺷﺘﻦ روﺳﺮ ي ا ﺣﺴﺎس ﺑﺮﻫﻨﮕ ﻲ و وﺣﺸﺖ و ﺷـﺮم ﻣ ﻲ ﻛﻨﺪ . ﻫﻤﺎن ﭼﻴﺰ ي ﻛﻪ اﺳﻢ اش را « ﮔﺮﻳﺰ از آزادي » ﮔﺬاﺷﺘﻪ اﻧﺪ؛ ﺗﺮس از ﻳﺘﻴﻢ ﺷﺪن و ﺑ ﻲ ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ ﺷﺪن . ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻓﺎﺷﻴﺴﺘ ﻲ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺮا ي ﻣﺎ ﻧﻘﺶ ﭘﺪر را ﺑﺎز ي ﻲﻣ ﻛﻨﺪ و ﮔﺎه ﻣﻮﻓﻖ ﻫﻢ ﻣ ﻲ ﺷﻮد ﻣﺎ را ﻃﻔﻞ ﻧﮕﻬﺪارد ( ﻣﺎ را infantilize ﻛﻨﺪ ). ﺣﻤﻴﺪ ﭘﺮﻧﻴﺎن ـ ﻫﻮﻣﻮﻓﻮﺑﻴ (ﺎ ﻫﻤﺠﻨﺴﮕﺮاﺳﺘﻴﺰي) ، درﺳﺖ ﻫﻤﺎن ﻣﻔﻬﻮﻣ ﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ درﺳﺘ ﻲ اﻫﺪاف ﺟﻨﺒﺶ دﮔﺮﺑﺎش ﺟﻨﺴ ﻲ را ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﻨﺪ . ﻫﻮﻣﻮﻓﻮﺑﻴﺎ، ﺑﻴﺶ ﺗﺮ از آن ﻛﻪ رﻧﮓ دﻳﻨ ﻲ و اﻳﺪﺋﻮﻟﻮژﻳﻚ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، رﻳﺸﻪ در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻨﺎﺳ ﻲ ﻓﺮد دارد؛ ﻓﺮد، ﺗﻘﺎﻃﻌ ﻲ اﺳﺖ از اﻧﮕﻴﺰه ﻫﺎ و ﺑﺎورﻫﺎ و ارزش يﻫﺎ ﺟﺎﻣﻌﻪ . ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻳﺎد داده اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻮﻣﻮﻓﻮﺑﻴﺎ، ﺣﺘ ﻲ در ﺑﻴﻦ زﻧﺎن دﮔﺮﺟﻨﺴﮕﺮا و ﻣﺮدان و زﻧﺎن ﻫﻤﺠﻨﺴﮕﺮا، اﻳﺪه يا ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺮداﻧﻪ اﺳﺖ . رﻓﺘﺎر ﻫﻮﻣﻮﻓﻮﺑﻴﻚ، ﻛﻪ در ﻏﺎﻟﺐ ﻣﻮارد از ﺳﻮ ي ﻳﻚ ﻣﺮد ﻗﺎﻟﺒ ﻲ ﺟﺮﻳﺎن ﭘﻴﺪا ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ از ﻣﺮزﻫﺎ ي ﺑﻮدنِ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ اش ﺣﻔﺎﻇﺖ ﻛﻨﺪ، دﻗﻴﻘﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ

38 – ره ی ه و ﯾ د و و رو ﻳﻚ د وﻛﺴﺎﺳﺖ؛ ﺗﺸﺪﻳﺪﻛﻨﻨﺪه ي ا ﻳﺪه ي ﻃﺒﻴﻌﻲ ﺑﻮدن اﻣﻮرﺟﻨﺴ ﻲ و ﭘﺎﻳﮕﺎن يﻫﺎ ارزﺷ ﻲِ ﺟﻨﺴ ،ﻲ و ﻫﺮ ﭼﻪ ﺳﻔﺖ ﺗﺮ ﻛﺮدن ﻣﺮزﻫﺎ ي آن . ﭘﺮﺳﺶ ﻣﻦ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ آﻳﺎ ﻫﻮﻣﻮﻓﻮﺑﻴﺎ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ دﺷﻤﻦ ﻣﺸﺘﺮك ﻫﻤﻪ ي ﮔﺮوه يﻫﺎ ﻣﻌﺘﺮﺿﻴﻦ ﺳﻴﺎﺳ ﻲ ﻗﺮار ﺑﮕﻴﺮد؟ آﻳﺎ ﻣﻲ ﺗﻮان، ﺑ ﻲ آن ﻛﻪ ﺑﻪ آزاد ي ﺟﻨﺴ ﻲ ﻲ دﺳﺖ ﻳﺎﺑﻴﻢ، ﺑﻪ آزاد ي ﺗﻚ ﺑﻌﺪ ي ( ﺳﻴﺎﺳﻲ ) رﺳﻴﺪ؟ ﻋﺒﺪ ي ﻛﻼﻧﺘﺮي ـ درﺳﺖ ﻣ ﻲ ﮔﻮﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﻓﺮد ﺗﻘﺎﻃﻌ ﻲ اﺳﺖ از ﺑﺎورﻫﺎ و ارزش يﻫﺎ ﺟﺎﻣﻌﻪ . اﻣﺎ ﺑﺨﺸ ﻲ از اﻳﻦ ارزش ﻫﺎ و ﺑﺎورﻫﺎ از دﻳﻦ ﻣ ﻲ آﻳﺪ . در ﺣﻘﻴﻘﺖ از ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻳﺎ ﺧﺮده ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻫﺎ ﻣ ﻲ آﻳﺪ و دﻳﻦ ﺑﺨﺶ ﻣﻬﻤ ﻲ از ﻓﺮﻫﻨﮓ اﺳﺖ، ﮔﺮﭼﻪ ﻫﻴﭻ ﮔﺎه ﺗﻤﺎﻣ ﻲ ﻓﺮﻫﻨﮓ را ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻧﻤ ﻲ ﻛﻨﺪ . اﮔﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ يا يا ﻫﻨﻮز د ر ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺧﻮدش ﺧﻴﻠ ﻲ ﺳﻜﻮﻻر ﻧﺸﺪه ﺑﺎﺷﺪ، آن وﻗﺖ آن ﭼﻴﺰ ي ﻛﻪ ﻣﺎ در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻨﺎﺳ ﻲ ﺑﻪ آن ﻓﺮاﻳﻨﺪ اﺟﺘﻤﺎﻋ ﻲ ﺷﺪن ﻳﺎ اﺟﺘﻤﺎع ﭘﺬﻳﺮ ي ي ﻲﻣ ﮔﻮﻳﻴﻢ ( socialization ) ــ آن ﭼﻴﺰ ي ﻛﻪ آدم را آﻣﺎده ﻣ ﻲ ﻛﻨﺪ در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ ﻃﺮز ﺑﻬﻨﺠﺎر ﺑﻪ ﺗﻌﺎﻣﻞ ﺑﭙﺮدازد ــ اﻳﻦ ﻓﺮاﻳﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﻴﺰان زﻳﺎد ي ي در ﺑﺴﺘﺮ ﻓﺮﻫﻨﮓ د ﻲﻳﻨ ﺗﺤﻘﻖ ﻲﻣ ﭘﺬﻳﺮد . آدم از ﻛﻮدﻛ ﻲ در ﻣﺤﻴﻄ ﻲ ﺑﺎر ﻣ ﻲ آﻳﺪ ﻛﻪ زﺑﺎن روزﻣﺮه اش، رواﺑﻂ ﻓﺮدي و اﺟﺘﻤﺎﻋ ﻲ اش، و رواﺑﻂ ﻗﺪرت اش را ﻣﻔﺎﻫﻴﻢ و ارزش يﻫﺎ دﻳﻨ ﻲ ﺷﻜﻞ داده .اﻧﺪ اﻟﺒﺘﻪ ﻗﺼﺪ ﻣﻦ از ﮔﻔﺘﻦ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ اﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ ﺑﺎ ﺳﻜﻮﻻرﻳﺴﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ، اﻟﺰاﻣﺎً ﺗﺒﻌﻴﻀﺎت ﻫﻮﻣﻮﻓﻮﺑﻴﻚ ﻳﺎ ﺗﺒﻌﻴﻀﺎ ت زن ﺳﺘﻴﺰاﻧﻪ ﻫﻢ از ﻣﻴﺎن ﻲﻣ رود . ﻓﻜﺮ ﻣ ﻲ ﻛﻨﻢ ﻣﻨﻈﻮر ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ وﻗﺘ ﻲ ﻛﻪ ﻣ ﻲ ﮔﻮﻳﻴﺪ، « ﻫﻮﻣﻮﻓﻮﺑﻴﺎ، ﺑﻴﺶ ﺗﺮ از آن ﻛﻪ رﻧﮓ دﻳﻨ ﻲ و اﻳﺪﺋﻮﻟﻮژﻳﻚ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، رﻳﺸﻪ رد ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻨﺎﺳ ﻲ ﻓﺮد دارد . » ﺑﻠﻪ، ﻣﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻫﻮﻣﻮﻓﻮﺑﻴﺎ و ﺗﻌﺼﺒﺎت ﻣﺸﺎﺑﻪ را ﻣﻨﺤﺼﺮاً ﻧﺎﺷ ﻲ از ﺗﺴﻠﻂ ﻓﺮﻫﻨﮓ دﻳﻨ ﻲ ﻗﻠﻤﺪا د ﻛﻨﻴﻢ . ﺷﺎﻳﺪ ﺗﺒﻌﻴﻀﺎﺗ ﻲ ﻣﺜﻞ ﺑﻬﺎﻳ ﻲ ﺳﺘﻴﺰ ي ﺑﻴﺶ ﺗﺮ ﺑﻪ دﻳﻦ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺑﻪ ﻣﻌﻨ ﻲ ﮔﺴﺘﺮده ﺗﺮ . ﻧﮋادﭘﺮﺳﺘ ،ﻲ زن ﺳﺘﻴﺰ ،ي و ﻫﻮﻣﻮﻓﻮﺑﻴﺎ، ﺑﺪون ﺷﻚ در ﺟﻮاﻣﻊ ﻏﻴﺮدﻳﻨ ﻲ ﻲ وﺳ ﻜﻮﻻر ﻫﻢ ﺑﺎ ﺷﺪت و ﺳﻤﺎﺟﺖ دوام آورده اﻧﺪ . ﻲﻣ ﭘﺮﺳﻴﺪ، « آﻳﺎ ﻣﻲ ﺗﻮان، ﺑ ﻲ آن ﻛﻪ ﺑﻪ آزاد ي ﺟﻨﺴ ﻲ دﺳﺖ ﻳﺎﺑﻴﻢ، ﺑﻪ آز ياد ﺗﻚ ﺑﻌﺪ ي ( ﺳﻴﺎﺳﻲ ) رﺳﻴﺪ؟ » ﺧﻮب، آزاد ي ﺳﻴﺎﺳ ﻲ درﺑﺮﮔﻴﺮﻧﺪه ي ﻲﺧﻴﻠ ﻲﺧﻴﻠ ﭼﻴﺰﻫﺎﺳﺖ و آن ﻗﺪرﻫﺎ ﻫﻢ ﺗﻚ ﺑﻌﺪ ي ﻧﻴﺴﺖ ( دﻣﻮﻛﺮاﺳ ،ﻲ ﭘﻠﻮراﻟﻴﺴﻢ، ﺗﻮﻟﺮاﻧﺲ، رواداري ). دﺳﺖ ﻛﻢ از ﻧﻈﺮ ﺣﻘﻮﻗ ،ﻲ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺸﻮد ﺑﻪ ﭘﺎره يا از ﺣﻘﻮق و اﻣﺘﻴ ﺎزات زودﺗﺮ رﺳﻴﺪ . ﺑﺴﺘﮕ ﻲ دارد ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ يﻫﺎ ﻓﺮﻫﻨﮕ ﻲ ﺟﺎﻣﻌﻪ، ﺗﻮان و داﻣﻨﻪ ي ﺟﻨﺒﺶ اﻋﺘﺮاﺿ ،ﻲ و ﺧﺼﻠﺖ دوﻟﺖ و ﻧﻬﺎدﻫﺎ ي ﻗﺎﻧﻮن ﮔﺬار . در اﻳﺎﻻت ﻣﺘﺤﺪه، در ﺳﺎل يﻫﺎ 1960 ، اﺟﺮا ي ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﺿﺪﺟﺪاﺳ ﺎزي ﻧﮋاد ي از ﺳﻮ ي دوﻟﺖ ﻓﺪرال ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺮ ﺑﺮﺧ ﻲ از اﻳﺎﻻت يﻫﺎ ﺟﻨﻮب ﺗﺤﻤﻴﻞ ﺷﺪ، ﻳﻌﻨ ﻲ دوﻟﺖ ﻓﺪرال از ﻣﺮدم و ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﺤﻠ ﻲ اﻳﺎﻟﺘ ﻲ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ ﺗﺮ و ﻣﺘﺮﻗ ﻲ ﺗﺮ ﺑﻮد . هﺑﺮد دار ي ﻛﻪ ﻣﺪت ﻫﺎ ﻗﺒﻞ از آن ﻣﻠﻐﺎ ﺷﺪه ﺑﻮد . در روﺳﻴﻪ ي ي ﺗﺰار ،ي ﻟﻐﻮ ﺳﺮف دار ي ( ﺑﺮده دار ي زﻣﻴﻦ ) از ﺳﻮ ي ﺗﺰار ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺖ ﺑﺪون آن ﻛﻪ ﺟﻨﺒﺶ ﺧﻠﻘ ﻲ ﺑﺰرﮔ ﻲ ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﺑﺎﺷﺪ . در آﻣﺮﻳﻜﺎ، ﺣﻖ رأ ي ي ﺑﺮا ي زﻧﺎن، ﺳﻴﺎه ﭘﻮﺳﺘﺎن، ﻳﺎ زﻧﺪا ﻧﻴﺎن ﺳﺎﺑﻖ، ﻫﻤﻪ ﻫﻢ زﻣﺎن ﺑﻪ دﺳﺖ ﻧﻴﺎﻣﺪﻧﺪ . ﻫﻤﻴﻦ اﻵن ﻣﺒﺎرز ه ﺑﺮا ي ﺣﻖ ازدواج ﻫﻤﺠﻨﺴﮕﺮاﻳﺎن در ﻫﻤﻪ ي اﻳﺎﻟﺖ يﻫﺎ آﻣﺮﻳﻜﺎ ﺑﻪ ﻳﻜﺴﺎن ﺟﻠﻮ ﻧﻤ ﻲ رود، ﺑﻌﻀ ﻲ اﻳﺎﻟﺖ ﻫﺎ ﺟﻠﻮﺗﺮﻧﺪ و ﺑﺮﺧ ﻲ ﻋﻘﺐ ﺗﺮ . ﺗﺮ ﻋﻘﺐ ﻲﻧﻤ ﺷﻮد ﮔﻔﺖ ﺗﺎ زﻣﺎﻧ ﻲ ﻛﻪ ﺣﻘﻮق ﻫﻤﺠﻨﺴﮕﺮاﻳﺎن ﺗﻤﺎم و ﻛﻤﺎل ﺑﺪﺳﺖ ﻧﻴﺎﻳﺪ، دﺳﺘﺎوردﻫﺎ ي ﺳﺎﻳﺮ ﺟﻨﺒﺶ يﻫﺎ اﻋﺘﺮاﺿ ﻲ ﻳﻚ ﺑﻌﺪ ي و ﻓﺎﻗﺪ ﻣﺤﺘﻮا اﺳﺖ . اﻣﺎ در ﺳﻄﺢ ﻧﻈﺮ ،ي اﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﻣﺎﻳﻞ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮﻳﻪ يا ﺑﺮﺳﻴﻢ ﻛﻪ ﻃﺒﻖ آن آزاد ي ﺟﻨﺴ ﻲ زﻳﺮﺑﻨﺎ ي ﻫﻤﻪ ي آزاد ي يﻫﺎ دﻳﮕﺮ اﺳﺖ، ﻣﻦ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺷﻜﻞ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺑﻪ آن ﻓﻜﺮ ﻧﻜﺮده ام و ﺑﻪ ﻧﻈﺮم ﻣ ﻲ رﺳﺪ ﺗﺌﻮرﻳﺰه ﻛﺮدن اش آﺳﺎن ﻧﺒﺎﺷﺪ (دارم ﺑﻪ ﻓﺮوﻳﺪ، ﺑﻪ راﻳﺶ، ﺑﻪ ﻣﺎرﻛﻮزه، ﺑﻪ ﻧﻮرﻣﻦ ﺑﺮاون ﻓﻜﺮ ﻣ ﻲ ﻛﻨﻢ ﻳﻦا). ﺟﺎ ﻣﺎ ﺑﻪ آزاد ي ﺟﻨﺴ ﻲ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺣﻖ ﻧﮕﺎه ﻧﻤ ﻲ ﻛﻨﻴﻢ ﺑﻠﻜﻪ دﻧﺒﺎل ﻳﻚ ﺗﺌﻮر ي ﻋﺎم در ﺣﻴﻄﻪ ي روان ﻛﺎو ي ﻳﺎ ﺣﺘﺎ اﻧﺴﺎن ﺷﻨﺎﺳ ﻲ ﻲ ﻓﻠﺴﻔ ﻲ ﻫﺴﺘﻴﻢ . ﻣﻦ زﻳﺎد ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﺴﺄﻟﻪ در ﺳﻄﺢ ﺗﺌﻮرﻳﻚ ﻓﻜﺮ ﻧﻜﺮده ام . ﻫﻮﻣﻮﻓﻮﺑﻴﺎ، ﻧﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺳﻴﺎﺳﺖ دوﻟﺘ ،ﻲ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻚ ﻓﻮﺑﻴﺎ ي رواﻧ ﻲ ﻲ و روﺣ ﻲ را ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺗﺮ ﺑﺘﻮان د ر ادﺑﻴﺎت و ﺳﻴﻨﻤﺎ و ﺗﺌﺎﺗﺮ ﺗﺮﺳﻴﻢ ﻛﺮد، ﻣﺜﻼ « ﻛﻮﻧﻔﻮرﻣﻴﺴﺖ » ﺑﺮﺗﻮﻟﻮﭼ ،ﻲ « ﺗﺨﻢ ﻣﺎر » ﺑﺮﮔﻤﺎن، « ﺳﺎﻟﻮ » ﭘﺎزوﻟﻴﻨ ،ﻲ « ﻳﻚ روز ﺑﺨﺼﻮص » اﺗﻮره اﺳﻜﻮﻻ؛ ﻳﺎ آن رﻣﺎن ﻣﺎرﮔﺎرت اَﺗﻮود The Handmaid's Tale ، و ﻓﻴﻠﻢ وﻟﻜﺮ ﺷﻠﻮﻧﺪورف ﺑﺮ اﺳﺎس ﻫﻤﺎن رﻣﺎن . ادﺑﻴﺎت ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻳﻚ ا ﺗﺎق را ﭘﺮ ﻣ ﻲ !ﻛﻨﺪ ﺣﻤﻴﺪ ﭘﺮﻧﻴﺎن ـ در « ﻫﻤﻪ ي ﻟﻮﻃﻲ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺑﻬﺸﺖ ﻣﻲ روﻧﺪ» ، ﺑﻪ ﻫﻤﺠﻨﺴﮕﺮاﻳ ﻲِ ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ يا ﺑﺎ روي ﻛﺮد ي ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻨﺎﺧﺘ ﻲ ﻧﮕﺎه ﻛﺮده اﻳﺪ . ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﺑﺮرﺳ ﻲ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ي وﺿﻌﻴﺖ ﭘﺴﺘﻮزده ي ﻫﻤﺠﻨﺴﮕﺮاﻳ ﻲ در ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ و ﻛﺸﻮرﻫﺎ ي اﺳﻼﻣ ،ﻲ و ﺑﺎ اﺷﺎره ﺑﻪ ﭘﮋوﻫﺶ ﭼﺸﻢ ﮔﻴﺮ ﺧﺎﻧﻢ اﻓﺴﺎﻧﻪ ﻧﺠﻢ آﺑﺎد ،ي ،ي ﭼﻨﻴﻦ ﻧ ﺘﻴﺠﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻳﺪ « در ﺟﺎﻣﻌﻪ ي ﻫﺰار ﭘﺴﺘﻮ ﺷﺎﻳﺪ ﺗﻘﻴﻪ راه ﺑﻬﺘﺮ ي ﺑﺮا ي ﺣﻔﻆ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﺮاﺗﺐ ﻗﺪرت و اﻧﻮاع رواﺑﻂ ﻓﺎﻋﻞ و ﻣﻔﻌﻮﻟ ﻲ ﺑﺎﺷﺪ » . ﭘﺴﺘﻮ ﮔﺮﭼﻪ اﻣﻨﻴﺘ ﻲ ﺑﺮا ي ﻓﺮد ﻣﻔﻌﻮل و ﻓﺎﻋﻞ ( و ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺮاي اﻳﺪه يﻫﺎ ﻗﺎﻟﺒﻲ/ ﻏﺎﻟﺒ ﻲ و ﻣﺮداﻧﻪ ي ﺟﻨﺴﻲ ) ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﻲ آورد اﻣﺎ ﻫﻢ زﻣﺎن ﺑﺎزﺗﻮﻟﻴﺪﮔﺮ ﮔ ﻔﺘﻤﺎﻧ ﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ در آن ﻓﺮد دﮔﺮﺑﺎش از ﺣﻘﻮق ﻣﺪﻧ ﻲ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺎزداﺷﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ و ﻣﺘﺤﻤﻞ اﻧﻮاع آﺳﻴﺐ يﻫﺎ اﺟﺘﻤﺎﻋ ﻲ ﻣﻲ ﺷﻮد . آﻳﺎ ﻫﻴﭻ ﺳﺎزﺷ ﻲ ﻲ ﺑﻴﻦ ﺣﻜﻮﻣﺖ يﻫﺎ دﻳﻨ ﻲ و ﻫﺴﺘ ﻲِ اﺟﺘﻤﺎﻋ ﻲ دﮔﺮﺑﺎﺷﺎن ﺟﻨﺴ ﻲ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻴﺪ؟ آﻳﺎ ﻫﻮﻳﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋ ﻲِ ﭘﺴﺘﻮﻳ ،ﻲ دﮔﺮﺑﺎش ﺟﻨﺴ ﻲِ ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ يا را ﺧﺸﻨﻮد ﻣﻲ ﺳﺎزد و ﺑﺮا ي يو ﺑﺲ اﺳﺖ ؟ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﻪ راه ﻛﺎرﻫﺎ ي ﺳﻴﺎﺳ ﻲ ﺑﺮا ي ﺟﻨﺒﺶ دﮔﺮﺑﺎش ﺟﻨﺴ ﻲ اﻳﺮاﻧ ﻲ ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﻮﻳﻢ و ﺑﻪ ارزﻳﺎﺑ ﻲ ﭘﺴﺘﻮ ﺑﭙﺮدازﻳﻢ.

39 – ره ی ه و ﯾ د و و رو ﻋﺒﺪ ي ﻛﻼﻧﺘﺮي ـ ﺷﻤﺎ درﺳﺖ ﻣ ﻲ ﮔﻮﻳﻴﺪ . ﻣﻦ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﺷﻤﺎ ﻣﺪاﻓﻊ ﺗﻘﻴﻪ و ﺗﺪاوم ﭘﺴﺘﻮ در ﺟﻮاﻣﻊ ﺑﺴﺘﻪ ﻧﻴﺴﺘﻢ . ﺑﻪ ﻋﻘﻴﺪه ي ﻣﻦ، ﺟﻮاﻣﻊ اﺳﻼﻣ ﻲ ﻲ ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪ از ﻫﻤﺎن ﻣﺴﻴﺮ ﻏﺮب، ﻳﻌ ﻲﻨ ﺗﺜﺒﻴﺖ ﺣﻘﻮﻗ ﻲ و ﻋﻠﻨ ﻲ ﺗﻮﺳﻂ ﻗﻮاﻧﻴﻦ، آزاد ي يﻫﺎ ﻣﺪﻧ ﻲ را ﻧﻬﺎدﻳﻨﻪ ﻛﻨﻨﺪ . اﻳﻦ ﻛﺎر اﺣﺘﻴﺎج ﺑﻪ ﻣﺒﺎرزه ي ﮔﺮوﻫ ﻲ و ﻲ ﺻﻨﻔ ﻲ ﻋﻠﻨ ،ﻲ ﺗﺨﺼﺺ ﺣﻘﻮﻗ ،ﻲ و ﺳﺎزﻣﺎن ﻲدﻫ ﮔﺴﺘﺮده دارد . اﻣﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ روﺷﻦ ﻓﻜﺮاﻧ ﻲ ﻛﻪ ﺗﺤﺚ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻧﻈﺮﻳﻪ يﻫﺎ ﻣﺪ روز در داﻧﺸﮕﺎه ﻫﺎ، ﺑﻪ ﺷﺪت ﺑﻪ ﻧﻈﺎم ﺣﻘﻮﻗ ﻲ ﻓﻮرﻣﺎل در ﺟﻮاﻣﻊ ﻟﻴﺒﺮال ﺑﺪﺑﻴﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ و آن را ﺟﺪ ي ﻲﻧﻤ ﮔﻴﺮﻧﺪ . اﻳﻦ روﺷﻦ ﻓﻜﺮان ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﺣﺘﺎ اﮔﺮ ﻗﺎﻧﻮﻧ ﻲ را ﺑﻪ ﻧﻔﻊ زﻧﺎن ﻳﺎ ﻫﻤﺠﻨﺴﮕﺮاﻳﺎن ﺑﻪ ﺛﺒﺖ ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﺪ، ﺑﺎز ﻫﻢ در ﻣﺘﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ و ﻓﺮﻫﻨﮓ و ﺳﻨﺖ، در ﺳﻄﺢ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺧﺮد ( ﻳﺎ ﻣﻴﻜﺮو ) ﺣﻖ ﻛﺸ ﻲ و ﺗﺒﻌﻴﺾ اداﻣﻪ ﭘﻴﺪا ﻣ ﻲ ﻛﻨﺪ و اﺳﺎﺳﺎً اﻳﻦ ﻳﻚ ﺑﺎز ي ﻗﺪرت اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫ ﺮﮔﺰ ﺑﺮايا ش ﭘﺎﻳﺎﻧ ﻲ ﻲ ﻣﺘﺼﻮر ﻧﻴﺴﺖ . ﺗﻨﻬﺎ ﻛﺎر ي ﻛﻪ ﻣ ﻲ ﺷﻮد ﻛﺮد اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻣﺤﻠ ،ﻲ در ﻫﻤﺎن ﺳﻄﺢ ﺧﺮد و ﻣﻴﻜﺮو، در ﻫﺰارﺗﻮﻫﺎ ي ﻫﻤﺎن ﭘﺴﺘﻮﻫﺎ، ﺗﻼش ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ دﺳﺖ ﺑﺎﻻ را در ﺑﺎز ي ﻗﺪرت ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ . اﻳﻦ ﻧﻮع ﻣﺒﺎرزه ( «ﻳﺎ ﺑﺎزي » ) ﻛﺎر ي ﺑﻪ ﻗﺪرت دوﻟﺘ ﻲ و ﻧﻈﺎم ﺣﻘﻮﻗ ﻲ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﺪارد؛ « ﻗﺪرت » را » در ﻫﻤﻪ ﺟﺎ و ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ، در زﺑﺎن و ﺧﺎﻧﻪ و رﺧﺖ ﺧﻮاب ﻣ ﻲ ﺑﻴﻨﺪ . در ﺷﻜﻞ اﻓﺮاﻃ ﻲ اﻳﻦ ﻧﻈﺮﻳﻪ، ﻣﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻓﺮد ﺣﺘﺎ اﺧﺘﻴﺎر ﺳﻮﺑﮋﻛﺘﻴﻮﻳﺘﻪ ي ﺧﻮدﻣﺎن را ﻫﻢ ﻧﺪارﻳﻢ ﻛﻪ ﺑﺨﻮا ﻫﻴﻢ در ﺑﺎز ي ﻗﺪرت اﻋﻤﺎل اراده ﻛﻨﻴﻢ، ﺑﻞ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺧﻮد « ﻗﺪرت » اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ، ﺳﻮﺑﮋﻛﺘﻴﻮﻳﺘﻪ يﻫﺎ ﻣﺎ را ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻲﻣ ﻛﻨﺪ، ﺑﻌﻀ ﻲ راه ﻫﺎ را ﺑﺎز ﻣ ﻲ ﮔﺬارد و ﺑﻌﻀ ﻲ ﻛﻮﭼﻪ ﻫﺎ را ﻣ ﻲ ﺑﻨﺪد، و ﻣﺎ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﮔﺎه ﺑﺎزيِ ﻫﮋﻣﻮﻧ ﻲ را ﻣ ﻲ ﺑﺮﻳﻢ، ﮔﺎه ﻣ ﻲ ﺑﺎزﻳﻢ . ﻲﻧﻤ داﻧﻢ ﺷﻜﻞ ﻋﻤﻠ ﻲ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺒﺎرزه يا در ﻛﺸﻮر ي ﻣﺜﻞ اﻳﺮان ﺑﻪ ﭼﻪ ﺻﻮرت ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد . ﺑﺎﻳﺪ از دوﺳﺘﺎن ﭘﺴﺖ ﻣﺪرن ﺑﭙﺮﺳﻴﻢ . ﻳﺎدم ﻣ ﻲ آﻳﺪ ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ د ر ﻳﻚ ﻛﻨﻔﺮاﻧﺲ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت اﻳﺮاﻧ ،ﻲ ﻧﺎزﻟ ﻲ ﻛﺎﻣﻮر ي ( ﻛﻪ ﻣﻦ از ﻣﺸﺘﺮﻳﺎن ﭘﺮو ﭘﺎ ﻗﺮص وﺑﻼگا ش ﻫﺴﺘﻢ ) در ﻳﻚ ﺳﺨﻨﺮاﻧ ﻲ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﺎ ي اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺷﻜﺎﻳﺖ از ﻧﻬﺎد ﺻﻴﻐﻪ، زن ﻫﺎ ﻣ ﻲ ﺗﻮاﻧﻨﺪ از ﻫﻤﻴﻦ ﺻﻴﻐﻪ ﻃﻮر ي ﺑﻬﺮه ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻛﻪ در ﻋﻤﻞ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﻮد ﺑﻪ اﻣﻜﺎن ﺳﻜﺲ آزاد و ﺗﺸﻔ ﻲ ﻲ ﻛﺎﻣﻞ ﺑﺮا ي زن ﻫﺎ . ﭼﻨﺪ ﻧﻤﻮﻧﻪ و ﻣﺜﺎل ﻫﻢ داﺷﺖ . اﻟﺒﺘﻪ ﻧﺎزﻟ ﻲ اﻳﻦ ﺗﺌﻮر ي ﻫﺎ را از ﻣﺤﻴﻂ آﻛﺎدﻣﻴﻚ ﺗﻮروﻧﺘﻮ ﺻﺎدر ﻣ ﻲ ﻛﻨﺪ، ﻧﻪ از ﺷﻬﺮ ﻗﻢ ﻳﺎ ﻣﺸﻬﺪ ! ﻫﺮﺑﺎر ﻛﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﺮ دﺳﺎﻻر ﻳﻚ ﺗﺎﺑﻮ را ﭘﻴﺶ ﭘﺎ ي ﺷﻤﺎ ﻣ ﻲ ﮔﺬارد، ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ي ﻣﺒﺎرزه ي ﺷﺎخ ﺑﻪ ﺷﺎخ، ﻧﺮم ﻧﺮﻣﻚ وارد ﺑﺎز ي ﻗﺪرت ﻣ ﻲ ﺷﻮﻳﺪ و ﻫﻤﺎن را ﻣ ﻲ ﮔﻴﺮﻳﺪ و ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻣ ﻲ ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﻋﻜﺲ ﺧﻮد . ﻲﻧﻤ داﻧﻢ اﻳﻦ ﺗﻘﻴﻪ اﺳﺖ، ﻳﺎ ﻣﺒﺎرزه ي ﭘﺴﺖ ﻣﺪرن، ﻳﺎ ﺷﻴﻄﻨﺖ ﺳﺮ ﻛﻼس وﻗﺘ ﻲ ﻛﻪ آق ﻣﻌﻠﻢ ﻋﺒﻮس رويا ش را آن ﻃﺮف ﻣ ﻲ ﻛﻨﺪ و ﺷﻤﺎ ﻳﻮاﺷﻜ ﻲ ﻲ ﻛﺎرﻳﻜﺎﺗﻮرش را ﺗﻮ ي دﻓﺘﺮ ﻣ ﻲﻛ ﺸﻴﺪ ﻲوﻟ! ﺑﺮداﺷﺖ ﻣﻦ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻧﻮع « ﻣﺒﺎرزه » ﻗﺎﻋﺪﺗﺎً در ﻫﻤﺎن ﭘﺴﺘﻮﻫﺎ و زﻳﺮ دﻣﺎغ دﻳﻦ ﺳﺎﻻران رو ي ي ﻲﻣ دﻫﺪ . اﻓﺴﺎﻧﻪ ﻧﺠﻢ آﺑﺎد ي ﻣﻌﺘﻘﺪ اﺳﺖ ﺗﺎ ﻗﺒﻞ از ورود ﺗﺠﺪد و ﻣﺪرﻧﻴﺘﻪ ﺑﻪ اﻳﺮان، اﻳﻦ ﭼﻴﺰﻫﺎ ﻧﻮرم و « ﻧﻮرﻣﺎل » ﺑﻮده، ﻧﻪ ﺗﺎﺑﻮ . ﭘﺴﺘﻮﻳ ﻲ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺘﻪ . ﻓﻀﺎ ي ﻫﻮﻣﻮاروﺗﻴﻚ ﻋﺎد ي و ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮده اﺳﺖ و ﻗﺒﺤ ﻲ ﻧﺪاﺷﺘﻪ، ﻣﺠﺎزات ﺷﺪﻳﺪ ي ﻫﻢ ﻧﺪاﺷﺘﻪ اﺳﺖ . اﻫﻞ ﻟﻮاط اﻟﺰاﻣﺎً ﺑﻪ ﺟﻬﻨﻢ ﻧﻤ ﻲ رﻓﺘﻨﺪ ! ﺑﻪ يﺟﺎ آن ﻛﻪ ﻛﺎﺳﻪ ﻛﻮزه ﻫﺎ را ﺑﺮ ﺳﺮ اﺳﻼم ﺑﺸﻜﻨﻴﻢ، ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺮزﻧﺶ را ﻣﺘﻮﺟﻪ ي ﻣﺪرﻧﻴﺘﻪ ﺑﻜﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻫﻮﻣﻮﻓﻮﺑﻴﺎ را، و ﻧﮕﺎه ﻣﺮد اروﭘﺎﻳ ﻲ ﺑﻪ ﻲ زن ﻫﺎ را، ﺑﻪ ﻛﺸﻮر ﻣﺎ وارد ﻛﺮده، و ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻓﻜﻞ و ﻛﺮاوات و ادوﻛﻠﻦ و رﻳﺶ ﺗﺮاش، ﺗﻮ ي ﺧﻤﻴﺮه ي ﻣﺎ ﻣﺮدﻫﺎ ي ﻣﺘﺠﺪد و ﻏﺮب زده ﻓﺮوﻛﺮده اﺳﺖ . ﻛﺎﺳﻪ ﻛﻮزه اﻫﺎ ر ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺪرﻧﻴﺘﻪ ﺑﺸﻜﻨﻴﺪ ! ﻃﺒﻖ اﻳﻦ دﻳﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ، ﻣﻦ ِ ﻫﺘﺮوﺳﻜﺴﻮآل ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ وﺻﻠﻪ ي ﻧﺎﺟﻮرم و آﻧﻮرﻣﺎل؛ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺑﻮﻣ ﻲ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻃﺒﻴﻌ ﻲ ﺧﺎﻧﻪ ي دﮔﺮﺑﺎﺷﺎن اﺳﺖ . و اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻬﺸﺖ ﻫﻢ ﭘﺮ از ﻏﻠﻤﺎن و ﻏﻼم ﺑﭽﮕﺎن ﺧﻮش ﺳﻴﻤﺎ ! ( دﻗﺖ ﻣ ﻲ ﻛﻨﻴﺪ ﺣﺘﺎ اﻳﻦ ﻧﺴﺨﻪ از دﮔﺮﺑﺎﺷ ِﻲ ﺑﻮﻣ ﻲ ﻫﻢ ﻣﺨﺘﺼﺮ ي ﻣﺮداﻧﻪ اﺳﺖ و ﻟﺰﺑﻴﻦ ﻫﺎ را زﻳﺮﺳﺒﻴﻠ ﻲ ﻛﻨﺎر ﻣ ﻲ ﮔﺬارد ! اﺳﻢ اش را ﻧﮕﺬارﻳﺪ ﺑﭽﻪ ﺑﺎزي !) ﻣﻦ اﻣﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ يﻫﺎ ﺧﺎﻧﻢ ﻧﺠﻢ آﺑﺎد ي را دوﺳﺖ دارم . در ﻣﻴﺎن ﺧﺎﻧﻢ يﻫﺎ آﻛﺎدﻣﻴﻚ اﻳﺮاﻧ ﻲ ( و اﻟﺒﺘﻪ آﻗﺎﻳﺎن آﻛﺎدﻣﻴﻚ اﻳﺮاﻧﻲ) ، او ذﻫﻦ ﺗﺌﻮرﻳﻚ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ يا د ارد، ﺧﻴﻠ ﻲ ﺗﻴﺰﻫﻮش اﺳﺖ . ﺣﻤﻴﺪ ﭘﺮﻧﻴﺎن ـ ﺧﻮاﺳﺘﻪ يﻫﺎ داﻧﺸﺠﻮﻳﺎن ﻋﻤﻼ واﻛﻨﺸ ﻲ ﺑﻪ درﺧﻮاﺳﺖ يﻫﺎ /ﭘﺪر ﺣﻜﻮﻣﺖ اﺳﺖ، و ﻫﺮ ﺟﺎ ﻣﺎﻧﻌ ﻲ ﺑﺮا ي آزادي يﻫﺎ ﻣﺪﻧ ﻲ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد داﻧﺸﺠﻮﻳﺎن ﻫﻤﺎن ﺟﺎ ﺣﻀﻮر ﻣﻲ ﻳﺎﺑﻨﺪ و اﻋﺘﺮاض ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ؛ دﻓﻦ ﭼﻨﺪ ﺷﻬﻴﺪ در داﻧﺸﮕﺎه، آزادي داﻧﺸﺠﻮﻳﺎن دﺳﺘﮕﻴﺮﺷﺪه، " ﻣﺮگ ﺑ ﺮ دﻳﻜﺘﺎﺗﻮر" . زﻧﺎن ﻫﻢ ﻛﻤ ﺎﺑﻴﺶ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ وﺿﻊ دﭼﺎرﻧﺪ؛ ﺑﺮاﺑﺮ ي ﻗﺎﻧﻮﻧ ﻲ در زﻣﻴﻨﻪ يﻫﺎ ارث و ﺗﺤﺼﻴﻼت و ﺣﻘﻮق ﻛﺎر ي و ﺣﻀﻮر اﺟﺘﻤﺎﻋ ﻲ – ﻛﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺳﺮاﺳﺮ ﻏﻴﺮﺟﻨﺴ ﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﺘ ﻲ ﺟﻨﺴ ﻲ زداﻳ ﻲ ﻫﻢ ﺷﺪه اﺳﺖ . اﭘﻮزﻳﺴﻴﻮن يﻫﺎ ﺧﺎرج از ﻛﺸﻮر ﺣﻜﺎﻳﺘ ﻲ ﻳﺎس آورﺗﺮ دارﻧﺪ؛ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰ ي ي را ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤ ﻲ ﺑﻴﻨﻨﺪ و ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ي ﻣﻄﺎﻟ ﺒﻪ ﻧﻤﻲ داﻧﻨﺪ، ﺑﻞ ﻛﻪ آب ﺑﺮ آﺳﻴﺎب ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎﻧﻪ/ ﻧﺮﻳﻨﻪ ي " ﻣﺮد اﻳﺮاﻧﻲ" ﻣﻲ رﻳﺰﻧﺪ . ﻫﻴﭻ ﺟﻨﺒﺸ ﻲ را ﻧﻤﻲ ﺑﻴﻨﻴﻢ ﻛﻪ آزاد ي ﺟﻨﺴ ﻲ را ﻣﻄﺎﻟﺒﻪ ﻛﻨﺪ، ﮔﻮﻳ ﻲ آزاد ي ﺗﻨﻬﺎ و ﺗﻨﻬﺎ در آزاد ي ﺳﻴﺎﺳ ﻲ ﺧﻼﺻﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد و ﻫﻤﻴﻦ ﻛﺎﻓ ﻲ اﺳﺖ . آﻳﺎ ﺣﻜﻮﻣﺖ دﻣﻮﻛﺮاﺗﻴﻚ اﻳﺮاﻧ ﻲ ﻲ ﺗﻮان رو ﺑﺮوﺷﺪن ﺑﺎ اﻳﺪه ي آزاد ي ﺟﻨﺴ ﻲ را دارد؟ آﻳﺎ در آن ﺣﻜﻮﻣﺖ اﻳﺮاﻧ ،ﻲ ﺣﻘﻮق ﺟﻨﺴ ﻲ اﻓﺮاد داﻧﺴﺘﻪ و ﻣﺤﺘﺮم ﺷﻤﺮده ﻣﻲ ﺷﻮد؟ ﻣﻦ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺑﺎ ﺣﻤﺎﻳﺖ از ﺟﻨﺒﺶ دﮔﺮﺑﺎش ﺟﻨﺴ ،ﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻴﻢ دﻣﻮﻛﺮاﺳﻲ يا ﻛﺎﻣﻞ ﺗﺮ و دﻣﻮﻛﺮات ﺗﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ــ ﭼﻨﺎن ﭼﻪ ﺗﺼﻮر ﻣﺎ از ﺣﻜﻮﻣﺖ آﻳﻨﺪه، ﺗﺼﻮر ي ي دﻣﻮﻛﺮاﺗﻴﻚ ﺑﺎﺷﺪ. ﺪﺒﻋ ي ﻛﻼﻧﺘﺮي ـ ﺷﻤﺎ دارﻳﺪ ﺑﻪ ﻳﻜ ﻲ از ﻏﺎﻣﺾ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﺴﺎﻳﻞ در رواﺑﻂ اﺟﺘﻤﺎﻋ ﻲ اﺷﺎره ﻣ ﻲ ﻛﻨﻴﺪ ــ ﺗﻐﻴﻴﺮ ارزش ﻫﺎ و ﻫﻨﺠﺎرﻫﺎ ي ﻓﺮﻫﻨﮕ ﻲ در

40 – ره ی ه و ﯾ د و و رو رواﺑﻂ ﺟﻨﺴ ﻲ ــ ﭼﻴﺰ ي ﻛﻪ ﺣﺘﺎ در ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ ﺗﺮﻳﻦ ﺟﻮاﻣﻊ ﻫﻢ ﻫﻨﻮز ﻣﺴﺄﻟﻪ ﺳﺎز اﺳﺖ . در ﺗﺎرﻳﺦ رادﻳﻜﺎﻟﻴﺴﻢ ﻣﺪرن، ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻲﻫﺎﻳ در اﻳﻦ ﻣﺴﻴﺮ داﺷﺘﻪ اﻳﻢ ، دﺳﺖ ﻢﻛ از زﻣﺎن اﻧﻘﻼب ﻛﺒﻴﺮ ﻓﺮاﻧﺴﻪ، ﻳﺎ از زﻣﺎن ژرژ ﺳﺎﻧﺪ ﻣﺜﻼً، ﻳﺎ ﻧﻴﻬﻴﻠﻴﺴﺖ يﻫﺎ اﻧﻘﻼﺑ ﻲ روﺳ ﻲ اواﺧﺮ ﻗﺮن ﻧﻮزدﻫﻢ ﻛﻪ ﻫﻴﭙ ﻲ ﻫﺎ و ﻫﺎ ﻲ ﭘﺎﻧﻜﻬﺎ ي آن دوره ﺑﻮدﻧﺪ، ﻳﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪ يﻫﺎ ﻛﺴﺎﻧ ﻲ ﻣﺜﻞ ﻟﻮﺋﻴﺰ ﺑﺮاﻳﺎﻧﺖ ( ﻫﻤﺴﺮ ﺟﺎن رﻳﺪ ) در اواﻳﻞ ﻗﺮن ﺑﻴﺴﺘﻢ در ﻣﺤﻠﻪ ي ﮔﺮﻳﻨﻴﭻ وﻳﻠﺞ ﺷﻬﺮ ﻧﻴﻮﻳﻮرك، ﻳﺎ ا ﻧﻮاع ﺗﺠ ﺮﺑﻪ يﻫﺎ آزاد ي ﺟﻨﺴ ﻲ در رادﻳﻜﺎﻟﻴﺴﻢ ﺳﺎل يﻫﺎ 1960 در آﻣﺮﻳﻜﺎ و اروﭘﺎ . در رادﻳﻜﺎﻟﻴﺴﻢ ﭼﭗ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻔﻬﻮم اﻧﻘﻼب و رﻫﺎﻳ ﻲ ﺟﺎﻣﻌﻪ، ﺑﺎ اﻧﻘﻼب ﺟﻨﺴ ﻲ ﻗﺮاﺑﺖ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ . اﻳﻦ ﻫﺎ ﻫﻤﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪ يﻫﺎ ﺗﻠﺦ وﺷﻴﺮﻳﻨ ﻲ ﺑﻮده اﻧﺪ ﻛﻪ درﺟﻪ ي ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺷﺎن در ﭘﻴﻮﻧﺪدادن ﺗﺌﻮر ي و ﭘﺮاﺗﻴﻚ ﻣﺤﺪود ﺑﻮد ه اﺳﺖ . اﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ يا اﺳﺖ ﻛﻪ از ﻧﻬﺎد اﺟﺘﻤﺎﻋ ﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﺬر ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﮔﺎﻫ ﻲ ﻲ اﺟ ﺘﻤﺎﻋ ،ﻲ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ارزش ﻫﺎ و روان اﺟﺘﻤﺎع . ﭼﻴﺰﻫﺎﻳ ﻲ ﻛﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮﺷﺎن ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺳﺎل ﻫﺎ ﺑﻞ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﻧﺴﻞ ﻫﺎ ﺑﻪ درازا ﺑﻜﺸﺪ . اﻳﻦ ﭼﻴﺰﻫﺎ را ﺑﺎ ﺑﺨﺶ ﻧﺎﻣﻪ، «ﺑﺎ ﭘﺎﻟﻴﺴﻲ » دوﻟﺘ ،ﻲ ﻲﻧﻤ ﺷﻮد ﻋﻮض ﻛﺮد ، ﻛﺎر « اﭘﻮزﻳﺴﻴﻮن ﺧﺎ رج از ﻛﺸﻮر » ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺖ . ﭼﻴﺰ ي ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻧﻴﺮوﻫﺎ ي ﺳﻴﺎﺳ ﻲ ﻳﺎ روﺷﻦ ﻓﻜﺮان آن را ﺗﺠﻮﻳﺰ ﻛﻨﻨ ﺪ و ﻧﺴﺨﻪ ﺑﭙﻴﭽﻨﺪ و ﺑﻌﺪ ﺗﺤﻮﻻت ﺟﺎ ﺑﻴﻔﺘﺪ . اﻳﻦ ﺗﺤﻮﻻت ﺑﺎﻳﺪ در ﺗﺠﺮﺑﻪ ي زﻳﺴﺘ ﻲ اﻧﺴﺎن ﻫﺎ ﺑﻪ ﺗﺪرﻳﺞ رﺳﻮب ﻛﻨﺪ، در اﺛﺮ ﻣﻌﺎﺷﺮت ﻫﺎ، ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ يﻫﺎ ﭼﻨﺪﻓﺮﻫﻨﮕ ،ﻲ دوﺳﺘ ﻲ ﻫﺎ، ﻋﺎﺷﻘ ﻲ ﻫﺎ و ﻓﺪاﻛﺎر ي ﻫﺎ، ﺑﻪ ﻣﺮور و ﻃ ﻲ زﻣﺎن؛ از راه ﺗﻮﻟﻴﺪات ﻓﺮﻫﻨﮕ ،ﻲ از راه ﻫﻨﺮ، رﻣﺎن، ﺳﻴﻨﻤﺎ، از راه ﺷﻌﺮ، ﻣﺜﻼً ﺷﻌﺮﻫﺎ ي دﮔﺮﺑﺎش ﺳﺎﻗ ﻲ ﻗﻬﺮﻣﺎن . ﺗﺎ آن زﻣﺎن ﻛﻪ اﻳﻦ ﭼﻴﺰﻫﺎ ﺑﻪ ﺗﺪرﻳﺞ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ آﮔﺎﻫ ﻲ اﺟﺘﻤﺎﻋ ﻲ ﺑﺸﻮد، ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ از ﺣﻘﻮق ﻓﻮرﻣﺎل و ﻧﻬﺎدﻳﻨﻪ ﻛﺮدن آن ﻫﺎ دﻓﺎع ﻛﻨﻴﻢ . ﻫﻤﻴﻦ ﻫﻢ ﺑﺮا ي دﮔﺮﺑﺎﺷﺎن دﺳﺘﺎ ورد ﻛﻤ ﻲ ﻧﻴﺴﺖ .

41 – ره ی ه و ﯾ د و و رو وب ﻻگ ﺧﻮاﻧﻲ رﺳﻮل

ﺳﺎﻋﺘﻲ در ﻛﺎﻓﻪ ﺑﺎ آرﻳﺎ : /http://www.cafefasl.blogfa.com زﻣﺎن زﻳﺎدي از ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪن اﺟﺒﺎري وﺑﻼگ « ﺟﺴﺖ وﺟﻮ ﮔﺮ ﻋﺸﻖ » ﻧﻤﻲ ﮔﺬرد؛ وﺑﻼﮔﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ اوﻟﻴﻦ ﭘﺴﺖ در دي ﻣﺎه 85 ﭘﺎ ﺑﻪ ﻋﺮﺻﻪ دﻧﻴﺎي وﺑﻼگ ﻫﺎي دﮔﺮﺑﺎش ﮔﺬاﺷﺖ، در ﻣﺪت ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺧﻮﻳﺶ، وﺑﻼﮔﻲ ﻓﻌﺎل ﺑﻮد . ﺧﺎﻃﺮه ي داﺳﺘﺎن ﻫﺎي رﻣﺎﻧﺘﻴﻚ ﻓﻠﻴﭗ و وﻳﻜﺘﻮر ﻫﻨﻮ ز ﺑﺮاي ﺧﻮاﻧﻨﺪﮔﺎن ﺳﺎﺑﻖ اﻳﻦ وﺑﻼگ زﻧﺪه اﺳﺖ ... آرﻳﺎ، ﻣﺘﻮﻟﺪ اردﻳﺒﻬﺸﺖ ﻣﺎه 1365 ، ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه ي وﺑﻼگ « ﺟﺴﺖ وﺟﻮ ﮔﺮ ﻋﺸﻖ » ﻛﻪ ﺑﻌﺪ از ﻓﻴﻠﺘﺮ ﺷﺪن ، وﺑﻼگ ﺟﺪﻳﺪ « ﺟﺴﺖ وﺟﻮ ﮔﺮ ﻋﺸﻖ در راه» را ﺳﺎﺧﺖ و ﺑﻌﺪ از آن ﻧﺎم وﺑﻼگ ﺧﻮد را ﺑﻪ « ﺟﺴﺖ وﺟﻮ ﮔﺮ ﻋﺸﻖ در آرام ﻛﺪه » و « ﻧﻘﺎل ﻋﺸﻖ» ﺗﻐﻴﻴﺮ داد، ﺑﻌﺪ از آن ﺑﻪ دﻻﻳﻠﻲ ﻛﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﻔﺖ، وﺑﻼگ ﭘﻴﺸﻴﻦ ﺧﻮد را ﺑﺴﺖ و وﺑﻼگ ﺟﺪﻳﺪي ﺑﺎ ﻋﻨﻮان « ﻳﻜﻤﻲ ﺻﻮرت ﺣﺴﺎب در ﻛﺎﻓﻪ اي ﺧﺴﺘﻪ» را ﺑﺎز ﻛﺮد . . ﻣﺘ ﻦ زﻳﺮ ﻫﺪﻳﻪ اي اﺳﺖ از آرﻳﺎ ﺑﻪ ﺧﻮاﻧﻨﺪﮔﺎن ﭼﺮاغ : : " اﻧﺴﺎن ﻫﺎ ﻫﻤﮕﻲ ﻏﺮق در ﻛﺎر ﺑﻮدﻧﺪ . ﻣﺮﻛﻮري داﺷﺖ در آﺳﻤﺎن ﻫﺎ ﭘﺮواز ﻣﻲ ،ﻛﺮد ﺑﺎ ﻛﻔﺶ ﻫﺎي ﺑﺎﻟﺪارش ، ﺗﺎ از ﺗﻤﺎم دﻧﻴﺎ ﺑﺮاي ﺧﺪاﻳﺎن ﺧﺒﺮ ﺑﻴﺎورد ... دﻳﻮﻧﻴﺴﻮس ﺟﺎما ش را ﭘﺮ از ﺷﺮاب ﻛﺮد و ﺳﺮ ﻛﺸﻴﺪ ... ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎ ﺑﻮد ﻛﻪ داﺷﺖ ﺑﺎ وﻧﻮس ﺎﻳﺒز رو درﺑﺎره ي ﻣﺮدي ﺣﺮف ﻣﻲ زد ﻛﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﻣﺮدي دﻳﮕﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد؛ وﻧﻮس اﻋﺘﻘﺎد داﺷﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﺮد را ﺑﺎﻳﺪ ﺧﺪاﻳﺎن ﺗﻨﺒﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪ ؛ ﭼﻮن ﻋﺸﻘﻲ ﻣﻤﻨﻮﻋﻪ را ﺑﻪ دوش ﻣﻲ ﻛﺸﻴﺪ ! اﻣﺎ دﻳﻮﻧﻴﺴﻮس اﻳﻦ اﻋﺘﻘﺎد را ﻧﺪاﺷﺖ . دﻳﻮﻧﻴﺴﻮس ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ﭼﻮن اراس ﺑﺰرگ اﻳﻦ راﺑﻄﻪ را ﻣﻨﻊ ﻧﻜﺮده ، ﺣﺘﺎ از آن در ﻣﺠﻤﻊ ﺧﺪ اﻳﺎن اﻟﻤﭗ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻫﻢ ﻛﺮده، ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ آن ﻣﺮد ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻨﺪ . . وﻧﻮس در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻨﺪﻳﺪ ﮔﻔﺖ : اي ﭘﺴﺮ زﺋﻮس ﻫﻤﻪ ﻣﻲ داﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺟﺎم ﺷﺮاب را ﺑﻪ آن ﻣﺮد دادي و اراس ﺑﺎ ﻛﻤﺎنا ش ﻗﻠﺐ ﻣﻌﺸﻮق را ﻧﺸﺎﻧﻪ رﻓﺖ ! ﺷﻤﺎ دوﺗﻦ دﻳﮕﺮ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﻛﻤﻚ را ﺑﻪ آن ﻫﺎ ﻛﺮده اﻳﺪ، ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻢ ﻫﺮا ي ﺑﺰرگ از اﻳﻦ ر ﻓﺘﺎر ﺷﻤﺎ ﺧﺸﻨﻮد ﺑﺎﺷﺪ ! ! دﻳﻮﻧﻴﺴﻮس در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ در ﻓﻜﺮ ﻓﺮو ﻣﻲ رﻓﺖ ﮔﻔﺖ : ﺧﻮاﻫﺮ زﺋﻮس ﻗﺪرت ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ اراس را ﻧﺪارد ... اراس ﺧﻮد ﻋﺸﻖ اﺳﺖ ! در ﻫﻤﻴﻦ ﻫﻨﮕﺎم ﻣﺮﻛﻮري ﺳﺮاﺳﻴﻤﻪ وارد اﻟﻤﭗ ﺷﺪ . . دﻳﻮﻧﻴﺴﻮس ﮔﻔﺖ : ﺗﻮ را ﭼﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد ﭘﺴﺮ زﺋﻮس؟ ﻣﺮﻛﻮري ﮔﻔﺖ : اﻣﺮوز داﻳﺎن ﺑﻪ رﻫﺒﺮ ي ﻫﺮاي ﻣﺎدر، ﻣﻌﺸﻮ ق آن ﻣﺮد را ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻪ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻛﺮدﻧﺪ ... ﻫﺮا ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮد ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﺠﺎزات ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﻣﺠﺎزات اﺳﺖ . . اراس از ﺑﺎﻻي ﻗﺼﺮ ﺧﻮد ﻏﺮﻳﺪ ... دﻳﻮﻧﻴﺴﻮس و وﻧﻮس ﮔﺮﻳﺴﺘﻨﺪ ... آري ... ﺧﺪاﻳﺎن ﺑﻪ ﺣﺎل آن ﻣﺮدك ﺑﻴﭽﺎره ﮔﺮﻳﺴﺘﻨﺪ . وﻟﻲ اراس از ﻫﺮا ﻛﻴﻨﻪ ﺑﻪ دل داﺷﺖ ... ﺧﺪاﻳﺎن زﻣﺎﻧﻲ ﻣﻲ ﮔﺮﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﻛﺴﻲ دل ﻋﺎ ﺷﻘﻲ را ﺑﺸﻜﻨﺪ!" رﺳﻮل : ﺑﺎﻳﺪ اﺳﺎﻃﻴﺮ ﻳﻮﻧﺎن ﺑﺮا ي ات ﺟﺎﻟﺐ ﺑﺎﺷ ،ﻨﺪ ﻣﻲ ﺷﻮد از دﻳﻮﻧﻴﺴﻮس ﺑﺮاي ﻣﺎ ﺑﮕﻮﻳﻲ ؟ ؟ آرﻳﺎ : دﻳﻮﻧﺴﻴﻮﻳﺲ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﺸﻖ و ﺷﺮاب اﺳﺖ و اﻟﺒﺘﻪ، ﺧﺪاوﻧﺪي ﻛﺎﻣﻼ ﺧﺮدﻣﻨﺪ ﻛﻪ در ادﺑﻴﺎت ﮔﺬﺷﺘﻪ ي اﻳﺮان او را دﻳﺠﺎﻧﻮس ﺣﻜﻴﻢ ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ . اﻳﻦ ﺧﺪاوﻧﺪﮔﺎر، در ﻛﻨﺎر وﻧﻮس ﻛﻪ اﻟﻬﻪ ي ﻋﺸﻖ اﺳﺖ ، در ﻣﻴﺎن ﺧﺪاﻳﺎن " اﻟﻤﭗ" اﻳﻔﺎي ﻧﻘﺶ ﻣﻲ .ﻛﺮد .ﻛﺮد

42 – ره ی ه و ﯾ د و و رو رﺳﻮل ﺮاﭼ: ﺟﺴﺖ وﺟﻮ ﮔﺮ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ دﻧﻴﺎي ﻣﺠﺎزي آورده ﺷﺪ؟ ﻫﻨﻮز ﺑﻌﻀﻲ از ﺧﻮاﻧﻨﺪﮔﺎن وﺑﻼگ ﺳﺎﺑﻖا ت داﺳﺘﺎن « ﻓﻠﻴﭗ و وﻳﻜﺘﻮر » را ﺑﻪ ﻳﺎد دارﻧﺪ، ﻳﻚ داﺳﺘﺎن ﺑﻪ زﺑﺎن ﺳﺎده از ﻋﺸﻖ ﭘﺎك دو ﻫﻢ ﺟﻨﺲ، ﻫﻨﻮز ﻫﻢ اﻳﻦ داﺳﺘﺎن را اداﻣﻪ ﻣﻲ دﻫﻲ ؟ ؟ آرﻳﺎ : ﺟﺴﺖ وﺟﻮ ﮔﺮ ﻋﺸﻖ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ از ﻧﺎما ش ﺑﺮ ﻣﻲ ،آﻳﺪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻳﻚ ﻋﺸﻖ ﻣﻲ ﮔﺸﺖ؛ داﺳﺘﺎن « ﻓﻴﻠﻴﭗ و وﻳﻜﺘﻮر » ﻛﻪ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮان ﺟﺴﺖ وﺟﻮ ﮔﺮ ﻋﺸﻖ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﺪ، ﺑﻌﺪ از ﻛﺸﻒ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺑﺎﻳﮕﺎﻧﻲ رﻓﺖ، اﻟﺒﺘﻪ در داﺳﺘﺎن ﭘﺮدازي ﻛﺎﻣﻼ ﺳﻌﻲ ﻛﺮدم ﺗﺎ روﺣﻴﺎت ﺧﻮدم را ﻧﻤﺎﻳﺎن ﻛﻨﻢ، و ﺧﻮب ﺣﺎﻻ ﺮدﻳﮕ آن ﻗﺪر آﻣﺎدﮔﻲ ﻧﺪارم ﻛﻪ ﺑﺘﻮﻧﻢ دوﺑﺎره آن روﺣﻴﻪ را دوﺑﺎره ﺑﺎزﺳﺎزي ﻛﻨﻢ . . رﺳﻮل : ﭼﻲ ﺷﺪ ﺟﺴﺖ وﺟﻮ ﮔﺮ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ آﺧﺮ ﺧﻂ رﺳﻴﺪ؟ ﭼﻲ ﻛﻢ داﺷﺖ ﻛﻪ ﻧﺘﻮا ﻧﺴﺖ ﺑﺮا ي ﺗﻮ ﻛﺎﻓﻲ ﺑﺎﺷ ﺪ و رﻓﺖ؟ آرﻳﺎ : ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻢ ، ﺟﺴﺖ وﺟﻮ ﮔﺮ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻋﺸﻖ ﻣﻲ ﮔﺸﺖ ﻛﻪ ﻋﺸﻖ را ﻳﺎﻓﺖ، ﭘﺲ دﻳﮕﺮ ﺟﺴﺖ وﺟﻮ ﻳﻲ در ﻛﺎر ﻧﺒﻮد ، ﭘﺲ ﺷﺪ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻧﻘﻞ ﻋﺸﻖ را ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ؛ ﻧﻘﺎل ﻋﺸﻖ ، ﭘﺲ از آن ﻛﻪ از آرام ﻛﺪه ي دل، ﺑﻴﺮونا ش راﻧﺪﻧﺪ ! دﻳﮕﺮ ﻧﻘﺎل ﻫﻢ ﻧﺒﻮد ! ! رﺳﻮل : ﺣﺎﻻ از ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻴﺮون ﻣﻲ ﻢﻴﻳآ ، ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﻲ ور ﻳﻢ درون ﻳﻚ ﻛﺎﻓﻪ ي ﮔﺮم و دﻟﭙﺬﻳﺮ ! ﻳﻚ ﻣﺤﻴﻂ ﻧﻴﻤﻪ ﺗﺎرﻳﻚ، ﺧﻮدت ﭼﻪ ﻃﻮري آن رو ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ؟ رﻳﺎآ : ﻳﻚ ﻛﺎﻓﻪ ﻣﺨﺼﻮص ﻫﻢ ﺟﻨﺲ ﮔﺮاﻳﺎن ، ﻛﻪ ﻻزم ﺑﻪ ذﻛﺮ اﺳﺖ در اﻳﻦ ﻛﺎﻓﻪ ، از ﻫﻤﻪ ي اﻓﺮاد ، ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ي ﮔﺮاﻳﺶ ﻫﺎ ﭘﺬﻳﺮاﻳﻲ ﻣ ﻲ ،ﺷﻮد ﻪﺑ ﺷﺮط اﺣﺘﺮام ﺑﻪ آرا و ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻫﻤﻪ؛ در اﻳﻦ ﻛﺎﻓﻪ اﺳﺘﻌﻤﺎل دﺧﺎﻧﻴﺎت در ﺣﺪ اﻧﻮاع ﺳﻴﮕﺎر و ﭘﻴﭗ آزاد ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ ! ! رﺳﻮل : اﻳﻦ ﻋﻨﻮاﻧﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻛﺎﻓﻪ ﺗﻮي وﺑﻼگ ﻫﻢ ﻧﻮﺷﺘﻲ ، درﺳﺖ اﺳﺖ ؟ ؟ آرﻳﺎ : ﺑﻠﻪ اﻳﻦ ﻫﻤ ﺎن اﺳﺖ ، ﻓﻜﺮ ﻛﺮدم ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻌﺮﻓ ﻲ ﻛﺎﻓﻪ ﻣﻦ ﺑﺎﺷ .ﺪ .ﺪ رﺳﻮل : ﭼﻲ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻛﺎﻓﻪ ﺑﺎز ﺷﺪ؟ دﻟﻴﻞ ﺑﺮﮔﺸﺖتا ، آن ﻫﻢ ﺑﺎ ﻛﺎﻓﻪ ﻛﻪ ﺧﻴﻠﻲ از ﺟﺴﺖ وﺟﻮ ﮔﺮ ﻋﺸﻖ ﻓﺎﺻﻠﻪ دار د در ﭼﻴ ؟ﺴﺖ ؟ﺴﺖ :آرﻳﺎ ﺧﻮب ﻧﻤﻲ اﺗﻮ ﻧﺴﺘﻢ ﻧﺒﺎﺷﻢ، ﭘﺲ ﺷﺮوع ﻛﺮدم ﺑﺎ ﻳﻚ وﺑﻼگ دﻳﮕ ﺮ، ﻛﻪ آن ﺟﺎ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺧﻮدم ﻫﺴﺘﻢ ... .آرﻳﺎ ﻛﺎﻓﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻫﻤﻴﺸﻪ از ﻣﺤﻴﻂ ﻧﻴﻤﻪ ﺧﺼﻮﺻﻲ ش ﻟﺬت ﻣﻲ ﺑﺮم؛ ﻛﺎﻓﻪ ﻣﺤﻞ ﻧﻮﺷﻴﺪن و ﮔﺮدﻫﻤﺎ ﻳﻲ اﻓﺮادي اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻳﻚ آراﻣﺶ ﻧﺴﺒﻲ ﺑﻌﺪ از ﻛﺎر روزاﻧﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ . . رﺳﻮل «: ﻳﻜﻤﻲ ﺻﻮرﺗﺤﺴﺎب در ﻛﺎﻓﻪ ﺧﺴﺘﻪ ،» ﭼﻲ ﺷﺪ اﻳﻦ اﺳﻢ را اﻧﺘﺨﺎب ﻛﺮدي ؟ ؟ آرﻳﺎ ﻋ: ﻨﻮان ﻛﺎﻓﻪ در ﻳﻚ ﺷﺐ ﺑﺎ ﻳﻜﻲ از دوﺳﺘﺎن وﺑﻼگ ﻧﻮﻳﺲا م اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪ، ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻛﺎﻣﻼ ﺳﻮررﺋﺎل ﻫﺮ آن ﭼﻪ ﺑﻪ ذﻫﻦ ﻣﺎن ﻣﻲ آﻳﺪ را ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ ، و در ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺟﻤﻠﻪ ي ﻣﻌﻨﺎ دار ﺑﺮﺳﻴﻢ . . رﺳﻮل : اوﻟﻴﻦ ﭘﺴﺖا ت ﺗﻮي ﻛﺎﻓﻪ ﻛﻲ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ ؟ ؟ آرﻳﺎ : اوﻟﻴﻦ ﭘﺴﺖ ﻛﺎﻓﻪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻗﺒﻞ از ﺗﺎﺳﻴﺲ ﻛﺎﻓﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد ، زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻓﻬ ﻤﻴﺪم ﻋﺸﻖا م ﺑﻪ ﻣﻦ ﭘﺎﻳﺒﻨﺪ ﻧﻴﺴﺖ ... اﻣﺎ ﻛﺎﻓﻪ ﺑﺎ آن ﻧﻮﺷﺘﻪ در ﭘﻨﺠﻢ آﺑﺎن ﻣﺎه 87 ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻛﺎر .ﻛﺮد .ﻛﺮد رﺳﻮل : ﭼﻘﺪر از زﻧﺪﮔﻲ ﺷﺨﺼﻲ ﺗﻮ در روﻧﺪ ﻛﺎري ﻛﺎﻓﻪ ﺗﺎﺛﻴﺮ دار د ؟ ؟ د آرﻳﺎ : ﻫﻤﻪ ي ﭘﺴﺖ ﻫﺎي ما ﺑﺮ اﺳﺎس اﺗﻔﺎﻗﺎﺗﻲ ﻛﻪ ﺑﺮا يا م ﻣﻲ اﻓﺘ ﻨﺪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﻲﺷ ﻮﻧﺪ، و در ﺣ ﻘﻴﻘﺖ راﺑﻄﻪ ي ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﺎ زﻧﺪﮔﻲ واﻗﻌﻲ ﻣﻦ .ﻧﺪدار .ﻧﺪدار ﻣﻦ رﺳﻮل : اﮔﻪ ﻳﻚ روز ﺑﺒﻴﻨﻲ ﺗﻌﺪاد ﺑﺎزدﻳﺪ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎن وب ﻻگ ﺑﻪ ﻫﺮ دﻟﻴﻠﻲ ﺑﻪ ﻧﺰدﻳﻚ ﺻﻔﺮ رﺳﻴﺪه، آن روز ﭼﻪ ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﻲ؟ آرﻳﺎ ﺗﻌ: ﺪاد ﺑﺎزدﻳﺪﻛﻨﻨﺪﮔﺎن ﺑﺮاي ﻫﺮ وﺑﻼگ ﻧﻮﻳﺴﻲ ﻣﻬﻢ ﻫﺴﺖ و ﻫﺮ ﻛﺲ ﻛﻪ ﺑﮕ ﻮﻳﺪ ﻧﻴﺴﺖ، دروغ ﮔﻔﺘﻪ؛ اﮔﺮ ﺗﻌﺪادﺷﺎ ن ﭘﺎﻳﻴ ﻦ ﺑﺎﺷﺪ، ﻧﮕﺎﻫ ﻲ ﺑﻪ ﻲ ﭘﺴﺖا م ﻣﻲ ﻧﺪازم و ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺑﻌﺪي را ﺟﺬاب ﺗﺮ ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ. رﺳﻮل : ﭼﻘﺪر ﻛﺎﻣﻨﺖ ﻫﺎي دﻳﮕﺮان ﺑﺮاﻳﺖ ﻣﻬﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ ؟ ﺑﻪ اﻳﻦ رﺳﻢ ﺑﻴﻦ ﺑﻼﮔﺮﻫﺎ آﺷﻨﺎﻳﻲ ، ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮاي ﻛﺴ ﺎﻧ ﻲ ﻛﺎﻣﻨﺖ ﻣﻲ ﮔﺬارﻧ ﺪ ﻛﻪ ﺑﺮا ي ﺎﺷ ن ﺎﺷ ي ﻛﺎﻣﻨﺖ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﺪ . . ﺪ آرﻳﺎ ﺑﻪ: ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ر واﺑﻂ دو ﻃﺮﻓﻪ ﺑﺎﺷ ﺪ ، ﻫﺮ دﻳﺪي ﺑﺎزدﻳﺪ ي ددار ، اﻳﻦ ﻳﻚ ﻗﺎﻧﻮن ﻧﺎﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻴﻦ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﻫﻤﻪ ي ﺑﻼﮔﺮﻫﺎﺳﺖ ... زﻳﺎد ﻫﻢ ﺑﺪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﻲ رﺳﺪ. رﺳﻮل ﺮاﮔ: وﺑﻼگ ﻧﺪاﺷﺘﻲ و ﻧﻤﻲ ﻧﻮﺷﺘﻲ، اﻻن آرﻳﺎ ﭼﻪ ﭼﻴﺰ ﻫﺎ ﻳﻲ ار از دﺳﺖ داده ﺑﻮد؟ آرﻳﺎ : اﮔﺮ وﺑﻼگ ﻧﺪاﺷﺘﻢ ... ﺷﺎﻳﺪ اﻻن ﺑﻪ ﻳﻚ زﻧﺪﮔﻲ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﺎ اﺳﺘﺮﻳﺘﻲ ﺗﻦ داده ﺑﻮدم ، اﻟﺒﺘﻪ ﻛﻪ اﻳﻦ وﺑﻼگ ﻫﺎ و ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ه يﻫﺎ ﺎﺷ ن ﺑﺪي ﻫﺎﻳﻲ ﻫﻢ ﻛﺮدﻧﺪ . . رﺳﻮل : ﻳﻌﻨﻲ ﻣﻲ ﻮﻳﮔ ﻲ ﻣﻲ اﺗﻮ ﻧﻲ زﻧﺪﮔﻲ اﺳﺘﺮﻳﺘﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻲ؟ آرﻳﺎ : ﻣﻲ اﺗﻮ ﻧﻢ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﻮع زﻧﺪﮔﻲ ﺗﻦ ﺑﺪ ،ﻢﻫ ﻳﻌﻨﻲ ﺗﺤﻤﻴﻞ ... آدم ﻣﻲ ﺪﻧاﺗﻮ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻪ يﻫﺎ ا ش ﭘﺸﺖ ﻛﻨﺪ ... نﺎﻫﻤ ﻃﻮر ﻛﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﻫﺎ ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ اﻳﻦ ﻛﺎر

43 – ره ی ه و ﯾ د و و رو ار ﻣﻲ .ﺪﻨﻨﻛ .ﺪﻨﻨﻛ ﻣﻲ رﺳﻮل : ﻧﻈﺮت راﺟﻊ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺸﮕﺎه ﻛﺘﺎب ﺗﻬﺮان ﭼﻴﺴﺖ ؟ ؟ آرﻳﺎ ﻳ: ﻚ ﺳﺮي از ﻛﺘﺎب ﻫﺎي ﺗﺨﺼﺼﻲ ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮب دارد ، وﻟﻲ ﺟﺰ اون ﻣﻦ زﻳﺎد ﻧﻤﺎﻳﺸﮕﺎه را ﻧﻤﻲ ﭘﺴﻨﺪم . . رﺳﻮل : راﺟﻊ ﺑﻪ ﭘﺮوژه ي « ﺗﻮﻟﺪ دﻳﮕﺮ » ( ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ي آﺛﺎر دﮔﺮﺑﺎﺷﺎن ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﻧﻤﺎﻳﺸﮕﺎه ﺑﻴﻦ اﻟﻤﻠﻠﻲ ﻛﺘﺎب ) ﭼﻪ ﻧﻈﺮي داري؟ آرﻳﺎ : راﺳﺖا ش ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ اﮔﺮ ﻫﺮ ﻛﺎري از دل ﺷﺮوع ﺑﺸﻮد، ﻛﺎر ي درﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ . ﺧﻮب راﺳﺖا ش اﻳﻦ اﻳﺪه ﺧﻴﻠﻲ ﺟﺎﻟﺐ اﺳﺖ، ﻛﻪ ﻣﺎ ﺑﺘﻮا ﻧﻴﻢ ﻫﻢ زﻣﺎن ﺑﺎ ﻧﻤﺎﻳﺸﮕﺎه ﻛﺘﺎب ﺗﻬﺮان ، ﻳﻚ ﻧﻤﺎﻳﺸﮕﺎه اﻟﻜﺘﺮوﻧﻴﻜﻲ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻣﺤﻮرﻳ ﺖ ﻣﺴﺎﻳﻞ ﻛﻮﻳﻴﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ، اﻣﻴﺪ وارم اﻳﻦ روﻧﺪ ﺑﺘﻮ ﺪﻧا ﺑﺮاي ﺳﺎل ﻫﺎي ﺑﻌﺪ ﻫﻢ اداﻣﻪ ﭘﻴﺪا ﻛﻨ ﺪ، و ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﻳﻚ روﻧﺪ ﻫﻤﻴﺸﮕﻲ ﺑ ﺸﻮد، ﺑﻪ اﻣﻴﺪ روزي ﻛﻪ ﺑﺘﻮا ﻧﻴﻢ ﺟﺎﻳﮕﺎه ﺧﻮدﻣﺎ ان ر در ﺟﺎﻣﻌﻪ ي اﻳﺮاﻧﻲ ﺗﺜﺒﻴﺖ ﻛﻨﻴﻢ . . رﺳﻮل : ﻧﻈﺮت راﺟﻊ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ي دﮔﺮﺑﺎش وﺑﻼگ ﻧﻮﻳﺲ ﭼﻴ ﺴﺖ ؟ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺣﺪ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ اﻧﺪ رﺳﺎﻟﺖ ﺧﻮ د ار ﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﺑﺮﺳ ﻨﺪﻧﺎ ؟ ﺑﻪ ﻧﻈﺮت اﻳﻦ ﻗﺸﺮ اﺻﻼ رﺳﺎﻟﺘﻲ دارد ؟ ؟ آرﻳﺎ : ﺟﺎﻣﻌﻪ ي دﮔﺮﺑﺎش وﺑﻼگ ﻳﻧﻮ ﺲ ، ﺗﺎ ﺑ ﻪ ﺣﺎل رﺳﺎﻟﺘﻲ ﺑﺮاي ﺧﻮدش ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻧﻜﺮده اﺳﺖ، ﻛﻪ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻪ آن ﭘﺎﻳﺒﻨﺪ ﺑﺎﺷ .ﺪ اﻧﻮاع و اﻗﺴﺎم وﺑﻼگ ﻫﺎي ﭘﻮ رن، وﺑﻼگ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ اﺻﻼ از ﻇﺎﻫﺮﺷﺎ ن ﻧﻤﻲ ﻓﻬﻤﻲ دﮔﺮﺑﺎش ﻫﺴﺘﻨﺪ، و ﻋﺪه اي دﻳﮕﺮ ﻫ ﻢ ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﺑﺮاي دلا م ﻣﻲ ﻧﻮﻳﺴﻢ و ﺗﺎﺛﻴﺮش ﺑﺮ روي ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﻬ ﻢ ﻧﻴﺴﺖ ، ﺑﻴﻦ ﻣﺎ وﺟﻮد دار .ﺪﻧ ﺗﻮي ﺟﺎﻣﻌﻪ ي ﺑﺴﺘﻪ ي اﻳﺮاﻧﻲ ، ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ او ﻟﻴﻦ ﻛﺎري ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ وﺑﻼگ ﻧﻮﻳﺲ ﻫﺎي دﮔﺮﺑﺎش اﻧﺠﺎم ﺑﺪﻫﻨﺪ ، اﻃﻼع رﺳﺎﻧﻲ اﺳﺖ . ﻣﻦ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﺗﺎ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﻮدﻣﻮن رﺣﻢ ﻧﻜﻨﻴﻢ، ﻫﻴﭻ ﻛﺴﻲ ﺑﻪ ﻣﻮن رﺣﻢ ﻧﻤﻲ .ﻛﻨﻪ وﺑﻼگ ﻧﻮﻳﺲ ﻫﺎ هﺷﺪ ﺪﻧا ﻳﻚ ﻋﺪه آدم ﻣﺘﻈﺎﻫﺮ ، ﻛﻪ ﺑ ﻪ ﻗﻮل ﻳ ﻜﻲ از دوﺳﺘﺎن ، درﮔﻴﺮ ﺗﻈﺎﻫﺮي ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺷﺪه ﺪاﻧ . ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﻛﻪ وﺑﻼگ ﻧﻮﻳﺲ ﻫﺎ ﭼﻬﺮه ي ﻣﻮﻓﻘﻲ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ . . رﺳﻮل : ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ از ﺗﻌﻬﺪ ﺗﻮي راﺑﻄﻪ ﻫﺎي ﻛﻮﻳﻴﺮ ﺑﭙﺮﺳﻢ؛ ﭼﺮا ﺗﻌﻬﺪ اي ﻧﻘﺪر ﺑﻴﻦ دﮔﺮﺑﺎﺷﺎن ﻛﻢ رﻧﮓ اﺳﺖ ؟ ﻳﺎ ﻻاﻗﻞ ﻳﻚ ﻋﺪه ﻛﻪ ﻛﻢ ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺘﻨ ﺪ، ﺪ، اﻳﻦ ﻧﻈﺮ رو دارﻧﺪ . . آرﻳﺎ ﻬﺗﻌ: ﺪ ﻳﻚ ﻧﻴﺎز رواﻧﻲ ﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﺪون اﺳﺘﺜﻨﺎ ﺑﻪ ش ﻧﻴﺎ ز ﺪدارﻧ ، ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﻫﻢ ﺑﮕﻪ ﻧﺪار د، دورغ ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ . ﺣﺎﻻ ﻣﻬﻢ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﻬﺗﻌ اﺪ ر ﭼﻪ ﺟﻮري ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ، ﻳﺎ ﭼﻪ ﺟﻮري ﺑﺮا يا ش ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻲ !ﺪﻛﻨﻨ ﺑﮕﺬار ﻣﺜﺎل ﺑﺰﻧﻢ؛ ﻳﻚ ﺑﭽﻪ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﻣﻲﺷ ﻮد و از زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ دﻧﻴﺎ ﻣﻲ آﻳﺪ، ﺑﻪ ش ﻳ ﺎد ﻣﻲ دﻫﻨﺪ ﻛﻪ اﮔﺮ ﻛﺴﻲ رو ﺑﻜﺸ ﺪ ﻫﺪﻳﻪ ﻣﻲ ﮔﻴﺮه ! ﺧﻮب اﻳﻦ ﻛﻪ آدم ﻛﺸﺘﻦ ﻳﻜﻲ از ﺗﺎﺑﻮﻫﺎي ﺑﺰر گ ﻫﺴﺖ ، ﺑﺮاي ﻫﻤﻪ ﻣﻌﻠﻮم و روﺷﻨ ﻪ، وﻟﻲ اﻳﻦ ﺑﭽﻪ ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ زﻧﺪه ﻫﺴﺖ و ﺑﺮاي ﻛﺸﺘﻦ ﻫﺪﻳﻪ ﻣﻲ ﮔﻴﺮ د، اﻳﻦ ﻛﺎر را ﻳﻚ ﻛﺎر ﺧﻮب ﻣﻲ ﺪﻧاد ، ﺣﺎﻻ ﺑﺮ ﮔﺮدﻳﻢ ﺳﺮ ﻫﻢ ﺟﻨﺲ ﮔﺮاﻫﺎ؛ دﮔﺮﺑﺎﺷﺎن ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﻳﻦ ﻛﻪ اﺻﻮﻻ ﮔﺮاﻳﺸﻲ دارﻧﺪ ﻛﻪ در اﻏﻠﺐ ﻧﻘﺎط دﻧﻴﺎ ﻳﻚ ﺗﺎﺑﻮ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﻲ ﺷ ﻮد ، ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ ﺑﺮاي ﺧﺎﻧﻮاده يﻫﺎ ﺎﺷ ن ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺗﺎﺑﻮ اﺳﺖ، ﭘﺲ ﻣﺠﺒﻮرﻧﺪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﭘﻨﻬﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﻳﺎدﮔﻴﺮي رﻓﺘﺎر ﻫﺎي ﺧﺎص ﺧﻮد ﺑﭙﺮدازﻧﺪ . در اﻳﻦ ﺑﻴﻦ ، ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ از ﻗﺒﻞ ﻫﻮس ﺑﺎز ﺑﻮدﻧﺪ ، ﻳﺎ ﭘﺎﻳﺒﻨﺪي ر ا ﻳﻚ اﺳﺎرت ﻣﻲ اد ﻧﺴﺘﻨﺪ، ﺷﺮوع ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﺑﻪ آﻣﻮزش دادن ﺑﻪ اﻓﺮادي ﻛﻪ ﺗﺎزه واردﻧﺪ ، و اﻓﺮاد ﺗﺎزه وارد آﻣﻮزش ﻫﺎي ﺑﺪ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻨﺪ ، و ﺑﻪ اﻳﻦ آﻣﻮزش ﻫﺎي ﻧﺎﺟﻮر ﻋﺎدت ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ و ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﺪم ﭘﺎﻳﺒﻨﺪي ،نﺎﺷ ﻫﺪﻳﻪ ﻫﺎﻳﻲ از ﻗﺒﻴﻞ ﺗﺎﻳﻴ ﺪ ﻳﺎ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ ، ﺗﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﻮع رﻓﺘﺎر ﻋﺎدت ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ . ﺧﻮب ، زﻣﺎﻧﻲ ﻣﻲ ﺪرﺳ ﻛﻪ ﻓﺮد ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﺪم ﭘﺎﻳﺒﻨﺪي ، در ﻛﻤﺎل ﻧﺎﺑﺎوري از ﻃﺮف دﻳﮕﺮان و وﺟﺪان شا ، ﻣﻮرد ﺑﺎزﺧﻮاﺳﺖ ﻗﺮار ﻣﻲ ﮔﻴﺮ د، ﭼﻮن ﮔﻔﺘﻴﻢ ﭘﺎﻳﺒﻨﺪي ﻳﻚ اﻣﺮ ﻓﻄﺮي ﺳﺖ . اﻳﻦ ﻓﺮد ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺧﻮدش رو ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺑﺪﻫ ﺪ، وﻟﻲ ﻋﺎدت ﻛﺮده ﺑﻪ اون آﻣﻮزش ﺑﺪ ، و ا ﻳﻦ ﺧﻮد ﻣﻲ ﺷ ﻮد ﻳﻜﻲ از ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ ﻣﻌﻀﻞ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﺎ اﻻن ﺑﺎ آن روﺑﻪ رو ﻫﺴﺘﻴﻢ. رﺳﻮل : ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﺧﻮدت ﺑﺮاي ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ اﻳﻦ آﻣﻮزش ﺑﺪ ﭼﻴ ؟ﺴﺖ ؟ﺴﺖ آرﻳﺎ ﺑﻪ: ﻧﻈﺮ ﻣﻦ آﻣﻮزش ﺑﺪ اوﻟﻴﻦ و ﻣﻬﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﻋﺎﻣﻞ ﻋﺪم ﭘﺎﻳﺒﻨﺪي ﺳﺖ . از ﻃﺮﻓﻲ ﻣﺎ ﻗﻮاﻧﻴﻨﻲ ﻧﺪارﻳﻢ ﻛﻪ از ﻳﻚ زوج ﻫﻢ ﺟﻨﺲ ﮔﺮا ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻛﻨ .ﺪ در دﮔﺮﺟﻨﺲ ﮔﺮاﻳﺎن ﺣﺘﺎ ﺷﺪه از ﺗﺮس ﻗﺎﻧﻮن اﻳﻦ اﻣﻮر رﻋﺎﻳﺖ ﻣﻲﺷ .ﻮد ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﻤﻲ ﻛﺎرﻫﺎ ي ﻣﺎن را ﻛﻪ از دل ﻣﻫﺎ ﺎن ﺷﺮوع ﻛﻨ ،ﻴﻢ و آن ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ اﻋﺘﻘﺎد دارﻧﺪ آﻣﻮزش ﺧﻮب وﺟﻮد دارد ، ﺧﻮب ﺑﺮ ﺪﻧو ﻳﺎد ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ و اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻌﺪ ﻛﻨﺎر ﻧﻜﺸﻨﺪ ، ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ وﺳﻂ ﻣﻴﺪان و از دل ﺎﺷ ن آﻣﻮزش ﺑﺪﻫﻨﺪ و اﻳﻦ ﻃﻮري ﻳﻚ راه ﺟﺪﻳﺪ ﺷﺮوع ﻣﻲﺷ .ﻮد .ﻮد رﺳﻮل : ﺑﻪ ﻋﻨﻮان آﺧﺮﻳﻦ ﺳﻮال؛ ﻫﺪفا ت ﺑﺮ اي ﻛﺎﻓﻪ ﭼﻴﻪ؟ :آرﻳﺎ ﺧﻴﻠﻲ دوﺳﺖ د ارم ﻛﻪ ﻛﺎﻓﻪ ﻣﺤﻞ ﺑﺮوز ﺧﻼﻗﻴﺖ ﺑﺎﺷ ،ﺪ ﻣﺜﻞ ﻛﺎﻓﻪ ي زورﻳﺦ در 1918 ﻛﻪ ﻣﺤﻞ ﺗﻮﻟﺪ ﻣﻜﺘﺐ داداﺋﻴﺴﻢ ﺑﻮد . .

44 – ره ی ه و ﯾ د و و رو ﻃﺮاﺣﻲ ﭘﺪ ﻳﻜﻲ

45 – ره ی ه و ﯾ د و و رو

46 – ره ی ه و ﯾ د و و رو ادﺑﻴﺎت

ﻣﺮﻳﻢ ﻧﺠﻮا

... ﺷﻌﺮ اﺳﻢ ﻧﺪارد ......

اﻟﻬﺎم ﻣﻠﻚ ﭘﻮر

Elham.mal [email protected] www.wormhole.blogfa.com

ﺑﻪ دام ﻛﻪ ﻣﻲ اﻓﺘﻢ

ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺸﺖ و ﻧﻴﻢ ﺻﺒﺢ اﺳﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮوم اﻣﺘﺤﺎن ﺑﺪﻫﻢ

ﺑﻌﺪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻣﺜﻞ ﺧﺮداد ﻳﻚ ﻫﺰار و ﺳﻲ ﺻﺪ و ﻫﺸﺘﺎد و ﺷﺶ ﺧﻮاب ﻣﺎﻧﺪه ام ام

ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮدم ﺳﺎﻋﺖ ﻫﻨﻮز ﻫﺸ ﺖ و ﻧﻴﻢ ﻧﻴﺴﺖ وﻟﻲ ﺑﻌﺪ ﻓﻬﻤﻴﺪم ﺳﺎﻋﺖ از ﻫﺸﺖ و ﻧﻴﻢ ﻫﻢ ﮔﺬﺷﺘﻪ اﺳﺖ

. .

رﻓﺘﻢ ﺷﺎﻳﺪ ﮔﺮﻳﻪ ﻛﻨﻢ ﻣﻦ ﻛﻪ اﺷﻚ ﻧﺪارم

وﻟﻲ ﮔﻔﺘﻨﺪ اﻣﺘﺤﺎن ﺗﻤﺎم ﺷﺪه اﺳﺖ

و ﻣﻦ ﮔﺮﻳﻪ ﻧﻜﺮدم

رﻓﺘﻢ ﻛﺎﻓﻲ ﻧﺖ و ﺑﺎ دوﺳﺖ دﺧﺘﺮم ﭼﺖ ﻛﺮدم

و ﺑﻌﺪ ﻫﻢ آﻣﺪم ﺧﺎﻧﻪ ﻓﻜﺮ ﻛﺮدم ﺧﻴﻠﻲ ﻧﺎراﺣﺖ ام ﻓﺤﺶ دادم ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﻣﻮﺑﺎﻳﻞ ما ما

ﺑﻌﺪ ﻫﻢ دراز ﻛﺸﻴﺪم و ﺑﻪ دوﺳﺖ دﺧﺘﺮم ﻓﻜﺮ ﻛﺮدم وﻗﺘﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﻮﻫﺎي ﻗﺸﻨﮕﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ وﻟﻲ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺑﺨﻮاﺑﻢ

. .

ﺣﺎﻻ ﻛﻪ ﺧﺮداد ﻳﻚ ﻫﺰار و ﺳﻲ ﺻﺪ و ﻫﺸﺘﺎد و ﻫﻔﺖ اﺳﺖ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ي اﻳﻦ ﻫﺎ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ

و ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ ﻫﻴﭻ اﺗﻔﺎﻗﻲ ﻧﻴﻔﺘﺎده اﺳﺖ

اﻧﮕﺎر ﻧﻪ اﻧﮕﺎر

. .

ﺑﻪ ﺧﺮداد ﺳﺎل دﻳﮕﺮي ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ

ﺳﺎ ﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﺮادرم را ﭘﻴﭽﻴﺪه در ﭘﺘﻮ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ آوردﻧﺪ

47 – ره ی ه و ﯾ د و و رو ﮔﻨﺠﺸﻚ ﻫﻲ ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻲ ﻛﺮد و ﻫﻲ ﺷﻴﺮ ﻣﻲ ﺧﻮرد

و ﻣﻦ ﻧﻤﻲ داﻧﻢ ﺧﻮش ﺣﺎل ﻳﺎ ﻏﻤﮕﻴﻦ ﺑﻮدم

اﻣﺘﺤﺎن ﻧﺪاﺷﺘ ﻢ و روزﻫﺎ ﺑﻪ ﮔﻨﺠﺸﻚ ﻗﺮﻣﺰ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮدم و روزﻫﺎﻳﻲ ﻫ ﻢ ﺑﻪ ﮔﻨﺠﺸﻚ ﺳﻔﻴﺪ ﻛﻪ ﻫﻢ را ﮔﺎز ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ

ﺑﻪ ﻋﻠﻲ زﻧﮓ ﻣﻲ زﻧﻢ و ﻋﻠﻲ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ ﺗﻮﻟﺪ ﻳ ﺎور اﺳﺖ

ﻓﺮدا ﺷﺎﻳﺪ ﮔﺮﻳﻪ ﻛﻨﻢ

ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ ﻫﻴﭻ اﺗﻔﺎﻗﻲ ﻧﻴﻔﺘﺎده اﺳﺖ

ﺳﺎﻳﻪ

وﻗﺘﻲ ﻣﻲ روي

دﻳﮕﺮ ﺧﺒﺮي ازت ﻧﻤﻲ ﺷﻮد

و و

ﻣﻦ

ﺑﻴﻦِ در

و و

48 – ره ی ه و ﯾ د و و رو ﺑﻴﻦِ اﺧﺘﻼف دﻣﺎي ﺑﻴﺮون و درون اﺗﺎﻗﻲ ﮔﻴﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ

ﻛﻪ

ﮔﺎﻫﻲ ﺑﺴﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد

از ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﭼﺸﻤﺎن ﮔﺎﻫﺎ اﻟﻜﺘﺮﻳﻜﻲ ات

.

ﻣﺎﻟﺰي

ﺗﺎﻳﻠﻨﺪ

ﺳﻨﮕﺎﭘﻮر

ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺣﺮﻛﺖ

. .

اﻳﺮﻛﺴﻴﻮن در ﺑﺎد

ﭼﺸﻢ ﭼﺮاﻧﻲ در اﻋﻤﺎق ﻟﻴﻮان ِﻫﺎت ﭼﺎﻛﻠﺖ ات

ﻫﺎت ِﻫﺎت

ﻫﻲ ﻓَﺒﻴﻮ ِﻟﺲ

ﻛﺠﺎ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻋﺠﻠﻪ

. .

ﺑﺎ ﻳﺎزده ﻗﺎﺷﻖ و ﺳﻪ ﭼﻨﮕﺎل در ﻳﻚ ﺑﺸﻘﺎب ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻧﺎﻫﺎر ﻣﻲ ﺧﻮردم

آﺷﻨﺎﻳﻲ ِ ﻧﺎﺧﻮاﻧﺪه ﻣﺎن و ﺧﻴﺮه ﺷﺪن ﺑﻪ ﭘﻴﻜﺴﻞ ﻫﺎي ﺳﻴﺎري ﻛﻪ از ﻫﻤﮕﺎن اﻧﺘﻈﺎرش ﻣﻲ رود

ﺑﻮي » ـﺈأءؤؤ .:' آْﱢٍُ‹› >< ]ة’؛ ]ة’؛

ﺑﻮي ﺟﻮﻟﻴﺪﮔﻲ ﻣﻲ دﻫﺪ

آن ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ از ﻫﻤﮕﺎن اﻧﺘﻈﺎرش ﻧﻤﻲ رود

49 – ره ی ه و ﯾ د و و رو

وﻗﺖ ﻣﻼﻗﺎت ﻣﺮﻳﻢ ﻧﺠﻮا

وﻗﺖ ﻣﻼﻗﺎت : 3 ﺗﺎ 4 ﺑﻌﺪازﻇﻬﺮﻫﺎ . ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻢ دﻳﮕﺮ ﻣﺮﺧﺺ ﺷﻮد . از ﭘﺎﻳﻴﻦ ﭘﻠﻪ ﻫﺎ دﻳﺪم ﻣﺜﻞ ﻳﻚ ﺗﻮپ ﺑﺎدي ﻛﻪ ﺑﺎدش ﺧﺎﻟﻲ ﺑﺎﺷﺪ ، ﻣﭽﺎﻟﻪ ، از ﻫﺮ ﭘﻠﻪ اﻓﺘﺎد ﭘﺎﻳﻴ ﻦ ﺗﺎ ﺗﻤﺎم ﺷﺪ . ﭘﻠﻪ ﻫﺎ را ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻢ . ﻣﺎدرﺑﺰرگ ﺟﻠﻮي ﭘﺎي ﻣﻦ ﺑﻮد . از ﭼﻴﺰﻫﺎي ﺣﺪس ﻧﺎزدﻧﻲ ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻢ . ال ﺧﻮب ﻣﻲ .داﻧﺪ ﻫﺪﻳﻪ ي ﺗﻮﻟﺪم را ﺑﺎزﻧﻜﺮدم : ﺻﺪاي ﺷﻴﺌﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻜﺎن ﺟﻌﺒﻪ ي ﺑﺰرگ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪ ﻫﺎ ﻣﻲ رﻓﺖ . رﻓﺘﻢ ﻛﻨﺎر ﺗﻠﻔﻦ . ﮔﻮﺷﻲ را دﺳﺖا م ﮔـﺮ .ﻓﺘﻢ اﮔـﺮ ﺑـﻪ ﻣـﺎدرﺑﺰرگ دﺳـﺖ ﻣﻲ زدم، ﻫﻴﭽ ﻲ ﻣﻌ ﻠﻮم ﻧﺒﻮد . ﻓﻜﺮم ﺗﺎ ﭘﻮدر ﺷﺪن ﻫﻢ رﻓﺖ . . ﻣﺎﻣﺎن و ﺑﺎﺑﺎ از اﺗﺎق ﺑﻴﺮون رﻓﺘﻨﺪ . ﺻﻨﺪﻟﻲا م ﻛﻨﺎر ﭘﻨﺠﺮه اﺳﺖ . ﻛﺘﺎبا م را دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻢ . ﺳﺎﻋﺖ 3 و 10 دﻗﻴﻘﻪ . . ﻣﺎﻣﺎن و ﺑﺎﺑﺎ ﻣﻲ رﻓﺘﻨﺪ ﻛﻪ د ﻳﮕﺮ ﭘﺎﺳﺨﮕﻮي ﻣﻼﻗﺎت ﻛﻨﻨﺪﮔﺎن ﻣﻮزه ي ﺗﺎرﻳﺨﻲ ﻣﺎدرﺑﺰرگ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ . ﮔﻔﺖ و ﮔﻮ ﻫﺎﻳﻲ از ﭘﻴﺶ ﺛﺒﺖ ﺷـﺪه ﺑـﺮ ﭘﻴﺸـﺎﻧﻲ ﻫـﺮ ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن . . ال ﻫﺮوﻗﺖ ﺳﺮ ﺑﺰﻧﺪ ﻛﺘﺎب ﻣﻲ آورد و ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﺮاي ﻣﺎدرﺑﺰرگ . ﻛﺘﺎب ﻫﺎ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ . ﭘﺸﺖ ﭘﻨﺠﺮه ﺑﻪ ﺻﻒ ، در اﻧﺘﻈﺎر ﺗﺮﺧﻴﺺ ﻳﺎ ﺧﻮاﻧﺪه ﺷﺪن . ﻧﮕﺎه ﻫـﺎ ﮔﺬراﺳﺖ . ﻣﺎدرﺑﺰرگ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻲ ﮔﺬرﻧﺪ . ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ ﺑﺲ ﻛﻪ ﻛﺘﺎب ﺧﻮاﻧﺪه ام در ﺗﺮﺣﻴﻢ ا ش ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻳﻚ داﻧﺸﻤﻨﺪ ﺑـﻮد او( ﻓﻜـﺮ ﻣـﻲ ﻛﻨـﺪ ﻫﻤﻪ ي ﻛﺘﺎب ﻫﺎ آدم را داﻧﺸﻤﻨﺪ ﻣﻲ .)ﻨﺪﻛ ﻫﻴﭻ ﻧﻤﻲ ﮔﻮﻳﻢ ﻣﺮﺧﺺ ﻣﻲ ﺷﻮي . اﻧﺘﻈﺎري ﻧﺪارد . ﺧﻮاب ﻛﻪ ﻧﺒﺎﺷﺪ ، ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﻲ .زﻧﺪ ﺟﺎي ﻣﻦ اﮔـﺮ ﺑﻮدﻳـﺪ و ﺳﺮﺗﺎن را از ﻛﺘﺎﺑﻲ ﻛﻪ ال ﺗﺎن ﺑﺮاي ﺗﺎن آورده ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻲ ﻛﺮدﻳﺪ ﻣﺎدرﺑﺰرگ را ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ، ﻣﻲ ﻓﻬﻤﻴﺪﻳﺪ ﭼﻄﻮر ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﻲ .زﻧﺪ .زﻧﺪ در ﺟﻮاب ، 15 ﺳﺎﻟﮕﻲ ا ش در ﻛﻨﺎر ﻛﺎرﻣﻨﺪ ﺗﺎزه اﺳﺘﺨﺪام ﺷﺪه ي اداره ي ﻗﻨﺪ و ﺷﻜﺮ ﺑﻪ او ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﻲ .زﻧﺪ ﺑﭽﻪ ﻫـﺎش از ﺷـﻜﻢ شا ( ﺑـﺎ زاﻳﻤـﺎن ﻫـﺎي ﻃﺒﻴﻌﻲ ﻳﻚ زن ﻃﺒﻴﻌﻲ ) در ﻣﻲ آﻳﻨﺪ و ﻳﻜﻲ ﻳﻜﻲ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﻲ .زﻧﻨﺪ ﺣﺘﺎ آن ﻫﺎ ﻛﻪ ﻓﺼﻞ ﮔﺮم 2 ﻳﺎ 3 ﺳﺎﻟﮕﻲ ، ﺑﺎ ﺣﺼﺒﻪ و اﺳﻬﺎل ﺧﺎك ﺷﺪه اﻧﺪ ، ﻛﻠـﻪ ي ﻛﻮﭼﻚ ﺷﺎن را از ﺧﺎك ﺑﻴﺮون ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ و ﻟﺒﺨﻨﺪزﻧﺎن در ﺧﺎك ﻣﻲ روﻧﺪ . ﻓﺮزﻧﺪانا ش ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﻪ ﻋﺮﺻﻪ ﻣﻲ رﺳﻨﺪ و زﻧﺪﮔﻲ در اداﻣﻪ ي ﺧـﻮد ﻟﺒﺨﻨـﺪ ﻣﻲ .زﻧﺪ .زﻧﺪ 24 ﺳﺎﻋﺖا ش اﻳﻦ اﺳﺖ ﺟﺰ آن ﻛﻪ ﺧﻮاب ﺑﺎﺷﺪ : ﺗﺴﻠﺴﻞ ﻣﺪور ﺧﺎﻃﺮات ﻣﻜﺮر . . زﻧﻲ ﺑﺮاي دوره ي او ﻫﻤﻴﻦ ﻫﺎ را ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ . زﻳﺮ ﺳﻘﻔﻲ ﻣﻲ ﮔﻨﺠﺪ ﻛﻨﺎر ﻓﺮزﻧﺪان در ا ﻧﺘﻈﺎر ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺷﻮﻫﺮ . ﺣﺎﻻ اﻧﺘﻈﺎري ﻧﺪارد . . ﻣﻦ اﮔﺮ ﻛﺘﺎب ﻧﺨﻮاﻧﻢ و ﻣﻐﺰم در ال وول ﻧﺰﻧﺪ ، ﺑﻪ ﻣﺎدرﺑﺰرگ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ و ﻫﺮ ﺑﺎر ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﻲ ﮔﻴﺮم ، از ﻣﻦ ﺧ ﻮﺷﺒﺨﺖ ﺗﺮ اﺳﺖ و ﻫﻤﻪ ي آرزوﻫـﺎش در او ﺟﺎ ﺷﺪه . ﺣﺘﺎ ﺣﺎﻻ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﭼﻮب ﺑﺎرﻳﻜﻪ اﺳﺖ و ﺷﻜﺴﺘﻨﻲ . ﻛﺘﺎب ﻫﺎ ﺳﺮﺷﺎن را ﺑﻪ ﺷﻴﺸﻪ ﻣﻲ ﻓﺸﺎرﻧ ﺪ و ﻣﺎدرﺑﺰرگ ﺑﻴﺪار ، زﻳﺮ ﻟﺐ آواﻫـﺎﻳﻲ ﻣﺮﻣﻮز را ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﺎﻻ ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﺪ . از ﻣﻼﻗﺎت ﻛﻨﻨﺪﮔﺎن ﻧﺎاﻣﻴﺪ ﺷﺪه اﻳﻢ ، ﺣﺘﺎ ﺣﺎﻻ ﻛﻪ ﻣﺠﺎﻧﻲ .ﺳﺖ آرام در ﻣﻲ .زﻧﻨﺪ ﻫ ﺮ ﻛﻪ ﻫﺴﺖ اﻣﻴﺪ ﻛﻢ رﻣﻘﻲ .ﺳﺖ ﺑﻠﻨـﺪ ﻣﻲ ﺷﻮم ، در را ﺑﺎز ﻣﻲ .ﻛﻨﻢ ﭼﻬﺮه ي ﻧﺎآﺷﻨﺎﻳﻲ دارد . ﻣﺎدرﺑﺰرگ ، آﺷﻨﺎﻳﺎن ، ﻓﺎﻣﻴﻞ و دوﺳﺘﺎن ﻣﺤﺪو دي دارد ﻳﺎ ا ﮔﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ داﺷﺘﻪ ، اﻳﻦ دﻧﻴﺎ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ . . ﻓﺮو رﻓﺘﻪ در ﻧﻘﺶ ﻣﺤﺎﻓﻈﻲ آﺷﻨﺎ ﺑﻪ ﺗﻌﻬﺪات ، ﻣﻲ ﭘﺮﺳﻢ ، ﺷﻤﺎ؟ ﭘﻴﺮزن ﭼﻬﺎرﺷﺎﻧﻪ ﭘﻴﺸﺮوي ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ، ﻛﻨﺎرم ﻣﻲ زﻧﺪ ، ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﺨ ﺖ ﮔﺎم ﺑـﺮ ﻣـﻲ دارد و ﮔﺮدش ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﻣﺮا ﻻﺑ ﻪ ﻻي ﭼﻴﻦ ﺧﻮردﮔﻲ ﻫﺎيا ش ﺣﻤﻞ ﻣﻲ .ﻛﻨﺪ .ﻛﻨﺪ اﺷﻴﺎي اﺗﺎق در ﺳﻜﻮت 1 ﻣﺎﻫﻪ ي ﺧﻮ د ﻗﻞ ﻣﻲ ﺧﻮرﻧﺪ و ﻛﺘﺎب ﻫﺎ ﻫﻢ را ﻫﻞ ﻣـﻲ دﻫﻨـﺪ ﺗـﺎ ﺑﺒﻴﻨﻨـ ﺪ ﭼﻄـﻮر ﭘﻴـﺮزن روي ﻣـﺎدرﺑﺰرگ ﺧـﻢ ﻣـﻲ ﺷـﻮد . . ﭼﻴﻦ ﺧﻮردﮔﻲ ﻫﺎي آﺷﻜﺎرش ﺑﻪ ﭼﺮوك ﻫﺎي ﺻﻮرت ﻣﺎدرﺑﺰرگ ﺳﻼم ﻣﻲ دﻫﻨﺪ ، ﻫﻢ را ﺑﻐﻞ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ و ﻟـﺐ ﻫـﺎي ﻫﻨـﻮز ﮔﻮﺷـﺘﻲ ﭘﻴـﺮزن ، ﺻـﻮرت ﻣﺎدرﺑﺰرگ را ﻣﻲ ﺑﻮﺳﺪ . ﭘﻮﺳﺘﻪ ﻫﺎﻳﻲ را ﺑﺮ دﻧﺪان ﻫﺎي ﻣﺼﻨﻮﻋﻲ ﻛﻪ ﭘﻴﺸﺘﺮ ﻟﺐ ﻫﺎي ﻣﺎدرﺑﺰرگ ﺑﻮد ، ﻣﻲ ﺑﻮﺳﺪ . . ﻣﻦ دﻳﺪم . در ﺑﻲ ﺣﺮﻓﻲ اﺗﺎق ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﻤﻪ ي ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﻫﺎي ﻛﺘﺎب .ﻫﺎ .ﻫﺎ ﻣﺎدرﺑﺰرگ ﭘﻴﺮ ﻛﺮد ﺧﻮدش را از ﺣﺴﺮت و ﭘﻴﺮزن ، ﺟﻮان ﻣﺎﻧﺪ ( ﻧﺴﺒﺘ )ﺎ در ﺗﻤﻨﺎ . .

50 – ره ی ه و ﯾ د و و رو ال ﻫﻢ ﭼﻴﺰي ﻧﻔﻬﻤﻴﺪ . ﻓﻘﻂ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻃﺮز ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺿﻴﺤﻲ ﻣﻲ ﻓﻬﻤﺪ . ﺑﻌﺪ ﻫﻢ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ ﻣﺎ دو ﺗﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ ا ﻳﻦ ﻃﻮري ﺷﻮﻳﻢ . ﻣﻦ ﻣﻲ ﻓﻬﻤﻢ . ﺑﻪ ﻫـﻢ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﻲ زﻧﻴﻢ و ﻛﺘﺎب ﻫﺎ را از ﭘﺸﺖ ﭘﻨﺠﺮه ﺟﺎ ﻣﻲ دﻫﻢ در ﺟﻌﺒﻪ ي ﺑﺰرگ . .

دروغ و ﮔﺮﺑﻪ ﻧﺎﻫﻴﺪ ﺳﺮﺷﮕﻲ 87 /12

ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮر ﻛﻪ روي ﺻﻨﺪﻟﻲ ﺟﺎﺑ ﻪ ﺟﺎ ﻣﻲ ﺷﺪم و درد ﭘﺎي راﺳﺖا م را ﺑﺎ ا ﻧﺪاﺧﺘﻦ روي ﭘﺎي ﭼﭗ رﻫﺎ ﻣﻲ ﻛﺮدم ، دﺳﺖ ﻫﺎيا م را از ﺟﻴﺐا م در آوردم و ﺷﺮوع ﻛﺮدم ﺑ ﻪ ﭼﻚ ﻛﺮدن دﻛﻤﻪ ﻫﺎي ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻣﺎﻧﺘﻮ . ﻛﻤﻲ ﻛﻬﻨﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد و دﻛﻤﻪ ﻫﺎيا ش ﻫﺮز . رﻧﮓ و رويا ش ﻫﻢ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد . ﻳﺎد رﻧﮓ ﭼﺸﻤﺎن ﮔﺮﺑﻪ ﻣﻲ اﻓﺘﺎدم در ﺷﺐ . . در ﻣﻴﺎن دﻛﻤﻪ ﻫﺎ ﺑﻮدم ﻛﻪ ﭼﺸﻢ ﻫﺎيا م ﺷﺮوع ﻛﺮد اﻃﺮاف را دور زدن . زﻳﺮزﻣﻴﻦ ﮔﺮم ﺑﻮد ﺑﺎ ﻳﻚ ﻧﻮر ﻣﺼﻨﻮﻋﻲ ﺑﻪ رﻧﮓ ﺻﺒﺢ . ﻻﻣﭗ ﻫﺎي ﻣﻬﺘﺎﺑﻲ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ رﻧﮓ ﺻﺒﺢ ﻣﺼﻨﻮﻋﻲ را دارﻧﺪ . ﺣﺘﺎ اﮔﺮ ﺷﺐ ﺑﺎﺷﺪ، ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﺻﺒﺢ اﺳﺖ . ﺻﺒﺤﻲ ﻛﻪ دار د از دﺳﺖ ﻣﻲ رود و ﺷﺐ و روزت را ﺑﺎﻳﺪ از ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎ ﺑﭙﺮﺳﻲ . ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮر درﺟ ﻪ ي ﻫﻮا را از دﻣﺎﺳﻨﺞ ﺟﻴﻮه اي و ﺑﻲ ﺧﺒﺮ از ﺳﺮﻣﺎي ﺑﻴﺴﺖ و ﻧﻬﻢ دي ﻣﺎه ﻳﺎ ﭘﻨﺠﻢ ﻣﺮداد . . ﭼﺸﻢا م ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺖ ر وي دﻳﻮار ﻛﻪ ﻣﻌﻠﻮم ﻧﺒﻮد ر ﻧﮓا ش ﺳﻔﻴﺪ ﮔﭽﻲ ﺳﺖ ﻳﺎ آﺑﻲ اﺳﺘﺨﻮاﻧﻲ، ﻋﻘﺮﺑﻪ ي ﺑﺰرگ ﻃﻼﻳﻲ رو ي ﺷﻤﺎره 10 ﺑﻮد و ﻋﻘﺮﺑﻪ ي ي ﻛﻮﭼﻜﺘﺮ روي 8 . . ﭼﺸﻢ اﻧﺪاﺧﺘﻢ ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﻣﭽﻲ ﺧﻮدم، ﻋﻘﺮﺑﻪ ي ﻛﻮﭼﻚ روي 9 ﺑﻮد و ﻋﻘﺮﺑﻪ ي ﺑﺰرگ 10 را ﻧﺸﺎن ﻣﻲ .داد .داد زود رﺳﻴﺪه ﺑﻮدم و اﻳﻦ دﻓﻌﻪ ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺖ ﺟﻠﻮ ﻛﺸﻴﺪن ﺳﺎﻋﺖا م ﺑﻪ ﺿﺮرم ﺗﻤﺎم ﺷﺪ . ﻫﻨﻮز ﻣﺴﻮ ول ﺧﻮن ﮔﻴﺮي ﻧﻴﺎﻣﺪه ﺑﻮد . ﻓﻘﻂ ﭼﻨﺪ ﻧﻈﺎﻓﺘﭽﻲ ﺑﺎ ﻟﺒﺎس ﻫﺎﻳﻲ ﺑﺎ آرم ﻣﺸﻜﻲ آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎه ﭘﺸﺖ ﭘﻴ ﺮاﻫﻦ ﺷﺎن در ﺣﺎل آﻣﺪ و ﺷﺪ ﺑﻮدﻧﺪ . . راﻫﺮوي آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎه ﻛﻤﻲ ﺑﺎرﻳﻚ ﺑﻮد . آن ﻗﺪر ﻛﻪ ﻣﻴﺎن دو دﻳﻮار ﻪروﺑ روي ﻫﻢ ، ﺑﺎ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻫﺎ ﻣﺴﻴﺮي زﻳﮕﺰاﮔﻲ درﺳﺖ ﺷﺪه ﺑﻮد و در ﻓﺎ ﺻﻠﻪ ي ﻫﺮ ﺳﻪ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻳﻚ اﺗﺎق ﻗﺮار داﺷﺖ . . آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎه ﻫﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ در زﻳﺮزﻣﻴﻦ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻫﺎ ﻗﺮار دارﻧﺪ . ﻧ ﻪ ﭘﻨﺠﺮه اي روﺑﻪ ﻫﻮاي ﺑﺎ ،ز ﻧﻪ… ﻧﺎﺷﺘﺎ ﻫﻢ ﻛﻪ ﺑﺎﺷﻲ و ﺑﻮي ﻣﺤﻠﻮل ﺿﺪ ﻋﻔﻮﻧﻲ ﻫﻤﻪ ي ﻓﻀﺎ و ﻛﻒ راﻫﺮو را ﭘﺮ ﻛﺮده ﺑﺎﺷﺪ ، ﺑﺒﻴﻦ دﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﻣﻲ ..ﺷﻮد . ﻧﻤﻲ داﻧﻲ ﻛﺠﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﻻ ﺑﻴﺎوري . . ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮر ﻛﻪ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻫﺎي ﭼﻨﺪ در ﻣﻴﺎن ﺧﺎﻟﻲ را ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮدم و ﺣﻮاسا م ﺑﻪ ﭘﺮﺳﺘﺎري ﺑﻮد ﻛﻪ ﮔﻮﺷﻲ ﺗﻠﻔﻦ ﻫﻨ ﻮز ﭼﺴﺒﻴﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﮔﻮش اش ، در ورودي آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎه ﺑﺎز ﺷﺪ . ﺧﺎﻧﻤﻲ ﻧﻪ ﭼﻨﺪان ﭼﺎق، ﺑﺎ ﭼﺎدري ﻛﻪ ﻫﻲ ﻣﻲ ﻛﺸﻴﺪ ﺗﻮي ﺻﻮرتا ش، وارد ﺷﺪ . اول رﻓﺖ ﺳﻤﺖ ﻣﻴﺰ اﺳﺘﻴﺸﻦ و دوﺑﺎره ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺳﻤﺖ ﻣﻦ و ﺻﻨ ﺪﻟﻲ ﻫﺎي ﺧﺎﻟﻲ، اﻧﮕﺎر دﻧﺒﺎل ﺻﻨﺪﻟﻲ ﺧﻮدش اﺳﺖ . . ﺳﺮش را ﻣﻲ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ ﻫﺮ دو ﺳﻤﺖ راﻫﺮو ﻛﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﮕﺎه ﻣﻦ ﺷﺪ . ﻟﺒﺨﻨﺪي زدم و ﺑﺎ ﻧﮕﺎها م ﺧﻮاﺳﺘﻢ روﺑ ﻪ رو ﻳﺎ ﻛﻨﺎرم ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ . ﺗﺎ ﻣﺴـﻮ ول آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎه ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻛﻠﻲ وﻗﺖ داﺷﺘﻴﻢ . . آﻣﺪ روﺑ ﻪ روﻳﻢ ﻧﺸﺴﺖ . ﻟﺒﺨﻨﺪ زد و ﮔﻮﺷﻪ ﻟﺐ ﻫﺎيا ش ﻛﺸﻴﺪه ﺷﺪ . ﺑﻲ ﻫﻴﭻ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﭼﻴﻨﻲ رﻓﺖ ﺳﺮ اﺻﻞ ﻣﻄﻠﺐ . . ﮔﻔﺖ : اﻳﻦ ﺟﺎ ﮔﺮم اﺳﺖ؟ دو ﮔﻮش ﺑﺮاي ﺷﻨﻴﺪن ﺣﺮف ﻫﺎيا ش ﻣ ﻲ ﺧﻮاﺳﺖ . ﺷﺮوع ﻛﺮد ﺑﻪ ﻟﺐ زدن . ﮔﺎﻫﻲ ﻫﻢ ﮔﻠﻮيا ش ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ و ﺻﺪايا ش ﻣﻲ ﭘﻴﭽﻴﺪ ﺟﻠﻮي ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ما . ﺧﻴﻠﻲ ﭘﺮ ﺑﻮد . ﻣﺜﻞ ﺑﺎدﻛﻨﻜﻲ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﻧﺦ و ﭼﻨﺪ دﺳﺖ . و ﺑﺎد ﻛﻪ ﻣﻲ .وزد .وزد ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻪ آﻣﺪم دﻫﺎن ﺑﺎز ﻛ ﻨﻢ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﺎن ﺑﺎدﻛﻨﻚ ، ﺷﺮوع ﻛﺮد . اﻧﮕﺎر ﻛﻪ وﻗﺘﻲ ﻧﺪارد . . ﺻﺪايا ش ﻣﻲ ﮔﻔﺖ : ﻣﮕﺮ در اﻳﻦ ﺷﻬﺮ زﻧﺪﮔﻲ ﻧﻤ ﻲ ﻛﻨﻲ؟ آﻣﺪه ام ﻛﺴﺐ و ﻛﺎر . ﻳﻚ ﺗﻜﻪ از ﺗﻦ ما . ﻣﺎل ﺧﻮدم اﺳﺖ . اﮔﺮ دﻻل ﻫﺎ اﻳﻦ وﺳﻂ ﭼﻴﺰي ﻧﺨﻮرﻧﺪ . . ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ ﻫﺎج و واج ﺑﻪ ﺻﻮرتا ش ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮدم ، در ورودي ﺑﺎز ﺷﺪ . زﻧﻲ ﻣﻲ آﻣﺪ ﻛ ﻪ ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد ﻣﺴﻮ وﻟﻲ ﭼﻴﺰي .ﺳﺖ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﮕﻮﻳﻢ : اﻳﻦ ﺟﺎ ﺟﺎيا ش ﻧﻴﺴﺖ . ﺑﻠﻨﺪﺷﻮ ﺑﺮوﻳﻢ ﺧﺎﻧﻪ ي ﻣﻦ . آرﻧﺞ ﻫﺎيا م را ﺗﻜﻴﻪ دادم ﺑﻪ زاﻧﻮﻫﺎ، ﺟﻤﻊ ﺷﺪم در ﺧﻮدم . ﮔﻔﺖ : ﻣﺮﻳﻀﻲ ﭼﻴﺰي ﻫﺴﺘﻲ؟ ﭘﺸﺖ ﻛﻨﺠﻜﺎوي اش ﻫﻢ دردي ﻫﻢ ﺑﻮد . ﺳﺮم را ﺗﻜﺎن دادم ﻳﻌﻨﻲ آره . ﭼﺎدرش را دورش ﻣﺮﺗﺐ ﻛﺮد و ﺳﺮش را ﺗﻜﺎن ﻣﻲ .داد ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎم را وراﻧﺪاز .ﻛﺮد .ﻛﺮد " از ﻛﻲ آﻣﺪ ي؟ ﺑﻪ ﻛﻲ ﺑﮕﻮﻳﻢ؟"

51 – ره ی ه و ﯾ د و و رو " ﺳﺮﻃﺎن دارم . ﭼﻨﺪ ﺗﺎ آزﻣﺎﻳﺶ . ﺑﻌﺪ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻢ ﻛﺠﺎ ﺑﺮوي." ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻲ ﺷﻮد ﻛﻪ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻛﻨﺎرم . ﻣﺜﻞ ﻣﺎدري ﺑﺮاي ﺑﻐﻞ ﮔﺮﻓﺘﻦ . ﭼﺸﻢ ﻫﺎش ﮔﺮﺑﻪ ﻫﺎي ﺟﻮان ا ﻧﺪ و ﭼﺎدرش رازﻫﺎي ﺑﺮآﻣﺪه را ﭼﺴﺐ ﻣﻲ ﮔﻴﺮد . . " ﭼﺮا ﺗﻨﻬﺎ؟ ﺷﻮﻫﺮي ، ﻣﺎدري، ﻛ ﺴﻲ، ﻫﺎ؟" ﭼﻪ ﺑﮕﻮﻳﻢ." .ﻧﻪ ﻛﺴﻲ ﻧﻴﺴﺖ . ﺗﻮ ﭼﺮا ﺗﻨﻬﺎ ؟ﻳﻲ " دﺳﺖ ﻣﻲ ﻛﺸﺪ ﭘﺸﺖا .م را دﻟﮕﺮﻣﻲ ﺑﺎ ﺑﻮﻳﻲ از ﻗﺎﻋﺪﮔﻲ ﻫﺎي ﻃﻮﻻﻧﻲ و ﭘﻨﺒﻪ ﻫﺎي ﻧﺮم . " ﻧﮕﻔﺘﻲ ﻣﺮﻳﻀﻲ ت ﭼﻴﺴﺖ؟ درد ﺧﻮدم ﻓﺮاﻣﻮشا م ﺷﺪ . ﭼﻪ دﻧﻴﺎﻳﻲ ﻋﺰﻳﺰ ﺟﻮن!" " ﮔﻔﺘﻢ ﺳﺮﻃﺎن ... ﺳﺮﻃﺎن ﺳﻴﻨﻪ." ﭼﺸﻢ ﻫﺎش ﺑﺎ آن ﻣﻬﺘﺎﺑﻲ ﻫﺎي ﺗﻮش ﺑﺮق زد . ﮔﺮﺑﻪ ﻫﺎ ﭘﺸﺖ دﻳﻮارﻫﺎ ﻓﻘﻂ ﺻﺪاﺷﺎن ﻣﻲ .آﻣﺪ .آﻣﺪ ﺳﺎﻛﺖ ﺑﻮد و ﮔﻔﺘﻢ : دﻛﺘﺮﻫﺎ ﻫﻢ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ .آﻳﻨﺪ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﺗﺎن اﺳﺖ؟ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﺷﻲ اﺟﺎزه ﻧﻤﻲ دﻫﻨﺪ . . " ﻛﻲ ﻓﻬﻤﻴﺪي ﺳﺮﻃﺎن داري؟ درد داﺷﺘﻲ؟ ﭼﻲ ﺑﻮد؟" " ﺧﻴﻠﻲ وﻗﺖ اﺳﺖ . ﺳﻴﻨﻪ ﻫﺎم را ﺑﺮداﺷﺘﻪ .اﻧﺪ ﻏﺪه داﺷﺖ ﺧﺐ ..." " ﺑﺮداﺷﺘﻪ اﻧﺪ؟ ﺧﺪا ازﺷﺎن ﻧﮕﺬرد . ﺣﻴﻒ ﺗﻮ ﻧﻴ .ﺴﺖ اي ﺧﺪا." ﺑﺎ دﻛﻤﻪ ي ﻣﺎﻧﺘﻮ ﺑﺎزي ﻣﻲ ﻛﺮدم . دﻳﮕﺮ ﭼﺎدرش را ﻛﺶ و ﻗﻮس ﻧﻤﻲ .داد ﭼﺎق ﻫﻢ ﻧﺒﻮد." ﺑﺒﻴﻨﻢ." " ﭼﻲ؟" ﭼﺸﻢ ﻣﺎن ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﻮد . ﺗﻮي آن زﻳﺮزﻣﻴﻦ ﺑﺎ آن ﻫﻤﻪ ﺑﻮ ﻓﻘﻂ از ﺑﻴﻤﺎري ﻣﻦ ﺗﺮسا ش ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد . دﺳﺖا ش را ﮔﺮﻓﺘﻢ و زﻳﺮ ﻧﺎﺧﻦ ﻫﺎ ﺳﻴﺎه ﺑﻮد و ﺣﻨﺎ ﺑﺴﺘﻪ . ﭼﺴﺒﺎﻧﺪم ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻪ .ﻫﺎم ﻓ ﺸﺎر ﻣﻲ داد دﻧﺒﺎل ﻛﺸﻒ . ﻓﻬﻤﻴﺪه ﻧﻔﻬﻤﻴﺪه دﺳﺖ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﺮ ﻧﻤﻲ داﺷﺖ . . " اﻳﻦ ﻫﺎ ﻛﻪ ﻫﺴﺖ." " ﻣﺼﻨﻮﻋﻲ .ﺳﺖ " دﺳﺘﺶ را ﭘﺲ ﻛﺸﻴﺪ ، ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ از ﺟﺎ و ﺣﺘﻤﺎ داﺷﺖ ﺑﻪ دردﻫﺎي ﺧﻮدش ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺸﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻃﻮر ﻣﺮا ﻟﻌ ﻦ و ﻧﻔﺮﻳﻦ ﻣﻲ .ﻛﺮد ﻓﺤﺶ ﻣﻲ دا د و دور ﻣﻲ .ﺷﺪ ﭘﺮﺳﺘﺎر ﮔﻮﺷﻲ را از ﮔﻮشا ش دور ﻛﺮد و ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻧﻘﻄ ﻪ ي ﻋﻼﻣﺖ ﺳﻮال ﺑﻮد از ﻣﻦ ﭘﺮﺳﻴﺪ : ﭼﻲ ﺷﺪه؟ " ﻫﻴﭻ ﭼﻲ . ﻣﺎﻣﺎنا م ﻛﻲ ﻣﻲ آﻳﺪ؟ داﻧﺸﮕﺎها م دﻳﺮ ﺷﺪ . ﺑﻪ ش ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدم ﭘﻮل ﻧﺪارم." ﭘﺮﺳﺘﺎر ﺑﺎز ﮔﻮﺷﻲ را ﭼﺴﺒﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﮔﻮش شا . ﺑﺎ ﺳﺮ اﺷﺎره ﻛﺮد و ﺑﻲ ﺻﺪا ﮔﻔﺖ : ﺧﺎﻧﻢ دﻛﺘﺮ ﻫﻤﻴﺸﻪ دﻳﺮ ﻣﻲ .آﻳﺪ ﺣﺘﻤﺎ ﺗﻮ ﺑﺎﻧﻚ ﻣﻌﻄﻞ ﺷﺪه .اﻧﺪ .اﻧﺪ

52 – ره ی ه و ﯾ د و و رو ﺗﺎﺗﺮ ﻧﺎﺟﻮر ﻧﮕﺎﻫﻲ ﮔﺬرا ﺑﻪ اورﻳﭙﻴﺪ و ﻛﺎﻫﻨﻪ ﻫﺎي ﺑﺎﻛﻮس

روﻳﺎروﻳﻲ ﻋﻘﻞ ﺷﻬﻮدي در ﺑﺮاﺑﺮ ﻋﻘﻞ ﺗﺤﻠﻴﻠﻲ را ﻫﻤﻴﺸﻪ در ﻣﺜﻞ دﻳﻮﻧﻴﺰوس در ﺑﺮاﺑﺮ آﭘﻮﻟﻮن رواﻳﺖ ﻛﺮده اﻧﺪ . اﻳﻦ دوﮔﺎﻧﮕﻲ ﻫﻤـﻮاره ﺳـﺎﻳﺮ ﻋﻨﺎﺻـﺮ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﺮاي اﻧﺴﺎن را ﺑﻪ ﺳﻮي ﻳﻜﻲ از اﻳﻦ دو ﺧﺪا ﻛﺸﺎﻧﺪه آن. ﭼﻨﺎن ﻛﻪ ﻓﻠﺴﻔﻪ در ﻛﻨﺎر آﭘﻮﻟﻮن ﺟﺎي ﻣﻲ ﮔﻴﺮد و دﻳﻦ در ﻛﻨﺎر دﻳﻮﻧﻴﺰوس . ﻣﺮد و ﻣﺮدﺳﺎﻻري در ﻛﻨﺎر آﭘﻮﻟﻮن و زن و زن ﺳﺎﻻري در ﻛﻨﺎر دﻳﻮﻧﻴﺰوس ... آﭘﻮﻟﻮن ﻣﻨﻄﻖ را ﮔﺴﺘﺮش ﻣﻲ دﻫﺪ و دﻳﻮﻧﻴﺰوس ﺷﺮاب و ﺳﺮﻣﺴﺘﻲ را ... .

در ﺷﻜﻞ ﮔﻴﺮي دوﻟﺖ ﺷﻬﺮﻫﺎ در ﻳﻮﻧﺎن ﺑﺎﺳﺘﺎن ﺟﻬﺎن زن ﺳﺎﻻر ﺟﺎي ﺧﻮد را ر ﻓﺘﻪ رﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﺮدان ﻣﻲ دﻫﺪ . از دل اﻳﻦ ﺗﺤﻮل آﻳﻴﻦ ﻫﺎي دﻳﻮﻧﻴﺰي ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺷﻜﻞ داده، ﺗﺮاژدي زاﻳﻴﺪه ﻣﻲ ﺷﻮد . اﻟﮕﻮي روﻳﺎروﻳﻲ زن ﺳﺎﻻري و ﻣﺮدﺳﺎﻻري و ﺑﺮﺗﺮي ﻧﻬـﺎﻳﻲ ﻣﺮدﺳـﺎﻻري ( ﺑـﻪ ﻧﻔـﻊ دوﻟـﺖ ﺷـﻬﺮ ) در ﻫﻤﮕـﻲ ﺗﺮاژدي ﻫﺎي دو ﻧﻤﺎﻳﺸﻨﺎﻣﻪ ﻧﻮﻳﺲ اول ( از ﻧﻈﺮ زﻣﺎﻧﻲ ) ﻳﻮﻧﺎن ﻳﻌﻨﻲ اﺷﻴﻞ و ﺳﻮﻓﻮﻛﻞ دﻳﺪه ﻣﻲ ﺷﻮد . ﻛﻤﻲ ﭘﺲ از ﻇﻬﻮر ﺗـﺮاژدي ﻧﻮﻳﺴـﺎن، ﺳـﻘﺮاط و اﻓﻼﻃﻮن و ارﺳﻄﻮ ﭘﺎ ﺑﻪ ﻣﻴﺪان ﻣﻲ ﮔﺬارﻧﺪ : آﭘﻮﻟﻮن ﺑﺎ دو ﺑﺎزوي ﺗﺮاژدي و ﻓﻠﺴﻔﻪ ﺑﺮ ﻳﻮﻧﺎن ﺣﺎﻛﻢ ﻣﻲ .ﺷﻮد .ﺷﻮد

اﻣﺎ ﺗﻔﺎوت ﺑﺰرﮔﻲ ﻫﺴﺖ ﻣﻴﺎن ﻓﻠﺴﻔﻪ و ﻫﻨﺮ . ﻫﻨﺮ ﻫﻤﻮاره از ﻣﺮزﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي ا ش ﻣﻲ ﮔﺬارﻧﺪ ﻳﺎ ﻧﻘﺶ ﻫﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ و ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻛ ﻪ ﺑﻪ ﭘﺎي ا ش ﻣﻲ- ﺑﻨﺪﻧﺪ، ﻣﻲ ﮔﺮﻳﺰد . ﺑﺮاي ﻫﻨﺮ آزادي ﻣﻬﻢ ﺗﺮ اﺳﺖ از دوﻟﺖ ﺷﻬﺮ . . در اوج ﻗﺪرت ﻧﻤﺎﻳﻲ آﭘﻮﻟﻮن ﺗﺮاژدي ﻧﻮﻳﺴﻲ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻳﻮﻧﺎن و ﺗﺎرﻳﺦ ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﺣﺎﻣﻲ دوﻟﺖ ﺷﻬﺮ ﻧﻴﺴـﺖ آن ﮔﻮﻧـﻪ ﻛـﻪ ﭘﻴﺸـﻴﻨﻴﺎن ا ش ﺑﻮدﻧـﺪ؛ ﻣﺮدﺳﺎﻻري را ارج ﻧﻤﻲ دﻫﺪ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ، زﻧﺎﻧﻪ ﻧﻮﻳﺴﻲ اش ﺑﻪ ﻟﻮرﻛﺎ و ژ ﻧﻪ ﭘﻬﻠﻮ ﻣﻲ زﻧﺪ : اورﻳﭙﻴﺪ . . اورﻳﭙﻴﺪ ﻣﺸﻜﻮك اﺳﺖ؛ ﺑﻪ ﺟﻬﺎن اﻃﺮاف ا ش، ﺑﻪ ﺧﺪاﻳﺎﻧﻲ ﭼﻮن آﺗﻨﺎ و آﭘﻮﻟﻮن ﻛﻪ در دوران ﻧﻮ اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺷﺪه اﻧﺪ . او ﺑﻪ ﺳﺮﻣﺴﺘﻲ آﻳﻴﻦ ﻫـﺎي دﻳﻮﻧﻴﺰي، ﻛﻪ دارﻧﺪ از ﻣﻴﺎن ﻣﻲ روﻧﺪ، ﻛﻨﺠﻜﺎواﻧﻪ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﻨﺪ و ﺑﺮﺗﺮي اي در ﻋﻘﻞ ﮔﺮاﻳﻲ راﻳﺞ ﻧﻤﻲ ﺑﻴﻨﺪ . ﺷﺎﻳﺪ او رﻳﭙﻴﺪ از ﻳﻜﺴﺮه ﻛﻨﺎر رﻓﺘﻦ ﺷﻬﻮد ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﻋﻘﻞ ﺗﺤﻠﻴﻠﻲ ﻣﻲ ﺗﺮﺳﺪ . ﺷﺎﻳﺪ او ﻫﺮ دو را در ﻛﻨﺎر ﻫﻢ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ . .

ﻫﺮﭼﻨﺪ اورﻳﭙﻴﺪ در دوران زﻧﺪﮔﻲ اش ﺑﺴﻴﺎر ﺗﺤﻘﻴﺮ ﺷﺪ اﻣﺎ اﻧﺴﺎن ِ ﺳﺪه ي ﺑﻴﺴﺖ و ﻳﻚ، ﻛﻪ دﻧﻴﺎي ﭘﺴﺎ - ﻣﺪرنا ش آﻣﻴﺰﺷﻲ اﺳـﺖ از ﺷـﻮر و ﻋﻘـﻞ، ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻲ ﺳﺘﺎﻳﺪش . ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻴﺸﺘﺮ از اﺷﻴﻞ و ﺳﻮﻓﻮﻛﻞ . آﺧﺮﻳﻦ ﻧﻤﺎﻳﺸﻨﺎﻣﻪ ي اورﻳﭙﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧـﺎم ﻛﺎﻫﻨﻪ ﻫﺎي ﺑﺎﻛﻮس در اﻳـﺮان ﺷـﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣـﻲ ﺷـﻮد، ﭘﺮآوازه ﺗﺮﻳﻦ ﻧﻤﺎﻳﺸﻨﺎﻣﻪ ي اوﺳﺖ . اﻳﻦ ﻧﻤﺎﻳﺸﻨﺎﻣﻪ ي ﺑﻲ زﻣﺎن ، اﻧﺴﺎن ﺳﺪه ﺑﻴﺴﺖ و ﻳﻚ را در اﻳﻦ ﻛﻪ ﭼﻪ اﺛﺮي ﻛﻼﺳﻴﻚ اﺳﺖ و ﭼﻪ اﺛﺮي ﻣﺪرن ، ﺑﻪ ﺗﺮدﻳﺪ ﻣﻲ اﻧﺪازد . .

در زﻣﺎﻧﻪ اي ﻛﻪ ﻫﻨﻮز ﻣﻨﺘﻘ ﺪان ﻛﻼﺳﻴﻚ ﺑﻪ ﺷﻜﺴﭙﻴﺮ ﺧﺮده ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﺮا در ﻫﻤﻠﺖ ﻋﻨﺼﺮ ﭘﻴﺶ ﺑﺮﻧﺪه ي داﺳﺘﺎن ﻧﻪ رواﺑﻂ ﻋﻠﻲ و ﻣﻌﻠﻮﻟﻲ ، ﻛـﻪ ﺷﻴﺪاﻳﻲ ﺷﺨﺼﻴﺖ اﺳﺖ، ﻧﻤﺎﻳﺸﻨﺎﻣﻪ اي ﭘﻴﺶ رو دارﻳﻢ از دو ﻫﺰار ﺳﺎل ﭘﻴﺶ از ﺷﻜﺴﭙﻴﺮ ﻛﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻋﻨﺼﺮ ﭘﻴﺶ ﺑﺮﻧﺪه اش ، ﻛﻪ ﺳﺎﺧﺘﺎر ﻛﻠـﻲ اش ﺑـﺮ دﻳﻮاﻧﮕﻲ اﺳﺘﻮار اﺳﺖ . .

ﺑﺎﻛﻮس ( دﻳﻮﻧﻴ ﺰوس ) ﺑﻪ ﺗﺐ ﻣﻲ آﻳﺪ ﺗﺎ آﻳﻴﻦ ﺧﻮد را ﮔﺴﺘﺮش دﻫﺪ . روزﮔﺎري در اﻳﻦ ﺷﻬﺮ ، ﻛﺎدﻣﻮس ، ﭘﺪر ِﻣﺎدر او ( ﺳـﻤﻠﻪ ) ﭘﺎدﺷـﺎﻫﻲ ﻣـﻲ ﻛـﺮده اﻣـﺎ اﻛﻨﻮن ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ را ﺑﻪ ﭘﻨﺘﺌﻮس ﭘﺴﺮ ِ دﺧﺘﺮ دﻳﮕﺮش ( آﮔﺎوه ) ﺳﭙﺮده . ﺑﺎﻛﻮس از اﻳﻦ ﻛﻪ ﺧﺎﻟﻪ ﻫﺎيا ش ﻫﻤﺨﻮاﺑﻲ زﺋﻮس ﺑـﺎ ﻣـﺎدرش را ﻗﺒـﻮل ﻧﺪارﻧـﺪ ، ، ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ اﺳﺖ و ﻣﻲﺧ ﻮاﻫﺪ ﻛﻴﻦ اﻳﻦ ﻧﺎﺑﺎوري ﺑﻪ ﺧﺪاﻳﻲا ش را از آﻧﺎن ﺑﮕﻴﺮد . ﺷﺎه ﺟﻮان ﺧﻮاﻫﺎن ﺑﺮاﻧـﺪازي آﻳـﻴﻦ دﻳـﻮﻧﻴﺰي اﺳـﺖ و آن را ﻓﺎﺳـﺪ ﻛﻨﻨﺪه ي زﻧﺎن ﻣﻲ داﻧﺪ . ﭘﺲ ﺑﺎ ﺧﺸﻢ ِ ﺑﺎﻛﻮس، ﻛﻪ در ﭼﻬﺮه ي ﻣﻴﺮﻧﺪه اي ﺧﻮد را ﺑﻪ اﻫﻞ ﺗﺐ ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻛﺮده، روﺑﻪ رو ﻣﻲ ﺷﻮد . زﻧﺎن ﺷﻬﺮ ﻫﻤﺮاه زﻧـﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﻛﻮس از آﺳﻴﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه آورده ﺑﻪ ﺷﺎدﺧﻮاري ﮔﺮد ﺷﻬﺮ ﻣﺸﻐﻮل ا ﻧﺪ و دﺳﺖ ﺑﻪ ﻛﺎرﻫﺎﻳﻲ ﻋﺠﻴﺐ ﻣﻲ زﻧﻨﺪ . ﺑﺮاي ﭘﻨﺘﺌﻮس ﺧﺒﺮ ﻣﻲ آورﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺎدر و ﺧﺎﻟﻪ ﻫﺎي ا ش ﻫﻢ ﺑﻪ آﻧﺎن ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ اﻧﺪ . ﭘﻨﺘﺌﻮس ﺑﺮاي دﻳﺪن اﻳﻦ زﻧﺎن، ﻛﻪ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺑﺎ ﻧﻴﺮوي دﻳﻮﻧﻴﺰوس و ﻣﺴﺖ از ﺷﺮاب ﺧﺪاﻳﻲ اش ﺟـﺎﻧﻮران را ﺑـﺎ

53 – ره ی ه و ﯾ د و و رو دﺳﺖ ﺧﺎﻟﻲ ﻣﻲ درﻧﺪ، ﺑ ﻲ ﺗﺎب اﺳﺖ . ﭘﺲ ﺑﺎﻛﻮس ﺑﻪ او ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻣﻲ دﻫﺪ در ﭘﻮﺷﺶ زﻧﺎن ﺑﻪ آﻧﺎن ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﻮد ﺗﺎ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻧﺸﻮد . ﭘﻨﺘﺌﻮس ﻣـﻲ ﭘـﺬﻳﺮد . زﻧﺎن او را ﻣﻲﺑﻴﻨﻨﺪ و ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎن ﺑﺎﻛﻮس او را ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻪ، ﺟﺎﻧﻮري ﻓﺮض ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ . آﮔﺎوه ﺑﺮ او ﺣﻤﻠﻪ ﻣﻲ ﺑﺮد و ﭘﻨﺘﺌﻮس را ﻛﻪ ﻣﻲ ﻛﻮﺷﺪ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﺑﻴﺮون آوردن ﺟﺎﻣﻪ ﻫﺎي ز ﻧﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﺎدر ﺑﺸﻨﺎﺳﺎﻧﺪ، ﻣﻲ درد . و اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ دﻳﻮﻧﻴﺰوس از ﻧﺎﺑﺎوران اﻧﺘﻘﺎم ﻣﻲ ﻛﺸﺪ . .

در ﻛﺎﻫﻨﻪ ﻫﺎي ﺑﺎﻛﻮس دﻳﻮﻧﻴﺰوس ﻣﺮد- ﺧﺪاﻳﻲ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺷﺪه ﺑﺎ ﻇﺎﻫﺮي زﻧﺎﻧﻪ : :

" ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ اي از ﻟﻴﺪﻳﺎ

ﺑﻪ ﺗﺒﺲ آﻣﺪه، ﻳﻜﻲ از آن ﺟﺎدوﮔﺮان ﻓﺮﻳﺒﻜﺎر،

ﺑﺎ ﻃﺮه ﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪ زردﻓﺎم ﻛﻪ ﺑﻮي ﺧﻮش ﻣﻲ ﭘﺮاﻛﻨﺪ،

ﺑﺎ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎي ﺳﺮخ، و اﻓﺴﻮن آﻓﺮودﻳﺖ

در ﭼﺸﻢ . ﺷﺐ و روزش

ﺑﺎ زﻧﺎن و دﺧﺘﺮان ﻣﻲ ﮔﺬرد و ﺑﻪ آن ﻫﺎ ﻫﺎ

ﻟﺬت رازآﻣﻮزي اﺳﺮار ﺧﻮﻳﺶ را ﻣﻲ ﻧﻤﺎﻳﺎﻧﺪ."

او زﻧﺎﻧﮕﻲ را در دل ﻣﺮدان و ﻣﺮداﻧﮕﻲ را در دل زﻧﺎن ﻣﻲ اﻧﺪازد . او از اﻳﻦ آﻣﻴﺰش، ﺷﻮر و دﻳﻮاﻧﮕﻲ را در آدﻣﻴﺎن ﻧﻴﺮو ﻣﻲ دﻫﺪ و ﻫﻤﻪ را ﺑﻪ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺧ ﻮد وا ﻣﻲ دارد . .

ﺑﺎﻛﻮس ﭘﻨﺘﺌﻮس را ﻣﻲ ﻓﺮﻳﺒﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﭘﻮﺷﻴﺪن ﺟﺎﻣﻪ ي زﻧﺎﻧﻪ ﺑﻪ دﻳﺪن ﺑﺎﻛﺎﻧﺖ ﻫﺎ ﺑﺮود : : " دﻳﻮﻧﻴﺰوس : ﻣﻮﻫﺎي ﺑﺴﺘﻪ ات را آزاد ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺗﺎ ﺑﺮ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎيا ت اﻓﺸﺎن ﺷﻮد (...) ﭘﻴﺮاﻫﻨﻲ ﻛﻪ ﺗﺎ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﭘﺎﻫﺎيا ت ﻣﻲ رﺳﺪ . و ﻛﻼﻫﻲ ﺑﻠﻨﺪ ﺑـﺮ ﺳـﺮت (...) ﻧﻴﺰه ي ﭘﻴﭽﻚ آراﺳﺘﻪ در دﺳﺖا ت و ﭘﻮﺳﺖ ﺧﻮن آﻟﻮد آﻫﻮ ﺑﺮه."

ﭘﻨﺘﺌﻮس ﻧﺨﺴﺖ ﺷﺮم ﻣﻲ ﻛﻨﺪ و ﻧﻤﻲ ﭘﺬﻳﺮد اﻣﺎ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺗﻦ ﻣﻲ دﻫﺪ و اﻳﻦ آﻏﺎزي اﺳﺖ ﺑﺮ زﻧﺎﻧﮕﻲ او : :

" ﭘﻨﺘﺌﻮس : ﺑﺪﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﻛﻪ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﻢ؟ آﻳﺎ رﻓﺘﺎر اﻳﻨﻮ و را ﭘﻴﺪا ﻧﻜﺮده ام ﻳﺎ آﮔﺎوه، ﻣﺎدرم را؟

دﻳﻮﻧﻴﺰوس : ﺑﺎ دﻳﺪن ﺗﻮ اﻧﮕﺎر ﺧﻮد آن ﻫﺎ را ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻢ . اﻳﻦ ﭘﻴ ﭻ ﮔﻴﺴﻮ ﻫﻢ در ﺟﺎي ﺧﻮد ﻗﺮار ﻧﺪارد . ﻣﻮي ا ت ﭼﻨﺎن ﻛﻪ ﻣﻦ در زﻳﺮ ﺗـﺎج ﮔﺬاﺷـﺘﻪ ﺑـﻮدم، ﻧﻴﺴﺖ . .

ﭘﻨﺘﺌﻮس : ﺑﺎ ﺟﻨﺒﺎﻧﺪن ﻣﻮيا م، ﺑﻪ ﻛﺮدار ﻛﺎﻫﻨﻪ ﻫﺎي ﺑﺎﻛﻮس، درﻫﻢ رﻳﺨﺖ . . دﻳﻮﻧﻴﺰوس : ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮب ! ﭼﻮن ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺧﺪﻣﺖ ﻛﻨﻢ، ﻣﻮيا ت را ﺳﺎﻣﺎن ﻣﻲ دﻫﻢ . ﺑﻴﺎ دﻳﮕﺮ . ﺳﺮت را راﺳﺖ ﺑﮕﻴﺮ . . ﭘﻨﺘﺌﻮس ﻴﺎﺑ: . ﻣﻦ در دﺳﺖ ﻫﺎي ﺗﻮام . آراﺳﺘﻪ ام ﻛﻦ."

ﺷﻴﺪاﻳﻲ ﺑﺮ ﭘﻨﺘﺌﻮس ﭼﻴﺮه ﻣﻲ ﺷﻮد . از ﺳﻮي دﻳﮕﺮ ﺟﻨﺴﻴﺖ ﻣﺮداﻧﻪ اش ﻧﺎﭘﺎﻳﺪار ﻣﻲ ﺷﻮد . ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ ﺟﻨﺴﻴﺖ زﻧﺎﻧﻪ ي ﻣﺎدرش ﻧﺎﭘﺎﻳﺪار ﺷﺪه : :

" آﮔﺎوه : (...) ﭘﺎرﭼﻪ و ﻣﺎﻛﻮﻫﺎي رﻳﺴﻨﺪﮔﻲ را رﻫﺎ ﻛﺮدم ﺗﺎ (...) ﺑﺎ دﺳﺖ ﻫﺎي ﺧﻮد ﺟﺎﻧﻮران ﺑﻴﺎﺑﺎﻧﻲ را ﺷ ﻜﺎر ﻛﻨﻢ."

دﻳﻮﻧﻴﺰوس ﺷﺎﻫﻲ را ﻛﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪه ي ﺟﻬﺎن ﻣﺮدﺳ ﺎﻻر اﺳﺖ ﻧﺨﺴﺖ ﻫﻤﭽﻮن ﺧﻮد ﺑﻪ ﻣﺮد- زن ﺑﺪل ﻣﻲ ﻛﻨﺪ و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ دﻳﻮاﻧﮕﻲ اي ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﺎن ﻣـﺎدر ِ

54 – ره ی ه و ﯾ د و و رو -زن ﻣﺮد اش ﻣﻲ اﻧﺪ ازد از ﻫﺮ دو اﻧﺘﻘﺎم ﻣﻲ ﮔﻴﺮد . آﮔﺎوه ﭘﻨﺘﺌﻮس را درﻳﺪه و ﺳﺮ از ﺗﻦ ا ش ﺟﺪا ﻛﺮده؛ آن ﮔﺎه دﻳﻮﻧﻴﺰوس ﻋﻘﻞ را ﺑﻪ او ﺑﺎز ﻣﻲ ﮔﺮداﻧﺪ ﺗﺎ ﺳﺮ ﻓﺮزﻧﺪ را در دﺳﺖ ﺧﻮد ﺑﺒﻴﻨﺪ . ﺳﭙﺲ، آن ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﻳﺎن ﻛﺎت ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ، ﻫﻤﻪ ﺻﺤﻨﻪ ي ﻧﻤﺎﻳﺶ را ﺗﺮك ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ و ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻦ ﺗﻜـﻪ ﺗﻜـﻪ ي ﭘﻨﺘﺌـﻮس ﺑﺮﺟﺎي ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ . ﺗﺎ او را ﻣﻬﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﺗﻦ ِ ﺑﻪ ﺧﺎك ﻧﺴﭙﺮده ي ﺗﺮاژدي ﻫﺎي ﻳﻮﻧﺎﻧﻲ ﻛﻨﻨﺪ . .

دوﮔﺎﻧﮕﻲ ﺟﻨﺴﻴﺘﻲ دﻳﻮﻧﻴﺰوس را ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮان ﺑﺎ دو ﺳﺮﭼﺸﻤﮕﻲ اﻳﻦ اﺳﻄﻮره ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻛﺮد . آن ﺑﺨﺶ ﻫﺎﻳﻲ ﻛـﻪ از ﺳـﻨﺖ آﺳـﻴﺎي ﺻـﻐﻴﺮ و ﻣﺼـﺮ ﺑـﻪ ﺷﺨﺼﻴﺖ او راه ﻳﺎﻓﺘﻪ اﻧﺪ و آن ﺑﺨﺶ ﻫﺎ ﻛﻪ اﺻﻞ ﻳﻮﻧﺎﻧﻲ دارﻧﺪ . ﻛﻪ ذﻫﻦ اﺳﻄﻮره ﺳﺎز آن را در درون ﻳﻚ ﻓﺮد واﺣﺪ ﻛﻪ وﻳﮋﮔﻲ ﻫﺎي زن و ﻣﺮد را ﺑـﺎ ﻫﻢ دارد ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دﻫﺪ ... ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ اﻳﻦ دوﮔﺎﻧﮕﻲ ﺟﻨﺴﻲ از اوﻟﻤ ﭙﻲ ﻧﺒﻮدن اﻳﻦ ﺧﺪا ﺣﻜﺎﻳﺖ دارد . او از ﭘﺪر ( زﺋﻮس ) اوﻟﻤﭙﻲ اﺳﺖ اﻣﺎ ﻣﺎدرش ﺳـﻤﻠﻪ اﻧﺴﺎن اﺳﺖ و از ﺳﻮي دﻳﮕﺮ در اوﻟﻤﭗ ﺑﺰرگ ﻧﺸﺪه اﺳﺖ . ﻳﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﭼﻮن او ﻣﺮد- ﺧﺪاﻳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﻴﺮوانا ش را ﺑﻴﺸﺘﺮ از زﻧﺎن ﺑﺮﻣﻲ ﮔﺰﻳﻨﺪ . .

ﺑﻪ ﻫﺮ رو اﻣﺮوز اﻫﻞ ﺗﺎﺗﺮ ﺑﺎ ﻳﺎ ﺑﻲ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ِ اﻳﻦ دوﮔﺎﻧﮕﻲ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺗﻔﺴﻴﺮي از ﺷـﺎﻫﻜﺎر ﺟـﺎودان اورﻳﭙﻴـﺪ، اﻳـﻦ ﻧﻤﺎﻳﺸـﻨﺎﻣﻪ را ﻳـﺎ ﺑـﺮ ﻣﺤﻮرﻳـﺖ دوﮔﺎﻧﮕﻲ ﺟﻨﺴﻲ ﺑﺮ ﺻﺤﻨﻪ ﻣﻲ ﺑﺮﻧﺪ ﻳﺎ از آن در ﺗﻔﺴﻴﺮ و ﺧﻮاﻧﺶ ﻣﺘﻦ ﺑﻬﺮه ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ . .

ﻳﻜﻲ رﻓﺘﺎر زﻧﺎﻧﻪ ي دﻳﻮﻧﻴﺰوس را ﺑﻪ ﺗﺮﻧﺲ ﺳﻜﺸﻮاﻟﻴﺘﻲ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ و دﻳﮕﺮي ﺑﻪ ﻫﻤﻮﺳﻜﺸﻮاﻟﻴﺘﻲ . ﻳﻜﻲ از ﺷﺒﺎﻫﺖ ﻫﺎي ﻣﻴﺎن دﻳﻮﻧﻴﺰو س و ﻣﺴـﻴﺢ ﺑﻬﺮه ﻣﻲ ﮔﻴﺮد و ﺑﺎ ارﺟﺎع ﻫﺎﻳﺶ ﺑﻪ رﻓﺘﺎرﻫﺎي دﻳﻮﻧﻴﺰوس اﻫﻞ ﻣﺬﻫﺐ را ﺑﻪ ﺧﺸﻢ ﻣﻲ آورد، ﻳﻜﻲ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﻴﺎزﻫـﺎ و ﺑﺤـﺚ ﻫـﺎي روز ﭘﻴﺮاﻣـﻮن دﮔﺮﺑﺎﺷﺎن ﺟﻨﺴﻲ ، ﺑﺎﻛﻮس ِ اورﻳﭙﻴﺪ را ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﺪ و ﺑﻪ ﺻﺤﻨﻪ ﻣﻲ ﺑﺮد ... . ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺸﻮد ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻛﺎﻫﻨﻪ ﻫﺎي ﺑﺎﻛﻮس ﻛﻬﻦ ﺗﺮﻳﻦ اﺛﺮ ﻫﻨﺮي ﺑﺮ ﺟﺎي ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ ﻛﻪ دﮔﺮﺑﺎﺷﻲ ﺟﻨﺴﻲ را ﻣﻮﺿﻮع اﺻﻠﻲ ﺧﻮد ﻗـﺮار داده . اﻣﻴـﺪوارم روزي اﻳﻦ ﻧﻤﺎﻳﺸﻨﺎﻣﻪ ( ﺑﺎ ﻫﺮ ﺧﻮاﻧﺸﻲ و ﺑﻲ ﻫﻴﭻ ﺳﺎﻧﺴﻮري ) ﺑﺮ ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺎي ﺗﺎﺗﺮ اﻳﺮان ﺑﻴﺎﻳﺪ . .

از اﻳﻦ ﻫﺎ در ﻣﺘﻦ آﻣﺪه : :

ﻛﺎﻫﻨﻪ ﻫﺎي ﺑﺎﻛﻮس، اورﻳﭙﻴﺪ، ﺑﺮﮔﺮدان ِ ﻋﺎﻃﻔﻪ ﻃﺎﻫﺎﻳﻲ

ﺗﻔﺴﻴﺮي ﺑﺮ ﺗﺮاژدي ﻫﺎي ﻳﻮﻧﺎن ﺑﺎﺳﺘﺎن ﺗﻨ( ﺎول ﺧﺪاﻳﺎن) ، ﻳﺎن ﻛﺎت، ﺑﺮﮔﺮدان ِ داود داﻧﺸﻮر، ﻣﻨﺼﻮر ﺑﺮاﻫﻴﻤﻲ

55 – ره ی ه و ﯾ د و و رو ﺳﻴﻨﻤﺎ ﻣﺎﻫﻲ

ﻧﺎم ﻓﻴﻠﻢ : ﻣﻴﻠﻚ / ﺳﺎل ﺳﺎﺧﺖ : 2008 / ﺑﺎزﻳﮕﺮان : ﺷﺎن ﭘﻦ، اﻣﻴﻞ ﻫﺮش، ﺟﺎن ﺑﺮوﻟﻴﻦ، دﻳﮕﻮ ﻟﻮﻧﺎ، ﺟﻴﻤﺰ ﻓﺮاﻧﻜﻮ / ﻛﺎرﮔﺮدان : ﮔﺎس ون ﺳﻨﺖ درﺑﺎره ي ﻛﺎرﮔﺮدان : ﻗﺒﻞ از ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ، ﮔﺎس ﮔﺮﻳﻦ و ن ﺳﻨﺖ ﺟﻮﻧﻴﻮر ﻫﻢ ﺟﻨﺲ ﮔﺮا اﺳﺖ و ﺣﻤﺎﻳﺖ از اﻗﻠﻴﺖ ﻫﺎ ﻳﻜﻲ از دﻏﺪﻏﻪ ﻫﺎي او در ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎيا ش ﻫﺴﺘﻨﺪ . اوﻟﻴﻦ ﻓﻴﻠﻢ ﺑﻠﻨﺪش را در ﺳﺎل 1985 ﺑﺎ ﻧﺎم « ﺷﺐ ﺑﺪ » ﺳﻴﺎه و ﺳﻔﻴﺪ ﺳﺎﺧﺖ . اﻳﻦ ﻓﻴﻠﻢ ﺑﺮاي او در ﻓﺴﺘﻴﻮال ﻫﺎ ﺷﻬﺮت زﻳﺎدي ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه آورد، ﺗﺎ اﻧﺪازه اي ﻛﻪ « ﻟﺲ آﻧﺠﻠﺲ ﺗﺎﻳﻤﺰ » آن را ﺑﻬﺘﺮﻳ ﻦ ﻓﻴﻠﻢ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺳﺎل ﻧﺎﻣﻴﺪ . ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ اﻳﻦ ﻓﻴﻠﻢ ﺗﻮﺟﻪ ﻫﺎﻟﻴﻮود را ﺑﻪ او ﺟﻠﺐ ﻛﺮد و و ﻛﺮد ﻛﻤﭙﺎﻧﻲ « ﻳﻮﻧﻴﻮرﺳﺎل » ﺑﺎ او ﻗﺮارداد ﺑﺴﺖ . اﻳﻦ ﻗﺮارداد اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻌﺪا ﻓﺴﺦ ﺷﺪ، ﭼﻮن ﻛﻤﭙﺎﻧﻲ، ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﻛﻤﻚ ﺑﻪ ون ﺳﻨﺖ در ﺳﺎﺧﺖ ﻃﺮح ﻫﺎي ﺷﺨﺼﻲ او ﻧﺒﻮد . دوﻣﻴﻦ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖا ش ﻣﺮﺑﻮط ﻣﻲ ﺷﻮد ﺑﻪ ﺳﺎﺧﺖ ﻓﻴﻠﻢ « ﮔﺎوﭼﺮان ﻫﺎي داروﺧﺎﻧﻪ » در ﺳﺎل 1989 . اﻳﻦ ﻓﻴﻠﻢ ﻧﻴﺰ در ﻣﻴﺎن ﻣﻨﺘﻘﺪان ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺤﺒﻮب ﺷﺪ و ﻋﻼوه ﺑﺮ ﺗﺜﺒﻴﺖ ﺟﺎﻳﮕﺎه ون ﺳﻨﺖ، ﺑﻪ ﻣﺖ دﻳﻠﻮن ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﻛﻤﻚ ﺑﺴﻴﺎري .ﻛﺮد در ﺳﺎل 1991 ﻓﻴﻠﻢ ﺑﻠﻨﺪ دﻳﮕﺮي ﺑﺎ ﻧﺎم « آﻳﺪاﻫﻮي اﺧﺘﺼﺎﺻﻲ ﺧﻮدم » ﺳﺎﺧﺖ ﻛﻪ ﻫﻢ ﭼﻮن « ﮔﺎوﭼﺮان ﻫﺎي داروﺧﺎﻧﻪ » ﺑﺮﻧﺪه ي ﺟﺎﻳﺰ ه ي ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻓﻴﻠﻢ ﻧﺎﻣﻪ ،ﺷﺪ و ﻋﻼوه ﺑﺮ آن، رﻳﻮز را ﺑﻪ ﺑﻪ را ﻣﻨﺘﻘﺪان ﺷﻨﺎﺳﺎﻧﺪ در. 1997 ، ﺑﺎ ﺳﺎﺧﺘﻦ « وﻳﻞ ﻫﺎﻧﺘﻴﻨﮓ ﺧﻮب » ﺑﺮاﺳﺎس ﻓﻴﻠﻢ ﻧﺎﻣﻪ اي از ﻣﺖ دﻣﻮن و ﺑﻦ اﻓﻠﻚ، ﮔﺎس ون ﺳﻨﺖ ﺑﺮاي اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر ﺑﻪ ﺑﻪ ﺑﺎر ﻋﻤﻮم ﻣﺮدم ﺷﻨﺎﺳﺎﻧﺪه ﺷﺪ و ﻓﻴﻠﻢ ﻋﻼوه ﺑﺮ ﻓﺮوش 220 ﻣﻴﻠﻴﻮن دﻻري، ﻧﺎﻣﺰد ﭼﻨﺪ اﺳﻜﺎر، از ﺟ ﻤﻠﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻛﺎرﮔﺮداﻧﻲ ﺑﺮاي ﺧﻮد ون ﺳﻨﺖ ﺷﺪ . ﺷﺪ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﺖ دﻣﻮن و ﺑﻦ اﻓﻠﻚ و راﺑﻴﻦ وﻳﻠﻴﺎﻣﺰ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻓﻴﻠﻢ ﺑﺮﻧﺪ ه ي اﺳﻜﺎر ﺷﺪﻧﺪ. در ﺳﺎل 2003 ون ﺳﻨﺖ از ﺳﻮي ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪ ه ي ﻓﻴﻠﻢ، داﻳﺎن ﻛﻴﺘﻮن ﺑﺮاي ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻓﻴﻠﻤﻲ در ﻣﻮرد ﻛﺸﺘﺎر ﺳﺎل 1999 در دﺑﻴﺮﺳﺘﺎن ﻛﻠﻤﺒﺎﻳﻦ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪ و ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ ﻓﻴﻠﻢ را در دﺑﻴﺮﺳﺘﺎﻧﻲ در ﺷﻬﺮ ﺧﻮدش ﭘﻮرﺗﻠﻨﺪ، ﺑﺎ ﺣﻀﻮر ﺗﻌﺪاد زﻳﺎدي داﻧﺶ آﻣﻮز ﺑﺴﺎزد ﺑﺎ. ﺑﺮداﺷﺖ ﻫﺎي ﻃﻮﻻﻧﻲ و و ﻓﻴﻠﻢ ﺑﺮداري روي دﺳﺖ و ﻣﻌﻠﻖ، ﻓﻴﻠﻢ در ﺟﺸﻨﻮار ه ي ﻓﻴﻠﻢ ﻛﻦ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﺷﺪ . اﺗﻔﺎق ﻧﻈﺮي در ﻣﻮرد ﻓﻴﻠﻢ در ﺑﻴﻦ داوران وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ و ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل، ﻓﻴﻠﻢ ﺑﺮﻧﺪ ه ي ﻧﺨﻞ ﻃﻼ و ﺗ ﻨﺪﻳﺲ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻛﺎرﮔﺮداﻧﻲ ﺑﺮاي ﮔﺎس ﺷﺪ . ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ « ﻓﻴﻞ » ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻛﻪ ون ﺳﻨﺖ، درآﻣﺪ ﺣﺎﺻﻞ از ﻓﺮوش اوﻟﻴﻦ اﻛﺮان آن در آﻣﺮﻳﻜﺎ را ﺑﻪ ﻣﻮﺳﺴﻪ اي ﻫﺪﻳﻪ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎن ﺧﻴﺎﺑﺎﻧﻲ ﻛﻤﻚ ﻣﻲ .ﻛﻨﺪ در 2007 « ﭘﺎراﻧﻮﻳﻴﺪ ﭘﺎرك » را ﺳﺎﺧﺖ «. ﭘﺎراﻧﻮﻳﻴﺪ ﭘﺎرك » در در » ﺟﺸﻨﻮار ه ي ﻓﻴﻠﻢ ﻛﻦ، ﺟﺎﻳﺰ ه ي هوﻳﮋ ي ﺷﺼﺘﻤﻴﻦ ﺳﺎل ﺟﺸﻨﻮاره را ﺑﻪ ﺧﻮد اﺧﺘﺼﺎص داد . ﺑﺎﻻﺧﺮه در ﺳﺎل 2008 ﮔﺎس ﻛﺎر ﺑﺮ روي ﻓﻴﻠﻢ « ﻣﻴﻠﻚ » » را آﻏﺎز ﻛﺮد . . ﻓﻴﻠﻢ ﺷﻨﺎﺳﻲ : ﺷﺐ ﺑﺪ - 1985 / ﮔﺎوﭼﺮان ﻫﺎي داروﺧﺎﻧﻪ - 1989 / آﻳﺪاﻫﻮي اﺧﺘﺼﺎﺻﻲ ﺧﻮدم - 1991 / ﺣﺘﺎ دﺧﺘﺮﻫﺎي ﮔﺎوﭼﺮان ﻫﻢ اﻓﺴﺮده ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ - 1993 / ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮش ﻣﺮدن - 1995 / وﻳﻞ ﻫﺎﻧﺘﻴﻨﮓ ﺧﻮب - 1997 / رواﻧﻲ - 1998 / ﻳﺎﻓﺘﻦ ﻓﺮﺳﺘﺮ - 2000 / ﺟﺮي - 2002 / ﻓﻴﻞ - 2003 / آﺧﺮﻳﻦ روزﻫﺎ - 2005 / ﭘﺎراﻧﻮﻳﻴﺪ ﭘﺎرك - 2007 / ﻣﻴﻠﻚ - 2008 درﺑﺎره «ي ﻣﻴﻠﻚ » » اﻳﻦ ﻓﻴﻠﻢ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﻫﺎروي ﻣﻴﻠﻚ، ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺳﻴﺎﺳﺘﻤﺪار ﻫﻢ ﺟﻨﺲ ﮔﺮاي آﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻲ ﻣﻲ ﭘﺮدازد . ﻫﺎروي در دﻫﻪ ي ﻫﻔﺘﺎد ﻣﻴﻼدي ﺑﺎ اﻋ ﻼم آﺷﻜﺎر ﮔﺮاﻳﺶ ﺟﻨﺴﻲ اش، ﺑﻪ ﻋﻀﻮﻳﺖ اﻧﺠﻤﻦ ﺷﻬﺮ ﺳﺎن ﻓﺮاﻧﺴﻴﺴﻜﻮ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪ . ﻓﻴﻠﻢ در 26 ﻧ ﻮاﻣﺒﺮ 2008 ، ﭘﻴﺶ از ﻓﺮا رﺳﻴﺪن ﺳﻲ اﻣﻴﻦ ﺳﺎل روز ﻗﺘﻞ

56 – ره ی ه و ﯾ د و و رو ﻫﺎروي ﻣﻴﻠﻚ اﻛﺮان ﺷﺪ . ون ﺳﻨﺖ، در ﺑﺮﺧﻲ از ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺎي « ﻣﻴﻠﻚ ،» ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎي ﻣﺴﺘﻨﺪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ روﻳﺪادﻫﺎي واﻗﻌﻲ را در ﻣﻴﺎن ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺎي ﺳﺎﺧﺘﮕﻲ ﺑﻪ ﻛﺎر ﺑﺮده ا ﺳﺖ . ﻳﻜﻲ از اﻳﻦ ﻣﻨﺎﺑﻊ، ﻓﻴﻠﻢ ﻣﺴﺘﻨﺪي اﺳﺖ ﻛﻪ در ﺳﺎل 1984 ﺑﺮﻧﺪه ﺟﺎﻳﺰه اﺳﻜﺎر ﺷﺪ . اﻳﻦ ﻓﻴﻠﻢ در ﺷﻬﺮ ﺳﺎن ﻓﺮاﻧﺴﻴﺴﻜﻮ ﻓﻴﻠﻢ ﺑﺮداري ﺷﺪه اﺳﺖ و ﺣﺘﺎ ﺑﺮاي ﺳﺎﺧﺖ ﺑﺮﺧﻲ ﺳﻜﺎﻧﺲ ﻫﺎ، از ﻫﻤﺎن ﻣﻐﺎزه دورﺑﻴﻦ ﻓﺮوﺷﻲ ﺧﻴﺎﺑﺎن ﻛﺎﺳﺘﺮو، ﻛﻪ ﻣﻴﻠﻚ در آن ﺟﺎ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد، اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ در. اﻳﻦ ﻓﻴﻠﻢ اﻓﺰون ﺑﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮان ﺳﺮﺷﻨﺎﺳﻲ ﻫﻤﭽﻮن ﺟﻴﻤﺰ ﻓﺮاﻧﻜﻮ و اﻣﻴﻞ ﻫﺮش، ﺑﺴﻴﺎري از دوﺳﺘﺪاران و ﻫﻤﻜﺎران ﻫﺎروي ﻣﻴﻠﻚ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺑﺎزﻳﮕﺮ و ﺳﻴﺎﻫﻲ ﻟﺸﻜﺮ ﺣﻀﻮر دارﻧﺪ . . ﺟﺎﻳﺰه ﻫﺎ و ﻧﺎﻣﺰدﻫﺎ : اﻧﺘﺨﺎب ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻓﻴﻠﻢ ﺳﺎل 2008 از ﺳﻮي اﺗﺤﺎدﻳﻪ ي ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎن آﻣﺮﻳﻜﺎ / ﻧﺎﻣﺰد در ﻳﺎﻓﺖ ﺟﺎﻳﺰه در 8 رﺷﺘﻪ از ﺳﻮي اﻧﺠﻤﻦ رﺳﺎﻧﻪ اي ﻣﻨﺘﻘﺪان ﻓﻴﻠﻢ / ﻧﺎﻣﺰد درﻳﺎﻓﺖ ﺟﺎﻳﺰه ي ﮔﻠﺪن ﮔﻠﻮب ﺑﺮاي ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﻣﺮد درام ( ﺷﺎن ﭘﻦ )/ ﺑﺮﻧﺪه ي اﺳﻜﺎر ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻓﻴﻠﻢ ﻧﺎﻣﻪ ي ﻏﻴﺮاﻗﺘﺒﺎﺳﻲ ( داﺳﺘﻴﻦ ﻟﻨﺲ ﺑﻠﻚ )/ ﺑﺮﻧﺪه ي اﺳﻜﺎر ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﻧﻘﺶ اول ﻣﺮد ( ﺷﺎن ﭘﻦ) ﺣﺮف ﻫﺎﻳﻲ ﺑﺮاي ﻓﻴﻠﻢ : ﮔﺎس ون ﺳﻨﺖ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ اﻳﻦ ﻓﻴﻠﻢ درﺑﺎره ي ﻣﺮدي اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺗﺤﺴﻴﻦ دﻳﮕﺮان را ﺑﺮاﻧﮕﻴﺰد ﺑﻪ. ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﻣﻦ اﻳﻦ ﻓﻴﻠﻢ، در ﻛﻞ ﺗﺼﻮﻳﺮي اﺳﺖ ، از ﺷﻜﻞ ﮔﻴﺮي ﻳﻚ ﺟﻨﺒﺶ ﻣﺮدﻣﻲ و ﻳﻚ ﺳﺎزﻣﺎن ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻛﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﻮﺟﺐ اﻳﺠﺎد ﺗﻐﻴﻴﺮات ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﻲ در در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺧﻮد ﺷﻮد . ﻣﻴﻠﻚ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﻛﺮد و مﭘﻴﺎ ﻓﻴﻠﻢ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻫﻤﻴﻦ ﻛﺎر را ﺑﻜﻨﺪ. ﺷﺎن ﭘﻦ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ : اﻳﻦ ﻓﻴﻠﻢ ﻣﺴﺘﻨﺪ ( ﻣﺴﺘﻨﺪي ﻛﻪ در ﺳﺎل 1984 ﺑﺮﻧﺪه ي اﺳﻜﺎر ﺷﺪ و) ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎي ﻧﻤﺎﻳﺶ داده ﻧﺸﺪه ي دﻳﮕﺮ، ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻪ ﻣﻦ ﻛﻤﻚ ﻛﺮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻢ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻣﻴﻠﻚ را ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻢ . ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻛﺎر اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺷﺒﺎﻧﻪ روز اﻳﻦ ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎ را ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻢ . درﺳﺖ ﻣﺜﻞ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻳﻚ ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ را در در را زﻣﻴﻨﻪ ي ﻛﺎرﻫﺎي روزاﻧﻪ ﺧﻮد ﻣﺮﺗﺐ ﮔﻮش ﻛﻨﻴﺪ . ﻣﻦ ﻫﻤﻴﻦ ﻛﺎر را ﻛﺮدم ، ﺑﺪون اﻳﻦ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ . ﭘﺲ از ﻣﺪﺗﻲ ﺷﻤﺎ دﻳﮕﺮ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻴﺪ ﺑﺎ آن ﺑﻪ رﻗﺺ ﻫﻢ درآﻳﻴﺪ . . ﺟﺎش ﺑﺮوﻟﻴﻦ، ﻫﻢ ﺑﺎزي ﺷﺎن ﭘﻦ در ﻧﻘﺶ دن واﻳﺖ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ : ﺑﺮاي ﻣﻦ ﭼﻴﺰ ي ﻛﻪ اﻫﻤﻴﺖ داﺷﺖ ، اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻧﺸﺎن ﺑﺪﻫﻢ ﭼﻄﻮر اﻳﻦ آدم ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﺑﻪ ﻳﻚ آدم ﻛﺶ ﻣﻲ ﺷﻮد و ﭼﻄﻮر ﺑﻪ آن ﻧﻘﻄﻪ اي ﻣﻲ رﺳﺪ ﻛﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﻲ ﮔﻴﺮد ﻣﺎﺷﻪ را ﺑﻜﺸﺪ . . ﻣﺮور ﻓﻴﻠﻢ : زﻧﺪﮔﻲ او ﺗﺎرﻳﺦ را ﺗ ﻴﻐ ﻴﺮ داد، و ﺗﻼشا ش زﻧﺪﮔﻲا ش را . اﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﻛﻪ ﺷﻌﺎر ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺗﻲ ﻓﻴﻠﻢ اﺳﺖ، دور ﻧﻤﺎي ﺧﻮﺑﻲ از ﻓﻴﻠﻢ ﭘﻴﺶ روي ﻣﺎن ﻣﻲ ﮔﺬارد . آﻳﺎ اﻳﻦ ﻓﻴﻠﻢ ﻗﺮار اﺳﺖ ذﻫ ﻨﻴﺖ آن دﺳﺘﻪ از ﻣﺮدﻣﻲ ﻛﻪ ﻫﻨﻮز ﺣﺎﺿ ﺮ ﺑﻪ ﻗﺒﻮل آزادي و ﺣﻘﻮق ﻛﺎﻣﻞ ﻫﻢ ﺟﻨﺲ ﮔﺮاﻳﺎن ﻧﻴﺴ ﺘﻨﺪ را ﺘﻨﺪ ﻴﻐﺗ ﻴﺮ دﻫﺪ؟ ﺑﻌﻴﺪ ﻣﻲ داﻧﻢ . ﺷﺎﻳﺪ ﮔﺎس ون ﺳﻨﺖ ﻣﻮﻗﻊ ﺳﺎﺧﺖ « ﻣﻴﻠﻚ » ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺗﺼﺎوﻳﺮي از ﺗﻼش اﻧﺴﺎﻧﻲ را ﻧﺸﺎن دﻫﺪ، ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺗﻐﻴﻴﺮ زﻧﺪ ﮔﻲ اش ﺟﻨﮕﻴﺪ آن. ﻗﺪر ﻛﻪ ﺗﺎرﻳﺦ را ﺗﻐﻴﻴﺮ داد ﻣ«. ﻦ اﻳﻦ ﺟﺎ ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ رو ﻣﺘﺤﺪ ﻛﻨﻢ » ﺟﻤﻠﻪ اي ﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺎن ﭘﻦ در اﻛﺜﺮ ﺳﺨﺮاﻧﻲ ﻫﺎيا ش ﺑﻪ ز ﺑﺎن ﻣﻲ آورد . ﻓﻴﻠﻢ ﺑﺮاي ﺗﺤﻘﻖ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ . . ﺷﺎن ﭘﻦ ﺑﺎ ﻣﻴﻤﻴﻚ ﻋﻤﻴﻖ و ﺑﺎزي ﺗﺤﺴﻴﻦ ﺑﺮاﻧﮕﻴﺰش، ﻫﺎروي ﻣﻴﻠﻚ را ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺷﻮر و ﻧﺸﺎﻃ ﺶ، ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﻋﺼﻴﺎنا ش، ﺑﺎ ﺗﻤﺎم اﺣﺴﺎﺳﺎتا ش و ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺧﻮش ﻣﺰﮔﻲ ﻫﺎيا ش ﺟﻠﻮي ﭼﺸﻢ ﻣﺎن ﻣﻲ آورد . او از ﻣﻴﻠﻚ اﺳﻄﻮره ﻧﻤﻲ ﺳﺎزد، اﺻﻮﻻ ﭼﻨﻴﻦ ﻗﺼﺪي ﻫﻢ در ﻛﺎر ﻧﻴﺴﺖ . ﻫﺎروي ﻣﻴﻠﻚ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎ او و دﻳﮕﺮ ﻫﻢ ﺟﻨﺲ ﮔﺮاﻳﺎن ﻣﺜﻞ اﻧﺴﺎن ﻫﺎي ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ ﺑﺮﺧﻮرد ﻛﻨﻨﺪ . ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﻫﻴﭻ ﻛﺪام ﻋﻼﻗﻪ اي ﺑﻪ ﻗﻬﺮﻣﺎن ﺷﺪن ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ . آن ﻫﺎ ﺻﺮﻓﺎ ﺑﺮاي ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ ﺑﻮدن ﺟﻨﮕﻴﺪﻧﺪ. ﺷﺎن ﭘﻦ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ را ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ درك ﻛﺮده اﺳﺖ و ﻣﻴﻠﻚ را ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دﻫﺪ ﻛﻪ ﺑﻮد . . ﻓﻴﻠﻢ « ﻣﻴﻠﻚ » ﻳﻚ اﺛﺮ ﺧﻮش ﺳﺎﺧﺖ اﺳﺖ . دﻻﻳﻞ زﻳﺎدي ﺑﺮاي اﺛﺒﺎت اﻳﻦ ﺣﺮف وﺟﻮد دارد . ﺟﺪاي از ﺑﺎزي ﺧﻮب ِ ﭘﻦ و اﻣﻴﻞ ﻫﺮش، ﻓﻴﻠﻢﻧ ﺎﻣﻪ ﺎﻣﻪ ( داﺳﺘﻴﻦ ﻟﻨﺲ ﺑﻠﻴﻚ ) ﺧﻮب ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ . ﮔﻔﺖ و ﮔﻮ ﻫﺎ ﺧﻮب ﺳﺮﺟﺎي ﺧﻮد ﻗﺮار ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ . ﺑﻴﻨﻨﺪه ﺑﻲ ﺟﻬﺖ ﺑﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﻧﻤﻲ ﺷﻮد و ﻫﻤﻪ ي اﺟﺰا ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ در ﻛﻨﺎر ﻫﻢ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ . . اﻧﺪ ﻫﺎروي ﻣﻴﻠﻚ ﺑﺮاي ﻫﺪفا ش ﻣﻲ ﺟﻨﮕﺪ . ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ را ﺑﺮ ﻫﺪفا ش ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻧﻤﻲ دﻫﺪ، ﺣﺘﺎ زﻧﺪﮔﻲ اش . ﻫﺎرو ي در ﻃﻮل ﻓﻴﻠﻢ دوﺑﺎر ﻣﺠﺒﻮر اﺳﺖ زﻧﺪﮔﻲ ِ ﺧﻮد را ﭘﺲ ﺑﺰﻧﺪ ، ﭼﻮن ﻗﺮار اﺳﺖ ﺑﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﺎارزش ﺗﺮي ﺑﺮﺳﺪ . ﺑﺎارزش ﺗﺮ؟ ﻣﺒﺎرزه ﺑﺮ اي او ﺑﺎارزش ﺗﺮ از زﻧﺪﮔﻲ اﺳﺖ . ﺑﺎر اول، ﻣ ﻮﻗﻌﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ اﺳﻜﺎﺗﻲ او را ﺗﺮك ﻣﻲ ﻛﻨﺪ . اﺳﻜﺎﺗﻲ ﻣﻮﻗﻊ رﻓﺘﻦ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ : ﺣﻮﺻﻠﻪ ي ﻳﻪ اﻧ ﺘﺨﺎﺑﺎت دﻳﮕﻪ رو ﻧﺪارم . ﻣﻴﻠﻚ ﻫﻤ ﺎن ﻃﻮر آرام روي ﻣﺒﻞا ش ﻟﻢ داده و ﺗﻼﺷﻲ ﺑﺮاي ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻦ اﺳﻜﺎﺗﻲ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ . او ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻋﺎﺷﻖ اﺳﻜﺎﺗﻲ ﺑﻮد ، اﻣﺎ ﻣﺠﺒﻮر اﺳﺖ اﻧﺘﺨﺎب ﻛﻨﺪ . اﻧﺘﺨﺎب او اداﻣﻪ ي ﻣﺒﺎرزه اﺳﺖ . اﻧﺘﺨﺎب او، ﺷﺮﻛ ﺖ دوﺑﺎره در اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت اﺳﺖ . راﻫﻲ ﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺮوع ﻛﺮده، ﺣﺎﻻ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻤﺎما ش ﻛﻨﺪ ﺑﺎ. ر دوم زﻣﺎﻧﻲ اﺳﺖ ﻛ ﻪ ﺟﻚ ﺧﻮدﻛﺸﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ . اﻳﻦ ﺑﺎر ﻣﺠﺒﻮر اﺳﺖ ، ﺣﺘﺎ ﻛﻤﻲ ﺳﻨﮓ دل ﺷﻮد . ﻣﺮاﺳﻢ ﺧﺎك ﺳﭙﺎري ﺑﻴﺶ از ﺣﺪ زﻣﺎن ﺑﺮاﺳﺖ . او ﺣﺎﻻ ﭼﻨﻴﻦ زﻣﺎﻧﻲ ﻧﺪارد . اﻳﻦ ﻣﺒﺎرزه آن ﻗﺪر ﻋﻈﻴﻢ اﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺎوان ﻫﺎﻳﻲ ﻫﻢ دارد . . « آﻣﺮﻳﻜﺎ اﻳﻨﻪ ! ﻳﺎ ﺗﺮكا ش ﻛﻦ، ﻳﺎ دوﺳ ﺖا ش داﺷﺘﻪ ﺑﺎش . » ﻠﻪﺟﻤ اي ﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻴﻠﻚ ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎنا ش ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ . او ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺴﻲ را ﺑﻴﺮون

57 – ره ی ه و ﯾ د و و رو ﺑﻴ ﻨﺪازد . ﺗﻤﺎم ﺳﻌﻲ اش اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ را ﻋﺎﺷﻖ آﻣﺮﻳﻜﺎ، ﻋﺎﺷﻖ دﻧﻴﺎ ﻛﻨﺪ . ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻣﺮگا ش ﺗﺤﻘﻖ ﻣﻲ ﻳﺎﺑﺪ، وﻗﺘﻲ ﻛﻪ درﻳﺎﻳﻲ از ﻣﺮدمِ ﺷﻤﻊ ﺑﻪ دﺳﺖ، ﺑﻪ اﺣﺘﺮام ﻫﺎروي دﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﻈﺎﻫﺮات ِ ﺧﺎﻣﻮش ﻣﻲ زﻧﻨﺪ . .

ﻧﺎم ﻓﻴﻠﻢ : ﻗﻬﻮه و ﺳﻴﮕﺎر / ﺳﺎل ﺳﺎﺧﺖ : 2003 / ﺑﺎزﻳﮕﺮان : روﺑﺮﺗﻮ ﺑﻨﻴﻨﻲ، اﺳﺘﻴﻮن راﻳﺖ، ﺟﻮ رﻳﮕﺎﻧﻮ، ﻛﻴﺖ ﺑﻼﻧﺸﺖ، آﻟﻔﺮد ﻣﻮﻟﻴﻨﺎ / ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه و ﻛﺎرﮔﺮدان : ﺟﻴﻢ ﺟﺎرﻣﻮش درﺑﺎره ي ﻛﺎرﮔﺮدان: ﺟﻴﻢ ﺟﺎرﻣﻮش در 1980 در 27 ﺳﺎﻟﮕﻲ ، اوﻟﻴﻦ ﻓﻴﻠﻢ ﺑﻠﻨﺪش را ﺑﺎ ﻧﺎم « ﺗﻌﻄﻴﻼت ﻫﻤﻴﺸﮕﻲ » ﺳﺎﺧﺖ . اﻳﻦ ﻓﻴﻠﻢ ﺳﺎل ﻫﺎ ﺑﻌﺪ، در ﺟﺸ ﻨﻮاره ي ﻣﺎﻧﻬﺎﻳﻢ آﻟﻤﺎن ﺻﺎﺣﺐ ﺟﺎﻳﺰه ﺷﺪ و در اروﭘﺎ آن را ﺳﺘﻮدﻧﺪ . در 1982 « ﻋﺠﻴﺐ ﺗﺮ از ﺑﻬﺸﺖ » را ﺳﺎﺧﺖ ﻛﻪ در ﻫ ﻤﺎن ﺳﺎل ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻧﺨﻞ ﻃﻼي ﺟﺸﻨﻮاره ي ﻛﻦ، ﭘﻠﻨﮓ ﻃﻼﻳﻲ ﺟﺸﻨﻮاره ي ﻟﻮﻛﺎرﻧﻮ و ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﺟﺎﻳﺰه ي ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻓﻴﻠﻢ از ﻧﮕﺎه ﻣﻨﺘﻘﺪﻳﻦ از آن ﺧﻮد ﻛﻨﺪ . ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﻫﺎي ﺟﺎرﻣﻮش ﺑﺎ ﻓﻴﻠﻢ « دوﺳﺘﻲ اﺟﺒﺎري » ﻛﻪ در ﺳﺎل 1986 ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪ ، ﺑﻪ اوج رﺳﻴﺪ . در اﻳﻦ ﻓﻴﻠﻢ روﺑﺮﺗﻮ ﺑﻨﻴﻨﻲ ﻛﻤﺪﻳﻦ اﻳﺘﺎﻟﻴﺎﻳﻲ ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻤﺎ ﻣﻌﺮﻓﻲ ﺷﺪ . ﻳﻚ ﺳﺎل ﺑﻌﺪ ﺟﺎرﻣﻮش، ﻧﺎﻣﺰد ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻛﺎرﮔﺮدان ﺑﺮاي « دوﺳﺘﻲ اﺟﺒﺎري » از Independent Spirit Awards ﺷﺪ . در 1988 « دوﺳﺘﻲ اﺟﺒﺎري » اﺑﺘﺪا ﺟﺎﻳﺰه ي ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻓﻴﻠﻢ ﺧﺎرﺟﻲ از ﺟﺸﻨﻮاره ي راﺑﺮت را ﺑﺮد و ﺳﭙﺲ ﺟﺎﻳﺰه ي ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻓﻴﻠﻢ آﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻲ از ﺟﺸﻨﻮاره ي ﺑﺪﻳﻞ ﻧﺼﻴﺐا ش ﺷﺪ . اﭘﻴﺰود ﺳﻮم ﻓﻴﻠﻢ « ﻗﻬﻮه و ﺳﻴﮕﺎر » ﺑﺮﻧﺪه ي ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻓﻴﻠﻢ ﻛﻮﺗﺎه در ﺟﺸﻨﻮاره ﻛﻦ ِ ﺳﺎل 1993 ﺷﺪ . ﺿﻤﻨﺎ آﻗﺎي ﺟﺎرﻣﻮش ﻏﻴﺮ از ﻛﺎرﮔﺮداﻧﻲ ، ، ﺑﺎزﻳﮕﺮي، ﺻﺪا ﺑﺮداري، ﻓﻴﻠﻢ ﺑﺮداري، ﻧﻮﻳﺴﻨ ﺪﮔﻲ و ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪﮔﻲ را در ﺳﻴﻨﻤﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻛﺮده اﺳﺖ . ﻓﻴﻠﻢ ﺷﻨﺎﺳﻲ : ﺗﻌﻄﻴﻼت ﻫﻤﻴﺸﮕﻲ - 1980 / ﻋﺠﻴﺐ ﺗﺮ از ﺑﻬﺸﺖ - 1982 / دوﺳﺘﻲ اﺟﺒﺎري - 1986 / ﻗﻄﺎر اﺳﺮارآﻣﻴﺰ - 1989 / ﺷﺐ روي زﻣﻴﻦ - 1991 / ﻣﺮد ﻣﺮده - 1985 / ﺳﺎل اﺳﺐ - 1997 / ﮔﻮﺳﺖ داگ : ﺳﻠﻮك ﺳﺎﻣﻮراﻳﻲ - 1999 / ﻗﻬﻮه و ﺳﻴﮕﺎر - 2004 / ﮔﻞ ﻫﺎي ﭘ ﮋﻣﺮده - 2005 ﻣﺮور ﻓﻴﻠﻢ : ﻓﻴﻠﻢ ﺑﻲ ﺷﻚ ﻳﻜﻲ از ﻣﺘﻔﺎوت ﺗﺮﻳﻦ آﺛﺎري اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮان ﻣ ﺸﺎﻫﺪ ه ﻛﺮد . ﮔﺮﭼﻪ ﺗﻤﺎم آﺛﺎر ﺟﻴﻢ ﺟﺎرﻣﻮش ﺑﻪ ﻧﻮﻋﻲ ﻣﺘﻔﺎوت ﻫﺴﺘﻨﺪ ، اﻣﺎ « ﻗﻬﻮه و ﺳﻴﮕﺎر» ، ﺣﺘﺎ در ﺑﻴﻦ ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎي ﻛﺎرﮔﺮدان ﻫﻢ داراي وﻳﮋﮔﻲ ﻫﺎي ﺧﺎص ﺧﻮد اﺳﺖ . در اﻳﻦ ﻓﻴﻠﻢ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ وﺟﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ رواﻳﺖ ﻳﻚ ﻗﺼﻪ ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ . ﻫﻴﭻ ﻗﺼﻪ اي در ﻛﺎر ﻧﻴﺴﺖ . ﻣﺎﺟﺮاﻳﻲ ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺖ . ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ وﺟﻮ د دارد، زﻧﺪﮔﻲ اﺳﺖ . زﻧﺪﮔﻲ ﺑﻪ ﻧﺎب ﺗﺮﻳﻦ ﺷﻜﻞ ﻣﻤﻜﻦ . ﺷﺎﻳﺪ اﺑﺘﺪا آدم ﻛﻤﻲ ﮔﻴﺞ ﺷﻮد و ﻣﻔﻬﻮم زﻧﺪﮔﻲ را در ﻓﻴﻠﻢ درك ﻧﻜﻨﺪ، اﻣﺎ ﻳﻚ ﺑﺎره اﻳﻦ ﮔﻴﺠﻲ از ﺑﻴﻦ ﻣﻲ رود و آن وﻗﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺑﻪ ﻋﻴﻨﻪ ﺷﺎﻫﺪ زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد . ﻫﻴﭻ ﺧﻂ رواﻳﺘﻲ در ﻓﻴﻠﻢ وﺟﻮد ﻧﺪارد . ﻓﻴﻠﻢ داراي ﻳﺎزده اﭘﻴﺰود اﺳﺖ . ﻳﺎزده اﭘﻴﺰودي ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ارﺗﺒﺎﻃﻲ ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻧﺪارﻧﺪ و آدم ﻫﺎي دو اﭘﻴﺰود ِ ﻣﺨﺘﻠﻒ، ﻧﻪ ﻫﻢ دﻳﮕﺮ را ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻨﺪ و ﻧﻪ ﻳﻚ دﻳﮕﺮ را ﻣﻼﻗﺎت ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ . ﻫﺮ ﻛﺪام در اﭘﻴﺰود ﺧﻮد ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ و ﻧﻘﺶ ﺷﺎن ﻛﻪ ﺗﻤﺎم ﺷﺪ ، ، ﻫﻤﺎن ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ آﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ، ﻣﺤﻮ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ . اﭘﻴﺰودﻫﺎ ﺑﻲ وﻗﻔﻪ، ﭘﺸﺖ ﺳﺮﻫﻢ ﻧﻤﺎﻳﺶ داده ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ و در ﻫﻤﻪ ي آن ﻫﺎ دو ﭼﻴﺰ ﺑﺪون اﺳﺘﺜﻨﺎ وﺟﻮد دارد : : ﻗﻬﻮه و ﺳﻴﮕﺎر . ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺎ ﻫﻤﻪ در ﻛﺎﻓﻪ و ﻳﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ آن ﺟﺮﻳﺎن دارﻧﺪ . ﻫﺮ اﭘﻴﺰود ، دو ﻳﺎ ﺳﻪ ﺑﺎزﻳﮕﺮ دارد . ﻫﻤﻴﺸﻪ دور ﻳﻚ ﻣﻴﺰ ﻧﺸﺴﺘﻪ اﻧﺪ . ﻗﺒﻼ ﻗﻬﻮه ﺳﻔﺎرش داده اﻧﺪ و ﺣﺎﻻ دارﻧﺪ ﺳﻴﮕﺎر ﻣﻲ ﻛﺸﻨﺪ . ﮔﺎﻫﻲ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﻗﻬﻮه ﻣﻲ ﺧﻮرﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ اي ﺑﺮاي ﺳﻴﮕﺎر ﻛﺸﻴﺪن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﻣﺪام ﺑﺎ ﻫﻢ ﺣﺮف ﻣﻲ زﻧﻨﺪ . ﻓﻴﻠﻢ ﭘﺮ از دﻳﺎﻟﻮگ اﺳﺖ . دﻳﺎﻟﻮگ ﻫﺎ ﭼﻴﺰ ﺧﺎﺻﻲ را روﺷﻦ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻨﺪ . ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ در ﻳﻚ ﺟﺮﻳﺎن ﺳﺮد ﭘﻴﺶ ﻣﻲ رود . ﮔﻔﺖ و ﮔﻮ ﻫﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ از روي ﻋﺎدت اﻧﺠﺎم ﻣﻲ ﮔﻴﺮد . ﻣﺤﻮر ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ، ﻗﻬﻮه و ﺳﻴﮕﺎر اﺳﺖ . ﺑﺮاي ﺧﻮردن ﻗﻬﻮه دور ﻫﻢ ﺟﻤﻊ ﺷﺪه اﻧﺪ . ﺣﺘﺎ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺣﺮف ﻛﻢ ﻣﻲ آورﻧﺪ، راﺟﻊ ﺑﻪ ﻗﻬﻮه ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ . ﻗﻬﻮه ي اﻳﻦ ﺟﺎ ﺧﻮﺑﻪ ﻧﻪ؟ ... ﺗﻮ ﻗﻬﻮه رو ﺑﺪون ﺷﻴﺮ ﻣﻲ ﺧﻮري؟ ﻣ... ﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﻗﻬﻮه ...ما ...ما

58 – ره ی ه و ﯾ د و و رو دﻳﺎﻟﻮگ ﻫﺎ ﮔ ﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﻟﻪ اي ﻛﺎﻣﻼ ﺑﻲ رﺑﻂ اﺷﺎره ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ . آدم ﻫﺎي ﻓ ﻴﻠﻢ ﻫﻤﻴﺸﻪ در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﻣﺴﺎﻳﻞ ﺑﻲ اﻫﻤﻴﺖ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﺧ. ﻮب اﻳﻦ زﻧﺪﮔﻲ اﺳﺖ . زﻧﺪﮔﻲ ﺑﻲ ﻫﻴﭻ رﻧﮓ و ﻟﻌﺎﺑﻲ . در واﻗﻊ ﺟﻴﻢ ﺟﺎرﻣﻮش ﺗﻼﺷﻲ ﺑﺮاي ﺑﻬﺘﺮ ﻧﺸﺎن دادن زﻧﺪﮔﻲ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ . ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﻫﻤﺎن ﺟﻮري اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺴﺖ . اﺷﻴﺎ، آدم ﻫﺎ و ر واﺑﻂ ﺷﺎن . ارﺗﺒﺎط ﻗﻮي ﻓﻴﻠﻢ ﺑﺎ زﻧﺪﮔﻲ در ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﺧﻼﺻﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد . ﮔﻔﺖ و ﮔﻮ ﻫﺎ ﮔﺎﻫﻲ ﺧﺴﺘﻪ ﻛﻨﻨﺪه ﻫﻢ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ . ﻛﺎرﮔﺮدان ﺑﻪ ﻋﻤﺪ ﻣﺎ را ﺧﺴﺘﻪ ﻣﻲ ،ﻛﻨﺪ ﭼﻮن در اﻳﻦ ﻓﻴﻠﻢ ﻗﺮار اﺳﺖ زﻧﺪﮔﻲ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ و ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪن ﺑﺨﺸﻲ از زﻧﺪﮔﻲ اﺳﺖ . ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﻴﻠﻢ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺳﻴﺎه ﺳﻔﻴﺪ ﺑﻪ ﻧ ﻤﺎﻳﺶ در ﻣﻲ آﻳﺪ . . اﻧﺰوا، ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ، ﭘﻮل، ﻋﺸﻖ، ﻓﻼﻛﺖ، ﭘﻴﺮي، ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ و دوﺳﺘﻲ ﻣﺴﺎﻳﻠ ﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ در اﭘﻴﺰودﻫﺎ ﻣﻄﺮح ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ . آدم ﻫﺎي ﻓﻴﻠﻢ، ﻫﻤﻪ از ﺑﻴﻦ ﺧﻮد ﻣﺎ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪه اﻧﺪ . ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﻛﺪام داراي ﻧﺸﺎن ﻳﺎ وﻳﮋﮔﻲ ﻣﻤﺘﺎزي ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ . ﮔﺎﻫﻲ ﺑﻲ ﺣﻮﺻﻠﻪ اﻧﺪ . ﮔﺎﻫﻲ ﺧﺴﺘﻪ . ﮔﺎﻫﻲ ﺣﺘ ﺎ ﺑﻲ ﻧﺰاﻛﺖ . و . ﺑﻌﻀﻲ اوﻗﺎت ﻣﺠﺒﻮر ﻧﺪ ﺑﻪ ﺧﻮد اﻣﻴﺪ دﻫﻨﺪ . ﻫﻤﻪ ﻣﺠﺒﻮرﻧﺪ ﻫﻤﺎن ﺟﻮر ي ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ . ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻴﭻ ﻛﺪام از دوﺷﺨﺼﻴﺖ ﻓﻴﻠﻢ ﻣﺜﻞ ﻫﻢ ﺣﺮف ﻧﺰﻧﻨﺪ . ﻫﺮ ﻛﺪام ﺑﻪ ﺷﻜﻠﻲ، ﺑﺎ ﻟﺤﻨﻲ و ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از اﺻﻄﻼﺣﺎت ﺧﻮد دﻳﺎﻟﻮگ ﻫﺎ را اراﻳﻪ ﻣﻲ دﻫﻨﺪ . . اﭘﻴﺰود ﭘﺎﻳﺎﻧﻲ ﻳﻜﻲ از ﺗﺎﺛﻴﺮﮔﺬارﺗﺮﻳﻦ ا ﭘﻴﺰودﻫﺎﺳﺖ . ﻧﺎم اﭘﻴﺰود « ﺷﺎﻣﭙﺎﻳﻦ » اﺳﺖ . دو ﭘﻴﺮﻣﺮد ﭘﺸﺖ ﻳﻚ ﻣﻴﺰ ﭼﻮﺑﻲ زﻫﻮار در رﻓﺘﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ اﻧﺪ و ﻗﻬﻮه ﻣﻲ ﺧﻮرﻧﺪ . اﻧﮕﺎر ﻳﻜﻲ از ﭘﻴﺮﻣﺮد ﻫﺎ ﻗﺒﻼ ﺷﺎﻋﺮ و ﻳﺎ آﻫﻨﮓ ﺳﺎ ز ﺑﺰرﮔﻲ ﺑﻮده ، ﻃ ﻮري ﻛﻪ از ﻳﻜﻲ از ﺷﻌﺮﻫﺎيا ش ﻳﺎد ﻣﻲ ﻛﻨﺪ و ﺑﻪ رﻓﻴﻖا ش ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ : ﻣﻲ ﺷﻨﻮي؟ دو ﭘﻴﺮﻣﺮد دﺳﺖ ﭘﺸﺖ ﮔﻮش ﻣﻲ ﮔﺬار ﻧﺪ و ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻌﺪ ﻧﻮاي ﻳﻚ ﺗﺮاﻧﻪ ي ﻋﺮﻓﺎﻧﻲ زﻳﺒﺎ ﺑﻪ ﮔﻮش ﻣﻲ رﺳﺪ . ﺑﻌﺪ ﻛﻪ ﺻﺪا ﻗﻄﻊ ﻣﻲ ﺷﻮد ، ﭘﻴﺮﻣﺮد ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ : ﺣﻴﻒ، ﻗﻄﻊ ﺷﺪ . . در ﻣﻜﺎﻧﻲ ﻛﻪ آن ﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ، اﻣﻜﺎن ﻧﺪارد ﭼﻨﻴﻦ آﻫﻨﮕﻲ ﭘﺨﺶ ﺷﻮد . اﺻﻼ آﻳﺎ آن ﺗﺮاﻧﻪ واﻗﻌﺎ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﭘﻴﺮﻣﺮد اﺳﺖ؟ ﻳﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ او ﻣﺸﺎﻋﺮش را از دﺳﺖ داده؟ .. . ﻫﻴﭻ ﻧﻤﻲ داﻧﻴﻢ . . ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻌﺪ ﭘﻴﺮﻣﺮد ِ ﺷﺎﻋﺮ ﺑﻪ رﻓﻴﻖا ش ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ : واﻧﻤﻮد ﻛﻦ ﻗﻬﻮه ﺷﺎﻣﭙﺎﻳﻨﻪ . . - ﭼﺮا ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﻛﺎرو ﻛﻨﻢ؟ - ﺗﺎ ز ﻧﺪﮔﻲ رو ﺟﺸﻦ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ . ﻣﺜﻞ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﻫﺎ . ﻣﺜﻞ آ دم ﻫﺎي ﻛﻼﺳﻴﻚ. - ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻲ دم ﻳﻪ ﻗﻬﻮه ي ﺳﺎده و ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ ﺑﺨﻮرم .

ﻣﺜﻞ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪﻫﺎ، ﻣﺜﻞ آدم ﻫﺎي ﻛﻼﺳﻴﻚ ﭘﻴ. ﺮﻣﺮد ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﻳﻦ ﺟﻤﻼت ﺑﻪ دو ﻧﻜﺘ ﻪ اﺷﺎره ﻣﻲ ﻛﻨﺪ . اول وﺿﻊ ﺑﺪ ﻣﺎﻟﻲ ﺧﻮد، و دوم اﺣﺴﺎس ﻧﻮﺳﺘﺎﻟﮋي و ﻣﻴﻞ ﺷﺪﻳﺪي ﻛﻪ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ دارد . اﻳﻦ اﭘﻴﺰود ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺒﻬﻢ ﺗﺮﻳﻦ اﭘﻴ ﺰود ﻓﻴﻠﻢ اﺳﺖ . ﻃﻮري ﻛﻪ در ﭘﺎﻳﺎن ﻣﻌﻠﻮم ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﭘﻴﺮﻣﺮد، ﺳﺮ ﻣﻴﺰ ﺧﻮابا ش ﺑﺮده ﻳﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﺮده اﺳﺖ . ﺑﺨﺶ زﻳﺮ ﻗﺴﻤ ﺘﻲ از دﻳﺎﻟﻮگ ﻫﺎي اﭘﻴﺰود اول اﺳﺖ . ﺑﺎزي روﺑﺮﺗﻮ ﺑﻨﻴﻨﻲ در اﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ درﺧﺸﺎن .ﺑﻮد ﻧﺎم اﭘﻴﺰود «: ﻏﺮﻳﺒ ﻪ اي ﻛﻪ ﻣﻼﻗﺎت ﻣﻲ ».ﻛﻨﻲ - ﺳﻼم، ...اااا اﺳﺘﻴﻮ؟ - اﺳﺘﻴﻮن. - ﺑﻴﺎ ﺑﺸﻴﻦ. - ﺑﺎﺷﻪ. - ﻋﺠﻠﻪ داري؟ - آره، ﻋﺠﻠﻪ .دارم - داري ﭼﻲ ﻣﻲ ﻧﻮﺷﻲ؟ ﻗﻬﻮه؟ - آره، ﻗﻬﻮه . ﻗﻬﻮه دوﺳﺖ داري؟ - آره، ﺗﻮ ﻫﻢ دوﺳﺖ داري؟ - ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﻗﻬﻮه .ام - ﺧﻮﺑﻪ، ﻛﺎرت ﭼﻴﻪ؟ - اﺳﺘﺮاﺣﺖ . واﺳﻪ ﺧﻮدم ﭼﺮﺧﻲ ﻣﻲ زﻧﻢ ﺳﻴﮕﺎر ﻣﻲ ﻛﺸﻢ. - ؟ﺟﺪا - آره . ﺳﻴﮕﺎر و ﻗﻬﻮه از. ﻫﻤﻴﻦ .ﭼﻴﺰا

59 – ره ی ه و ﯾ د و و رو - ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻪ ﻓﻜﺮﺷﻲ؟ ﻗﻬﻮه رو ﻣﻲ ﮔﻢ .ﻫﺎ - آره، دوﺳﺖ دارم ﻗﺒﻞ از ﺧﻮاب ﻳﻪ ﻋﺎﻟﻤﻪ ﻗﻬﻮه درﺳﺖ ﻛﻨﻢ . اﻳﻦ ﻃﻮري ﻣﻲ ﺷﻪ ﺧﻴﻠﻲ زود ﺧﻮاﺑﻴﺪ . ﻣﻲ ﺷﻪ ﺧﻮاب زﻳﺎدي ﻫﻢ دﻳﺪ . ﺧﻮاب ﻫﺎي ﺟﻮرواﺟﻮر . ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻪ دورﺑﻴﻦ ﺑﺬاري ﺗﺎ از اﻳﻦ ﺧﻮاب ﻫﺎ ﻓﻴﻠﻢ ﺑﮕﻴﺮي . ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮري ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻫﻢ ﻓﻴﻠﻢ ﺑﺒﻴﻨﻲ . داﻳﻢ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻓﻜﺮم ﻛﻪ ﺧﻮاب دﻳﺮوز ﭼﻲ ﺑﻮد . اﺻﻼ ﺳﺮ در ﻧﻤﻲ .آرم - ﺳﻴﮕﺎري ﻫﺴﺘﻲ؟ - ﻓﻘﻂ وﻗﺘﻲ ﻗﻬﻮه ﻣﻲ ﺧﻮرم. - ﻛﻲ ﻣﻲ ؟ري اﻳﻦ ﺟﺎ رو ﻣﻲ .ﮔﻢ - راﺳﺖ شا ﺑﺎﻳﺪ زود ﺑﺮم ﻳﻪ. ﻗﺮار دﻧﺪان ﺳﺎزي دارم اﻣﺎ. ﻧﻤﻲ ﺧﻮام ﺑﺮم از. دﻧﺪان ﺳﺎزي ﺧﻮﺷﻢ ﻧﻤﻲ ﻳﺎد ﺗﻮ. ﭼﻲ؟ ﺟﺎﻳﻲ ﻧﻤﻲ ري؟ - ﻣﻦ ﻧﻪ . ﻣﻦ آزادم . ﺧﻴﻠﻲ .آزاد - ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﺟﺎي ﻣﻦ ﺗﻮ ﺑﺮي؟ ﺑﺮي دﻧﺪان ﺳﺎزي؟ - ﺟﺪا ؟آره . آره . ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﻛﻪ دوﺳﺖ دارم . اﻳﻦ ﺧﻴﻠﻲ ﻪﻋﺎﻟﻴ . ﻣﺘﺸﻜﺮم. - ﺑﻴﺎ اﻳﻦ آدرس اون ﺟﺎﺳﺖ . ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻲ؟ - آره . ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻢ . ﺧﻴﻠﻲ ازت ﻣﺘﺸﻜﺮم. - ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﻲ .ﻛﻨﻢ - از ﻧﻈﺮ ﺗﻮ ﻛﻪ اﻳﺮادي ﻧﺪاره؟ - ﻧﻪ . اﺑﺪا . ﻣﻦ ﺧﻮدم زﻳﺎد ﻣﻴﻮﻧﻪ ي ﺧﻮﺑﻲ ﺑﺎ دﻧﺪان ﺳﺎزي ﻧﺪارم. - آره . ﺧﻮﺑﻪ . ﺧﻮﺑﻪ. - آره . اﻳﻦ ﻗﺮار ﺧﻮﺑﻴﻪ ﺗﻮ. ﺟﺎي ﻣﻦ ﻣﻲ ري دﻧﺪان ﺳﺎزي ﺎﺑﻴ. ﻳﻚ ﻓﻨﺠﺎن دﻳﮕﻪ ﻗﻬﻮه ﺑﺰﻧﻴﻢ. - ﻣﺘﺎﺳﻒ ما . ﻣﻦ دﻳﮕﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﻢ ﻛﻢ ﺑﺮم . ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮم دﻧﺪان ﺳﺎزي . ﻣﻦ رو ﺑﺒﺨﺶ. - ﺑﺎﺷﻪ ﺑﺎﺷﻪ . دﻳﺮ ﻧﻜﻨﻲ. - آره . اﻻن ﻣﻲ رم از. آﺷﻨﺎﻳﻲ ت ﺧﻮﺷﺤﺎل .ﺷﺪم - ﻣﻦ ﻫﻢ ﻫﻤﻴﻦ !ﻃﻮر !ﻃﻮر

ﻧﺎم ﻓﻴﻠﻢ ﺷﺎ: ﻧﺰده ﺳﺎل اﻟﻜﻞ / ﺳﺎل ﺳﺎﺧﺖ : 2003 / ﺑﺎزﻳﮕﺮان : ﻛﻮﻳﻦ ﻣﻚ ﻛﻴﺪ، دورا ﻓﺮﻳﺰر، ﺳﻮزان ﻟﻴﻨﭻ، اون ﺑﺮﻣﻨﺮ، اﺳﺘﻮارت ﺳﻴﻨﻜﻠﺮ ﺑﻠﻴﺚ / ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه و ﻛﺎرﮔﺮدان : رﻳﭽﺎرد ﺟﺎﺑﺴﻮن درﺑﺎره ي ﻛﺎرﮔﺮدان: رﻳﭽﺎرد ﺟﺎﺑﺴﻮن ﺑﻴﺶ از آن ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻛﺎرﮔﺮدان در ﻋﺮﺻﻪ ي ﺳﻴﻨﻤﺎ ﻣﻄﺮح ﺑﺎﺷﺪ ، ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪه اﺳﺖ . او 6 آورﻳﻞ 1960 در اﺳﻜﺎﺗﻠﻨﺪ ﺑﻪ دﻧﻴﺎ آﻣﺪ و زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ 17 ﺳﺎل داﺷﺖ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺧﻮد در را ﻋﺮﺻﻪ ي ﺳﻴﻨﻤﺎ ﺑﻪ ﺛﺒﺖ رﺳﺎﻧﺪ . او ﺗﺎﻛﻨﻮن ﭼﻬﺎر ﻓﻴﻠﻢ ﻛﺎرﮔﺮداﻧﻲ ﻛﺮده اﺳﺖ ، ﻛﻪ آﺧﺮﻳﻦ آن « »ﭼﻢ ﻧﺎ م دارد ﻛﻪ در ﺳﺎل 2006 ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪ . ﺟﺎﻟﺐ اﺳﺖ ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﻛﻪ آﻗﺎي ﺟﺎﺑﺴﻮن ﺳﺎﺑﻘﺎ ﻋﻀﻮ ﮔﺮوه ﻣﻮﺳﻴ ﻘﻲ ﭘﺎﻧﻚ اﺳﻜﻴﺪز ﺑﻮده اﺳﺖ . . ﻣﺮور ﻓﻴﻠﻢ: اﻳﻦ ﻓﻴﻠﻢ اﻗﺘﺒﺎﺳﻲ اﺳﺖ از ﻛﺘﺎﺑﻲ ﻛﻪ ﺧﻮد ﻛﺎرﮔﺮ دان ﻧﻮﺷﺘﻪ اﺳﺖ «. اﻳﻦ داﺳﺘﺎﻧﻲ اﺳﺖ درﺑﺎره ي اﻣﻴﺪ . اﻣﻴﺪ، ﺷﻬﻮت و روﻳﺎ . » ﻓﻴﻠﻢ ﺑﺎ اﻳﻦ

60 – ره ی ه و ﯾ د و و رو ﺟﻤﻼت آﻏﺎز ﻣﻲ ﺷﻮد و ﺧﻂ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺮدي ﺑ ﻪ ﻧﺎم ﻓﺮاﻧﻜﻲ اﺳﺖ . ﺳﻴﺮ رواﻳﺖ ﻏﻴﺮﺧﻄﻲ اﺳﺖ و در ﭘﺎﻳﺎن ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻲ ﺷﻮﻳﻢ ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻣﺎ درﮔﻴﺮ ﻳﻚ ﺳﻴﺎل ذﻫﻦ ﮔﺴﺘﺮده ﺑﻮده .اﻳﻢ ﺑﻪ ﻧﻮﻋﻲ زﻣﺎن ﭘﻠﻴﺴﻪ ﻳﺎ ﻻﻳﻪ ﻻﻳﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ . ﻫﺮ ﻻﻳﻪ ﻳﻚ ﺗﺼﻮﻳﺮ از زﻧﺪ ﮔﻲ ﻓﺮاﻧﻜﻲ را در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ . ﻃﻮري ﻛﻪ در ﻫﻤﺎن اﺑﺘﺪاي ﻓﻴﻠﻢ ﺑﻪ اﻳ ﻦ ﻣﺴﺎﻟ ﻪ ﭘﻲ ﻣﻲ ﺑﺮﻳﻢ . وﻗﺘﻲ ﻛﻪ اوﻟﻴﻦ ﺳﻴﺎل ذﻫﻦ ﺑﻪ ﺳﺮاغ ﻣﺎن ﻣﻲ آﻳﺪ و ﺗﺼﺎوﻳﺮي از ﻛﻮ دﻛﻲ ﻓﺮا ﻧﻜﻲ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺸﺎن داده ﻣﻲ ﺷﻮد . ﻣﺎ از ﻓﺮاﻧﻜﻲ ِ اﻛﻨﻮن، ﻛﻨﺪه ﻣﻲ ﺷﻮﻳﻢ و ﻓﺮاﻧﻜﻲ ِ ﻧﻮﺟﻮان را ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻴﻢ ، ﺗﺎ ﺷﺎﻫﺪ ﺗﺼﺎوﻳﺮي از ﮔﺬﺷﺘﻪ ي ﻓﺮاﻧﻜﻲ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻛﻪ در آﻳﻨﺪه اش ﺳﻬﻢ ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ . ﭘﺪر ﻓﺮاﻧﻜﻲ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﻫﻤﺴﺮش را دوﺳﺖ دارد ، اﻣﺎ آزاداﻧﻪ ﺑﻪ او ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ . ﻣﺮد ﺳﺮو زﺑﺎن داري اﺳﺖ . در ﻛﺎﻓﻪ ﻫﻤﻪ ي ﺗﻮﺟﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ اوﺳﺖ . ﺧﻨﺪه دارﺗﺮﻳﻦ ﺟ ﻮك ﻫﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺎل اوﺳﺖ . و ﻫﻤﻴﺸ ﻪ زﻳﺒﺎﺗﺮﻳﻦ زﻧﺎن دور او ﺣﻠﻘﻪ زده اﻧﺪ . او ﻫﻢ اﻟﺒﺘﻪ ﻫﻴﭻ ﻛﺪام را از دﺳﺖ ﻧﻤﻲ دﻫﺪ . زن ﻫﺎي زﻳﺒﺎ، زن ﻫﺎي ﭼﺎق، زن ﻫﺎي آراﻳﺶ ﻛ ﺮده اﻃﺮاف ﭘﺪر ﻓﺮاﻧﻜﻲ را ﭘﺮ ﻛﺮده اﻧﺪ . ﭘﺴﺮك ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺗﻤﺎ ﺷﺎ ﮔﺮ ﺧﻴﺎﻧﺖ اﺳﺖ . ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﺳﻦ ا ش ﻣﻲ ﻓﻬﻤﺪ . ﻣﺜﻼ ﻣﻲ ﻓﻬﻤﺪ ﻛﻪ ﭘﺪرش را ، وﻗﺘﻲ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺧﺎﻧﻮم ﮔﺮﻳﻦ ﺑﻴﺮون رﻓﺖ، ﺑﺎﻳﺪ در ﻛﻮﭼﻪ ي ﺧﻠﻮت ِ ﭘﺸﺖ ِ ﻛﺎﻓﻪ ﭘﻴﺪا ﻛﺮد . ﺣﺘﺎ ﭼﻨﺪ ﺑﺎري ﻫﻢ ﻣﺨﻔﻴ ﺎﻧﻪ و اﻟﺒﺘﻪ ﻳﻚ ﺑﺎر ﻋﻠﻨﻲ ﺷﺎﻫﺪ ﻋﺸﻖ ﺑﺎزي ﻫﺎي ﭘﺪرش اﺳﺖ . ﭘﺪرش اﻟﻜﻠﻲ اﺳﺖ . اﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ، ﻣﻬﻢ ﺗﺮﻳﻦ دوران زﻧﺪ ﮔﻲ ﻓﺮاﻧﻜﻲ اﺳﺖ . ﺑﻪ اﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻛﻪ ﺗﺎ اﻧﺘﻬﺎ ﺷﺎﻫﺪ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺗﺼﺎوﻳﺮي ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻛﻪ او در اواﻳﻞ ﻧﻮﺟﻮاﻧﻲ ﺑﻪ اﺟﺒﺎر دﻳﺪه و در ذﻫﻦا ش ﺛﺒﺖ ﺷﺪه اﺳﺖ . ﻣﺪﺗﻲ ﺑﻌﺪ ﭘﺪر و ﻣﺎدر از ﻫﻢ ﺟﺪا ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ و او در ﺷﺐ ﺟﺪاﻳﻲ ﭘﺪر و ﻣﺎدرش، وﻳﺴﻜﻲ ﻣﺰه ﻣﻲ ﻛﻨﺪ . ﺳﻜﺎﻧﺲ ﺟﺎﻟﺐ، ﺻﺤﻨﻪ اي اﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﺪر و ﻣﺎدر ِ ﻓﺮاﻧ ﻜﻲ ﻪروﺑ روي ﻫﻢ ﺑﺮ روي ﺻﻨﺪﻟﻲ راﺣﺘﻲ ﺷﺎن ﻧﺸﺴﺘﻪ اﻧ ﺪ و ﻓﺮاﻧﻜﻲ ﻫﻢ در ﻓﺎﺻﻠﻪ ي ﺑﻴﻦ آن ﻫﺎ، روي ﻣﺒﻞ دﻳﮕﺮي ﻧﺸﺴﺘﻪ . اﻣﺎ ﻧﻜﺘﻪ ي ﺟﺎﻟﺐ، ﺗﺼﻮﻳﺮﺳﺎزي اﻳﻦ ﺻﺤﻨﻪ اﺳﺖ . ﻃﻮري ﻛﻪ ﻣﺮد و زن زﻳﺮ ﻳﻚ ﻻﻳﻪ ي ﺿﺨﻴﻢ از ﺗﺎر ﻋﻨﻜﺒﻮت ﻓﺮو رﻓﺘﻪ اﻧﺪ . ﺟﻮر ي ﻛﻪ اﻧﮕﺎر ﻣﺮده اﻧﺪ و ﺳﺎل ﻫﺎ ﻛﺴﻲ ﺑﻪ ﺳﺮاغ ﺷﺎن ﻧﻴﺎﻣﺪه اﺳﺖ . زﻳﺮ ﺗﺎرﻫﺎي ﭼﺴﺒﻨﺪه ي ﺗﺎر ﻋﻨﻜﺒﻮت ، دارﻧﺪ دﻓﻦ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ، و ﺗﻨﻬﺎ ﭘﺴﺮ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻨﻮز زﻧﺪه در آن ﺻﺤﻨﻪ ﺣﻀﻮر دارد . ﺗﻨﻬﺎ ﭘﺴﺮ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻤﺮده و ﺗﺎر ﻋﻨﻜﺒﻮت ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ . ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺳﺎﻛﺖ اﺳﺖ . ﻧﮕﺎه ﻫﺎ ﻛﺎﻣﻼ ﺑﻲ اﻋﺘﻨﺎ اﺳﺖ . ﺣﺘﺎ ﻧﮕﺎه ﻫﺎي ﭘﺴﺮ ﺑﻪ ﭘﺪر و ﻣﺎدر ﻣﺮده اش . در واﻗﻊ ﻛﺎرﮔﺮد ان ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از اﻳ ﻦ ﺳﻜﺎﻧﺲ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ و ﻃﺮدﺷﺪﮔﻲ ﻓﺮاﻧﻜﻲ را ﻋﻴﺎن ﻣﻲ ﻛﻨﺪ . اﻟﺒﺘﻪ ﺧﻴﻠﻲ زود ﻣﻲ ﻓﻬﻤﻴﻢ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺮاوﺷﻲ اﺳﺖ از ذﻫﻦ ﭘﺴﺮ ، و ﻛﺎرﮔﺮدان ﻧﺨﻮا ﺳﺘﻪ ﻓﻴﻠﻢ را وارد ﻓﻀﺎﻳﻲ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﺴﺘﻲ ﻳﺎ ﺳﻮررﺋﺎﻟﻴﺴﺘﻲ ﻛﻨﺪ . . در اﻳﻦ ﻓﻴﻠﻢ زﻧﺪﮔﻲ ﻓﺮاﻧﻜﻲ را ﻣﻲ ﺗﻮان ﺑﻪ ﺳﻪ ﺑﺨﺶ ﺗ ﻘﺴﻴﻢ ﻛﺮد . ﺑﺨﺶ اول ﻫﻤﺎن اﺳﺖ ﻛﻪ در ﭘﺎراﮔﺮاف ﺑﺎﻻ آورده ﺷﺪ ، ﻛﻪ ﮔﺮﭼﻪ ﻛﻮﺗﺎه اﻣﺎ ﺑﺴﻴﺎر ﺗﺎﺛﻴﺮﮔﺬار اﺳﺖ . ﺑﺨﺶ دوم زﻣﺎﻧﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﺮاﻧﻜﻲ ﺑﻪ ﻃﺮد ﺷﺪ ﮔﻲ ﺧﻮﻳﺶ ﭘﻲ ﻣﻲ ﺑﺮد و در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﻳﻚ اوﺑﺎش ﺧﻴﺎﺑﺎﻧﻲ ﻣﻲ ﺷﻮد . ﭼﻴﺰي ﻛﻪ در اﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﻬﻢ اﺳﺖ ، وﺟﻪ ﺗﺸﺎﺑﻬﺎت زﻳﺎدي اﺳﺖ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﺑﺨﺶ از ﻓﻴﻠﻢ ﺑﺎ ﻓﻴﻠﻢ « ﭘﺮﺗﻘﺎل ﻛﻮﻛﻲ » ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻴﻢ . ﻓﻴﻠﻤﻲ ﻛﻪ در ﺳﺎل 1971 ﺗﻮﺳﻂ اﺳﺘﻨﻠﻲ ﻛﻮﺑﺮﻳﻚ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪ و ﻣﻮرد ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻓﺮاوان ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ، ﻃﻮري ﻛﻪ اﻛﺜﺮ ﻣﻨﺘﻘﺪان آن را ﺷﺎﻫﻜﺎر ِ آﻗﺎي ﻛﻮﺑﺮﻳﻚ و ﻳﻜﻲ از ﺗﺎﺛﻴﺮﮔﺬارﺗﺮﻳﻦ ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎي ﺗﺎرﻳﺦ ﻓﻴﻠ ﻢ ﺳﺎزي ﻣﻲ داﻧﻨﺪ . وﺟﻪ ﺗﺸﺎﺑﻬﺎت ﻛﻢ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ اﻣﺎ. ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ دو ﻧﻜﺘﻪ اﺷﺎره ﻛﺮد . اول اﻳﻦ ﻛﻪ ﺗﺸﺎﺑﻬﺎت، ﺗﻨﻬﺎ در اﻳﻦ ﺑﺨﺶ از ﻓﻴﻠﻢ وﺟﻮد دارﻧﺪ . و دوم اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻋﻠﻢ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﻘﺎط ﻣﺸﺘﺮك، ﻧﻤﻲ ﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﻓﻴﻠﻢ ﺗﻘﻠﻴﺪي از « ﭘﺮﺗﻘﺎل ﻛﻮﻛﻲ » اﺳﺖ . در واﻗﻊ ﻛﺎرﮔﺮدان ﺑﺎ زﻳﺮﻛﻲ از زﻳﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺮﭼﺴﺒﻲ ﻓﺮار ﻛﺮده اﺳﺖ . و ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻲ ﺷﻮد ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻓﺮاﻧ ﻜﻲ ﺳﺨﺖ ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﻴﺮ اﻟﻜﺲ، ﺷﺨﺼﻴﺖ اﺻﻠﻲ ﭘﺮﺗﻘﺎل ﻛﻮﻛﻲ اﺳﺖ و ﻧﻪ ﺧﻮد ﻓﻴﻠﻢ . ﺗﺎ آن ﺟﺎ ﻛﻪ ﭘﻮﺳﺘﺮ ﻓﻴﻠﻢ ﭘﺮﺗﻘﺎل ﻛﻮﻛﻲ، ﻛﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮي از اﻟﻜﺲ را ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دﻫﺪ را ﺑﻪ دﻳﻮار اﺗﺎق ﺧﻮد ﭼﺴﺒﺎﻧﺪه اﺳﺖ . ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ او ﻟﺒﺎس ﻣﻲ ﭘﻮﺷﺪ . ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻟﻜﺲ، ﻳﻚ ﮔﺮوه اوﺑﺎش ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮه ﺗﺸﻜﻴﻞ داده و ﺧﻮد رﻳﻴﺲ ﮔﺮوه اﺳﺖ . ﺳﻜﺎﻧﺴﻲ وﺟﻮد دارد ﻛﻪ در آن ﭼﻬﺎر ﻋﻀﻮ ﮔﺮوه، زﻳﺮ ﻳﻚ ﭘﻞ ﺣﺮﻛﺎﺗ ﻲ دﻳﻮاﻧﻪ وار اﻧﺠﺎم ﻣﻲ دﻫﻨﺪ . «در ﭘﺮﺗﻘﺎل ﻛﻮﻛﻲ » ﻋﻴﻨﻦ ﺷﺎﻫﺪ ﻨﭼ ﻴﻦ ﺳﻜﺎﻧﺴﻲ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻧ. ﻘﺎط ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﻫﻢ ﺧﺘﻢ ﻧﻤﻲ ﺷﻮﻧﺪ و ﺗﺎ آن ﺟﺎ ﭘﻴﺶ ﻣﻲ روﻧﺪ ﻛﻪ ﻓﺮاﻧﻜﻲ ﺑﺎ ﻳﻜﻲ از اﻋﻀﺎي ﮔﺮوها ش ﻣﺸﻜﻞ ﭘﻴﺪا ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ از ﻗﻀﺎ اﻳﻦ ﻓﺮد ﭼﺎق ﺗﺮﻳﻦ ﻋﻀﻮ ﮔﺮوه اﺳﺖ . اﻟﻜﺲ در ﻓﻴﻠﻢ « ﭘﺮﺗﻘﺎل ﻛﻮﻛﻲ » ﻫﻢ دﻗﻴﻘﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ . در ﻫﺮ دو ﻓﻴﻠﻢ اﻋﻀﺎي ﮔﺮ وه ﻋﻠﻴﻪ رﻳﻴﺲ ﺷﺎن دﺳﺖ ﺑﻪ ﻛﻮدﺗﺎ ﻣﻲ زﻧﻨﺪ . ﻓﺮاﻧﻜﻲ آن ﻗﺪر ﺗﺎﺛﻴﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ از اﻟﻜﺲ اﺳﺖ ﻛﻪ دوﺳﺖ دارد اﺗﻔﺎﻗﺎت و ﻣﺎﺟﺮاﻫﺎي زﻧﺪ ﮔﻲ اﻟﻜﺲ ﺑﺮايا ش رخ دﻫﺪ ﺣﺘ. ﺎ واﻛﻨﺶ ﻫﺎيا ش را ﻫﻢ ﺑﺎ او ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﻛﺮده اﺳﺖ . . ﺑﺨﺶ ﺳﻮم زﻧﺪﮔﻲ ﻓﺮا ﻧﻜﻲ، ﻗﺴﻤﺘﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ درآن ﻣﺤﻮر ﻫﻤﻪ ي اﺗﻔﺎﻗﺎت ﻋﺎﺷﻖ ﺷﺪن ﻓﺮاﻧﻜﻲ اﺳﺖ او. دوﺑﺎر ﻋﺸﻖ را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ، ﻛﻪ اﻟﺒﺘﻪ ﻫﺮ دوﺑﺎر ﻫﻢ ﺑﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ اي ﻧﻤﻲ رﺳﺪ «. ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﻳﺎد م ﻧﻴﺲ . ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ي ﺑﻮده ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮده . ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﺮده . ﺟ» ﻤﻼﺗﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﺮاﻧﻜﻲ ادا ﻣﻲ .ﻛﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﺑﺰرگ ﺗﺮﻳﻦ آرزويا ش را ﺗﻜ ﺮار ﻛﺮده . ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﻣﺤﻘﻖ ﻧﻤﻲ ﺷﻮد . ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﻪ ﺗﺤﺖ ﺗﻌﻘﻴﺐ او، ﺑﻠﻜ ﻪ ﭼﻨﺪ ﻗﺪم ﺟﻠﻮﺗﺮ از اوﺳﺖ و ﺣﺘﺎ ﺑﺮاي آﻳﻨﺪه اش ﻫﻢ ﻧﻘﺸﻪ ﻣﻲ ﻛﺸﺪ و آﻳﻨﺪه اش ﻫﻤﻴﺸ ﻪ ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﮔﺬﺷﺘﻪ اﺳﺖ . ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻲ ﺷﻮد، ﺗﺼﺎوﻳﺮي ﻛﻪ ا ز ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻫﺎي ﭘﺪرش دارد ، او ، را ﺑﻪ اﺷﺘﺒﺎه اﻧﺪازد . ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﺑﺮاي ﮔﻤﺮاﻫﻲ ﻓﺮاﻧﻜﻲ ﺑﺎزﺳﺎزي ﻛﺮده اﺳﺖ . و او ﻓﺮﻳﺐ ﻣﻲ ﺧﻮرد . ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ « ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﺮده » اﻣﺎ ﮔﺬﺷﺘﻪ درونا ش ﺗﻤﺎﻣﺎ زﻧﺪه اﺳﺖ . ﺗﺎ آن ﺟﺎ ﻛﻪ آﮔﺎﻫﺎﻧﻪ و ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﻧﺎﺧﻮداﮔﺎه ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺮدد ﺑﻪ ﻛﺎﻓﻪ اي ﻛﻪ ﺳﺎل ﻫﺎ ﭘﻴﺶ ﭘﺪرش ﻫﻤﺎن ﺟﺎ ﺑﻪ ﻣﺎدرش ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد . .

61 – ره ی ه و ﯾ د و و رو

ﻧﺎم ﻓﻴﻠﻢ : ازﻛﻨﺎر ﻫﻢ ﻣﻲ ﮔﺬرﻳﻢ / ﺳﺎل ﺳﺎﺧﺖ : 1379 / ﺑﺎزﻳﮕﺮان : ﻓﺮﻳﺒﺎ ﻛﺎﻣﺮان، ﻣﻬﺮان رﺟﺒﻲ، ﺷﺎﻫﺮخ ﻓﺮوﺗﻨﻴﺎن، ﻧﺎزﻧﻴﻦ ﻓﺮاﻫﺎﻧﻲ، ﺳﻴﺪ اﺑﺮاﻫﻴﻢ ﻋﻤﺎدي، ﺷﻬﻨﺎم ﺷﻬﺎﺑﻲ، ﻋﻠﻲ اﺻﻐﺮ ﻣﻴﺮزاﻳﻲ، ﻣﻬﺮداد ﻣﺤﺘﺸﻤﻲ / ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه و ﻛﺎرﮔﺮدان : اﻳﺮج ﻛﺮﻳﻤﻲ د رﺑﺎره ي ﻛﺎرﮔﺮدان: اﻳﺮج ﻛﺮﻳﻤﻲ 1332 در ﺗﻬﺮان ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪ و ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻓﻴﻠﻢ ﺳﺎزي را از ﺳﺎل 1360 ﺑﺎ ﺳﺎﺧﺖ ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎي ﻛﻮﺗﺎه آﻏﺎز ﻛﺮد از«. از«. ﻛﻨﺎر ﻫﻢ ﻣﻲ ﮔﺬرﻳﻢ » اوﻟﻴﻦ ﻓﻴﻠﻢ ﺑﻠﻨﺪ اﻳﺮج ﻛﺮﻳﻤﻲ اﺳﺖ . اﻳﻦ ﻓﻴﻠﻢ در « ﻧﻮزدﻫﻤﻴﻦ ﺟﺸﻨﻮاره ي ﻓﻴﻠﻢ ﻓﺠﺮ » ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ درآﻣﺪ ﻛﻪ درﺧﺸﺶ ﭼﻨﺪاﻧﻲ ﻧﺪاﺷﺖ و ﺗﻨ ﻬﺎ ﺻﺎﺣﺐ دو ﻛﺎﻧﺪﻳﺪاي ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﻧﻘﺶ اول زن ( ﻓﺮﻳﺒﺎ ﻛﺎﻣﺮان و) ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ ﺷﺪ . ﻓﻴﻠﻢ در ﺑﺎزار ﻓﺮوش ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎي وﻳﺪﻳﻮﻳﻲ اﻳﺮان ﻣﻮﺟﻮد اﺳﺖ .

ﻓﻴﻠﻢ ﺷﻨﺎﺳﻲ : از ﻛﻨﺎر ﻫﻢ ﻣﻲ ﮔﺬرﻳﻢ - 1379 / ﭼﻨﺪ ﺗﺎر ﻣﻮ - 1382 / ﺑﺎغ ﻫﺎي ﻛﻨﺪﻟﻮس - 1383 / ﻧﺴﻞ ﺟﺎدوﻳﻲ - 1385 ﻣﺮور ﻓﻴﻠﻢ : ﻓﻴﻠﻢ « از ﻛﻨﺎر ﻫﻢ ﻣﻲ ﮔﺬرﻳﻢ ،» ﻳﻜﻲ از آﺛﺎر ﺑﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﻣﺘﻔﺎوت در ﺳﻴﻨﻤﺎي اﻳﺮان ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﻲ رود . ﻓﻴﻠﻢ ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﻲ ﻫ ﻢ زﻣﺎن ﭼﻬﺎر زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﭘﺮدازد . ﻋﺎﻣﻞ ﻣﺸﺘﺮك ﺑﻴﻦ آدم ﻫﺎ، ﺟﺎده ي ﺗﻬﺮان- ﺷﻤﺎل اﺳﺖ . ﻫﻤﮕﻲ ﺑﻨﺎ ﺑﻪ اﻧﮕﻴﺰه اي در ﺣﺎل رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎل ﻫﺴﺘﻨﺪ . ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎي ﻓﻴﻠﻢ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﺑﻴﻨﻨﺪه ﺷﻨﺎﺳﺎﻧﺪه ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ و اﻃﻼﻋﺎت ِ ﻻزم، ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺗﺰرﻳﻖ ﻣﻲ ﺷﻮد . ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺰرﻳﻘﻲ اﺟﺎزه ي ﻛﺸﻒ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎ را از ﺑﻴﻨﻨﺪه ﺳﻠﺐ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ . ﻫﺮﻛﺪام از آدم ﻫﺎي ﻓﻴﻠﻢ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮدن، ﺗﻤﺎم اﻃﻼﻋﺎت ﻻزم را ﻳﻚ ﺟﺎ و در ﻳﻚ ﻳﺎ دو ﺳﻜﺎﻧﺲ ﺑﻪ ﺑﻴﻨﻨﺪه ﺗﺤﻮﻳﻞ ﻣﻲ دﻫﻨ ﺪ . در واﻗﻊ ﮔﻔﺖ و ﮔﻮ ﻫﺎ در ﻓﻴﻠﻢ، ﺑﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭼﺮاﻏﻲ ﻋﻤﻞ ﻣﻲ ﻨﻛ ﻨﺪ ﻛﻪ در ﻳﻚ اﺗﺎق ِ ﺗﺎرﻳﻚ ﺗﻌﺒﻴﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ . اﻣﺎ اﻳﻦ ﭼﺮاغ ﻳﻚ ﺑﺎره ﺗﻤﺎم ﻧﻮر ﺧﻮد را ﭘﺨﺶ ﻓﻀﺎ ﻣﻲ ،ﻛﻨﺪ ﻃﻮري ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻧﻮرِ زﻳﺎد ﭼﺸﻢ را آزار دﻫﺪ . . آدم ﻫﺎي ﻓﻴﻠﻢ ﻛﻪ ﻫﻢ دﻳﮕﺮ را ﻧﻤﻲ ﺷﻨﺎﺳﻨﺪ، ﮔﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﻲ رﺳﻨﺪ و در زﻧﺪﮔﻲ ﻫﻢ ﺳﺮك ﻣﻲ ﻛﺸﻨﺪ ، ﻃﻮري ﻛﻪ در ﺟﺎﻳﻲ از ﻓﻴﻠﻢ ﺗﻤﺎم ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎ در رﺳﺘﻮراﻧﻲ ﺑﻴ ﻦ راﻫﻲ ﺑﺮاي ﺧﻮردن ﻧﺎﻫﺎر ﺗﻮﻗﻒ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ . در ﺷﺮوع ﻓﻴﻠﻢ، ﺑﺎ ﻳﻚ ﻃﻨﺰ ﻗﻮي روﺑ ﻪ رو ﻫﺴﺘﻴﻢ اﻣﺎ ﻣﻌﻠﻮم ﻧﻴﺴﺖ ﭼﺮا ﻃﻨﺰ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺑﺎره ﻛﻨﺎر ﻣﻲ رود و ﻓﻀﺎي ﻓﻴﻠﻢ دﮔﺮﮔﻮن ﻣﻲ ﺷﻮد . اﻳﻦ ﻧﻘﺺ در ﻓﻴﻠﻢ « ﺑﺎغ ﻫﺎي ﻛﻨﺪﻟﻮس » از ﻫﻤﻴﻦ ﻛﺎرﮔﺮدان، ﭘﻮﺷﺶ داده ﺷ ﺪه اﺳﺖ . . در ﻛﻨﺎر ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎي اﺻﻠﻲ ﻓﻴﻠﻢ، ﻛﺎرﮔﺮدان از ﺣﻀﻮر ﻧﻤﺎدﻳﻦ ﭘﻴﺮﻣﺮدي ﻛﻨﺎر ﺟﺎده ﻫﻢ ﺳﻮد ﺑﺮده اﺳﺖ . ﻳﻚ ﭘﻴﺮﻣﺮد ﻟﺐ ﺟﺎده، ﻻﺳﺘﻴﻚ ﺑﻪ دﺳﺖ اﻳﺴﺘﺎده اﺳﺖ و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻛﻤﻚ دﻳﮕﺮان اﺳﺖ . اﻣﺎ ﻫﻴﭻ ﻛﺪام از آدم ﻫﺎي ﻓﻴﻠﻢ ﺑﻪ او ﺗﻮﺟﻪ اي ﻧﺪارﻧﺪ و از ﻛﻨﺎرش ﻣﻲ ﮔﺬرﻧﺪ . ﻛﺎرﮔﺮدان ﺗﺎﻛﻴﺪ ﻣﻲﻛ ﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ي ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎ، ﭘﻴﺮﻣﺮد را دﻳﺪه اﻧﺪ اﻣﺎ ﻫﻴﭻ ﻛﺪام او را ﺟﺪي ﻧﻤﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ . در ﻧﻬﺎﻳﺖ ﭘﻴﺮﻣﺮد از ﻛﻤﻚ دﻳﮕﺮان ﻧﺎ اﻣﻴﺪ ﺷﺪه و ﺷﺮوع ﺑﻪ دوﻳﺪن دﻧﺒﺎل ﻻﺳﺘﻴﻚ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ . دوﻳﺪن ﺗﺎ ﺷﺐ اداﻣﻪ دارد و اﻧﮕﺎر ﻫﺮﮔﺰ ﺗﻤﺎم ﻧﻤﻲ ﺷﻮد و ﭘﻴﺮﻣﺮد ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﻧﻤﻲ رﺳﺪ . اﻧﮕﺎر دارد ﺑﻪ دﻧﺒﺎل زﻧﺪﮔﻲ ﻣ ﻲ دود . . دو زن ﻛﻪ اﺧﻴﺮ ا ﺷﻮﻫﺮ ﻣﺸﺘﺮك ﺷﺎن ﻣﺮده، ﺑﺎ ﻫﻢ ﻫﻤﺴﻔﺮ ﺷﺪه اﻧﺪ . ﺗﺎ ﻣﻴﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﻓﻴﻠﻢ ﻛﺎرﮔﺮدان از ﻧﺸﺎن دادن ﭼﻬﺮه ي زن دوم ﭘﺮﻫﻴﺰ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ . اﻣﺎ اﻳﻦ اﺑﻬﺎم ﻛﺎﻣﻼ ﻧﺎﻣﻌﻠﻮم و ﺑﻲ دﻟﻴﻞ اﻧﺠﺎم ﻣﻲ ﮔﻴﺮد . ﻃﻮري ﻛﻪ ﻣﻲ ﺷﺪ از اوﻟﻴﻦ ﭘﻼن ﺣﻀﻮر ِ زن در ﻓﻴﻠﻢ، ﻫﻮﻳﺖ ِ ﺑﺼﺮي او را ﺑﺮ ﺑﻴ ﻨﻨﺪه آﺷﻜﺎر ﻛﺮد . ﺟ ﺮﻳﺎن ﻓﻴﻠﻢ در ﺟﺎده ﺗﻬﺮان- ﺷﻤﺎل ﻣﻲ ﮔﺬرد . ﻣﺴﻴﺮي ﺑﺎ ﻣﻨﺎﻇﺮ ﺳﺮﺳﺒﺰ و زﻳﺒﺎ . ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺑﺮداري در ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻨﺎﻃﻘﻲ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻛﺎرﮔﺮدان را ﺑﺎ ﭼﺎﻟﺶ ﺗﺼﺎوﻳﺮ ﻛﺎرت ﭘﺴﺘﺎﻟﻲ روﺑﺮو ﻛﻨﺪ . ﺗﺼﺎوﻳﺮ ﻛﺎرت ﭘﺴﺘﺎﻟﻲ ﻳﻌﻨﻲ اﻳﻦ ﻛﻪ در ﻓﻴﻠﻢ ﺷﺎﻫﺪ ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺎﻳﻲ از ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺑﻄﻦ ﻓ ﻴﻠﻢ ﻣﺮﺑﻮط ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ . ﺟﺎي اﻳﻦ ﺗﺼﺎوﻳﺮ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﭘﺸﺖ ﻛﺎرت ﭘﺴﺘﺎل ﻫﺎ اﺳﺖ ﻧﻪ ﻳﻚ ﻓﻴﻠﻢ ﺳﻴﻨﻤﺎﻳﻲ . ﻣﺸﻜﻠﻲ ﻛﻪ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﺎر در « از ﻛﻨﺎر ﻫﻢ ﻣﻲ ﮔﺬرﻳﻢ » دﻳﺪه ﻣﻲ ﺷﻮد . «در از ﻛﻨﺎر ﻫﻢ ﻣﻲ ﮔﺬرﻳﻢ » ﭼﻨﺪﻳﻦ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻴﻢ . زﻧﺪﮔﻲ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺳﺎدﮔﻲ ﻫﺎ و ﭘﻴﭽﻴﺪﮔﻲ ﻫﺎيا ش، ﺣﺮف ﻫﺎي ﺧﻨﺪه دارش، دﻋﻮاﻫﺎي شا ، اﺷﻚ ﻫﺎيا ش و ﺣﺘﺎ ﻣﺮگ ﻫﺎي شا . .

62 – ره ی ه و ﯾ د و و رو ﺗﺮاﻧﻪ

ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ، ﺣﺮﻛﺖ، آراﻣﺶ

ﭼﺮا ﺗﺮاﻧﻪ در ﺑﻴﻦ ﻣﺎ ﻏﺮﻳﺐ ﻣﺎﻧﺪه؟ ﻳﻜﻲ از دﻻﻳﻞ ﻋﻤﺪه ﻛﻪ دﮔﺮﺑﺎﺷﺎن در ﻧﻮﺷﺘﻪ يﻫﺎ ﺷﺎن از ﺗﺮاﻧﻪ ﺳﺮاﻏﻲ ﻧﻤﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺳﻠﻄﻪ ي اﻓﻜﺎر دﮔﺮﺟﻨﺲ ﮔﺮاﻳﻲ ﺑﺮ اﻳﻦ ﻣﻘﻮﻟﻪ ﻧﻈﻴﺮ دﻳﮕﺮ ﻣﻘﻮﻻت ﺑﺎﺷﺪ و رﺧﻮت ﺣﺎﺻﻞ از آن ﻛﻪ ﻟ ﺐ ﻫﺎ و ﻗﻠﻢ ﻫﺎي ﺗﺮاﻧﻪ ﺳﺮاي دﮔﺮﺑﺎش را ﻣﻨﺠﻤﺪ ﻛﺮده . . دﮔﺮ ﺑﺎش ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺧ ﻮد را در اﻳﻦ ﺟﺮﻳﺎن رﻳﺰه ﺧﻮار ﺗﺮاﻧﻪ ﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد ﻛﺮده و از ﻇﻦ ﺧﻮد از ﺗﺮاﻧﻪ ﻛﺎم ﻣﻲ ﺟﻮﻳﺪ و اﻳﻦ ﺑﻪ ﺑﺎزي ﻳﻚ ﻃﺮﻓﻪ و ﺑﻲ دﻟﻴﻠﻲ ﺑﺪل ﺷﺪه . ﻳﻜﻲ از وﻳﮋﮔﻲ ﻫﺎي ﺗﺮاﻧﻪ ﺳﺎده ﻓﻬﻢ ﺑﻮدن آن اﺳﺖ ﻛﻪ اﻛﺜﺮ ﻣ ﺨﺎﻃﺒﺎن ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﻮع ﺗﺮاﻧﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺎ آن ارﺗﺒﺎط ﺑﺮﻗﺮار ﻛﻨﻨﺪ و از ﻣﺸﺎﻫﺪه و درك ﺗﺠﺮﺑﻴﺎت ﻣﺸﺘﺮك در ﻗﺎﻟﺐ ( اﻛﺜﺮا ) آﻫﻨﮕﻴﻦ ﺑﻪ آراﻣﺶ ﻫﻴﺠﺎن ﻏﻢ ﺷﺎدي و ﻣﺮور درﻳﺎﻓﺖ ﻫﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ و ﺣﺎل و ﺣﺘﺎ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻫﺎي ﭘﻴﺶ رو ﺳﺮي ﺑﺰﻧﻨﺪ . در اﻳﻨ ﺠﺎ ﻫﺪف ﻣﻦ اﻳﺠﺎد ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻴﻦ ﺗﺮاﻧﻪ ﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد و ﺗﺮاﻧﻪ ﻫﺎي دﮔ ﺮﺑﺎش ﻧﻴﺴﺖ، ﭼﻪ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﺴﻴﺎر از ﺗﺮاﻧﻪ ﻫﺎي اﻣﺮوز از ذﻫﻦ ﻛﻮﻳﻴﺮ و ﺗﺮاﻧﻪ ﺳﺮاي دﮔﺮﺑﺎش ﺑﺮاي ﻳﻚ ﻋﺸﻖ ﻳﺎ ﻣﻮﺿﻮع ﻛﻮﻳﻴﺮ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﺑﻪ ﮔﻮش ﻣﺎ و دﻳﮕﺮان ﻫﻢ رﺳﻴﺪه ﺑﺎﺷﺪ و ﻫﻤﻪ ﻧﻮع ﮔﺮاﻳﺶ از آن ﻫﺎ ﺑﻬﺮه ﻣﻨﺪ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﻨ ﺪ و ﺑﺮ ﻋﻜﺲ . ﻣﻘﺼﻮد ﻣﻦ از اﻳﻦ ﮔﻔﺘﺎر ، ﺗﺸﻮﻳﻖ ﺑﻪ ﺑﺮون آﻳﻲ ﺗﺮاﻧﻪ ﺳﺮاﻫﺎي دﮔﺮﺑﺎش اﺳﺖ ، ﻛﻪ ﭼﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺣﺮﻓﻪ اي و ﭼﻪ در ﺳﻄﺢ وﺑﻼگ ﺧﻮ د ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻓﻌﺎل ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﻳﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ . اﻳﻦ ﻛﺎر ﺑﻪ ﻃﻮر ﻗﻄﻊ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺧﻮﺑﻲ را در ﺑﺮ ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ . . ﻳﻚ ﺗﺮاﻧﻪ ي ﻣﻌﺮوف را ﺗﺼﻮر ﻛﻨﻴﺪ ﺑﺎ ﺑﺮدي ﻣﻌﺎدل ﭼﻨﺪ ﻧﺴﻞ، ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻫﻤﻪ اﻓﺮاد ﻫﻢ زﺑﺎن آن ﺗﺮاﻧﻪ دﻟﻨﺸﻴﻦ ﻣﻲ ﺷﻮد . اﮔﺮ ﺗﺮاﻧﻪ ﺳﺮاي آن دﮔﺮﺑﺎش ﺑﺎﺷﺪ و ﻫﻤﮕﺎن از آن آﮔ ﺎه ﺑﺎﺷﻨﺪ، اﻳﻦ ﺧﻮد ﺑ ﺮدي ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎ ﻛﺎر ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ و آﮔﺎﻫﻲ رﺳﺎﻧﻲ و آﺷﻨﺎ ﺳﺎزي ﺑﺎ ﻣﻮﺿﻮع ﻫﻢ ﺟﻨﺲ ﮔﺮاﻳﻲ ﻧﺪارد؟ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻋﻤﻮم دﮔﺮﺟﻨﺲ ﮔﺮاﻳﺎن، ﻫﻢ ﺟﻨﺲ ﻫﺮاﺳﺎن، ﻫﻢ ﺟﻨﺲ ﺳﺘﻴﺰان و ... ﺧﻮد را در رواﻳﺖ و ﻛﺸﺎﻛﺶ و ﻛﻨﺶ ﻫﺎي آن ﺗﺮاﻧﻪ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ و ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ اﺣﺴﺎس ﻏﺮﺑﺘﻲ ﺑﺎ آن ﻧﻜﻨﻨﺪ ، ﺑﻠﻜﻪ ﺧﻮد را ﺑﺎ آن ﻫﻤ ﺴﺎن ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ، ﭼﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ اي ﺑﻪ ﺟﺰ اﺣﺴﺎس ﭘﺬﻳﺮش ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺗﺮاﻧﻪ ﺳﺮا و ﮔﺮاﻳﺶ اش ﺑﻪ ﺑﺎر ﺧﻮاﻫﺪ آورد؟ اﺣﺴﺎس ﭘﺬﻳﺮﺷﻲ ﻛﻪ از درﻳﭽﻪ اي ﻣﻠﻤﻮس و ﻋ ﺎﻃﻔﻲ و ﺑﺎ زﻳﺒﺎﺗﺮﻳﻦ ﺷﻜﻞ ﺑ ﻪ دﺳﺖ آﻣﺪه، ﻫﺪﻓﻲ ﻛﻪ از ﻫﻤﻪ را ه ﻫﺎي ﻣﻤﻜﻦ و اﻧﺴﺎﻧﻲ در ﭘﻲ آن .ﻳﻢا ﻫﺪﻓﻲ ﻛﻪ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﻫﺎي ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ي دﮔﺮﺑﺎش ﺗﺤﻤﻴﻞ ﻛﺮده ، ﻣﻲ ﻛﻨﺪ و ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد. ﻳﻚ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻛﺎﻣﻞ ﭘﺮده ﺑﺮداري ﻧﺸﻮد ﻫﻤﮕﺎن از دﻳﺪن زﻳﺒﺎﻳﻲ و ﺟﺰ ﻳﻴﺎت ﺑﺎ ارزش آن ﻣﺤﺮوم ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد. ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻚ راﺳﺘﻲ را درﻳﺎﺑﻴﻢ . ﺗﺎ ﺣ ﺪ ﻣﻤﻜﻦ از ﺗﻤﺎﻣ ﻲ زواﻳﺎ و ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﻫﺎي ﻣﺎن ﺧﺮج ﻫﻮﻳﺖ و ﻧﺎم و ﻧﺸﺎن ﻣﺎن ﻛﻨﻴﻢ و اﻳﻦ ﻻ زﻣﻪ ي در ﻣﻴﺪان ﺑﻮدن اﺳﺖ و ﺑﺮاي ﺷﺮاﻳﻂ اﻣﺮوز دﮔﺮﺑﺎﺷﺎن اﻳﺮاﻧﻲ ﺑﺎ ﻣﺸﻜﻼت ﭘﻴﺶ رو اﻣﺮي ﺣﻴﺎﺗﻲ اﺳﺖ.

63 – ره ی ه و ﯾ د و و رو ﺗﺎﻛﻴﺪ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﺷﺮاﻳﻂ ﻧﺎﺑﺮاﺑﺮ اﺑﻦ ﻛﺎر ﻻزم ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ و اﮔﺮ زﻣﺎﻧﻲ اﻳﻦ ﻣﺸﻜﻼت ﻣﺮﺗﻔﻊ ﺷﺪه ﺑﺎ ،ﺷﻨﺪ ﺧﻮد ﻣ ﻦ ﻫﻢ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻛﺎر اﺻﺮاري ﻧﺪارم. در ﻓﺮﺻﺘﻲ دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﻃﺮح ﻧﻜﺎﺗﻲ ﭘﻴﺮاﻣﻮن ﺗﺮاﻧﻪ ﺧﻮاﻫﻢ ﭘﺮداﺧﺖ. ﺗﺮاﻧﻪ ﻫﺎي ﺗﺎن را ﺑﺮاي اﻧﺘﺸﺎر در ﻣﺠﻠﻪ ي ﭼﺮاغ ﺑﻪ آدرس اﻟﻜﺘﺮوﻧﻴﻜﻲ [email protected] رواﻧﻪ ﻛﻨﻴﺪ . . ﭘﺎﻛﺎن

64 – ره ی ه و ﯾ د و و رو

اوﻟﻴﻦ ﺗﺮاﻧﻪ ي ﮔﻲ ﻓﺎرﺳﻲ – ﺳﺎل 1387 - ﺗﻮرﻧﺘﻮ، ﻛﺎﻧﺎدا - ﺳﻌﻴﺪ ﭘﺎرﺳﺎ – ﺧﺎﻛﺴﺘﺮي ﺳﺮخ

ﻣﻌﻨﺎي ﻣﺤﺮاب ﺳﻌﻴﺪﭘﺎرﺳﺎ

دوﺑﺎره ﺑﺎ ﺗﻮام اﻧﮕﺎر ﺗﻮ اﻳﻦ ﺷﺐ ﻫﺎي دي ﻣﺎﻫﻲ ﻧﺪارم ﻓﺮﺻﺖ اﺷﻚ و ﻧﻤﻮﻧﺪه ﻗﺪرت آﻫﻲ

ﻛﻨﺎر اون ﺧﻴﺎﺑﻮﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﻌ ﺒﺪواره ي ﻣﻦ ﺷﺪ ﻫﻤﻮن ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ رﺳﻴﺪ و ﭘﺎره ي ﺗﻦ ﺷﺪ

ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻲ دوﺳﻢ داري و ﭼﺸﻢ آﺳﻤﻮن ﺗﺮ ﺷﺪ " ﻛﻪ ﻣﺮدي ﻻ اﺑﺎﻟﻲ ﻋﺎﺷﻖ ﻳﻚ ﻣﺮد دﻳﮕﺮ ﺷﺪ"

ﻫﻤﻮن ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻟﺐ ﻫﺎﻣﻮن ﮔﺬﺷﺖ از ﻣﺮز ﻣﻤﻨﻮﻋﻪ ﻛﻪ ﻗﻠﺒﺎﻣﻮن ﮔﻮاﻫﻲ داد ﻛﻪ اﻳﻦ اﺣﺴﺎس ﻣﺸﺮوﻋﻪ

ﻫﻨﻮزم ﺳﻴﻨﻪ ي ﻣﺮدوﻧﻪ ي ﺗﻮ واﺳﻪ ي ﻣﻦ ﻣ ﻌﻨﺎي ﻣﺤﺮاﺑﻪ ﻫﻨﻮزم ﺗﻮي ﺑﺎزوﻫﺎت دلا م آﺳﻮده ﻣﻲ ﺧﻮاﺑﻪ

ﻫﻨﻮزم ﭘﺎﺑﻪ ﭘﺎي ﺗﻮ ﺧﻴﺎﺑﻮﻧﺎ ﻛﻮﺗﺎ ﻣﻲ ﺷﻦ ﻫﻨﻮزم ﺗﻮ دوﺳﻢ داري، ﻫﻨﻮزم ... ﺗﻮ ﺧﻴﺎل ﻣﻦ

ﻛﻨﺎر اون ﺧﻴﺎﺑﻮﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﻌﺒﺪ واره ي ﻣﻦ ﺷﺪ

65 – ره ی ه و ﯾ د و و رو ﺑ ﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻲ دوﺳﻢ داري و ﻋﺸﻖ ت ﭘﺎره ي ﺗﻦ ﺷﺪ

وﻗﺘﻲ ﺑﺮاي زﻧﺪﮔﻲ

ﻓﺮدي ﻣﺮﻛﻮري و ﮔﺮوه ﻛﻮﻳﻴﻦ

« اوه ﻋﺰﻳﺰم، ﻣﻦ ﺑﻪ اﻧﺪازه ي ﻳﻚ ﮔﻞ ﻧﺮﮔﺲ ﮔﻲ ﻫﺴﺘﻢ ... (» ﻓﺮدي ﻣﺮﻛﻮري ) )

« ﻣﻦ اﻳﻦ ﺟﻮري ام ، ﺧﻮب ﻛﻪ ﭼﻲ؟ (» ﻓﺮدي ﻣﺮﻛﻮري ) )

23 ام ﻧﻮاﻣﺒﺮ 1991 روزﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن ﺧﺒﺮي را ﺳﺮﺗﻴﺘﺮ اﺧﺒﺎر ﺧﻮد ﻛﺮدﻧﺪ «: ﺑﻠﻪ ، ﻣﻦ اﻳﺪز دارم ». اﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ را ﻓﺮدي ﻣﺮﻛﻮري ( Freddie Mercury ) ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد . ﺑﻴﺴ ﺖ و ﭼﻬﺎر ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ او درﮔﺬﺷﺖ . ﺧﻮاﻧﻨﺪه ، ﺗﺮاﻧﻪ ﺳﺮا، ﮔﻴﺘﺎرﻳﺴﺖ، ﻧﻘﺎش و ﻋﻀﻮ ﮔﺮوه ﻣ ﻮﺳﻴﻘﻲ راك « ﻛﻮﻳﻴﻦ» ، از ﺧﺎﻧﻮاده ي اﻳﺮاﻧﻲ اﻻﺻﻞ ِ زرﺗﺸﺘﻲ، در 5 ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ 1946 آﻓ ﺮﻳﻘﺎ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪ و ﻛﻮدﻛﻲ ﺧﻮد را ﺧﺎرج از ﺟﺰﻳﺮه ﮔﺬراﻧﺪ . ﻧﺎم واﻗﻌﻲ او، ﻓﺮخ ﺑﻮل ﺳﺎرا ( Farrokh bulsara ) ﺑﻮد و ﺑﺎ ﻧﺎم ﻫﻨﺮي ﻓﺮدي ﻣﺮﻛﻮري در ﺟﻬﺎن ﻣﺸﻬﻮر ﺑﻮد . ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻗﺪرت ﺻﺪايا ش و اﺟﺮاﻫﺎي ﺟﺬابا ش ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﺪ . ﺻﺪاﻳﻲ ﻛﻪ ﺳﺎل ﻫﺎﺳﺖ در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﺟﻬﺎن ﺷﻨﻴﺪه ﻣﻲ ﺷﻮد ﻛﻪ ﻓﺮﻳﺎد ﻣﻲ ﻛﺸﺪ و از زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﺪ . .

زﻧﺪﮔﻲ ﺧﺼﻮﺻﻲ

« ﺗﻤﺎم ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ ﻫﺎي ﻣﻦ ﻣﻲ ﭘﺮﺳﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﺮا ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﻣﺮي ( آﺳﺘﻴﻦ ) را از زﻧﺪ ﮔﻲ ام ﻛﻨﺎر ﺑﮕﺬارم، اﻣﺎ اﻳﻦ واﻗﻌﺎ ﻏﻴﺮﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ . ﺗﻨﻬﺎ دوﺳﺘﻲ ﻛﻪ د ارم ﻣﺮي اﺳﺖ و ﻫﻴﭻ ﻛﺲ دﻳﮕﺮي را ﺑﻪ ﺟﺎي او ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻢ . ﺑﺮاي ﻣﻦ، او ﻫﻤﺴﺮ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ام اﺳﺖ . ﺑﺮاي ﻣﻦ، اﻳﻦ ازدواج اﺳﺖ . ﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺎور دارﻳﻢ و اﻳﻦ ﺑﺮايا م ﺑﺲ اﺳﺖ . » اﻳﻦ ﻫﺎ را ﻣﺮﻛﻮري در ﻣﺼﺎﺣﺒ ﻪ اي در ﺳﺎل 1985 ﺑﻴ ﺎن ﻛﺮد . ﻣﺮي آﺳﺘﻴﻦ در اواﻳﻞ دﻫﻪ ي ﻫﻔﺘﺎد، ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﻲ ﺑﺎ او زﻧﺪﮔﻲ ﻛﺮده ﺑﻮد، ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﺮﻛﻮري ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﻣﺜﻞ ﻳﻚ ﮔﻲ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻣﺮد زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﺪ و ﺑﻌﺪ از آن ﻣﺮي، ﺑﺪل ﺑﻪ ﻧﺰدﻳﻚ ﺗﺮﻳﻦ دوﺳﺖ ﻓﺮدي ﻣﺮﻛﻮري ﮔﺸﺖ و اﻟﺒﺘﻪ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ از ﻣﺮگ او، ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺳﻬﻢ ﺛﺮوت ﻣﺮﻛﻮري، از ﺟﻤﻠﻪ ﺧﺎﻧﻪ و ﺣﻘﻮق ﻣﺎدي و ﻣﻌﻨﻮي ﻛﺎرﻫﺎي ﻣﺮﻛﻮري را ﺻﺎﺣﺐ ﮔﺸﺖ . آﻫﻨﮓ ﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧﻲ ﺑﺮاي ﻣﺮي ﻧﻮﺷﺖ، ﻛﻪ ﻣﺸﻬﻮرﺗﺮﻳﻦ آن ﻫﺎ « ﻋﺸﻖ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻦ / Love of My Life » اﺳﺖ . ﻣﺮﻛﻮري ﭘﺪرﺧﻮاﻧﺪه ي ﺑﺰرگ ﺗﺮﻳﻦ ﭘﺴﺮ ﻣﺮي، رﻳﭽﺎرد ﻫﻢ ﺑﻮد . اﻣﺎ ﺧﻮدش ﻋﻠﻨﺎ ﮔﻲ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد . ﺑﻌﺪ از زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺸﺘﺮك ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻣ ﺪﻳﺮ ﻫﻨﺮي، ﺧﻮد را ﺗﺴﻠﻴﻢ زﻧﺪﮔﻲ آزاد ﺟﻨﺴﻲ ﻛﺮد . اﻣﺎ ﺑﻌﺪﻫﺎ، در ﺣﺪود ﺳﺎل 1985 ﺑﺎ ﺟﻴﻢ ﻫﺎﺗﻦ / Jim Hutton آﺷﻨﺎ ﺷﺪ و ﺷﺶ ﺳﺎل آﺧﺮ زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮﻳﺶ را ﺑﺎ او ﮔﺬراﻧﺪ . در ﺳﺎل 1990 ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺟﻴﻢ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ اﻳﺪز اﺳﺖ . ﻫﺎﺗ ﻦ ادﻋﺎ ﻛﺮده ﻛﻪ ﻓﺮدي در ﺣﺎﻟﻲ ﻣﺮد ﻛﻪ ﺣﻠﻘﻪ ي ازدواج ﺧﻮدش ﺑﺎ ﺟﻴﻢ ﻫﺎﺗﻦ را در اﻧﮕﺸﺖ داﺷﺖ . ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد ﺑﺎ وﺟﻮد ﺷﻬﺮت و ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻣﺮﻛﻮري و ﮔﺮوه ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ اش، « ﻛﻮﻳﻴﻦ» ( ﻛﻪ ﻳﻜﻲ از ﻏﻮل ﻫﺎي ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ ﻗﺮن ﺑﻴﺴﺘﻢ ﺑﻮد ،) ﻓﺮدي ﺷﺨﺼ ﻴﺘﻲ ﻓﻮق اﻟﻌﺎده ﺧﺠﺎﻟﺘﻲ داﺷﺘﻪ . از او ﺗﻌﺪاد ﺑﺴﻴﺎر ﻛﻤﻲ ﻣﺼ ﺎﺣﺒﻪ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪه . ﻣﺮﻛﻮري ﻳﻚ ﺑﺎر در ﻣﻮرد ﺧﻮدش ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد «: ﻣﻦ، روي ﺻﺤﻨﻪ، ﻣﺜﻞ ﻳﻚ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ اﺟﺮا ﻣﻲ ﻛﻨﻢ، در درون ﻣﻦ اﻧﺴﺎﻧﻲ ﻛﺎﻣﻼ ﻣﺘﻔﺎوت زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ».ﻛﻨﺪ . ﻓﺮدي ر ا ﺑﺎ ﻣﻨﺎﺳﻚ زرﺗﺸﺘﻲ ﺑﻪ ﺧﺎك ﺳﭙﺮدﻧﺪ . .

اﻳﻦ ﺟﺎدو اﺳﺖ

اواﻳﻞ دﻫﻪ ي ﻫﻔﺘﺎد ﻣﻴﻼدي ﮔﺮوه راك « ﻛﻮﻳﻴﻦ / Queen » ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪ . ﮔﺮوه ﺷﺎﻣﻞ ﻳﻚ ﮔﻴﺘﺎرﻳﺴﺖ ، ﺑﺮاﻳﺎن ﻣﻲ ، ﺧﻮاﻧﻨﺪ ه ي اﺻﻠﻲ ﻓﺮدي

66 – ره ی ه و ﯾ د و و رو ﻣﺮﻛﻮري ، دراﻣﺴﻴﺖ روﺟﺮ ﺗﻴﻠﺮ و ﺑﺎس ﺟﺎن دي ﻛﺎن ﺑﻮد . ﻓﺮدي ﻣﺮﻛﻮر ي در ﻣﻮرد ﻧﺎم ﮔﺮوه ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ «: اﻳﻦ اﺳﻢ را ﻣﻦ اﻧﺘﺨﺎب ﻛﺮدم . ﻓﻘﻂ ﻳﻚ اﺳﻢ اﺳﺖ، اﻣﺎ واﻗﻌﺎ روﺷﻦ و آﺷﻜﺎر اﺳﺖ و ﺧ ﻮد را ﺻﺮﻳﺢ ﺑﻴﺎن ﻣﻲ ﻛﻨﺪ؛ اﺳﻤﻲ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ، ﺟﻬﺎﻧﻲ و دوﺳﺘﺎﻧﻪ اﺳﺖ و وراي ﻣﻌﻨﺎي ﺧﻮد ، ﺗﺼﻮﻳﺮﻫﺎ و ﺗﻌﺒﻴﺮﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻣﻲ آورد . ﺻﺪ در ﺻﺪ از ﺗﻔﺴﻴﺮ ﮔﻲ اﻳﻦ ﻧﺎم ﺧﺒﺮ داﺷﺘﻢ، اﻣﺎ آن ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻓﻘﻂ ﻳﻜﻲ از ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺎم اﺳﺖ ». ».

ﺑﺮاﺳﺎس اﻃﻼﻋﺎت ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪه در « ﻛﺘﺎب ﻧﻮاﺑﻎ دﻧﻴﺎي ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ در» 2005 ، آﻟﺒﻮم ﻫﺎي ﮔﺮوه « ﻛﻮﻳﻴﻦ » در ﻃﻮل ﺑﻴﺴﺖ و ﻫﻔﺖ ﺳﺎل، 1322 ﻫﻔﺘﻪ در ﻟﻴﺴﺖ ﭘﺮﻓﺮوش ﻫﺎ ي اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن ﻗﺮار داﺷﺘﻪ اﻧﺪ، ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﻓﺮوش ﮔﺮوه ﻫﺎﻳﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ « ﺑﻴﺘﻠﺰ » «ﻳﺎ اﻟﻮﻳﺲ ﭘﺮﻳﺴﻠﻲ » . ﻛﺎﺳﺖ Greatest Hits ﻛﺎر ﮔﺮوه « ﻛﻮﻳﻴﻦ» ، ﺑﺎ ﺑﻴﺶ از ﭘﻨﺞ ﻣﻴﻠﻴﻮن و ﭼﻬﺎرﺻﺪ ﻫﺰار ﻧﺴﺨﻪ ﻓﺮوش در ﺟﺰﻳﺮه ، ﭘﺮﻓﺮو ش ﺗﺮﻳﻦ آﻟﺒﻮم ﺗﺎرﻳﺦ اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن اﺳﺖ . در ﻣﺠﻤﻮع ﺑﺮآورد ﻣﻲ ﺷﻮد ﻛﻪ ﺑﻴﺶ از 300 ﻣﻴﻠﻴﻮ ن ﻧﺴﺨﻪ از ﻛﺎرﻫﺎي ﮔﺮوه « ﻛﻮﻳﻴﻦ » در ﺟﻬﺎن ﻓﺮوﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ . ﺗﻨﻬﺎ در ﺳﺎل 2004 در اﻳﺎﻻت ﻣﺘﺤﺪه 32.5 ﻣﻴﻠﻴﻮن ﻧﺴﺨﻪ از ﻛﺎرﻫﺎي اﻳﻦ ﮔﺮوه ﺑﻪ ﻓﺮوش رﻓﺖ . ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ در ژاﻧﻮﻳﻪ ي ﺳﺎل 2007 اﻋﻼم ﺷﺪ ﻛﻪ آﻟﺒﻮم ﻫﺎي Greatest hits ، ﻧﺴﺨﻪ ي اول و دوم، ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﺗﻌﺪاد داﻧﻠﻮود را در ﺳﺎﻳﺖ iTunes در آﻣﺮﻳﻜﺎ داﺷﺘﻪ اﻧﺪ . . اﻧﺪ

Queen • Queen II • Sheer Heart Attack • A Night at the Opera • A Day at the Races • News of the Studio albums World • Jazz • The Game • Flash Gordon • Hot Space • The Works • A Kind of Magic • The Miracle • Innuendo • Made in Heaven • The Cosmos Rocks (w/ Paul Rodgers )

At the Beeb • Live Killers • Live Magic • Live at Wembley '86 • Queen on Fire - Live at the Bowl • Live albums Return of the Champions (w/ Paul Rodgers ) • Queen Rock Montreal

Greatest Hits • Greatest Hits II • Classic Queen • The 12" Collection • Queen Rocks • • The Crown Compilations Jewels • Greatest Hits III • Stone Cold Classics • The A-Z of Queen, Volume 1 • Singles Collection 1

67 – ره ی ه و ﯾ د و و رو

آﻫﺴﺘﻪ رو ﺑﻪ ﺟﻨﻮن ﻣﻲ روم

I'm Going Slightly Mad Queen

ﺗﺮاﻧﻪ : ﻓﺮدي ﻣﺮﻛﻮر ي و ﮔﺮوه ﻛﻮﻳﻴﻦ

ﺗﻮﺿﻴﺢ : اﻳﻦ ﺗﺮاﻧﻪ زﻣﺎﻧﻲ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻓﺮدي ﻣﺮﻛﻮري از ﺑﻴﻤﺎري اﻳﺪز ﺑﻪ ﻃﺮز دردﻧﺎﻛﻲ رﻧﺞ ﻣﻲ ﺑﺮد، ﻣﻮﻫﺎيا ش را از دﺳﺖ داده و ﺑﻪ ﺷﺪت ﻻﻏﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد . ﻛﻠﻴﭗ اﻳﻦ ﺗﺮاﻧﻪ را ﺳﻴﺎه ﺳﻔﻴﺪ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ، ﻛﻪ در آن ﻓﺮدي در ﻣﻴﺎن اﻧﺒﻮﻫﻲ از ﮔﻞ ﻫﺎي ﻧﺮﮔﺲ زرد ﻣﻲ رﻗﺼﺪ و آرام ﻓﺮﻳﺎد ﻣﻲ ﻛﺸﺪ . .

وﻗﺘﻲ ﻫﻮاي ﺑﻴﺮون ﮔﺮم ﺗﺮ ﻣﻲ ﺷﻮد

و ﻣﻌﻨﺎيا ش اوه، واﺿﺢ اﺳﺖ

ﻫﺰار و ﻳﻚ ﻧﺮﮔﺲ زرد

ﺟﻠﻮي آدم – اوه واي – ﺑﻪ رﻗﺺ در ﻣﻲ آﻳﻨﺪ

ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﭼﻴﺰي ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ؟

ﻳﻌﻨﻲ ﻛﻪ داري اﻳﻦ آﺧﺮﻳﻦ درﻫ ﻢ ﭘﻴﭻ ﺧﻮردن را ﻫﻢ از دﺳﺖ ﻣﻲ دﻫﻲ،

68 – ره ی ه و ﯾ د و و رو ﻛﻪ – اوه ﻋﺰﻳﺰم – ﺗﻮ دﻳﮕﺮ ﮔﻲ ﻧﻴﺴﺘﻲ

ﺻﺎدﻗﺎﻧﻪ ﺑﮕﻮﻳﻢ، ﻫﻴﭽﻲ ﺣﺎﻟﻲ ت ﻧﻴﺴﺖ

آﻫﺴﺘﻪ رو ﺑﻪ ﺟﻨﻮن ﻣﻲ روم

آﻫﺴﺘﻪ رو ﺑﻪ ﺟﻨﻮن ﻣﻲ روم

آﺧﺮﺳﺮ

اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد – اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد

آﺧﺮﺳﺮ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد – اووه اوه

آﺧﺮﺳﺮ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد

ﻛﻤﻲ دﻳﻮاﻧﻪ ام ام

اوه واي

ﻳﻚ ﺗﺨ ﺘﻪ ام ﻛﻢ اﺳﺖ

ﭘﺎره ﺳﻨﮓ ﺑﺮداﺷﺘﻢ

ﻋﻘﻞ ما را آب ﺑﺮده

ﺣﺎﻻ دﻳﮕﺮ اﺳﻢ ام ﺗﻮي ﺻﺪر ﺟﺪول ﻧﻴﺴﺖ

دارم ﺗﺐ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ

دارم ﺑﻪ درﻳﺎ ﻣﻲ زﻧﻢ

ﻃﺎﻗﺖا م ﺗﻤﺎم ﺷﺪه

ﻛﺎر از ﻛﺎر ﮔﺬﺷﺘﻪ

ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ – اوه ﻋﺰﻳﺰم – درﺧﺖ ﻣﻮز ﺷﺪه ام ام

دارم دﻳﻮاﻧﻪ ﻣﻲ ﺷﻮم

دارم دﻳﻮاﻧﻪ ﻣﻲ ﺷﻮم

آﺧﺮﺳﺮ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد – اﺗﻔﺎ ق اﻓﺘﺎد

آﺧﺮﺳﺮ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد – اوه ﻫﻮو ﻫﻮ ﻫﻮ ﻫﻮو

69 – ره ی ه و ﯾ د و و رو آﺧﺮﺳﺮ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد

آﺧﺮﺳﺮ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد

ﻛﻤﻲ دﻳﻮاﻧﻪ ام ام

اوه واي

اووه اوه ﻫﺎه ﻫﺎه

اووه اوه ﻫﺎه ﻫﺎه

داﻧﻪ داﻧﻪ ﺟﻤﻊ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ و

ﻣﺸﺖ ﻣﺸﺖ ﺑﻪ ﺑﺎد ﻣﻲ دﻫﻢ، درﺳﺘﻪ

اﻳﻦ روزﻫﺎ ﻓﻘﻂ ﺳﻪ ﺗﺎ از ﭼﺮخ ﻫﺎيا م ﻣﻲ ﭼﺮﺧﻨﺪ

اﻣﺎ ﻋﺰﻳﺰم، ﺗﻮ ﭼﻲ ؟ ؟

ﻛﻢ ﻛﻢ دا رم دﻳﻮاﻧﻪ ﻣﻲ ﺷﻮم

ﻛﻢ ﻛﻢ دارم دﻳﻮاﻧﻪ ﻣﻲ ﺷﻮم

آﺧﺮﺳﺮ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد

آﺧﺮﺳﺮ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد – اوه آره

آﺧﺮﺳﺮ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد

ﻛﻤﻲ دﻳﻮاﻧﻪ ام ام

ﻓﻘﻂ ﻛﻤﻲ، ﻓﻘﻂ ﻳﻚ ﻛﻤﻲ، دﻳﻮاﻧﻪ ام

ﻫﻤﻴﻨﻪ ﻛﻪ ﻫﺴﺖ . .

70 – ره ی ه و ﯾ د و و رو

Somebody To Love QUEEN

ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻋﺎﺷﻖ اش ﺑﺎﺷﻢ

ﻳﻜﻲ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﻋﺎﺷﻖ اش ﺑﺸﻮم

ﻫﺮ روز ﺻﺒ ﺢ ﻛﻪ ﺑﻴﺪار ﻣﻲ ﺷﻮم، ﻳﻚ ﻛﻢ دﻳﮕﺮ ﻣﻲ ﻣﻴﺮم

ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺳﺮﭘﺎ ﺑﺎﻳﺴﺘﻢ

( ﺑﻪ ﺧﻮدت ﻧﮕﺎه ﻛﻦ ) ﺗﻮي آﻳﻨﻪ ﺑﻪ ﺧﻮدم ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ( ﺗﻮي آﻳﻨﻪ ) و ﮔﺮﻳﻪ ام ﻣﻲ ﮔﻴﺮد ( و ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ) )

ﺧﺪاﻳﺎ داري ﺑﺎ ﻣﻦ ﭼﻲ ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﻲ؟ ( آره، آره ) )

ﺗﻤﺎم ﺳﺎل ﻫﺎي زﻧﺪ ﮔﻲ ام را در ﺑﺎور ﺑﻪ ﺗﻮ ﮔﺬراﻧﺪه ا اوه(م ه، ﺑﺎو ر ﺑﻪ ﺗﻮ ) )

اﻣﺎ ﺧﺪاﻳﺎ، اﺻﻼ ﻫﻴﭻ آراﻣﺸﻲ ﭘﻴﺪا ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻢ

ﻳﻚ ﻛﺴﻲ، ( ﻛﺴﻲ) ه، او ﻳﻚ ﻛﺴﻲ، ( ﻛﺴﻲ ) )

ﻳﻜﻲ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﻋﺎﺷﻖ اش ﺑﺸﻮم

ﻫﺮ روز زﻧﺪﮔﻲ (ام ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺨﺖ ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ) ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﻢ

آن ﻗﺪر ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ اﺳﺘﺨﻮان ﻫﺎيا م درد ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ

آﺧﺮ ﺳﺮ ( روز ﻛﻪ ﺗﻤﺎم ﻣﻲ ﺷﻮد ) ﻫﺮﭼﻪ را ﺑﺎ ﺳﺨﺘﻲ ﺑ ﻪ دﺳﺖ آوردم ( ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺮدد ) ﺑﺮاي ﺧﻮدم ﺑﺮﻣﻲ دارم

71 – ره ی ه و ﯾ د و و رو ( ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﻣﻲ ﮔﺮدد ) )

ﺑﻪ زاﻧﻮ ( ﺧﻢ ) ﻓﺮو ﻣﻲ اﻓﺘﻢ ( زاﻧﻮ ﻣﻲ زﻧﺪ ) و ﺷﺮوع ﻣﻲ ﻛﻨﻢ دﻋﺎ ﺧﻮاﻧﺪن ( ﺧﺪا را ﺷﻜﺮ ﻣﻲ )ﻛﻨﺪ )ﻛﻨﺪ

ﺗﺎ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺧﺪاﻳﺎ، اﺷﻚ از ﭼﺸﻢ ام ﺟﺎري ﻣﻲ ﺷﻮد اوه( ه، ﺧﺪاﻳﺎ ) )

ﻳﻚ ﻛﺴﻲ، ( ﻛﺴﻲ) ، اوه ه ﻳﻚ ﻛﺴﻲ، ( ﺗﻤﻨﺎ ﻣﻲ )ﻛﻨﻢ )ﻛﻨﻢ

ﻳﻜﻲ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﻋﺎﺷﻖ اش ﺑﺸﻮم

( ﺳﺨﺖ ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ) ﻫﺮ روز ( ﻫﺮ روز ) )

و ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ و ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ و ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ

اﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻣﻦ را ﻛﻮﭼﻚ ﻛﻨﻨﺪ

ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ دارم ﺧﻞ ﻣﻲ ﺷﻮم

ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻋﻘﻞا م ﭘﺎره ﺳﻨﮓ ﺑﺮداﺷﺘﻪ

ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺷﻌﻮر ﻧﺪارم

ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻛﺴﻲ اﻋﺘﻤﺎد ﻧﺪارد ( دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻛﺴﻲ اﻋﺘﻤﺎد ﻧﺪارد ) )

اوه( ه ﺧﺪاﻳﺎ ) )

اوه ﻳﻚ ﻛﺴﻲ، اوه (ه ﻳﻚ ﻛﺴﻲ ) )

ﻳﻜﻲ ﭘﻴﺪا ﻧﻤﻲ ﺷﻮد ﻳﻜﻲ را ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ ﻋﺎﺷﻖ اش ﺑﺸﻮم؟

( ﻳﻜﻲ ﭘﻴﺪا ﻧﻤﻲ ﺷﻮد ﻳﻜﻲ را ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ ﻋﺎﺷﻖ اش ﺑﺸﻮم )؟ )؟

ﻫﻴﭻ ﺣﺴﻲ ﻧﺪارم دﻳﮕﺮ، ﺿﺮب آﻫﻨﮓا م را ﮔﻢ ﻛﺮدم

ﻓﻘﻂ ﻫﻲ از ﺧﻂ ﺧﺎرج ﻣﻲ ﺷﻮم ( ﻫﻲ از دﺳﺖ ﻣﻲ دﻫﻲ و از دﺳﺖ ﻣﻲ دﻫﻲ ) )

ﺣﺎلا م ﺧﻮب اﺳﺖ، ﻣﺸﻜﻠﻲ ﻧﺪارم ( ﺣﺎلا ش ﺧﻮب اﺳﺖ، ﻣﺸﻜﻠﻲ ﻧﺪارد ) )

ﺷﻜﺴﺖ ﻧﺨﻮاﻫﻢ ﺧﻮرد ﻧﻪ، ﻧﻪ

ﻓﻘﻂ ﺑﺎﻳﺪ از ﺳﻠﻮل اﻳﻦ زﻧﺪان ﻓﺮار ﻛﻨﻢ

ﻳﻚ روز آزاد ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﻮد، ﺧﺪا، ( ﺧﺪاﻳﺎ، روزي آزاد ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﻮد ) )

ﻛﺴﻲ ﭘﻴﺪا ﻛﻦ ﻋﺎﺷﻖ اش ﺑﺸﻮم

72 – ره ی ه و ﯾ د و و رو ﻛﺴﻲ ﭘﻴﺪا ﻛﻦ ﻋﺎﺷﻖ اش ﺑﺸﻮم

ﻛﺴﻲ ﭘﻴﺪا ﻛﻦ ﻋﺎﺷﻖ اش ﺑﺸﻮم

ﻛﺴﻲ ﭘﻴﺪا ﻛﻦ ﻋﺎﺷﻖ اش ﺑﺸﻮم

ﻛﺴﻲ ﭘﻴﺪا ﻛﻦ ﻋﺎﺷﻖ اش ﺑﺸﻮم ( ﭘﻴﺪايا م ﻛﻦ، ﭘﻴﺪايا م ﻛﻦ، ﭘﻴﺪايا م ﻛﻦ ) )

ﻛﺴﻲ ﭘﻴﺪا ﻛﻦ ﻋﺎﺷﻖ اش ﺑﺸﻮم

ﻛﺴﻲ ﭘﻴﺪا ﻛﻦ ﻋﺎﺷﻖ اش ﺑﺸﻮم

ﻛﺴﻲ ﭘﻴﺪا ﻛﻦ ﻋﺎﺷﻖ اش ﺑﺸﻮم

ﻛﺴﻲ ﭘﻴﺪا ﻛﻦ ﻋﺎﺷﻖ اش ﺑﺸﻮم ( ﻳﻚ ﻛﺴﻲ، ﻛﺴﻲ، ﻛﺴﻲ ) )

ﻛﺴﻲ ﭘﻴﺪا ﻛﻦ ﻋﺎﺷﻖ اش ﺑﺸﻮم

ﻛﺴﻲ ﭘﻴﺪا ﻛﻦ ﻋﺎﺷ ﻖ اش ﺑﺸﻮم

ﻳﻚ ﻛﺴﻲ، ﻛﺴﻲ، ﻛﺴﻲ، ﻛﺴﻲ، ﻛﺴﻲ ﭘﻴﺪايا م ﻛﻨﺪ، ﻛﺴﻲ ﭘﻴﺪايا م ﻛﻨﺪ، ﻛﺴﻲ ﺑﺮايا م ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ

ﻛﺴﻲ ﺑﺮاي ﻋﺎﺷﻖ ﺷﺪن

ﻛﺴﻲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻛﺴﻲ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ ﻋﺎﺷﻖ اش ﺑﺸﻮم؟ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻋﺎﺷﻖ اش ﺑﺸﻮم؟

( ﻛﺴﻲ ﭘﻴﺪا ﻛﻦ ﻋﺎﺷﻖ اش ﺑﺸﻮم ) )

اوه ه ه اوه

( ﻛﺴﻲ ﭘﻴﺪا ﻛﻦ ﻋﺎﺷﻖ اش ﺑﺸﻮم ) )

ﻛﺴﻲ ﺑﺮاﻳﻢ ﭘﻴﺪا ﻛﻦ، ﻛﺴﻲ ( ﻛﺴ ﻲ ﭘﻴﺪا ﻛﻦ ﻋﺎﺷﻖ اش ﺑﺸﻮم ) ﻛﺴﻲ، ﻛﺴﻲ ﺑﺮاي ﻋﺸﻖ ورزﻳﺪن

ﭘﻴﺪايا م ﻛﻦ، ﭘﻴﺪايا م ﻛﻦ، ﭘﻴﺪايا م ﻛﻦ، ﭘﻴﺪايا م ﻛﻦ

اوه ه – ﻛﺴﻲ ﺑﺮاي ﻋﺸﻖ ورزﻳﺪن

( ﻛﺴﻲ ﺑﺮاي ﻋﺸﻖ ورزﻳﺪن ﻣﻦ ﭘﻴﺪا ﻛﻦ ) )

اوه ه ه اوه

( ﻛﺴﻲ ﺑﺮاي ﻋﺸﻖ ورزﻳﺪن ﻣﻦ ﭘﻴﺪا ﻛﻦ ) )

ﭘﻴﺪايا م ﻛﻦ، ﭘﻴﺪايا م ﻛﻦ، ﭘﻴﺪايا م ﻛﻦ، ﭘﻴﺪايا م ﻛﻦ

( ﻛﺴﻲ ﺑﺮاي ﻋﺸﻖ ورزﻳﺪن ﻣﻦ ﭘﻴﺪا ﻛﻦ ) )

ﻫﺮ ﻛﺴﻲ، ﻫﺮ ﺟﺎﻳﻲ، ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﺑﺮاي ﻋﺎﺷﻖ ﺷﺪن ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻴﺪ ﻋﺸﻖ ﻋﺸﻖ ! !

ﭘﻴﺪايا م ﻛﻨﻴﺪ ﭘﻴﺪايا م ﻛﻨﻴﺪ ﺑﺮايا م ﻋﺸﻖ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻴﺪ

73 – ره ی ه و ﯾ د و و رو ﻣﺮور ﻛﺘﺎب

راﻣﺘﻴﻦ

زﻧﺪﮔﻲ ﺑﺮاي زﻧﺪﮔﻲ : ﺟﺮاﻟﺪ و ﺑﻘﻴﻪ ي ﺟﺎﻧﻮران ﺧﺎﻧﻮاده ي ﻣﻦ و ﺑﻘﻴﻪ ي ﺣﻴﻮاﻧﺎت . ﺟﺮاﻟﺪ دارل . ﺗﺮﺟﻤﻪ : ﮔﻠﻲ اﻣﺎﻣﻲ . ﭼﺎپ دوم : ﻧﺸﺮ ﭼﺸﻤﻪ، زﻣﺴﺘﺎن 1386 . 2000 ﻧﺴﺨﻪ . 326 ﺻﻔﺤﻪ . 4000 ﺗﻮﻣﺎن . . اوﻟﻴﻦ ﺳﺎل ﻫﺎي ﺑﻌﺪ از ﺟﻨﮓ، ﭘﺎرﻛﻴﻨﮓ ﻳﻜﻲ از ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺷﻤﺎل ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮان ﺑﺪل ﺷﺪ ﺑﻪ ﻳﻚ ﻛﺘﺎب ﻓﺮوﺷﻲ ﻛﻪ ﻳﻚ زوج ﻣﻴﺎن ﺳﺎل و ﺧﻨﺪان آن را اداره ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ . اﻳﻦ ﻛﺘﺎب ﻓﺮوﺷﻲ ﻛﻮﭼﻚ و ﺻﻤﻴﻤﻲ، در ﻓﻀﺎي ﺑﺴﺘﻪ و ﺑﻐﺾ آﻟ ﻮد آن ﺳﺎل ﻫﺎ، ﺧﻴﻠﻲ زود ﺑﻪ ﻳﻜﻲ از ﻣﻌﺪود ﭘﺎﺗﻮق ﻫﺎي ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ﻣﻮﺟﻮد در ﻛﺸﻮر ﺑﺪل ﺷﺪ، ﻛﻪ ﺧﺎﻧﻮم و آﻗﺎي اﻣﺎﻣﻲ آن را اداره ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ . ﻛﺮﻳﻢ اﻣﺎﻣﻲ، ﻳﻜﻲ از ﻣﻌﺮوف ﺗﺮﻳﻦ ﻣﺘﺮﺟﻢ ﻫﺎي اﻳﺮان ﺑﻮد ( ﺣﺪود ﺳﻪ ﺳﺎل ﭘﻴﺶ درﮔﺬﺷﺖ ) و ﻫﻤﺴﺮش ﮔﻠﻲ، ﺧﻮد اﻧﺘﺨﺎﺑﻲ ﺧﺎص در ﻛﺘﺎب داﺷﺖ و ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺗﺮﺟ ﻤﻪ ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﻮي زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ داد . ﻣﻌﺮوف ﺗﺮﻳﻦ ﻛﺘﺎب ﻫﺎي ﮔﻠﻲ اﻣﺎﻣﻲ ﺑﻌﺪ از اﻧﻘﻼب، ﻳﻜﻲ « دﺧﺘﺮي ﺑﺎ ﮔﻮﺷﻮاره ي ﻣﺮوارﻳﺪ » ﺑﻮد ﻛﻪ ﭼﺎپ ﭘﻨﺠﻢ آن را دوﻟﺖ اﺣﻤﺪي ﻧﮋاد در اوﻟﻴﻦ روزﻫﺎي ورود ﻣﻤﻨﻮع اﻋﻼم ﻛﺮد و دﻳﮕﺮي ﺗﺮﺟﻤﻪا ي ﺟﺬاب از « ﺣﺒﺎب ﺷﻴﺸﻪ» ، رﻣﺎن اﺗﻮﺑﻴﻮﮔﺮاﻓﻴﻚ ﺳﻴﻠﻮﻳﺎ ﭘﻼت ﺑﻮد د. ر اﻳﻦ ﻣﻴﺎن در ﺳﺎل 1363 ﻛﺘﺎﺑﻲ را ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺳﺎﺧﺖ ﻛﻪ در زﻣﺴﺘﺎن ﺳﺎل 1386 ﻳﻚ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﭼﺎپ آن ﺗﻮﺳﻂ ﻧﺸﺮ ﭼﺸﻤﻪ ﺑﻪ ﺑﺎزار آﻣﺪ : ﻛﺘﺎﺑﻲ ﺻﺮﻓﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﺮاي زﻧﺪﮔﻲ و زﻧﺪﮔﻲ و ﺑﺎز ﻫﻢ زﻧﺪﮔﻲ . . ﺟﺮاﻟﺪ دارال ﻇﺎﻫﺮا ﺟﺎﻧﻮرﺷﻨﺎﺳﻲ اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ ﺳﺖ و ﻇﺎﻫﺮا ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﻮد ﺷﻬﺮﺗﻲ ﻫﻢ در ﻗﺮن ﺑﻴﺴﺘﻢ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ . ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﻲ از ﻛﻮدﻛﻲ ﺧﻮد را در ﺟﺰﻳﺮه ي ﻛﻮرﻓﻮ در ﻳﻮﻧﺎن ﺳﭙﺮي ﻛﺮده اﺳﺖ و در ﻣﻴﺎن ﺳﺎﻟﻲ ﺑﻪ ﺳﺮش ﻣﻲ زﻧﺪ در ﻣﻮرد ﺟﺎﻧﻮران آن ﺟﺰﻳﺮه ﻳﻚ ﻛﺘﺎب ﺑﻨﻮﻳﺴﺪ، اﻣﺎ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ ﺧﻮدش در ﻣﻘﺪﻣﻪ ي ﻛﺘﺎب ﻋﻨﻮان ﻣﻲ ﻛﻨﺪ، ﻣﺮﺗﻜﺐ اﻳﻦ اﺷﺘﺒﺎه ﻣﻲ ﺷﻮد ﻛﻪ از ﻫﻤﺎن ﺷﺮوع اﺛﺮ، ﺧﺎﻧﻮاده اش را ﻫﻢ وارد ﻛﺘﺎب ﻣﻲ ﻛﻨﺪ . اﻋﻀﺎي ﺧﺎﻧﻮاده ي ﺷﻠﻮغ ﭘﻠﻮغ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه ﻫﻢ ﺟﺎ ﺧﻮش ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ و ﺗﺎ آﺧﺮﻳﻦ ﻓﺼﻞ ﻣﺮﺗﺐ دارﻧﺪ ﺑﺤﺚ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ و ﻫﺮ ﻛﺪام ﺑﻪ ﺳﺒﻚ ﺧﻮد ﻧﻈﺮﻳﻪ اراﻳﻪ ﻣﻲ دﻫﻨﺪ . ﻛﺘﺎب ﻳﻚ ﻃﻨﺰ واﻗﻌﻲ اﺳﺖ . ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﺧﻨﺪه وادار ﻣﻲ ﻛﻨﺪ و زﻧﺪﮔﻲ را ﻃﻮري واروﻧﻪ ﻧﺸﺎن ﺗﺎن ﻣﻲ دﻫﺪ ﻛﻪ ﺑﺎور ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻴﺪ اﻳﻦ ﺷﻜﻠﻲ ﻫﻢ ﻣﻲ ﺷﻮد ﮔﺬران روز ﻛﺮد . . اﺑﺘﺪاي ﻛﺘﺎب در اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن ﻫﺴﺘﻴﻢ، ﺗﻮﻓﺎن ﻫﺎي ﻓﺼﻠﻲ ﺗﻤﺎم ﺧﺎﻧﻮاده را ﺑﻴﻤﺎر ﻛﺮده ، ﺑﻪ ﺟﺰ ﭘﺴﺮ ﺑﺰرگ، ﻟﺮي ﻛﻪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه اﺳﺖ . ﻳﻚ روز ﻟﺮي دﻳﮕﺮ ﺣﺎل اش از ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑ ﻪ ﻫﻢ ﻣﻲ ﺧﻮرد و اﻋﻼم ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﺎﻧﻪ را ﺑﻔﺮوﺷﻨﺪ و ﺑﺮوﻧﺪ ﺗﻌﻄﻴﻼت ﺗﺎﺑﺴ ﺘﺎﻧﻲ را در ﻳﻮﻧﺎن ﺑﮕﺬراﻧﻨﺪ . ﺧﺎﻧﻮاده ﭘﺪر ﺧﻮد را از دﺳﺖ داده و ﻣﺎدر ﺻﺎﺣﺐ ﺳﻪ ﭘﺴﺮ و ﻳﻚ دﺧﺘﺮ اﺳﺖ . ﻫﻤﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ . ﻓﺼﻞ ﺑﻌﺪ ﺧﺎﻧﻮاده را در ﺳﻔﺮ ﻳﻮﻧﺎن ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻴﻢ . ﺑﻪ ﺟﺰﻳﺮه ي ﻛﺮوﻓﻮ ﻣﻲ روﻳﻢ و ﻫﻢ ﭼﻨﺎن ﻛﻪ ﺑﺤﺚ ﻫﺎي دل ﻧﺸﻴﻦ اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻮاده ي ﻏﺮﻳﺐ را دﻧﺒﺎل ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ، دارل ﺳﺮﻓﺮﺻﺖ ﻣﺎ را ﺑﺎ اﻧﻮاع ﺣﺸﺮه ﻫﺎ، ﺣﻴﻮاﻧﺎت ﺷﺐ و ﺣﻴﻮاﻧﺎت روز و ﮔﻴﺎﻫﺎن و ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻫﺎي ﻃﺒﻴﻌﻲ و ﺧﻴﻠﻲ ﭼﻴﺰﻫﺎي دﻳﮕﺮ اﻳﻦ ﺟﺰﻳﺮه ي ﺟﺎﻟﺐ آﺷﻨﺎ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ . . « ﺧﺎﻧﻮاده ي ﻣﻦ و ﺑﻘﻴﻪ ﺣﻴﻮاﻧﺎت » ﺑﻪ ﺳﺒﻚ زﻧﺪﮔﻲ ﻧﺎﻣﻪ ﻛﺎر ﺷﺪه اﺳﺖ، اﻣﺎ آن ﭼﻨﺎن ﺟﺬاب از آب درآﻣﺪه ﻛﻪ اﺻﻼ اﺣﺴﺎس ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ دارﻳﺪ زﻧﺪﮔﻲ ﻳﻚ ﺳﺮي آدم را ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﻴﺪ، ﻛﻪ در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻫﻤﺮاه ﺷﺎن ﻫﺴﺘﻴﺪ و دارﻳﺪ ﺑﺎ آن ﻫﺎ ﺳﻔﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ، ﺑﻪ اﻳﻦ ﻃﺮف و آن ﻃﺮف ﻣﻲ روﻳﺪ و ﺟﺮاﻟﺪ ده ﻳﺎزده ﺳﺎﻟﻪ را در ﺷﻜﺎر ﺣﺸﺮات و ﺟﺎﻧﻮران دﻧﺒﺎل ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ . دﻧﻴﺎﻳﻲ ﻛﻪ دارال ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ، اﻳﺪه آل ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ، ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺧﺎﻧﻮاده اﺟﺎزه ﻣﻲ دﻫﺪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎيا ش زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﻨﺪ، زﻧﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﻧﻔﺲ ﺑﻜﺸﻨﺪ . ﺧﺴﺘﻪ ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ ﺧﺎﻧﻮم اﻣﺎﻣﻲ . .

74 – ره ی ه و ﯾ د و و رو آﻣﺮﻳﻜﺎ، آﻣﺮﻳﻜﺎي ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﺸﺪﻧﻲ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻆ ﮔﺎري ﻛﻮﭘﺮ . روﻣﻦ ﮔﺎري . ﺗﺮﺟﻤﻪ : ﺳﺮوش ﺣﺒﻴﺒﻲ . ﺗﻬﺮان : اﻧﺘﺸﺎرات ﻧﻴﻠﻮﻓﺮ . ﭼﺎپ ﻫﻔﺘﻢ : 1386 . 3300 ﻧﺴﺨﻪ . 288 ﺻﻔﺤﻪ . 3500 ﺗﻮﻣﺎن . .

« ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻣﻦا م ﻳﻪ روزي وارد ﺳﻴﺎ ﺳﺖ ﻣﻲ ﺷﻢ . ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ از دوﺳﺘﺎم . اﻣﺎ ﻧﻪ ﺳﺮ وﻳﺘﻨﺎم ﻳﺎ ﻛﺮه . اﻳﻦ ﻫﺎ ﺑﺮاي ﻣﻦ زﻳﺎدي ﮔُﻨﺪ ه ن . دﺳﺘﺒﺮد ﺑﻪ ﻳﻚ ﺑﺎﻧﻚ راﺣﺖ ﺗﺮه . ﻛﺎر را اول ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ اﻳﻦ ﭼﻴﺰﻫﺎ ﺷﺮوع ﻛﺮد . (» ص 131 رﻣﺎن .) .) ﺳﺎل ﻫﺎ از ﭼﺎپ اول ﻣﺸﻬﻮرﺗﺮﻳﻦ رﻣﺎن ﮔﺎري ﻛﻮﭘﺮ در اﻳﺮان ﮔﺬﺷﺘﻪ اﺳﺖ . ﺳﺎل 1357 ﺑﻮد ﻛﻪ اﻳﻦ ﻛﺘﺎب ﺗﻮاﻧﺴﺖ اوﻟﻴﻦ ﻧﺴﺨﻪ ﻫﺎي ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺧﻮاﻧﻨﺪه ﻫﺎي ﻓﺎرﺳﻲ زﺑﺎن ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ . رﻣﺎن، ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﺑﺪون ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮي در ﻃﻮل اﻳﻦ ﺳﺎل ﻫﺎ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﭼﺎپ ﺷﺪ و ﻫﻢ ﭼﻨﺎن ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻚ رﻣﺎن ﻛﻼﺳﻴﻚ، ﺧﻮاﻧﻨﺪه ﻫﺎي ﺛﺎﺑﺚ ﺧﻮد را دارد . ﻟﻮﻛﻴﺸﻦ ﻣﻜﺎﻧﻲ اﺛﺮ، وﻳﻼﻳﻲ ﺳﺖ در ﻧﺰدﻳﻜﻲ ژﻧﻮ . ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺎگ، ﻳﻚ ﭘﺴﺮ ﺑﻴﻤﺎر ( ﺗﻨﮕﻲ ﻧﻔﺲ دارد ) و ) ﻫﻢ ﺟﻨﺲ ﮔﺮا و اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ، ﺟﺎﻳﻲ در ﻣﻴﺎن ﻛﻮه ﻫﺎ در ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦ ارﺗﻔﺎع ﻣﻤﻜﻦ، ﺣﺘﺎ دو ﻫﺰار ﭘﺎ ﺑﺎﻻﺗﺮ از ﻧﺰدﻳﻚ ﺗﺮﻳﻦ دﻫﻜﺪه ي ﻣﺴﻜﻮﻧﻲ ، در ﻣﻴﺎن ﺑﺮف ﻫﺎ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ . ﺧﺎﻧﻪ ي او ﻧﻮﻋﻲ ﭘﻨﺎه ﮔﺎه ﺑﺮاي ﺟﻮاﻧﺎﻧﻲ ﺳﺖ ﻛﻪ در زﻧﺪﮔﻲ، ﺣﺎل ﺷﺎن دﻳﮕﺮ دارد ا ز ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑ ﻪ ﻫﻢ ﻣﻲ ﺧﻮرد . اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ، ﻣﻜﺎﻧﻲ ﺳﺖ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﺧﻮدش ﺑﺎﺷﺪ . رﻣﺎن ﺑﻲ ﻫﻴﭻ ﻫﺪف ﻣﺸﺨﺼﻲ، در ﻣﻴﺎن آدم ﻫﺎي ﺧﺎﻧﻪ ﭘﻴﺶ ﻣﻲ رود . زﻧﺪﮔﻲ آن ﻫﺎ را ﻣﺮور ﻣﻲ ﻛﻨﺪ و ﻫﻢ زﻣﺎن ﻣﺎ را ﺑﻪ دﻫﻪ ﻫﺎي ﺷﺼﺖ و ﻫﻔﺘﺎد ﻣﻴﻼدي ﻣﻲ ﻛﺸﺎﻧﺪ، ﺟﻨﮓ وﻳﺘﻨﺎم در اوج ﺧﻮد اﺳﺖ، ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻫﺎ ﺗﺎزه د ارد ﺷﺮوع ﻣﻲ ﺷﻮد، و اﻟﺒﺘﻪ، ﻫﻤﻪ ي ﻛﺘﺎب ﺗﺤﻘﻴﺮ اﺳﺖ، ﺗﺤﻘﻴﺮ دﻧﻴﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﻳﻦ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺷﻜﻠﻲ ﺳﺖ . و ﺟﻮاﻣﻊ، ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻜﺎﻧﻴﺴﻢ ﻛﺸﻨﺪه ي ﺧﻮد . و آﻣﺮﻳﻜﺎ، اﻟﺒﺘﻪ آﻣﺮﻳﻜﺎ، ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎي رﻣﺎن ( ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﺗﻤﺎم ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎي اﺻﻠﻲ ) آﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﻧﻮﻋﻲ از آﻣﺮﻳﻜﺎ ﻓﺮار ﻛﺮده اﻧﺪ . ﻟﻨﻲ ، ﻓﺮار ﻛﺮده ﭼﻮن ﭘﺴﺮ اﺳﺖ و ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﺑﺮود ( ﺑﺎرﻫﺎ در رﻣﺎن ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ، وﻗﺘﻲ اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر ﺟﻤﻠﻪ ي رﻳﮕﺎن را ﺷﻨﻴﺪه، " ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﮕﻮﻳﻴﺪ آﻣﺮﻳﻜﺎ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﭼﻲ ﻛﺎر ﻛﺮده، ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ ﺷﻤﺎ ﺑﺮاي آﻣﺮﻳﻜﺎ ﭼﻪ ﻛﺎر ﻛﺮده اﻳﺪ" ، ﭘﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﻓﺮار و ﻫﻨﻮز ﻫﻢ دارد ﻓﺮار ﻣﻲ )ﻛﻨﺪ و ﺷﺨﺼﻴﺖ د ﻳﮕﺮ اﺻﻠﻲ رﻣﺎن، ﺟﺲ، ﻛﺴﻲ ﻛﻪ در ﻃﻮل رﻣﺎن ﻣﻌﺸﻮق ﻟﻨﻲ ﻣﻲ ﺷﻮد، دﺧﺘﺮ ﻳﻚ دﻳﭙﻠﻤﺎت آﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻲ ﺳﺖ ﻛﻪ در ژﻧﻮ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ . ﭘﺪر اﻟﻜﻠﻲ ﺳﺖ و زﻧﺪﮔﻲ آن ﻫﺎ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ وﻳﺮان ﺷﺪه اﺳﺖ : ﺗﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺗﻮان ﺗﺼﻮر وﺟﻮد دارد، ﻣﻘﺮوض ﻫﺴﺘﻨﺪ . ﭘﺪر در ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺑﺴﺘﺮي ﺳﺖ ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ اﻟﻜﻞ را ﺗﺮك ﻛﻨﺪ و دﺧﺘﺮ دﻧﺒﺎل ﭘﻮل ﻣﻲ ﮔﺮدد . رﻣﺎن در ﺑﻲ ﻫﺪﻓﻲ ﺟﺎﻣﻌﻪ ي ﻏﺮﺑﻲ ﭘﻴﺶ ﻣﻲ رود : ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰي ﻧﻴﺴﺖ . ﺣﺘﺎ ﺳﻜﺲ ﻫﻢ ﺧﻮب ﻧﻴﺴﺖ . ﺣﺘﺎ ﻋﺸﻖ ﻫﻢ . . ﻛﺘﺎب زﺑﺎﻧﻲ ﺗﻨﺪ دارد . ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﺑﻪ ﺑﺎد ﺗﻤﺴﺨﺮ و ﻧﻘﺪ ﻛﺸﻨﺪه ي ﺧﻮد ﻣﻲ ﮔﻴﺮد . ﻫﻴﭻ ﻣﻔﻬﻮﻣﻲ در دﻧﻴﺎ وﺟﻮد ﻧﺪارد ﻛﻪ ﻧﺎﺑﻮد ﻧﺸﺪه ﺑﺎﺷﺪ : زﻧﺪﮔﻲ، آدم ﻫﺎ، ﻣﻜﺎن ﻫﺎ، ﻣﻔﻬﻮم ﻫﺎ، ﻫﺮ ﭼﻴﺰي . و رﻣﺎن اﻳﻦ را ﺑﻪ وﺟﻮدﺗﺎن ﺗﺰرﻳﻖ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ . دﻧﻴﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻣﻲ ﺷﻮد، دﻧﻴﺎي ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ و ﺟﻮاﻧﻲ اﺳﺖ . دﻧﻴﺎﻳﻲ ﻛﻪ در آن ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰي آدم را راﺿﻲ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ . و اﮔﺮ ﺗﻤﺎم ﺑﺎر ﻛﺘﺎب ﻛﺎﻓﻲ ﻧﻴﺴﺖ، ﺷﻤﺎ درﮔﻴﺮ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎي ﺟﻨﺎﻳﺘﻜﺎراﻧﻪ ﻣﻲ ﺷﻮﻳﺪ، ﻛﻪ در ﻧﺘﻴﺠﻪ ي اﻳﻦ ﻓ ﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎ، ﭘﺪر ﺟﺲ ﻛﺸﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد، آن ﻫﻢ درﺳﺖ در ﻟﺤﻈ ﻪ اي ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ درﺳﺖ و آرام ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ «. ﺧﺪاﺣﺎﻓﻆ ﮔﺎري ﻛﻮﭘﺮ » ﻣﺮﺛﻴ ﻪ اي اﺳﺖ ﺑﺮ دﻧﻴﺎي ﻣﺪرن، ﻣﺮﺛﻴ ﻪ اي ﻛﻪ اﻧﺴﺎن را ﺑﻪ اﻧﺪوﻫﻲ ﻧﺰدﻳﻚ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺧﻮد زﻧﺪﮔﻲ ﺳﺖ . زﻧﺪﮔﻲ در دﻧﻴﺎﻳﻲ از ﻣﻔﻬﻮم ﻫﺎﻳﻲ ﻧﺎﺑﻮد ﺷﺪه و در ﻫﻢ ﻓﺮ و رﻳﺨﺘﻪ . .

75 – ره ی ه و ﯾ د و و رو از رﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎي دﻳﮕﺮ

ﺑﻲ ﻣﻬﺮي ﺑﻪ اﻓﺮاد دوﺟﻨﺴﻴﺘﻲ

ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ از رادﻳﻮزﻣﺎﻧﻪ – ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ اﺳﻔﻨﺪﻣﺎه ﻫﺸﺘﺎد و ﻫﻔﺖ

ﻟﻴﻨﻚ : :

http://www.zamaaneh.com/humanr/cat_2

ﻟﻴﻨﻚ ﺻﻮﺗﻲ: http://www.zamahang.com/podcast//2009/20090225_HR_ardavan_andishahayi_azadi.mp 3

ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺼﻄﻔﺎﻳﻲ

ﻳﻜﻲ از ﮔﺮوه ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ در ﺟﺎﻣﻌﻪ ي اﻳﺮان ﺑﺎ ﻣﺸﻜﻼت ﻓﺮاواﻧﻲ روﺑ ﻪ رو ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ، اﻓﺮاد دوﺟﻨﺴﻴﺘﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ . اﻳﻦ اﻓﺮاد از زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺧﻮد را ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻨﺪ، ﺑﻪ ﺷﺪت اﻳﻦ اﺣﺴﺎس را دارﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﻨﺴﻲ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺗﻌﻠﻖ دارﻧﺪ و در ﻗﺎﻟﺐ ﺟﺴﻤﻲ اﺷﺘﺒﺎه ﺑﻪ دﻧﻴﺎ آﻣﺪه اﻧﺪ. اﻳﻦ در ﺣﺎﻟﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﺎﻧﻮاده و ﺟﺎﻣﻌﻪ از اﻳﻦ اﻓﺮاد اﻧﺘﻈﺎر دارﻧﺪ ﻧﻘﺶ ﻫﺎي ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﺟﻨﺴﻴﺖ ﻇﺎﻫﺮي ﺷﺎن را ﺑﭙﺬﻳﺮﻧﺪ و آن ﻫﺎ را ﺑ ﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﻧﺠﺎم ﺣﺮﻛﺎت و رﻓﺘﺎرﻫﺎي ﺟﻨﺴﻲ ﻣﺨﺎﻟﻒ، ﻣﻮرد ﺳﺮزﻧﺶ و ﻓﺸﺎر ﻗﺮار ﻣﻲ دﻫﻨﺪ. اﻳﻦ ﻓﺸﺎرﻫﺎي ﺑﻴﺮوﻧﻲ و ﺗﻀﺎدﻫﺎي دروﻧﻲ، ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﺤﺮان ﻫﺎي ﺷﺪﻳﺪي را ﺑﺮاي اﻳﻦ اﻓﺮاد ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﻲ آورد. ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺼﻄﻔﺎﻳﻲ، وﻛﻴﻞ دادﮔﺴﺘﺮي و از ﻓﻌﺎﻻن ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ، ﺑﻪ ﻣﺸﻜﻼت اﻓﺮاد دوﺟﻨﺴﻴﺘﻲ در ﺟﺎﻣﻌﻪ ي اﻳ ﺮان ﭘﺮداﺧﺘﻪ اﺳﺖ . .

ﮔﺎﻫﻲ اوﻗﺎت دﺳﺖ ﺗﻘﺪﻳﺮ از اﺑﺘﺪاي ﺗﻮﻟﺪ اﻧﺴﺎن، ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻋﺠﻴﺒﻲ را ﺑﺮاي ﻧﻮزادان رﻗﻢ ﻣﻲ زﻧﺪ. روال ﺑﺮ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻧﺴﺎن ﻳﺎ ﭘﺴﺮ ﺑﻪ دﻧﻴﺎ ﻣﻲ آﻳﺪ،

76 – ره ی ه و ﯾ د و و رو ﻳﺎ دﺧﺘﺮ . وﻟﻲ ﺑﺮ اﻳﻦ روال ﻃﺒﻴﻌﻲ، اﺳﺘﺜﻨﺎﻳﻲ ﻫﻢ وﺟﻮد دارد ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﺪرت ﻫﻢ ﭘﻴﺶ ﻣﻲ آﻳﺪ . اﻳﻦ اﺳﺘﺜﻨﺎ ﺑﻪ دﻧﻴﺎ آﻣﺪن ﻧﻮ ازادان دوﺟﻨﺴﻴﺘﻲ اﺳﺖ. ﻃﻔﻼﻧﻲ ﻛﻪ ﺗﺎ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﺑﺎز ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ، ﺑﺎ اﻃﻼع اﻃﺮاﻓﻴﺎن از وﺿﻌﻴﺖ ﺧﺎص ﺷﺎن، از ﺳﻮي آن ﻫﺎ ﻣﻮرد ﺑﻲ ﻣﻬﺮي ﻗﺮار ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ و در ﺑﺴﻴﺎري ﻣﻮاﻗﻊ راﻧﺪه ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ . .

اﻓﺮاد دوﺟﻨﺴﻴﺘﻲ از زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ وﺿﻌﻴﺖ ﺧﺎص ﺧﻮدﺷﺎن ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ، ﺳﺮدرﮔﻢ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ و ﻓﺸﺎرﻫﺎي روﺣﻲ رواﻧﻲ زﻳﺎدي در ذﻫﻦ ﺷﺎن ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﻲ آﻳﺪ . ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻫﻢ ﻛﻪ ﺗﻜﻠﻴﻒ ﺷﺎن روﺷﻦ ﻧﺸﻮد، ﻫﻢ ﭼﻨﺎن اﻳﻦ ﻓﺸﺎرﻫﺎ را ﺗﺤﻤﻞ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ . ﭼﺮا ﻛﻪ در ﻛﺸﻮر ﻣﺎ، ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ، ﺟﺎﻳﮕﺎﻫﻲ ﺑﺮاي اﻳﻦ اﻓﺮاد وﺟﻮد ﻧﺪارد . .

در ﻛﺸﻮر ﻣﺎ ﻣﻌﻤﻮل اﺳﺖ ﻛﻪ اﻓﺮاد ﻳﺎ ﭘﺴﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ و در ﺟﻤﻊ ﭘﺴﺮان و ﻳﺎ دﺧﺘﺮﻧﺪ و ﻣﻲ ﺗﻮا ﻧﻨﺪ در ﺟﻤﻊ دﺧﺘﺮان ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻛﻪ اﻳﻦ اﻓﺮاد ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﮕﺎه ﺧﻮدﺷﺎن دﺳﺖ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻨﺪ، ﺑﻌﻀﻲ وﻗﺖ ﻫﺎ ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﭘﻴﺪا ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ و ﮔﺎﻫﻲ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﻫﺎي ﻋﻤﻞ را ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﭘﺮداﺧﺖ ﻛﻨﻨﺪ.

ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎ ﺟﻮاﻧﻲ دوﺟﻨﺴﻴﺘﻲ در زﻧﺪان اوﻳﻦ روﺑ ﻪ رو ﺷﺪم ﻛﻪ اﻳﺸﺎن ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﻛﻪ در واﻗ ﻌﻪ اي، ﺷﺨﺼﻲ را ﭼﻮن ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻪ او ﺗﻌﺮض ﻛﻨﺪ، ﻣﺠﺮوح ﻛﺮده ﺑﻮد، در زﻧﺪان ﺑﻮد. اﻳﻦ ﺟﻮان دوﺟﻨﺴﻴﺘﻲ را ﺑﻪ اﻳﻦ اﻣﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ از ﻃﺮف ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭘﻮﻟﻲ ﺑﮕﻴﺮد، اﻣﺮار ﻣﻌﺎش ﻛﻨﺪ و از ﺷﺮاﻳﻄﻲ ﻛﻪ دارد ﺧﺎرج ﺷﻮد، ﻓﺮﻳﺐ ﻣﻲ دﻫﻨﺪ، ﺑﻪ ﻣﻨﺰل ﻣﻲ ﺑﺮﻧﺪ و ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻪ او ﺗﺠﺎوز ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ اﻳﺸﺎن از ﺧﻮدش دﻓﺎع ﻣﻲ ﻛﻨﺪ. ﺑﻌﺪ از ﺗﺸﻜﻴﻞ ﭘﺮوﻧﺪه، ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ اﻳﻦ ﺟﻮان ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ از ﺧﻮد دﻓﺎع ﻛﻨﺪ، دﻓﺎﻋﻲ ﻛﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﭘﺬﻳﺮش دادﮔﺎه ﺑﺎﺷﺪ، و ﺑﻪ ﭘﺮداﺧﺖ دﻳﻪ و دو ﺳﺎل ﺣﺒﺲ ﻣﺤﻜﻮم ﻣﻲ ﺷﻮد . .

ﺑﻌﺪ از اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﺸﻜﻞ اﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺷﺪم، ﺑﺴﻴﺎر ﻧﺎراﺣﺖ ﺷﺪم . ﭼﺮا ﻛﻪ وﺿﻌﻴﺖ او در زﻧﺪان ﺑﺴﻴﺎر اﺳﻒﺑ ﺎر ﺑﻮد، ﻣﻮرد ﺑﻲ ﻣﻬﺮي زﻧﺪاﻧﻴﺎن ﻗﺮار ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ دﻟﻴﻞ وﺿﻌﻴﺖ ﺧﺎﺻﻲ ﻛﻪ داﺷﺖ، در زﻧﺪان اﻧﻔﺮادي ﻣﺤﺒﻮس ﺑﻮد و ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﺑﻴﺮون ارﺗﺒﺎط ﺑﺮﻗﺮار ﻛﻨﺪ . ﺧﺎﻧﻮاده اش ﻫﻢ او را راﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و دﭼﺎر ﻣﺸﻜﻼت اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻨﻲ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ آن ﻃﻮر ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ و ﺷﺎﻳﺪ از ﺣﻖ ﺧﻮدش دﻓﺎع ﻛﻨﺪ. ﺑﻌﺪ از اﻳﻦ ﻛﻪ ﭘﺮوﻧﺪه ي او را ﺧﻮاﻧﺪم، ﻧﻴﺎز دﻳﺪم ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺣﻜﻢ ﺻﺎدر، اﻋﺘﺮاض ﺑﺸﻮد . اﻋﺘﺮاض ﻛﺮدم و دادﮔﺎه دو ﺳﺎل ﺣﺒﺲ را ﺑﻪ ﻳﻚ ﺳﺎل ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻛﺮد . در ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻛﻪ اﻳﺸﺎن ﻫﺰﻳﻨﻪ ي دﻳﻪ را ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﭘﺮداﺧﺖ ﻛﻨﺪ، از ﻣﺮدم و ﺧﻴﺮﻳﻦ ﻛﻤﻚ ﺧﻮاﺳﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ د ﻟﻴﻞ وﺿﻌﻴﺖ ﺧﺎص او ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ از زﻧﺪان آزاد ﺷﻮد و ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮر ﻫﻢ ﺷﺪ . .

ﻃﺒﻖ ﻣﺎده ي ﻳﻚ ﻣﻴﺜﺎق ﺑﻴﻦ اﻟﻤﻠﻞ ﺣﻘﻮق ﻣﺪﻧﻲ و ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻫﻢ در ﺳﺎل 1354 ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻴﺜﺎق ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ اﻳﻢ، زﻧﺪﮔﻲ ﻛﺮدن ﺣﻖ ذاﺗﻲ اﺷﺨﺎص اﺳﺖ و اﻳﻦ ﺣﻖ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﻗﺎﻧﻮن ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺷﻮد . ﻫﻴﭻ ﻓﺮدي را ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺧﻮدﺳﺮا ﻧﻪ از زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺤﺮوم ﻛﻨﻴﻢ. اﺳﺘﻨﺒﺎط از اﻳﻦ ﻣﻘﺮره اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ دوﻟﺖ ﻫﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاي ﻫﺮ ﻓﺮد زﻣﻴﻨﻪ ي ﻣﺴﺎﻋﺪي را ﺟﻬﺖ زﻧﺪﮔﻲ ﻛﺮدن ﻣﻬﻴﺎ ﻛﻨﻨﺪ . ﺣﺘﺎ اﻓﺮاد دوﺟﻨﺴﻴﺘﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﻗﺎﻧﻮن، ﺗﻮﺳﻂ دوﻟﺖ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺷﻮﻧﺪ و اﻣﻜﺎﻧﺎت زﻧﺪﮔﻲ ﺑﺮاي آن ﻫﺎ ﻓﺮاﻫﻢ ﺷﻮد . .

ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﻲ ﻣﺎ ﻫﻢ در اﺻﻞ ﭼﻬﻞ و ﺳﻮ م، ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻫﺎﻳﻲ را ﺑﺮاي اﻓﺮاد ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻗﺎﻳﻞ ﺷﺪه ﻛﻪ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﻛﻨﻮن ﺑﺴﻴﺎري از اﻳﻦ ﻫﺎ ﻣﺘﺮوك ﻣﺎﻧﺪه، ﻻاﻗﻞ ﺗﻮﻗﻊ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻫﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻓﺮاد ﺧﺎص اﻋﻤﺎل و اﺟﺮا ﺷﻮد.

ﻣﻀﺎﻓﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻛﻪ اﻓﺮاد ﺟﺎﻣﻌﻪي ﻣﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ اﺷﺨﺎص را ﺑﻪ دﻟﻴﻞ وﺿﻌﻴﺖ ﺧﺎص ﺷﺎن ﻣﻮرد آزار و اذﻳﺖ و رﻓﺘﺎرﻫﺎي ﻇ ﺎﻟﻤﺎﻧﻪ ﻳﺎ ﺧﻼف اﻧﺴﺎﻧﻲ ﻗﺮار ﺑﺪﻫﻨ .ﺪ

در ﺑﺴﻴﺎري از ﻣﻮاﻗﻊ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﻲ ﻣﻬﺮي ﻫﺎﻳﻲ، ﺣﺘﺎ از ﺟﺎﻧﺐ ﺷﻬﺮوﻧﺪان ﻣﺎن، ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ اﻓﺮاد ﻣﻲ ﺷﻮد.

77 – ره ی ه و ﯾ د و و رو

ﺟﻬﺎد ﺑﺮاي ﻋﺸﻖ ﭘﺮوﻳﺰ ﺟﺎﻫﺪ [email protected]

ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪه در رادﻳﻮ زﻣﺎﻧﻪ، ﻫﻔﺪه اﺳﻔﻨﺪ ﻣﺎه ﻫﺸﺘﺎد و ﻫﻔﺖ، ﻟﻴﻨﻚ

http://zamaaneh.com/jahed/2009/03/post_349.html ﻟﻴﻨﻚ ﺻﻮﺗﻲ : : http://www.zamahang.com/podcast/2009/20090305_Clacket_Jihad_for_Love_film_review.mp3

ﻓﻴﻠﻢ ﻣﺴﺘﻨﺪ « ﺟﻬﺎدي ﺑﺮاي ﻋﺸﻖ » ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻓﻴﻠﻢ ﺳﺎز و روزﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎر ﻫﻨﺪي ﭘﺮوﻳﺰ ﺷﺮﻣﺎ، ﻣﺴﺘﻨﺪي در ﺑﺎره ﻫﻢ ﺟﻨﺲ ﮔﺮاﻳﺎن ﻣﺴﻠﻤﺎن و ﺑﺤﺚ ﻫﻢ ﺟﻨﺲ ﮔﺮاﻳﻲ در اﺳﻼم اﺳﺖ. ﻓﻴﻠﻢ ﻣ ﺜﻞ اﻏﻠﺐ ﻣﺴﺘﻨﺪﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ در ﺑﺎره ﺗﺎﺑﻮﻫﺎ در ﻛﺸﻮرﻫﺎي اﺳﻼﻣﻲ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد ، ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎﻳﻲ در ﺑﺎره زﻧﺎ، ﺳﻨﮕﺴﺎر، ﺗﺮﻧﺲﺳ ﻜﭽﻮال ،ﻫﺎ رواﻳﺖ را از ﻃﺮﻳﻖ دﻧﺒﺎل ﻛﺮدن زﻧﺪﮔﻲ ﭼﻨﺪ ﻧﻔ ﺮ ﻛﻪ آن ﺗﺎﺑﻮﻫﺎ را ﺷﻜﺴﺘﻪ و از ﺧﻂ ﻫﺎي ﻗﺮﻣﺰ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﺪه ﻋﺒﻮر ﻛﺮده اﻧﺪ، ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻮازي ﭘﻴﺶ ﻣﻲ ﺑﺮد.

ﻓﻴﻠﻤﺴﺎز ﻛﻪ ﺧﻮد ﻣﺴﻠﻤﺎن و در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﻫﻢ ﺟﻨﺲ ﮔﺮاﺳﺖ، ﺑﺎ ﻧﺸﺎن دادن وﺿﻌﻴﺖ ﭼﻨﺪ زوج ﻫﻢ ﺟﻨﺲ ﮔﺮاي ﻣﺴﻠﻤﺎن از ﻣﻠﻴﺖ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ، ﻫﻢ دﻟﻲ ﺑﺎ آن ﻫﺎ و ﮔﻮش ﺳﭙﺮدن ﺑﻪ آﻧﺎن ﻛﻪ در ﺑﺎره اﻋﺘﻘﺎدات دﻳﻨﻲ ﺷﺎن از ﻳﻚ ﺳﻮ و ﮔﺮاﻳﺶ ﻫﺎي ﻫﻢ ﺟﻨﺲ ﮔﺮاﻳﺎﻧﻪ ﺷﺎن از ﺳﻮي دﻳﮕﺮ و ﻣﺸﻜﻼﺗﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ آن ﻣﻮاﺟﻪ اﻧﺪ، ﺣﺮف ﻣ ﻲ زﻧﻨﺪ، ﺳﻌﻲ ﻛﺮده ﺗﺎ ﻓﺮﺿﻴﻪ ﺧﻮد را درﺑﺎره ﺳﺎزﮔﺎري ﻫﻢ ﺟﻨﺲ ﮔﺮاﻳﻲ ﺑﺎ ﺑﺎورﻫﺎي اﺳﻼﻣﻲ ﺛﺎﺑﺖ ﻛﻨﺪ. ﻓﻴﻠﻢ، راوي ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻧﺪارد ، اﻣﺎ ﻓﻴﻠﻤﺴﺎز ﺑﺎ ﺷﻴﻮه ي رواﻳﺖ ﺧﺎص ﺧﻮد ، ﻳﻌﻨﻲ از ﻃﺮﻳﻖ ﭼﻴﺪن زﻧﺪﮔﻲ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ در ﻛﻨﺎر ﻫﻢ و زاوﻳﻪ دﻳﺪ ﺟﺎﻧﺒﺪاراﻧﻪ دورﺑﻴﻦ، از ﺑﻴﻨﻨﺪه اﻧﺘﻈﺎر دارد ﺗﺎ ﻗﻄﻌﻴ ﺖ ﻓﺮﺿ ﻴﻪ اي را ﻛﻪ در ﻓﻴﻠﻢ ﻣﻄﺮح ﻣﻲ ﺷﻮد را ﺑﺪون ﺗﺮدﻳﺪ ﺑﭙﺬﻳﺮد . .

در ﺳﻜﺎﻧﺲ اول، دو دﺧﺘﺮ ﻫﻢ ﺟﻨﺲ ﮔﺮاي ﻓﺮاﻧﺴﻮي زﺑﺎن ﻋﺮب را ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻴﻢ ﻛﻪ از ﻃﺮﻳﻖ اﻳﻨﺘﺮﻧﺖ ﺑﺎ ﻫﻢ آﺷﻨﺎ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ آن. ﻫﺎ در ﻗﺎﻫﺮه ﺑﺎ ﻫﻢ دﻳﺪار ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ و ﺑﻪ ﮔﺮدش در ﺑﺎزارﻫﺎي ﻗﺎﻫﺮه ﭘﺮداﺧﺘﻪ و ﻛﺘﺎب ﻫﺎي اﻫﻞ ﺳﻨﺖ را و رق ﻣﻲ ،زﻧﻨﺪ ﺗﺎ اﻃﻼﻋﺎﺗﻲ در ﺑﺎره ﻣﺠﺎزات زﻧﺎن ﻫﻢ ﺟﻨﺲ ﮔﺮا در اﺳﻼم ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻨﺪ و در ﻧﻬﺎﻳﺖ ﭘﻲ ﻣﻲ ﺑﺮﻧﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ راﺑﻄﻪ در اﺳﻼم اﮔﺮﭼﻪ ﻣﻨﻊ ﺷﺪه اﻣﺎ ﺗﻨﺒﻴﻬﻲ ﺑﺮاي زﻧﺎن وﺟﻮد ﻧﺪارد. ﺑﺨﺶ ﻣﻬﻤﻲ از ﻓﻴﻠﻢ ، ﻣﺮﺑﻮط اﺳﺖ ﺑﻪ ﭼﻬﺎر ﭘﺴﺮ ﺟﻮان ﻫﻢ ﺟﻨﺲ ﮔﺮاي اﻳﺮاﻧﻲ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻫﺎي اﻣﻴﺮ، ﻣﺠﺘﺒﺎ، ﭘﻴ ﺎم و آرﺷﺎم ﻛﻪ از اﻳﺮان ﻓﺮار ﻛﺮده و در ﺗﺮﻛﻴﻪ در اﻧﺘﻈﺎر ﭘﺎﺳﺦ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ (UN) ﺑﺮاي درﺧﻮاﺳﺖ ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﮔﻲ ﺷﺎن ﺑﻪ ﻛﺎﻧﺎدا ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻲ ﺑﺮﻧﺪ. اﻣﻴﺮ، ﭘﺴﺮ ﻳﻚ ﺷﻬﻴﺪ ﺟﻨﮓ اﺳﺖ و ﭘﺪرش در ﭼﻬﺎر ﺳﺎﻟﮕﻲ در ﺟﺰﻳﺮه ﻣﺠﻨﻮن ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪه اﺳﺖ. او از ﮔﺮاﻳﺶ ﺧﻮد ﺑﻪ ﻣﺮدان ﺣﺮف ﻣﻲ زﻧﺪ و ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ در ﻳﻚ ﭘﺎرﺗﻲ « »ﮔﻲ ﻫﺎ در ﺗﻬﺮان دﺳﺘﮕﻴﺮ ﺷﺪه و ﺑﻪ ﺻﺪ ﺿﺮﺑﻪ ﺷﻼق

78 – ره ی ه و ﯾ د و و رو ﻣﺤﻜﻮم ﺷﺪه اﺳﺖ. او ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ اﺳﻼم اﻋﺘﻘﺎد دارد و ﻋﺎﺷﻖ اﻣﺎم ﺣﺴﻴﻦ اﺳﺖ و ﻫﻴﭻ ﺗﻌﺎرﺿﻲ ﺑﻴﻦ ﺗﻤﺎﻳﻼت ﺟﻨﺴﻲ ﺧﻮد و اﺳﻼم ﻧﻤﻲ ﺑﻴﻨﺪ . ﻣﺠﺘﺒﺎ ﻧﻴﺰ در ﺳﺎل 2005 ﺑﺎ ﺟﻮاﻧﻲ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﻬﺮداد در ﺷﻴﺮاز ﻋﺮوﺳﻲ ﻛﺮده ، اﻣﺎ ﭘﻠﻴﺲ آن ﻫﺎ را دﺳﺘﮕﻴﺮ ﻛﺮده و ﻓﻴﻠﻢ ﻋﺮوﺳﻲ ﺷﺎن را ﺿﺒﻂ ﻛﺮده و او اﻳﻨﻚ ﺳﻨﺪي ﻧﺪارد ﺗﺎ ﻫﻢ ﺟﻨﺲ ﮔﺮاﻳﻲ اش را ﺑﻪ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ اﺛﺒﺎت ﻛﻨﺪ. ﻣﺠﺘﺒﺎ و اﻣﻴﺮ ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻨﺪ ﺻﻮرت ﺧﻮد را ﺑﻪ دورﺑﻴﻦ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪ ، ﭼﺮا ﻛﻪ ﻧﮕﺮان وﺿﻌﻴﺖ ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺎﻳﺸﺎن در اﻳﺮان اﻧﺪ . در ﻣﻴﺎن آن ﻫﺎ ﭘﻴﺎم دﻳﺪﮔﺎه ﻫﺎي روﺷﻦ ﺗﺮ و و اﻗﻌﻲ ﺗﺮي ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻮع دارد و ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ اﺳﻼم ﺳﺨﺖ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻫﻢ ﺟﻨﺲ ﮔﺮاﻳﻲ را ﻗﺒﻮل ﻛﻨﺪ و اﻳﻦ ﻛﺎر ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﺟﻬﺎد دارد . .

ﭘﺲ از آن ﻓﻴﻠﻢ ﺳﺎز ﺑﻪ ﺳﺮاغ دو زن ﺗﺮك ﺑﻪ ﻧﺎم ﻓﺮدا و ﻗﻴﻤﺖ ﻣﻲ رود ﻛﻪ ﻋﻠﻲ رﻏﻢ ﻣﻤﻨﻮﻋﻴﺖ راﺑﻄﻪ ي ﻫﻢ ﺟﻨﺲ ﮔﺮاﻳﺎﻧﻪ در ﺗﺮﻛﻴﻪ ي اﺳﻼﻣﻲ، ﺑﺎ ﻫﻢ زﻳﺮ ﻳﻚ ﺳﻘﻒ زﻧﺪﮔﻲ آ ﺳﻮده اي دارﻧﺪ . آن ﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﺴﻠﻤﺎن اﻧﺪ و در ﻧﻤﺎز ﺟﻤﺎﻋﺖ ﻣﺴﺠﺪ ﺷﺮﻛﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ . ﻣﺎدر ﻓﺮدا ﻧﻴﺰ ﻛﻪ اﻋﺘﻘﺎد ﺑﻪ ﺻﻮﻓﻲ ﮔﺮي دارد، راﺑﻄﻪ آن ﻫﺎ را ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ و از اﻳﻦ ﺑﺎﺑﺖ ﺧﻮﺷﺤﺎل اﺳﺖ. ﭘﺲ از ﺗﺮﻛﻴﻪ ﻧﻮﺑﺖ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺟﻨﺲ ﮔﺮاﻳﻲ در ﭘﺎﻛﺴﺘﺎن ﻣﻲ رﺳﺪ ﻛﻪ ﻛﺸﻮري ﻣﺴﻠﻤﺎن اﺳﺖ ، اﻣﺎ ﻓﻴﻠﻤﺴﺎز دﺳﺘﻪ اي از ﭘﻴﺮوان ﺻﻮﻓﻴﻪ را ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دﻫﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ راﺑﻄﻪ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ و ﻫﻢ ﺟﻨﺲ ﺧﻮاﻫﺎﻧﻪ ي رﻫﺒﺮ ﻓﺮﻗﻪ ي ﺧﻮد ﻳﻌﻨﻲ « ﺷﺎه ﺣﺴﻴﻦ » و » ﻣﺮدي ﻫﻨﺪو اﻋﺘﻘﺎد دارﻧﺪ و ﺑﺮ ﻣﺰارﺷﺎن ﻛﻪ در ﻛﻨﺎر ﻫﻢ اﺳﺖ، آﻳﻴﻦ ﺻﻮﻓﻲ ﮔﺮي را ﺑﻪ ﺟﺎ ﻣﻲ آورﻧﺪ . .

ﻓﻴﻠﻤﺴﺎز ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دﻫﺪ در ﻫﻨﺪ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ از ﻧﻈﺮ ﺟﻤﻌﻴﺖ دوﻣﻴﻦ ﻛﺸﻮر ﻣﺴﻠﻤﺎن ﺟﻬﺎن ﻣﺤﺴﻮب ﻣﻲ ﺷﻮد، ﻫﻢ ﺟﻨﺲ ﮔﺮاﻫﺎﻳﻲ ﺑﺎ اﻋﺘﻘﺎدات اﺳﻼﻣﻲ وﺟﻮد دارﻧﺪ آن. ﻫﺎ ﻣﺜﻞ زﻧﺎن ﺑﺰك ﻛﺮده، ﻟﺒﺎس زﻧﺎﻧﻪ ﻣﻲ ﭘﻮﺷﻨﺪ و در ﻣﺠﺎﻟﺲ رﻗﺺ و ﺷﺎدي دﺳﺖ در دﺳﺖ ﻫﻢ ﻣﻲ رﻗﺼﻨﺪ و ﻫﻢ دﻳﮕﺮ را در آﻏﻮش ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ. در ﺑﺨﺶ دﻳﮕﺮي از ﻓﻴﻠﻢ، ﻓﻴﻠﻢ ﺳﺎز دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺳﺮاغ ﺟﻮاﻧﺎن اﻳﺮاﻧﻲ ﺳﺎ ﻛﻦ در اﺳﺘﺎﻧﺒﻮل ﻣﻲ رود و ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دﻫﺪ ﻛﻪ درﺧﻮاﺳﺖ ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﮔﻲ دو ﻧﻔﺮ از آن ﻫﺎ ﻳﻌﻨﻲ آر ﺷﺎم و ﭘﻴﺎم از ﺳﻮي دوﻟﺖ ﻛﺎﻧﺎدا ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه و ﺣﺎﻻ آن ﻫﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺗﻮرﻧﺘﻮ ﺑﺮوﻧﺪ و دوﺳﺘﺎن ﺷﺎن را در ﺗﺮﻛﻴﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﮕﺬارﻧﺪ. ﻓﻴﻠﻢ ﺳﺎز ﺗﻼش زﻳﺎدي ﻛﺮده ﺗﺎ اﻳﻦ ﺻﺤﻨﻪ را ﻛﻪ ﻛﺎﻣﻼ ﺑﺎزﺳﺎزي ﺷﺪه اﺳﺖ، ﺧﻴﻠﻲ ﺳﻮزﻧﺎك و ﺗﺎﺛﻴﺮﮔﺬار از ﻛﺎر درﺑﻴﺎورد ، اﻣﺎ واﻛﻨﺶ ﻫﺎي ﻏﻴﺮ ﻃﺒﻴﻌﻲ و اﻏﺮاق آﻣﻴﺰ ﺟﻮان ﻫﺎ و ﭘﺮداﺧﺖ ﻛﻠﻴﺸﻪ اي ﻓﻴﻠﻢ ﺳﺎز، ﺗﺎﺛﻴﺮ آن را از ﺑﻴﻦ ﺑﺮده اﺳﺖ . .

ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل « ﺟﻬﺎدي ﺑﺮاي ﻋﺸﻖ » از ﻧﻈﺮ ﭘﺮداﺧﺘﻦ ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻮﻋﻲ ﻣﻬﻢ و ﺣﺴﺎس ﻛﻪ ﻋﻠﻲ رﻏﻢ اﻫﻤﻴﺖ آن، در ﺳﻴﻨﻤﺎ ﻛﻤﺘﺮ ﺑﻪ آ ن ﺗﻮﺟﻪ ﺷﺪه، ﻓﻴﻠﻢ ﺟﺴﻮراﻧﻪ اي اﺳﺖ . ﻓﻴﻠﻤﺴﺎز در ﺑﻌﻀﻲ از ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎ ﻣﻮﻓﻖ ﻣﻲ ﺷﻮد ﺑﻪ دﻧﻴﺎي آدم ﻫﺎي ﻓﻴﻠﻢا ش ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪه و ﺗﺮس ﻫﺎ، ﻧﮕﺮاﻧﻲ ﻫﺎ و اﺿﻄﺮاب ﻫﺎي آن ﻫﺎ را ﺛﺒﺖ ﻛﻨﺪ . ﺟﺬاﺑﻴﺖ ﻣﻮﺿﻮع، ﺗﻨﻮع آدم ﻫﺎ ، ﻓﻀﺎﻫﺎ و ﻟﻮﻛﻴﺸﻦ ﻫﺎي ﻣﺘﻌﺪد، ﺗﺼﻮﻳﺮﺑﺮداري ﺧﻮب و اﻧﺘﺨﺎب ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ ﻫﺎي رﻧﮕﺎرﻧﮓ ﺑﻮﻣﻲ، ﺑﻴﻨﻨﺪه را ﺗﺎ آﺧﺮ ﺑﺎ ﻓﻴﻠﻢ ﻫﻤﺮاه ﻣﻲ ﺳﺎزد. ﻣﻬﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﺸﻜﻞ اﻳﻦ ﻓﻴﻠﻢ، ﻳﻚ ﺑﻌﺪي ﺑﻮدن آن اﺳﺖ ﭼﺮا ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ زاوﻳﻪ دﻳﺪ ﻛﺴﺎﻧﻲ را ﻣﻄﺮح ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺧﻮد ﻫﻢ ﺟﻨﺲ ﮔﺮا ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻳﺎ از ﻫﻢ ﺟﻨﺲ ﮔﺮاﻳﻲ ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ . اﮔﺮ ﻓﻴﻠﻤﺴﺎز ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع را ﺗﻨﻬﺎ از دﻳﺪ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺑﺮرﺳﻲ ﻛ ﻨﺪ و ﻣﺜﻼ ﺑﻪ ﭘﻴﺎﻣﺪﻫﺎي ﻫﻢ ﺟﻨﺲ ﮔﺮا ﺑﻮدن در ﺟﻮاﻣﻊ ﻣﺴﻠﻤﺎن ﺑﭙﺮدازد، آﻧﮕﺎه اﺗﺨﺎذ ﭼﻨﻴﻦ روﻳﻜﺮدي ﻣﻌﻘﻮل و ﻣﻨﻄﻘﻲ ﺑﻮد اﻣﺎ او دﺳﺖ روي ﻣﺴﺎﻟﻪ اي ﺑﺴﻴﺎر ﺣﺴﺎس و ﻛﺎﻣﻼ ﻓﻘﻬﻲ ﮔﺬاﺷﺘﻪ و آن ﺑﺤﺚ ﻫﻢ ﺟﻨﺲ ﮔﺮاﻳﻲ در اﺳﻼم اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮ اﺳﺎس ﻓﺘﻮاي ﺑﺴﻴﺎري از ﻋﻠﻤﺎي اﺳﻼم ( ﺳﻨﻲ و ﺷﻴﻌﻪ ) ﺣﺮام ﺑﻮد ه و ﮔﻨﺎﻫﻲ ﺑﺰرگ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﻲ ﺷﻮد و ﻣﺴﺘﻮﺟﺐ ﻣﺠﺎزاﺗﻲ ﺳﺨﺖ اﺳﺖ . .

ﻣﺎ ﺗﻨﻬﺎ در ﻳﻚ ﺻﺤﻨﻪ از ﻓﻴﻠﻢ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﻗﺎﺳﻢ ﺟﻮان ﻫﻢ ﺟﻨﺲ ﮔﺮاي ﻫﻨﺪي ﺑﺮاي ﻛﺴﺐ ﺗﻜﻠﻴﻒ ﻧﺰد ﻳﻚ روﺣﺎﻧﻲ ﺷﻴﻌﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﺠﺪي ﻣﻲ رود ﻛﻪ در و دﻳﻮارش ﭘﺮ از ﻋﻜﺲ ﻫﺎي رﻫﺒﺮان ﺳﻴﺎﺳﻲ و ﻣﺬﻫﺒﻲ اﻳﺮان اﺳﺖ . ﻣﺮد روﺣﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﻗﺎﺳﻢ ﻣﻲ ﮔﻮ ﻳﺪ ﻛﻪ راﺑﻄﻪ ﻣﺮد ﺑﺎ ﻣﺮد در اﺳﻼم ﻃﺒﻴﻌﻲ ﻧﻴﺴﺖ و ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺮد و زن را ﺑﺮاي ﻫﻢ آﻓﺮﻳﺪه و ﺑﻪ او ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺑﻴﻤﺎري و ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺑﻪ روان ﭘﺰﺷﻚ ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﻛﻨﻲ. ﻓﻴﻠﻢ ﺳﺎز ﻣﻮﻓﻖ ﻧﻤﻲ ﺷﻮد ﭼﺎﻟﺶ ﺑﻴﻦ ﮔﺮاﻳﺶ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺟﻨﺲ ﮔﺮاﻳﻲ ﺑﺎ اﻋﺘﻘﺎدات اﺳﻼﻣﻲ را ﻋﻤﻴﻘﺎ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻛﺸﺪ . ﺑﻪ ﺟﺎي آن وي ﺑﺎ ﻗﻄﻌﻴﺖ در ﭘﺎﻳﺎن ﻓﻴﻠﻢ از زﺑﺎن زﻧﻲ ﻣﺴﻠﻤﺎن در آﻓﺮﻳﻘﺎي ﺟﻨﻮﺑﻲ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﺗﻌﺎرﺿﻲ ﺑﻴﻦ اﺳﻼم و ﻫﻢ ﺟﻨﺲ ﮔﺮاﻳﻲ وﺟﻮد ﻧﺪارد . .

در ﺳﻜﺎﻧﺲ ﻧﻬﺎﻳﻲ ﻓﻴﻠﻢ، ﻣﺒﻠﻐﻲ ﻣﺴﻠﻤﺎن از آﻓﺮﻳﻘﺎي ﺟﻨﻮﺑﻲ را ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﺤﺴﻦ ﻫﻨﺪرﻳﻜﺲ، ﻛﻪ ﺧﻮد ﺑﻪ ﻫﻢ ﺟﻨﺲ ﮔﺮاﻳﻲ ﮔﺮاﻳﺶ دارد ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻜﻴﻪ ﺑﺮ اﺻﻞ اﺟﺘﻬﺎ د در اﺳﻼم ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﻌﺒﻴﺮ او ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﺗﻜﻴﻪ ﺑﺮ ﻋﻘﻞ ﻣﺴﺘﻘﻞ اﺳﺖ، ﺗﻔﺴﻴﺮ در ﺑﺎره ﻗﻮاﻧﻴﻦ اﺳﻼﻣﻲ را ﺑﻪ ﻋﻬﺪه ﻓﺮد ﻣﻲ ﮔﺬارد و ﻣﻌﺘﻘﺪ اﺳﺖ ﻛﻪ « ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺗﺮس از اﷲ را آﻣﻮﺧﺘﻪ اﻧﺪ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ اﷲ ﺧﺪاي ﻋﺸﻖ اﺳﺖ و ﺑﺎﻳﺪ از اﻳﻦ زاوﻳﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻮع ﻧﮕﺎه ﻛﺮد . » او ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﻗﺮآن در ﺎرهﺑ ي ﻣﺮدم ﺳﻮدوم و ﮔﻮﻣﻮرا [ ﻳﺎ ﻋﻤﻮره ] و ﻗﻮم ﻟﻮط ﻛﻪ اﻫﻞ ﻟﻮاط ﺑﻮده اﻧﺪ، ﺑﺤﺚ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ اﻣﺎ ﺑﻪ اﻋﺘﻘﺎد او ﺧﺪاوﻧﺪ ﻗﻮم ﻟﻮط را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻢ ﺟﻨﺲ ﮔﺮا ﺑﻮدن ﺷﺎن ﻣﺠﺎزات ﻧﻜﺮده ، ﺑﻠﻜﻪ آن ﻫﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﻋﻤﺎل ﺿﺪ اﻧﺴﺎﻧﻲ ﺷﺎن ﻣﺜﻞ ﺗﺠﺎوز ﺑﻪ زﻧﺎن و ﻣﺮدان و اذﻳﺖ و آزار آﻧﺎن ﻋﻘﻮﺑﺖ دﻳﺪه اﻧﺪ . ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ او ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﺑﺤﺚ آزادي ﻫﻢ ﺟﻨﺲ ﮔﺮاﻳﻲ را ﺑﻪ ﻧﻮﻋﻲ در اﺳﻼم ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻛﻨﺪ.

79 – ره ی ه و ﯾ د و و رو ﻣﺠﻠﻪ ي دوم : ﻛﺘﺎب ﻫﺪﻳﻪ

زﻣﺎﻧﻲ ﺑﺮاي ﺑﺎور ﻛﺮدن، ﺑﻪ ﺑﺎور رﺳﻴﺪن : :

ﺧﺎﻛﺴﺘﺮﻫﺎي آﺑﻲ؛ ﻳﻚ ﺷﻌﺮ ﺑﻠﻨﺪ

راﻣﺘﻴﻦ

ﺗﻮﺿﻴﺢ : ﺷﻤﺎره ي ﻗﺒﻠﻲ ﻣﺎه ﻧﺎﻣﻪ «ي ﭼﺮاغ » ﺑﺎ دو ﻫﻔﺘﻪ ﺗﺎﺧﻴﺮ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ، ﻳﻜﻲ از اﺻﻠﻲﺗ ﺮﻳﻦ ﻋﻠﺖ ﻫﺎ، دﻳﺮ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪن

ﻛﺘﺎب « آﻣﺮﻳﻜﺎ و ﭼﻨﺪ ﺷﻌﺮ دﻳﮕﺮ » ﺑﻮد ﺑﻪ. ﻫﻤﻴﻦ ﺧﺎﻃﺮ، ﻣﺎه ﻧﺎﻣﻪ در زﻣﺎن ﻣﻘﺮر ﺑﻪ دﺳﺖ ﺧﻮاﻧﻨﺪﮔﺎن ﺧﻮاﻫﻴﺪ رﺳﻴﺪ و ﺑﺎ ﭼﻨﺪ

روز ﺗﺎﺧﻴﺮ، ﻛﺘﺎب را ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪ ﺑﺮاي ﺧﻮاﻧﻨﺪﮔﺎن ﻣﺠﻠﻪ ارﺳﺎل ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﻛﺮد و ﻫﻢ زﻣﺎن در اﻳﻨﺘﺮﻧﺖ ﻗﺮار ﺧﻮاﻫﻴﻢ داد . .

ﻛﻮدﻛﻲ ﺣﺴﺎس ﺗﺮﻳﻦ ﺳﻦ اﻧﺴﺎن اﺳﺖ . ﺳﻨﻲ ﻛﻪ در آن ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ آدم، در روح و ﺗﻦ و وﺟﻮد آﻣﺪي رﺳﻮب ﻣﻲ ﻛﻨﺪ و ﺗﻤﺎم ﺳﺎل ﻫﺎي ﺑﻌﺪ، ﻫﻤﺎن ﭼﻴﺰي ﺧﻮاﻫﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ در ﻛﻮدﻛﻲ در ﺗﻮ ﭼﻴﺪه ﺷﺪه اﺳﺖ . ﭘﺪوﻓﻴﻠﻴﺎ، ﻳﺎ راﺑﻄﻪ ي ﺟﻨﺴﻲ ﺑﺎ ﻛﻮدﻛﺎن، ﻳﻜﻲ از ﻣﻨﻔﻮرﺗﺮﻳﻦ اﻧﻮاع ﺳﻜﺲ در ﺟﻬﺎن اﺳﺖ : ﺟﺴﻢ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻛﺴﻲ ﺗﺤﻤﻴﻞ ﻛﻨﻲ ﻛﻪ ﻫﻨﻮ ز ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰي در ﻣﻮرد ﻣﺴﺎﻟﻪ ي ﻣﻬﻢ و اﺳﺎﺳﻲ ﺟﻨﺴﻴﺖ و ﺟﺴﻤﻴﺖ ﻧﻤﻲ داﻧﺪ . .

ژان ﭘﻞ داﺋﻮ ، ﻳﻜﻲ از ﻣﺸﻬﻮرﺗﺮﻳﻦ ﺷﺎﻋﺮان ﻛﺎﻧﺎدا و ﻳﻜﻲ از ﻣﺸﻬﻮرﺗﺮﻳﻦ ﺷﺎﻋﺮان ﻫﻢ ﺟﻨﺲ ﮔﺮاي ﺟﻬﺎن اﺳﺖ . ﺷﻌﺮ « ﺧﺎﻛﺴﺘﺮﻫﺎي آﺑﻲ » را در

80 – ره ی ه و ﯾ د و و رو 1990 ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺳﺎﺧﺖ و ﻫﻤﺎن ﺳﺎل ﺑﺮﻧﺪه ي ﺟﺎﻳﺰه ي ﺷﻌﺮ ﮔﺎورﻧﺮ در ﻛﺎﻧﺎدا ﺷﺪ . ﺑﻴﺶ ا ز ﺳﻲ ﻛﺘﺎب ﻛﺎر ﻛﺮده اﺳﺖ . ﺑﻪ زﺑﺎن ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﻣﻲ ﻧﻮﻳﺴﺪ و ﺷﻌﺮﻫﺎيا ش ﺑﻪ زﺑﺎن ﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧﻲ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪه اﻧﺪ . ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﺗﺮﺟﻤﻪ «ي ﺧﺎﻛﺴﺘﺮﻫﺎي آﺑﻲ » از ﺳﺎﻗﻲ ﻗﻬﺮﻣﺎن ﺑﻮد . ﻧﺴﺨﻪ ي اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ اﺛﺮ را در اﺧﺘﻴﺎر ﻣﻦ ﻗﺮار داد و ﺷﻌﺮ در ﻧﻮروز 1388 در اﺧﺘﻴﺎر ﺧﻮاﻧﻨﺪه ي ﻓﺎرﺳﻲ زﺑﺎن ﻗﺮار ﻣﻲ ﮔﻴﺮد . .

اﺛﺮ ﻳﻚ ﺷﻌﺮ ﺑﻠﻨﺪ اﺳﺖ، راوي آن ﻛﻪ در زﻣﺎن ﺣﺎل، در دوﻣﻴﻦ دﻫﻪ ي زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮﻳﺶ اﺳﺖ، ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺮدد و از ﺷﺶ ﺳﺎل و ﻧﻴﻤﻲ ﺧﻮﻳﺶ ﺣﺮف ﻣﻲز ﻧﺪ، ﻳﻌﻨﻲ از وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﭘﺴ ﺮي ﺑﻴﺴﺖ و اﻧﺪي ﺳﺎﻟﻪ ( ﻛﻪ ﻧﺎم اش را ﺑﺮ زﺑ ﺎن ﻧﻤﻲ آورد ) ﺑ ﺎ او راﺑﻄﻪ ي ﻣﻜﺮر ﺟﻨﺴﻲ ﺑﺮﻗﺮار ﻛﺮده و راوي، ﻋﺎﺷﻖ و ﻣﻔ ﺘﻮن او ﺷﺪه اﺳﺖ . ﺷﻌﺮ ﺑﻠﻨﺪ « ﺧﺎﻛﺴﺘﺮﻫﺎي آﺑﻲ » داﺳﺘﺎن اﻳﻦ ﻋﺸﻖ ﻏﺮﻳﺐ اﺳﺖ و ﺧﻮاﻧﻨﺪه را درﮔﻴﺮ ﻣﺴﺎﻟﻪ ي زﻧﺪﮔﻲ در ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﻲ .ﻛﻨﺪ .ﻛﻨﺪ

ﺷﻌﺮ را در ﻏﺮوب ﺷﺮﺟﻲ، در ﻧﺰدﻳﻜﻲ ﺳﺎﺣﻞ ﺧﻠﻴﺞ ﻓﺎرس، ﺗﻮي ﻳﻚ ﻛﺎﻓﻲ ﻧﺖ ﺷﻴﻚ و اﻣﺮوزي و ﭘﺴﺮاﻧﻪ ﭘﺮﻳﻨﺖ زدم . ﻧﺴﺨﻪ ي ﭘﺮﻳﻨﺖ ﺷﺪه ي ﭘﻨﺠﺎه ﺻﻔﺤ ﻪ اي اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ را دﺳ ﺖا م ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﺑﻪ ﻋﺎدت ﻫﻤﻴﺸﻪ، از درب ﻛﺎﻓﻲ ﻧﺖ ﻛﻪ آﻣﺪم ﺑﻴﺮون، ﺷﺮوع ﻛﺮدم ﺑﻪ ﺧﻮاﻧﺪن . ﺷﻌﺮ ﻣﻦ را درﮔﻴﺮ ﺧﻮدش ﻛﺮد . ﻳﻚ وﻗﺘﻲ ﺑﻪ ﺧﻮدم آﻣﺪم ﻛﻪ ﺣﺪود ﻳﻚ رﺑﻊ ﺑﻮد در ﻳﻜﻲ از ﺧﻴﺎﺑﺎن ﻫﺎي اﺻﻠﻲ ﺷﻬﺮ راه ﻣﻲ رﻓﺘﻢ، ﺑﻠﻨﺪﺑﻠﻨﺪ ﺷﻌﺮ را ﺑﻪ اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﺪم و ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻲ ﻛﺮدم . ﺷﺐ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺑﻪ ﺧﻮ اﺑﮕﺎه و وﻗﺘﻲ ﻫﻤﻪ ﺧﻮاﺑﻴﺪﻧﺪ، ﻳﻚ ﮔﻮﺷﻪ ﻧﺸﺴﺘﻢ و ﺷﻌﺮ را از اول ﺗﺎ آﺧﺮ در ﻳﻚ ﻧﻔﺲ ﺧﻮاﻧﺪم . ﺷﻌﺮ ﻫﺮاﺳﻨﺎك زﻳﺒﺎﺳﺖ . ﺷﻌﺮ ﺧﻮاﻧﻨﺪه را در دﺳﺖ ﻫﺎي ﺧﻮد ﻣﻲ ﮔﻴﺮد و از زﻣﻴﻦ ﺟﺪا ﻣﻲ ﻛﻨﺪ و ﻫﻤﺮاه ﺷﺎﻋﺮ ﻣﻲ ﺷﻮي ﺗﺎ ﺑﺮﮔﺬﺷﺘﻪ ي ﭘﺴﺮﺑﭽ ﻪ اي ﮔﺮﻳﻪ ﻛﻨﻲ ﻛﻪ زﻧﺪﮔﻲ را از ﻫﻤﺎن اﺑﺘﺪا، ﺑﺎ واﻗﻌﻴﺖ ﻫﺎي شا دﻳﺪ و ﺗﻤﺎم زﻧﺪﮔﻲ رﻧﺞ ﻛﺸﻴﺪ ﺗﺎ در اﻳﻦ ﺷﺐ ﺧﺎص، وﻗﺘﻲ ﺷﻌﺮ را ﻣﻲ ﻧﻮﻳﺴﺪ، ﻫﺮ روح و وﺟﻮدي را ﻫﻤﺮاه ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻪ ﮔﺮﻳﺴﺘﻦ وادارد ......

81 – ره ی ه و ﯾ د و و رو

------

ﻓﺮوردﻳﻦ ﻣﺎه ﻫﺸﺘﺎد و ﻫﺸﺖ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﭼﺮاغ ﺑﺎﺷﻴﺪ

ﺑﺎ ﻣﺤﻮرﻳﺖ ﻣﺴﺎﻟﻪ ي « زﻧﺪﮔﻲ»

اردﻳﺒﻬﺸﺖ ﻣﺎه ﻫﺸﺘﺎد و ﻫﺸﺖ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﭼﺮاغ ﺑﺎﺷﻴﺪ

ﺑﺎ ﻣﺤﻮرﻳﺖ ﻣﺴﺎﻟﻪ ي « ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻛﻮﻳﻴﺮ»

ﺧﺮداد ﻣﺎه ﻫﺸﺘﺎد و ﻫﺸﺖ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﭼﺮاغ ﺑﺎﺷﻴﺪ

ﺑﺎ ﻣﺤﻮرﻳﺖ ﻣﺴﺎﻟﻪ ي « ﻋﺸﻖ / راﺑﻄﻪ»

ﺗﻴﺮ ﻣﺎه ﻫﺸﺘﺎد و ﻫﺸﺖ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﭼﺮاغ ﺑﺎﺷﻴﺪ

ﺑﺎ ﻣﺤﻮرﻳﺖ ﻣﺴﺎﻟﻪ ي « ﻣﺬﻫﺐ»

ﻣﺮداد ﻣﺎه ﻫﺸﺘﺎد و ﻫﺸﺖ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﭼﺮاغ ﺑﺎﺷﻴﺪ

ﺑﺎ ﻣﺤﻮرﻳﺖ ﻣﺴﺎﻟﻪ ي « Coming Out»

ﺷﻬﺮﻳﻮر ﻣﺎه ﻫﺸﺘﺎد و ﻫﺸﺖ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﭼﺮا غ ﺑﺎﺷﻴﺪ

ﺑﺎ ﻣﺤﻮرﻳﺖ ﻣﺴﺎﻟﻪ ي « ﺧﺎﻧﻮاده و ﻓﺮزﻧﺪ ﻛﻮﻳﻴﺮ»

------

82 – ره ی ه و ﯾ د و و رو

ﻧﻤﺎﻳﺸﮕﺎه ﺑﻴﻦ اﻟﻤﻠﻠﻲ ﻛﺘﺎب ﺗﻬﺮان، ﺑﺰرگ ﺗﺮﻳﻦ روﻳﺪاد ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ادﺑﻲ ﺳﺎﻻﻧﻪ ي داﺧﻞ اﻳﺮان اﺳﺖ . در ﻃﻮل ده روز، ﻣﻴﻠﻴﻮن ﻫﺎ ﻧﻔﺮ ﺑﻪ دﻳﺪار ﻛﺘﺎب و اﻫﺎﻟﻲ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﻲ روﻧﺪ و ﺑﺰرگ ﺗﺮﻳﻦ ﺑﺎزار / ﻧﻤﺎﻳﺸﮕ ﺎه ﻛﺘﺎب ﺟﻬﺎن ﺷﻜﻞ ﻣﻲ ﮔﻴﺮد . ﻓﺮﻫﻨﮓ اﻳﺮان ﺳﻌﻲ دارد ﺗﺎ ﺣﻀﻮر ﺟﺎﻣﻌﻪ ي ﻛﻮﻳﻴﺮ را در ﺧﻮد ﻧﺎدﻳﺪه ﺑﮕﻴﺮد . ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻦ ﻛﻪ ﻓﻀﺎﻳﻲ در داﺧﻞ ﻧﻤﺎﻳﺸﮕﺎه ﺑﻴﻦ اﻟﻤﻠﻠﻲ ﻛﺘﺎب ﺗﻬﺮان ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ي اﻗﻠﻴﺖ ﺟﻨﺴﻲ اﻳﺮان اﺧﺘﺼﺎص داده ﻧﻤﻲ ﺷﻮد، اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﻧﻤﻲ ﺷﻮد ﻛﻪ ﻣﺎ ﺧﻮد ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را ﻧﺎدﻳﺪه ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ ﺑﻪ. ﻫﻤﻴﻦ ﺧﺎﻃﺮ، ﺳﺎزﻣﺎن دﮔﺮﺑﺎﺷﺎن ﺟﻨﺴﻲ اﻳﺮان، ﺑﺎ ﻫﻢ ﻛﺎري ﻫﻴﺎت ﺗﺤﺮﻳﺮﻳﻪ ي ﻣﺎه ﻧﺎﻣﻪ ي اﻳﻨﺘﺮﻧﺘﻲ « ﭼﺮاغ » و وب ﺳﺎﻳﺖ « ﺿﻴﺎﻓﺖ » در ﺿﻤﻴﻤﻪ ي اردﻳﺒﻬﺸﺖ ﻣﺎه ﻣﺠﻠﻪ، ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد ﺗﻮﻟﺪي دﻳﮕﺮ ﺷﻌﺮ، داﺳﺘﺎن، ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎي ﭘﺮاﻛﻨﺪه و ﻣﻘﺎﻟﻪ ﻫﺎي ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ دﮔﺮﺑﺎش ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎي ﺧﻮد را ﺣﺪاﻛﺜﺮ ﺗﺎ اول ﻓﺮودﻳﻦ 1388 ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻲ ﻣﺠﻠﻪ [email protected] ﻳﺎ ﻣﺪﻳﺮ ﺳﺎﻳﺖ ﺿﻴﺎﻓﺖ [email protected] ارﺳﺎل ﻛﻨﻴﺪ ﻛﺘﺎب ﻫﺎ ﻋﻼوه ﺑﺮ اﻧﺘﺸﺎر ﺗﻮﺳﻂ « ﭼﺮاغ » » ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﺸﻪ در وب ﺳﺎﻳﺖ « ﺿﻴﺎﻓﺖ » در دﺳﺘﺮس ﺧ ﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد

83 – ره ی ه و ﯾ د و و رو

رﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻫ ﺎ

ﻣﺎﻫﺎ ـ ﻣﺠﻠﻪ ي اﻟﻜﺘﺮوﻧﻴﻜﻲ ﻫﻢ ﺟﻨﺲ ﮔﺮاﻳﺎن اﻳﺮاﻧﻲ [email protected]

دﻟﻜﺪه ـ ﻣﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ي ادﺑﻲ ﻫﻢ ﺟﻨﺲ ﮔﺮاﻳﺎن اﻳﺮاﻧﻲ [email protected]

رﻧﮕﻴﻦ ﻛﻤﺎن ـ ﻓﺼﻠﻨﺎﻣﻪ ي دﮔﺮﺑﺎﺷﺎن اﻳﺮاﻧﻲ [email protected]

ﭼﺮاغ ـ ﻧﺸﺮﻳﻪ ي دﮔﺮﺑﺎﺷﺎن ﺟﻨﺴﻲ اﻳﺮاﻧﻲ http://cheraq .irqo .org [email protected] http://blog.irqo.org

ﻫﻢ ﺟﻨﺲ ﻣﻦ ـ ﻧﺸﺮﻳﻪ ي ﻟﺰﺑﻴﻦ ﻫﺎي اﻳﺮاﻧﻲ [email protected]

ﺿﻴﺎﻓﺖ

www.ziaafat.org

84 – ره ی ه و ﯾ د و و رو