Spotkanie w Palermo (Palermo Shooting)

W KINACH OD 21 SIERPNIA 2009

DYSTRYBUCJA W POLSCE

ul. Zamenhofa 1, 00-153 Warszawa tel.: (+4822) 536 92 00, fax: (+4822) 635 20 01 e-mail: [email protected] http://www. gutekfilm.com.pl

SPOTKANIE W PALERMO

re żyseria

scenariusz Wim Wenders Norman Ohler

zdj ęcia Franz Lustig

muzyka Irmin Schmidt

monta ż Oli Weiss

dźwi ęk Florian Kaltenegger Martin Müller Daniel Weis

scenografia Sebastian Soukup

kostiumy Sabina Maglia

W rolach głównych Campino Finn Giovanna Mezzogiorno Flavia Frank Gerhard Gutberlet Gerhard Inga Busch Karla Axel Sichrovsky Hans Harry Blain Harry Sebastian Blomberg Julian

producenci Gian-Piero Ringel Wim Wenders

produkcja Neue Road Movies

koprodukcja P.O.R. Sicilia arte France Cinéma ZDF

z udziałem Reverse Angle Production Pictorion Pictures GmbH Rectangle Production

Niemcy / Francja / Włochy rok produkcji: 2008 czas trwania: 108 min . 35 mm – 1.85 – Dolby Digital

2 Najnowszy film Wima Wendersa, twórcy Buena Vista Social Club i Lisbon Story. Romantyczny thriller o życiu, śmierci i miło ści, która jest ratunkiem Wraz z bohaterem przemierzamy ulice Palermo, tym w rytm fantastycznej muzyki: Beirut, Nicka Cave’a, Portishead, Lou Reeda, Calexico.

Finn (Campino) robi zdj ęcia dla najwi ększych domów mody, współpracuje z najpi ękniejszymi modelkami. W jego życiu nie brakuje intensywnych wra żeń, luksusu i sławy, powoli jednak zaczyna t ęskni ć za czym ś innym. Sesja fotograficzna ze spodziewaj ącą si ę dziecka Mil ą Jovovich zaprowadzi Finna do Palermo. Jednak zamiast odpoczynku spotka tu tajemniczego m ęż czyzn ę (Dennis Hopper), którego widział ju ż w snach oraz młod ą fascynuj ącą kobiet ę (Giovana Mezzogiorno). Oboje sprawi ą, że podró ż po obcym mie ście stanie si ę podró żą w gł ąb siebie, która zmieni życie Finna. Spotkanie w Palermo jest najbardziej osobistym filmem Wima Wendersa od wielu lat: intymnym, zaskakuj ącym i porywaj ącym. Oto kino drogi, w którym zobaczymy Campino, Giovann ę Mezzogiorno i Dennisa Hoppera. Oto romantyczny thriller o życiu, śmierci i ostatecznym zbawieniu poprzez miło ść .

WENDERS WRACA DO DOMU

Po dwunastu latach kr ęcenia filmów w USA Wim Wenders wraca do domu i ojczystego kontynentu filmem Spotkanie w Palermo . Po raz pierwszy zdj ęcia powstaj ą w jego rodzinnym mie ście Düsseldorfie, a tak że w Palermo – jednym z najbardziej ekscytuj ących miejsc Europy.

Wenders napisał scenariusz z my ślą o wokali ście Die Toten Hosen – Campino. Gra on w filmie popularnego fotografa Finna, który traci kontrol ę nad swoim życiem i staje oko w oko ze Śmierci ą (w któr ą wciela si ę Dennis Hopper)), a potem poznaje smak miło ści. Włoska aktorka Giovanna Mezzogiorno była pierwszym typem re żysera do roli tajemniczej pi ękno ści Flavii.

Spotkanie w Palermo to równie ż hołd zło żony muzyce, ze specjalnym udziałem Lou Reeda i piosenkami, z których cz ęść powstała specjalnie do filmu. Na ście żce d źwi ękowej usłyszymy m.in. Nicka Cave’a (z zespołem Grinderman), Portishead, Iron&Wine, Calexico, Jasona Colletta, Beth Gibbons, Beirut, Bonniego „Prince’a” Billy’ego, Thoma, Get Well Soon i zespół Monta. Oryginaln ą muzyk ę napisał Irmin Schmidt, lider legendarnej niemieckiej grupy Can, która wywarła ogromny wpływ na współczesn ą scen ę muzyczn ą.

AKTORZY O... Campino o...

…Cannes: Czuj ę si ę jak bohater bajki dla dzieci. Jestem troch ę zagubiony, ale ciesz ę si ę, że nagrodzono Wima za odwag ę, jakiej wymagało obsadzenie w głównej roli takiego nowicjusza jak ja. Cokolwiek si ę zdarzy, b ędziemy si ę świetnie bawi ć.

…Dennisie Hopperze: Dennis jest człowiekiem, który potrafi sprawi ć, że si ę naprawd ę koncentrujesz. Naprowadza ci ę na dobry trop – musiałem tylko trzyma ć si ę go i za nim pod ąż ać. Wspaniale, z wielk ą precyzj ą „podaje ci piłk ę”.

3 …aktorstwie: Podczas zdj ęć do filmu ludzie poznaj ą si ę bardzo intensywne w krótkim okresie czasu. Aktorzy musz ą szybko pozby ć si ę zahamowa ń. Obcy ludzie zaczynaj ą si ę nagle całowa ć – robi si ę dziwnie. Ale gdy pracujesz z dobrymi aktorami, wszystko jest w porz ądku.

…swojej pierwszej głównej roli: Na pocz ątku czułem si ę niepewnie, jakbym pojechał do nieznanego miasta. Z jednej strony si ę cieszysz, z drugiej wsz ędzie czyhaj ą niebezpiecze ństwa. Ale z czasem niepokój min ął i doceniłem swoje szcz ęś cie. Mo żliwo ść wyszalenia si ę w ten sposób to dla mnie spełnienie marze ń.

…śmierci: W tym filmie śmier ć przybiera ró żne formy, przebrania i postaci: bywa obserwatorem, a nawet przyjacielem. Ponadto ta śmier ć zastanawia si ę nad czasem i naszym poczuciem jego upływu.

…snach: Bardzo lubi ę śni ć. Wczoraj miałem sen, ale nie mog ę wam go opowiedzie ć, bo najwyra źniej moja świadomo ść go wykasowała. Ale tu ż po obudzeniu go pami ętałem.

…swoich relacjach z re żyserem: Mam pełne zaufanie do kapitana – to on musi sterować tak, by nie roztrzaska ć łodzi. Ja jestem zwykłym marynarzem, który wypełnia polecenia. Jak dotrzemy bezpiecznie do portu, wypij ę jego zdrowie. A je śli wpłyniemy na gór ę lodow ą, b ędę go przeklinał. Nic ponadto.

…swojej postaci: Scenariusz wydaje si ę stworzony wła śnie dla mnie. Rozumiem Finna, ale z drugiej strony ciesz ę si ę, że jest tak inny ode mnie. Dopiero gdy wyczułem te ró żnice, mogłem zacz ąć naprawd ę gra ć. Gdybym miał wcieli ć si ę w muzyka, byłoby mi znaczniej trudniej.

…Wimie Wendersie: Dla mnie szczególn ą sił ą Wima jest umiej ętno ść doskonałego ł ączenia obrazu z muzyk ą. W obu dziedzinach ma doskonałe wyczucie, a to si ę rzadko zdarza. Zawsze podziwiałem w jego filmach sposób, w jaki muzyka podkre śla emocje. Zreszt ą jego dzieła mówi ą same za siebie.

Giovanna Mezzogiorno o:

…swojej roli: Flavia o żywia dzieła sztuki, które dawno umarły. Ma obsesj ę na punkcie swojej pracy, szczególnie fresku przedstawiaj ącego „Il Trionfo della Morte” – Triumf Śmierci. Dopiero po jakim ś czasie dowiadujemy si ę, że prze żyła kiedy ś osobist ą tragedi ę. Gdy poznaje Finna, od razu czuje, że wiele ich ł ączy. Jej wielka wra żliwo ść jest niemal nierealna, niesamowicie wyczulona. Flavia wyczuwa w Finnie co ś autentycznego. On naprawd ę cierpi. Oboje co ś stracili i to ich do siebie zbli ża.

…Campino: Nie słyszałam o nim wcze śniej, bo jego zespół nie jest we Włoszech specjalnie znany. Powiedział mi, że kiedy ś przyjechał do Włoch na koncert i mieli fatalne przyj ęcie. Dziwnie si ę czułam mówi ąc do niego per „Campino” - pseudonimem muzycznym. To niesamowity człowiek. Łatwo z nim wej ść w za żyło ść . Naprawd ę potrafi słucha ć i po świ ęca innym du żo uwagi. Bardzo miły facet, a życzliwo ść rzadko jest cech ą wielkich gwiazd rocka.

…śmierci:

4 Wiele rozmy śla ń po świ ęciłam w życiu tematowi śmierci. Straciłam ojca, gdy miałam 17 lat. Był bardzo młody, miał zaledwie 51 lat. Takie zdarzenie zmusza do my ślenia. Natomiast film opowiada o śmierci na innym poziomie, bardziej intelektualnym: śmier ć w sztuce, w wyobra źni, w snach... W taki sposób nigdy jej nie rozpatrywałam. Zaskoczyło mnie to podej ście, portret śmierci refleksyjnej, wr ęcz romantycznej. Dla mnie to zupełna nowo ść .

…Wimie Wendersie: Zdziwiła mnie jego troska i opieku ńczo ść . Nawet o tym wcze śniej nie pomy ślałam. Wim był dla mnie synonimem wspaniałego artysty, autora wspaniałych filmów, doskonałych obrazów. Nie przyszło mi nawet do głowy, że mo że by ć tak troskliwy. Tak bliska wi ęź z re żyserem była bardzo komfortowa.

Dennis Hopper o...

…imieniu Frank: Nie wiem, sk ąd si ę wzi ęło to imi ę. Nie pytałem Wima. Mo że to z „Blue Velvet” Davida Lyncha? Tam te ż grałem Franka. Ale nikomu nie zadawałem takiego pytania.

… charakteryzacji: Makija żystka Barbara powiedziała mi, że Wim rozwa żał posta ć Franka z ogolon ą głow ą. Od razu si ę sprzeciwiłem, ale potem wróciłem do czytania moich kwestii, spojrzałem na siebie w lustrze i zrozumiałem, że Frank musi by ć łysy. Kto ś inny zasugerował, bym zgolił te ż brwi, co na pocz ątku wydało mi si ę zbyt szalone, ale potem przychyliłem si ę i do tego pomysłu.

…śmierci: Jestem łagodnym, czułym człowiekiem, dlatego taka wizja śmierci mocno do mnie przemówiła. Uznałem, że delikatno ść tej postaci nada jej swoistego charakteru, bo takiej słodyczy rzadko ufamy. My ślę, że to był bardzo odwa żny pomysł.

…Campino: Jak mi si ę pracuje z Campino? Jest dobry. Śmier ć naprawd ę go przera ża. Dlatego grał zupełnie inaczej ni ż ja, w głowie jego bohatera bardzo wiele si ę dzieje. Campino jest profesjonalist ą.

…otrzymaniu roli: Wim zadzwonił, gdy byłem w Moskwie z wystaw ą moich zdj ęć i zapytał, czy mam wolne 2 tygodnie w drugiej połowie pa ździernika. Powiedział, że pisze scenariusz, ale zrealizuje go tylko je śli zagram w tym filmie. Zorganizowałem wi ęc sobie wolne i przyjechałem.

…Wimie Wendersie: Żaden z nas si ę specjalnie nie zmienił. Tyle tylko, że ja ju ż nie pij ę i nie bior ę narkotyków: troch ę lepiej kontroluj ę swoje życie. A Wim przypomina, jak mówi ę w „Ameryka ńskim przyjacielu”, wielkiego owczarka niemieckiego. Kiedy zgubiłem si ę w śnie życy, przyszedł taki ratownik z beczułk ą brandy przy szyi i mnie uratował. To był Wim. Jest szalenie ciepłym i wra żliwym człowiekiem, a przy tym wie czego chce. I to wła śnie dostaje.

TWÓRCY FILMU

Giovanna Mezzogiorno

Giovanna Mezzogiorno urodziła si ę 9 listopada 1974 w Rzymie. Jest córk ą pary aktorskiej – Vittoria Mezzogiorno i Cecilii Sacchi. Aktorstwo studiowała w Pary żu, w Mi ędzynarodowym Ośrodku Twórczo ści Teatralnej Petera Brooka. Zadebiutowała na scenie w 1995 roku w paryskim teatrze Bouffes du Nord jako Ofelia w swobodnej adaptacji Hamleta „Qui est là” w 5 re żyserii Petera Brooka. Przedstawienie odbyło światowe tournee. Za t ę rol ę w 1996 aktorka otrzymała cenion ą włosk ą nagrod ę teatraln ą – Coppola-Prati. Pierwszym filmem, w jakim wyst ąpiła, był obraz Sergia Rubiniego z 1997 roku Il viaggio della sposa . Jej kreacja zdobyła cztery włoskie nagrody filmowe w latach 1997/98, w tym Globo d’Oro oraz Premio Flaiano dla najlepszej aktorki w roli pierwszoplanowej. W 1998 roku zagrała w Del perduto amore w re żyserii Michele Placido i otrzymała nagrody Nastro d’Argento, Ciak d’Oro i Premio Pasinetti dla najlepszej aktorki. Giovanna Mezzogiorno jest dobrze znana włoskim widzom jako gwiazda ró żnorodnych filmów: komedii, dramatów, filmów historycznych i thrillerów science fiction. W śród mi ędzynarodowych produkcji telewizyjnych na jej koncie znajdziemy m.in. rol ę w wysokobud żetowej adaptacji „N ędzników” Victora Hugo u boku Gérarda Depardieu, Johna Malkovicha i Charlotte Gainsbourg oraz wyst ęp u boku Klausa Marii Brandauera w filmie telewizyjnym „Thomas’ Secret” Giacoma Battiato na podstawie bestsellerowej powie ści Loupa Duranda. Wyst ąpiła tak że w filmie „Ostatni pocałunek” w re żyserii Gabriele Muccino zdobywaj ąc kolejn ą nagrod ę Premio Flaiano. Ponadto otrzymała nagrod ę Davida di Donatello dla najlepszej aktorki 2003 roku, a tak że Nastro d’Argento, Globo d’Oro zagranicznej prasy (włoski Złoty Glob) oraz nagrod ę na festiwalu w Karlowych Warach za „Okna” w re żyserii Ferzana Ozpetka. Za rol ę Sabiny, młodej kobiety próbuj ącej zgł ębi ć sw ą zagadkow ą przeszło ść , w filmie Cristiny Comencini „Bestia w sercu” nagrodzon ą ją Coppa Volpi na Festiwalu Filmowym w Wenecji 2005. Obraz został te ż w 2006 roku nominowany do Oscara w kategorii „Najlepszy film nieangloj ęzyczny”. W 2006 roku zagrała główn ą rol ę w filmie Franceski Archibugi „Lezioni di volo”, a pod koniec 2007 wyst ąpiła w filmowej adaptacji „Miło ści w czasach zarazy” Gabriela Garcíi Márqueza zrealizowanej przez Mike’a Newella, w której Mezzogiorno, obok Javiera Bardema, gra jedn ą z pierwszoplanowych postaci. Dennis Hopper

Dennis Hopper urodził si ę 17 maja 1936 roku w Dodge City, w Kansas. Na jego imponuj ącą filmografi ę składa si ę ponad 200 filmów i ról telewizyjnych. Zadebiutował w 1955 roku w „Buntowniku bez powodu”. Do jego najznamienitszych i najlepiej pami ętanych ról nale ży kreacja Billy’ego w „Swobodnym je źdźcu” (1969), jednym z najwa żniejszych filmów XX wieku, który wyznaczył nowy, antyestablishmentowy nurt w Hollywood. Hopper - tak że współre żyser i współscenarzysta legendarnego obrazu – zasłyn ął nonkonformistyczn ą postaw ą, wkrótce jednak spotkało go pasmo niepowodze ń. Komercyjna pora żka jego nast ępnego filmu „The Last Movie” (1971) i problemy osobiste sprawiły, że aktor znikł z ekranów na wi ększ ą cz ęść lat 70. Na przełomie lat 70. i 80. powrócił jednak rolami w dziele Francisa Forda Coppoli „Czas apokalipsy”, w „Ameryka ńskim przyjacielu” Wima Wendersa, a potem w „Rumble Fish”- tak że Coppoli. Wyst ąpił tak że w filmach „Blue Velvet” Davida Lyncha (1986), „Speed: Niebezpieczna pr ędko ść ” Jana de Bonta (1994), „Wodny świat” Kevina Costnera (1995) oraz w kultowym serialu „24 godziny”. Aktor otrzymał do tej pory tylko jedn ą nominacj ę do Oscara (za najlepsz ą rol ę drugoplanow ą): w 1987 wyró żniono jego kreacj ę w dramacie sportowym „Mistrzowski rzut”. Przy „Spotkaniu w Palermo” po raz drugi, 30 lat po „Ameryka ńskim przyjacielu”, ma okazj ę współpracowa ć z Wimem Wendersem. Dennis Hopper jest tak że uznanym fotografem i malarzem; jego prace wystawiane s ą na wielu wystawach indywidualnych w USA i innych krajach.

Campino

Campino, wokalista niemieckiego zespołu Die Toten Hosen, jest gwiazd ą w wielu krajach. Jego popularno ść wykracza daleko poza scen ę punkow ą, z której wywodzi si ę zespół. Kapela jest jedn ą z najpopularniejszych niemieckich grup wszechczasów: jej płyty sprzedały si ę w ponad 10 milionach egzemplarzy. Podczas tournee 2004/2005 koncerty przyci ągn ęły w sumie

6 ponad 700 tysi ęcy widzów, bij ąc niemieckie rekordy frekwencji. Ostatnie 8 albumów Die Toten Hosen zaw ędrowało na szczyt listy bestsellerów po drodze zdobywaj ąc złote lub platynowe płyty. Zespół otrzymał 5 nagród Echo (najwa żniejszych niemieckich nagród muzycznych) i stanowi istotn ą cz ęść niemieckiej sceny muzycznej od 25 lat. Campino, który naprawd ę nazywa si ę Andreas Frege, urodził si ę 22 czerwca 1962 roku w Düsseldorfie. Jego matka była Angielk ą, a ojciec Niemcem. W 1982 roku zało żył Die Toten Hosen wraz z Andreasem von Holstem (Kuddel), Trini Trimpop i Andreasem Meurerem (Andi). Niedługo potem doł ączył do nich Michael Breitkopf (Breiti). Kolejne płyty i nieko ńcz ące si ę trasy koncertowe pozwoliły Die Toten Hosen zdoby ć status najwa żniejszego niemieckiego zespołu punkowego lat 80. W roku 1988 zyskali ogromn ą popularno ść płyt ą „Ein kleines bisschen Horrorschau”. Oprócz działalno ści muzycznej zespół du żą wag ę przywi ązuje do polityki, od pocz ątku stawiaj ąc si ę w opozycji wobec prawicowego ekstremizmu. Od wielu lat kapela wspiera Pro Asyl i współpracuje z wieloma innymi organizacjami, m.in. z Oxfamem przy programie na rzecz kasacji długów Trzeciego Świata. W 2005 kapela wyst ąpiła tak że na koncercie Live 8 w Berlinie i doł ączyła si ę do protestu wobec szczytu G8 w Heiligendamm podczas wyst ępu „Deine Stimme gegen Armut” w Rostocku. Ponadto Die Toten Hosen od dawna maj ą bliskie stosunki z teatrem: ju ż w 1988 współpracowali przy musicalu na podstawie „Mechanicznej pomara ńczy”. Campino zagrał do tej pory kilka ról w filmach kinowych i telewizyjnych. W 1986 wyst ąpił w filmie „Verlierer” Bernda Schadewalda i serialu „Der Fahnder”. W 1992 zagrał w komedii Hannsa Christiana Müllera „Langer Samstag”. Potem zrobił sobie przerwę od aktorstwa, która trwała a ż do 2006 roku. Wtedy po raz pierwszy wyst ąpił w teatrze wcielaj ąc si ę w Mackiego Majchra w brechtowskiej „Operze za trzy grosze” wyre żyserowanej przez Klausa Mari ę Brandauera. Wystawiona w berli ńskim Admiralspalast sztuka była najpopularniejszym przedstawieniem teatralnym roku (ponad 70 tysi ęcy widzów). W 1999 roku Wim Wenders nakr ęcił dla Die Toten Hosen teledysk do piosenki „Warum werde ich nicht satt” i wtedy zaprzyja źnił si ę z Campino. W 2004 za żyło ść artystów si ę pogł ębiła, gdy zespół nagrał piosenk ę „Stand Up” do filmu Wendersa „Kraina obfito ści”. Obecnie Campino mieszka w Düsseldorfie i Berlinie, ma syna i jest zagorzałym kibicem piłki no żnej.

Wim Wenders

Wim Wenders urodził si ę 14 sierpnia 1945 roku w Düsseldorfie. Dorastał w rodzinnym mie ście, w Koblencji oraz w Zagł ębiu Ruhry, gdzie sko ńczył Gimnazjum Humanistyczne w Oberhausen. Po dwóch latach studiów na medycynie i filozofii oraz rocznym pobycie w Pary żu, gdzie zajmował si ę malarstwem, Wenders w 1967 roku rozpocz ął trwaj ącą trzy lata nauk ę w monachijskiej Akademii Filmu i Telewizji. W latach 1968-72 pracował jako krytyk filmowy m.in. w magazynie „Filmkritik” i gazecie „Süddeutsche Zeitung”. W 1971 zało żył z innymi twórcami stowarzyszenie producencko-dystrybucyjne Filmverlag der Autoren, które dało pocz ątek nurtowi nowego niemieckiego kina. W 1975 Wenders zało żył w Berlinie własn ą spółk ę producenck ą Road Movies. W 1984 został członkiem Akademie der Kunste w Berlinie. Jest równie ż doktorem honoris causa paryskiej Sorbony oraz wydziału teologicznego Uniwersytetu we Fryburgu. W latach 1991-96 sprawował funkcj ę przewodnicz ącego Europejskiej Akademii Filmowej, w której od tego czasu piastuje stanowisko prezydenta. Wykłada kinematografi ę cyfrow ą w Wy ższej Szkole Sztuk Pi ęknych w Hamburgu. W 2001 du ży zbiór zdj ęć autorstwa Wendersa zatytułowany „Zdj ęcia z powierzchni Ziemi” objechał muzea i galerie całego świata. Re żyser opublikował tak że liczne zbiory esejów oraz albumy fotograficzne. Mieszka w Los Angeles i w Berlinie z żon ą, fotografk ą Donat ą Wenders. Jest kawalerem orderu Pour le Mérite.

7