2009-2010 architectuur theater dans muziek 2009-2010 blauwe zaal

deSingel Desguinlei 25 / B-2018 Antwerpen Trio ma vr 10 19 uur / za 16 19 uur wo 2 december 2009 www.desingel.be [email protected] T +32 (0)3 248 28 28 F +32 (0)3 248 28 00

deSingel is een kunstinstelling van de Vlaamse Gemeenschap en geniet de steun van hoofdsponsor mediasponsors 2009-2010 /

Cecil Taylor Solo & Duo zo 4 okt 2009 Gräwe-Reijseger-Hemingway Trio vr 13 nov 2009 Craig Taborn Trio wo 2 dec 2009 A Touch of Noir / The Shades of Jazz on Noir vr 12 feb 2010 The Claudia Quintet vr 5 mrt 2010 Requiem for a dying Planet do 11 mrt 2010 L’Oeil de l’éléphant do 6 mei 2010

inleiding Hugo de Craen / 19.15 uur / de vergaderzaal begin 20.00 uur pauze omstreeks 20.45 uur einde omstreeks 21.50 uur teksten programmaboekje Didier Wijnants coördinatie programmaboekje deSingel Craig Taborn Trio Craig Taborn piano contrabas Gerald Cleaver percussie

Deel 1 45’

pauze gelieve uw GSM uit te schakelen Deel 2 45’

De inleidingen kan u achteraf beluisteren via www.desingel.be Selecteer hiervoor voorstelling/concert/tentoonstelling van uw keuze.

Op www.desingel.be kan u uw visie, opinie, commentaar, appreciatie, … reageer betreffende het programma van deSingel met andere toeschouwers delen. & win Selecteer hiervoor voorstelling/concert/tentoonstelling van uw keuze. Neemt u deel aan dit forum, dan maakt u meteen kans om tickets te winnen.

Bij elk concert worden cd’s te koop aangeboden door ’t KLAverVIER, Kasteeldreef 6, Schilde, 03 384 29 70 > www.tklavervier.be

foyer de kunsthaven enkel open bij avondvoorstellingen in rode en/of blauwe zaal open vanaf 18.40 uur kleine koude of warme gerechten te bestellen vóór 19.20 uur broodjes tot net vóór aanvang van de voorstellingen en tijdens pauzes

Hotel Ramada Plaza Antwerp (Desguinlei 94, achterzijde torengebouw ING) Restaurant HUGO’s at Ramada Plaza Antwerp open van 18.30 tot 22.30 uur Gozo-bar open van 10 uur tot 1 uur, uitgebreide snacks tot 23 uur deSingelaanbod: tweede drankje gratis bij afgifte van uw toegangsticket

Reclamepanelen omringen de bouwwerf van deSingel. De plaatsing van deze panelen levert extra middelen op om de bouwkosten te financieren. De toelating voor het plaatsen van de advertentiepanelen geldt voor de periode van de bouwwerken. Wij hopen op uw begrip. Craig Taborn en de negatie van stijl

In 1998 drukte J. Bernlef zijn bezorgdheid uit over de toekomst van de jazz met zijn pamflet ‘Haalt de jazz de eenentwintigste eeuw?’ De over- heersende stemming was somber, maar op het einde liet hij toch deze optimistische noot vallen: “Laten we aan het slot van de twintigste eeuw al onze oog- en oorkleppen weggooien en genieten van het kakofonisch panorama van vandaag de dag dat qua diversiteit zo lijkt op het muzikale landschap waarin de jazz ontstond.” Volgens Bernlef zat de hedendaagse jazz in een soort breed vertakte rivierdelta die ook gevoed werd vanuit aangrenzende en soms zelfs radicaal verschillende muziekstromingen: pop, rock, klassiek, etnisch, westers en niet-westers. Zijn analyse was correct en zijn bezorgdheid begrijpelijk, zeker bij het aan- schouwen van de groeiende euforie in de media rond allerhande lichtzin- nige cross-overprojecten. Toch liet ook hij verstaan dat die delta voor de jazz geen sterfput moet zijn.

Kameleons Wat het in elk geval wel al opleverde is een groeiende verzameling muzikale kameleons. Mensen die zich tegelijk met hiphop en met jazz bezighouden, die vrolijk switchen tussen high culture en low culture, die vandaag in zee gaan met een popster en morgen met een obscure experimentele saxofonist, die ’s middags Steinway spelen en ’s avonds Hammond B-3, Moog, Fender Rhodes of iMac. Flexibiliteit lijkt hun handels- merk, maar wispelturigheid schuilt om de hoek. Craig Taborn is ook zo iemand. Bekijk zijn carrière: die lijkt op het eerste gezicht nogal onsamenhangend. Hij speelt jazz vanuit de traditie maar ook vrije improvisatie, experimentele muziek met elektronica, etnische muziek uit Afrika, de Caraïben en Indonesië en ook hedendaagse gecomponeerde muziek. Het ene jaar is hij compleet ondergedompeld in het werk van , daarna gooit hij zich helemaal op improvisatiewerk met bijvoor- beeld William Parker en Gerald Cleaver. Op zijn MySpacepagina staat slechts één zinnetje: “I make and consume music of all flavors...” Het lijkt wispelturig, maar als je Taborn daarover hoort spreken, dan hoor je een dieper verlangen. Een verlangen om boven elke muzikale stijl te staan, om niet ingekapseld te worden door de geschreven en ongeschreven wetten van een idioom.

Craig Taborn Binnen en buiten ken, gespannen en gestreeld. Een piano is voor hem geen harmonisch Dat verlangen was al merkbaar in Taborns jeugdjaren in , Min- systeem, maar een interessant percussie-instrument met 88 gestemde nesota. Hij begon actief muziek te leren toen hij twaalf was. Maar niet for- trommels, te vergelijken met een balafoon of een duimpiano. Zo ziet hij meel aan een muziekschool of zo. Nee, liever op eigen houtje of met privé- ook de traditie van Afro-Amerikaanse pianisten. Meade Lux Lewis, Albert lessen. Hij luisterde naar alles wat op hem af kwam. In die tijd (we schrijven Ammons, Fats Waller, Art Tatum, Bud Powell: ze bespeelden hun piano 1982) was dat onder meer de lokale cultgroep Hüsker Dü, maar ook Julius niet vanuit een orkestraal perspectief, maar vanuit de details, de ongeloof- Hemphill en Tim Berne. Hij begon punkrock te spelen maar wilde tegelijk lijke klankrijkdom van elke toetsaanslag. In die optiek is muziek maken een ook de knepen van het jazzvak kennen. Het zoeken en tasten duurde een bottomup gebeuren: muzikanten werpen geluiden op en laten die botsen. hele jeugd lang. Eerst wilde hij componist worden, nadien dacht hij aan een carrière in de vergelijkende letterkunde, daarna schreef hij zich in voor Een klankruimte creëren een opleiding etnomusicologie. Uiteindelijk belandde hij in een kunstrich- Die attitude is heel goed voelbaar als je luistert naar Taborns trio met ting aan de in . En in die tijd raakte hij in de William Parker (bas) en Gerald Cleaver (drums). De live-cd ‘Farmers by jazzwereld verzeild, via saxofonist die Taborns verlangen Nature’ (AUM records) is honderd procent improvisatie. Geen afspraken deelde om tegelijk binnen en buiten de jazztraditie te staan. Ze speelden vooraf, behalve misschien de totale duur van het concert. Het is opkomen bebopnummertjes en lieten die graag terstond voor wat ze waren, op en spelen zonder vangnet. Proberen het hoofd leeg te maken, alle consi- zoek naar avontuur in improvisatie. Taborn was toen een van de weinige deraties achterwege te laten over stijl, ambiance, klankkleur of wat voor jazzpianisten in de regio die zich met dat soort zaken wilde inlaten. vooropgezet doel ook. Proberen op het moment zelf te luisteren naar wat er gebeurt en te functioneren in die concrete sonore omgeving of Ontmoeting met de AACM klankruimte. Proberen zelf een klankruimte te creëren en te kijken welke Nog belangrijker dan de ontmoeting met Carter was die met , elementen er een plaats in kunnen verwerven. icoon va de AACM (Association for the Advancement of Creative Musicians) in Chicago. Taborn speelde in Mitchells Note Factory en leerde op die manier Muziek om opnieuw te bezoeken de AACM van binnenuit kennen. In een interview met Nate Chinen vetrelt Dat soort vrije improvisatie wordt vaak beschouwd als het moeilijkste wat er Taborn dat die muzikantenbeweging nog al te vaak vereenzelvigd wordt met is. Iets voor waaghalzen die op elk moment bereid zijn om de kans op misluk- de freejazz. Nochtans gaat het om iets heel anders, om een attitude die veel ken te aanvaarden. Taborn heeft al ruimschoots bewezen dat hij dat durft. En verder gaat en veel meer perspectieven opent dan de ‘energy music’ die toch komt hij ook nog aan componeren toe. Dat lijkt misschien wat vreemd, in de jaren zestig vooral in New York en ook in Europa furore maakte. Wat want het lijkt al gauw een stap terug naar veiliger terrein. Niet, vindt Taborn. Taborn zo belangrijk vond was het feit dat er binnen de AACM nooit naar een Zijn andere trio, niet met Parker maar met Thomas Morgan op bas, vertrekt esthetische norm werd gezocht. Alle voorgaande jazzvormen hielden zich altijd van uitgeschreven materiaal. Dat geeft een ander perspectief. In een bezig met het kneden en boetseren van een stijl, zeg maar een min of meer gesprek met Ian Patterson verklaart Taborn de uitdaging: “Met dit trio onder- herkenbaar klankidioom. Bebop was een stijl, postbop was een stijl, zelfs de zoek ik een specifiek muzikaal concept. Op een manier is het voor een im- New Yorkse freejazz was een idioom. AACM was meer een attitude, een provisator niet evident om hetzelfde enthousiasme en een gelijkaardig niveau houding die toeliet om met alles te experimenteren: vreemd instrumentarium, van inspiratie te behouden wanneer ik componeer. Improvisatie is de magie nieuwe compositietechnieken, speciale samenwerkingsvormen, interactie van het moment. Als ik componeer en ik herbekijk het resultaat de dag erna, met het publiek, elektronica. dan is het inderdaad niet evident om overtuigd te blijven van de kwaliteit, be- halve over het feit dat er goed is over nagedacht. Een compositie is altijd een 88 trommels soort ontworpen schoonheid, en het gevaar bestaat om daarin opgesloten Die houding lag mooi in de lijn van wat Taborn een hele jeugd lang had te geraken. Dat probeer ik te vermijden. Daarom beschouw ik componeren ervaren bij zichzelf: hij was niet geïnteresseerd in het ontwikkelen van gewoon als een andere manier om klanken in de tijd te ordenen. Op het einde een eigen, herkenbare sound, maar wel in het proces van interactie tus- van de rit, als het resultaat opgenomen wordt, is compositie en improvisatie sen muzikanten en instrumenten. “I like to collide things,” zegt hij ergens. helemaal hetzelfde: het is muziek die je kunt bezoeken en opnieuw evalueren Dingen doen botsen en kijken wat het resultaat is. Muziekinstrumenten zijn wanneer je maar wilt.” voor hem dan ook eerst en vooral generatoren van geluid. Een gitaar is een doos met snaren die door de muzikanten worden aangeraakt, getrok- Didier Wijnants Craig Taborn Tone, Between the Lines, , Fresh Sound New Talent, Jazzpianist en organist Craig Taborn is sinds de jaren negentig Firehouse 12 Records, Sony Music Japan, Hat Hut Records, Soul Note, professioneel aan het werk in uiteenlopende muzikale contexten, van Criss Cross Jazz en Playscape Recordings. rechttoe rechtaan jazz tot nichemuziek, zowel met jonge jazzmuzikanten als ervaren veteranen en zelfs technoartiesten. In zijn geboortestad Gerald Cleaver Minneapolis studeerde Taborn piano, compositie en muziektheorie Drummer Gerald Cleaver werd geboren en groeide op in Detroit (Michigan) voordat hij naar de universiteit van Michigan ging. Nog tijdens zijn en is het product van de rijke muziektraditie in deze stad en zijn familie. studies begon Taborn te concerteren in de illustere jazzscène van Geïnspireerd door zijn vader, John Cleaver, tevens een drummer, begon Detroit, waarbij hij kon samenspelen met artiesten als , hij op vroege leeftijd drums te spelen. Tijdens de lagere school volgde Bobby Battle, Lawrence Williams, A. Spencer Barefield, en hij ook vioollessen, vanaf de middelbare school schakelde hij over op Francisco Mora. Nog voor hij afstudeerde had Taborn al aan drie opnames trompet. Als teenager deed hij werkervaring op met Ali Muhammad meegewerkt als lid van het James Carter Quartet. Na zijn afstuderen in Jackson, Lamont Hamilton, Earl Van Riper en Pancho Hagood. Later met 1995 begon hij uitgebreid te tourneren met het James Carter Quartet Marcus Belgrave, Donald Walden, Rodney Whitaker, A. Spencer Barefield en bracht hij onder het label DIW een eerste album onder eigen naam en . Gerald Cleaver behaalde een diploma muzikale uit met The Craig Taborn Trio. Hierna verhuisde hij naar New York, opvoeding aan de universiteit van Michigan. Tijdens zijn studies werd waar hij zijn samenwerking met Carter verder zette en ook met talrijke hem een beurs door de National Endowment for the Arts Jazz Study grote muzikanten speelde als Graham Haynes,Tim Berne, Tom Harrell, Fellowship toegekend om bij drummer Victor Lewis les te volgen. Na zijn Reggie Workman, , Craig Harris ea. Taborn verleende zijn afstuderen begon hij les te geven in Detroit en later aan de jazzafdeling medewerking aan talrijke opnames, waaronder vijf van James Carter van de universiteit van Michigan en de Michigan State University. In 2002 (DIW/Columbia en Atlantic records), Roscoe Mitchell (ECM), Hugh Ragin vestigde hij zich in New York. Gerald Cleaver werkte samen met onder (Justin Time), Francisco Mora (Community Projects), Carl Craigs Innerzone meer Roscoe Mitchell, , Jacky Terrasson, Hank Jones, Orchestra (Planet E/Talkin’ Loud en Astralwerks), (Roir), Mat Tommy Flanagan, , Charles Gayle, , Reggie Maneri (Thirsty Ear) en met zijn eigen trio voor DIW (met and Workman, Joe Morris, Craig Taborn, Ralph Alessi, , en Miroslav ). Momenteel leeft Taborn in New York en werkt hij samen met Vitous. In 2002 werd Adjust, opgenomen voor het Spaanse label Fresh Roscoe Mitchell, Craig Harris, Graham Haynes, James Carter, Anthony Sound New Talent genomineerd als het beste debuut. Cox, , Aaron Stewart, Nicky Scopeliitis en Francisco Mora Catlett. Zijn interesse om binnen verschillende aspecten van de muziek te componeren en te werken vormt hierbij de rode draad.

Thomas Morgan Thomas Morgan, geboren in 1981 in Hayward (Californië), leeft en werkt als jazzbassist in New York. Nadat hij zeven jaar cello speelde, schakelde hij als veertienjarige over naar contrabas. Korte tijd volgde hij les bij Todd Sickafoose en voor de rest van zijn middelbare schooltijd bij Cindy Browne Rosefield. In 1999 verhuisde hij naar New York om bij en Garry Dial te studeren aan de Manhattan School of Music. Hiernaast nam hij buitenschoolse lessen bij en Peter Herbert. Vandaag speelt hij regelmatig concerten in New York, Europa en Canada en is hij lid van meer dan twintig bands, waaronder groepen onder leiding van Dave Binney, , Pete Robbins, Todd Neufeld, , Scott DuBois, Samuel Blaser, , Maria Neckam, John Abercrombie, , , Ben Gernstein, Jen Shyu en Yoon Sun Choi, waarmee hij gitaar speelt. Thomas Morgan musiceert mee op zowat twintig cd-opnames van onder meer ECM, Winter & Winter, Posi- binnenkort in desingel LOS MONEOS DINASTIA DE CANTAORES Juan Moneo ‘El Torta’, Manuel Moneo, Luis Moneo zang Juan Manuel Moneo, Burillito Hijo gitaar Maria Jose Franco dans ism. La Baracca www.eltorta.com www.mariajosefranco.com

ZA 19 DECEMBER 2009 / blauwe zaal € 20 basis / € 15 (-25/65+) / € 8 (-19 jaar) Inleiding Michel Guilain / 19.15 u / foyer de kunsthaven

De kunstcampus groeit + 12.000 m2 Een bouwproject van de Vlaamse Gemeenschap en de Artesis Hogeschool Antwerpen voor deSingel internationale kunstcampus en het Conservatorium van de Hogeschool Antwerpen.

Permanente toelichting vestiaire deSingel wo>zo/14>18 uur & aansluitend bij voorstellingen/concerten 2009-2010 architectuur theater dans muziek 2009-2010 blauwe zaal

deSingel Desguinlei 25 / B-2018 Antwerpen ma vr 10 19 uur / za 16 19 uur www.desingel.be [email protected] T +32 (0)3 248 28 28 F +32 (0)3 248 28 00

deSingel is een kunstinstelling van de Vlaamse Gemeenschap en geniet de steun van

hoofdsponsor mediasponsors