Neonikotynoidy: Zagrożenie Nie Tylko Dla Pszczół Przegląd Danych Naukowych Uzyskanych Po 2013 Roku

Total Page:16

File Type:pdf, Size:1020Kb

Neonikotynoidy: Zagrożenie Nie Tylko Dla Pszczół Przegląd Danych Naukowych Uzyskanych Po 2013 Roku Neonikotynoidy: zagrożenie przegląd danych naukowych nie tylko dla pszczół uzyskanych po 2013 roku Neonikotynoidy: zagrożenie nie tylko dla pszczół przegląd danych naukowych uzyskanych po 2013 roku Styczeń 2017 1 Neonikotynoidy: zagrożenie przegląd danych naukowych nie tylko dla pszczół uzyskanych po 2013 roku © Fred Dott / Greenpeace 2 Neonikotynoidy: zagrożenie przegląd danych naukowych nie tylko dla pszczół uzyskanych po 2013 roku Spis treści Przedmowa Greenpeace 5 Streszczenie 7 Zagrożenia dla pszczół 7 Możliwe ogólne zagrożenia dla środowiska 9 1. Wprowadzenie i bieżący stan wiedzy 11 2. Dane potwierdzające narażenie na działanie pestycydów z grupy neonikotynoidów 13 2.1 Ryzyko narażenia organizmów niedocelowych na działanie neonikotynoidów stosowanych na uprawy 13 2.2 Ryzyko narażenia organizmów niedocelowych na działania neonikotynoidów utrzymujące się w środowisku 21 3. Dane dotyczące wpływu neonikotynoidów na zdrowie zwierząt 41 3.1 Wrażliwość trzmieli i pszczół samotnic na neonikotynoidy 41 3.2 Wrażliwość motyli dziennych i nocnych na neonikotynoidy 53 3.3 Wrażliwość innych bezkręgowców lądowych na neonikotynoidy 58 3.4 Wrażliwość wodnych bezkręgowców na neonikotynoidy 61 3.5 Wrażliwość ptaków i nietoperzy na neonikotynoidy 65 3.6 Synergistyczne działanie innych pestycydów z neonikotynoidami 70 4. Uwagi końcowe 75 4.1 Postępy w wiedzy naukowej i porównanie ze stanem wiedzy z 2013 roku 75 4.2 Istniejące luki w wiedzy i przyszłe badania 77 4.3 Ostateczne wnioski 78 Źródła 80 3 Neonikotynoidy: zagrożenie przegląd danych naukowych nie tylko dla pszczół uzyskanych po 2013 roku © Susan H Smith / iStockphoto 4 Neonikotynoidy: zagrożenie przegląd danych naukowych nie tylko dla pszczół uzyskanych po 2013 roku Przedmowa Greenpeace Zapylacze, w tym pszczoły miodne, dzikie pszczoły W odpowiedzi na zwiększającą się liczbę wyników badań i inne owady, odgrywają kluczową rolę w produk- potwierdzających tę szkodliwość Unia Europejska (UE) cji żywności i produkcji rolnej w ogóle. Trzy czwarte wprowadziła w 2013 roku częściowy zakaz stosowa- upraw, trafiających na światowe rynki, jest w jakimś nia trzech neonikotynoidów (imidakloprydu, klotianidyny stopniu uzależnione od zapylaczy1. Niestety te niezbęd- i tiametoksamu), jak również innego insektycydu - fipro ne dla człowieka owady mają obecnie poważne kło- nilu. UE ograniczyła szereg zastosowań, których szko- poty. Liczebność niektórych gatunków dzikich trzmieli dliwy wpływ na pszczoły potwierdził Europejski Urząd dramatycznie spadła. Owady te zaniknęły w pewnych ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA). EFSA stwierdził regionach lub całkowicie wyginęły. Dane dostępne na jednak, że nie ma wystarczających danych naukowych, temat innych zapylaczy są równie niepokojące. aby ocenić określone zastosowania pod względem ich wpływu na zapylacze inne niż pszczoły miodne3. Spadek ich liczebności oznacza, że obecny system rol- nictwa przemysłowego się nie sprawdza. Dysponujemy Od tamtego czasu społeczność naukowa, kierując się wieloma wynikami badań naukowych na poparcie tezy, obawami opinii publicznej i polityków, z jeszcze więk- że rolnictwo przemysłowe stanowi zagrożenie dla owa- szym zainteresowaniem bada możliwe przyczyny kry- dów zapylających, od których jest uzależnione. Wynika zysu zapylaczy, w tym wpływ stosowania określonych to z niszczenia różnorodności biologicznej i siedlisk sta- pestycydów. nowiących miejsca żerowania owadów oraz zdania się na toksyczne chemikalia w walce z chwastami i szkod- Greenpeace zlecił Uniwersytetowi w Sussex, jednej nikami. z najważniejszych instytucji naukowych Wielkiej Brytanii, przeprowadzenie szeroko zakrojonego prze- Zapylacze są stale narażane na kontakt z toksycznymi glądu badań naukowych wpływu insektycydów z gru- chemikaliami, w tym insektycydami, herbicydami i fun- py neonikotynoidów na zapylacze i środowisko w ogó- gicydami. Nadal nie znamy wszystkich konsekwencji le, których wyniki opublikowano od 2013 roku. tego narażenia. Jednakże coraz więcej badań nauko- wych wskazuje, że pewne insektycydy są szczególnie Przeprowadzony przegląd potwierdził ryzyko rozpozna- szkodliwe dla zapylaczy, ponieważ wywierają negatyw- ne przez EFSA w 2013 roku i umożliwił wykrycie kolej- ny wpływ na pojedyncze organizmy i całe kolonie. Jest nych zagrożeń dla zapylaczy. Nowe badania wskazują w to między innymi szereg związków z grupy tzw. neoni- szczególności, że szkodliwość dla pszczół jest zwią- kotynoidów2. zana nie tylko z poddanymi zabiegom ochronnym roślinami uprawnymi, lecz również z zanieczyszczo- Środki owadobójcze z grupy neonikotynoidów wpro- nymi roślinami dzikimi, wobec których nie stosowano wadzono do użycia w połowie lat 90. ubiegłego wieku neonikotynoidów. Niedawno uzyskane dane dowodzą jako „łagodny” substytut starszych, bardziej szkodliwych ponadto, że neonikotynoidy stały się wszechobecne substancji. Stosuje się je głównie jako zaprawy nasien- w środowisku, zanieczyszczając wody, gleby i natu- ne. W ostatnich dekadach ich użycie znacznie wzrosło, ralną roślinność. Uzyskano dowody, że środki te stano- przez co stały się najpowszechniej stosowaną klasą in- wią poważne zagrożenie nie tylko dla pszczół, lecz sektycydów na całym świecie. Już w połowie pierwszej również dla wielu gatunków dziko żyjących owadów, dekady XXI wieku naukowcy zaczęli wyrażać obawy, że w tym motyli, chrząszczy i owadów wodnych, pośrednio neonikotynoidy mogą szkodzić organizmom niedocelo- wywierając szkodliwy wpływ również na organizmy na wym, w szczególności pszczołom miodnym i trzmielom. wyższych poziomach łańcucha pokarmowego. 5 Neonikotynoidy: zagrożenie przegląd danych naukowych nie tylko dla pszczół uzyskanych po 2013 roku Te wyniki odzwierciedlają niedawne wnioski EFSA, jedno- krajach Europy Zachodniej5, jednak pszczelarze napo- cześnie potwierdzając wcześniejsze odkrycia dotyczące tykają coraz to nowe problemy, a obserwowane straty ryzyka wobec pszczół i ujawniając nowe zagrożenia4. i osłabienie rodzin pszczelich rosną. Dotyczy to również pszczół dziko żyjących, z których już mniej więcej poło- Biorąc pod uwagę obecną wiedzę na temat neonikoty- wa znalazła się na Czerwonej Liście Zwierząt Ginących noidów, dalsze stosowanie tych środków chemicznych i Zagrożonych w Polsce. byłoby nieodpowiedzialne. Imidaklopryd, klotianidyna i tiametoksam, czyli trzy neonikotynoidy, których stoso- Musimy zadbać o to, aby nie doprowadzić sytuacji, wanie zostało już ograniczone, powinny zostać zakaza- w której pszczelarze, rolnicy i środowisko natural- ne całkowicie. Wszystkie pestycydy powinno się pod- ne zapłacą wysoką cenę za utratę populacji pszczół dać wnikliwym badaniom przesiewowym w kierunku miodnych oraz dziko żyjących. W ciągu ostatnich lat oddziaływania na pszczoły, a następnie podjąć decyzje w Polsce obserwuje się wzrost udziału upraw zależ- prawne dotyczące możliwości ich stosowania. nych od zapylania. Tym samym rola owadów zapylają- cych, przede wszystkim pszczół, staje się coraz istot- W świetle powyższych informacji utrzymanie zakazu niejsza dla polskiego rolnictwa i niezmiennie istotna dla stosowania trzech wspomnianych substancji z gru- polskiej przyrody. W samym tylko roku 2015 wartość py neonikotynoidów i fipronilu stanowi niezbędne zapylania w Polsce wyceniono na ponad 4 miliardy zło- minimum. Mamy nadzieję, że polski rząd nadal będzie tych rocznie6. Wartość zapylania roślin dziko żyjących wspierał takie rozwiązanie. jest bezcenna. Jednak żeby Polska stała się krajem prawdziwie przyja- Już czas, aby zdać sobie sprawę, że zastąpienie szkodli- znym pszczołom, musimy przyjąć systemowe rozwiąza- wych chemikaliów rzekomo „łagodnymi” substytutami nia na rzecz zapewnienia dobrych warunków owadom w postaci neonikotynoidów nie jest zrównoważoną me- zapylającym. Oprócz całkowitego zakazania stosowa- todą zwalczania owadów niszczących uprawy. Trzeba nia wymienionych insektycydów, należy zainicjować przede wszystkim skoncentrować wysiłki na opraco- proces tworzenia Narodowej Strategii Ochrony waniu i wdrożeniu ekologicznych praktyk zapobiega- Owadów Zapylających. Powinien to być zbiór długo- nia występowaniu owadów będących szkodnikami, falowych celów i działań w kompleksowym oraz wie- a metody ochrony roślin uprawnych stosować tylko, je- losektorowym ujęciu, tak aby polski system ochrony śli szkodniki się pojawią. pszczół stał się modelowym przykładem ochrony owa- dów zapylających dla całej Unii Europejskiej. Wykazano, że rolnictwo ekologiczne, w którym zacho- wany jest wysoki poziom różnorodności biologicznej Z apelem o stworzenie takiej strategii w 2016 roku i nie stosuje się chemicznych środków ochrony roślin zwróciły się do Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi ani syntetycznych nawozów, umożliwia zwalczanie związki pszczelarskie oraz Greenpeace. Jej realizacja chwastów, chorób i szkodników roślin przy poprawie będzie działaniem korzystnym dla rolnictwa i przyrody, ogólnego stanu ekosystemów7. Przestawienie się na bo wprawdzie obecnie sytuacja owadów zapylających rolnictwo ekologiczne to jedyny sposób, aby ochronić w naszym kraju nie jest jeszcze tak dramatyczna, jak zapylacze i zapewnić sobie ich bezcenne usługi z ko- np. w Stanach Zjednoczonych ani tak zła, jak w wielu rzyścią dla nas wszystkich. © Axel Kirchhof / Greenpeace 1 EASAC, 2015, Ecosystem services, agriculture and neonicotinoids 2 Greenpeace, 2013, Spadek populacji pszczół. Przegląd czynników zagrażających owadom zapylającym i rolnictwu w Europie 3 EFSA, 2013, Conclusions on the pesticide risk assessment for bees for the active substances imidacloprid, clothianidin and thiamethoxam 4 EFSA, 2015, Conclusions on uses
Recommended publications
  • Variation in the Persistence and Effects of Argentine Ants Throughout Their Invaded Range in New Zealand
    Variation in the persistence and effects of Argentine ants throughout their invaded range in New Zealand A thesis submitted in partial fulfilment of the requirements for the degree of Master of Science in Ecology and Biodiversity at Victoria University of Wellington January 2012 by Meghan Dawn Cooling School of Biological Sciences Victoria University of Wellington, New Zealand Abstract Invasive ants are a serious ecological problem around the world. The Argentine ant has had devastating effects on resident ant communities and may negatively impact other invertebrates in its introduced range. First detected in Auckland in 1990, this invader has since spread widely around the country. The effect of Argentine ants on invertebrates in New Zealand was investigated by comparing ground-dwelling arthropod species richness and abundance between and among paired uninvaded and invaded sites in seven cities across this invader’s New Zealand range. In order to study density-dependent effects, invaded sites were chosen so as to differ in Argentine ant population density. The effects of rainfall and mean maximum temperature on Argentine ant abundance and the species richness and abundance were also examined. Argentine ant population persistence in New Zealand was examined by re-surveying sites of past infestation across this species range. The influence of climate on population persistence was investigated, and how this effect may vary after climate change. Additionally, the potential of community recovery after invasion was also examined. Epigaeic (above ground foraging) ant species richness and abundance was negatively associated with Argentine ant abundance; however, no discernable impact was found on hypogaeic (below ground foraging) ant species.
    [Show full text]
  • Disruption of Foraging by a Dominant Invasive Species to Decrease Its Competitive Ability
    Disruption of Foraging by a Dominant Invasive Species to Decrease Its Competitive Ability Fabian Ludwig Westermann1*, David Maxwell Suckling2, Philip John Lester1 1 School of Biological Sciences, Victoria University of Wellington, Wellington, New Zealand, 2 The New Zealand Institute for Plant & Food Research, Christchurch, New Zealand Abstract Invasive species are a major threat to biodiversity when dominant within their newly established habitat. The globally distributed Argentine ant Linepithema humile has been reported to break the trade-off between interference and exploitative competition, achieve high population densities, and overpower nests of many endemic ant species. We have used the sensitivity of the Argentine ant to the synthetic trail pheromone (Z)-9-hexadecanal to investigate species interactions for the first time. We predicted that disrupting Argentine ant trail following behaviour would reduce their competitive ability and create an opportunity for three other resident species to increase their foraging success. Argentine ant success in the control was reduced with increasing pheromone concentration, as predicted, but interactions varied among competing resident species. These behavioural variations provide an explanation for observed differences in foraging success of the competing resident species and how much each of these individual competitors can increase their foraging if the competitive ability of the dominant invader is decreased. The mechanism for the observed increase in resource acquisition of resident species appears to be a decrease in aggressive behaviour displayed by the Argentine ant, which may create an opportunity for other resident species to forage more successfully. Our demonstration of species interactions with trail pheromone disruption is the first known case of reduced dominance under a pheromone treatment in ants.
    [Show full text]
  • Hymenoptera: Formicidae
    16 The Weta 30: 16-18 (2005) Changes to the classification of ants (Hymenoptera: Formicidae) Darren F. Ward School of Biological Sciences, Tamaki Campus, Auckland University, Private Bag 92019, Auckland ([email protected]) Introduction This short note aims to update the reader on changes to the subfamily classification of ants (Hymenoptera: Formicidae). Although the New Zealand ant fauna is very small, these changes affect the classification and phylogeny of both endemic and exotic ant species in New Zealand. Bolton (2003) has recently proposed a new subfamily classification for ants. Two new subfamilies have been created, a revised status for one, and new status for four. Worldwide, there are now 21 extant subfamilies of ants. The endemic fauna of New Zealand is now classified into six subfamilies (Table 1), as a result of three subfamilies, Amblyoponinae, Heteroponerinae and Proceratiinae, being split from the traditional subfamily Ponerinae. Bolton’s (2003) classification also affects several exotic species in New Zealand. Three species have been transferred from Ponerinae: Amblyopone australis to Amblyoponinae, and Rhytidoponera chalybaea and R. metallica to Ectatomminae. Currently there are 28 exotic species in New Zealand (Table 1). Eighteen species have most likely come from Australia, where they are native. Eight are global tramp species, commonly transported by human activities, and two species are of African origin. Nineteen of the currently established exotic species are recorded for the first time in New Zealand as occurring outside their native range. This may result in difficulty in obtaining species-specific biological knowledge and assessing their likelihood of becoming successful invaders. In addition to the work by Bolton (2003), Phil Ward and colleagues at UC Davis have started to resolve the phylogenetic relationships among subfamilies and genera of all ants using molecular data (Ward et al, 2005).
    [Show full text]
  • Phylogeny and Biogeography of a Hyperdiverse Ant Clade (Hymenoptera: Formicidae)
    UC Davis UC Davis Previously Published Works Title The evolution of myrmicine ants: Phylogeny and biogeography of a hyperdiverse ant clade (Hymenoptera: Formicidae) Permalink https://escholarship.org/uc/item/2tc8r8w8 Journal Systematic Entomology, 40(1) ISSN 0307-6970 Authors Ward, PS Brady, SG Fisher, BL et al. Publication Date 2015 DOI 10.1111/syen.12090 Peer reviewed eScholarship.org Powered by the California Digital Library University of California Systematic Entomology (2015), 40, 61–81 DOI: 10.1111/syen.12090 The evolution of myrmicine ants: phylogeny and biogeography of a hyperdiverse ant clade (Hymenoptera: Formicidae) PHILIP S. WARD1, SEÁN G. BRADY2, BRIAN L. FISHER3 andTED R. SCHULTZ2 1Department of Entomology and Nematology, University of California, Davis, CA, U.S.A., 2Department of Entomology, National Museum of Natural History, Smithsonian Institution, Washington, DC, U.S.A. and 3Department of Entomology, California Academy of Sciences, San Francisco, CA, U.S.A. Abstract. This study investigates the evolutionary history of a hyperdiverse clade, the ant subfamily Myrmicinae (Hymenoptera: Formicidae), based on analyses of a data matrix comprising 251 species and 11 nuclear gene fragments. Under both maximum likelihood and Bayesian methods of inference, we recover a robust phylogeny that reveals six major clades of Myrmicinae, here treated as newly defined tribes and occur- ring as a pectinate series: Myrmicini, Pogonomyrmecini trib.n., Stenammini, Solenop- sidini, Attini and Crematogastrini. Because we condense the former 25 myrmicine tribes into a new six-tribe scheme, membership in some tribes is now notably different, espe- cially regarding Attini. We demonstrate that the monotypic genus Ankylomyrma is nei- ther in the Myrmicinae nor even a member of the more inclusive formicoid clade – rather it is a poneroid ant, sister to the genus Tatuidris (Agroecomyrmecinae).
    [Show full text]
  • Les Fourmis De Polynésie Française (Hymenoptera, Formicidae)
    Bulletin de la Société entomologique de France, 119 (2), 2014 : 145-176. Les Fourmis de Polynésie française (Hymenoptera, Formicidae) par Thibault Ramage 9 quartier de la Glacière, F – 29900 Concarneau <[email protected]> Résumé. – Cinquante et une espèces de Fourmis sont recensées en Polynésie française. La connaissance de la répartition de ces espèces sur le territoire est améliorée, avec les premières données pour les îles de Taha’a, Maupiti, Tupai, Tikehau, Tahanea, Aratika, Fakahina, Niau, Rangiroa et Hatu Iti. La possible synonymie de Carebara tahitiensis (Wheeler, 1936) avec C. cornigera (Forel, 1902) est discutée. La description de Ponera bableti Perrault, 1993, est complétée. L’écologie et la biogéographie de chaque espèce sont précisées. Seules Carebara tahitiensis, Strumi­ genys mumfordi Wheeler, 1932, et S. insula (Bolton, 2000) sont aujourd’hui considérées comme endémiques de Polynésie française. Une clé d’identification permet de distinguer l’ensemble des espèces présentes sur le territoire. Abstract. – Ants from French Polynesia (Hymenoptera, Formicidae). Fifty-one species of ants are recorded from French Polynesia. The distribution of these species is updated, with the first data for the islands of Taha’a, Mau- piti, Tupai, Tikehau, Tahanea, Aratika, Fakahina, Niau, Rangiroa and Hatu Iti. The possible synonymy between Carebara tahitiensis (Wheeler, 1936) and C. cornigera (Forel, 1902) is discussed. The description of Ponera bableti Perrault, 1993, is updated. The ecology and biogeography of each species is specified. Only Carebara tahitiensis, Strumigenys mumfordi Wheeler, 1932, and S. insula (Bolton, 2000) are considered to be endemic of French Polynesia. An identification key to the ants of French Polynesia is proposed.
    [Show full text]
  • Pathogens, Parasites, and Parasitoids of Ants: a Synthesis of Parasite Biodiversity and Epidemiological Traits
    bioRxiv preprint doi: https://doi.org/10.1101/384495; this version posted August 5, 2018. The copyright holder for this preprint (which was not certified by peer review) is the author/funder, who has granted bioRxiv a license to display the preprint in perpetuity. It is made available under aCC-BY-NC-ND 4.0 International license. Pathogens, parasites, and parasitoids of ants: a synthesis of parasite biodiversity and epidemiological traits Lauren E. Quevillon1* and David P. Hughes1,2,3* 1 Department of Biology, Pennsylvania State University, University Park, PA, USA 2 Department of Entomology, Pennsylvania State University, University Park, PA, USA 3 Huck Institutes of the Life Sciences, Pennsylvania State University, University Park, PA, USA * Corresponding authors: [email protected], [email protected] bioRxiv preprint doi: https://doi.org/10.1101/384495; this version posted August 5, 2018. The copyright holder for this preprint (which was not certified by peer review) is the author/funder, who has granted bioRxiv a license to display the preprint in perpetuity. It is made available under aCC-BY-NC-ND 4.0 International license. 1. Abstract Ants are among the most ecologically successful organisms on Earth, with a global distribution and diverse nesting and foraging ecologies. Ants are also social organisms, living in crowded, dense colonies that can range up to millions of individuals. Understanding the ecological success of the ants requires understanding how they have mitigated one of the major costs of social living- infection by parasitic organisms. Additionally, the ecological diversity of ants suggests that they may themselves harbor a diverse, and largely unknown, assemblage of parasites.
    [Show full text]
  • Identification, Distribution and Control of an Invasive
    IDENTIFICATION, DISTRIBUTION AND CONTROL OF AN INVASIVE PEST ANT, Paratrechina SP. (HYMENOPTERA: FORMICIDAE), IN TEXAS A Dissertation by JASON MICHAEL MEYERS Submitted to the Office of Graduate Studies of Texas A&M University in partial fulfillment of the requirements for the degree of DOCTOR OF PHILOSOPHY August 2008 Major Subject: Entomology IDENTIFICATION, DISTRIBUTION AND CONTROL OF AN INVASIVE PEST ANT, Paratrechina SP. (HYMENOPTERA: FORMICIDAE), IN TEXAS A Dissertation by JASON MICHAEL MEYERS Submitted to the Office of Graduate Studies of Texas A&M University in partial fulfillment of the requirements for the degree of DOCTOR OF PHILOSOPHY Approved by: Committee Chair, Roger Gold Committee Members, Jerry Cook Albert Mulenga Leon Russell Jr. Jim Woolley Head of Department, Kevin Heinz August 2008 Major Subject: Entomology iii ABSTRACT Identification, Distribution and Control of an Invasive Pest Ant, Paratrechina sp. (Hymenoptera: Formicidae), in Texas. (August 2008) Jason Michael Meyers, B.S., Southwest Missouri State University; M.S., University of Arkansas Chair of Advisory Committee: Dr. Roger Gold Invasive species are capable of causing considerable damage to natural ecosystems, agricultures and economies throughout the world. These invasive species must be identified and adequate control measures should be investigated to prevent and reduce the negative effects associated with exotic species. A recent introduction of an exotic ant, Paratrechina sp. nr. pubens, has caused tremendous economic and ecological damage to southern Texas. Morphometric and phylogenetic procedures were used to identify this pest ant, P. sp. nr. pubens, to Southern Texas. The populations in Texas were found to be slightly different but not discriminating from P. pubens populations described in previous literature.
    [Show full text]
  • Effects of Temperature and Fine-Scale Resource Distribution on Ant Community Domination
    Some like it hot: effects of temperature and fine-scale resource distribution on ant community domination L.D. STRINGER 1,2 , J. HAYWOOD 3 and P.J. LESTER 1 1 School of Biological Sciences, Victoria University of Wellington, PO Box 600, Wellington, New Zealand. 2Current address: The Horticulture and Food Research Institute of New Zealand, PO Box 51, Lincoln, New Zealand. 3 School of Mathematics, Statistics & Computer Science, Victoria University of Wellington, PO Box 600, Wellington, New Zealand. Correspondence: Phil Lester, School of Biological Sciences, Victoria University of Wellington, PO Box 600, Wellington, New Zealand. E-mail: [email protected] 1 Abstract In order to coexist in sympatry, subordinate species must somehow obtain resources that dominant taxa may generally control. We examined the response of an ant community to fine-scale variation in resource distribution, as a mechanism enabling resource acquisition by subordinates in the presence of dominant taxa. Food (6g) was partitioned as 1, 8, or 64 items in a 0.4m 2 area, near nests of the dominant ant Monomorium sydneyense Forel, during a variety of temperatures. As the number of food items increased, a significant increase in the number of species utilizing the food was observed, associated with an increase in the unutilized proportion of food items. The changing occupation rates of food items by M. sydneyense and three other species was modelled against soil surface temperature and the varying dispersion rate of the food resource. We observed significant main effects of density, site, species, and temperature on the probability of food being occupied by a species.
    [Show full text]
  • Pathogens, Parasites, and Parasitoids of Ants: a Synthesis of Parasite Biodiversity and Epidemiological Traits
    bioRxiv preprint doi: https://doi.org/10.1101/384495; this version posted August 5, 2018. The copyright holder for this preprint (which was not certified by peer review) is the author/funder, who has granted bioRxiv a license to display the preprint in perpetuity. It is made available under aCC-BY-NC-ND 4.0 International license. Pathogens, parasites, and parasitoids of ants: a synthesis of parasite biodiversity and epidemiological traits Lauren E. Quevillon1* and David P. Hughes1,2,3* 1 Department of Biology, Pennsylvania State University, University Park, PA, USA 2 Department of Entomology, Pennsylvania State University, University Park, PA, USA 3 Huck Institutes of the Life Sciences, Pennsylvania State University, University Park, PA, USA * Corresponding authors: [email protected], [email protected] bioRxiv preprint doi: https://doi.org/10.1101/384495; this version posted August 5, 2018. The copyright holder for this preprint (which was not certified by peer review) is the author/funder, who has granted bioRxiv a license to display the preprint in perpetuity. It is made available under aCC-BY-NC-ND 4.0 International license. 1. Abstract Ants are among the most ecologically successful organisms on Earth, with a global distribution and diverse nesting and foraging ecologies. Ants are also social organisms, living in crowded, dense colonies that can range up to millions of individuals. Understanding the ecological success of the ants requires understanding how they have mitigated one of the major costs of social living- infection by parasitic organisms. Additionally, the ecological diversity of ants suggests that they may themselves harbor a diverse, and largely unknown, assemblage of parasites.
    [Show full text]
  • Temperature Variation, Resource Concentration
    Temperature variation, resource concentration, and foraging behaviour influencing the effect of Monomorium sydneyense (Hymenoptera: Formicidae) on the ant community of Tauranga, New Zealand. A thesis submitted in part fulfillment of the requirements for the degree of Master of Science in Ecology and Biodiversity at Victoria University of Wellington by Lloyd Damien Stringer School of Biological Sciences Victoria University of Wellington, New Zealand Abstract Introductions of antsinto new areas can dramatically influence resident ant populations. A recent ant introduction to New Zealand is the Australian myrmicine, Monomorium sydneyense Forel. The effects of this ant on the resident ant fauna of Tauranga were assessed, as well as the role of temperature and food concentration on competitive dynamics. Aspects of foraging characteristic and intraspecific behaviour were studied in order to aid management decisions, should population control by toxic baiting be required. There was a significant difference in community structure in M. sydneyense invaded communitiescompared to uninvaded ones, although the abundance of no individual species was significantly affected or was displaced by M. sydneyense. Temperature wasfound to play a strong role in the competitive dominance of M. sydneyense. Monomorium sydneyense dominated a larger proportion of baits at warm temperatures, however it secured significantly less foods at cooler temperatures. Temperature preference trials in the laboratory supported field observations as M. sydneyense displayed a preference for warmer temperatures, compared to Pheidole rugosula Forel which showed no preference for any of the temperaturestested. Monomorium sydneyense showed a distinct preference for the protein based food resourcesthat were offered, including the ant bait X-Stinguish®. Foraging distance trials showed that M.
    [Show full text]
  • Argentine Ant (Linepithema Humile) and Other Adventive Ants in New Zealand. DOC Science Internal Series 7
    Argentine ant (Linepithema humile) and other adventive ants in New Zealand DOC SCIENCE INTERNAL SERIES 7 R.J. Harris Published by Department of Conservation P.O. Box 10-420 Wellington, New Zealand DOC Science Internal Series is a published record of scientific research carried out, or advice given, by Department of Conservation staff, or external contractors funded by DOC. It comprises progress reports and short communications that are generally peer-reviewed within DOC, but not always externally refereed. Fully refereed contract reports funded from the Conservation Services Levy are also included. Individual contributions to the series are first released on the departmental intranet in pdf form. Hardcopy is printed, bound, and distributed at regular intervals. Titles are listed in the DOC Science Publishing catalogue on the departmental website http://www.doc.govt.nz and electronic copies of CSL papers can be downloaded from http://csl.doc.govt.nz © September 2001, New Zealand Department of Conservation ISSN 11756519 ISBN 0478221495 This is a client report commissioned by Northland Conservancy and funded from the Unprogrammed Science Advice fund. It was prepared for publication by DOC Science Publishing, Science & Research Unit; editing and layout by Geoff Gregory. Publication was approved by the Manager, Science & Research Unit, Science Technology and Information Services, Department of Conservation, Wellington. CONTENTS Abstract 5 1. Background 6 2. Objectives 6 3. Ants present in New Zealand 6 4. Key to subfamilies and genera 7 4.1 Ant morphology 7 4.2 Key to the four sub-families of ants confirmed from New Zealand 8 4.3 Key to genera of Dolichoderinae 9 4.4 Key to genera of Formicinae 10 4.5 Key to genera of Myrmicinae 10 4.6 Key to genera of Ponerinae 11 5.
    [Show full text]
  • Multi-Locus Molecular Phylogeny of Solenopsis (Hymenoptera: Formicidae)
    bioRxiv preprint doi: https://doi.org/10.1101/2020.06.05.136945; this version posted June 7, 2020. The copyright holder for this preprint (which was not certified by peer review) is the author/funder. This article is a US Government work. It is not subject to copyright under 17 USC 105 and is also made available for use under a CC0 license. Running head: Solenopsis phylogeny Multi-Locus Molecular Phylogeny of Solenopsis (Hymenoptera: Formicidae) Scott Shreve1,2, Rafael Achury3, Kevin Johnson1, Andrew Suarez3,4, Dietrich Gotzek4,5,6 1. Illinois Natural History Survey, Prairie Research Institute, University of Illinois Urbana- Champaign, Champaign, IL 61820, USA 2. Division of Sciences, Lindenwood University, St. Charles, MO 63301, USA 3. Department of Entomology, University of Illinois Urbana-Champaign, Champaign, IL 61820, USA 4. Department of Animal Biology, University of Illinois Urbana-Champaign, Champaign, IL 61820, USA 5. Department of Entomology, National Museum of Natural History, Smithsonian Institution, Washington DC 20013, USA 6. Laboratories of Analytical Biology, National Museum of Natural History, Smithsonian Institution, Washington DC 20013, USA 1 1 bioRxiv preprint doi: https://doi.org/10.1101/2020.06.05.136945; this version posted June 7, 2020. The copyright holder for this preprint (which was not certified by peer review) is the author/funder. This article is a US Government work. It is not subject to copyright under 17 USC 105 and is also made available for use under a CC0 license. Abstract The myrmicine ant genus Solenopsis is species-rich, globally distributed, and is often a common and ecologically important faunal element of the leaf litter.
    [Show full text]