Jazzflits 01 09 2003 - 01 09 2018

16de JAARGANG, NR. 308 3 DECEMBER 2018

IN DIT NUMMER:

1 NIEUWS 3 JAZZ OP PAPIER 4 JAZZ OP DE PLAAT Jakob Bro, Dirigo Rataplan, Millennium Jazz Orchestra, Droog5, Barre Phillips e.a. 9 JAZZ OP DE PLANKEN Festival Rockit, Jazzmeia Horn, Omer Avital e.a.

EN VERDER O.A: 14 New York Calling (Roos Plaatsman) 15 Marlowe Morris (Erik Marcel Frans) 17 Eerbetoon aan Gerard Ammerlaan

15 J AAR JAZZFLITS 01 09 2003 - 01 09 2018

NR. 309 KOMT 24 DECEMBER UIT ONAFHANKELIJK JAZZPERIODIEK SINDS 2003

VEEL PUBLIEK BIJ FESTIVAL JAZZ BRUGGE NIEUWS

Mathias Eick Quintet speelt tijdens Galaconcert Jazzahead! 2019 De Noorse trompettist Mathias Eick speelt met zijn kwintet op 26 april 2019 tijdens het Galaconcert van Jazzahead! Met dit concert wordt dit evenement officieel geopend. Ook het Noorse Trail of Souls zal optreden. Noorwegen staat dit jaar centraal op de beurs in Bremen.

Zangeres Elina Duni. (Foto: Frank Verlinden)

Met in totaal 1.650 festivalgangers en een uitverkochte zaterdag (met zangeres Elina Duni, het trio Reijseger/Fraanje/Sylla, de Armeense pianist Tigran Hamasyan en de Amerikaanse trompettiste Jaimie Branch), mocht de achtste editie van Jazz Brugge zich van 16 tot en met 18 november in een grote belangstelling

Mathias Eick. (Persfoto) van het publiek verheugen. In drie dagen presenteerden KAAP

Jazzprofessionals en andere belangstel- en Concertgebouw Brugge onder de noemer ‘Crossing Cultures’ lenden kunnen zich verder tijdens de achttien concerten met 67 muzikanten uit zeventien verschillen- Norwegian Night op 25 april een beeld de landen. Het tweejaarlijkse festival Jazz Brugge wijdde zich van de Noorse jazzscene vormen. De deze keer exclusief aan de Europese jazz. Op deze achtste editie beurs Jazzahead! bestaat sinds 2006 en verbreedde het festival het aanbod. (zie ook pag. 20) is sindsdien een vaste waarde op de kalender geworden. In 2018 werden Cassette met negentien trombonesolo’s uit ruim 3.000 beursbezoekers geregi- Onder de titel ‘Trombilation’ is bij het label Faux Amis een dub- streerd en meer dan 30.000 mensen bel-audiocassette uitgebracht met louter trombonesolo’s. Ne- bezochten beursevenementen, waaron- gentien moderne trombonisten belichten daarop alle kanten van der tal van concerten in de stad Bremen. dit instrument. Soli van onder anderen Salvoandrea Lucifora, Jazzahead! 2019 vindt van 25 tot en met Matt Barbier, Jeb Bishop en Maria Bertel zijn geselecteerd. Het 28 april plaats. album is ook te downloaden. Info: https://bit.ly/2FItVLg

Jazz flits nummer 308 3 december 2018 2

North Sea Jazz Festival dingt JAZZ WORLD CONTEMPORARY-COALITIE mee naar European Festival Award ATTENDEERT KAMERLEDEN OP KNELPUNTEN In twee categorieën dingt het North Sea Jazz Festival mee naar een European In een open brief aan de Commissie Cultuur van de Twee- Festival Award 2018: Best Medium-sized de Kamer heeft een Jazz World Contemporary-coalitie Festival en Best Indoor Festival. De (bestaande uit onder meer het Bimhuis, Sena, Codarts) stemming staat voor eenieder op en op 17 november aandacht gevraagd voor een aantal knelpunten in hun sector. Dit vooruitlopende op de behande- verloopt via internet. De uitslag wordt 16 ling van de cultuurbegroting op 19 november. Vijf knel- januari 2019 tijdens Eurosonic Noorder- punten worden genoemd: de beperkte speelmogelijkhe- slag in Groningen bekendgemaakt. De den, slechte gages, te weinig jazz en World in program- European Festival Awards tellen vijftien mering van podia en bij de publieke omroep, geen goede categorieën en worden sinds 2009 uitge- infrastructuur voor talentontwikkeling en een gebrekkige reikt. De organisatie van het evenement ondersteuning van de export van Nederlandse muziek. is in handen van Eurosonic Noorderslag, Festivals Awards Ltd en Yourope. Door de bezuinigingen in de cultuursector durven podia minder risico’s te nemen, zo stelt de coalitie (JWC). Het aantal festivals Stanley Clarke presenteert jong is wel toegenomen maar de toename van speelmogelijkheden talent op festival Jazz Out, Heerlen die hierdoor ontstaat levert maar voor een beperkt aantal musici

extra optredens op. ‘Investeren in stenen’ biedt geen oplossing, wel verruiming van budgetten van de bestaande relevante podia, het benutten van alternatieve locaties en het stimuleren van (regionale en landelijke) samenwerking tussen podia, festivals en andere locaties. Als oplossing voor de slechte gages stelt de JWC een ketenbenadering voor: “Beschouw in het subsidiebeleid niet de verschillende partijen apart maar kijk naar de hele keten van maker – uitvoerend musicus – impresario – podium – publiek. Maatwerk is noodzakelijk, met soms gerichte subsidies.” Om podia tot een programmering met meer jazz en World te verleiden zijn volgens JWC striktere subsidiecriteria nodig. “Stel bovendien voor de publieke omroepen quota in, met een ver- plicht percentage ‘risicovolle programmering’.” Voortgezette muzikale ontwikkeling vereist een hierop toegesneden infrastructuur. Al dan niet virtuele productiehuizen kunnen hier een rol spelen, evenals conservatoria. In het basisonderwijs moet muziekonderwijs een divers karakter hebben. Het invoeren van een canon van de muziek in het curriculum kan hieraan een bijdrage leveren, aldus JWC. En tot slot de export van muziek. Daarvoor mist JWC een langetermijnvisie. “Een duurzaam ex- portbeleid vereist een combinatie van representatie op beurzen, het ondersteunen van (nieuwe) NL-festivals die effectief interna-

Stanley Clarke in Heerlen. tionale uitwisseling organiseren en stimuleren, voorlichting en (Foto: Jean Schoubs) onderlinge afstemming.” Verder wordt gepleit voor een verruiming van de criteria van het Snelloket en verhoging van het In Theater Heerlen vond op 17 novem- budget ervan. Het Dutch Culture programma zou, al dan niet in ber in diverse zalen voor de zesde keer het festival Jazz Out plaats. Vorig jaar samenwerking met ambassades, meer dan nu ook de potentie van het JWC-veld kunnen benutten. was het festival uitverkocht en ook dit jaar was er weer veel belangstelling. De leden van de Jazz, World & Contemporary-coalitie: Trekkers waren de trompettisten Avishai Amersfoort Jazz Festival, Amsterdams Andalusisch Orkest, Bim, Cohen en Mathias Eick, Jungle by Night Bimhuis, Codarts, Genootschap Nederlandse Componisten, en pianiste Amina Figarova. De grootste Nieuw Geneco, Grounds, inJazz, JazzNL, Kunstenbond/NTB, attractie was bassist Stanley Clarke met Sena Performers, Ud festival, Vereniging van Jazz en Improvisa- zijn Band. Daarin gaf hij ruim baan aan tiemuziek Podia (VIP), World Music Forum NL, Alexander Beets zijn jonge begeleiders: pianist Beka Go- (voorzitter) en Anita Verheggen (secretaris). chiashvili, violist Anthony Garr, toetse- nist Cameron Grace en drummer Mete Erker & Jeroen van Vliet nemen live-album op Shareeq Tucker. Ook de Afghaanse Saxofonist Mete Erker en pianist Jeroen van Vliet nemen op 6 tablabespeler Salazar maakte deel uit december in het Beauforthuis (Austerlitz) een nieuw live-album van het gezelschap. Gehuld in een Re- op. Het album gaat ‘Pluis’ heten. Erker en Van Vliet delen in turn to Forever-shirt speelde Stanley 2019 dertig jaar het podium. Het begon allemaal in 1989 met Clarke ongeveer een uur. Hij bediende het Erker Kwartet. Sindsdien werkten ze samen in een zich in twee nummers van de elektrische verscheidenheid aan projecten. Ook speelden ze in al die jaren bas en voor de rest van de contrabas. veel als duo.

Jazz flits nummer 308 3 december 2018 3

Wanneer een blad een vrouw in elegante kledij toont en het JAZZ OP PAPIER zoveelste interview met haar publiceert, word ik argwanend: daar zit een goedgerichte publiciteitscampagne achter, waar het ZUZANA OVER DIANA blad maar al te graag aan tegemoetkomt. We hebben het over pianist-zangeres Diana Krall. Wat zijn haar echte kwaliteiten? Will Friedwald, dé autoriteit op het gebied van zang in de wereld van jazz en pop, vroeg het zich ook af. Uiteindelijk stelde hij zijn eerste reactie bij en ziet in haar een opmerkelijk talent dat alle aandacht waard is. Zover ben ik nog niet, want sinds ze zich, in navolging van haar voorbeeld Nat King Cole, laat begeleiden door rijk georkestreerde strijkensembles, komt de piano er nau- welijks meer aan te pas. Voor Zuzana Ben Lassoued, pianiste en musicologe, waren haar verrichtingen belangrijk genoeg om ze in een breder kader te zetten, al zal beider afkomst - Canadese met Slowaakse wortels - daar niet vreemd aan zijn geweest. Na passages over haar kinderjaren en opleiding wordt Diana's werk uiteengerafeld en vergeleken met andere pianisten en vocalisten (Teddy Wilson, McCoy Tyner, Kurt Elling, Andy Bey ...) en dat gaat heel ver: "In fact, there are two major differen- ces between Bill Evans and Diana Krall. First, in regards to syn- copation, Bill would tie a quarter note to the following eighth Zuzana Ben Lassoued- note and hold it under pedal in order to sustain the sound and Balazsházyová. naturally decrease the volume, while Diana would accent the Reception of Diana Krall, unique quarter note and add a staccato to it." jazz phenomenon (dissertatie). Ben Lassoued doet meer. Vanuit haar positie is het misschien Berlin : Peter Lang, 2018. verklaarbaar, maar ze haalt van alles uit de kast: "Onze percep- 189 pag. : ill., muz. tie van muziek beperkt zich vaak tot de politieke situatie van het ISBN 978-3-631-74575-5 pbk. moment" en: "Het is noodzakelijk muziek te analyseren vanuit Prijs 40 euro. een sociologisch perspectief." Daarnaast komen praktische zaken aan de orde als marketing, de houding van de arm en de pols, maar ook theoretische: de jazz als absolute muziek en de ontoereikendheid van een achteraffe notatie. Maar moet je daar dan oosterse muziek bij halen? Het is juist wat alle jazz kenmerkt. De promovenda maakt rare sprongen. Zij wijst op de prominen- te rol die sopraan- en tenorstemmen hadden in opera's, oratoria en musicals. Later, in de popscene, kwam de alt naar voren. En dan: in jazz werd die plaats ingenomen door altsaxofonisten! Over Monk: "Jazz pianists such as Thelonius [sic] Monk or Oscar Peterson are known for employing many notes through fast runs in faster tempos." Wel, Art Tatum even niet meegerekend, is er een groter contrast denkbaar? Even verder: "Monk focuses more on structure and Krall more on sound." Weleens gelet op Monk's clusters? Over de invloed van de culturele achtergrond: "The musical choices of Diana Krall, Nat King Cole and Frank Sinatra in Fly Me to the Moon clearly respond to their heritage: Diana Krall's Slo- vakian family tree bonded with emigration from Central Europe, Nat King Cole's African-American heritage tied to segregation and Sinatra's Sicilian roots fused to political involvement." Er komt zowaar ook een uitvoering ter sprake van ene Opa Piet (= Piet de Lange uit de Zaanstreek), bekend van een tv- productie in 2013. Met één citaat kan ik echter, verrassend genoeg, instemmen: "Daniel Matej [een van haar promotors, nog bij Louis Andriessen in de leer geweest] said that sometimes he wishes to stop the time on a certain chord of the Beethoven's Sonata for example and just extend and enjoy the sound of that chord rather than moving forward to the next note." Jan J. Mulder

Jazz flits nummer 308 3 december 2018 4

Bent u op zoek naar de recensie van een be- JAZZ OP DE PLAAT paalde cd? Klik hier: http://bit.ly/2eGAA92

REINIER BAAS/BEN VAN GELDER JAKOB BRO Smash Hits Bay Of Rainbows Basta ECM Records (http://jakobbro.com/web/ )

Bezetting: Bezetting: Reinier Baas (elektrische gitaar), Jakob Bro (gitaar), Ben van Gelder (altsax), Thomas Morgan (bas), Metropole Orkest o.l.v. Christian Elsässer. Joey Baron (drums).

Gitarist Reinier Baas en altsaxofonist Ben van Van de eerste seconden van ‘Bay Of Rainbows’ Gelder hebben veel zaken met elkaar gemeen. Zo word je al gelukkig. Wat een harmonie! Wat een behoren ze tot de jonge lichting Nederlandse jazz- subtiliteit en wat een elegantie! Het album bevat vernieuwers die herkenbare wortels in zowel de zes stukken van de Deense gitarist Jakob Bro en is Amerikaanse als in de Europese jazz hebben. Maar voor ECM-begrippen met 47 minuten nogal kort. beiden hebben vooral een orkestraal en explosief Het is live opgenomen in de Jazz Standard in New geluid gemeen, wat terugkomt in hun spel maar York voor een klein en enthousiast publiek. De ook vooral in hun composities. Dat orkestrale geluid opnamekwaliteit is niet zo sprankelend als zijn vo- komt uitstekend naar voren met misschien wel het rige cd ‘Streams’. De gitaar van Bro staat er prach- beste jazzorkest van Europa, het Metropole orkest. tig op, maar de drums zijn niet zo prominent. De cd ‘Smash Hits’ van Baas en Van Gelder met dat Waarschijnlijk komt dat ook door de soft-sticks van orkest bevat registraties van twee live-momenten, alleskunner Joey Baron. Bassist Thomas Morgan in het Westergastheater (Amsterdam) en op het heeft zich inmiddels royaal bewezen en is hier veel Transition Festival (Utrecht). meer dan een begeleider. In ‘2nd coming of Homunculus’, een compositie van Het is niet alleen rust en harmonie. In ‘Dug’ wordt Baas, valt drummer Martijn Vink op met energiek het spannend en zelfs beklemmend, met diverse en opzwepend drumwerk. ‘Do you know Ben van effecten op de gitaar en gehaaste bas en drums. Gelder?’ het visitekaartje van de altist, dat Reinier Bro zweeft er onafhankelijk boven en heeft blijk- Baas ooit voor hem componeerde, begint met een baar bijzondere, culminerende filmbeelden in ge- enorme explosie van het orkest, wat daarna hele- dachten. Daarmee bewijst Bro zijn grote veelzijdig- maal terugvalt om Van Gelder optimaal de ruimte heid. Helaas wordt de luisteraar door applaus uit de te geven om zijn harmonische kennis te laten ho- droom gehaald. Tot slot klinkt een variant op het ren. Het orkest komt daarna als een climax terug, eerste track (‘Mild’), maar dan elf minuten lang, weer opgezweept door meesterdrummer Martijn terwijl er hoe dan ook geen geldige reden is om Vink. Van Gelder pakt vervolgens helemaal uit in zo’n heerlijk stuk te beëindigen. een stuk van zijn eigen hand: ‘Guiding principle’. Peter J. Korten Hij neemt hier het orkest van explosie naar explosie mee. De plaat eindigt met het explosieve ‘Smooth jazz apocalypse’ van Baas en in een mooi arrange- ment van de uitstekende dirigent Christian Elsäs- ser. Terecht is bij de samenstelling van ‘Smash Hits’ gekozen voor eigen stukken van Van Gelder en

Baas. Die kenmerken zich door een groot en orkestraal geluid. Het Metropole Orkest is HET orkest dat juist dat geluid volledig tot zijn recht kan laten komen. Beluister hier het stuk ‘Mild’: Bart Hollebrandse https://bit.ly/2ArI1dV

Jazz flits nummer 308 3 december 2018 5

DIRIGO RATAPLAN DROOG5 Dirigo Rataplan II While Waiting Rataplan Records Records Relatives

Bezetting: Bezetting: Dave Ballou (trompet), Hans Rikken (sopraansax, basklarinet), Ellery Eskelin (tenorsax), Angelique Boel (cello en altsax), Stan Stolk (bas), Michael Formanek (bas), Devin Gray (drums). Luuk Kranenburg (drums, percussie), WillemJan Droog (piano, keyboards) .

Zes jaar geleden verscheen het debuutalbum Pianist WillemJan Droog is bekend als oprichter van ‘Dirigo Rataplan’ van drummer/componist Devin de Brits-Nederlandse pop-jazz band The Relatives, Gray uit Brooklyn. Die titel is nu ook de bandnaam maar deze cd is zijn debuut van zijn nieuwe meer geworden. En eindelijk is er een tweede album op jazz gerichte groep Droog5. ‘While Waiting’ is verschenen, dat simpelweg ‘Dirigo Rataplan II’ een afwisselende cd geworden met eigen composi- heet. Muzikaal zijn de bakens niet echt verzet, ties van de groep, voor het merendeel geschreven maar er zijn wel degelijk verschillen met de eerste- door Droog en Stolk. Die composities worden door ling. Gray schrijft nog steeds sublieme melodieën diverse muziekstromingen geïnspireerd en we ho- voor zijn blazers, tenorsaxofonist Ellery Eskelin en ren naast typische jazz en Europese muziek, bossa trompettist Dave Ballou. Maar de thema’s borrelen nova, tango, blues, Arabische en Afrikaanse invloe- nu op vanuit de improvisaties. En die zijn in handen den. Een sterk punt is de aanwezigheid van cello en van het tweetal, en de indrukwekkende bassist viool, die beide erg mooi kleuren met de sopraan- Michael Formanek van topkwaliteit. Met het strijk- sax van Rikken en aan de muziek een melancho- werk van die laatste en de melodieuze, kleurende lisch kamermuziekgevoel geven. De muziek is voor percussie van de leider, horen we vlechtwerkjes die een deel live opgenomen in de Rotterdamse Fenix veel verder gaan dan een blazers-met-ritmesectie- Music Factory, waar het publiek zo te horen adem- band. Incidenteel horen we nog wel eens wat Or- loos heeft genoten van deze verfrissende nieuwe nette Coleman-achtige brouwsels langskomen, groep van WillemJan Droog. zoals in ’What we learn form cities’, maar de mees- Tom Beetz te composities (alle van de hand van Gray) zijn eigenzinniger en niet echt herleidbaar tot andere modellen. In de uitvoering van het kwartet leveren ze rijke, originele muziek op, die live vast ook de moeite waard zal zijn. Op 6 december speelt de groep in HISK, in Gent.

Herman te Loo

Bekijk hier een filmpje over de groep: Concertaankondigingen vindt u op: https://youtu.be/lurDa0QXv0s https://www.facebook.com/Jazzflits

Jazz flits nummer 308 3 december 2018 6

EXODOS MILLENNIUM JAZZ ORCHESTRA Heuristics Octopus Leo Records ZenneZ Records

Bezetting: Bezetting: Guy Bettini (trompet, cornet, bugel), Joan Reinders (leiding), Sander Zweerink, Suzan Fabio Martini (altsax, klarinet, basklarinet), Veneman, Bas Konings, Herman Nijkamp en Florian Luca Sisera (bas), Sperzel (trompet), Gerlo Hesselink, Rob Sijben, Volker Gerry Hemingway (drums). Winck, Martin van der Horst en Coen Kaldeway (rieten, fluiten, Gregor Sperzel, Jochen Niehaves, Jan Peter van der Hoeve en Martin van den Berg (trombone), Dirk Balthaus (piano), Bart Tarenskeen (bas), Felix Schlarmann (drums).

Ze zullen in de Zwitserse jazz- en improscene wel In een grijs verleden ging menig ambitieus festival erg blij zijn dat slagwerker Gerry Hemingway in het gebukt onder de suite-ziekte. Wat was dat ook Alpenland is neergestreken. De nieuwste groep alweer? Een markant persoon werd tot componist waarbij de Amerikaan betrokken is, is het kwartet bestempeld en kreeg vervolgens een compositieop- Exodos. Met bassist Luca Sisera (bekend van zijn dracht. Hij of zij ging dan als een razende the- eigen groep Roofer) vormt hij een koningskoppel, maatjes bedenken en noemde het resultaat ‘suite’. dat garant staat voor een lenige swing, zoals we die Het waren lange avonden die duidelijk maakten dat ook van Hemingway’s beroemdste groep, componeren, arrangeren en functioneren in een BassDrumBone, kennen. Maar de heren schuwen ensemble veeleisende ambachten zijn. Hoe het óók ook een fraai staaltje strijkwerk (bassnaren en kan, laat Joan Reinders horen met zijn Millennium bekkens) niet. Met de twee vocale blazers van de Jazz Orchestra. Vanaf de eerste noten tot de laatste groep, trompettist Guy Bettini en altsaxofo- beweegt zijn suite ‘Octopus’ zich in één lange lijn. nist/klarinettist Fabio Martini gaan ze op dit de- Deze samenhang gaat gepaard met volop variatie. buutalbum, ‘Heuristics’, een aantal goede gesprek- Stan Kenton-geschetter, vet aangezette romantiek, ken aan. Bettini zet daarvoor zijn arsenaal dempers fluisterzacht gemijmer, vertrouwde bigbandswing, in, waardoor hij aan Herb Robertson doet denken. niet thuis te brengen samenklanken en ingetogen Martini heeft een heldere altsax-sound, met soms kamermuziek - het komt allemaal voorbij. Dit alles wat bluesy invalshoeken. Hoewel Exodos als groep wordt strak en loepzuiver uitgevoerd door de big- nog maar kort bestaat, zou je dat van de muziek op band, die ook nog eens perfect op de plaat is gezet deze cd niet zeggen. De volledige vrij geïmprovi- door technicus Chris Weeda. seerde muziek klinkt overdacht, gestructureerd en Het thema is dus: de octopus. Reinders begint met rijp. Naast de bovengenoemde swing en forward de ijle klanken van de evolutie, vervolgt met een motion horen we ook fraaie atmosferische klank- kloeke ode aan de hartslag - met een hoofdrol voor verkenningen waaruit zich nu en dan een melodie bassist Bart Tarenskeen - en een verklanking van losmaakt. Het zorgt voor een balans tussen ab- zijn motoriek, waaruit blijkt dat het wonderlijke dier stract expressionisme en lyriek. er een strakke vierkwartsmaat op nahoudt. Herman te Loo Het liefdesleven van de octopus is een wel zeer contrastrijk onderdeel geworden. Geen wonder, want die dieren ‘doen’ het alleen maar eventjes om zich voort te planten. Het vrouwtje sterft gewoon- lijk van uitputting na de zorg voor al die eitjes. Hoe eenzaam en triest dit alles is, pepert trombonist

Gregor Sperzel ons terdege in. Waarna de dood wordt verklankt door een bitter akkoord: een ma-

jeur-7 met een overmatige kwint. Brrr. Luister en Luister hier naar de openingstrack van de cd: huiver. https://youtu.be/tn89y1MUzd4 Jeroen de Valk

Jazz flits nummer 308 3 december 2018 7

NAKED DANCE! IVO PERELMAN/RUDI MAHALL Something Nearby Kindred Spirits Leo Records Leo Records

Bezetting: Bezetting: Davy Lazar (trompet), Ivo Perelman (tenorsax), Andrew Bishop (klarinet, basklarinet), Rudi Mahall (basklarinet). Stephen Rush (piano, Fender Rhodes, micromoog, trombone, euphonium), Tim Flood (bassynth), Jeremy Edwards (drums).

Oorspronkelijk was Naked Dance! een Brits trio, Duetten zijn we wel gewend van tenorsaxofonist bestaande uit toetsenman Stephen Rush (die ook Ivo Perelman. Zijn unieke samenwerking met pia- voor de composities tekent), klarinettist Andrew nist Matthew Shipp heb ik in deze kolommen re- Bishop en drummer Jeremy Edwards. Geen bassist, gelmatig besproken. Dit jaar heeft de Braziliaan alhoewel dat Rush door zijn vriendin en mentor Geri zich gestort op een project met duo’s met basklari- Allen was afgeraden, zo lezen we in de hoestekst. nettisten. En dan wel muzikanten die het weerbar- Voor dit album, ‘Something Nearby’, is hij toch stige instrument exclusief bespelen. Zijn idee was overstag gegaan, en horen we Tim Flood de bas dat dit andere inzichten (en dus muziek) zou ople- beroeren. Als tweede gast is trompettalent Davy veren dan een saxofonist die het ‘erbij’ doet. Een Lazar aan de groep toegevoegd. De ongewone tot- basklarinetspecialist kent zijn instrument immers in standkoming van het kwintet wordt weerspiegeld in alle hoeken en gaten. De eerste naam die hem te het repertoire van de groep, want dat is flink te- binnen schoot om uit te nodigen, was de Duitser gendraads en verwarrend. De stukken die we te- Rudi Mahall. En in juni 2018 ontmoetten de beide rugvinden onder de titel ‘Time cyle’ met een num- blazers elkaar voor het eerst in een studio in Brook- mer erachter, zijn interpretaties van een grafische lyn. Dat zou je niet zeggen, als je het resultaat op partituur van Rush. Je zou ze als een soort geleide deze dubbel-cd hoort. De titel, ‘Kindred Spirits’ improvisaties kunnen beschouwen, en de meeste (verwante geesten) is dan ook terecht gekozen. klinken abstract, open experimenteel. Maar met de Perelman en Mahall verkennen samen alle aspecten spacy, ouderwetse toetsenklanken van ‘Time cycle van het duetteren voor twee blazers: ritmische 2’ waait de wind van Sun Ra door de studio. Een patronen, wonderschone danwel schurende samen- andere held van Rush moet Raymond Scott zijn, klanken, spontane melodieën, om-en-om begelei- want ‘Ninth ward from the sun’ had best uit diens dingen. Vreemd genoeg zijn er weinig exploraties pen gevloeid kunnen zijn. Het is een geestig, sprin- door ‘extended techniques’, de klanken zijn behoor- gerig nummer, en aldus exemplarisch voor de hu- lijk puur. Omdat het een eerste (muzikale) ontmoe- mor die uit het hele album spreekt. Typisch Brits, in ting betreft, ben je als luisteraar getuige van het dat opzicht. verkenningsproces, bijna als een aflevering van Herman te Loo ‘First Dates’. Maar waar dat tv-programma soms uiterst ongemakkelijke momenten oplevert, is de muziek op ‘Kindred Spirits’ een feest van eensge- zindheid. Herman te Loo

Luister hier naar ‘Tim cycle 2’: Hier is de openingstrack van de eerste cd: https://youtu.be/Iv5F0NqGQaU https://youtu.be/pTD5WW6QZgo

Jazz flits nummer 308 3 december 2018 8

IVO PERELMAN/JASON STEIN BARRE PHILLIPS Spiritual Prayers End To End Leo Records ECM Records

Bezetting: Bezetting: Ivo Perelman (tenorsax), Barre Phillips (bas). Jason Stein (basklarinet).

Voor het tweede album in zijn serie met basklari- ‘End To End’ is een bassoloalbum. Voor puristen. nettisten (zie op de vorige pagina de bespreking Om precies te zijn: baspuristen. Het is een kunst- van ‘Kindred Spirits’ met Rudi Mahall) dook tenor- project dat niet in grote aantallen over de toonbank saxofonist Ivo Perelman de studio in met Jason zal gaan. Wie tijdens een concert moeite heeft met Stein. Net als de eerdere ontmoeting met de Duit- een bassolo, moet deze cd aan zich voorbij laten ser was de muzikale confrontatie met de groot- gaan. Maar wie kan genieten van de diepe rijkdom meester uit Chicago ook een eerste kennismaking. van een zware bas, zal dit waarderen. En ook hier was er een enorme klik, gezien het Barre Phillips (1934) is geboren in Californië maar resultaat dat er nu ligt onder de titel ‘Spiritual woont al sinds de jaren zeventig in het Zuid-Franse Prayers’. Er zijn veel overeenkomsten met het al- Puget-Ville. Op een paar uur rijden van zijn huis ligt bum met Mahall, maar toch slaat de balans hier de studio waar ‘End To End’ is opgenomen, La Buis- eerder door in de contemplatieve richting. Er zijn sonne. Phillips heeft al een stapeltje soloalbums op hier meer langzame, overdachte melodieën. Het zijn naam staan en hij maakte ook het eerste bas- was een spirituele ervaring voor het tweetal, en de soloalbum ooit. In 1971 maakte hij het allereerste titel is dan ook niet voor niets gekozen. ,,Het leek album met twéé bassisten. Dat was met Dave Hol- wel of we als twee rabbi’s aan het bidden waren”, land. zegt Perelman, die net als Stein een niet-gelovige Labeleigenaar Manfred Eicher groepeerde de stuk- jood is. Overigens is ‘Spiritual Prayer’ bepaald niet ken van de cd in drie delen: ‘Quest’, ‘Inner door’ en geschikt voor new age-gezweef of mindfulness- ‘Outer window’. De afzonderlijke delen zijn óf ge- oefeningen. De muziek blijft enerverend genoeg, en streken óf sterk repeterend. Beheerst en ruimtelijk kent zelfs grappige momenten, zoals het cartoon- óf hypnotiserend. En dat alles in schijnbaar wille- achtige mondstukken-duet in ‘part 4’. Hoeveel pla- keurige volgorde. De opbouw laat toe dat je de cd ten met basklarinettisten er nog gaan volgen, is herhalend kan laten afspelen en dan toch niet weet niet bekend. Intussen heeft Perelman alweer een waar je bent. Als in een doolhof: je weet niet waar nieuw project bedacht: met strijkers. Wordt ver- je bent, maar met Barre Phillips heb je ook geen volgd, zeggen we dus maar. behoefte meer aan een uitgang. Daarbij hoor je bij Herman te Loo wijze van spreken de loshangende haren van zijn strijkstok. Peter J. Korten

Luister hier naar het stuk ‘Pt. 1’: Bekijk hier een video over de cd: https://www.youtube.com/watch?v=SjJ1F7AKTHI https://www.youtube.com/watch?v=yaoFPIQ5870

Jazz flits nummer 308 3 december 2018 9

FESTIVAL ROCKIT, JAZZ OP DE PLANKEN A JOURNEY INTO JAZZ & BEYOND Datum en plaats: 10 november 2018, De Oosterpoort, Groningen.

De Britse basgeweldenaar Dave Hol- land tilde het festival Rockit van de grond. Hij deed dat met gecontroleerd geweld. Van een routiné als Holland verwacht je natuurlijk veel. En dat maakte hij met de superformatie Aziza ook helemaal waar. Hij zette een geweldig concert neer, waarbij hij geholpen werd door een stellair-bezetting, bestaande uit de doorgewinterde saxofonist Chris Potter, de onnavolgbare gitarist Lionel Loueke en het inmiddels volwas- sen geworden drumtalent Eric Harland. Met name Lionel Loueke vervulde een bijzondere rol. Zijn geluid was eerder dichter bij een piano, dan bij een gitaar. “Het lijkt wel Joe Zawinul”, merkte een bezoeker naast me op. Maar uiteindelijk was het toch Holland zelf, die ogen- schijnlijk zonder enige moeite een van de mooiste concert van het festival neer- zette. Eenmaal ‘in orbit’ verwacht je de rust van het heelal. Maar niets was minder waar! Het uiterlijk van Dr. Martin Luther King, de frasering van een latere John Coltrane en de energie van The Ramones, tenorist James Brandon Lewis bracht het publiek in ‘outer-outer space’. In een ‘roller coaster ride’ van zwart gat naar zwart gat, werd iedereen Zara McFarlane. (Foto: Willem Schwertmann) opgedreven naar een hoger niveau. Le- wis bracht voor Rockit niet zijn gebruike- lijke trio mee, maar koos voor de Neder- landers Jasper Stadhouders en Onno Govaert. Stadhouders en Govaert hiel- den het moordend tempo van de New Yorker uitstekend bij en ontpopten zich tot de beste ritmesectie van het festival. Om dat aan te kunnen, werkte Stadhou- ders overigens gedurende het concert verschillende repen chocola naar binnen. Aan het einde probeerde Lewis iedereen terug te krijgen naar ‘Mother Earth’ met het van hem bekende nummer ‘Bitter- sweet’. Nog trillend van alle emotie op het toilet na afloop, stond de ‘master’ er ook, met een blik van ‘ook ik moet weleens naar de wc’.

Reinout Douma’s Noordpool Orkest Nubya Garcia. (Foto: Willem Schwertmann) wijdde zich aan het werk van Joni Mit- chell. Solisten daarbij waren zangeres Rijzende ster Hiske Oosterwijk bracht een schitterende uitvoe- Zara McFarlane, saxofonist Benjamin ring van ‘Big yellow taxi’. Herman, gitarist Jorrit Westerhof en Pianist Aaron Parks and Little Big zocht het in hogere sferen. zangeres Hiske Oosterwijk. De muziek was mooi, maar had tegelijkertijd ook een ...vervolg in de rechterkolom ...vervolg op de volgende pagina

Jazz flits nummer 308 3 december 2018 10

fragiele zweverigheid. Steve Coleman werd aangekondigd als een van de verrassingen van de be- roemde Groningse voorloper van Rockit. Op de Jazzmarathon in 1995 was de altist de grote sensatie. Die sensatie was er na al die jaren niet helemaal meer. Al leverde Coleman een goed concert af, progressie zat er niet echt in. Dat gold in zekere zin ook voor de top- act van het festival, Pharaoh Sanders . Van de energieke buitenaardse tenorist die ooit Coltrane bijstond, is niet heel veel meer over. Met beide benen solide op de grond bracht hij een mooi, maar weinig verrassend concert, waarbij hij leunde op een status van weleer, maar de muziek van die tijd vergeten leek te zijn. Terence Blanchard ’s Electric Band klonk mooi, maar had iets eentonigs. De band leek al gelijk in het eerste nummer naar de ultieme explosie van geluid te zoeken. De trompettist zelf kampte met een geluidsprobleem, maar misschien ook nog wel met wat meer dan dat.

Heel anders was het bij altsaxofonist Benjamin Herman , die weer eens een andere succesvolle weg inslaat. Zijn Bughouse overspoelde het publiek met een gezonde mengeling van jazz en punk. Reinier Baas schitterde op gitaar. De nieuwe Britse sensaties waren op het festival vertegenwoordigd door Go Go Penguin en Nubya Garcia. Go Go Pen- guin heeft inmiddels al een aardige naam opgebouwd en het concert stond als een huis. Eigenlijk is Go Go Penguin een pianotrio, maar dan eentje waar de Chris Potter was in Groningen aanwezig als lid van Aziza. pianist het duidelijk niet de hele tijd voor (Foto: Willem Schwertmann) het zeggen heeft. Bij de boys van Man- chester is er vooral duidelijk ruimte voor Rockit is een mooi en vooral overzichtelijk festival bassist Nick Black, die daar in Groningen met een uitstekende coherente programmering. gretig gebruik van maakte. Tot slot speelde de tenorsaxofoniste Nubya Garcia in de foyer de sterren van de hemel. Pianist Joe Armon-Jones en drummer Femi Koleoso zetten een excellente groovy loungy jazz neer. Die groove gebruikte Garcia weer om duidelijk te laten zien dat de nieuwe Londense scene wel degelijk zijn roots onder meer vindt in Herbie Hancock’s Head Hunters- dagen, aangevuld met Chick Corea’s Return to Forever. Een meer dan waar- dige afsluiting van een geweldig festival. Rockit, a journey into Jazz and beyond is een mooi en vooral overzichtelijk festival. Het heeft een uitstekende coherente programmering. We zijn nu al nieuwsgie- rig wat er volgend jaar op het programma staat.

Bart Hollebrandse Steve Coleman (links). (Foto: Willem Schwertmann)

Jazz flits nummer 308 3 december 2018 11

Tutu Puoane. (Foto: Jean Schoubs)

BILZEN JAZZ NIGHT Tutu Puoane Quartet Jef Neve Spirit Control Datum en plaats:

16 november 2018, CC De Kimpel, Bilzen Ewout Pierreux begeleidde Tutu Puoane. (Foto: Jean Schoubs)

De spits van de jaarlijkse Bilzen Jazz Night werd afgebeten door zangeres Tutu Puoane en haar kwartet. Na de pauze kwam het project Spirit Control van componist, arrangeur en pianist Jef Neve op het toneel. Neve liet zich begeleiden door onder meer twee violen, een altviool en een cello.

Bassist Jef Manderveld uit de groep van Tutu Puoane. (Foto: Jean Schoubs)

Pieter Jansen speelde bij Spirit Control. (Foto: Jean Schoubs)

Tutu Puoane Quartet Tutu Puoane – zang Ewout Pierreux – piano Jef Manderveld – contrabas Jesse Dockx – drums Jef Neve Spirit Control Jef Neve – piano Pieter Jansen – viool Pauline Koning – viool Steven De Roeck – altviool Marlon Dek – cello Lennart Heyndels – contrabas

Jens Bouttery – drums Jef Neve. (Foto: Jean Schoubs)

Jazz flits nummer 308 3 december 2018 12

OMER AVITAL QANTAR Bezetting: Asaf Yuria (sopraansax, tenorsax), Alexander Levin (tenorsax), Omer Avital (contrabas), Eden Ladin (piano). Datum en plaats: 16 november 2018, LantarenVenster, Rotterdam.

In november deed het kwintet van con- trabassist Omer Avital een korte Europe- se tour die langs Rotterdam voerde. Jammer dat de zaal slechts matig was gevuld bij een optreden van deze klasse. Dat weerhield Avital er niet van om een indrukwekkende presentatie te geven van zijn nieuwste project Qantar. In Tel Aviv groeide Avital op in een Ma- rokkaans-Yemenitische familie, waar hij in aanraking komt met een gemêleerd cultureel klimaat. Tijdens een intensieve training in Israël, werd hij geschoold op de klassieke gitaar en deed hij kennis op van Joodse, Arabische en Spaanse mu- ziekculturen. Al met al een rijke voe- dingsbodem van speltechnieken, stijlen en niet in de laatste plaats de blues. Als Avital zich in 1992 vestigt in New York, is hij daar een van de opvallendste muzikanten uit Israël. Hij verrijkt de vermaarde jazzscene met een interessant cultureel palet. De aanpak van Avital levert een symbiose op van grooves uit het Midden-Oosten, jazzmelodieën en orkestrale arrangementen met een Sefardische signatuur. Critici prijzen hem de hemel in en hij wordt vergeleken met Charles Mingus. In een gedreven en spiritueel concert stuwde Avital zijn kwintet naar de reik- wijdte van een breed jazzensemble. Zijn jonge bandleden beheersen de routines die zijn muziek vereist en volgen zijn tomeloze speelplezier. De smaakvolle melange van jazz, traditionele genres uit het Midden-Oosten en intuïtieve arrangementen, uit zich in talloze kleuren en ritmes. De combinatie van twee saxofonisten werkt goed in dit ensemble. Traditionele

Oosterse melodieën worden unisono Omer Avital op het podium en in de kleedkamer van Lantaren- gespeeld, wat een authentiek geluid Venster met zijn kwintet: (Foto: Joke Schot) oplevert. In de lange solo’s klinken twee totaal verschillende persoonlijkheden. De muziek weerspiegelt een mooie balans tussen ingetogen Avital stelt zich dienstbaar op en schit- poëzie, reflectie en meditatie en anderzijds tussen opzwepende tert in onnavolgbare solo’s. blues, swing en funk. Een welgemeende staande ovatie volgde. ...vervolg in de rechterkolom Roland Huguenin

Jazz flits nummer 308 3 december 2018 13

JAZZMEIA HORN Bezetting: Jazzmeia Horn (zang), Victor Gould (piano), Barry Stephenson (bas), Henry Conerway III (drums). Datum en plaats: 15 november 2018, LantarenVenster, Rotterdam.

De jazzwereld wordt de laatste jaren overspoeld met grote vocale talenten. Het zijn vooral zangeressen die laten zien dat jazz leeft en werkelijk tijdloos blijft als je de juiste balans vindt tussen traditie, eigen ideeën en expressie. Cécile McLorin Salvant wordt bejubeld en Kandace Springs wordt geprezen. Jazzmeia Horn is gezegend met een

uniek talent, dat we slechts in verwonde- Jazzmeia Horn. (Foto: Joke Schot) ring mogen aanvaarden. Ze staat midden in de traditie van de jazz en is een exposeert. Ze zingt met een betoverende souplesse en beweegt grote stimulans voor de jonge generatie zich afwisselend gracieus en vrij over het podium. Met speels jazzliefhebbers. Haar muzikaliteit lijkt gemak is ze vooral heel erg zichzelf en geniet ze intens van haar een missie. Horn heeft er dan ook hard muziek. voor gewerkt om haar talent optimaal te Horn zingt vol overgave en doet vocaal gezien groots werk. kunnen benutten. Ze won twee keer de Samengevat komt dat neer op krachtig en beheerst zingen met Sarah Vaughan International Jazz Com- een goed benut rijk timbre, vlijmscherpe timing, elastische/on- petition en in 2015 won ze de Thelonious deugende frasering en vloeiend schakelen tussen registers. Haar Monk Institute Jazz Vocals Competition. scats zijn weelderige coupletten. Zo mogelijk worden haar kwaliteiten ‘What’s going on’ van Marvin Gay zingt ze prachtig ingetogen. In overklast door haar open en spontane een mooie beweging past ze swing toe zonder de soulvolle zang karakter. Ze beweegt zich met grote te verlaten. Sociale bewogenheid is een groot thema in haar vanzelfsprekendheid en is een uitgespro- repertoirekeuze. ken podiumdier. Jazzmeia Horn is een In ‘September in the rain’ grijpt het begeleidingstrio subtiel in persoonlijkheid die vertedert, fascineert elkaar met delicaat spel. De trioleden krijgen veel ruimte om te en diep respect afdwingt. schitteren in goed uitgewerkte solo’s. Een hoogtepunt in het Haar fraaie Afrikaanse jurken zijn haar concert is een sing along. In ‘East of the Sun, West of the Moon’ handelsmerk. In LantarenVenster van Brooks Bowman geeft het publiek acte de présence. schreed ze bescheiden naar de micro- Jazzmeia groeit in de set en brengt een groot saluut aan de foon. Uitbundig zingt ze haar openings- vocale jazz. Minpuntjes? Ik moet even bijkomen, zei iemand na song, waarin ze haar talenten weelderig afloop van het concert. ...vervolg in de rechterkolom Roland Huguenin

Jazz flits nummer 308 3 december 2018 14

NEW YORK CALLING

DIMITRIOS

De kelder van een groot gebouwencomplex in Astoria is inge- deeld in kleine kamertjes met gipsplaten muren en afgebladder- de plafonds. De kamertjes worden aan muzikanten verhuurd om te repeteren, op te nemen, muziek te studeren of om gewoon even je appartementje te ontvluchten. Het is een doolhof van gangen met overal deuren waarachter het ’s ochtends stil is maar waar ’s avonds luide bassen en scheurende gitaren klinken. De muren zijn dun, dus als je aan het begin van de gang

Roos Plaatsman (artiestennaam Rose staat hoor je een mix van heavy-metal, singer-songwriters en Ellis) is zangeres en woont in New York. repeterende feestbands. In de avond is het er luid en lopen er In Jazzflits doet ze verslag van haar muzi- ruige mannen en hipsters door de gangen met versterkers en kantenbestaan. Eind 2016 verscheen haar drumkits te sjouwen. Overdag is het er een stuk stiller, iemand cd ‘Like Songs Like Moons’. Deze is ver- doet zangoefeningen, ergens achterin speelt een saxofonist krijgbaar via Itunes, Amazon, CD Baby en ook http://www.roseellismusic.com . toonladders, er loopt een klusjesman rond die een van de ka- mers aan het opknappen is. En dan is er het kamertje van Dimi- trios, hij is er altijd en zijn deur staat altijd open. Als je er langs loopt ruik je een walm van sigaretten, hout en lijm. Dimitrios bouwt klassieke gitaren, Griekse bouzouki’s en andere snaarin- strumenten. Af en toe komt er een klant of vriend langs en dan roken ze samen en spelen ze Griekse volksliedjes op de bouzouki. Al vier jaar kom ik vrijwel elke dag naar de studio om te studeren. Ik huur de kamer voor drie uur per dag van een drummer die er alleen ’s avonds is. Er staat een valse piano, een drum- stel, een geluidsinstallatie en vroeger stond er een contrabas, maar die is verdwenen en niemand weet waar hij is. In de vroe- ge ochtend voordat ik kom, studeert er een Japanse alt-saxofonist. Hij klinkt als een bij die zonder ophouden zijn weg naar buiten probeert te vinden door een gesloten raam. Ik ben er om twaalf uur en meestal zijn alleen Dimitrios en ik in de kelder. Dat begon ons op een gegeven moment op te vallen en dus groeten we elkaar sinds een jaar vriendelijk. Vandaag stond hij bij de achteruitgang vlak bij mijn kamer te roken. Ons eerste gesprek opende ik met de vraag of het daar bij de deur niet koud was (het is nu echt winter in New York). Hij vertelde dat hij even pauzeerde want hij had net een klassieke gitaar afgebouwd. Ik zei dat het me erg leuk werk lijkt, gitaren bou- wen. Hij antwoordde dat het het mooiste vak op aarde is en dat hij dit al veertig jaar met veel plezier doet. Dimitrios komt uit Griekenland en woonde lange tijd in Florida waar hij zijn eigen muziekwinkel had. De grootste fout van zijn leven is dat hij daar weg is gegaan omdat zijn vrouw dat wilde. Zijn vrouw klinkt nogal wispelturig, ze zijn drie keer terug verhuisd naar Grieken- land maar uiteindelijk wilde ze naar New York. Hij had haar nooit moeten volgen, zegt hij, maar nu hij kinderen heeft kan hij hier niet meer weg. Sinds hij met pensioen is heeft hij deze kamer in de kelder maar hij droomt nog elke dag van zijn muziekwinkel in Florida… Ik moet ons gesprek afkappen want ik ben op weg naar een leerling. Leuk om even te praten, zegt hij als ik wegloop. Ik zwaai en roep: tot morgen!

Beluister Roos Plaatsman/Rose Ellis hier: https://www.youtube.com/watch?v=duKba6sd1G0

Jazz flits nummer 308 3 december 2018 15

Voor de DISCOGRAFISCHE liefhebbers MARLOWE MORRIS - PLAY THE THING!!! hier wat (onvolledige) info over platen (16 mei 1915, Bronx – 28 mei 1978, Brooklyn) waarop Marlowe Morris meespeelt:

21 aug 1940 , Lionel Hampton and his Orchestra, met Teddy Bunn, Kaiser Mar- shall, ... 18 mrt 1944 , Big Sid Catlett, featuring Ben Webster, met John Simmons, ... 25 mrt 1944 , Ben Webster Quartet, Marlo, John Simmons, Sid Catlett, een track zonder Webster 16 mei 1944 , Sonny Greer and his Rex- tet, met Rex Stewart, Lawrence Brown, Harry Carney, ... September 1944 , ‘Jammin' The Blues’ met Lester Young, Illinois Jacquet, Het is boeiend om een vergeten jazzman van onder het stof te Barney Kessel, ... halen. Zoek de Amerikaanse korte film ‘Jammin' the Blues’. Hij 14 aug 1946 , Tiny Grimes Swingtet fea- is te vinden op You Tube: https://bit.ly/2BxpYVv . Gedurende turing Trummy Young & John Hardee, ... vier dagen in september 1944 werd een groep zwarte All Stars- Jan 1953 , Paul Quinichette and his Or- muzikanten verzameld in de Warner Bros-studio’s, samen met chestra, Jerome Darr, Gene Ramey, Les één blanke: Barney Kessel op elektrische gitaar, handen zwart Erskine, ... gemaakt, gefilmd in de schaduw. Tijdens een jamsessie van tien 18 feb1953 , Buck Clayton and the Mar- minuten komen aan bod: saxofonist Lester Young, bassist Red lowe Morris Trio, ‘Jammin' With Buck’, Callender, trompettist Harry Edison, pianist Marlowe Morris, ook met Jerome Darr drummer Sid Catlett, Barney Kessel, drummer Jo Jones, bassist 25 sep 1953 , Paul Quinichette Quartet, John Simmons, saxofonist Illinois Jacquet, zangeres Marie Bry- met Jerome Darr, Jo Jones, ... ant en een koppel dansers. Je hoort ‘Midnight symphony’, ‘On 6 mei 1954 , Bertice Reading acc. Leroy the Sunny side of the street’ met de schitterende Marie Bryant, Kirkland Orchestra, Sam Taylor, Panama en ‘Jammin' the blues’. Jazz wordt hier als kunst gefilmd. Francis (is dezelfde Bertice Reading die De vergeten jazzman in het genoemde gezelschap is Marlowe in Nederland in feb. 1974 met Ted Eas- Morris, eerst pianist, later vooral orgelist. Marlowe is voldoende ton een Riff-plaat opnam, Bertice in duidelijk te zien en te horen in de geciteerde korte film. In zijn België met Bobby Setter ‘Live at the jeugd leerde Marlowe drums, harmonica, ukelele. Van 1935 tot Salons The Lord’ (Schepdaal), Arcade 1936 speelt hij bij trompettist June Clark (Clark, later rechter- 215, 1976 ? hand van bokslegende Sugar Ray Robinson). In 1939 is Marlowe 4 aug 1954 , Sister Rosetta Tharpe with bij de Spirits of Rhythm, featuring Teddy Bunn, in de Flamingo the Sy Oliver Singers, met Sammy Price, Club in Boston, ook in de Herock Club in New York. In 1940 bij ... Eric Henry's Band. Dan bij Coleman Hawkins. In februari 1941 22 okt 1956 , ‘A Night At Count Basie's’ ontsnapt hij niet aan zijn legerdienst. In 1942 vindt hij werk bij feat. Joe Williams, met Emmett Berry, klarinettist Scoville 'Toby' Browne, dan met tenorist Al Sears in Vic Dickenson, ... de New Yorkse Renaissance Ballroom. Zomer 1943 is hij op 5 mrt 1957 , Jimmy Rushing, ‘If This Ain't U.S.O.-tournee voor de Amerikaanse soldaten. Tot oktober 1944 The Blues’, Buddy Tate, Vic Dickenson, speelt hij met Big Sid Catlett, zomer 1945 met 'Doc' Moran Clarence Johnson, .. Wheeler, dan met Eddie South. Begin 1946 bij Tiny Grimes. 18 jun 1959 , Big Joe Turner, met King Marlowe werkt dan twee jaar bij de Post, de Amerikaanse poste- Curtis, Leon Cohen, Bill Suyker, Sticks rijen. In 1949 wordt hij opnieuw voltijds muzikant, nu meer op Evans, ... Hammond-orgel. In de jaren veertig, vijftig en zestig resideert 29 jun 1961 , Marlowe Morris, ‘Play hij in Harlem-clubs: Minton's, Basie's, Small's, Shalimar. Dan in The Thing’ , met Buddy Tate, Jo Jones, een trio met als frontman tenorsax Julian Dash (Dash, met met vocals van John 'Mr.Soul' McArthur Erskine Hawkins co-componist van 'Tuxedo junction', populair op 'Bad Business Baby', een favoriet gespeeld door Glenn Miller). In 1971 is Marlowe opnieuw bij de voor bluesfans New York Post Office te vinden.

31 jan 1962 , Marlowe Morris Quintet, Hoewel Marlowe in de luwte musiceerde, kreeg hij toch erken- met Buddy Tate, Gus Johnson, Ray Bar- ning door zijn plaat ‘Play The Thing’, waarmee hij in 1962 de retto, ... Prix du Disque de Jazz du Hot Club de France won. Binnenkort 8 feb 1962 , Marlowe Morris Sextet, met zijn er weer de kerstcompilaties, waarop je ongetwijfeld ‘Rockin' Buck Clayton, Edmond Hall, Buddy Tate, around the Christmas Tree' van Marlowe Morris en zijn jazz- ... friends kan vinden ( https://bit.ly/2TN2V0i )! Erik Marcel Frans 13 aug 1963 , Marlowe Morris, producer Bobby Gregg, drummer op Dylan's 'Like Luister hier naar het nummer ‘Play the thing’: a rolling stone', .. https://www.youtube.com/watch?v=b6JWxp34rf8

Jazz flits nummer 308 3 december 2018 16

VARIA JAZZ IN BEELD

Inschrijving Leiden Jazz Award 2019 Tot 14 december staat de inschrijving voor de Leiden Jazz Award 2019 open. Studenten jazz van de Nederlandse conservatoria kunnen zich aanmelden voor acht plekken. Op 20 februari en 6 maart zijn de voorrondes en op 17 maart is de finale. Vorig jaar won pianist Humberto Rios de Award. De winnaar krijgt 1.000 euro. Info: www.leidenjazzaward.nl .

Opmerkelijk, Itamar Borochov bespeelde 24 november in C- mine een trompet met vier ventielen. De muziek van de tegen- woordig in Brooklyn wonende Israëliet is doordrenkt van Arabi- sche en pan-Afrikaanse invloeden. Borochov bracht recentelijk zijn album ‘Blue Nights’ uit en kwam dat in Genk onder de aandacht brengen. Dat deed hij samen met Rob Clearfield (piano), Nic Thys (bas) en Jay Sawyer (drums). (Foto’s: Jean Schoubs)

Eva Klesse tijdens Belgrado Jazz 2018. (Foto: Joke Schot)

Drumster Eva Klesse eerste Duitse jazz-Professerin Drummer Eva Klesse (32) is de eerste Professerin in het Duitse hoger muziekonderwijs. Sinds mei geeft ze drumles op de Hochschule für Musik, Theater und Medien in Hannover. Weliswaar zijn er al vrouwelijke zangeressen die jazz doce- ren, maar Klesse is de eerste vrouw die een instrument doceert. De eerste in 56 jaar, want begin jaren zestig was het in Dresden voor het eerst mogelijk om in Duitsland jazz te gaan studeren. “Man sollte denken, dass die Jazz-Szene mit ihrer Offenheit eigentlich zugänglicher für Frauen ware”, vindt Klesse. Ze geeft twee dagen per week drumles, aan louter mannelijke studenten. De rest van de tijd is ze onderweg met haar eigen band. Een vaste aanstelling als docent heeft Klesse nog niet. Haar benoeming loopt tot het najaar van 2019.

Jazz flits nummer 308 3 december 2018 17

NIEUWS (vervolg) EEN EERBETOON AAN GERARD AMMERLAAN

NPO schrapt noodgedwongen De compositie ‘Common senses’ van Gerard Ammerlaan (1953- jazzprogramma Edwin Rutten 2011) ging twintig jaar geleden in première in de kleine zaal van In het kader van de bezuinigingen van de publieke omroep NPO moet Edwin het Concertgebouw in Amsterdam. Regisseur Frits Boersma Rutten per 1 januari 2019 een punt zet- heeft dit feit aangegrepen om over de bassist, componist ten achter zijn radioprogramma ‘Jazz in Ammerlaan een documentaire te maken. the Evening’. Dat programma van om- Deze film beleefde op 8 november 2018 zijn première tijdens roep MAX begon tien jaar geleden als het Noordelijk Filmfestival in Leeuwarden en kreeg daar een ‘Jazz op 6’ (op het NPO-kanaal Radio 6) publiekswaardering van 8,1. Op zaterdag 10 november volgde en werd vijf dagen per week uitgezon- een vertoning in een uitverkochte Remonstrantse kerk in Gro- den. ‘Jazz op 6’ werd opgevolgd door ningen waarbij het Haydn Jeugd Strijkorkest na afloop van de ‘Jazz in the Morning’ op zondagochtend film een gedeelte van de compositie ‘Common senses’ live ver- van 07.00 tot 10.00 uur. Eens in de tolkte. Deze compositie geeft goed de muzikale visie weer van zoveel tijd voegden luisteraars zich om Gerard Ammerlaan: het samengaan van een modern-klassieke 07.00 uur in de studio, om met de pre- compositie met improvisatiemuziek. sentator een Jazz in the Morning-cham- In de 55 minuten durende documentaire zien we beelden van pagne-ontbijt te nuttigen. Ook ‘Jazz in het Haydn Jeugd Strijkorkest uit Groningen, die Ammerlaans the Morning’ moest wijken en werd begin compositie instuderen en uitvoeren. De repetitiebeelden worden 2016 ‘Jazz in the Evening’, van 21.00 tot afgewisseld met interviews, beelden en fragmenten uit en over 23.00 uur op het themakanaal NPO Ra- de muzikale carrière van Gerard Ammerlaan. dio 2 Soul en Jazz. Edwin Rutten: “Elke mailer kreeg van mij tien jaar lang de Bassist-componist Gerard Ammerlaan waardig KONDE. Bij deze ook aan jullie!” (waar- herdacht in filmdocumentaire ‘Common Senses’ voor uiteraard onze hartelijk dank; red.)

Ammerlaan startte zijn carrière in de jaren zestig en zeventig als basgitarist in verschillende experimentele popgroepen. In de jaren tachtig schakelde hij over op de contrabas om geïmprovi- seerde muziek te gaan maken. Hij leidde vanaf 1983 zijn eigen ensembles: kwartet, septet en octet, waarmee hij belangrijke albums opnam, waaronder ‘Time Spenders’, ‘Noorderzon’ en ‘Third Stream, First Love’. In de jaren negentig trad hij steeds vaker naar buiten als componist. Hij ontving opdrachten voor uiteenlopende ensembles en werd veelvuldig gevraagd muziek te schrijven voor speciale projecten. Samen met librettist Jo Willems ontving hij in 1995 de Wessel Gansfortprijs voor de muziek voor de opera ‘Ontstaan in grote nood’ over de Groningse kunstenaar Hendrik Werkman In zijn zoektocht naar nieuwe uitdrukkingsmogelijkheden scho-

ven compositie en improvisatie steeds dichter naar elkaar toe.

Kristina Fuchs. (Persfoto) Ammerlaan verwerkte pop, klassieke muziek, westerse en niet- westerse tradities in zijn werk. Zijn vrijzinnige aanpak resulteer- Twintig jaar Trytone de in een unieke, eclectische, muzikale mix, die moeilijk onder gevierd met jubileumfestival één noemer te vatten is. Zijn uitgangspunt: “In de muziek is Trytone, het samenwerkingsverband van iedereen gelijk, hebben mensen een gemeenschappelijk gevoel een groep muzikanten uit Amsterdam e.o., viert van 18 tot en met 20 januari dat de hokjesgeest overstijgt.” 2019 het twintigjarig bestaan met een Gerard Ammerlaan heeft bijna veertig jaar muziek gemaakt. Dit driedaags festival in het Bimhuis, Splen- heeft een schat aan materiaal opgeleverd: jazz en improvisatie- dor en De Ruimte. Aan dat festival in muziek, opera’s, orkestwerken, strijkkwartetten, filmmuziek, Amsterdam doen meer dan twintig musi- experimentele pop enz. ci mee, onder wie saxofonist Tobias Zijn werk neemt een bijzondere positie in binnen de Nederland- Klein, drummer Marcos Baggiani, voca- se muziekwereld. liste Kristina Fuchs , bassist Esat Jack Rothuizen

Ekincioğlu en gitarist Niels Brouwer. De Meer info: www.hetfilmverhaal.nl , www.stichtingbeeldlijn.nl of musici van Trytone willen avontuurlijke bekijk een teaser: www.youtube.com/watch?v=9eK8uBol5AE muziek toegankelijk maken door middel van cd-releases, concerten, multimedia CITAAT performances, tournees en festivals in "I can't imagine another profession. When I look back I was a Nederland en daarbuiten. Sinds 1999 musician all my life. It was in my blood." bracht Trytone ruim 75 cd’s uit op het Drummer Gene Jackson, gelijknamige platenlabel. docent aan het Prins Claus Conservatorium Groningen.

Jazz flits nummer 308 3 december 2018 18

JAZZFLITS OP REIS Joke Schot en Roland Huguenin, Pancevo

21. PANČEVAČKI JAZZ FESTIVAL Datum en plaats: 1-4 november 2018, Kulturni Centar Pančeva.

Op een half uur rijden van Belgrado ligt de kleine provinciestad Pancevo. De steden werken al vele jaren samen bij de programmering van hun internationale jazzfestivals. De overgang is groot, voor wie al een week heeft doorgebracht in de bruisende Servische hoofdstad en daar het jazzfestival bezocht. De mondaine metropool met kleurrijke boulevards maakt plaats voor landelijkheid en stoffi- ge wegen. Het in de historische binnen- stad gevestigde theater beschikt over een sfeervolle zaal waar het goed toeven is. Het programma van dit kleinschalige jazzfestival omvatte acht concerten. Daarnaast waren er interviews, work- shops en een foto-expositie van de Brit- se jazzfotograaf John Watson. Café Drechsler gaf het eerste concert. Het trio van saxofonist Ulrich Drechsler vervaardigt compromisloze muziek die gelijktijdig verfrissend en groovy uit- werkt. Hun eigenzinnige funky ‘dansmu- Kristóf Bacsó Triad en Rudresh Mahanthappa (rechts). ziek’ staat bol van knotsgekke humor en (Foto: Roland Huguenin) extatische zelfrelativering. De groteske sound van Café Drechsler suggereert veel meer dan wat binnen de kaders van een akoestisch trio past. Anderzijds klinkt de muziek bedrieglijk eenvoudig. Bijna minimalistisch gevormde licks hebben een hypnotiserende uitwerking. Deze drie musici/entertainers maken muziek die geen moment verveelt. Uitzinnigheid maakt plaats voor be- schouwende avant-garde, als het podium een half uur later wordt ingenomen door Petrella, Mirra & Rabbia . Vanwege een forse vertraging begon het drietal onvoorbereid aan een ongewis avontuur. Met een combinatie van trombone, vi- brafoon, drums, exotisch slagwerk en geavanceerde elektronica worden intri- gerende soundscapes gecreëerd. Al spe- Cecile McLorin Salvant. (Foto: Joke Schot) lend worden met uiteenlopende effecten verrijkte sounds geëxploreerd, waar ad Ook de tweede avond bood boeiende contrasten. De muziek van random reactieve ritmische scripts aan Kristóf Bacsó Triad combineert verschillende invloedsferen worden toegevoegd. De muziek vertelt met eigen lyrische bespiegelingen. Complexe symfonische struc- een vaak filmisch verhaal met een hoog turen geïnspireerd op twintigste-eeuwse Hongaarse componisten abstractieniveau. worden vermengd met hardbop en free jazz. Er is een ...vervolg in de rechterkolom ...vervolg op de volgende pagina

Jazz flits nummer 308 3 december 2018 19

interessante opbouw van boeiende me- lodische lijnen die zich ontwikkelen tot abstracte structuren. De muziek van deze veelzijdige hardliners kwam soms wat academisch over, maar hun ver- zorgde stilistische opbouw en veelzijdig- heid zorgden voor een goede doorbloe- ding. Met Indo-Pak zoog Rudresh Mahan- thappa ons mee in een avontuur van opzwepend polyritmische patronen en hallucinerende extase. Het trio speelde werk van het album ‘Agrima’ uit 2017. De sound van saxofonist Mahanthappa is een caleidoscoop van onnavolgbare clus- teringen. Gitarist Rez Abbasi speelt licks die daar perfect synchroon mee lopen. De combinatie van altsax, gitaar en tabla werkt erg goed in de versmelting van Gianluca Petrella. (Foto: Joke Schot) westerse impro met Carnatische muziek, waar elektronica een complementaire laag aan toevoegt. Drum- mer/percussionist Dan Weiss fascineerde met tablaspel en Indische scat.

De derde lange avond begon met het Schime Trio + one dat stukken speelde van het recente album ‘Visualisation’. Gedreven muziek met een dominante lyrische touch. De lange solo’s van altsaxofonist Luka Ignjatovic hebben een sterk verhalend karakter. Het trio speelde hier samen met pianist Enrico Zanisi. De klank van altsax en synthesizers assimileren tot een fascinerend amal- gaam. Deze inventieve formatie heeft een eigen geluid, gedragen door intrige- rende arrangementen. De expansieve uitwerking gaat over de top en lijdt on- Ulrich Drechsler. (Foto: Joke Schot) der de snoeiharde drums. Aansluitend gaf gitarist Ralph Towner melodieën en sequensen die qua timbre samenvallen met Indo- een adembenemend soloconcert. Met Arabische fluitmuziek. Uitdagend op een ingetogen manier, ver- zijn zinderende virtuositeit creëert hij mengt hij deze spirituele volksmuziek met Joodse muziek en intieme verstilling. Zonder enig effectbe- jazz. Tzur is een waarachtig vernieuwer en filosofisch wanneer jag stelt hij zijn fabuleuze techniek vol- hij anekdotes vertelt. ledig ten dienste van de muziek. Stan- De laatste avond in Pancevo staat voor spektakel. Voor het eerst dards en overbekende songs ondergaan in haar bestaan had PJF een bigband geprogrammeerd. Het een metamorfose en krijgen in zijn han- Clayton-Hamilton Jazz Orchestra is een briljante keuze, ze- den een tweede jeugd. Smaakvol en ker wanneer de band een tour maakt met Cecile McLorin Sal- origineel schildert hij met kleur in talloze vant . Via een klassieke show maakte het publiek op een weer- prachtige akkoorden. Zijn concert is een galoze manier kennis met de Amerikaans bigbandtradities. Bas- bijzondere belevenis. sist/bandleider John Clayton zwaait de scepter en laat via zijn Verfijning kreeg een vervolg in het ver- arrangementen horen waartoe zijn ensemble in staat is. Alle rassende concert van het Israëlische bandleden schitterden in solo’s of duetten. McLorin Salvant tilde Oded Tzur Quartet . Tzur ontneemt zijn het concert naar een muzikaal hoogtepunt. Haar performance tenorsax alles wat het tot zo’n geliefd en viel tot in perfectie samen met de tijdloze schwung van het or- veelzijdig instrument heeft gemaakt. De kest. nieuwe identiteit die hij daar tegenover Een jamsessie in de foyer luidde de nacht in met stevig swin- stelt prikkelt de verbeeldingskracht. gende bebop. We blikken terug op een veelzijdig jazzfestival en Zacht, traag en glashelder speelt hij verlangen stilletjes naar de editie van 2019. ...vervolg op de volgende pagina Roland Huguenin

Jazz flits nummer 308 3 december 2018 20

JAZZWEEK TOP DRIE FESTIVAL JAZZ BRUGGE

Datum: 26 november 2018

1 Stefon Harris & Blackout Sonic Creed (Motema) 2 Count Basie Orchestra All About That Basie (Concord Jazz) 3 Jazz at Lincoln Center Orchestra olv Wynton Marsalis Feat. Ruben Blades Una Noche Con Ruben Blades (Blue Engine)

De JazzWeek Jazz Top Drie geeft een overzicht van de meest gedraaide albums op de Noord- Amerikaanse jazzradio; (www.jazzweek.com ).

COLOFON

JAZZ FLITS is een onafhankelijk jazzperiodiek voor Nederland en Vlaanderen en verschijnt twintig keer per jaar. Uitgever/ hoofdredacteur: Hans van Eeden. Cor- rectie: Sandra Sanders. Vaste medewerkers: Sjoerd van Aelst, Tom Beetz, Arne Van Coillie, Erik Marcel Frans, Bart Holle- brandse, Roland Huguenin, Hans Invernizzi, Peter J. Korten, Herman te Loo, Jan J. Mulder, Roos Plaatsman, Lo Reizevoort,

Jorre Reynders en Jeroen Ernst Reijseger. (Foto: Frank Verlinden) de Valk. Fotografie: Tom Beetz, Joke Schot, Jean Schoubs. Logo: Het JAZZ- FLITS -logo is een ontwerp van Remco van Lis. Abonnementen: Een abonnement op JAZZFLITS is gratis. Meld u aan op www.jazzflits.nl . Een abonnee krijgt bericht als een nieuw nummer op de websi- te staat. Adverteren: Het is niet mogelijk om in JAZZ FLITS te adverteren. Adres(post): Het postadres van JAZZ- FLITS is per e-mail bij ons op te vragen. Adres(e-mail): Het e-mailadres van JAZZ- FLITS is [email protected] . Bijdragen: JAZZ FLITS behoudt zich het recht voor om bijdragen aan te passen of te weigeren. Het inzenden van tekst of beeld voor publicatie impliceert instemming met plaatsing zonder vergoeding. Rechten: Het is niet toe- gestaan zonder toestemming tekst of beeld Trompettiste Jaimie Branche. (Foto: Frank Verlinden) uit JAZZ FLITS over te nemen. Alle rechten daarvan behoren de makers toe. Vrijwa- De medewerkers van J azz flits wensen u ring: Aan deze uitgave kunnen geen rech- een heerlijk avondje…. ten worden ontleend. https://www.youtube.com/watch?v=RDO0GOIXaQc

Jazz flits nummer 308 3 december 2018