Plankenkoorts in Amsterdam Achter de coulissen

Een sprong in het diepe

‘Ik herinner me nog de kerstperiode van 1976. Heel raar. legendarische woorden: ‘Dat moet je doen, jongen. Het is We zaten naar televisie te kijken, The Sound of Music, die altijd goeie tijd, en het is altijd slechte tijd. Maar het is nu ze toen ook al elk jaar uitzonden. Ik kon er mijn gedachten vooral jóuw tijd.’ niet bijhouden. Ik was zo vertrokken. Ik wist dat ik na ‘Ik wist ook: als ik het doe en het mislukt, hou ik er een Nieuwjaar­ nog veertien dagen bij Vandersteen zou werken. aantal maanden een kater aan over, maar als ik het niet Op 15 januari ging ik Studio Vandersteen verlaten en zou ik probeer, ga ik er voor de rest van mijn dagen een kater zelfstandig striptekenaar worden. Ik was volop ’s avonds aan overhouden.’ en in de vakantie aan mijn eigen strip bezig geweest. Maar ik had toch zoiets van: jongen, waar begin je aan? Ik kneep Merhottein was naar de redactie van hem.’ gestapt, wat toen de enige optie was voor een voorpublica- tie in een krant. publiceerde immers Jommeke en Rob Merhottein had reden om ongerust te zijn. in verschenen de strips Piet Pienter De grijze jaren zeventig hadden het optimisme en het en Bert Bibber en Kari Lente. ‘Naar -kranten alles-kangevoel van de ‘gay sixties’ definitief verdrongen. gaan, dat had nooit gekund. Vandersteen stond in die De oliecrisis, de toenemende werkloosheid, de spanningen kranten en een andere strip, op Nero na, had hij nooit tussen het Oosten en Westen,… waren niet echt tekenen geduld.’ om hoopvol de toekomst tegemoet te zien en toch koos Na een aanvankelijke weigering van de redactie van Het Merhottein voor wat op dat moment het grootste knelpunt- Laatste Nieuws, maar een goedkeuring van de kinderen beroep ter wereld moest zijn: stripauteur. van de redacteuren, kreeg Merhottein een proefcontract In de eerste helft van de jaren zeventig had hij in de studio voor twee verhalen. Hij ging strips maken onder het pseu- van grootmeester niet alleen technisch doniem . zijn tekenstijl ontwikkeld en geleerd hoe je de compositie van een pagina ten dienste van het verhaal moest stellen, hij had ook geproefd van de wereld achter die strippagina. Een nieuwe markt? En hij had jeugdige overmoed: ‘Ik wou het maken, ik wou het zelf doen. Ik had het gevoel, ja, ik ben jong, ik ga de Zo’n goed anderhalf jaar later, op 4 augustus 1978, was wereld veroveren, ik kan het. Ik heb het risico genomen. de reeks de Kiekeboes – toen nog Kiekeboe – toe aan zijn Aan de andere kant had ik ook het gevoel van: nu spring zesde voorpublicatie in Het Laatste Nieuws: Kiekeboe in ik in het diepe zonder te kunnen zwemmen, hoe kom ik Carré. Sinds het begin van dat jaar verschenen er ook al- hierdoor?’ bums van de Kiekeboes, weliswaar in zwart-wit en geniet, en op een bescheiden oplage van 5000 exemplaren. Het was zijn Nederlandse ome Hein – zelf een succesvol za- Toch kon ook dat de ambitie van de bijna dertigjarige kenman – die hem definitief over de streep trok met zijn Merho niet stoppen. Advertentie uit Het Laatste Nieuws (1978)van Kiekeboe in Carré.

Cover van Kiekeboe in Carré, eerste druk (1979).

Publicatie Kiekeboe in Carré in het Friesch Dagblad.

Er lag immers nog een grote markt voor de Kiekeboes krant. En eens ik mijn plaatsje in de kranten krijg, zullen de open: Nederland. albums ook wel verkopen. Tenminste, zo werkte dat toch in ‘In mijn Vandersteen-tijd werden de studiomensen regel- Vlaanderen.’ matig uitgezonden om te gaan signeren in de filialen van Hoste, de uitgeverij van Het Laatste Nieuws, benaderde de Bijenkorf en Vroom & Dreesmann. Daar had je lange De Telegraaf, de grootste krant in Nederland waarmee wanden vol met strips, zoals je ze ook in België in de groot- ze al jaren samenwerkingsverbanden had. Tevergeefs. warenhuizen zag.’ Het Parool kwam even in het vizier. Ook dat lukte niet. Slechts En ook dat had hij bij Vandersteen geleerd: ‘Suske en Wiske een paar regionale kranten, Haarlems Dagblad, Beverwijkse verscheen in het netwerk van regionale kranten. Dat had Courant en IJmuider Courant, waren geïnte­res­seerd. de strip tot een zeker niveau groot gemaakt, al kwam Later, in de jaren negentig verscheen er nog wel een Friese de massapopulariteit er met de poppenfilms van Wies variant van het verhaal in het Friesch Dagblad. Andersen natuurlijk.’ Het plan was simpel en strategisch efficiënt. Merho zou een verhaal verzinnen dat zich in Nederland zou afspelen. Nederland veroveren ‘Bovendien bedacht ik, als ik er eens een dubbelalbum van maak? Want als ik dat verhaal aan een krant versleten De strategie om de Nederlandse markt met de Kiekeboes krijg, moet die krant de twee verhalen nemen en sta ik te veroveren via de albums Kiekeboe in Carré en De schat in plaats van drieënhalve maand, zeven maanden in de van Mata Hari mislukte. De enkele voorpublicaties gaven niet de nodige bekendheid aan de reeks en uitgeverij Hoste Alleen zijn ome Hein, die in Groenendaal in de buurt van bood niet de juiste ondersteuning. woonde, bracht Nederland heel dichtbij. En dat Voor kranten- en weekbladuitgever Hoste waren stripver- niet met een schouderklopje, neen, eerder met een opla- halen niet direct hun corebusiness. Net zoals Merho er – via waai, ‘met een schok zoals ik er in mijn leven maar twee theaterauteur en -acteur Gerd De Ley en Bouquet-uitgever heb gehad’. Ad Baert – bijvoorbeeld zelf voor gezorgd had dat de al- bums van de Kiekeboes in de Vlaamse supermarkten lagen, De grote droom van Merho’s vader was om theateracteur ging hij in 1983 voor het verhaal Geeeeef acht! ook zelf op te worden, maar dat was niet de zekere carrière die zijn zoek naar een publicatiemogelijkheid: ‘Aan de nieuwe ouders voor hun zoon in gedachten hadden. Hij ging huis-aan-huiskrant het Eindhovens Dagblad heb ik Geeeeef uiteindelijk als bediende bij de gasmaatschappij werken. acht! kunnen slijten, maar ik denk niet dat die krant het Toch liet de theaterwereld hem niet los: ‘Van thuis uit was einde van het verhaal gehaald heeft.’ er veel te doen met humor en cabaret en bonte avonden. Mijn vader zat in het amateurtoneel. Tijdens de oorlog heeft Toen de reeks de Kiekeboes al verhuisd was naar Standaard hij nog in het revuetheater gespeeld. Ik herinner me nog uitgeverij volgden er nog enkele pogingen. als kleine jongen dat mijn vader optrad bij verenigingen Het verhaal De zes sterren (1994) speelde zich in Gouda af, met monologen à la Gaston Berghmans, Charel Janssens of werd daar ook in de lokale krant Holland Silhouet gepu­ Theo Van den Bosch. Ik heb nog ergens een boek waar al bliceerd en kreeg een mooi lanceringsmoment. De verkoop zijn teksten in staan, allemaal met de hand geschreven. van het album beperkte zich tot de stad Gouda. Die monologen zijn eigenlijk een hoop moppen die hij aan Toen de Nederlandse krantenuitgever Wegener huis-aan- elkaar laste. Hij bedacht dan volkstypes die de monologen huisbladen BV aan Merho vroeg om misschien een volgend speelden. Door van de pacht, een man die met een kar- verhaal in Rotterdam te situeren, haakte de tekenaar af. retje en een bezemsteel rondging om het vuil op te rapen, Nederland stad per stad veroveren leek hem niet meteen was zo een van zijn types. Maar hij speelde ook een volks­ de snelste manier om de strip boven de Moerdijk succesvol vrouw of een Jood. Hij ging daarvoor pruiken, baarden of te maken. valse neuzen huren in een winkeltje vol theaterattributen in de Kievitstraat in Antwerpen. Moest je die monologen Ook een laatste poging begin deze eeuw om met vijf al- nu terug­zien, zou je achterover vallen. De humor zou niet bums Fanny en co de Nederlanders te overtuigen strandde meer werken.’ vooral op de logistieke problematiek om stripverhalen De jonge Merho werd door zijn ouders regelmatig mee­ – die in Nederland als tijdschriften worden verdeeld – in genomen naar de bonte avonden, tot zijn groot plezier, de verkoopkanalen te krijgen en een tijdje op voorraad te want ‘ik heb het altijd een geweldig gevoel gevonden om houden. in een zaal te zitten en naar een voorstelling of een film te Het momentum dat er in de jaren zeventig misschien nog kijken en onbedaarlijk hard te kunnen lachen. Mensen die geweest was, leek verdwenen. dat kunnen bewerkstelligen, daar heb ik altijd mateloze bewondering voor gehad’. Het wilde niet matchen tussen de Kiekeboes en Nederland. Ook al was de humor niet altijd even fijnzinnig: ‘Steeds op- Nochtans had Merho iets met Nederlanders. Hij had vooral nieuw ging het om mannen die dronken thuiskwamen en iets met Nederlandse cabaretiers. van de deegrol kregen. Het eindigde er meestal mee dat er een broek afzakte.’

Vader wil in het theater Vader gaat op stap Er stroomt Nederlands bloed doorheen de jonge Rob Merhottein. Zijn grootouders langs vaders kant kwamen En dan kwam de ‘schok’, in de vorm van een Nederlandse uit ’s Hertogenbosch, zijn grootmoeder langs moeders cabaretier. kant uit Zundert. Toch groeide de jongen als onvervalste Als twaalf-, dertienjarige was Merho op vakantie bij zijn pagadder op in de Antwerpse Seefhoek en was Nederland ome Hein in Groenendaal. Die haalde drie 25 cm-elpees een ander land achter een grens. van Toon Hermans boven: ‘Daarop stond zijn hele show. Op de hoezen van de elpees, een witte, een zwarte en een en Cesar, en op schoolfeesten imiteerde hij zelfs Toon rode, zag je zijn silhouet. Een keurige heer in smoking, Hermans: ‘Ik las in interviews met Kees van Kooten, Freek zonder boe of ba, geen vermomming of verkleedpartij. de Jonge, Youp van ’t Hek dat ze als kind de platen van Hij begon te praten, in keurig Nederlands, begon te spe­ hun ouders van Toon Hermans naspeelden. Ze kenden die len met taal, de ene woordspeling na de andere. Dat was helemaal van buiten. Ik kende ze ook uit het hoofd, met iets nieuws voor mij, een totale vernieuwing van humor. de pauzes en de intonaties. De timing van Toon is zo goed Hetzelfde effect had ik later met Monty Python, weliswaar dat als je die volgt, het publiek automatisch moet lachen.’ op een andere manier. Het kwam als een complete verras­ Maar eind jaren zestig was Vlaanderen zeker nog niet rijp sing. Zo kon het dus ook.’ voor cabaret. Er bestond geen professioneel circuit en Merho kende zijn beperkingen als acteur. Bovendien wist Een heel nieuwe wereld ging voor Merho open. Hij woonde hij waar zijn kracht wel lag: het vertellen van verhalen. al snel, samen met zijn broer Walter, een livevoorstelling En met welk medium kon je dat onbeperkt doen, zonder van Toon Hermans in de Arenbergzaal in Antwerpen bij, rekening te moeten houden met budgetten voor decor en de legendarische show met de bal gehakt-conférence en rekwisieten? Met een stripverhaal. Vader gaat op stap, de eerste van vele shows die Merho Toch zou het, toen Merho met de Kiekeboes begon, niet zou zien. lang duren eer hij zijn twee passies zou verenigen. Hij luisterde op vrijdagavond naar het radioprogramma ‘Op zeker moment ben ik met het idee wakker geworden. van Jan Geysen op Omroep Brabant. Geysen had niet al­ De achterliggende gedachte was: ik kocht al die platen leen aandacht voor de grote drie – naast Hermans, Wim van die gasten, Toon Hermans in Carré, Herman van Veen Sonneveld en Wim Kan – maar ook voor de nieuwe gene­ in Carré, Paul van Vliet in Carré… als status zo’n beetje ratie cabaretiers, Nederlandse cabaretiers, want het was vergelijkbaar met Brel in de Olympia in Parijs. Waarom wachten op Urbanus voordat er in Vlaanderen aan cabaret zou ik Marcel Kiekeboe dan niet in Carré kunnen laten op­ werd gedaan. ‘Daarvoor was het hier een echte woeste­ treden?’ nij.’ Merho ging regelmatig naar de Arenbergschouwburg Hij ontwikkelde een verhaallijn, waarin Marcel Kiekeboe of naar de producties van theaterbureau Spiraal kijken, en zijn gezin toevallig betrokken raken bij de jacht op waar mensen als Jasperina de Jong, Paul van Vliet of Jos een verdwenen schilderij waarop de ‘spionne’ Mata Hari Brink optraden. Tijdens zijn studies in Sint-Lucas in Brussel geportretteerd staat. Dat schilderij herbergt een geheim. bezocht hij geregeld het platenwinkeltje Poketino op de De zoektocht brengt Kiekeboe en co op diverse locaties in Emile Jacqmainlaan. Daar vond hij de langspeelplaten Amsterdam en uiteindelijk ook op de planken van Carré. van cabaretiers die hij in Antwerpen niet vond, van Adèle Bloemendaal, Leen Jongewaard, Cabaret Lurelei, Ivo de Merho had dus een doel: Nederland veroveren. Wijs. Zijn liefde voor Toon Hermans bleef, de man die in Hij had het perfecte verhaal om dat opzet te doen lukken. navolging van de Amerikaanse stand-upcomedian en Nu nog in Het Koninklijk Theater Carré binnen geraken. pianovirtuoos Victor Borge als eerste Nederlandse cabare­ tier solo begon te spelen, de man die tijdens zijn shows zijn publiek drie uur kon boeien, de man die zoveel invloed Naar Amsterdam had op de generaties na hem, de man die de legendarische theaterzaal Carré in Amsterdam telkens opnieuw deed vol­ Het waren de jaren zeventig en zelfs tickets bemachtigen lopen. om naar een van de shows in Carré te kijken was voor een Bij Merho groeide de gedachte: ‘Met Toon Hermans te zien Vlaming – in een tijd toen er nog geen internet bestond en die platen te beluisteren, dacht ik, dit lijkt me toch fan­ – al bijna een onmogelijke opdracht. Laat staan dat je tastisch, dat zou ik ook willen worden, dat zou ik ook wil­ een inkijk zou krijgen achter de coulissen van het theater. len zijn.’ Rondleidingen gebeurden er nooit en zelfs bureaus die fotoshoots met modellen in Carré wilden organiseren werden geweigerd. Cabaret of strips Eens te meer kwam de redding uit Groenendaal, ditmaal niet van ome Hein zelf, maar van zijn jongste dochter Lia. Op vraag van zijn broer Walter speelde Rob enkele keren Lia had een relatie met Poek – eigenlijk Marie-Thérèse in theaterproducties mee, Reinaert de Vos, De vrek, Slisse – Barry, de secretaresse van Guus Oster, de toenmalige Foto’s van Amsterdam die gebruikt werden als decor, en hun tegenhanger uit het album Kiekeboe in Carré. de KIEKEBOES

Inkleuring: Ine Merhottein

KKBOE007_BWnew.indd 1 30-11-17 16:05 3

KKBOE007_BWnew.indd 3 30-11-17 16:05 4

KKBOE007_BWnew.indd 4 30-11-17 16:05 5

KKBOE007_BWnew.indd 5 30-11-17 16:05 6

KKBOE007_BWnew.indd 6 30-11-17 16:05