3.000 ale / ejemplares 0.40 € bana / unidad ekaina 1junio maitza 25mayo maitza 18mayo maitza 11mayo maitza 4mayo apirila 27abril apirila 6abril martxoa 30marzo martxoa 23marzo martxoa 9marzo martxoa 2marzo otsaila 16febrero otsaila 9febrero otsaila 2febrero urtarrila 26enero urtarrila 12enero abendua 15diciembre abendua 1diciembre azaroa 24noviembre azaroa 17noviembre azaroa 10noviembre Sarrera: 3,70 Entrada: 3,70 € Todas lassesionescomenzarán alas20:15horas. . Ziklorakoabonoa(emanaldiguztiaketaliburuabarne):50 € . Abonociclo(incluyetodaslassesionesyellibro):50 Emanaldi guztiak20:15eanhasikodira. Vivamente eldomingo Alboko emakumea El últimometro L'amour enfuite La chambreverte Emakumeak maite zituen gizona La pieldura Adela H.renhistoria La nocheamericana Una chicatandecentecomoyo Las dosinglesasyelamor Domicilio conyugal El pequeñosalvaje Mississippiko sirena Besos robados La noviavestíadenegro Fahrenheit 451 Antoine yColette La pielsuave Jules yJim Une histoired'eau Tiro eginpiano-jotzaileari Mutikoak Los cuatrocientosgolpes (EUSKARAZ)

(EUSKARAZ) (EUSKARAZ)

(EUSKARAZ) € . (EUSKARAZ) €

(EUSKARAZ) . NOSFERATU Teatro Principal Antzoki Zaharra noviembre 2010–junio2011 2010eko azaroa–2011koekaina El deseodelcine Zinemarako grina François Truffaut NOS FE RA TU Los cuatrocientos golpes (Les quatre cents coups, 1959)

Frantzia. Zuzendaria: François Truffaut. Ekoizpena: Les Films du Carrosse, SEDIF. Gidoia: François Truffaut, Marcel Moussy. Argazkia: Henri Decae. Musika: Jean Constantin. Muntaketa: Marie-Josèphe Yoyotte, Michèle de Possel, Cécile Decugis. Aktoreak: Jean-Pierre Léaud, Albert Rémy, Claire Maurier, Patrick Auffay, Georges Flamant. Iraupena: 93 min.

François Truffautek zuzendutako aurreneko film luzea da, Antoine Doinel bere pertsonaia famatuenaren abenturen abiaburua: alter ego antzeko bat da bera eta bi hamarkada baino gehiago jarraituko dio hark bere ibilaldiari. Antoine haur bat da, Pariskoa, eta familia giro hotz batean, goxotasunik gabeko batean, hezia. Ez zaio gehiegi gustatzen eskolara joatea, etengabe ihes egiten du, bakarrik edo bere lagun Renérekin, feriara, zinera, azokara, edatera eta erretzera joateko, edo besterik gabe hiriko kaleetatik barrena ibiltzeko. Haurtzaroaren bukaerari buruzko film eder eta gogorrenetako bat.

Primer largometraje dirigido por François Truffaut, con el que inicia el relato de las aventuras de su personaje más famoso, Antoine Doinel, especie de álter ego cuyas andanzas seguirá durante más de dos décadas. Antoine es un niño parisino que crece en un ambiente familiar frío y distante, no muy aficionado a ir al colegio, del que se escapa continuamente, solo o con su amigo René, para ir a la feria, al cine, para beber y fumar o simplemente para pasear por las calles de la ciudad. Una de las películas más bellas y duras sobre el fin de la infancia. Mutikoak (Les mistons, 1958)

Frantzia. Zuzendaria: François Truffaut. Ekoizpena: Les Films du Carrosse. Gidoia: François Truffaut, Maurice Ponsen ipuinaren arabera. Argazkia: Jean Malige. Musika: Maurice Le Roux. Muntaketa: Cécile Decugis, Michèle de Possel. Aktoreak: Bernadette Laffont, Gérard Blain, Alain Baldy, Robert Bulle, Henri Demaegdt. Iraupena: 23 min.

Bost mutiko dira, Bernadettez zeharo maiteminduta daudenak. Basoan barrena bizikletaz dabilenean jarraitzen diote, haren edertasuna miresteko. Baina, emakumea maitatzeko gazteegiak direnez, hari gorroto izatea erabakitzen dute eta haren harreman guztiak saboteatzen saiatzea. Truffauten bigarren film laburra –ia ikusi ez den Une visiteren (1955) ondoren– eta Nouvelle Vagueren hazietako bat.

Cinco niños están perdidamente enamorados de Bernadette. La siguen mientras pasea por el bosque en bicicleta, admirando su belleza. Pero como son demasiado jóvenes para amarla, deciden odiarla e intentar sabotear todas sus relaciones. Segundo cortometraje de Truffaut –tras su prácticamente invisible Une visite (1955)– y uno de los puntos de partida de la Nouvelle Vague. Tiro egin piano-jotzaileari (Tirez sur le pianiste, 1960)

Frantzia. Zuzendaria: François Truffaut. Ekoizpena: / Les Films de la Pléaide. Gidoia: François Truffaut eta Marcel Moussy, David Goodisen Down There nobelaren arabera. Argazkia: Raoul Coutard. Musika: Georges Delerue. Muntaketa: Cécile Decugis, Claudine Bouché, Michèle de Possel. Aktoreak: Charles Aznavour, Marie Dubois, Nicole Berger, Michèle Mercier, Catherine Lutz. Iraupena: 85 min.

Charles Aznavour da hemen Charlie Kohler pertsonaiaren rolu jokatzen duena: aspaldi batean mundu osoan ospea zabaldua zuen kontzertista handi honek, orain, hiriko kabaret ezagun batean pianoa jotzea du ogibide. Charlie nola edo hala moldatu da misterioz betetako lehenaldia ezkutuan gordetzearren, baina, ustekabean, egun batean bere anaia Richard eta Chico agertzen dira laguntza eske. Truffautek genero beltzean egindako aurreneko lana, kasu honetan David Goodisen nobela bat oinarri hartuta.

Charles Aznavour interpreta a Charlie Kohler, antiguamente un gran concertista de fama mundial, que ahora trabaja como pianista en un popular cabaret de la ciudad. Charlie se las ha arreglado para mantener en secreto su misterioso pasado, pero, de forma inesperada, un día aparecen sus hermanos Richard y Chico pidiéndole ayuda. Primera incursión de Truffaut en el universo del cine negro, en este caso partiendo de una novela de David Goodis. Une histoire d’eau (1958)

Frantzia. Zuzendariak: François Truffaut, Jean-Luc Godard. Ekoizpena: Pierre Braunberger. Argazkia: Michel Latouche. Muntaketa: Jean- Luc Godard. Aktoreak: Jean-Claude Brialy, Caroline Dim. Iraupena: 12 min.

Neska bat ohartu da bere etxearen inguruko kaleak bete-bete eginda daudela udaberria uste ez bezala iritsi berri delako, izugarrizko urtzaldia eraginez. Kanoa bat uzteko eskatzen du eta lur lehorrera iristen saiatzen da. Bertan, mutil gazte batekin egiten du topo. Parisa heldu nahi duela dio behin eta berriro ilundu aurretik eta mutilak bertara eramateko eskaintzen du bere burua.

Una chica se encuentra con que las calles que rodean su casa están inundadas debido a una prematura llegada de la primavera, que produce un intenso deshielo. Pide prestada una canoa y trata de llegar a tierra seca, donde se tropieza con un joven. Ella insiste en que tiene que llegar a París antes de que caiga la noche, y él se ofrece para llevarla. Jules y Jim (Jules et Jim, 1962)

Frantzia. Zuzendaria: François Truffaut. Ekoizpena: Les Films du Carrosse, SEDIF. Gidoia: François Truffaut eta Jean Grualt, Henri-Pierre Rochén Jules et Jim nobelaren arabera. Argazkia: Raoul Coutard. Musika: Georges Delerue. Muntaketa: Claudine Bouché. Aktoreak: Jeanne Moreau, Oskar Werner, Henri Serre, Marie Dubois, Boris Bassiak. Iraupena: 100 min.

Baliteke Truffauten pelikula famatuena izatea eta, zalantzarik gabe, bere lan gailenetakoa. Maitasunari eta adiskidetasunari eskainitako kantu askea eta pozgarria, Henri-Pierre Rochéren (haren bizitzan inspiratua) nobela batean oinarritua. Bi lagunen artean sortzen den adiskidetasuna kontatzen du, Julesen eta Jimen artekoa, baita emakume batekin dutena ere, Catherinerekin, soinu-banda ahaztezina entzuten ari garen bitartean. Zoragarria eta huts egin gabe ikusi beharrekoa.

Quizá la película más célebre de Truffaut y sin duda una de las cimas de su carrera. Canto libre y vitalista al amor y la amistad que parte de una novela de Henri-Pierre Roché (inspirada en su vida) que cuenta la relación que se establece entre dos amigos, Jules y Jim, y una mujer, Catherine, al ritmo de una inolvidable banda sonora. Maravillosa e imprescindible. La piel suave (La peau douce, 1964)

Frantzia. Zuzendaria: François Truffaut. Ekoizpena: Les Films du Carrosse, SEDIF. Gidoia: François Truffaut, Jean-Louis Richard. Argazkia: Raoul Coutard. Musika: Georges Delerue. Muntaketa: Claudine Bouché, Lila Biro. Aktoreak: Françoise Dorléac, Jean Desailly, Nelly Benedetti, Daniel Ceccaldi, Jean Lanier. Iraupena: 116 min.

Pierre Lachenay idazle famatua da eta hamalau urte daramatza Francarekin ezkonduta. Alaba bat dute, Sabine, eta itxuraz ondo doa dena euren artean, bidaia batean Pierrek azafata bat ezagutzen duen arte: Nicole du izena eta ezagutu eta handik gutxira doa berarekin bizitzera. Ordea, erabakia hartu izan badu ere, tarteka zalantzak sortzen zaizkio eta ez daki egin duena zuzena ote den.

Pierre Lachenay es un famoso escritor que lleva catorce años casado con Franca. Tienen una hija, Sabine, y todo parece ir bien entre ellos hasta que en un viaje él conoce a una azafata, Nicole, con la que se va a vivir al poco tiempo. Pero pese a la decisión que ha tomado, de vez en cuando le surgen las dudas y no sabe si lo que ha hecho ha sido lo correcto. Antoine y Colette (Antoine et Colette, 1962)

EL AMOR A LOS VEINTE AÑOS (L’AMOUR À VINGT ANS) TALDE- FILMAREN PASARTEA. Frantzia. Zuzendaria: François Truffaut. Ekoizpena: Ulysse Production, Les Films du Carrosse. Gidoia: François Truffaut. Argazkia: Raoul Coutard. Musika: Georges Delerue. Muntaketa: Claudine Bouché. Aktoreak: Jean-Pierre Léaud, Marie-France Pisier, Patrick Auffay, Rosy Varte, François Darbon. Iraupena: 29 min.

Les quatre cents coups filmeko protagonistak daraman bizitzaren jarraipena. Antoine Doinelek 17 urte ditu eta disko fabrika batean egiten du lan. Egun batean Colette ezagutzen du kontzertu batean, gazte ederra bera. Eta erabat maitemintzen da. L’amour à vingt ans taldean egindako pelikulako saioa (gainerakoak Shintarô Ishihara, Marcel Ophüls, Renzo Rossellini eta Andrzej Wajdak zuzendu zituzten).

Continuación de la historia vital del protagonista de Los cuatrocientos golpes. Antoine Doinel tiene 17 años y trabaja en una fábrica de discos. Un día conoce en un concierto a Colette, una hermosa joven. Se enamora irremediablemente de ella. Episodio de la película colectiva El amor a los veinte años, cuyos otros capítulos fueron dirigidos por Shintarô Ishihara, Marcel Ophüls, Renzo Rossellini y Andrzej Wajda. Fahrenheit 451 (Fahrenheit 451, 1966)

Erresuma Batua. Zuzendaria: François Truffaut. Ekoizpena: Lewis M. Allen / Vineyard Films. Gidoia: François Truffaut eta Jean-Louis Richard, Ray Bradburyn Fahrenheit 451 nobelaren arabera. Argazkia: Nicolas Roeg. Musika: Bernard Herrmann. Muntaketa: Thom Noble. Aktoreak: Julie Christie, Oskar Werner, Cyril Cusack, Anton Driffing, Jeremy Spencer. Iraupena: 113 min.

Truffautek nazioarteko zinemara salto egin zuen Ray Bradburyren nobela klasikoa moldatuz. Beharbada dagoeneko lehenaldia den etorkizun batean, gobernu autoritario batek debekatu egin ditu liburuak, gutako bakoitzarengan eragin txarra izan dezaketelako, lanaldiaren ondoren agintariek guk ikustea nahi duten irudiak pantaila handi batean ikustea izanik baliagarri den aisialdiko jarduera bakarra. Suhiltzaileak arituko dira aurkitzen dituzten liburu guztiak erretzen.

Truffaut da el salto al cine internacional con esta adaptación de la clásica novela de Ray Bradbury. En un futuro que quizá ya es pasado un gobierno autoritario ha prohibido los libros por el mal que pueden causar al inviduo, cuya única actividad de ocio válida después del trabajo consiste en ver en una pantalla gigante aquellas imágenes que las autoridades quieren que vea. Los bomberos se dedican a quemar todos los libros que encuentran. La novia vestía de negro (La mariée était en noir, 1967)

Frantzia-Italia. Zuzendaria: François Truffaut. Ekoizpena: Les Films du Carrosse, Les Productions Artistes Associés, Dino De Laurentiis. Gidoia: François Truffaut eta Jean-Louis Richard, William Irishen The Bride Wore Black nobelaren arabera. Argazkia: Raoul Coutard. Musika: Bernard Herrmann. Muntaketa: Claudine Bouché, Yann Dedet. Aktoreak: Jeanne Moreau, Claude Rich, Jean- Claude Brialy, , Michael Lonsdale. Iraupena: 107 min.

Truffautek omenaldi egiten dio hainbeste mirespena zion Hitchcocki, William Irishen nobela batean oinarritutako pelikula honekin. Entzungo dugun musika, berriro ere, Bernard Herrmannena da, eta zinemagile frantsesak Raoul Coutardekin izandako azkeneko elkarlanaz ari gara. Julie Kohlerrek, ezkontza egunean bertan, senarra tiroka nola hil duten ikusi du, elizatik elkarrekin irten berri. Senarraren hilketagatik mendeku hartu nahian, zoritxar horren arduradun izan direnen bila irtengo da.

Truffaut rinde homenaje a su admirado Hitchcock con esta película basada en una novela de William Irish, con música de nuevo de Bernard Herrmann y que marca la última colaboración del cineasta francés con Raoul Coutard. Julie Kohler ve cómo, el mismo día de su boda, su marido cae abatido a tiros en el momento en que salen juntos de la iglesia. Decidida a vengar su muerte, emprende la búsqueda de los responsables de su desgracia. Besos robados (Baisers volés, 1968)

Frantzia. Zuzendaria: François Truffaut. Ekoizpena: Les Films du Carrosse, Les Productions Artistes Associés. Gidoia: François Truffaut, Claude de Givray, Bernard Revon. Argazkia: Denys Clerval. Musika: Antoine Duhamel. Muntaketa: Agnès Guillemot, Yann Dedet. Aktoreak: Jean-Pierre Léaud, Claude Jade, Daniel Ceccaldi, Claire Duhamel, Delphyne Seyrig. Iraupena: 90 min.

Antoine Doinel armadatik bota zuten eta ondoren bere emaztegai izandako Christine bisitatzera doa. Baina ez du bera aurkituko, haren aita baizik, eta lan bat lortuko dio hark hotel bateko gaueko atezain gisa. Dena den, aurreneko eguna ez da, ez, berak pentsatu izan zuen bezalakoa, eta berehala galtzen du lana detektibe pribatu baten erruagatik, beraz erruki dena eta lanbidea erakusten saiatzen dena.

Tras ser expulsado del Ejército, Antoine Doinel va a visitar a su ex novia Christine. No la encuentra a ella, pero sí a su padre, que le consigue un empleo como portero de noche en un hotel. Sin embargo, el primer día no sale como pensaba y pierde rápidamente su trabajo por culpa de un detective privado, que se compadece de él y le intenta enseñar el oficio. Mississippiko sirena (La sirène du Mississippi, 1969)

Frantzia-Italia. Zuzendaria: François Truffaut. Ekoizpena: Les Films du Carrosse, Les Productions Artistes Associés, Produzione Associate Delphos. Gidoia: François Truffaut, William Irishen Waltz into Darkness nobelaren arabera. Argazkia: Denys Clerval. Musika: Antoine Duhamel. Muntaketa: Agnès Guillemot, Yann Dedet. Aktoreak: , Jean-Paul Belmondo, Michel Bouquet, Nelly Borgeaud, Marcel Berbert. Iraupena: 120 min.

Julie Roussel Frantziatik irteten da “Mississippiko sirena” izeneko itsasontzi batean bidaian. Reunion uhartea da bere helmuga, ezagutzen ez duen tokiko aberasdun batekin (harekin eskutitzez bakarrik zuen harremana) ezkontzekoa baita bertan. Ezkondu egiten dira, eta hasieran guztia doa oso ondo elkarren artean. Denborarekin, ordea, Julie ez dela Julie jakingo da, Marion baizik: iruzurtia bera, harekin ezkondu izana ere fartsa besterik ez dena. William Irishen unibertsora Truffaut bigarren aldiz hurbiltzen den aldia.

Julie Roussel viaja en un barco llamado “La sirena del Mississippi” desde Francia a la isla de Reunión para contraer matrimonio con un rico hacendado local al que no conoce, con el que ha mantenido una relación por correspondencia. Se casan, y al principio todo marcha muy bien entre ellos. Pero con el tiempo se descubre que Julie no es Julie sino Marion, que es una impostora y que su matrimonio es una farsa. Segunda vez que Truffaut se acerca al universo de William Irish. El pequeño salvaje (L’enfant sauvage, 1970)

Frantzia. Zuzendaria: François Truffaut. Ekoizpena: Les Films du Carrosse, Les Productions Artistes Associés. Gidoia: François Truffaut eta Jean Grualt, Jean Itarden Mémoire et rapport sur Victor de l’Aveyron liburuaren arabera. Argazkia: Néstor Almendros. Musika: Antonio Vivaldiren piezak. Muntaketa: Agnès Guillemot, Yann Dedet. Aktoreak: Jean-Pierre Cargol, François Truffaut, Françoise Seigneur, Jean Dasté, Paul Villié. Iraupena: 83 min.

Frantzian, XVIII. mendearen bukaeran, ehiztari talde batek hamabi bat urte dituen mutiko batekin topo egin du, itxura denez animalia bat bezala basoan hazitakoa dena. Gor- mutuen eskola batera bidaltzen dute Parisa, eta bertan zientzia munduko bitxitasun gisa ikusten dute. Baina, izen handiko mediku batek, Jean Itardek, arreta berezia jartzen du gaztearengan eta pazientzia handiz saiatzen da hura hezi nahian. Victor, “Aveyroneko mutikoa”, ezagun den benetako gertaeran oinarritutako filma (Jean Itard doktoreak dokumentatutako liburua da iturria).

En la Francia de finales del siglo XVIII, un grupo de cazadores descubre a un niño de unos doce años que parece haberse criado en el bosque como un animal. Es enviado a una escuela de sordomudos en París, donde es visto como un simple objeto de curiosidad científica. Hasta que un prestigioso médico, Jean Itard, se interesa por el joven y trata pacientemente de educarlo. Película basada en el caso real de Victor, el “niño de Aveyron”, documentado por el doctor Jean Itard, en cuyo libro se basa el film. Domicilio conyugal (Domicile conjugal, 1970)

Frantzia-Italia. Zuzendaria: François Truffaut. Ekoizpena: Les Films du Carrosse, Valoria Films, Fida Cinematografica. Gidoia: François Truffaut, Claude de Givray, Bernard Revon. Argazkia: Néstor Almendros. Musika: Antoine Duhamel. Muntaketa: Agnès Guillemot, Yann Dedet. Aktoreak: Jean-Pierre Léaud, Claude Jade, Daniel Ceccaldi, Claire Duhamel, Hiroko Berghauer. Iraupena: 100 min.

Antoine Doinelen ibileren inguruko laugarren emanaldia: Christinerekin ezkondu berri, apartamentu batera joaten da berarekin bizitzera, euren aurreneko haurra espero duten bitartean. Antoine dirua lortzen saiatzen da, Parisko kaleetan loreak saltzen. Christinek biolin eskolak ematen ditu. Guztia aldatuko da, ordea, Antoinek ekialdeko neska erakargarri bat ezagutzen duenean, eta harekin hasiko duen harremanak hankaz gora jarriko du emaztearekin duen harremana.

Cuarta entrega de las andanzas de Antoine Doinel, que, recién casado con Christine, se muda con ella a un apartamento mientras esperan su primer hijo. Él trata de conseguir dinero vendiendo flores por las calles de París. Ella trabaja dando clases de violín. Todo se altera cuando Antoine conoce a una atractiva joven oriental, con la que inicia una relación que hará tambalearse su matrimonio. Las dos inglesas y el amor (Les deux anglaises et le continent, 1971)

Frantzia. Zuzendaria: François Truffaut. Ekoizpena: Les Films du Carrosse, Cinétel. Gidoia: François Truffaut eta Jean Gruault, Henri-Pierre Rochén Les deux anglaises et le continent nobelaren arabera. Argazkia: Néstor Almendros Musika: Georges Delerue. Muntaketa: Yann Dedet, Martine Barraqué. Aktoreak: Jean-Pierre Léaud, Kika Markham, Stacey Tendeter, Sylvia Marriott, Marie Mansart. Iraupena: 132 min.

Parisen, 1900ean, klase ertaineko idazle frantses gazte batek, Claude izenekoak, neska ingeles bat ezagutzen du eta haren lagun egiten da. Neska, Anne, bertan ari da ikasten eta mutila gonbidatzen du Galesen duen familiaren etxean oporraldiak pasatzera. Han direla, bere ahizpa Muriel ezagutzen du. Euren artean berehala sortzen da konplizitate handia, baita adiskidetasuna ere, denborarekin areagotzen joaten dena. Truffautek berriro eraman zuen zinemara Henri-Pierre Rocheéren lan bat, Jules et Jim egin eta handik hamar urtera.

En el París de 1900, un joven escritor francés de clase media, Claude, conoce y entabla amistad con una chica inglesa que está estudiando en el continente, Anne, que le invita a pasar unas vacaciones en su casa familiar de Gales. Allí conocerá a su hermana Muriel. Entre los tres surge de inmediato una gran complicidad y una amistad que irá creciendo conforme pasa el tiempo. Truffaut vuelve a adaptar a Henri-Pierre Rocheé diez años después de Jules y Jim. Una chica tan decente como yo (Une belle fille comme moi, 1972)

Frantzia. Zuzendaria: François Truffaut. Ekoizpena: Les Films du Carrosse, Columbia Films. Gidoia: François Truffaut eta Jean-Loup Dabadie, Henry Farrellen Such a Gorgeous Kid Like Me nobelaren arabera. Argazkia: Pierre-William Glenn. Musika: Georges Delerue. Muntaketa: Yann Dedet, Martine Barraqué. Aktoreak: Bernadette Laffont, André Dussolier, Philippe Léotard, Guy Marchand, Claude Brasseur. Iraupena: 98 min.

Stanislas Previne soziologiako irakasle gaztea tesi bat prestatzen ari da emakumezkoen hilketei buruz. Bere ikerlanerako aukeratu duen emakumeetako bat Camile Bliss da, besteren artean, Arthur arratoi-hilketen teknikariaren hilketagatik akusatua. Stanislas joango zaio kartzelara eta hari hainbat galdera egin ondoren izango da Camilleren bizitza berezi bezain dardaratsuaren berri.

El joven profesor de sociología Stanislas Previne prepara una tesis acerca de la criminalidad femenina. Una de las mujeres elegidas para su estudio es Camile Bliss, acusada, entre otros cargos, del asesinato de Arthur, un técnico en desratización. Stanislas acude a la prisión y la somete a un largo interrogatorio, donde va saliendo a la luz poco a poco la pintoresca y trepidante vida de Camille. La noche americana (La nuit américaine, 1973)

Italia-Frantzia. Zuzendaria: François Truffaut. Ekoizpena: Les Films du Carrosse, PECF, PIC. Gidoia: François Truffaut, Jean-Louis Richard, . Argazkia: Pierre-William Glenn. Musika: Georges Delerue. Muntaketa: Yann Dedet, Martine Barraqué. Aktoreak: François Truffaut, Jacqueline Bisset, Valentina Cortese, Alexandra Stewart, Jean-Pierre Aumont. Iraupena: 115 min.

Zinemarekiko maitasunaren gorespena eta filmaketei buruzko pelikula mitikoa. Ferrand zuzendaria (Truffautek berak antzeztua) film bat ari da zuzentzen Frantziako hegoaldean. Bata bestearen atzetik sortzen dira arazoak: emakumezko protagonista depresioarekin dago, gizonezko antzezle nagusia maitasunezko krisialdi batean murgilduta, eta gainerako antzezleek ahaztu egiten dituzte euren elkarrizketak Bizitza etengabe sartzen da zineman: “filmak bizitza baino harmoniatsuagoak direnez gero, ( ) ez baitago buxadurarik ezta hutsarterik ere. Filmek aurrera egiten dute, gaueko trenak bezalaxe".

Canto de amor al cine y mítica película sobre el mundo de los rodajes. El director Ferrand (interpretado por el propio Truffaut) rueda una película en el sur de Francia. Todo son problemas: la protagonista femenina está deprimida, el principal actor masculino atraviesa una crisis amorosa, los intérpretes veteranos olvidan sus diálogos La vida se interfiere continuamente en el cine. Porque, como se dice en un momento del film, “las películas son más armoniosas que la vida, ( ) no hay embotellamientos ni tiempos muertos. Las películas avanzan como trenes en la noche". Adela H.ren historia (L’histoire d’Adèle H., 1975)

Frantzia. Zuzendaria: François Truffaut. Ekoizpena: Les Films du Carrosse, Les Productions Artistes Associés. Gidoia: François Truffaut, Jean Gruault, Suzanne Schiffman eta France Vernor Guille, Le journal d’Adèle Hugo liburuaren arabera. Argazkia: Néstor Almendros. Musika: Maurice Jauberten piezak. Muntaketa: Yann Dedet, Martine Barraqué, Jean Gargonne, Michèle Nény. Aktoreak: Isabelle Adjani, Bruce Robinson, Sylvia Marriott, Reubin Dorey, Joseph Blatchley. Iraupena: 98 min.

Adèle Hugo, Victor Hugo idazle frantsesaren bigarren alaba, Eskozia Berrian lehorreratu da 1863an. Izen faltsua erabiliz egin du bidaia, aspaldi batean izan zuen maitalea, Pinson teniente erakargarria berreskuratu nahian. Gizon gazte honentzat amaituta dago haien arteko maitasun harremana, baina Adèlek ez du, ez, bera ahaztu nahi, obsesio bihurtu baita, eta edozein modutan lortu nahi du berarekin berriro elkartzea.

Adèle Hugo, segunda hija del escritor francés Victor Hugo, desembarca en Nueva Escocia en 1863. Viaja bajo un nombre falso, y trata de recuperar a su antiguo amante, el teniente Pinson, un atractivo oficial. El joven considera que su historia de amor ya acabó, pero ella se resiste de una forma obsesiva a olvidarle, tratando por todos los medios de que vuelva junto a ella. La piel dura (L’argent de poche, 1976)

Frantzia. Zuzendaria: François Truffaut. Ekoizpena: Les Films du Carrosse, Les Productions Artistes Associés. Gidoia: François Truffaut, Suzanne Schiffman. Argazkia: Pierre-William Glen. Musika: Maurice Jauberten piezak. Muntaketa: Yann Dedet, Martine Barraqué, Jean Gargonne, Stéphanie Granel. Aktoreak: Geory Desmonceaux, Philippe Goldman, Franck Deluca, Richard Golfier, Laurent Devlaeminck. Iraupena: 104 min.

Ikasturteko azkeneko egunetan, Frantziako Thiers herriko ikasle talde baten gorabeherak kontatzen dituen filma. Haietako bakoitzak badu zer esanik bizitzan: Julien etxe xume eta batere giro onik ez duen batean bizi da, tratu txarrak jasotzen baititu ama zein amonarengandik; Patrickek elbarri duen aita zaintzen du eta izango duen aurreneko muxua du amets; Grégory seigarren solairu batetik erori da; Sylviek iskanbila izugarria zabaldu du herri osoan eta zigortu egin dute gurasoek Uda iristen ari denez gero, guztiak ari dira dena prestatzen.

Película que cuenta las vivencias de un grupo de alumnos del pueblo francés de Thiers en los últimos días del curso escolar. Cada uno de ellos tiene su historia personal: Julien vive en un hogar pobre y desestabilizado, maltratado por su madre y su abuela; Patrick cuida de su padre inválido y sueña con su primer beso; Grégory cae desde un sexto piso; Sylvie escandaliza al pueblo y es castigada por sus padres El verano ya llega y todos se preparan. Emakumeak maite zituen gizona (L’homme qui aimait les femmes, 1977)

Frantzia. Zuzendaria: François Truffaut. Ekoizpena: Les Films du Carrosse, Les Productions Artistes Associés. Gidoia: François Truffaut, Michel Fermaud, Suzanne Schiffman. Argazkia: Néstor Almendros. Musika: Maurice Jauberten piezak. Muntaketa: Martine Barraqué, Michèle Nény, Marie- Aimée Debril. Aktoreak: Charles Denner, Brigitte Fossey, Nelly Borgeaud, Geneviève Fontanel, Nathalie Baye. Iraupena: 118 min.

Bertrand Moraneren hileta elizkizunera emakumeak bakarrik agertu dira. Emakume ugari, gainera. Adin ertainekoa, ezkongabea, bizi osoa pasa du emakume artean, haiek limurtzen, erakartzen eta, batez ere, haiek maitatzen, eta beti ondo gainera, emakume haiek guztiek maitatu baitzuten. Baina zergatik haietako bakar bat aukeratu ezin izana? Komedia dibertigarria, Estatu Batuetan remake-a izan zuena, Blake Edwards eta Burt Reynoldsen eskutik.

Al funeral de Bertrand Morane sólo acuden mujeres. Decenas. Este soltero de mediana edad dedicó toda su vida a las mujeres, a seducirlas, conquistarlas y sobre todo a amarlas, y además siempre con éxito, pues fue correspondido por todas ellas. Pero, ¿por qué esa imposibilidad de escoger sólo a una? Divertida comedia que tuvo un remake estadounidense de la mano de Blake Edwards y Burt Reynolds. La chambre verte (1978)

Frantzia. Zuzendaria: François Truffaut. Ekoizpena: Les Films du Carrosse, Les Productions Artistes Associés. Gidoia: François Truffaut, Jean Gruault eta Suzanne Schiffman, Henry Jamesen The Altar of the Dead, The Beast in the Jungle eta The Friends of the Friends ipuinaren arabera. Argazkia: Néstor Almendros. Musika: Maurice Jauberten piezak. Muntaketa: Martine Barraqué, Jean Gargogne, Michel Klochendler. Aktoreak: François Truffaut, Nathalie Baye, Jean Dasté, Laurence Ragon, Serge Rousseau. Iraupena: 94 min.

Frantziako herri txiki batean, 20ko hamarkadaren bukaeran, Julien Davenne kazetaria bizi da: Lehen Mundu gerra bukatzean emaztea galdu izanagatik oinazetua dagoen gizona, baita hainbat adiskideen bizitza orduan galdu zutelako ere. Emazte zuenaren oroitzapena mantendu nahi du eta, horrexegatik, santutegi bat sortu du bere etxean bertan, hortik “gela berdea” izenburua. Henry Jamesen hiru kontakizunetan oinarritua, Truffaut bera protagonista dela.

En un pequeño pueblo francés, a finales de los años 20, vive el periodista Julien Davenne, hombre atormentado por la pérdida de su mujer, fallecida al término de la Primera Guerra Mundial, y de los numerosos amigos que perecieron en la misma. Su afán por mantener viva la memoria de su esposa le ha llevado a crear un santuario con sus recuerdos en su propia vivienda, la “habitación verde” del título. Inspirada en tres relatos de Henry James y protagonizada por el propio Truffaut. L’amour en fuite (1979)

Frantzia. Zuzendaria: François Truffaut. Ekoizpena: Les Films du Carrosse. Gidoia: François Truffaut, Marie-France Pisier, Jean Aurel, Suzanne Schiffman. Argazkia: Néstor Almendros. Musika: Georges Delerue. Muntaketa: Martine Barraqué, Jean Gargogne. Aktoreak: Jean-Pierre Léaud, Marie-France Pisier, Claude Jade, Dani, Dorothée. Iraupena: 94 min.

Antoine Doinel pertsonaiak izandako ibileren bosgarren eta azken emanaldia. Bost urtez ezkonduta egon eta gero, eta seme bat mundura ekarri ondoren, Antoine eta Christine dibortziatu egin dira. Orain, inprimategi bateko zuzentzaile da Antoine eta Sabinez, disko denda bateko saltzailea, maiteminduta dago. Egun batean, berriro aurkitzen da bertan Coletterekin, bere aurreneko maitearekin (Truffautek Antoine et Colette film laburrean lehendik kontatu izandako istorioa). Eta bere bizitzan garrantzi handia izan duten beste hainbat emakumerekin.

Quinta y última entrega de las aventuras de Antoine Doinel. Tras cinco años de matrimonio y un hijo en común, Antoine y Christine se divorcian. Antoine trabaja ahora como corrector en una imprenta y está enamorado de Sabine, vendedora en una tienda de discos. Un día se reencuentra allí con Colette, su primer amor (cuya historia contó Truffaut en el corto Antoine y Colette). Y también con otras muchas mujeres importantes de su vida. El último metro (Le dernier métro, 1980)

Frantzia. Zuzendaria: François Truffaut. Ekoizpena: Les Films du Carrosse, SEDIF, TF1, SFP. Gidoia: François Truffaut, Jean-Claude Gromberg, Suzanne Schiffman. Argazkia: Néstor Almendros. Musika: Georges Delerue. Muntaketa: Martine Barraqué, Marie-Aimée Debril. Aktoreak: Catherine Deneuve, Heinz Bennent, Gérard Depardieu, Jean Poiret, Andréa Ferréol. Iraupena: 128 min.

Montmartreko (Paris) antzoki bateko zuzendaria, jatorriz judua, ezkutuan bizi da sotoan nazien okupazio garaian. Haren emazteak (antzezlea bera) eramaten du antzokia eta protagonista izango den obra berri bat prestatzea erabaki du, senarraren itzalean (hark esandakoari jarraituz) zuzenduko duena, lankideek ezertxo ere jakin gabe. Film honek 10 Cesar sari jaso zituen, nagusienak barne.

El director de un teatro de Montmartre (París), de origen judío, vive escondido en el sótano en plena ocupación nazi. Su mujer, actriz, se encarga del teatro y decide preparar una obra nueva que ella misma protagonizará y que dirigirá siguiendo las instrucciones en la sombra de su esposo, sin que nadie más del grupo lo sepa. Película galardonada con 10 premios César, incluyendo todos los principales. Alboko emakumea (La femme d’à côté, 1981)

Frantzia. Zuzendaria: François Truffaut. Ekoizpena: Les Films du Carrosse, TF1. Gidoia: François Truffaut, Suzanne Schiffman, Jean Aurel. Argazkia: William Lubtchansky. Musika: Georges Delerue. Muntaketa: Martine Barraqué, Marie-Aimée Debril. Aktoreak: Fanny Ardant, Gérard Depardieu, Michèle Baumgartner, Henri Garcin, Véronique Silver. Iraupena: 106 min.

Zazpi urte lehenago, Bernardek eta Mathildek amodiozko istorio nahasia bizi izan zuten, modu bortitzean amaitu zena. Halabeharrak berriro elkartu ditu Mathilde eta bere senarra (harekin ezkondu berri), Bernard, bere emaztea eta elkarrekin izandako seme txikia bizi diren etxe ondoan bizitzera joaten direnean. Gustura eta pozik bizi dira biak euren bikotekide berriekin, baina berriro elkartu izanaren eraginez lehen izandako sentimenduak nabarmen azaleratuko dira.

Siete años atrás, Bernard y Mathilde vivieron una turbulenta historia de amor que acabó de forma violenta. El destino los reúne de nuevo cuando Mathilde y su marido, con quien se acaba de casar, se instalan en la casa contigua a la que ocupa Bernard con su mujer y su hijo pequeño. Ambos viven felices con sus respectivas nuevas parejas, pero el reencuentro hará que los sentimientos de antaño vuelvan a aflorar con fuerza. Vivamente el domingo (Vivement dimanche!, 1983)

Frantzia. Zuzendaria: François Truffaut. Ekoizpena: Les Films du Carrosse, Films A2, Soprofilms. Gidoia: François Truffaut, Suzanne Schiffman eta Jean Aurel, Charles Williams The Long Saturday Night nobelaren arabera. Argazkia: Néstor Almendros. Musika: Georges Delerue. Muntaketa: Martine Barraqué, Marie-Aimée Debril. Aktoreak: Fanny Ardant, Jean-Louis Tringtignant, Caroline Sihol, Philippe Morier-Genoud, Roland Thénot. Iraupena: 111 min.

Azken filmean, Truffaut berriro bueltatuko da thriller generora eta Hitchcock gogoraraztera. Julien Vercel, higiezinen agentzia bateko jabea, bere emaztearen eta haren maitalearen hilketaren susmagarri nagusia da. Hirugarren krimena leporatzen diotenean, ihes egitea da bere bide bakarra. Bere idazkaria, Julien errudun ez dela konbentzituta, kasua ikertzen hasiko da egiaren bila.

Truffaut vuelve de nuevo al universo del thriller y a invocar el nombre de Hitchcock en su última película. Julien Vercel, propietario de una agencia inmobiliaria, es el principal sospechoso del asesinato de su esposa y del amante de esta. Cuando se le imputa un tercer crimen, debe desaparecer. Su secretaria, convencida de su inocencia, comienza a investigar el caso intentando descubrir la verdad. NOS FE RA TU