PROGNOZA ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO STUDIUM UWARUNKOWA Ń I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO GMINY SZCZERCÓW
PROGNOZA ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO STUDIUM UWARUNKOWA Ń I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO GMINY SZCZERCÓW
ZLECENIODAWCA: Urz ąd Gminy Szczerców
SZCZERCÓW 2013
1 PROGNOZA ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO STUDIUM UWARUNKOWA Ń I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO GMINY SZCZERCÓW
SPIS TRE ŚCI
WST ĘP ...... 3 Podstawy formalno – prawne opracowania prognozy ...... 3 Cel i zakres prognozy ...... 3 Informacje o metodach zastosowanych przy sporz ądzaniu prognozy ...... 4 Zespół autorski ...... 4 Wykorzystane materiały ...... 4 1. USTALENIA STUDIUM UWARUNKOWA Ń I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO ORAZ JEGO POWI ĄZANIA Z INNYMI DOKUMENTAMI ...... 6 1.1. Obszar opracowania ...... 6 1.2. Zawarto ść i główne cele projektu studium uwarunkowa ń i kierunków zagospodarowania przestrzennego ...... 7 1.3. Powi ązania projektu studium z innymi dokumentami ...... 10 2. ISTNIEJ ĄCY STAN ŚRODOWISKA ORAZ POTENCJALNE ZMIANY TEGO STANU W PRZYPADKU W PRZYPADKU BRAKU REALIZACJI PROJEKTOWANEGO DOKUMENTU .... 11 2.1. Uwarunkowania fizjograficzne...... 11 2.2. Analiza i ocena stanu środowiska przyrodniczego ...... 27 2.3. Potencjalne zmiany w środowisku w przypadku braku realizacji projektowanego dokumentu ...... 48 3. CHARAKTERYSTYKA I OCENA ISTNIEJ ĄCYCH PROBLEMÓW OCHRONY ŚRODOWISKA ISTOTNYCH Z PUNKTU WIDZENIA PROJEKTOWANEGO DOKUMENTU ...... 49 3.1. Prawne formy ochrony przyrody...... 49 3.2. Inne formy ochrony przyrody ...... 55 3.3. Obszary proponowane do obj ęcia ochron ą...... 57 3.4. Zagro żenia obszarów o du żych walorach przyrodniczych ze szczególnym uwzgl ędnieniem obszaru Natura 2000 ...... 57 4. ANALIZA I OCENA CELÓW OCHRONY ŚRODOWISKA USTANOWIONYCH NA SZCZEBLU MI ĘDZYNARODOWYM, WSPÓLNOTOWYM I KRAJOWYM, ISTOTNYCH Z PUNKTU WIDZENIA PROJEKTOWANEGO DOKUMENTU ...... 58 5. POTENCJALNY WPŁYW REALIZACJI USTALE Ń PROJEKTU STUDIUM UWARUNKOWA Ń I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO NA ŚRODOWISKO ...... 61 5.1. Ogólna ocena potencjalnego wpływu realizacji ustale ń projektu na środowisko...... 61 5.2. Szczegółowa ocena potencjalnego wpływu realizacji ustale ń projektu na środowisko dla wybranych terenów – PG ...... 65 5.3. Szczegółowa ocena potencjalnego wpływu realizacji ustale ń projektu na środowisko dla wybranych terenów – WS,ZL ...... 70 5.4. Szczegółowa ocena potencjalnego wpływu realizacji ustale ń projektu na środowisko dla wybranych terenów – Ew ...... 71 5.5. Podsumowanie ...... 75 6. CHARAKTERYSTYKA ROZWI ĄZA Ń MAJ ĄCYCH NA CELU ZAPOBIEGANIE, OGRANICZENIE LUB KOMPENSACJ Ę PRZYRODNICZ Ą NEGATYWNYCH ODDZIAŁYWA Ń NA ŚRODOWISKO, MOG ĄCYCH BY Ć REZULTATEM REALIZACJI PROJEKTOWANEGO DOKUMENTU ...... 76 7. ANALIZA STANU ŚRODOWISKA NA OBSZARACH OBJ ĘTYCH PRZEWIDYWANYM ZNACZ ĄCYM ODDZIAŁYWANIEM ...... 77 8. ROZWI ĄZANIA ALTERNATYWNE DO ROZWI ĄZA Ń ZAWARTYCH W PROJEKCIE STUDIUM ..... 77 9. METODY ANALIZY REALIZACJI POSTANOWIE Ń PROJEKTOWANEGO DOKUMENTU ORAZ CZ ĘSTOTLIWO ŚĆ JEJ PRZEPROWADZANIA ...... 78 10. INFORMACJE O MO ŻLIWYM TRANSGRANICZNYM ODDZIAŁYWANIU NA ŚRODOWISKO ...... 78 11. STRESZCZENIE W J ĘZYKU NIESPECJALISTYCZNYM ...... 79
2 PROGNOZA ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO STUDIUM UWARUNKOWA Ń I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO GMINY SZCZERCÓW
WST ĘP
Podstawy formalno – prawne opracowania prognozy
Organ opracowuj ący projekt studium uwarunkowa ń i kierunków zagospodarowania przestrzennego jest zobowi ązany do sporz ądzenia prognozy oddziaływania na środowisko zgodnie z art. 46 i art. 51 Ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udost ępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społecze ństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2008r. Nr 199, poz. 1227 z po źn. zm.). Do najwa żniejszych aktów prawnych wykorzystanych podczas sporz ądzania prognozy nale żą :
- Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (tekst jednolity Dz.U. z 2013r., poz. 627); - Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 647 z pó źn. zm.); - Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz.U. z 2008r. Nr 25, poz. 150 z pó źn. zm.); - Ustawa z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne (tekst jednolity Dz.U. z 2012r., poz. 145, z pó źn. zm.); - Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (tekst jednolity Dz.U. z 2010r. Nr 185, poz. 1243, z późn. zm.); - Ustawa z dnia 9 czerwca 2011 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz.U. Nr 163, poz. 981 z pó źn. zm.); - Ustawa z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i le śnych (Dz.U. z 2004r. Nr 121, poz. 1266 z pó źn. zm.); - Ustawa z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz.U. z 2003r. Nr 162, poz. 1568 z pó źn. zm.); - Ustawa z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 106 poz. 675); - Rozporz ądzenie Ministra Środowiska z dnia 14 sierpnia 2001 r. w sprawie określenia rodzajów siedlisk przyrodniczych podlegaj ących ochronie (Dz. U. z 2001r. 92, poz. 1029); - Rozporz ądzenie Ministra Środowiska z dnia 28 wrze śnia 2004 r. w sprawie gatunków dziko wyst ępuj ących zwierz ąt obj ętych ochron ą (Dz.U. z 2004r. Nr 220, poz. 2237); - Rozporz ądzenie Ministra Środowiska z dnia 9 lipca 2004 r. w sprawie gatunków dziko wyst ępuj ących ro ślin obj ętych ochron ą (Dz.U. z 2004r. Nr 168, poz. 1764); - Rozporz ądzenie Ministra Środowiska z dnia 9 lipca 2004 r. w sprawie gatunków dziko wyst ępuj ących grzybów obj ętych ochron ą (Dz.U. z 2004r. Nr 168, poz. 1765); - Rozporz ądzenie Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Le śnictwa z dnia 25 sierpnia 1992 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu uznawania lasów za ochronne oraz szczegółowych zasad prowadzenia w nich gospodarki le śnej (Dz.U. z 1992r. Nr 67, poz. 337); - Rozporz ądzenie Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku (Dz.U. z 2007r. nr 120 poz. 826), zmienione Rozporz ądzeniem Ministra Środowiska z dnia 1 pa ździernika 2012 r. zmieniaj ące rozporz ądzenie w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku (Dz. U. z 2012 r. nr 0, poz. 1109); - Rozporz ądzenie Ministra Środowiska z dnia 30 pa ździernika 2003 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku oraz sposobów sprawdzania dotrzymania tych poziomów (Dz.U. z 2003 nr 192 poz. 1883).
Cel i zakres prognozy
Niniejsze opracowanie stanowi prognoz ę oddziaływania na środowisko projektu studium uwarunkowa ń i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Szczerców.
3 PROGNOZA ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO STUDIUM UWARUNKOWA Ń I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO GMINY SZCZERCÓW
Podstawowym celem prognozy jest ustalenie, czy zapisy projektu studium nie naruszaj ą zasad prawidłowego funkcjonowania środowiska przyrodniczego. Wa żne jest, by wzgl ędy ochrony środowiska i zrównowa żonego rozwoju były rozwa żane na równi z innymi celami i interesami (gospodarczymi i społecznymi). Prognoza ma równie ż ułatwi ć identyfikacj ę mo żliwych do okre ślenia skutków środowiskowych spowodowanych realizacj ą postanowie ń ocenianego dokumentu oraz oceni ć, czy przyj ęte rozwi ązania ochronne w dostateczny sposób zabezpieczaj ą przed powstawaniem konfliktów i zagro żeń w środowisku.
Zakres i stopie ń szczegółowo ści informacji zawartych w prognozie oddziaływania na środowisko został uzgodniony na podstawie art. 53 Ustawy z dnia 3 pa ździernika 2008 r. o udost ępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społecze ństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2008r. Nr 199, poz. 1227 z po źn. zm.) z wła ściwymi organamio których mowa w art. 57 i 58 ww. ustawy.
Informacje o metodach zastosowanych przy sporz ądzaniu prognozy
Prognoz ę opracowano na podstawie analizy projektu studium, zało żeń ochrony środowiska, informacji o projektowanych inwestycjach oraz materiałów archiwalnych dotycz ących charakterystyki i stanu środowiska przyrodniczego. Rozpoznanie aktualnego stanu środowiska i jego zagro żeń wynikaj ących z realizacji studium uwarunkowa ń i kierunków zagospodarowania przestrzennego uzupełniono na podstawie wizji terenowej.
W prognozie oceniono mo żliwy wpływ na środowisko przyrodnicze skutków realizacji zapisów projektu studium dla poszczególnych jednostek planistycznych i wydzielono te jednostki, na których mog ą wyst ąpi ć istotne oddziaływania. Ustalono charakter tych oddziaływa ń na poszczególne składniki środowiska uwzgl ędniaj ąc intensywno ść powodowanych przez nie przekształce ń, czas ich trwania oraz ich zasi ęg przestrzenny. Zasadnicz ą cz ęść prognozy wykonano w uj ęciu tabelarycznym, co pozwala przedstawi ć oddziaływanie przewidywanego sposobu zagospodarowania wybranych jednostek urbanistycznych na poszczególne elementy środowiska przyrodniczego.
Opracowanie „Prognoza oddziaływania na środowisko studium uwarunkowa ń i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Szczerców” obejmuje niniejszy tekst oraz zał ącznik w postaci mapy prognozy wykonanej w skali odpowiadaj ącej skali mapy, w jakiej sporz ądzane jest studium.
Zespół autorski mgr in ż. Katarzyna Zdeb. mgr Robert Boryczka
Wykorzystane materiały
Do podstawowych materiałów źródłowych wykorzystanych przy sporz ądzaniu prognozy nale żą :
EKOLOG sp. z o.o. , zespół autorski, Program Ochrony Środowiska Powiatu Bełchatowskiego na lata 2012 – 2015 z perspektyw ą na lata 2016 – 2019, Bełchatów 2012. GeoPuls Pracownia Geologii i Ochrony Środowiska , zespół autorski, Plan Gospodarki Odpadami Gminy Szczerców na lata 2009 – 2012, uwzgl ędniaj ący perspektywy na lata 2013 – 2016 , Szczerców 2009. GeoPuls Pracownia Geologii i Ochrony Środowiska , zespół autorski, Program Ochrony Środowiska dla Gminy Szczerców na lata 2009 – 2012 z uwzgl ędnieniem perspektyw na lata 2013 – 2016, Szczerców 2009. Główny Urz ąd Statystyczny , www.stat.gov.pl/bdl, 2013 Inwest Consulting SA , zespół autorski, Strategia Rozwoju Powiatu Bełchatowskiego na lata 2005 – 2015, Pozna ń 2005. Kondracki J ., Geografia regionalna Polski, Warszawa 2000.
4 PROGNOZA ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO STUDIUM UWARUNKOWA Ń I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO GMINY SZCZERCÓW
Maksymiuk Z., Moniewski P. , Komentarz do Mapy Hydrograficznej w skali 1:50000, arkusz M-34-27-A, Szczerców, Uniwersytet Łódzki 2005. Maksymiuk Z., Moniewski P. , Komentarz do Mapy Sozologicznej w skali 1:50000, arkusz M-34-27-A, Szczerców, Uniwersytet Łódzki 2005. MGW–PROJEKT , zespół projektowy, Studium Uwarunkowa ń i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Gminy Szczerców, Szczerców 2007. Minister Środowiska , Polityka Ekologiczna Pa ństwa w latach 2009 – 2012 z perspektyw ą do roku 2016, Warszawa 2008. Nadle śnictwo Bełchatów, Pietruszka & Mierkiewicz Wydawnictwo i Bank Geoinformacji sp. z o.o. , Nadle śnictwo Bełchatów – Mapa informacyjno – turystyczna w skali 1:65000, Pozna ń 2008. Pa ństwowy Instytut Geologiczny , Obja śnienia do Mapy Geo środowiskowej Polski 1:50000, arkusz Szczerców (735), Warszawa 2004. Pa ństwowy Instytut Geologiczny , Obja śnienia do Mapy Geo środowiskowej Polski 1:50000, arkusz Zelów (699), Warszawa 2004. Urz ąd Gminy Szczerców , Plan Rozwoju Lokalnego Gminy Szczerców na lata 2007 – 2013, Szczerców 2009. Urz ąd Gminy Szczerców , www.szczercow.pl , Szczerców 2013. Urz ąd Marszałkowski Województwa Łódzkiego, Departament Kultury Fizycznej, Sportu i Turystyki , Szlaki rowerowe województwa łódzkiego, Łód ź 2010. Urz ąd Statystyczny w Łodzi , Rocznik Statystyczny Województwa Łódzkiego 2000, Łód ź 2000. Urz ąd Statystyczny w Łodzi , Województwo Łódzkie 2012, Łód ź 2012. Wo ś A ., Klimat Polski, Warszawa 1999. Zarz ąd Województwa Łódzkiego, Biuro Planowania Przestrzennego Województwa Łódzkiego w Łodzi , Plan Zagospodarowania Przestrzennego Województwa Łódzkiego, Łód ź 2010. Zarz ąd Województwa Łódzkiego , Program Ochrony Środowiska Województwa Łódzkiego 2012, Łód ź 2012. Zarz ąd Województwa Łódzkiego , Strategia Rozwoju Województwa Łódzkiego 2020, Łód ź 2012.
5 PROGNOZA ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO STUDIUM UWARUNKOWA Ń I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO GMINY SZCZERCÓW
1. USTALENIA STUDIUM UWARUNKOWA Ń I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO ORAZ JEGO POWI ĄZANIA Z INNYMI DOKUMENTAMI
1.1. Obszar opracowania
Gmina wiejska Szczerców poło żona jest w południowej cz ęś ci województwa łódzkiego na wysoko ści od 156 do 199 m n.p.m. Najwy żej poło żone rejony gminy przekraczaj ą punktowo wysoko ść 190 m n.p.m. i znajduj ą si ę w trzech miejscach: w północno – wschodniej cz ęś ci gminy na wschód od miejscowo ści Magdalenów na granicy z gmin ą Kluki (199,5 m n.p.m.), w południowo – zachodniej cz ęś ci gminy na granicy z gmin ą Rz ąś nia (195 m n.p.m.) oraz w południowej cz ęś ci gminy na południe od miejscowo ści Janówka i Osiny Kolonia (191 – 193 m n.p.m.). Antropogeniczne przekształcenia terenu zwi ązane z odkrywkow ą eksploatacj ą w ęgla brunatnego (odkrywka „Szczerców”) spowodowały, że obecnie najni żej poło żonym rejonem gminy jest formalnie dno wyrobiska, zlokalizowane na południowych kra ńcach gminy na wysoko ści około 70 – 80 m n.p.m. Natomiast obszar najni żej usytuowany w naturalny sposób poło żony jest w północno – zachodniej cz ęś ci gminy wzdłu ż koryta rzeki Widawki na wysoko ści 155,8 m n.p.m. przy granicy z gminami Rusiec i Widawa. Współrz ędne geograficzne miejscowo ści Szczerców wynosz ą 51º20’ szeroko ści geograficznej północnej oraz 19º07’ długo ści geograficznej wschodniej. Powierzchnia geodezyjna rozpatrywanego obszaru wynosi 12895 ha, to jest 129 km², co stanowi 13,33 % powierzchni powiatu bełchatowskiego oraz 0,71 % powierzchni województwa łódzkiego. Według fizyczno – geograficznej regionalizacji Polski J. Kondrackiego (1998) gmina Szczerców umiejscowiona jest w nast ępuj ących jednostkach: megaregion – Europa Środkowa (3); prowincja: Ni ż Środkowoeuropejski (31); podprowincja: Niziny Środkowopolskie (318); makroregion: Nizina Południowowielkopolska (318.2); mezoregion: Kotlina Szczercowska (318.23).
Według J. Kondrackiego południowe kra ńce gminy (rejon byłych wsi: Grabek i Parchliny) umiejscowione s ą w mezoregionie Wysoczyzny Bełchatowskiej (318.81), która jest najbardziej wysuni ętą na południowy – zachód cz ęś ci ą makroregionu Wzniesie ń Południowomazowieckich (318.8). Obecnie rejon ten zaj ęty jest przez odkrywkow ą kopalni ę węgla brunatnego. Gminnym centrum administracyjnym jest poło żona w centralnej cz ęś ci gminy miejscowo ść Szczerców. W skład gminy wchodz ą 22 sołectwa. Nale żą do nich: Borowa (wsie: Borowa, Krzy żówki i Ko ściuszki pod lasem), Brzezie (wsie: Brzezie, Kozłówki, Bednarze), Chabielice (wsie: Chabielice i Chabielice Kolonia), Dubie, Grudna (wsie: Grudna i Zagadki), Janówka, Kieruzele, Ku źnica Lubiecka, Lubiec, Magdalenów, Niwy (wsie: Niwy, Trakt Puszcza ński, Józefina, Lubo śnia), Osiny (wsie: Osiny i Osiny Kolonia), Podklucze (wsie: Podklucze i Zału że), Pod żar (wsie: Pod żar, Szubienice i Żabczanka), Polowa (wsie: Polowa, Ko ściuszki przy szosie i Dzbanki), Rudzisko (wsie: Rudzisko i Marcelów), Stanisławów Pierwszy (wsie: Stanisławów Pierwszy i Le śniaki), Stanisławów Drugi, Szczerców, Szczercowska Wie ś (wsie: Szczercowska Wie ś i Kolonia Szczercowska), Tatar (wsie: Tatar i Puszcza), Zbyszek (wsie: Zbyszek i Firlej). G ęsto ść sieci osadniczej mierzona liczb ą miejscowo ści podstawowych (miasta i wsie bez przysiółków) na 100 km² powierzchni wynosi 38,76. Jest to warto ść wy ższa od wska źnika charakteryzuj ącego powiat bełchatowski (32,64) oraz całe województwo łódzkie (28,16). Poło żenie gminy w regionie jest korzystne. Wpływ na to maj ą szczególnie: przebieg wa żnych szlaków komunikacyjnych, walory krajobrazowe oraz bezpo średnia blisko ść do wi ększych miast południowej cz ęś ci województwa łódzkiego, to jest (w kolejno ści alfabetycznej): Bełchatowa, Działoszyna, Paj ęczna, Piotrkowa Trybunalskiego, Radomska i Wielunia.
6 PROGNOZA ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO STUDIUM UWARUNKOWA Ń I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO GMINY SZCZERCÓW
1.2. Zawarto ść i główne cele projektu studium uwarunkowa ń i kierunków zagospodarowania przestrzennego
Kształtowanie struktury funkcjonalno – przestrzennej
Gmina Szczerców jest samorz ądow ą jednostk ą wiejsk ą z wiod ącą rol ą sektora produkcyjnego i rolnego. Uzupełniaj ącą rol ę pełni sektor usługowy. Szans ę na przyszły rozwój ma przede wszystkim sektor produkcyjny (wytwórczo ść na bazie przetwórstwa przemysłowego i rzemiosła produkcyjnego), a tak że: rolniczy (przede wszystkim w oparciu o hodowl ę) i usługowy (w tym zwi ązany z turystyk ą i rekreacj ą). W wyniku analiz przeprowadzonych na podstawie zebranych materiałów inwentaryzacyjnych oraz na podstawie wyst ępuj ących powi ąza ń komunikacyjnych i funkcjonalnych, mo żna przyj ąć nast ępuj ący system obsługi ludno ści gminy:
Ośrodek gminny głównego poziomu obsługi o zasi ęgu lokalnym, obsługuj ący w zakresie usług ponadpodstawowych teren całej gminy – miejscowo ść Szczerców. Pełni ona funkcj ę administracyjn ą, stanowi ośrodek koncentracji mieszkalnictwa, produkcji, usług dla ludno ści oraz obsługi rolnictwa. Dodatkowo posiada potencjał do dalszego rozwoju funkcji produkcyjnych. Tym samym Szczerców pełni funkcj ę lokalnego centrum rozwoju, które jest istotnym czynnikiem wzrostu i kumuluje usługi oraz inne działalno ści gospodarcze w skali umo żliwiaj ącej społeczny i ekonomiczny rozwój s ąsiaduj ących z nim miejscowo ści. Funkcjami rozwojowymi Szczercowa s ą przede wszystkim funkcje: produkcyjne, mieszkalnictwa oraz usługi rynkowe i nierynkowe. Ośrodki po średniego poziomu obsługi z poszerzonym programem usługowym , współpracuj ące z o środkiem gminnym – wsie: Borowa, Chabielice, Chabielice Kolonia, Grudna, Janówka, Lubiec, Magdalenów, Niwy, Trakt Puszcza ński, Osiny, Podklucze, Stanisławów Pierwszy, Stanisławów Drugi i Szczercowska Wie ś. S ą to o środki stanowi ące etap po średni w kompleksowym systemie obsługi ludno ści, szczególnie w zakresie usług: słu żby zdrowia, oświaty, kultury, bezpiecze ństwa przeciwpo żarowego oraz handlu i pozostałych usług o odpowiednio du żej liczbie ludno ści w rejonie obsługi. Funkcjami rozwojowymi tych miejscowo ści s ą funkcje: mieszkalnictwa, działalno ści produkcyjnych (zwłaszcza: Chabielice, Grudna i Szczercowska Wie ś), rolnictwa, a tak że usług rynkowych, w tym turystyki (Lubiec i Magdalenów). Pozostałe o środki (wsie elementarne i przysiółki) , o funkcjach typowo mieszkaniowych, rolniczych i le śnych, pozbawione bezpo średniej obsługi ludno ści w zakresie usług. Zaliczono do nich wsie: Krzy żówki i Ko ściuszki; Brzezie, Kozłówki i Bednarze; Dubie; Zagadki; Kieruzele; Ku źnica Lubiecka, Jó żefina i Lubo śnia; Osiny Kolonia; Zału że; Pod żar, Szubienice i Żabczanka; Polowa i Dzbanki; Rudzisko i Marcelów; Le śniaki; Kolonia Szczercowska; Tatar i Puszcza; Zbyszek i Firlej. Funkcjami rozwojowymi tych miejscowo ści s ą funkcje: mieszkalnictwa, działalno ści produkcyjnych (zwłaszcza: Polowa i Dzbanki), rolnictwa, le śnictwa, a tak że usług rynkowych w postaci turystyki i rekreacji (zwłaszcza: Ku źnica Lubiecka, Marcelów, Zbyszek i Firlej).
Nale ży wyra źnie podkre śli ć, że obecnie funkcja rolnicza, okre ślona jako podstawowa, ogranicza si ę w wi ększo ści miejscowo ści przede wszystkim jako wiod ąca w strukturze zagospodarowania przestrzeni (struktura przestrzenna) i nie stanowi wiod ącej funkcji ekonomicznej. W perspektywie najbli ższych kilkunastu lat nale ży spodziewa ć si ę dalszego ograniczenia funkcji rolniczej. W miejscowo ściach, które nie maj ą predyspozycji do rozwoju funkcji produkcyjnych i usługowych, dominowa ć b ędzie wył ącznie funkcja mieszkaniowa.
Funkcja osadnicza
Rozwój funkcji osadniczej, ze wzgl ędu na uwarunkowania fizjograficzne, środowiskowe, kulturowe, infrastrukturalne i komunikacyjne powinien przede wszystkim skupia ć si ę na uzupełnianiu istniej ących układów zabudowy, a w dalszej kolejno ści ich rozbudowie w oparciu o istniej ące i projektowane ci ągi komunikacyjne. Kształtowanie zabudowy
7 PROGNOZA ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO STUDIUM UWARUNKOWA Ń I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO GMINY SZCZERCÓW powinno odbywa ć si ę przy zachowaniu harmonii i wła ściwych proporcji pomi ędzy terenami zainwestowanymi a otaczaj ącym krajobrazem.
Funkcja usługowa
Funkcja usługowa na terenie gminy Szczerców powinna si ę rozwija ć w celu poprawy jako ści życia mieszka ńców. W ka żdej miejscowo ści powinien by ć zapewniony dost ęp do usług handlu. Oprócz wydzielonych terenów pod usługi dopuszcza si ę lokalizowanie usług w śród zabudowy mieszkaniowej. Innym aspektem funkcji usługowej są tereny sportu i rekreacji, predysponowane do pełnienia funkcji przestrzeni publicznych. Ustala si ę lokalizowanie usług o światy, kultury, sportu, zdrowia i opieki społecznej i innych usług publicznych na terenach mieszkaniowych, mieszkaniowo – usługowych, usługowych oraz innych zgodnie z ustaleniami studium. W planach miejscowych dopuszcza si ę wydzielanie terenów wył ącznie pod cele usług publicznych. Innym aspektem funkcji usługowej, godnym podkre ślenia, jest funkcja turystyczna. Ekologiczny rozwój turystyki powinien by ć głównie nastawiony na budow ę małych o środków dla turystów poszukuj ących spokoju i odosobnienie oraz kontaktu z natur ą. Ten kierunek, zgodny z ide ą ekorozwoju, zakłada unikanie degradacji walorów przyrodniczych. Teren gminy predysponowany jest do rozwoju aktywizacji ekoturystycznej w postaci agroturystyki i turystyki wiejskiej.
Funkcja produkcyjna
Tereny produkcyjne powinny funkcjonowa ć w oparciu o tereny aktywno ści gospodarczych, produkcyjno-usługowe oraz eksploatacji surowców. Ponadto dopuszcza si ę funkcjonowanie zakładów rzemie ślniczych w śród istniej ącej zabudowy zagrodowej mieszkaniowej i mieszkaniowo – usługowej pod warunkiem zachowania wła ściwych standardów środowiska. Dopuszczenie lokalizowania zakładów rzemie ślniczych w śród istniej ącej zabudowy pełni ącej funkcje mieszkaniowe nie mo że jednak prowadzi ć do pogarszania warunków zamieszkiwania mieszka ńców. Funkcja produkcyjna na terenie gminy rozwijana jest tak że w ramach funkcji górniczej na terenach eksploatacji surowców. Funkcjonowanie terenu powinno si ę wi ąza ć ze szczególnym zachowaniem norm środowiska na terenach przyległych, w szczególno ści przeznaczonych pod funkcje osadnicze, zgodnie z przepisami odr ębnymi. Po zako ńczeniu eksploatacji wymagane jest przeprowadzenie rekultywacji terenu z mo żliwym wykorzystaniem rekreacyjnym, rolnym, le śnym lub wodnym.
Funkcja rolnicza
Na wartościowych areałach rolnych (do IV klasy bonitacyjnej wł ącznie) produkcja rolnicza powinna by ć ukierunkowana na produkcj ę polow ą. Produkcja polowa na gruntach V i VI klasy jest nieopłacalna. Preferowana forma ich zagospodarowania to przeznaczenie na u żytki zielone. Jako alternatyw ę dla gospodarstw indywidualnych proponuje si ę rozwój agroturystyki. Dopuszcza si ę zalesianie gruntów klas bonitacyjnych IV-VI.
Funkcja le śna
Ze wzgl ędu na du żą lesisto ść gminy funkcja gospodarki le śnej nale ży do uzupełniaj ących funkcji gminy Szczerców. Powinna stanowi ć baz ę do rozwoju funkcji turystycznej i rekreacyjnej.
8 PROGNOZA ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO STUDIUM UWARUNKOWA Ń I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO GMINY SZCZERCÓW
Nadrz ędnym celem ochrony ekosystemów le śnych jest utrzymanie i odtwarzanie ich charakteru, zbli żonego do pierwotnego oraz naturalnego, a tak że prowadzenie racjonalnej gospodarki le śnej zwi ązanej z pozyskiwaniem drewna.
Zestawienie funkcji jednostek planistycznych wyró żnionych w projekcie studium uwarunkowa ń i kierunków zagospodarowania przestrzennego zostało przedstawione graficznie na rysunku prognozy.
Infrastruktura komunikacyjna i techniczna
Okre śla si ę nast ępuj ące kierunki rozwoju układu komunikacyjnego gminy Szczerców: - modernizacja DK nr 8 na całej długo ści do pełnych parametrów klasy „GP”; - modernizacja DW nr 480 i 483 na całej długo ści do pełnych parametrów klasy „G”; - budowa obwodnicy Szczercowa w ci ągu drogi wojewódzkiej nr 483; - modernizacja dróg powiatowych do pełnych parametrów klasy „Z”; - dostosowanie parametrów jezdni i no śno ści nawierzchni dróg wojewódzkich, powiatowych i gminnych do ruchu ci ęż kiego i pojazdów rolniczych, zwłaszcza w perspektywie rozwoju funkcji przetwórstwa rolno – spo żywczego, przemysłowego i turystycznych; - sukcesywne zast ępowanie nawierzchni tłuczniowej i brukowej na bitumiczn ą na drogach powiatowych i gminnych; - budowa dróg wewn ętrznych do obsługi poszczególnych posesji oraz dojazdów do u żytków rolnych; - budowa chodników dla ruchu pieszego i rowerowego; - budowa zatok autobusowych; - monitoring nat ęż enia hałasu emitowanego przez pojazdy.
Dopuszcza si ę lokalizowanie ście żek i tras rowerowych na terenie gminy, które docelowo powinny stanowi ć wa żny element uzupełniaj ący drogowy układ komunikacyjny i system tras turystycznych. Na całym obszarze gminy Szczerców dopuszcza si ę lokalizowanie nie przewidzianych w studium urz ądze ń i obiektów infrastruktury technicznej, w tym sieci dystrybucyjnych i przesyłowych. W szczególno ści dopuszcza si ę lokalizowanie urz ądze ń i obiektów stanowi ących ekologiczne źródła zaopatrzenia w energi ę elektryczn ą, z wył ączeniem nowych elektrowni wiatrowych i farm solarnych, których lokalizacji niniejsze studium nie przewiduje. W ramach zaopatrzenia w wod ę ustala si ę budow ę i rozbudow ę istniej ących sieci na terenach istniej ącego i planowanego zainwestowania na obszarze całej gminy. Wszystkie miejscowo ści w gminie posiadaj ą wyposa żenie w sie ć wodoci ągow ą, rozwini ętą w ró żnym stopniu dla poszczególnych obszarów.
Ustalono tak że ogólne zasady odprowadzania i oczyszczenia ścieków bytowych i komunalnych, w tym:
- zakaz odprowadzania nie oczyszczonych ścieków do gruntu, cieków powierzchniowych oraz wód podziemnych; - docelow ą realizacj ę sieci kanalizacyjnej z odprowadzeniem do oczyszczalni ścieków na terenach przewidywanych do zbiorowego rozwi ązania gospodarki ściekowej; - na terenach dla których rezygnuje si ę z wyposa żenia w sie ć kanalizacyjn ą ze wzgl ędów technicznych lub ekonomicznych, w tym terenach zlokalizowanych poza zwartymi układami miejscowo ści, ustala si ę lokalne lub indywidualne rozwi ązania gospodarki ściekowej, w tym lokalizacj ę przydomowych oczyszczalni ścieków dla poszczególnych budynków lub zespołów budynków; - dla nieruchomo ści nie podł ączonych do kanalizacji sanitarnej dopuszcza si ę budow ę szczelnych bezodpływowych zbiorników lub oczyszczalni przydomowych;
9 PROGNOZA ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO STUDIUM UWARUNKOWA Ń I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO GMINY SZCZERCÓW
- dopuszcza si ę prowadzenie kanalizacji sanitarnej poza liniami rozgraniczaj ącymi ulic lub dróg w uzgodnieniu z wła ścicielami nieruchomo ści, wymagane jest formalne ustalenie zasad dost ępno ści sieci w sytuacjach awaryjnych lub w celu jej modernizacji; - rozbudow ę zewn ętrznej sieci kanalizacji sanitarnej w terenach istniej ącej i planowanej zabudowy z zachowaniem odległo ści od innych sieci infrastruktury technicznej oraz lokalizacj ę zbiorczych kolektorów kanalizacyjnych z zachowaniem odległo ści od budynków zgodnie z przepisami odr ębnymi, - dopuszcza si ę odprowadzenie wód opadowych do cieków wód powierzchniowych, lokaln ą sieci ą kanalizacyjn ą, na warunkach okre ślonych przez zarz ądc ę cieku. Na terenie gminy dopuszczono budow ę sieci gazowych oraz stosowanie indywidualnych zbiorników zaopatrzenia w gaz płynny. Ustalono ogólne zasady zaopatrzenia w energi ę elektryczn ą, w tym:
- zaopatrzenie z istniej ącej sieci elektroenergetycznej lub odnawialnych źródeł energii w zakresie instalacji solarnych na budynkach oraz z elektrowni wodnych; - rozbudow ę sieci elektrycznej wraz z niezb ędnymi urz ądzeniami technicznymi według technicznych warunków przył ączenia, uzgodnionych z administratorem sieci. W zakresie zaopatrzenia w ciepło ustala si ę docelowo zaopatrzenie w ciepło w oparciu o indywidualne i grupowe instalacje zasilane gazem, energi ą elektryczn ą, innymi paliwami niskoemisyjnymi oraz poprzez odnawialne źródła energii w zakresie instalacji solarnych na budynkach oraz wymienników ciepła. Dopuszcza si ę budow ę elektrowni wodnych, w tym małych elektrowni wodnych. Korzystne warunki hydrograficzne lokalizacji małych elektrowni wodnych (MEW) wyst ępuj ą w dolinach rzek: Widawki, Krasówki i Pilsi, charakteryzuj ących si ę nadal – pomimo niekorzystnych przekształce ń antropogenicznych – znacznym przepływem.. W zwi ązku z powy ższym na bazie szczegółowych, specjalistycznych analiz nale ży rozpatrzy ć wszystkie aspekty ewentualnej budowy małych elektrowni wodnych w rejonie dolin cieków. Ponadto dopuszcza si ę wykorzystanie pozostałych źródeł energii odnawialnej, takich jak np. kolektory słoneczne i wymienniki ciepła, pod warunkiem indywidualnego ich stosowania lub lokalizacji na terenach produkcyjnych, w ramach dopuszczonej funkcji infrastruktury technicznej. W zakresie zaopatrzenia w sie ć telekomunikacyjn ą ustalono rozbudow ę istniej ących sieci i urz ądze ń oraz budow ę nowych, w zale żno ści od zapotrzebowania, na warunkach okre ślonych przez administratora sieci. Dla lokalizacji inwestycji z zakresu telekomunikacji stosowa ć nale ży przepisy odr ębne. Gospodarka odpadami na terenie gminy Szczerców powinna by ć prowadzona w oparciu o ustalenia aktualnie obowi ązuj ącego regulaminu utrzymania czysto ści i porz ądku w gminie oraz w oparciu o wymogi przepisów odr ębnych.
1.3. Powi ązania projektu studium z innymi dokumentami
Ustalenia projektu studium uwarunkowa ń i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Szczerców są powi ązane bezpo średnio lub po średnio z wytycznymi w zakresie ochrony środowiska dokumentów o charakterze planistyczno-strategicznym, opracowanych na szczeblach rz ądowych i samorz ądowych, dotycz ących obszaru gminy Szczerców, takimi jak m.in.:
- Plan Zagospodarowania Przestrzennego Województwa Łódzkiego; - Strategia Rozwoju Województwa Łódzkiego na lata 2007-2020; - Aktualizacja Strategii Rozwoju Województwa Łódzkiego 2020 projekt IX 2012; - Program Ochrony Środowiska Województwa Łódzkiego 2012; - Strategia Rozwoju Powiatu Bełchatowskiego;
10 PROGNOZA ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO STUDIUM UWARUNKOWA Ń I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO GMINY SZCZERCÓW
- Program Ochrony Środowiska dla Powiatu Bełchatowskiego na lata 2010-2013; - Plan Rozwoju Lokalnego Gminy Szczerców; - Program Ochrony Środowiska Gminy Szczerców. Szczegółowe omówienie wytycznych, dotycz ących ochrony środowiska, zawartych w tych dokumentach, zamieszczono w projekcie studium. Zadania okre ślone w projekcie studium nale ży uzna ć za spójne z wytycznymi uj ętymi w wy żej wymienionych dokumentach. Ponadto uszczegółowienie, wynikaj ące z lokalnej skali dokumentu, doprowadziło do optymalizacji przyj ętej strategii działa ń, szczególnie adekwatnej do potrzeb i mo żliwo ści gminy Szczerców.
2. ISTNIEJ ĄCY STAN ŚRODOWISKA ORAZ POTENCJALNE ZMIANY TEGO STANU W PRZYPADKU W PRZYPADKU BRAKU REALIZACJI PROJEKTOWANEGO DOKUMENTU
2.1. Uwarunkowania fizjograficzne.
Klimat
Klimat gminy podobnie jak całej Polski jest przej ściowy, kontynentalno – morski, kształtowany na przemian przez masy powietrza napływaj ące znad Oceanu Atlantyckiego lub wschodniej Europy i Azji. W skali kraju według W. Okołowicza i D. Martyn (1979) gmina Szczerców poło żona jest na granicy 3 regionów klimatycznych: śląsko – wielkopolskiego, łódzkiego i małopolskiego. Region śląsko – wielkopolski charakteryzuje si ę przewag ą wpływów oceanicznych, amplitudy temperatur s ą mniejsze od przeci ętnych dla kraju, wiosna i lato s ą wczesne, długie i ciepłe, zima za ś krótka i łagodna. Region łódzki, na terenie którego formalnie zlokalizowana jest cała gmina, to obszar po średni, b ędący pod wpływem klimatycznych cech charakterystycznych zarówno dla oceanizmu jak i kontynentalizmu. Region Małopolski to typ klimatów wy żynnych, poło żony w strefie po średniej pomiędzy wpływem oceanizmu i kontynentalizmu. Lato i zima s ą tu dłu ższe, a suma opadów wy ższa od przeci ętnych. Natomiast według A. Wosia (1999) gmina poło żona jest w regionie środkowopolskim. Nale ży on do grupy najwi ększych powierzchniowo wyró żnionych regionów klimatycznych Polski. Obejmuje Wy żyn ę Łódzk ą, si ęgaj ąc na południu po północno – zachodni ą cz ęść Wy żyny Krakowsko – Cz ęstochowskiej, a na północy obejmuje swym zasi ęgiem Równin ę Kutnowsk ą. Stosunki klimatyczne charakterystyczne dla tego regionu silniej nawi ązuj ą do warunków klimatycznych panuj ących na terenach poło żonych na wschód od omawianego regionu, a w znacznie mniejszym stopniu do klimatu obszarów poło żonych na zachód od tego regionu. Świadczy to o wi ększym wpływie kontynentalizmu ni ż oceanizmu. Na tle innych regionów Polski region środkowopolski wyró żnia si ę znaczniejsz ą liczb ą dni z typem pogody bardzo ciepłej i jednocze śnie pochmurnej bez opadu atmosferycznego, których w roku jest średnio prawie 38 oraz dni do ść mro źnych z du żym zachmurzeniem i opadem, których jest na ogół w roku prawie 7.
Reprezentatywne dla gminy Szczerców b ędą wi ęc dane charakteryzuj ące klimatyczny region środkowopolski jako cało ść oraz dane z przyporz ądkowanych dla tego regionu stacji Wielu ń lub Łód ź. Według pomiarów średnia temperatura roczna z wielolecia 1951 – 1980 wynosi około 8 ºC; stycznia (–2,2 ºC), a lipca 18 ºC. W skali roku średnia liczba dni przymrozkowych, to jest takich, w których temperatura powietrza mo że wynie ść 0 ºC wynosi 75, dni mro źnych z ujemn ą temperatur ą powietrza w ci ągu całej doby jest 40, za ś dni ciepłych z temperatur ą minimaln ą powy żej 0 ºC jest 250. Amplituda roczna kształtuje si ę na poziomie około 20,5 ºC. Suma rocznego opadu wynosi 550 – 650 mm, w tym półrocza chłodnego (listopad – kwiecie ń) około 200 – 250 mm. Opady półrocza ciepłego (maj – pa ździernik) osi ągaj ą 350 – 400 mm. Średnia liczba dni z opadem ≥ 0,1 mm wynosi w roku około 165, za ś z opadem ≥ 10 mm około 13. Pierwszy śnieg pojawia si ę około połowy listopada, a ostatni na
11 PROGNOZA ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO STUDIUM UWARUNKOWA Ń I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO GMINY SZCZERCÓW przełomie marca i kwietnia. Pokrywa śnie żna utrzymuje si ę średnio przez 60 dni w roku. Jej grubo ść waha si ę w przedziale 15 – 20 cm. Maksymalnie jej grubo ść w niektórych latach przekracza 50 cm. Zanika ona przeci ętnie w okresie 25 – 30 marca. Okres wyst ępowania pokrywy śnie żnej przerywany jest cz ęstymi odwil żami. W tym czasie opad zimowy stanowi deszcz. Średnia liczba dni pogodnych, a wi ęc dni w których średnia dobowa wielko ść zachmurzenia ogólnego nieba była ≤ 20 %, wynosi w roku około 40, a liczba dni pochmurnych, a wi ęc ze średnim dobowym zachmurzeniem ogólnym nieba ≥ 80 %, wynosi w roku około 130. Mgła pojawia si ę średnio przez około 44 dni w roku, za ś mgła całodzienna przez około 2 do 5 dni w roku. Usłonecznienie przekracza w roku 1500 godzin, z czego w okresie wegetacyjnym ponad 1100 godzin. Średnio dziennie usłonecznienie wynosi 4,2 godziny, najwi ęcej w czerwcu – średnio dziennie 7,1 godziny, a najmniej w grudniu – średnio dziennie 1 godzina. Dni z burz ą jest przeci ętnie około 20 w roku. Wilgotno ść wzgl ędna powietrza wynosi rocznie średnio około 80 %. Najcz ęstsze wiatry wiej ą z sektorów: północnego, zachodniego i południowego. Stanowi ą około 70 % cz ęsto ści wiatru. Ich średnia pr ędko ść oscyluje w granicach 3,3 m/s. Średnia roczna liczba dni w okresie 1951 – 1985 (T. Nied źwied ź, J. Paszy ński, D. Czekierda, 1994) z wiatrem bardzo silnym (pr ędko ść powy żej 15 m/s) wynosi 2, z wiatrem silnym (pr ędko ść od 10 do 15 m/s) wynosi około 20 – 30, za ś średnia roczna cz ęsto ść wyst ępowania ciszy i słabego wiatru (pr ędko ść poni żej 2m/s) wynosi około 60 % dni w roku. Okres wegetacyjny jest jednym z dłu ższych w Polsce i trwa średnio przez około 210 dni, a okres gospodarczy przez około 240 dni. Pocz ątek robót polnych przypada na trzeci ą dekad ę marca. Reasumuj ąc, warunki klimatyczne panuj ące na terenie gminy s ą bardzo korzystne, sprzyjaj ą rozwojowi rolnictwa, aktywno ści produkcyjnych i usługowych oraz pozwalaj ą na osi ąganie wysokiego komfortu osiedlania.
Budowa geologiczna.
Budow ę geologiczn ą gminy Szczerców oraz charakterystyk ę złó ż kopalin (udokumentowanych, perspektywicznych i prognostycznych) przedstawiono na podstawie Obja śnie ń do Mapy Geo środowiskowej Polski w skali 1:50000 , arkusze: Zelów nr 699 (Kochanowska, 2004) i Szczerców nr 735 (Kochanowska, 2004).
Obszar gminy Szczerców i całego regionu w granicach arkuszy nr 699 i 735 znajduje si ę w południowej cz ęś ci niecki łódzkiej, wchodz ącej w skład du żej jednostki – synklinorium szczeci ńsko – łódzko – miechowskie. W jego budowie geologicznej bior ą udział jednostki typu fałdowego o przebiegu północny–zachód − południowy–wschód oraz młodsze typu blokowego. Pierwsze z nich tworz ą w ąskie struktury antyklinalne (np.: antyklina D ąbrowy Rusieckiej – Chabielic) porozdzielane szerokimi synklinami (np.: synklin ą Brudzic). Najwa żniejsz ą jednostk ą typu blokowego jest trzeciorz ędowy rów Kleszczowa, który przebiega równole żnikowo przez obszar całego arkusza nr 735. Jest on przeci ęty stref ą dyslokacji, w której znajduje si ę wysad solny D ębina (na południowy – wschód od granic gminy).
Najstarszymi osadami znanymi jedynie z wierce ń w rowie Kleszczowa s ą permskie gipsy i anhydryty o ł ącznej mi ąż szo ści 615 m. Najstarsze utwory mezozoiku, mułowce i iłołupki wieku środkowojurajskiego o mi ąż szo ści do 200 m, stwierdzono wierceniami w osiowej cz ęś ci antykliny D ąbrowa Rusiecka – Chabielice. Na jej obrze żu, od miejscowo ści Rusiec do Sulmierzyc, wyst ępuj ą osady wieku górnojurajskiego. S ą one znane z licznych wierce ń, za ś na powierzchni tworz ą kilka izolowanych, małych wychodni w okolicy Białej i Gałkowa (na południowy – zachód od granic gminy). Reprezentuj ą je ró żne odmiany wapieni (dolny oksford) o mi ąż szo ści do 203 m oraz iłowce i wapienie (kimeryd) o ł ącznej mi ąż szo ści do 146,5 m. Młodsze od nich skały wieku kredowego to: piaski i piaskowce dolnej kredy (alb), lokalnie z fosforytami, które napotkano na gł ęboko ściach rz ędu 70 – 120 m mi ędzy Widaw ą a
12 PROGNOZA ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO STUDIUM UWARUNKOWA Ń I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO GMINY SZCZERCÓW
Bogumiłowem. Do górnej kredy nale żą szeroko rozprzestrzenione wapienie, margle i opoki, a w cz ęś ci stropowej równie ż piaskowce i gezy.
Osady wieku trzeciorz ędowego osi ągaj ą najwi ększe mi ąż szo ści (do ponad 430 m) w obr ębie rowu Kleszczowa, gdzie maj ą wa żne znaczenie surowcowe. Kompleks trzeciorz ędowy rozpoczynaj ą: piaski, iły, mułki i mułowce z wkładkami węgla brunatnego, o mi ąż szo ści zazwyczaj kilkudziesi ęciu metrów, tworz ące tak zwan ą seri ę podw ęglow ą. Wy żej le żą cą seri ę w ęglow ą buduj ą pokłady w ęgla brunatnego o mi ąż szo ści od kilku do 120 metrów, poprzedzielane ró żnej mi ąż szo ści wkładkami iłów, w ęglistych mułowców, piasków i utworów jeziornych (głównie wapieni jeziornych i gytii). Otaczaj ą one zazwyczaj główny pokład w ęglowy oraz tworz ą w nim przerosty. Bezpo średnio na osadach serii węglowej le żą młodsze mioce ńsko – plioce ńskie iły, iłowce, mułki i mułowce z wkładkami w ęgla brunatnego, o grubo ści do 1 m. Mi ąż szo ść tej serii zwanej nadw ęglow ą wynosi od kilku do kilkudziesi ęciu metrów. Poza obr ębem rowu tektonicznego Kleszczowa, stwierdzono wyst ępowanie utworów zwietrzelinowych o niewielkiej mi ąż szo ści (mułowce, gliny zwietrzelinowe), zaliczanych do najstarszych ogniw trzeciorz ędu (paleocen) oraz piasków i iłów (eocen), na których le żą najmłodsze osady trzeciorz ędowe reprezentuj ące seri ę nadw ęglow ą.
Osady trzeciorz ędu w całym rejonie gminy Szczerców wyst ępuj ą pod 30 – 60 m nadkładem utworów czwartorz ędowych, zwi ązanych ze zlodowaceniami: południowopolskimi, środkowopolskimi i północnopolskimi oraz rozdzielaj ącymi je interglacjałami: mazowieckim i eemskim. Reprezentuj ą je: piaski, iły i mułki zastoiskowe, piaski wodnolodowcowe i gliny zwałowe. Osady te cz ęsto zaz ębiaj ą si ę wzajemnie. W okresach interglacjałów, kiedy lądolód cofał si ę, nast ępowało odnawianie sieci dolin a nast ępnie ich zasypywanie piaskami i żwirami pochodzenia rzecznego. Lokalnie tworzyły si ę osady jeziorne (torfy z gyti ą, mułki i piaski). Osady lodowcowe zlodowace ń południowopolskich znane s ą z wierce ń, natomiast utwory młodszych zlodowace ń środkowopolskich s ą licznie reprezentowane na powierzchni. Iły, mułki i piaski zastoiskowe odsłaniaj ą si ę mi ędzy innymi w Szczercowie i Podkluczach oraz w dolinie rzeki Krasowej. W południowej i centralnej cz ęś ci gminy wyst ępuje prawie ci ągła pokrywa brunatno – żółtych, piaszczystych, odwapnionych w stropie glin zwałowych. Jej płaty stwierdzono mi ędzy innymi w Chabielicach i Brzeziu. Gliny te stanowiły dawniej lokalny surowiec ceramiczny. W centralnej cz ęś ci gminy powszechnie wyst ępuj ą piaski wodnolodowcowe o mi ąż szo ściach rz ędu 5 m. Z okresem topnienia lodowców zwi ązane jest powstanie utworów morenowych, ozów i kemów. Te pierwsze reprezentowane s ą przez piaski i żwiry moreny czołowej, stwierdzone w odsłoni ęciach w Anielowie i Jasia Górze (na południe od granic gminy) oraz w Gałowie, Białej i Dworoszowicach (na południowy – zachód od granic gminy). W miejscowo ści Winek (na południowy – wschód od granic gminy) znajduje si ę szereg pagórków zbudowanych z wyselekcjonowanego materiału piaszczysto – żwirowego buduj ących oz. Charakteryzuj ące si ę brakiem uporz ądkowanego materiału skalnego pagórki, zaliczane do tak zwanych osadów akumulacji szczelinowej, wyst ępuj ą w: Filipowi źnie, D ąbrówce, Eligiowie i w pobli żu Ru śca (poza granicami gminy). Osady, które charakteryzuj ą si ę zazwyczaj dobrym przemyciem i wysortowaniem materiału piaszczystego tworz ą zespoły kemowe znane mi ędzy innymi ze Stanisławowa i od dawna wykorzystywano je na potrzeby lokalne. L ądolód zlodowace ń północnopolskich obj ął swym zasi ęgiem tylko północn ą cz ęść gminy, a jego osady tworz ą głównie tarasy nadzalewowe i formy wydmowe zbudowane z materiału piaszczysto – pylastego. W centralnej i południowej cz ęś ci gminy jego blisko ść zaznaczała si ę obecno ści ą tak zwanych pokryw peryglacjalnych, zło żonych głównie z piasków. Najwi ększe ich skupiska wyst ępuj ą na powierzchni na południowy – zachód od granic gminy w okolicach Białej i Rz ąś ni. Po ust ąpieniu lodowca tworzyły si ę piaski rzeczne i wydmowe. Wyst ępuj ą one na zboczach dolin Widawki, Krasówki i Pilsi oraz w okolicach Stanisławowa. Najmłodszymi utworami czwartorz ędowymi – holoce ńskimi s ą: piaski rzeczne, namuły torfiaste i torfy, które wyst ępuj ą powszechnie w wi ększo ści zagł ębie ń terenowych i w dolinach rzek. Mi ąż szo ść torfów wynosi średnio około 2 m, a lokalnie dochodzi do 4,9 m.
13 PROGNOZA ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO STUDIUM UWARUNKOWA Ń I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO GMINY SZCZERCÓW
Zło ża kopalin.
Na terenie gminy Szczerców znajduje si ę 6 udokumentowanych złó ż kopalin. S ą to zło ża kruszywa naturalnego: „Szczerców”, „Szczerców I”, „Grabek” i „Grabek I”, zło że piasków kwarcowych „Lubiec” oraz zło że w ęgla brunatnego „Bełchatów – pole Szczerców”, na terenie którego istniało równie ż zło że kruszywa naturalnego „Bełchatów”. W ramach udzielonych decyzji i koncesji wyznaczono nast ępuj ące obszary i tereny górnicze złó ż: - koncesj ą nr 25/97 Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Le śnictwa z dnia 01 pa ździernika 1997 roku (z pó źn. zm.) dla zło ża w ęgla brunatnego „Szczerców” ustanowiono obszar i teren górniczy „Pole Szczerców” o powierzchni odpowiednio: 15747115 m² i 515589315 m². Koncesji udzielono do dnia 17 wrze śnia 2038 roku. - decyzj ą nr GK/wk/PK/4016/87 Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Le śnictwa z dnia 01 pa ździernika 1997 roku dla zło ża w ęgla brunatnego „Bełchatów” ustanowiono obszar i teren górniczy „Pole Bełchatów” o powierzchni odpowiednio: 19417152 m² i 557127684 m². Na terenie gminy Szczerców znajduje się fragment terenu górniczego. Koncesji udzielono do dnia 31 lipca 2020 roku. - decyzj ą nr OS.VII.7512–1/04 Starosty Bełchatowskiego z dnia 17 sierpnia 2004 roku dla zło ża kruszywa naturalnego „Grabek” ustanowiono obszar i teren górniczy „Grabek” o powierzchni odpowiednio: 7210 m² i 16605 m². Koncesji udzielono do dnia 31 grudnia 2016 roku.
Lokalne zło ża kruszywa naturalnego s ą to zło ża suche, za wyj ątkiem zło ża „Grabek I”, które jest cz ęś ciowo zawodnione. Zło ża kruszywa naturalnego s ą małokonfliktowe w stosunku do elementów środowiska przyrodniczego.
Perspektywy i prognozy wyst ępowania kopalin.
Na terenie gminy Szczerców wytypowano 8 obszarów perspektywicznych oraz 1 obszar prognostyczny dla wyst ępowania kopalin.
Rze źba terenu.
Współczesna rze źba terenu gminy Szczerców jest wynikiem zachodz ących tu niegdy ś procesów tektonicznych i neotektonicznych, glacjalnych, fluwioglacjalnych, peryglacjalnych, eolicznych i erozji oraz akumulacji rzecznej, a tak że działalno ści człowieka (antropogenicznych). Niewielkie nat ęż enie procesów rze źbotwórczych doprowadziło do powstania mało zró żnicowanego rysu geomorfologicznego obszaru gminy.
Rejon gminy obejmuje Kotlina Szczercowska. W granicach gminy cechuje j ą rze źba lekko falista, wznosz ąca si ę od 156 do blisko 200 m n.p.m. Generalnie jest to obszar równinny o charakterze misy ko ńcowej lodowca warcia ńskiego, wysłany iłami wst ęgowymi i piaskami, w licznych miejscach, a zwłaszcza w jego północnej i północno – wschodniej cz ęś ci, uformowanymi w wydmy, które s ą urozmaiceniem do ść monotonnej rze źby terenu. Cech ą charakterystyczn ą są tak że rozległe równiny torfowe zlokalizowane wzdłu ż dolin rzecznych.
W północnej cz ęś ci gminy, powy żej drogi krajowej nr 8, do ść powszechnie wyst ępuj ą wydmy, przede wszystkim wzdłu ż północnej granicy gminy (powy żej kompleksów stawów na północ od wsi Marcelów i Lubiec), a tak że wzdłu ż północno – wschodniej granicy gminy (na wschód od miejscowo ści: Zbyszek, Firlej, Ku źnica Lubiecka i Magdalenów). Wysoko ść wzgl ędna wydm wynosi od 10 do 25 m. Wydmy poro śni ęte s ą głównie borami sosnowymi i generalnie ta cz ęść gminy charakteryzuje si ę najwi ększym zalesieniem. S ą to najwy żej poło żone rejony w północnej cz ęś ci gminy. Zwarte i do ść rozległe obszary le śne rozdziela dolina rzeki Pilsi, wzdłu ż której rozci ągaj ą si ę,
14 PROGNOZA ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO STUDIUM UWARUNKOWA Ń I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO GMINY SZCZERCÓW rozszerzaj ąc ku południu, u żytkowane rolniczo, miejscami podmokłe równiny zastoiskowe. Jest to najni żej poło żony rejon tej cz ęś ci gminy. Dno doliny Pilsi wznosi si ę od 173 m n.p.m. przy granicy z gminami Kluki i Zelów do 158,7 m n.p.m. przy uj ściu do Widawki poni żej Kolonii Szczercowskiej. Nale ży nadmieni ć, że w północnej cz ęś ci gminy zlokalizowane s ą zarówno najniżej jak i najwy żej poło żone rejony całej gminy. Najni ższym punktem Kotliny Szczercowskiej w gminie Szczerców jest nurt rzeki Widawki w miejscowo ści Dzbanki (155,8 m n.p.m.), za ś najwy ższym ci ąg wydm na wschód od wsi Magdalenów (199,5 m n.p.m.). Tym samym w odległo ści około 10 km w linii prostej wysoko ść wzgl ędna osi ąga blisko 44 m.
Ukształtowanie powierzchni centralnej i południowej cz ęś ci gminy Szczerców zwi ązane jest z brze żną stref ą stadiału mazowiecko – podlaskiego zlodowacenia Warty z główną form ą geomorfologiczn ą w postaci równiny gliny zwałowej. Równina gliny zwałowej o powierzchni płaskiej w centralnej cz ęś ci gminy (rejon Szczercowa i okolicznych wsi) poło żona jest na wysoko ści poni żej 170 m n.p.m. (lokalnie do 175 – 180 m n.p.m.), za ś w cz ęś ci południowej (mniej wi ęcej poni żej umownej linii ł ącz ącej: Bednarze, Brzezie, Niwy i Pod żar) od 170 do 190 m n.p.m., przeci ętnie 175 m n.p.m. Głównymi osiami rysu geomofrologicznego s ą tu doliny rzek Widawki i Krasówki. Obie rzeki przepływaj ą z południowego – wschodu na północny – zachód i s ą to najni żej poło żone rejony tej cz ęś ci gminy. Dno doliny Krasówki, przepływaj ącej wzdłu ż południowo – zachodniej granicy gminy, wznosi si ę od 171,5 m n.p.m. w rejonie Chabielic do 162,5 m n.p.m. poni żej wsi Krzy żówki przy granicy z gmin ą Rusiec. Natomiast dno doliny Widawki, przepływaj ącej przez centraln ą cz ęść gminy, wznosi si ę od 168,5 m n.p.m. poni żej wsi Pod żar przy granicy z gmin ą Kluki do 158,7 m n.p.m. poni żej Kolonii Szczercowskiej, gdzie przyjmuje wody rzeki Pilsi. Dolina Widawki jest bardziej urozmaicona, rzeka meandruje, a dolina jest do ść w ąska, przy czym ró żnice wysoko ści wzgl ędnej pomi ędzy dnem doliny, a najbli ższymi wi ększymi wzniesieniami wynosz ą zaledwie kilka metrów. Dolina Krasówki jest mniej wyra źna i otaczaj ą j ą rozległe, miejscami podmokłe równiny. W zachodniej cz ęś ci gminy, pomi ędzy miejscowo ściami Kozłówki i Krzy żówki, wyst ępuj ą tak że wydmy poro śni ęte borem sosnowym i cz ęś ciowo lasem mieszanym. S ą to tak zwane Dzbankowskie Góry. Jest to najwi ększy, zwarty kompleks le śny w tej cz ęś ci gminy. Wysoko ść wzgl ędna wydm jest tu znacznie ni ższa ni ż w północnej cz ęś ci gminy i wynosi od 5 do 15 m, a wysoko ści bezwzgl ędne dochodz ą do 180 m n.p.m. Wi ększe kompleksy le śne i bardziej urozmaicona rze źba terenu wyst ępuje tak że na północ od wsi Stanisławów Pierwszy oraz na południe od wsi Stanisławów Drugi. Południowa cz ęść Kotliny Szczercowskiej (poni żej umownej linii ł ącz ącej: Chabielice, Janówk ę i Koloni ę Osiny) jest zalesiona i wznosi si ę przeci ętnie na wysoko ści od 180 do 190 m n.p.m., miejscami nieznacznie powy żej. Obecnie jest to granica pomi ędzy naturalnymi formami geomorfologicznymi a północnym progiem odkrywkowej kopalni w ęgla brunatnego eksploatuj ącej zło że „Bełchatów – pole Szczerców”.
Kotlina Szczercowska od południa jest zamkni ęta wzgórzami morenowymi Wysoczyzny Bełchatowskiej, w tej cz ęś ci regionu znanej te ż pod nazw ą Wysoczyzny Sulmierzyckiej (T. Krzemi ński, 1974). Równolegle do pasma wzgórz morenowych, tu ż na jego zapleczu, przebiega równole żnikowo Rów Kleszczowa. To on wraz z rynn ą erozyjn ą Woli Grzymaliny (M. Baraniecka, 1980) zahamował w ędrówk ę lodowca warcia ńskiego na południe. Utworzony tu ci ąg wzgórz morenowych podzielony jest na kilka cz ęś ci poprzez linie radialnego odpływu wód fluwioglacjalnych. L ądolód warcia ński był cienki i łatwo ulegał rozpadowi na bryły martwego lodu. W miar ę topnienia lodowca, przeci ąż one materiałem skalnym wody traciły sił ę transportow ą i osadzały w szczelinach utwory żwirowo – piaszczysto – mułowe. Obecnie, wskutek działalności kopalni w ęgla brunatnego, pogranicze Kotliny Szczercowskiej i Wysoczyzny Bełchatowskiej uległo znacznym przekształceniom antropogenicznym. Zmieniona została powierzchnia terenu (odkrywka oraz zwałowisko zewn ętrzne), a tak że zaburzony został system wód podziemnych i powierzchniowych (np.: zmieniono bieg rzeki Widawki oraz uregulowano i przeło żono koryto rzeki Krasówki).
15 PROGNOZA ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO STUDIUM UWARUNKOWA Ń I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO GMINY SZCZERCÓW
Reasumuj ąc na terenie gminy Szczerców mo żna wyró żni ć nast ępuj ące wyra źne formy geomorfologiczne: pradoliny i doliny rzeczne wraz z tarasami zalewowymi i nadzalewowymi, równiny zastoiskowe moreny dennej, zdenudowan ą moren ę denn ą, obszary wydmowe.
Czynne procesy geomorfologiczne.
Na terenie gminy Szczerców do czynnych procesów geomorfologicznych nale żą przede wszystkim: działalno ść transportowa rzek, działalno ść akumulacyjna rzek, działalno ść denudacyjna rzek – erozja rzeczna: erozja wgł ębna, erozja denna, erozja boczna, działalno ść wiatru: transportowa, niszcz ąca, buduj ąca. Wyszczególnione powy żej procesy rze źbotwórcze stanowi ą miejscami przeszkody w zabudowie terenu, zwłaszcza w dolinach rzecznych. W miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego powinno wprowadza ć si ę zakazy zabudowy mieszkaniowej i gospodarczej na terenach podatnych na zalewy powodziowe i erozj ę. W rejonach podatnych na erozj ę zakazane powinno by ć tak że usuwanie roślinno ści drzewiastej i krzewiastej, nakazane natomiast stosowanie pasów takiej zieleni. Na terenie gminy nie wyst ępuj ą osuwiska.
Wody podziemne.
Dane dotycz ące hydrogeologii gminy Szczerców przedstawiono na podstawie Obja śnie ń do Mapy Geo środowiskowej Polski w skali 1:50000 , arkusze: Zelów nr 699 (Dziedziak, 2004) i Szczerców nr 735 (Kochanowska, 2004).
Zgodnie z podziałem regionalnym zwykłych wód podziemnych Polski (Paczy ński, 1993) zdecydowana wi ększo ść obszaru gminy Szczerców (cz ęść północna, wschodnia i południowa) le ży w obr ębie makroregionu centralnego, regionu VII łódzkiego, w subregionie VII 2 bełchatowskim. Tylko zachodnia cz ęść gminy nale ży do regionu XII śląsko – krakowskiego, subregionu XII 3 jurajskiego, rejonu kaliskiego. Granice pomi ędzy wy żej wymienionymi regionami stanowi strefa tektoniczna rozdzielaj ąca wychodnie podczwartorz ędowe utworów jury górnej od wychodni utworów kredy dolnej i górnej. Na omawianym obszarze wyst ępuj ą trzy zasadnicze piętra wodono śne: czwartorz ędowe, kredowe i jurajskie oraz podrz ędnie pi ętro trzeciorz ędowe.
Pi ętro czwartorz ędowe wyst ępuje na prawie całym obszarze. Utworami wodono śnymi s ą osady piaszczysto – żwirowe, zalegaj ące bezpo średnio na powierzchni, np.: w dolinach rzecznych, gdzie maj ą ł ączno ść hydrauliczn ą z wodami powierzchniowymi, b ądź w kilku warstwach (głównie w rowie tektonicznym), przedzielonych pakietami glin zwałowych lub iłów zastoiskowych. Gliny zwałowe i iły zastoiskowe nie tworz ą ci ągłej pokrywy, a poszczególne warstwy wodono śne pozostaj ą we wzajemnej ł ączno ści hydraulicznej. Poziomy wód czwartorz ędowych ł ącz ą si ę lokalnie z zawodnionymi utworami trzeciorz ędowymi oraz kredowymi i jurajskimi. Pi ętro czwartorz ędowe jest głównym poziomem u żytkowym, szczególnie w południowej i centralnej cz ęś ci gminy. Studnie wiercone w Szczercowie, Stanisławowie czy Osinach maj ą wydajno ści eksploatacyjne od 2 do 137 m³/h, a współczynniki filtracji mieszcz ą si ę w przedziale od 8,4 x 10*-6 do 7,2 x 10*-4 m/s. S ą to wody dość dobrze izolowane od powierzchni terenu. Zasilanie tego pi ętra wodono śnego odbywa si ę poprzez infiltracj ę opadów atmosferycznych, natomiast drena ż odbywa si ę głównie poprzez studnie odwadniaj ące kopalnie w ęgla brunatnego oraz poprzez cieki powierzchniowe i lokalne uj ęcia studzienne. Pierwotny stan warunków hydrogeologicznych uległ zmianie pod wpływem prowadzonego odwodnienia odkrywek „pole Bełchatów” i pole „Szczerców”. Jako ść wód czwartorz ędowych jest na ogół dobra, ale zmienna. Pojawia si ę lokalnie żelazo w ilo ściach powy żej 0,5 mg/dm³ oraz wzrasta koncentracja azotanów, sporadycznie powy żej 10 mg/dm³.
16 PROGNOZA ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO STUDIUM UWARUNKOWA Ń I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO GMINY SZCZERCÓW
Poziom trzeciorz ędowy zwi ązany jest przede wszystkim z utworami serii nad– i podw ęglowej w zasi ęgu rowu tektonicznego oraz lokalnie poza nim. Z uwagi na małe mi ąż szo ści i ograniczone rozprzestrzenienie poziom ten ma podrz ędne znaczenie u żytkowe.
Kredowe pi ętro wodono śne zwi ązane jest z wyst ępowaniem sp ękanych osadów kredy górnej (wapieni, margli i opok) oraz piasków i piaskowców kredy dolnej. W południowej cz ęś ci obszaru utwory kredy zalegaj ą na gł ęboko ści kilkunastu metrów i zapadaj ą na północ, gdzie wyst ępuj ą na gł ęboko ści kilkudziesi ęciu metrów, a w obr ębie rowu tektonicznego na gł ęboko ści około 300 m. Mi ąż szo ść wodono śnych utworów kredy górnej, przy przyj ętym poziomie strefy aktywnej wymiany 200 m p.p.t., wynosi 130 m. Z utworów tych, w Chorzenicach (na południowy – zachód od granic gminy), uzyskano wydajno ść 38,4 m³/h przy depresji 4,6 m. Natomiast mi ąż szo ść wodono śnych utworów kredy dolnej zawiera się w przedziale 20 – 40 m. Pi ętro kredowe to poziom wód dolnokredowych o zwierciadle napi ętym. Ujmuje go zaledwie kilka studzien w okolicy Sulmierzyc (na południowy – zachód od granic gminy). Ich wydajno ści wahaj ą si ę od 38 do 85 m³/h, a współczynnik filtracji zmienia si ę od 8,0 x 10*-5 do 1,2 x 10*-4 m/s. Jako ść wody jest dobra, z lokalnie podwy ższon ą zawarto ści ą żelaza. Pi ętro jurajskie wyst ępuje w górnojurajskich wapieniach i marglach. Jest to typ wód szczelinowych, którego zwierciadło wody w cz ęś ci południowej jest swobodne, a w miar ę rosn ącej grubo ści przykrycia czwartorz ędowego ku północy oraz w rowie tektonicznym przechodzi w typ zwierciadła subartezyjskiego, o ci śnieniu nawet kilkudziesi ęciu atmosfer (w stropie warstwy wodono śnej). Jurajskie studnie wiercone zlokalizowane s ą na południe od granic gminy w rejonie Sulmierzyc, Stró ży i Rz ąś ni. S ą to studnie gł ębokie, wiercone w wi ększo ści przypadków jako otwory bariery odwadniaj ącej kopalni. Wydajno ści ich s ą ró żne i wahaj ą si ę od 36 do 198 m³/h, a współczynniki filtracji wynosz ą od 9,3 x 10*-6 do 6,7 x 10*-4 m/s. Jako ść wody jest dobra, mimo i ż lokalnie mo że pojawia ć si ę żelazo w ilo ściach powy żej 0,5 mg/dm³. Pod wzgl ędem bakteriologicznym tak że nie budzi zastrze żeń. Wody tego pi ętra wymagaj ą niekiedy tylko prostego uzdatnienia.
Na omawianym obszarze uj ęcia o zasobach eksploatacyjnych 100 m³/h i wy ższych ujmuj ą wody trzech poziomów: czwartorz ędowego, jurajskiego i kredowego. S ą to mi ędzy innymi uj ęcia w Chabielicach: zaplecze techniczne odkrywki „Szczerców” i wodoci ąg wiejski, składaj ące si ę z trzech otworów odwodnieniowych ujmuj ących zawodnione warstwy czwartorz ędu i jury, a wydajno ści pojedynczych otworów wynosz ą od 200 do 220 m ³/h. Pierwotny stan warunków wodnych na tym obszarze ulega ci ągłym zmianom poniewa ż obj ęty jest wpływem odwodnienia zło ża „Bełchatów” zarówno w pi ętrach czwartorz ędowym jak i mezozoicznych. Odwodnienie zło ża jest niezb ędne dla jego bezpiecznej eksploatacji.
Uruchomienie systemu odwodnienia studziennego zło ża „Bełchatów – pole Szczerców” spowodowało rozwój istniej ącego leja depresji, wywołanego dotychczasowym odwodnieniem wyrobiska zło ża „Bełchatów – pole Bełchatów”. Rozwój depresji przebiega najintensywniej w kierunku północno – zachodnim oraz południowo – zachodnim i zachodnim, co zwi ązane jest przede wszystkim z budow ą geologiczn ą i warunkami hydrogeologicznymi i powoduje: obni żenie poziomu wód gruntowych, obni żenie poziomu wody oraz zanik wód w płytkich studniach gospodarskich, zmniejszenie przepływu w ciekach powierzchniowych na skutek zmniejszonego dopływu wód powierzchniowych i podziemnych, ucieczk ę wody z nieuszczelnionych koryt rzecznych na obszarze leja depresji w rejonie intensywnego drena żu kopalni. Według docelowej prognozy rozwój leja depresji spowoduje obni żenie przepływu w rzekach: Krasówce i Pilsi oraz zwi ększy si ę zasi ęg oddziaływania na Widawk ę. W znacz ący sposób wpłynie na prac ę studni uj ęć wodoci ągowych, powoduj ąc obni żenie lub całkowity zanik wydajno ści.
17 PROGNOZA ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO STUDIUM UWARUNKOWA Ń I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO GMINY SZCZERCÓW
Główne Zbiorniki Wód Podziemnych.
GZWP nr 326 „Zbiornik Częstochowa Wschód” jest w skali kraju czwartym pod wzgl ędem zasobów wodnych rezerwuarem wód podziemnych, rozci ągaj ącym si ę od Krakowa po Wielu ń, o powierzchni całkowitej 3257 km² i zasobach dyspozycyjnych szacowanych na 1020 tys. m³/dob ę. Rejon gminy Szczerców to najbardziej wysuni ęty na północ zasi ęg zbiornika. GZWP nr 326 jest zbiornikiem szczelinowo – krasowym i szczelinowo – krasowo – porowym wytworzonym w skałach w ęglanowych (głównie wapienie i margle) wieku górnojurajskiego (to jest powstałych w czasie od 161 do 145 milionów lat temu). GZWP nr 326 wykazuje znaczn ą mi ąż szo ść (5 – 400 m), z tendencj ą wzrostu w kierunku północno – wschodnim. Jest to zbiornik „otwarty", zasilany w znacznej mierze bezpo średnio poprzez wychodnie utworów jury górnej. Brak utworów izoluj ących od powierzchni terenu sprzyja zasilaniu z infiltracji opadów atmosferycznych, a jednocze śnie jest przyczyn ą zwi ększonej podatno ści na przenikanie zanieczyszcze ń. Pomimo, że na ogół wyst ępuj ą tu wody wysokiej jako ści, to lokalnie s ą one zanieczyszczone głównie zwi ązkami azotu (NO 3) w stopniu obni żaj ącym ich jako ść i przydatno ść do spo życia. Obszary bardzo silnego i silnego zagro żenia wód podziemnych skutkiem pionowego przesi ąkania zanieczyszczonych wód infiltruj ących z powierzchni terenu stanowi ą około 50 % powierzchni zbiornika. Przy niewielkich nawet punktowych ogniskach ska żeń, najmniejsze zanieczyszczenie mo że by ć przyczyn ą długotrwałej degradacji wód podziemnych. W rejonie gminy Szczerców GZWP nr 326 nie wymaga najwy ższej (ONO) i wysokiej (OWO) ochrony.
Jednolite cz ęś ci wód.
Od kilku lat w Polsce prowadzone s ą prace zwi ązane z implementacj ą Ramowej Dyrektywy Wodnej (RDW) oraz wynikaj ące z ustawodawstwa europejskiego i unijnej polityki. Osi ągni ęcie celów Dyrektywy w zakresie ochrony i poprawy stanu wód podziemnych oraz ekosystemów bezpo średnio od nich zale żnych i celów w zakresie zaopatrzenia ludno ści w dobr ą wod ę, maj ą zapewni ć działania w jednostkowych obszarach, tak zwanych jednolitych cz ęś ciach wód podziemnych (JCWPd) – groundwater bodies , dla których hydrogeolodzy zaproponowali nazw ę hydrogeosomy. S ą to jednocze śnie jednostkowe obszary gospodarowania wodami podziemnymi.
Zgodnie z definicj ą podan ą w Ramowej Dyrektywie Wodnej, jednolite cz ęś ci wód podziemnych – (groundwater bodies ) obejmują te wody podziemne, które wyst ępują w warstwach wodono śnych o porowato ści i przepuszczalno ści, umo żliwiaj ących pobór znacz ący w zaopatrzeniu ludno ści w wod ę lub przepływ o nat ęż eniu znacz ącym dla kształtowania po żą danego stanu wód powierzchniowych i ekosystemów l ądowych. Były to poj ęcia całkowicie nowe w hydrogeologii. Znacz ący przepływ wód podziemnych według RDW jest to taki przepływ, którego nie osi ągni ęcie na granicy JCWPd z wodami powierzchniowym lub z ekosystemem l ądowym powodowałoby znacz ące pogorszenie ekologicznej lub chemicznej jako ści wód powierzchniowych lub znaczn ą szkod ę dla bezpo średnio zale żnego od wód podziemnych ekosystemu l ądowego. Pobór wód podziemnych znacz ący w zaopatrzeniu ludno ści w wod ę do spo życia jest to pobór wynosz ący średnio ponad 10 m³/d albo pobór zaopatruj ący co najmniej 50 osób.
Wydzielenie jednolitych cz ęś ci wód podziemnych i przeprowadzenie wst ępnej oceny ich stanu zostało dokonane w 2004 roku przez Pa ństwowy Instytut Geologiczny w konsultacji z RZGW, GIO Ś i Biurem Gospodarki Wodnej. Zgodnie z Ramow ą Dyrektyw ą Wodn ą pa ństwa członkowskie UE zobowi ązane były do zidentyfikowania JCWPd i do wst ępnej oceny ich stanu w ramach charakterystyki obszaru dorzecza, dokonywanej dla potrzeb opracowania pierwszego planu gospodarowania wodami w dorzeczach. Sposób wyznaczenia JCWPd w Polsce oraz przyj ęte kryteria wydziele ń zostały szczegółowo przedstawione w monografii „ Hydrogeologia regionalna Polski ” (2007) pod redakcj ą B. Paczy ńskiego i A. Sadurskiego w rozdziale pt. „ Regionalizacja wód podziemnych Polski w świetle przepisów Unii Europejskiej ” (Z. Nowicki, A. Sadurski str. 95 – 106). JCWPd zostały wyznaczone z uwzgl ędnieniem typów i rozci ągło ści poziomów wodono śnych, zwi ązku wód podziemnych z ekosystemami l ądowymi i wodami powierzchniowymi, mo żliwo ści ą poboru wód oraz w nawi ązaniu do charakteru i zasi ęgu antropogenicznego
18 PROGNOZA ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO STUDIUM UWARUNKOWA Ń I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO GMINY SZCZERCÓW przekształcenia chemizmu i dynamiki wód podziemnych. W 2008 roku została przeprowadzona weryfikacja przebiegu granic JCWPd wydzielonych w 2005 roku, a w wyniku tych prac powstał nowy podział Polski w zakresie JCWPd – wydzielono 172 cz ęś ci oraz 3 subcz ęś ci. Według powy ższego gmina Szczerców znajduje si ę w granicach rejonu JCWPd nr 83.
JCWPd nr 83: Rejon JCWPd nr 83 obejmuje powierzchni ę całkowit ą wynosz ącą 2415,8 km² w Regionie Warty. Gł ęboko ść wyst ępowania wód słodkich oszacowano na około 300 m. Symbol całej JCWPd nr 83 uwzgl ędniaj ący wszystkie profile to: Q, (Ng) – Cr . Opis symbolu jednostki : w utworach czwartorz ędowych wyst ępuj ą jedna lub dwie warstwy wodono śne, b ędące w kontakcie hydraulicznym z neogenem, b ądź z poziomem kredowym. Kredowy poziom wodono śny wyst ępuje na całej powierzchni JCWPd. Q , Ng – wody porowe w utworach piaszczystych; Cr – wody szczelinowo – porowe w utworach w ęglanowych. Cecha szczególna JCWPd) : stosunki wodne znacznie zaburzone przez odwodnienie kopal ń w ęgla brunatnego w rejonie Bełchatowa.
Zgodnie z Rozporz ądzeniem Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 2009 roku (Dz. U. nr 106, poz. 882) w sprawie szczegółowego zakresu opracowywania planów gospodarki wodami na obszarach dorzeczy zostan ą opracowane stosowne dokumenty okre ślaj ące zasady gospodarowania wodami podziemnymi i powierzchniowymi, w tym dla rejonu JCWPd nr 82. Zgodnie z powy ższym Uchwał ą Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 lutego 2011 roku przyj ęto Plan gospodarowania wodami na obszarze dorzecza Odry.
Wody powierzchniowe.
Hydrograficznie obszar całej gminy Szczerców nale ży do dorzecza Warty. Odpływ wód, generalnie ku północnemu – zachodowi, dokonuje si ę za po średnictwem Widawki i jej wi ększych dopływów: lewobrze żnych – Krasówki i Strugi Aleksandrowskiej oraz prawobrze żnych – Ścichawki i Pilsi (odpływ ku południowemu – zachodowi).
Ogl ąd mapy topograficznej u świadamia nam g ęst ą sie ć cieków, które dotychczas stanowiły drogi odpływu wód z centralnej cz ęś ci Kotliny Szczercowskiej. T ę sie ć cieków stanowiły na terenie gminy systemy rzeczne Widawki i jej dopływów: Ścichawki, Pilsi, Strugi Aleksandrowskiej i Krasówki. Lwia cz ęść owych strug wodnych reprezentowana była tak że przez drobne strumienie i rowy, kopane na u żytkach zielonych dla ułatwienia spływu nadmiaru wód, zwłaszcza w okresie wiosennych roztopów. W chwili obecnej, w zwi ązku z intensywnymi przemianami górnictwa odkrywkowego, sie ć hydrograficzna uległa radykalnym przeobra żeniom. Drobne strumienie i liczne rowy melioracyjne wyschły. Woda w tych ciekach pojawia si ę epizodycznie po wi ększych opadach i w okresie roztopów wiosennych. Wi ększe rzeki, głównie: Widawka, Struga Aleksandrowska i Krasówka oraz nowe, specjalnie wykopane kanały przemysłowe, s ą odbiornikami wód z odwodnienia górotworów bełchatowskiego i szczercowskiego. Te cieki w zasi ęgu leja depresyjnego zostały uszczelnione foli ą i betonem. W miejsce stawów zbudowano osadniki – swoiste oczyszczalnie biologiczne wód kopalnianych, wykorzystuj ące ro ślinno ść hydrofiln ą. Głównym ciekiem odwadniaj ącym analizowany obszar jest rzeka Widawka , prawobrze żny dopływ Warty. Źródła Widawki znajduj ą si ę w południowo – wschodniej cz ęś ci województwa łódzkiego, na Wzgórzach Radomsza ńskich ,w rejonie gminy Kodr ąb. Całkowita długo ść rzeki wynosi 95,8 km, a powierzchnia jej dorzecza osi ąga 2385 km². Powy żej gminy Szczerców nurt Widawki został sztucznie przesuni ęty ze wzgl ędu na eksploatacj ę w ęgla brunatnego ze zło ża „Bełchatów – pole Bełchatów”. Przez gmin ę Szczerców przepływa na długo ści około 12,5 km i jest to
19 PROGNOZA ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO STUDIUM UWARUNKOWA Ń I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO GMINY SZCZERCÓW fragment jej środkowego biegu. Na teren gminy Szczerców Widawka wpływa od wschodu, na wysoko ści miejscowo ści Pod żar, na granicy z gmin ą Kluki. W tym miejscu dno doliny poło żone jest na wysoko ści 168,5 m n.p.m. Widawka płynie tu z południowego – wschodu na północny – zachód, do ść w ąsk ą, płask ą dolin ą, meandruj ąc i tworz ąc tym samym liczne zakola. Kierunek przepływu pozostanie niezmienny na całej długo ści gminy Szczerców. Po mini ęciu miejscowo ści Lubo śnia, pomi ędzy miejscowo ściami Żabczanka i Józefina, na wysoko ści 166,0 m n.p.m., przyjmuje wody swojego lewobrze żnego dopływu – Aleksandrowskiej Strugi, a około 2,5 km poni żej, na południe od wsi Podklucze, na wysoko ści 164,3 m n.p.m., przyjmuje wody Ścichawki – prawobrze żnego dopływu. Nast ępnie zbli ża si ę do wschodnich granic Szczercowa, powy żej którego dno doliny osi ąga wysoko ść 164,1 m n.p.m. Przez Szczerców Widawka przepływa do ść wyra źną dolin ą i na tym odcinku nie meandruje. W Szczercowie na Widawce zlokalizowany jest jaz (km 38+050). Poni żej zachodnich granic Szczercowa dno doliny poło żone jest na wysoko ści 160,6 m n.p.m. Pomi ędzy miejscowo ściami Dzbanki i Kolonia Szczercowska, na wysoko ści 158,7 m n.p.m., Widawka przyjmuje wody swojego prawobrze żnego dopływu – Pilsi. Od tego miejsca Widawka ponownie zaczyna wyra źnie meandrowa ć i na południe od wsi Dubie, na wysoko ści 156,8 m n.p.m., opuszcza granice gminy, wpływaj ąc na pogranicze gmin Rusiec i Widawa. Poza Aleksandrowsk ą Strug ą, Ścichawk ą i Pilsi ą, Widawka przyjmuje tak że liczne, bezimienne, cz ęsto tylko okresowe dopływy.
Południowo – zachodni ą cz ęść gminy Szczerców odwadnia rzeka Krasówka , najdłu ższy lewobrze żny dopływ Widawki. Źródła Krasówki znajduj ą si ę na wschód od wsi Trzciniec, w gminie Sulmierzyce, na wysoko ści około 215 m n.p.m. Całkowita długo ść rzeki wynosi około 35 km, w tym około 11,3 km na terenie gminy Szczerców. Pierwotnie Krasówka wpływała na teren gminy Szczerców w jej południowej cz ęś ci, na wysoko ści 176,5 m n.p.m., pomi ędzy miejscowo ściami Parchliny i Grabek. Rozwój odkrywkowej eksploatacji w ęgla brunatnego na zło żu „Bełchatów – pole Szczerców” spowodował, że w rejonie gdzie naturalnie wpływała do gminy Szczerców, bieg Krasówki został przesuni ęty kilkaset metrów na wschód. Obecnie w południowej cz ęści gminy Krasówka przepływa ona sztucznym, obudowanym korytem, omijaj ąc odkrywk ę „Szczerców” najpierw od wschodu (kierunek przepływu: południe – północ), a nast ępnie od północy (kierunek przepływu: wschód – zachód). Po mini ęciu, na wysoko ści 171,5 m n.p.m., miejscowo ści Chabielice, Krasówka zmienia ponownie kierunek na północny i płynie nadal sztucznym korytem wzdłu ż granicy gmin Szczerców i Rz ąś nia. Na zachód od wsi Chabielice Kolonia Krasówka opuszcza na odcinku około 600 m gmin ę Szczerców. Na zachód od wsi Stanisławów Drugi, na wysoko ści 167,2 m n.p.m., Krasówka ponownie płynie wzdłu ż granicy gmin Szczerców i Rz ąś nia ju ż swoim naturalnym korytem. Od tego miejsca przyjmuje kierunek północno – zachodni, która zachowa a ż do ko ńca swojego biegu. Na analizowanym, naturalnym, odcinku w gminie Szczerców, Krasówka przepływa szeroką, płask ą, wr ęcz niedostrzegaln ą form ą dolinn ą. Dopiero pomi ędzy miejscowo ściami Bednarze i Krzy żówka, Krasówka meandruje, tworz ąc na odcinku 1000 m kilka zakoli, ze wzgl ędu na rozcinanie lokalnych form wydmowych (Dzbankowskie Góry). Na południe od wsi Krzy żówka, na wysoko ści 162,5 m n.p.m., opuszcza granice gminy, wpływaj ąc na teren gminy Rusiec. Na całym swoim biegu w gminie Szczerców Krasówka przyjmuje liczne dopływy. W południowej cz ęści gminy jest to g ęsty system kanałów, zrzucaj ących wody z odwodnienia odkrywki „Szczerców”, za ś na odcinku naturalnym s ą to liczne, bezimienne, cz ęsto tylko okresowe cieki. Najwi ększy z nich w granicach gminy Szczerców to Dopływ spod Borowej .
Kolejnym lewobrze żnym i antropogenicznie przekształconym dopływem Widawki jest Aleksandrowska Struga . Pierwotnie źródła Aleksandrowskiej Strugi znajdowały si ę na południe od wsi Aleksandrów, w gminie Kleszczów, na wysoko ści około 205 m n.p.m. Obecnie znajduje si ę tam zachodnia cz ęść odkrywkowej kopalni w ęgla brunatnego na zło żu „Bełchatów – pole Bełchatów”. Aleksandrowska Struga zasilana jest przede wszystkim zrzutem wody z systemów odwodnienia tej że kopalni. Na teren gminy Szczerców Aleksandrowska Struga wpływa na południowym – wschodzie, poni żej wsi Osiny Kolonia, na wysoko ści około 180 m n.p.m. Przez wi ększ ą cz ęść swojego krótkiego biegu płynie sztucznym korytem. Pocz ątkowo płynie w kierunku północnym, a po mini ęciu od wschodu wsi Osiny
20 PROGNOZA ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO STUDIUM UWARUNKOWA Ń I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO GMINY SZCZERCÓW dochodzi, na wysoko ści 172,8 m n.p.m., do wschodniej granicy gminy i zmienia bieg na północno – zachodni, płyn ąc ju ż odt ąd naturalnym korytem. Od tego miejsca przez około 2,5 km biegnie wzdłu ż granicy gmin Szczerców i Kluki. Po około 1000 m, na wysoko ści 169 m n.p.m., od Aleksandrowskiej Strugi odchodzi w kierunku północnym sztuczny kanał, przepływaj ący poza granicami gminy, który uchodzi do Widawki na wysoko ści wsi Pod żar, na granicy gmin Szczerców i Kluki, mniej wi ęcej w tym samym miejscu, w którym Widawka wpływa na teren gminy. Naturaln ą dolin ą rzeka płynie nadal w kierunku północno – zachodnim i po mini ęciu Puszczy Chabielskiej i Lubo śni wpływa, na wysoko ści 166 m n.p.m., do Widawki, poni żej wsi Józefina. Podobnie jak w przypadku wi ększo ści cieków w rejonie Kotliny Szczercowskiej, tak że dolina Aleksandrowskiej Strugi jest płaska i mało wyra źna. Całkowita długo ść rzeki wynosi około 14 km, w tym około 8,5 km na terenie gminy Szczerców.
Prawobrze żne dopływy Widawki na terenie gminy Szczerców reprezentuj ą rzeki Ścichawka i Pilsia . Źródła Ścichawki znajduj ą si ę na wschód od wsi Pod ścichawa, w gminie Kluki, na wysoko ści około 195 m n.p.m. Ścichawka na całym biegu przepływa równole żnikowo ze wschodu na zachód. W swoim górnym biegu, poza granicami gminy Szczerców, Ścichawka wcina si ę do ść gł ębok ą dolin ą pomi ędzy poszczególnymi wzniesieniami Wysoczyzny Bełchatowskiej, osi ągaj ącymi miejscami ponad 200 m n.p.m. Na teren gminy Szczerców wpływa na wschodzie, powy żej wsi Szubienice, na wysoko ści około 171 m n.p.m. Od tego miejsca płynie w płaskiej, podmokłej dolinie, która w okresie letnim intensywnie zarasta ro ślinno ści ą. Po mini ęciu wsi Szubienice, na południe od miejscowo ści Podlkucze uchodzi do Widawki, na wysoko ści 164,3 m n.p.m. Całkowita długo ść rzeki wynosi około 12 km, w tym około 3,7 km na terenie gminy Szczerców.
Północn ą cz ęść gminy odwadnia rzeka Pilsia. Jako jedyna przepływa w innym kierunku ni ż pozostałe wi ększe cieki Kotliny Szczercowskiej, to jest generalnie z północnego – wschodu na południowy – zachód. Źródła Pilsi znajduj ą si ę w okolicach wsi K ącik, w gminie Dru żbice, na wysoko ści około 220 m n.p.m. Podobnie jak Ścichawka, w swoim górnym biegu, poza granicami gminy Szczerców, wcina si ę do ść gł ębok ą i urozmaicon ą dolin ą pomi ędzy poszczególnymi wzniesieniami Wysoczyzny Bełchatowskiej, osi ągaj ącymi miejscami ponad 220 m n.p.m. W pocz ątkowym biegu rzeka cz ęsto zmienia kierunek przepływu: najpierw płynie z południa na północ, nast ępnie ze wschodu na zachód, a mniej wi ęcej od miejscowo ści Bujny w gminie Zelów, obiera kierunek południowo – zachodni, który utrzymuje a ż do uj ścia do Widawki. Na teren gminy Szczerców wpływa na północnym – wschodzie, 2 km powy żej wsi Zbyszek, na wysoko ści 173 m n.p.m., przy granicy z gminami Kluki i Zelów, gdzie wody Pilsi zasilaj ą niewielki kompleks stawów. Pocz ąwszy od Zbyszka, na odcinku około 500 m, rozcinaj ąc formy wydmowe, rzeka meandruje, tworz ąc liczne zakola. Od tego miejsca a ż do wsi Rudzisko, to jest od wysoko ści 169,7 do 165 m n.p.m. i na długo ści około 5 km, Pilsia prostuje swój bieg i wpływa na rozległy, podmokły obszar równinny w rejonie Lubca, po drodze po raz kolejny zasilaj ąc, tym razem rozległy, kompleks stawów rybnych. Od Rudziska, poprzez Szczercowsk ą Wie ś, a ż do uj ścia do Widawki, poni żej Kolonii Szczercowskiej, na wysoko ści 158,7 m n.p.m., rzeka ponownie meandruje, płyn ąc do ść w ąsk ą i gł ębok ą jak na lokalne uwarunkowania dolink ą. Całkowita długo ść rzeki wynosi około 30 km, w tym około 13 km na terenie gminy Szczerców. W odró żnieniu od wcze śniej analizowanych cieków bieg Pilsi jest urozmaicony i malowniczy, przebiega mi ędzy innymi przez zwarte kompleksy le śne, b ędąc niew ątpliwie lokaln ą osobliwo ści ą krajobrazowo – przyrodnicz ą. Na terenie wsi Zbyszek i Szczercowska Wie ś Pilsia zasilała niegdy ś młyny wodne.
W granicach gminy Szczerców Pilsia przyjmuje liczne dopływy, z których najwi ększe to: Sławka , Dopływ z Ku źnicy Lubieckiej i Dopływ spod Zału ża. Wymienione cieki s ą lewobrze żnymi dopływami Pilsi i przepływaj ą z południowego – wschodu na północny – zachód. Najwi ększy z nich to Sławka o długo ści około 9 km, z czego 2,5 km w gminie Szczerców. Źródła Sławki znajduj ą si ę na Wysoczy źnie Bełchatowskiej, na wysoko ści około 200 m n.p.m., 1,5 km na wschód od miejscowo ści Wierzchy Parze ńskie, w gminie Kluki. Sławka wpływa na teren gminy Szczerców
21 PROGNOZA ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO STUDIUM UWARUNKOWA Ń I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO GMINY SZCZERCÓW na wschód od wsi Firlej, na wysoko ści 176,5 m n.p.m. Miejscowo ść Firlej mija od północy, a do Pilsi uchodzi we wsi Zbyszek, na wysoko ści 170,7 m n.p.m. Na terenie gminy Szczerców płynie przez obszar zalesiony.
Gleby.
Wytworzenie si ę okre ślonych profilów glebowych oraz ich przydatno ść rolnicza pozostaje w ścisłym zwi ązku z budow ą geologiczn ą i morfologi ą danego obszaru. Natomiast skład mineralny i wła ściwo ści gleb s ą uzale żnione przede wszystkim od rodzaju skały macierzystej, panuj ącego klimatu i wyst ępuj ącej szaty ro ślinnej. Na kształtowanie si ę rolniczej przydatno ści gleb poza rze źbą terenu i klimatu maj ą równie ż du ży wpływ czynniki glebowe takie jak: skład mechaniczny, mi ąż szo ść poziomu próchnicznego oraz gł ęboko ść wyst ępowania szkieletu. Powy ższe uwarunkowania na analizowanym terenie tworz ą warunki dla powstania ró żnorodnych typów gleb. Pokrywa glebowa Polski Środkowej, do której nale ży rejon gminy Szczerców, została ukształtowana przez zespół czynników glebotwórczych, w śród których skała macierzysta odegrała jedn ą z wa żniejszych ról. Od skały macie żystej, zwłaszcza jej genezy i składu granulometrycznego, zale żą nie tylko jej wła ściwo ści fizyczne i chemiczne tworz ącej si ę gleby, a przede wszystkim jej warto ść u żytkowo – rolnicza. Na omawianym obszarze przeważaj ą gleby autogeniczne: rdzawe lub bielicowe wytworzone z piasków lu źnych, słabogliniastych lub gliniastych. Generalnie w obniżeniach terenowych i w dolinach rzecznych spotykane s ą gleby bagienne wykształcone na osadach organogenicznych: mułowo – torfowe lub torfowo – mułowe, wykorzystywane jako u żytki zielone. Wzdłu ż cieków rozci ągaj ą si ę torfowiska niskie (mszysto – turzycowe, rzadziej trzcinowe i olszynowe) o mi ąż szo ści torfów od kilkudziesi ęciu centymetrów do kilku metrów. W dolinie Widawki i jej wi ększych dopływów (Krasówka, Pilsia, Ścichawka) zaznaczaj ą si ę wi ększe obszary wyst ępowania mad. W wyniku przeprowadzonych melioracji i rozwoju leja depresyjnego, gleby hydrogeniczne w południowej cz ęś ci gminy uległy degradacji. Aktualnie obserwuje si ę gleby pobagienne: murszowo – torfowe, mułowo – murszowe i mineralno – murszowe. Warunki glebowe na ogół nie sprzyjaj ą produkcji rolnej. Wi ększo ść powierzchni gminy zajmuj ą gleby słabe o niskich klasach bonitacyjnych (dominuj ą klasy od IVb do VI – gleby średniej jako ści, gorsze, słabe i najsłabsze). Pod wzgl ędem przydatno ści rolniczej grunty orne zaliczane s ą przewa żnie do kompleksów: 7 i 6 ( żytni bardzo słaby i słaby) oraz 9 (zbo żowo – pastewny słaby). Rzadziej wyst ępuj ą pozostałe kompleksy. U żytki zielone reprezentowane s ą przez kompleksy średnie, słabe i bardzo słabe (2z i 3z). Bior ąc równie ż pod uwag ę czynniki środowiska, takie jak: klimat, rze źbę terenu oraz pogarszaj ące si ę sukcesywnie warunki wodne, warunki agroekologiczne całego regionu nale ży oceni ć jako słabe.
Ro ślinno ść
Potencjalna ro ślinno ść naturalna:
W rejonie gminy Szczerców pod wzgl ędem potencjalnej ro ślinno ści naturalnej dominuj ą siedliska gr ądów. S ą to gr ądy subkontynentalne d ębowo – lipowo – grabowe z europejsko kontynentalnymi charakterystycznymi gatunkami o odmianie geograficznej małopolskiej – nizinnej i wyżynnej z udziałem buka, jodły i świerku. Obecnie du żą powierzchni ę zajmuj ą gr ądy zdegenerowane sosn ą i monokultury sosnowe (rzadziej d ębowe, świerkowe i odro ślowe grabowe) na siedliskach gr ądów. Obecnie na terenie gminy najwi ęcej siedlisk gr ądowych zajmuj ą jednak u żytki rolne z uprawami zbó ż, wieloko śne ł ąki i rajgrasowe pastwiska. Natomiast w pobli żu swojej północnej granicy zasi ęgu buk cz ęś ciej jest gatunkiem domieszkowym w fitocenozach gr ądów odmiany małopolskiej, borów mieszanych i lasów jodłowych, ni ż przejawia zdolno ści formowania lasów bukowych. Zachowało si ę przy tym bardzo niewiele stanowisk buczyn. W przeszło ści do ść cz ęste były kresowe fitocenozy kwa śnej buczyny ni żowej ( Lazulo pilosae – Fagetum ) z bukiem, kosmatk ą owłosion ą i turzyc ą pigułkowat ą, które zajmowały siedliska świe że lub wilgotne, zbielicowane gleby brunatne kwa śne lub kwa śne gleby płowe. Dzisiaj spotykamy ju ż tylko pojedyncze stanowiska. Z glebami średnio żyznymi słabo zbielicowanymi, gliniasto – piaszczystymi obszarów ni żowych zwi ązany jest świe ży i cz ęś ciowo
22 PROGNOZA ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO STUDIUM UWARUNKOWA Ń I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO GMINY SZCZERCÓW wilgotny bór mieszany sosnowo – dębowy. Wyst ępuje on na piaszczystych mi ędzyrzeczach prawie całej Polski Środkowej. W Pasie Wy żyn Środkowych znane s ą równie ż postaci boru mieszanego z bukiem. Bory mieszane s ą najsilniej przekształcone przez gospodark ę le śną proteguj ącą sosn ę i obecnie s ą to zazwyczaj monokultury sosnowe, nawi ązuj ące do typów borów świe żych, chocia ż najcz ęś ciej jako postaci degeneracyjne sosnowo – dębowo – bukowe. Areał naturalnych borów sosnowych jest ograniczony do siedlisk najubo ższych. Obecnie masowo rozprzestrzenione s ą wtórne bory sosnowe, zast ępcze głównie dla borów mieszanych. Ponadto na prawie wszystkich siedliskach mezo– i eutroficznych rosn ą hodowane monokultury sosnowe. Zjawisko to jest mylące, gdy ż wskazuje nieproporcjonalnie wysok ą przewag ę borów iglastych nad lasami li ściastymi, z niezgodn ą z naturalnymi warunkami przyrodniczymi Polski Środkowej i całego kraju. Z dolinami wi ększych rzek związana jest ro ślinno ść ł ęgowa, spo śród której najcz ęstsze s ą ł ęgi jesionowo – olszowe. W obr ębie Kotliny Szczercowskiej, na bardziej żyznych glebach w dolinach, ro śnie jeszcze rzadka posta ć podgórskiego ł ęgu jesionowego. Obecny charakter ro ślinno ści to efekt przekształce ń środowiska przez gospodark ę człowieka. Znaczna cz ęść lasów została, zwłaszcza w centralnej i południowej cz ęś ci gminy, zast ąpiona przez u żytki rolne, kopalnie odkrywkowe i tereny zabudowane ze specyficzn ą ro ślinno ści ą synantropijn ą i obcego pochodzenia, a naturalne tereny podmokłe w wi ększo ści odwodniono. Obecnie tylko północna cz ęść gminy wraz z dolin ą rzeki Pilsi posiada znacz ącą warto ść przyrodniczo – krajobrazow ą. Reasumuj ąc współczesna szata ro ślinna regionu jest mozaik ą flory naturalnej, półnaturalnej i antropogenicznej, uformowanej w okresie kilku ostatnich stuleci. Reprezentuj ą j ą zbiorowiska le śne, murawowe, ł ąkowe, pastwiskowe, wodne, szuwarowe i torfowiskowe, a tak że segetalne i ruderalne. Zbiorowiska polne i nitrofilne: Na terenie gminy przewa żaj ą antropogeniczne siedliska rolnicze, zaj ęte przez połacie pól uprawnych (40 % powierzchni gminy). Zbiorowiska segetalne chwastów polnych wykształcone s ą jednak najcz ęś ciej bardzo fragmentarycznie, głównie ze wzgl ędu na du żą mechanizacj ę rolnictwa i intensywn ą ochron ę ro ślin. W śród upraw polnych dominuj ą zespoły: Vicietum tetraspermae, Papaveretum argemones, Echinochloo – Setarietum . Nitrofilne zbiorowiska ziołoro śli i okrajków (klasa Artemisietea ) s ą pospolite na obszarze gminy i stanowi ą wa żny element jej szaty ro ślinnej. Na przydro żach i w rowach w otoczeniu wsi, na siedliskach pod silniejszym wpływem antropopresji pospolite s ą pasy fitocenoz Urtico – Aegopodietum podagrariae lub kadłubowe zbiorowiska agregacyjne pokrzywy Urtica dioica lub rzadziej bylicy pospolitej Artemisia vulgaris . Najni ższ ą warto ść przyrodnicz ą maj ą fragmenty ro ślinno ści synatropijnej, tworz ącej b ądź nieu żytki, b ądź te ż pocz ątkowe stadia sukcesyjne w procesie renaturalizacji terenów silnie przekształconych w wyniku działalno ści człowieka. Zbiorowiska dywanowe: Na obszarach przekształconych antropogenicznie do ść powszechnie wyst ępuj ą zbiorowiska dywanowe czyli niska ro ślinno ść zasiedlaj ąca zbit ą, trudno przepuszczaln ą gleb ę miejsc wydeptywanych lub podlegaj ących innej presji mechanicznej. Wyst ępuj ą na poboczach szos, wzdłu ż dróg i ście żek oraz na placach parkingowych czy w szczelinach chodników. Te zbiorowiska grupowane s ą w obr ębie rz ędu Plantaginetea majoris i budowane przez odporne na wydeptywanie gatunki: wiechlin ę roczn ą Poa annua, życic ę trwał ą Lolium perenne, babk ę szerokolistn ą Plantago major i rdest ptasi Polygonum aviculare s.1. Zbiorowiska ł ąkowe i pastwiskowe:
Obszary trwale wylesione zaj ęte s ą głównie przez pola uprawne, ale cz ęś ciowo tak że przez zbiorowiska ł ąkowe i pastwiskowe. Wi ększe kompleksy ł ąk i pastwisk ci ągn ą si ę przede wszystkim wzdłu ż dolin rzecznych. Miejscami s ą to ł ąki podtopione. Charakterystyczne dla doliny Widawki i jej dopływów s ą wilgotne fitocenozy ł ąkowo – pastwiskowe, spo śród których wi ększe powierzchnie zajmuj ą: żyzna, wilgotna ł ąka rdestowoostro żeniowa Cirsio– Polygonetum , zbiorowiska ł ąkowo – pastwiskowe Junco–Cynosuretum oraz zespół życicy trwałej i grzebienicy pospolitej Lolio–Cynosuretum . Mniej licznie wyst ępuj ą: ł ąka sitowo – trz ęś licowa Junco–Molinietum , zespół sitowia
23 PROGNOZA ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO STUDIUM UWARUNKOWA Ń I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO GMINY SZCZERCÓW le śnego Scirpetum silvatici oraz wydeptywane przez bydło pastwiska sitowe Epilobio–Juncetum effusi . Towarzyszy im zespół bli źniaczki psiej trawki i situ sztywnego Nardo–Juncetum squarrosi , reprezentuj ący acidofilne murawy bli źniaczkowe (psiary). Zbiorowiska wodne: Zbiorowiska szuwarowe, wyst ępuj ące w starorzeczach, dołach potorfowych i stawach rybnych, reprezentowane s ą przez zespoły: ro ślin wodnych pływaj ących (rz ęsa drobna Lemneta minoris , żabi ściek pływaj ący Hydrocharis morsus–ranae , wgł ębka wodna Riccia fluitans ), ro ślin zakorzenionych oraz szuwarów (trzcinowo – oczeretowy Scirpo–Phragmitetum , tatarakowy Acoretum calami , turzycy błotnej Caricetum acutiformis i innych). Torfowiska niskie typu dolinnego s ą charakterystycznym elementem Kotliny Szczercowskiej. Ich najwi ększe kompleksy s ą skupione w dolinie pra–Widawki. Wyst ępuje na nich typowa ro ślinno ść torfowiskowa: mchy torfowce Sphagnum , wełnianka w ąskolistna Eriophorum angustifolium , turzyca obła Carex diandra i nitkowata Carex lasiocarpa . Stosunkowo rzadko, jedynie w dolinie Widawki, występuj ą zespoły turzycy bagiennej Caricetum limosae oraz kozłka dwupiennego i turzycy Davalla Valeriano diocae–Caricetum davallianae . Zbiorowiska pozostałe: Suche i nasłonecznione siedliska ozów, kemów i wzgórz moreny czołowej, a tak że brzegi lasów i nieczynnych wyrobisk s ą miejscami wyst ępowania wrzosowisk i ciepłolubnych zbiorowisk okrajkowych. Na wi ększych powierzchniach piasków eolicznych, fluwioglacjalnych i aluwialnych rozwin ęły si ę kwasolubne murawy piaskowe, reprezentowane przede wszystkim przez pioniersk ą muraw ę Spergulo–Corynephoretum . Ro ślinom uprawnym towarzysz ą zespoły: żyta ozimego Arnoserido–Scleranthetum , chwastów zbó ż Vicietum tetraspermae i upraw ogrodowych Galinsogo–Setarietum . Ziele ń urz ądzona:
Uzupełnieniem powy ższych zespołów ro ślinno ści naturalnej jest ziele ń urz ądzona reprezentowana przez: ziele ń parkow ą, cmentarn ą, przyko ścieln ą, a tak że przez szereg alei i szpalerów przydro żnych. W otwartym krajobrazie rolniczym pełni ona nie tylko funkcj ę krajobrazowo – estetyczn ą, ale tak że ekologiczn ą, korzystnie wpływającą na mikroklimat oraz walory u żytkowe środowiska rolniczego. Zadrzewienia przydro żne, śródpolne i przywodne pełni ą funkcj ę zabezpieczaj ącą przed procesami erozyjnymi, reguluj ą stosunki wodne na polach i ł ąkach oraz odgrywaj ą du że znaczenie wiatrochronne dla niezalesionych terenów uprawowych. W zadrzewieniach gminy przewa ża ro ślinno ść pospolita. Wyst ępuj ą tu głównie: topole, wierzby, olchy, jesiony, czarny bez, czeremcha, kalina koralowa, krzewy dzikiej ró ży i je żyny. Du że znaczenie ma tak że ziele ń towarzysz ąca zabudowie wiejskiej oraz ziele ń uprawnych sadów i ogrodów. Do najcenniejszych zespołów zieleni urz ądzonej na terenie gminy należą : park pałacowy we wsi Lubiec oraz ziele ń cmentarna i przyko ścielna.
Zbiorowiska le śne Tereny le śne s ą obszarami cennymi pod wzgl ędem florystycznym, ekologicznym i krajobrazowym. Skupia si ę w nich wi ększo ść chronionych i rzadkich gatunków ro ślin, wyst ępuj ących na terenie gminy. Gmina Szczerców charakteryzuje si ę znacznym zalesieniem. Lasy i grunty le śne zajmuj ą tu powierzchni ę 3673,2 ha1 i stanowi ą 28,49 % powierzchni gminy. Samych lasów jest 3623,7 ha2 co stanowi 28,10 % powierzchni gminy. Zbiorowiska le śne w postaci wi ększych, zwartych powierzchniowo kompleksów wyst ępuj ą w całej północnej cz ęś ci gminy. Mniejsze, izolowane, aczkolwiek zwarte kompleksy le śne zlokalizowane s ą w pozostałych rejonach gminy, przede wszystkim wzdłu ż jej zachodniej i wschodniej granicy. Inwestycje przemysłowe prowadzone w południowej cz ęś ci gminy spowodowały gł ębokie zmiany w gospodarce le śnej. Na etapie przygotowawczym do uruchomienia odkrywki „Szczerców” niezb ędne były wcze śniejsze wyr ęby
1 Łącznie z gruntami zwi ązanymi z gospodark ą le śną, według GUS 2012. 2 Według GUS 2012.
24 PROGNOZA ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO STUDIUM UWARUNKOWA Ń I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO GMINY SZCZERCÓW drzewostanów, co spowodowało wydatne zmniejszenie powierzchni zbiorowisk le śnych i rozdrobnienie areału lasów. Z drugiej strony likwidacja osadnictwa w bezpo średnim s ąsiedztwie odkrywki pozwoliła na zalesienia nieu żytków porolnych. Nast ąpiło ujednolicenie składu drzewostanów przy jednoczesnym obni żeniu ich przeci ętnego wieku. Przekształcenia jako ściowe zbiorowisk le śnych obj ęły przede wszystkim zespoły zwi ązane ze środowiskiem płytkich wód podziemnych, których sczerpanie spowodowało ich przesuszenie i zmiany składu gatunkowego. Obecnie w śród terenów le śnych obejmujących rejon gminy Szczerców dominuj ą siedliska borowe na bardzo ubogim piaszczystym podło żu, w wi ększo ści w postaci sosnowych monokultur o słabej kondycji zdrowotnej. Zajmuj ą one tereny poro śni ęte niegdy ś naturalnymi buczynami i d ąbrowami. Tylko niewielkie fragmenty stanowi ą warto ściowe, wielogatunkowe drzewostany li ściaste. Zbiorowiska le śne s ą jednak do ść zró żnicowane, a spo śród jednostek ro ślinno ści zaro ślowej i le śnej s ą i takie, które posiadaj ą wyj ątkow ą warto ść naukow ą i krajobrazow ą. Ro ślinno ść naturalna przetrwała tylko na siedliskach skrajnie ubogich, niedost ępnych dla rolnictwa lub osadnictwa, na pozostałych obszarach została ona zast ąpiona przez półnaturaln ą ro ślinno ść le śnych zbiorowisk zast ępczych. Zbyt du żą powierzchni ę zajmuj ą tu sosny i brzozy, a za mał ą: d ęby, buki i jodły. Wi ększe fragmenty naturalnych lasów li ściastych i borów wyst ępuj ą poza granicami gminy. Najwi ększy kompleks le śny poło żony na terasach Widawki i Ścichawki (wzdłu ż zachodniej granicy gminy i na zachód od granic gminy) oraz w dolinie rzeki Pilsi, stanowi bór sosnowy świe ży Leucobryo–Pinetum, u podnó ża wałów wydmowych przechodz ący w bór wilgotny Pinus–Molinia. Mniejsze siedliska zajmuje bór mieszany Pino–Quercetum, a dolinom rzecznym towarzyszy miejscami bór bagienny Vaccinio uliginosi–Pinetum. D ąbrowa świetlista Potentillo albae–Quercetum wyst ępuje stosunkowo rzadko gdy ż jej naturalne siedliska – pagórki kemowe i moreny czołowe – są przewa żnie zaj ęte pod uprawy rolne. Drzewostan boru mieszanego na terenie gminy stanowi głównie sosna zwyczajna, a gatunkiem współtworz ącym jest dąb szypułkowy. W charakterze domieszki wyst ępuje brzoza i osika, czasem klon, świerk i modrzew. Drzewostan jest cz ęsto dwupi ętrowy, z gatunkami li ściastymi w dolnym pi ętrze. Podszyt tworz ą: kruszyna, jarz ębina kalina, podrost drzew, je żyny, a w miejscach suchszych jałowiec. Runo jest bogate i tworz ą je krzewinki: borówka czernica, czarna jagoda, konwalia, poziomka, dziurawiec, zawilec gajowy, nawło ć pospolita, jastrz ębiec baldaszkowy, przetacznik le śny, śmiałek pogi ęty, itp. Lasy wilgotne lub bagienne wyst ępuj ą głównie na podmokłych obszarach doliny rzeki Pilsi. Na terenie gminy s ą to przede wszystkim bagienne lasy olszowe, tak zwane olsy, oraz wilgotne i bagienne bory sosnowe. Olsy porastaj ą żyzne, bagienne siedliska o wysokim poziomie wody stoj ącej. Cech ą charakterystyczn ą olsy jest k ępkowa struktura runa. Drzewem tworz ącym las jest przede wszystkim olsza czarna z domieszk ą brzozy omszonej lub sosna zwyczajna. Ni ższe warstwy stanowi podrost olchy, jodły, brzozy. W podszyciu dominuje kruszyna pospolita, jarz ębina, a tak że kalina koralowa. Runo porasta ro ślinno ść le śna, mi ędzy innymi chmiel zwyczajny i kosaciec żółty. Na terenach podmokłych wyst ępuj ą ro śliny bagienne: knie ć błotna, turzyca bagienna, sitowie leśne, itp.
Zwierz ęta
Obszar gminy Szczerców charakteryzuje si ę znacznym przekształceniem pierwotnych ekosystemów, w szczególno ści w południowej i centralnej cz ęś ci gminy, gdzie prowadzona jest działalno ść górnicza odkrywkowej kopalni w ęgla brunatnego (południe gminy) oraz gospodarka rolna i przekształcenia terenu zwi ązane z rozwojem zabudowy mieszkaniowej, a tak że produkcyjno – usługowej wraz z infrastruktur ą techniczn ą (centralna cz ęść gminy). Ró żnorodno ść fauny tej cz ęś ci gminy jest ograniczona. Tam gdzie zdecydowanie dominuj ą grunty orne i tereny mieszkaniowe wyst ępuj ą głównie gatunki pospolite, zwi ązane z ekosystemami rolniczymi oraz z siedliskami ludzkimi. Znacz ąco pozytywn ą rol ę w wyst ępowaniu i składzie fauny odgrywaj ą tu zadrzewienia śródpolne, małe kompleksy le śne i wi ększe powierzchnie ł ąk. Bardziej zró żnicowane siedliska wyst ępuj ą w dolinie rzeki Widawki oraz w północnej cz ęś ci gminy, obj ętej ochron ą w postaci Obszaru Chronionego Krajobrazu, gdzie mo żna spotka ć wi ększe nagromadzenie gatunków chronionych i rzadkich.
25 PROGNOZA ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO STUDIUM UWARUNKOWA Ń I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO GMINY SZCZERCÓW
BEZKR ĘGOWCE: Okres wzrostu zbó ż sprzyja wyst ępowaniu organizmów preferuj ących tego typu siedliska, w szczególno ści nale żą cych do gatunków z rz ędu paj ąków ( Araneida ), motyli ( Lepidoptera ), dwuskrzydłych ( Diptera ), błonkówek (Hymenoptera ). Wyst ępuj ą tu równie ż rzadkie i chronione gatunki owadów. Do obj ętych ochron ą, a stosunkowo cz ęsto spotykanych nale żą biegacze: ogrodowy Carabus arvensis , wr ęgaty Carabus cancellatus i granulowaty Carabus granulatus , spotykane z reszt ą na obszarze całej gminy. Pospolicie wyst ępuj ą tu te ż chronione trzmiele. Szczególnie cz ęsto spotykany jest trzmiel ziemny Bombus terrestris . W miejscach otwartych, nasłonecznionych spotka ć mo żna pazia królowej Papilio machaon. Z gromady mi ęczaków wyst ępuje ślimak winniczek Helix pomatia – gatunek obj ęty ochron ą gatunkow ą dopiero od 1995 roku. Spotykany jest dosy ć cz ęsto w miejscach wilgotnych, szczególnie w parkach i w niewielkich fragmentach lasów li ściastych. Na terenie Uroczyska „ Świ ęte Ługi” udokumentowano wyst ępowanie wa żki zalotki wi ększej Leucorrhinia pectoralis . Faun ę bezkr ęgowców najliczniej reprezentuj ą owady zwi ązane z biocenozami borów sosnowych, a w śród nich tak że szkodniki drzew. PŁAZY i GADY: Wszystkie gatunki płazów Amphibia (18) i gadów Reptilia (10) wyst ępuj ące w Polsce obj ęte s ą ścisł ą ochron ą gatunkow ą. Triturus cristatus Triturus vulgaris Bombina bombina Pelobates fuscus Bufo bufo Hyla arborea Rana lessonae Rana esculenta Rana temporaria Rana arvalis Lacerta agilis Lacerta vivipara Anguis fragilis Natrix natrix Vipera berus
PTAKI: