Oemona hirta (Fabricius)

Szkodnik kwarantannowy w krajach Unii Europejskiej

Chrząszcz Oemona hirta (Dzięki uprzejmości M. Phil Bendle, Nowa Zelandia) (http://www.terrain.net.nz/friends-of-te- henui-group/local-/--tree-borer-oemona-hirta.html)

Larwa Oemona hirta na topoli (Dzięki uprzejmości prof. Qiao Wang, Institute of Natural Resources, Massey University, Nowa Zelandia)

Ulotka nie jest przeznaczona do wykorzystania w celach komercyjnych.

[email protected] • www.piorin.gov.pl

Opis agrofaga i zasięg występowania a rzadziej w pniach żywych drzew. Podczas żerowania drążą długie, owalne chodniki Chrząszcze długości 15–30 mm mają zwykle o przebiegu wzdłużnym, wypełnione zabarwienie od czerwono-brązowego do trocinami. Od chodników głównych odchodzą prawie czarnego. Na pokrywach znajdują się chodniki boczne zakończone niewielkim gęste, przylegające włoski barwy zółto- okrągłym otworkiem na powierzchni gałęzi pomarańczowej, a u nasady pokryw lub pnia. Chodniki boczne są występuje trójkątna tarczka pokryta przez wykorzystywane do usuwania trocin włoski podobnego zabarwienia. Długość i odchodów oraz do przewietrzania czułków zbliżona do długości ciała. chodników. Larwy przepoczwarczają się w Larwa beznoga, barwy od białawej kolebce poczwarkowej znajdującej się na do kremowej, z brązowymi żuwaczkami, końcu chodnika larwalnego, ograniczonej o długości 25–40 mm. z obu stron zatyczką z grubych wiórków. Gatunek ten, jak dotąd, występuje tylko Porażone gałęzie i konary obumierają i łatwiej w Nowej Zelandii. W latach 1983 i 2010 są łamane przez wiatr. Przy silnym porażeniu przechwycony na roślinach z rodzaju może dochodzić do obumierania koron importowanych z Nowej Zelandii do Wielkiej drzew. Chrząszcze odżywiają się pyłkiem Brytanii. i nektarem kwiatów nie wywołując bezpośrednich szkód.

Rośliny żywicielskie Sposoby rozprzestrzeniania i przenikania Rośliny zdrewniałe należące do około 40 rodzajów. W Nowej Zelandii gatunek ten W środowisku naturalnym najważniejszym ma największe znaczenie jako szkodnik sposobem rozprzestrzeniania się chrząszczy cytrusów. W Europie może porażać szereg są ich przeloty. drzew owocowych takich jak jabłonie (Malus W trakcie obrotu międzynarodowego spp.), Prunus spp. (P.avium, P.domestica, szkodnik może być przenoszony przede P.dulcis, P.persica), grusze (Pyrus spp.), wszystkim wraz z przesyłkami materiału porzeczka (Ribes uva-crispa), borówki szkółkarskiego (drzewka, zrazy) i gałęzi. (Vaccinium spp.) i winorośl () oraz drzew leśnych i ozdobnych liściastych, przykładowo klony (Acer spp.), kasztanowiec Zwalczanie (Aesculus hippocastanum), olsze (Alnus spp.), brzozy (Betula spp.), leszczyny Zwalczanie szkodnika jest trudne. (Corylus spp.), głogi (Crateagus spp.), orzech W praktyce usuwa się i pali porażone gałęzie (Juglans spp.), topole (Populus spp.), dęby i konary. Zwalczania larw, po ich wgryzieniu (Quercus spp.) i róże (Rosa spp), a rzadziej się do drewna, jest mało skuteczne i stąd drzewa iglaste, np. sosny (Pinus spp.). rzadko stosowane.

Objawy występowania i szkodliwość Wymagania fitosanitarne

Jaja składane są w spękaniach kory W Polsce gatunek Oemona hirta drzew, u nasady liści oraz w ranach podlega obowiązkowi zwalczania. powstałych podczas przycinania gałęzi. Larwy żerują w gałęziach, konarach,

Opracowanie: Witold Karnkowski, wyd.2, wrzesień 2019

[email protected] • www.piorin.gov.pl