X. Relikty Górnictwa I Wstępnej Obróbki Rud
Total Page:16
File Type:pdf, Size:1020Kb
X. Relikty górnictwa i wstępnej obróbki rud 1. Uwagi wstępne Głównym celem podjętych badań było uzyskanie charakterystyki sposobów pozy- skiwania surowców mineralnych na terenach zachodnich Sudetów w średniowieczu i czasach nowożytnych oraz określenie roli pozostałości dawnego górnictwa w kształ- towaniu historycznego krajobrazu kulturowego. Punktem wyjściowym realizacji tego przedsięwzięcia była wiedza uzyskana przez licznych badaczy podejmujących wcze- śniej tę problematykę, zarówno przyrodników, jak i humanistów. Do analizy wyko- rzystano dostępne obecnie źródła pisane i kartograficzne oraz dorobek archeologów zebrany metodami prowadzonej latami tradycyjnej prospekcji. Wartością dodaną były nowe możliwości metodyczne oferowane przez skaning lotniczy. Dla wyniku badań mają one przełomowe znaczenie. Wnoszą bowiem nowy potencjał badawczy i nowe perspektywy interpretacyjne, zmieniając niekiedy postrzeganie znanych wcześniej zja- wisk. Uzyskane tą drogą dane pomiarowe Lidar/ALS opracowano w całości w pro- gramie ArcGIS 10.4.1, tworząc na ich podstawie numeryczne modele terenu (NMT) w postaci rastrowej o rozdzielczości terenowej piksela 0,5 × 0,5 m. Zweryfikowano w ten sposób znane już pola górnicze, kopalnie, płuczki, hałdy kopalniane, relikty urządzeń i odkryto szereg następnych, dotąd nieujawnionych. Oznaczone obiekty z NMT weryfikowano z mapami archiwalnymi z 2. połowy XVIII wieku autorstwa Ludwiga Wilhelma Reglera (1764-1770), mapami topogra- ficznymi Urmesstischblätter z 1. poł. XIX wieku oraz Messtischblätter z 1. poł. XX wieku. Posłużono się także młodszymi mapami topograficznymi w skali 1:25 000 i 1:10 000 (PUWG 1965) oraz ortofotomapami udostępnianymi w ramach usługi WMS 395 X. Relikty górnictwa i wstępnej obróbki rud ze strony: http://www.geoportal.gov.pl99. Pomocne przy opracowaniu odkrytych miejsc i obiektów okazały się także informacje zawarte na kartach AZP (Archeologiczne Zdję- cie Polski), które prócz wiadomości na temat rozpoznania terenowego poszczególnych miejsc pozwoliły również określić ich funkcję i chronologię. Dane NMT z terenów dawnych dystryktów jeleniogórskiego, wleńskiego, gryfow- skiego oraz lwóweckiego zostały poddane analizie pod kątem historycznej eksploatacji surowców mineralnych, w szczególności rud metali nieżelaznych (złota, srebra, oło- wiu, miedzi, cyny, kobaltu). Działania te zmierzały do określenia stanu wiedzy na temat pozostałości obiektów związanych z eksploatacją i wykorzystaniem zasobów na- turalnych badanego obszaru. W pierwszym rzędzie dane te pozwoliły na precyzyjną lokalizację poszczególnych obiektów w terenie. Pochodzić one mogą ze średniowiecza i czasów nowożytnych, ale ich datowanie może być jeszcze starsze i sięgać epoki brązu, a nawet odleglejszych odcinków pradziejów. Wyniki tych analiz omówione zostaną w kolejnych akapitach niniejszego opracowania. Kolejnym krokiem postępowania badawczego była weryfikacja wybranych stano- wisk w terenie. Przedstawione poniżej materiały z tych działań pochodzą nie tylko z prac terenowych podjętych w latach 2017-2018, ale również z lat wcześniejszych. Przy dokumentujących je fotografiach podana zostanie data wykonania zdjęcia. W opisie zagadnień związanych z historią górnictwa kruszcowego oraz eksploatacją innych surowców na terenie dystryktów jeleniogórskiego, wleńskiego, gryfowskiego oraz lwóweckiego wykorzystano również analizy tekstów źródłowych dotyczących prac górniczych i hutniczych prowadzonych od XIII do XVIII wieku, materiały archiwal- ne, w tym źródła kartograficzne. Podstawowe znaczenie dla omawianej problematy- ki miały dokumenty pochodzące z lat 1136-1740, opublikowane przez K. Wutkego w Codex Diplomaticus Silesiae (CDS XX, XXI). Zbiór ten nie wyczerpuje zasobu źró- deł pisanych pomocnych przy analizie problematyki dawnego górnictwa na terenie omawianych okręgów. Obok nich wymienić należy materiały zebrane i opublikowane w pracach E. Steinbecka (1857) oraz H. Festenberga-Packischa (1881) i E. Ziviera (1900). W odniesieniu do wybranych ośrodków górniczych sięgnięto również do in- nych tekstów źródłowych, m.in. Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis znanej tak- że jako Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego (LF) oraz opracowania źródłowego Landbuchów księstw świdnickiego i jaworskiego (Landbuch I-III, 2000-2007). Uzupełnieniem dla źródeł pisanych były opracowania kartograficzne, wśród któ- rych wymienić należy zarówno mapy małoskalowe Fryderyka Khünoviusa (1697 r.), Mattheusa von Schubartha i Johanna Wolfganga Wielanda w skalach ok. 1:100 000 ‒ ok. 1:200 000 (Wieland-Schubarth 1736; Konias 1995), jak i mapy średnioska- lowe Christiana Friedricha von Wredego (1747-1753) oraz wspomniane już mapy 99 Web Map Service (WMS) . Ortofotomapy dostępne pod adresami: http://mapy.geoportal.gov.pl/ wss/service/img/guest/ORTO/MapServer/WMSServer (ortofotomapa) oraz http://mapy.geopor- tal.gov.pl/wss/service/img/guest/ORTO_TIME/MapServer/WMSServer (Ortofotomapa – archi- walna). 396 X. Relikty górnictwa i wstępnej obróbki rud Reglera (1764-1770; więcej na ten temat: Łuczak 2015, tam dalsza literatura). Te dwa ostatnie opracowania okazały się niezwykle istotne dla lokalizacji obiektów produk- cyjnych związanych z wytopem i przerobem eksploatowanych metodami górniczymi surowców. Opisano na nich bardzo często nie tylko kopalnie, ale również huty, ha- mernie, cegielnie itp. Źródła te istotne były również przy lokalizacji nieczynnych już, najprawdopodobniej średniowiecznych kamieniołomów surowców skalnych ‒ wapie- ni, piaskowców, bazaltów. Pomocne pod tym względem okazały się być również mapy topograficzneUrmesstischblätter i Messtischblätter z połowy XIX i z XX wieku. Niezastąpiony na etapie prowadzonej analizy był również materiał kartograficzny pochodzący z akt przedwojennego Wyższego Urzędu Górniczego (Oberbergamt zu Breslau), zgromadzony obecnie w zasobie Archiwum Państwowego w Katowicach. Zbiór ten powstał po II wojnie światowej w wyniku przejęcia przez polski Wyższy Urząd Górniczy w Katowicach materiałów jego niemieckiego odpowiednika (Greiner 1997; Banduch 2006; 2008). Znajdujące się w nim mapy, pochodzące w głównej mierze z XVIII i XIX wieku, stanowić będą materiał porównawczy i uzupełniający dla wymienionych już materiałów źródłowych. 2. Górnictwo i jego uwarunkowania prawne w średniowieczu i okresie nowożytnym Zarówno we wczesnym, jak i późnym średniowieczu, a także okresie nowożyt- nym, wydobycie surowców, w szczególności zaś rud metali nieżelaznych, podlegało tzw. regale górniczemu, którego bezpośrednim dysponentem był władca: cesarz, król lub książę. Uprawnienia do prowadzenia działalności górniczej stosunkowo szybko przechodziły jednak w ręce możnowładców świeckich oraz kościelnych. W Europie Środkowej pierwsze udokumentowane wzmianki na ten temat pochodzą z XI wieku. W roku 1028 cesarz Konrad II (1024-1039) przekazał prawo do zagospodarowania kopalni srebra na terenie Schwarzwaldu i eksploatacji tego kruszcu biskupowi Bazylei (Zettler 1990, 62-68; Steuer 1991, 67). Na terenie ziem polskich prace wydobywcze prowadzone były początkowo przez ludność zależną od posiadacza regale – króla, księ- cia, a z czasem również przedstawicieli instytucji kościelnych. Jak podaje D. Molenda (1963, 118), do tej ostatniej grupy zaliczyć należy kopaczy srebra (argentifossores) wy- mienionych w dokumencie z 1136 r., będących na usługach arcybiskupstwa gnieź- nieńskiego. Już wówczas na terenach o znacznym potencjale gospodarczym pracowali jednak specjaliści prowadzący skomplikowane zabiegi hutnicze związane z wytopem srebra (Boroń 2013, tam dalsza literatura). W odniesieniu do obszaru Dolnego Śląska z podobną sytuacją należy się liczyć w przypadku wsi Kopacz położonej w pobliżu Złotoryi. Przez językoznawców zali- czana jest ona do toponimów o słowiańskim charakterze (Domański 1966). Po raz pierwszy wieś pojawiła się w źródłach pod koniec XIII wieku (1292 r.). Wówczas 397 X. Relikty górnictwa i wstępnej obróbki rud książę Henryk V Gruby ofiarował miastu Złotoryja 5,5 łanuwe wsi Kopacz na pastwi- sko (RS, nr 2234). Powstanie osady należy datować przynajmniej na 2. połowę wieku XII i zaliczyć do osad służebnych, podlegających jurysdykcji książęcej (Zientara 2006, 139-140; Kaźmierczyk, Grodzicki 1976, 238; Gorzkowski 1997, 29; Firszt 1997a). Niezmiernie interesujące dla początków Kopacza oraz tutejszego górnictwa złota może być odkrycie w 2006 r. w sąsiedztwie osady skarbu monet srebrnych ukrytych w po- łudniowej części dzisiejszej miejscowości w końcu XI (1097?) bądź na początku XII wieku (1102?). W skarbie znalazło się przynajmniej 571 monet, w tym denary krzy- żowe (277 szt.), monety niemieckie (6 szt.), czeskie (1 szt.), polskie (285 szt.) oraz węgierskie (1 szt.). Wśród monet polskich dominowały egzemplarze Bolesława III Krzywoustego wybite w latach 1097-1107, pochodzące według W. Nakielskiego naj- prawdopodobniej z mennicy legnickiej oraz wrocławskiej (Nakielski 2012; Bogucki et al. 2013, 275-281). Skarb odkryto w nieznanych okolicznościach i bez weryfikacji miejsca jego ukrycia. Nie można zatem określić, czy zdeponowano go w obrębie osa- dy wczesnośredniowiecznej związanej z wydobyciem złota, czy też znalezisko to ma zupełnie inny charakter. Depozyty z terenu osad produkcyjnych nie są zjawiskiem odosobnionym, warto wymienić chociażby tzw. Skarb Hutnika z osady w Dąbrowie Górniczej-Łośniu (Rozmus et al. 2014). W okresie pełnego i późnego średniowiecza książęce regale górnicze stopniowo prze- chodziło w ręce dostojników świeckich i duchownych, klasztorów, miast, rycerstwa, a w późniejszym czasie również spółek górniczych – gwarectw, jednak