DROGOSZE(2) Pierwotnie dobra, gdzie dzisiaj ulokowana jest wieś Drogosze, należały 06:24 18:34 23-09-2017 sobota pałace i dwory (tylko)-31722 do niemieckich kolonizatorów wywodzących się ze starej, zasłużonej OBIEKT / TYP OPIS OBIEKTU KM saksońskiej rodziny Wolffersdorffów[2]. Na ziemi otrzymanej od Zakonu, KORSZE(0) w sumie nic ciekawego, lokomotywa parowóz jako pomnik koło dworca 0 00:00 jej przedstawiciel Konrad von Wolffersdorff, w 1361 założył osadę Groß -8798 Wolfsdorf (pol. Wilkowo Wielkie)[3]. GLITAJNY(0) Historia Następnie od 1477 dobra przeszły w ręce rodu von Rautter[2], z których zobaczyć-8787 Dwór zbudowany w 2. poł. XIX w. - Od 1922 roku był w posiadaniu Ludwik von Rautter (1542–1614) w latach 1596-1606 wzniósł pierwszą Georga Bormanna. Po wojnie mieściła się tu szkoła podstawowa, rodową rezydencję[3]. Już wówczas otoczona była parkiem opuszczony w latach 70. zaczął chylić się ku upadkowi. krajobrazowym, w którym na terenie lasu o powierzchni 76 ha Opis znajdowała się hodowla danieli, które były prezentem od polskiego króla Budynek w stylu klasycystycznym, murowany z cegły i otynkowany, Jana II Kazimierza Wazy[4]. podpiwniczony. Wzniesiony na rzucie prostokąta z płytkim ryzalitem pośrodku fasady, wieloboczną przybudówką w elewacji bocznej. W 1690 pałac doszczętnie spłonął od uderzenia pioruna[4], a w 1711 Parterowy z wysokim, częściowo mieszkalnym poddaszem (ryzalit rozebrano resztki pogorzeliska[3]. dwukondygnacjowy), przekryty dachem dwuspadowym. Elewacje zdobione bogatym detalem architektonicznym. Wnętrze dwutraktowe, w W tym samym czasie majątek, poprzez ślub hrabiego Bogusława pomieszczeniach reprezentacyjnych sufity zdobione gipsowymi stiukami. Fryderyka von Dönhoffa z córką rodziny von Rautter, przeszedł w ręce Park pruskiego rodu szlacheckiego von Dönhoff[4]. Bogusław Fryderyk polecił Aleja prowadząca od głównej drogi do pałacu obrośnięta jest lipami. W wybudowanie nowego założenia pałacowego, a sam zmienił nazwę WARNIKAJMY(0) zabytkowy zespół folwarczny w Warnikajmach, nazywany też Małym majątku na Döhnofstadt, natomiast nazwę wsi pozostawił niezmienioną – zobaczyć-8792 Malborkiem. Wilkowo[3]. RÓWNINA(2) Opuszczony, zarosniety, szczelnie zamkniety. Trzeba przesadzic plot aby pałace i dwory (tylko)-31751 obejrzec dookoła W latach 1710–1714 wzniesiono pałac, wzorowany na słynącej z piękna i rozmachu głównej rezydencji Donhoffów (niezachowanej) we Friedrichstein koło Królewca[5]. Przypuszczalnie obie budowle realizował architekt Johann von Collas (1678–1753), natomiast pierwotną koncepcję architektoniczną pałacu we Friedrichstein wykonał francuski architekt Jean de Bodt (1670–1745)[6]. Ukończona barokowa budowla, była bardzo imponująca i stała się największą rodową rezydencją na Mazurach oraz jedną z największych w całych Prusach Wschodnich. Splendoru dodawała jej także funkcja tzw. pałacu królewskiego, gdzie podróżujący monarchowie mogli bezpiecznie i wygodnie się zatrzymać[4]. W roku 1725 na lewo od głównego wejścia do pałacu oddano do użytku kaplicę, która w późniejszych latach była kilkukrotnie przebudowywana. Natomiast pierwsze poważne przebudowy założenia pałacowego czekały budowlę już pod koniec XVIII wieku. W 1766 roku, według planów Gottholda Wilhelma Mauracha, nieco wydłużając korpus głównej bryły pałacu o dwa symetryczne boczne skrzydła, dobudowano oficyny[3]. Nieco później, w 1785 w miejscu istniejących dotychczas lustrzanych schodów, wybudowano wiodący pod główne wejście, zdobiony fontannami, donicami i rzeźbami, szeroki reprezentacyjny podjazd dla karet[5]. Przebudowy te sprawiły, iż budowla miała niemal 100 metrów długości, 365 okien, 52 pokoje oraz była największą rezydencją w całej prowincji[4]. Imponujące wrażenie jakie sprawiała oraz liczne dzieła sztuki kolekcjonowane przez lata przez Dönhoffów, sprawiły, iż pałac zaczął być nazywany Wschodniopruskim Wersalem[4]. Wystrój wnętrz pałacu w głównej mierze pochodził z lat 20. i 30. XVIII wieku, lecz już w początkach XIX wieku przeszedł metamorfozę i nabrał bardziej klasycystycznego charakteru. W lewym skrzydle pałacu, obok kaplicy, od strony ogrodu założono oranżerię, która pełniła także funkcję ogrodu zimowego[7]. Natomiast w prawym skrzydle umiejscowiono apartamenty dla gości oraz teatr[7]. Ponadto pałac słynął z bezcennych apartamenty dla gości oraz teatr[7]. Ponadto pałac słynął z bezcennych zaniedbane, mają niższy poziom wody oraz poważnie uszkodzone dzieł sztuki i rozmaitych kolekcji, wśród których znajdowały się m.in. groble[8]. Obecnie obiekt pałacu głównego wraz z przylegającym do flamandzkie arrasy, chińskie wazy, duża kolekcja egzotycznych motyli[5] niego ogrodem otoczone są płotem. czy zawierająca kilka tysięcy woluminów biblioteka. Architektura Elewacja ogrodowa pałacu (2008) W tym samym czasie wzniesiono liczne budynki gospodarcze oraz założono przypałacowy park krajobrazowy, który otaczał znajdujący się w Zespół pałacowo-parkowy w Drogoszach składa się z pałacu głównego jego centralnej części pałac i dochodził do przepływającej w pobliżu rzeki wzniesionego w stylu barokowym, przyzamkowego ogrodu, który Guber. Sam park bogaty był w elementy tzw. małej, ogrodowej przechodzi w park krajobrazowy wraz ze stawami oraz licznych architektury, jak mostki czy kładki. Znajdowały się w nim także liczne zabudowań gospodarczych położonych głównie w południowo- stawy, w tym największy o powierzchni ponad 47 ha z dwoma niewielkimi wschodniej części założenia. Całość usytuowana jest nieco na uboczu sztucznymi wyspami[8]. od wioski, co było przyczyną funkcjonowania oddzielnych nazw majątku – Döhnoffstadt oraz wsi – Wilkowo. W 1816 roku w pojedynku ze studentem Friedrichem von Saldernem, zginął nie pozostawiając dziedzica, ostatni męski potomek rodu, linii z Sam pałac główny usytuowany jest w części centralnej rozciągającego Drogosz, 20-letni Stanisław Otton von Dönhoff (1795–1816)[4]. Po jego się na powierzchni 35 arów majątku[9]. Mając 95 m długości oraz śmierci, zgodnie z zasadami majoratu, w majątku przez około pół wieku kubaturę o powierzchni łącznej pomieszczeń pałacowych 22 tys m3[9] rządziła kobieta – hrabina Angelika zu Dohna[3]. Hrabina Angelika miała jest największym pałacem na Mazurach i jednym z największych, jakie duży wkład w rozwój majątku m.in. upiększyła wnętrza, zmieniając ich kiedykolwiek były wzniesione w Prusach Wschodnich[7]. Strona frontowa styl, rozbudowała znacznie park krajobrazowy, rozwinęła zabudowania założenia skierowana jest w kierunku północno-wschodnim, natomiast folwarczne. W 1830 roku na jej polecenie przebudowano przypałacową założenie parkowe w południowo-zachodnim[7]. kaplicę na styl neogotycki[3]. Wzniesiony w stylu barokowym pałac przetrwał w niezmienionej formie Po śmierci Angeliki zu Dohny, majątek przejęła jej siostrzenica hrabina niemal 300 lat. Jest to budowla założona na planie prostokąta[10], a za Marianna Stolberg-Wernigrode[3], a ród Stolberg-Wernigrode sprawą przebudowanych i wyciągniętych w późniejszym czasie bocznych nieznacznie powiększył dobra, jakie otrzymał po Dönhoffach. W połowie skrzydeł, jest kilkukrotnie dłuższa niż szersza. Na całej swojej długości XIX wieku zarządzał terenami znajdującymi się na ziemiach ówczesnych jest jednolitej, dwukondygnacyjnej wysokości. powiatów kętrzyńskiego i mrągowskiego, o łącznej powierzchni równej 5866 ha[9]. Natomiast w samym pałacu, poza dobudowaniem pod koniec Elewację główną zdobi dekorowany trójosiowy ryzalit wejściowy, który XIX wieku do przypałacowej kaplicy rodowego mauzoleum, nie dokonali dodatkowo jest wsparty na ustawionym w porządku jońskim[7], cztero- znaczących zmian. Dobra pozostawały w ich rękach aż do zakończenia II kolumnowym portyku[5]. Nad wejściem znajduje się kolorowy i bogato wojny światowej, a ostatnim właścicielem majątku był Albrecht Graf zu dekorowany kartusz herbowy rodu Stolberg-Wernigerode wraz z datą Stolberg-Wernigerode (1886–1948)[4]. 1902. Dach korpusu głównego budynku jest konstrukcji mansardowej, natomiast dobudowane w 1766 roku skrzydła boczne nakrywa dach W 1945 w pałacowych budynkach mieściły się biura NKWD[6]. Natomiast dwuspadowy. W lewym skrzydle znajduje się, kilkukrotnie podczas wojny, jak również w okresie powojennym, większość ze przebudowywana, neogotycka kaplica, która pełniła jednocześni funkcję zbiorów dzieł sztuki oraz mebli i przedmiotów codziennego użytku, które rodzinnego mauzoleum. Ulokowany był tam także ogród zimowy, będący przedstawiały jakąkolwiek wartość, zrabowano i rozkradziono. Nieliczne ocalałe eksponaty, jak portrety czy meble, zostały przekazane do Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie, a cenne zbiory biblioteki rodowej von Dönhoffów przetransportowano na Uniwersytet w Toruniu[5]. Założenie pałacowe wojnę przetrwało w całkiem dobrym stanie, lecz z powodu braku właściciela aż do lat 50., jego stan systematycznie się pogarszał. Od 1954 do 1991 w pałacu mieścił się, zarządzany przez Wojewódzki Ośrodek Postępu Rolniczego w Bęsi, Ośrodek Szkolenia Rolniczego, który szkolił traktorzystów[10]. W miarę możliwości dbano także o zabytek, m.in. przeprowadzając w 1975 jego konserwację[4]. Natomiast w budynkach folwarcznych znajdowały się pomieszczenia użytkowane przez tutejszy PGR, który prowadził w nich mieszalnię pasz[4]. Od 1991 roku majątek wystawiony był na sprzedaż i od 1993 pozostaje w rękach osób fizycznych. Od tego czasu w budynku przeprowadzono tylko drobne remonty wnętrz. Natomiast reszta, zarówno sam pałac, otaczający go ogród jak i zabudowania gospodarcze pozostają w bardzo złym stanie i systematycznie niszczeją. Park krajobrazowy już niemal całkowicie zatracił swoje walory, a znajdujące