Koncert Edyty Górniak Jedna z największych gwiazd rodzimej estrady – Edyta Górniak wystąpi 22 kwietnia w Hali „Urania” (początek – godz. 20.00). W ubiegłym roku piosenkarka obchodziła 25-lecie pracy artystycznej. Ukoronowaniem wspomnianego jubileuszu jest pierwszą od 15 lat trasa koncertowa artystki pn. „Love 2 Love”, na której znalazł się również Olsztyn. W trakcie koncertu, który będzie trwał prawie dwie godziny, wokalistka wykona swoje największe przeboje, m.in.: „To nie ja”, „Dotyk”, „Jestem Kobietą”, „Nie proszę o więcej” czy „To nie tak jak myślisz”. Ciekawostką jest fakt, że na scenie Edycie będą towarzyszyć Mieczysław Szcześniak, z którym zaśpiewa pamiętną „Dumkę na dwa serca” z filmu „Ogniem i mieczem” oraz znany raczej z ostrzejszych muzycznych klimatów lider zespołu Sweet Noise – Glaca. Bilety są dostępne w kasach: Hala „Urania”, al. Piłsudskiego 44 tel. 89 533 81 82 kasa czynna: pn.-pt. 9.00-16.00 sob. 9.00-13.00 Informacja Turystyczna, ratusz (wejście od ul. 1 Maja) tel. 89 521 03 98 kasa czynna: pn.-pt. 10.00-18.00 sob.-nd. 10.00-14.00 Bilety przez internet: e-mail: [email protected], tel. 506 751 777 Ceny biletów: 120, 100, 80 zł. Informacja o artystce ze strony: e-gorniak.com „Edyta Górniak, jedna z najjaśniej świecących gwiazd polskiej sceny muzycznej urodziła się 14 listopada 1972 roku w Ziębicach. Od szóstego roku życia mieszkała w Opolu. Mając czternaście lat Edyta trafiła pod skrzydła Elżbiety Zapendowskiej – wtedy szefowej sekcji piosenki opolskiego domu kultury. Jej zadaniem była edukacja wokalna młodej solistki. Przez kilka lat Edyta była związana zawodowo z muzycznym Studiem Buffo w Warszawie. Edyta zadebiutowała w 1989 roku w programie Zbigniewa Górnego „Śpiewać każdy może”, a kilka miesięcy później wystąpiła na Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, gdzie zdobyła wyróżnienie za piosenkę „Zły chłopak” pochodzącą z repertuaru Lory Szafran. Po debiucie w Opolu Edyta otrzymała od Janusza Stokłosy i Janusza Józefowicza zaproszenie na eliminacje do „Metra”. Po kilku miesiącach prób, w styczniu 1991 roku Edyta po raz pierwszy wystąpiła w spektaklu śpiewając jedyną wtedy solową piosenkę – „Litanię”. Następne cztery lata Edyta spędziła w tym najpopularniejszym polskim musicalu, gdzie była główną gwiazdą. Łącznie zagrała 700 spektakli, z czego kilkadziesiąt na Broadwayu. W lipcu 1993 roku Edyta Górniak wystąpiła na szwedzkim Festiwalu Krajów Nadbałtyckich w Karlshamn, otrzymując tam trzecią nagrodę. Jesienią tego samego roku wzięła udział w spektaklu „Do grającej szafy grosik wrzuć”, z którego piosenki śpiewa do dziś na swoich koncertach (np. „Kasztany”). Wiosną 1994 roku, jako pierwsza polska artystka wystąpiła w Konkursie Piosenki Eurowizji, który odbywał się wtedy w Dublinie. Za rewelacyjne wykonanie piosenki „To nie ja” otrzymała II miejsce. Udział Edyty w Festiwalu był przełomowym momentem w jej karierze. Edyta podpisała kontrakt z wytwórnią fonograficzną ORCA Wiktora Kubiaka, a także kontrakt płytowy z koncernem POMATON EMI. Pierwszy studyjny album Edyty Górniak – „Dotyk” ukazał się 8 maja 1995 roku. Po pierwszych trzech dniach od premiery sprzedano 100 000 egzemplarzy płyty, co zaowocowało wówczas Złotą Płytą; po dwóch miesiącach odnotowano sprzedaż 250 000 sztuk (status Platynowej Płyty), a po kilku następnych okazało się, że album rozszedł się w nakładzie 500 000 egzemplarzy, co do dziś jest fenomenalnym osiągnięciem. Poza piosenką „To nie ja” wielkimi przebojami w naszym kraju, pochodzącymi z tego albumu, stały się utwory „Jestem kobietą” i „Dotyk”. Edyta otrzymała za ten album nagrodę polskiego przemysłu płytowego Fryderyk ’95. Pod koniec 1995 roku, w świątecznym wydaniu programu „Oko w oko” Macieja Orłosia, Edyta ogłosiła, że postanawia na jakiś czas wycofać się z życia publicznego. Mimo to, już po upływie kilku miesięcy podpisała w Londynie kontrakt na nagranie pięciu albumów, zaś w Polsce zostały wydane nowe single: „Kolorowy wiatr” (polska wersja piosenki „Colors of the Wind” z animowanego filmu Disneya „Pocahontas”), „Love Is on the Line” (piosenka, którą Edyta dostała od Kylie Minogue), a także nagrany przez nią oficjalny polski hymn Igrzysk Olimpijskich w Atlancie – „To Atlanta”. Pierwszy międzynarodowy anglojęzyczny album Edyty Górniak ukazał się w listopadzie 1997 roku. Album został zatytułowany po prostu „Edyta Górniak”. Podczas jego nagrywania Edyta współpracowała z kompozytorami, muzykami i producentami odpowiedzialnymi za sukcesy największych gwiazd, jak np. z Hugh Burnsem (gitarzystą George’a Michaela) czy Christopherem Neilem – producentem Céline Dion. Płyta ta największe tryumfy wiodła m.in. w Skandynawii, Portugalii, Norwegii, a także w krajach azjatyckich. W Portugalii uzyskała status Srebrnej Płyty, w Norwegii po niespełna dwóch miesiącach sprzedaży status Złotej Płyty, a w Polsce stała się Platynową Płytą już po miesiącu sprzedaży. W grudniu 1997 roku ukazał się singiel z piosenką „Hope for Us”, którą Edyta zaśpiewała w duecie ze światowej sławy tenorem José Carrerasem. Pod koniec grudnia odbył się koncert bożonarodzeniowy, podczas którego można było usłyszeć największe przeboje José i Edyty, najpopularniejsze piosenki świąteczne, a także wspólne wykonanie czterech utworów w tym wspomnianej piosenki „Hope for Us”, i kolędy „Silent Night”. W 1998 roku ukazały się dwa kolejne single Edyty, które odniosły sukces. Edyta nagrała piosenkę „Lustro” (polska wersja piosenki „Reflection” z animowanego filmu Disneya zatytułowanego „Mulan”), a także wielki polski przebój „Dumka na dwa serca”, który Edyta wykonała razem z Mietkiem Szcześniakiem. Utwór był tematem przewodnim filmu „Ogniem i mieczem”. Dwukrotna współpraca Edyty z wytwórnią Walta Disneya była ewenementem, gdyż wytwórnia przestrzega zasady, by do piosenek z kolejnych filmów zatrudniać różnych wykonawców. W tym samym czasie, pomimo iż Edyta nie miała statusu międzynarodowej gwiazdy, jej piosenki pojawiały się w Europie na składankach w towarzystwie piosenek takich gwiazd jak Lionel Richie, Mariah Carey, Sam Brown, czy Tanita Tikaram. Wiosną 1999 roku odbyła się polska trasa koncertowa Edyty. Fragmenty zarejestrowanych koncertów z Krakowa i Warszawy znalazły się na płycie „Live ’99”, która w sklepach muzycznych ukazała się jesienią 1999 roku. W 2000 roku fanów Edyty czekała wielka niespodzianka – seria koncertów na najpiękniejszych polskich balkonach. Trasa odbywała się pod hasłem „Julia” i była uwieńczeniem słuchowiska nagranego m.in. z Maciejem Stuhrem dla radia RMF FM. W marcu 2002 roku ukazał się kolejny album Edyty – „Perła”. Razem z albumem Edyta przygotowała niespodziankę dla polskich fanów. Do anglojęzycznej wersji albumu dołączony został krążek z siedmioma polskimi piosenkami. W Polsce pierwszym singlem promującym płytę był utwór „Jak najdalej”, a drugim ballada „Nie proszę o więcej”. Po dwóch tygodniach sprzedaży album zajął pierwsze miejsce na Oficjalnej Liście Sprzedaży (OLiS). Światowa wersja albumu zatytułowana została „Invisible” i ukazała się 31 marca 2003 roku w 21 krajach. Album został wzbogacony o hit „Impossible”. Tuż przed premierą światową, w Polsce wydano reedycję „Perły”, wzbogaconą o kilka premierowych kompozycji, które nie ukazały się nawet na albumie „Invisible”. 27 marca 2004 roku Edyta urodziła długo wyczekiwanego synka, Allana, a 11 listopada 2005 roku wyszła za mąż za ojca dziecka – cenionego gitarzystę Dariusza Krupę. Niestety narodzinom towarzyszyły ogromny strach, stres i agresja ze strony niektórych dziennikarzy. Edytę i Darka nieustannie nękano przez natrętnych fotoreporterów, którzy za wszelką cenę usiłowali zaraz po porodzie zrobić zdjęcia Edycie i dziecku. Wokalistka miała już dość zmagań z brukowcami, które na nich nieustannie polowały. Artystka była śledzona, fotoreporterzy koczowali, przekupywali personel szpitalny i włamywali się na oddział noworodków. W połowie 2004 roku Edyta opublikowała list do mediów, który był krzykiem przerażonej matki. Artystka ogłosiła w nim zakończenie kariery. W grudniu 2004 roku Edyta wystosowała kolejny list do mediów. Poinformowała w nim o wydaniu przez sąd wyroku zabraniającego gazetom „Super Express” i „Fakt” (to do nich przede wszystkim kierowany był poprzedni list) szargać jej opinię i ingerować w życie prywatne. Edyta przeprosiła dziennikarzy, którzy mogli, a nie powinni poczuć się dotknięci wypowiedzianymi przez nią słowami i jednocześnie wyraziła nadzieję na odzyskanie ich zaufania. Zapowiedziała także powrót z nową muzyką. W 2005 roku Edyta wydała dwa single. Pierwszy, zatytułowany „Krople chwil”, promował kampanię reklamową wody mineralnej Cisowianka. Drugi singiel z roku 2005, a zarazem pierwszy francuskojęzyczny w karierze wokalistki – „Lunatique” Edyta nagrała z grupą Mathplanete. W styczniu 2006 roku Edyta wydała z Mathplanete drugi, i jak się okazało ostatni wspólny singiel – „Sexuality”. Promocja singla powiązana była z promocją sesji dla „Playboya”. W 2006 roku, podczas Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu Edyta zaprezentowała premierową piosenkę, która miała zwiastować przygotowywaną przez nią nową płytę. Utwór „Cygańskie serce” zajął II miejsce w głosowaniu publiczności podczas konkursu premier. W listopadzie 2006 roku Edyta zaprezentowała kolejny singiel zapowiadający płytę – romantyczną balladę „Loving You”. Na początku 2007 roku Edyta nagrała kolejną w swojej karierze piosenkę pochodzącą z filmu animowanego. Tym razem była to tytułowa piosenka z hiszpańskiej bajki „Smocze wzgórze”. Od marca 2007 roku Edyta Górniak zasiadała w jury programu „Jak Oni śpiewają” emitowanego przez stację telewizyjną Polsat. 12 października 2007