THE RELATIONAL REALISATION OF POLICY IN PRACTICE: Negotiating a narrative community of race, gender and other privileged identities Proefschrift ter verkrijging van de graad van doctor aan de Universiteit van Tilburg, op gezag van de rector magnificus, prof. dr. F. A. van der Duyn Schouten, in het openbaar te verdedigen ten overstaan van een door het college voor promoties aangewezen commissie in de Ruth First zaal van de Universiteit op dinsdag 6 juni 2006 om 10:15 uur door Myra Lee Dosia Virgil geboren op 29 augustus 1969 te Vancouver, British Columbia, Canada Promotores: Prof. dr. John B. Rijsman Prof. dr. Mary Gergen With appreciation to the Taos Institute and Dr. Ken Gergen and dedicated To Marc, a foundation and Hailey and Madison, the motivation. To Colm McNamee, Julia Pare, and Hoda Choueri, who set the stage and to The second influential Julia (Krane), Linda Davies, and Kara Joyner, who set the standard. To Prue Rains who may not know that to me, she is the articulation of courage and grace. To Bev Morfitt who brought me “in” and to Brenda Dale, who kept me “in” and helped me “up”, And to special friends whose roles can’t be defined. SUMMARY The ‘relational realisation’ of practice in policy: aligning practice with policy This study inquires into the relationship between of different racial groups, genders and other self- policy and practice within a large organisation. The identified constructions of identity. Appreciative study begins with an overview of civil service work Inquiry (AI) became the basis for the study’s methods. and the ways in which policy and practice can be This approach, based on social constructionist ideas, misaligned. In Chapter 1, I propose that the potential and described in Chapters 2 and 3, is a revitalising for better policy/practice alignment can occur within organisational development and strategy tool. Story at least four spheres of organisational interaction: telling or narrative, drawing on positive experiences, relational networks; reflections of the organisation’s and centralising the notion of new understandings culture; statements on policy; and of best practice. being jointly created are components of AI. These spheres are characterised by the degree, tone Emphasising the value of narrative activity, and content of communications amongst participants were also asked to produce stories about organisational participants. Organisational participants their workplace with regard to relationships, policy communicate their varied experiences in both and practice. Detailed in Chapter 4, study privileged and professional ways; the two of which participants’ stories reflected their own identities, and differ by context and degree of disclosure. Privileged that of their experiences in relation to other narratives are typically detailed in content and are organisational participants. These dialogues disclosed amongst a select and trusted few. (inquiries) were understood to be situated within a Professional narratives are more likely to be tempered jointly-constructed organisational culture and in by expectations of some degree of public relation to the mission statement of the organisation. consumption. A model that describes these aspects of organisational discourse is presented. The findings from the inquiry (Ch. 4) are organised into three sections: the potential for alignment These spheres of interaction are referred to as amongst the four narrative spheres of an organisation; elements of a discourse community. Discourse, as a perspectives on identity; and offerings on the use of consequence, is regarded as both produced by and a Appreciative Inquiry methods for research. The product of people relating to each other. The findings suggest that the interplay between discourse community is a creation of the people who organisational practice, policy and people’s diverse participate in organisational life. Organisational relational experiences is blurred by the language and participation, as such, is described as the content of, notions of what are perceived as best practices. and extent to which people communicate their Chapter 5 discusses how, consequently and in a experiences. It is the “talk” of an organisation that cyclical way, the narratives of working relationships comprises its unique structures, language, and practical decisions represent people’s core beliefs assumptions, culture, policy and procedural about race, gender and social class. However, I argue frameworks. that these narratives may compromise the ethical and moral underpinnings of the organisation. Ultimately, Social constructionism is presented in Chapter 2, as participants offered insights as to how to create the study’s overarching theoretical framework, and is opportunities for better alignment between policy a perspective from which it is understood that people’s ideals and local practices. accounts are framed within their social networks. These accounts represent unique snapshots of The study’s conclusion (Ch. 6) highlights the tensions coordinated social relations. In the absence of these between the “professional culture” of the workplace relationships and social frameworks, there is no and a competing “privileged reality” representing how experience for which to account. These accounts are and what decisions are made. There are some infused with understandings of identity. considerations for the possibilities for moving policy and practice narratives together. Ideally, this Bermuda Government employees, from a wide range movement might dictate that policies better reflect the of civil service sectors, participated in the study. voices of the people who enact and live them, and that Study participants were invited to dialogue on their privileged and professional discourse is in ultimate privileged and professional perspectives as members and practical alignment with best practice theory. i Samenvatting De ‘relationele verwezenlijking’ van de praktijk in het beleid: het op elkaar afstemmen van praktijk en beleid. Deze studie onderzoekt de relatie tussen beleid en Werknemers uit een groot aantal burgerlijke diensten praktijk in een grote organisatie. De studie begint met van het Bestuur van Bermuda namen deel aan deze een overzicht van het werk in de burgerlijke diensten studie. Zij werden gevraagd om dialogen te voeren en de manieren waarop beleid en praktijk niet goed op over hun gepriviligieerde en professionele elkaar afgestemd kunnen zijn. In Hoofdstuk 1 stel ik perspectieven als leden van verschillende raciale voor dat de mogelijkheden voor een betere groepen, geslacht, en daarnaast ook nog zelfgekozen afstemming tussen beleid en praktijk zich in minstens constructies van hun identiteit. De basis van de vier sferen van de organisationele interactie kunnen gebruikte methodes in dit onderzoek is het zogenaamd voordoen, dat is in de relationele netwerken, in de Waarderend Onderzoek, of Appreciative Inquiry (AI) . weerspiegelingen van de organisationele cultuur, in Deze benadering, die wordt beschreven in Hoofdstuk uitspraken over beleid, en in de beste manieren van 2 en 3, komt voort uit de sociaal constructionistische doen (best practices). Deze sferen laten zich manier van denken, en is een revitaliserende manier karakteriseren in termen van de hoeveelheid, van organisationele ontwikkeling en een strategisch toonzetting en inhoud van de communicatie tussen de instrument. Het vertellen van verhalen, voortbouwen verschillende deelnemers aan de organisatie. Deze op positieve ervaringen, en het centraal stellen van deelnemers communiceren hun uiteenlopende nieuwe manieren van begrijpen die gezamelijk worden ervaringen zowel op gepriviligieerde alsop gecreerd zijn onderdelen van AI. Vanuit deze nadruk professionele wijze, wat neerkomt op een verschil in op het vertellen van verhalen werden de deelnemers context en hoeveelheid van onthulling. uitgenodigd om verhalen te produceren over hun Gepriviligieerde verhalen zijn meestal gedetailleerder werkplek met betrekking tot relaties, beleid en qua inhoud en worden in de regel slechts onthuld voor praktijk. Zoals gedetailleerd wordt beschreven in een select gezelschap van mensen waar men Hoofdstuk 4, kunnen we zeggen dat de verhalen van vertrouwen in heeft. Van professionele verhalen de deelnemers een weerspiegeling zijn van hun eigen daarentegen mogen we aannemen dat ze enigszins identiteiten, van hun ervaringen in relatie tot andere zullen worden getemperd door de verwachting dat ze deelnemers aan de organisatie. Deze dialogen (of ook in de publieke sfeer zullen worden gebruikt. We manieren van bevragen) moeten worden begrepen als presenteren een model waarin deze twee aspecten van gesitueerd in een samen geconstrueerde de organisationele discours worden beschreven. organisationele cultuur en in relatie tot de uitgesproken missie van de organisatie. De genoemde sferen van de interactie worden aangeduid als de elementen van de gemeenschap van De resultaten van de bevraging (Hoofdstuk 4) worden de discours. Een discours wordt opgevat als zowel de ingedeeld in drie delen: wat is het potentieel voor het productie als het product van mensen die met elkaar op elkaar afstemmen van de vier narratieve sferen van omgaan. De gemeenschap van de discours komt voort de organisatie; wat zijn de perspectieven op de uit de mensen die deelnemen aan het leven in de identiteit; en welke vruchten levert het op voor het organisatie. Deelname aan de organisatie wordt zo gebruik van AI als methode van onderzoek. De beschreven als de inhoud van en de mate waarin resultaten suggereren