Pegasos i MorphOS 1.4.x Mariusz Barczyk (c) Polski Portal Amigowy (www.ppa.pl) Pewnego pięknego poranka wybrałem się na wycieczkę do Łodzi. Pewnie się domyślacie co było celem tej wycieczki. Po dość męczącej podróży mój Pegaz był już w domu. Przywiozłem go w pudełku po płycie od PC, które się w dodatku nie domykało opierając się o kartę procesorową. Jednak nie przeszkadzało mi to zbytnio, bo byłem bardzo szczęśliwy mając takie cacko na kolanach. W zestawie oprócz pudła było: płyta główna Pegasos z układami April2 i kartą z procesorem G3/600MHz, płyta CD z MorphOS-em 1.3 (mimo, że na opakowaniu myląco widniało 1.0), króciutka instrukcja obsługi wydrukowana na jednej kartce A4, schemat kabelkologii płyty na ładnym kredowym papierze i w dodatku w kolorze, dwie naklejki. Dane techniczne płyty głównej Pegasos 1 (opisywanej w tym artykule): płyta standardu microATX (236 mm x 172 mm) mostek północny ArticiaS slot karty procesorowej (procesory z serii G3) 2 sloty DIMM ECC PC133 max. 2 GB slot AGP x2 3 sloty PCI, opcjonalnie Riser Card dwukanałowy kontroler UDMA ATA 100 (4 urządzenia IDE) kontroler stacji dysków 1.44 MB USB 1.1 (dwa gniazda zewnętrzne i jedno wewnętrzne) FireWire (IEEE 1394) 100/200/400 Mbit (dwa zewnętrze, jedno wewnętrzne) port podczerwieni IrDa układ dzwiękowy AC'97 - mikrofon - wejście analogowe - wyjście analogowe - wyjście cyfrowe port joysticka PC Ethernet 10/100 Mbit port szeregowy port równoległy 2x gniazdo PS/2 Brak obiecywanego w specyfikacji modemu. Dane techniczne płyty głównej Pegasos 2: płyta standardu microATX (236 mm x 172 mm) mostek północny Marvell Discovery II slot karty procesorowej (procesory z serii G3 i G4) 2 sloty DIMM DDR PC2100 max. 8 GB slot AGP x1 (działający na szynie PCI-X) 3 sloty PCI, opcjonalnie Riser Card dwukanałowy kontroler UDMA ATA 100 (4 urządzenia IDE) kontroler stacji dysków 1.44 MB USB 1.1 (dwa gniazda zewnętrzne i jedno wewnętrzne) FireWire (IEEE 1394) 100/200/400 Mbit (dwa zewnętrze, jedno wewnętrzne) port podczerwieni IrDa układ dzwiękowy AC'97 - mikrofon - wejście analogowe - wyjście analogowe - wyjście cyfrowe port joysticka PC Ethernet 10/100 Mbit Ethernet 1 Gbit port szeregowy port równoległy 2x gniazdo PS/2 MONTAŻ I WSTĘPNA INSTALACJA Do kompletu brakuje tylko pamięci. Najlepiej kupić ją od razu w eFunzine. Z racji, że posiadałem w domu kilka pamięci typu DIMM i byłem przekonany, że któryś z nich zadziała nie zrobiłem tego i pojawiły się pierwsze zgrzyty. Kompletnie nie mogłem dopasowaćwww.ppa.pl żadnej kości pamięci. Dopiero znajomy mnie poratował DIMM-em 128 MB, ze swojego PC. Generalnie działają wszystkie pamięci oznaczone jako BX. Są one jednak dużo droższe od "zwykłych". Dużą szansę na zadziałanie mają pamięci Registered. Jak je rozpoznać? Należy poszukać na nich malukiego układu logicznego. Każda pamięć Registered takowy posiada. Odpowiada on za jej buforowanie. Listę działających pamięci można znaleźć tutaj. Kolejna rzecz, na którą warto zwrócić uwagę to taśmy. Muszą być koniecznie osiemdziesięciożyłowe. W przypadku innych taśm będą duże kłopoty. Montaż płyty w obudowie nie jest tak skomplikowany jak A1200. Wystarczy założyć tylny panel i przykręcić kilka śrubek. Potem kabelki i power on. Na początek uwaga! Jeśli mamy myszkę PS/2, Strona 1 Pegasos i MorphOS 1.4.x Mariusz Barczyk (c) Polski Portal Amigowy (www.ppa.pl) to nie należy nią ruszać podczas startu systemu. Spowoduje to przerwanie jego wczytywania się. Ta niedogodność ma być wyeliminowana w kolejnym OpenFirmware. Z myszkami USB nie ma najmniejszego problemu. Po około 10 sekundach od włączenia komputera, moim oczom ukazał się czarny ekran z kilkoma linijkami tekstu. Włożyłem płytę do CD-ROM-u, przepisałem z jego opakowania formułkę bootowania i wszystko ruszyło. MorphOS się uruchomił bez przeszkód. Nadszedł czas na partycjonowanie dysku. Służy do tego program SCSIConfig, który prawdę mówiąc nie zrobił na mnie wielkiego wrażenia. Zdecydowanie wolę HDToolBoxa z AmigaOS 3.9. Tutaj pojawił się kolejny problem. Standardowa maska jest źle wpisana. Prawidłowa powinna wyglądać tak: 0xfffffffe. Pierwsza partycja jaką należy utworzyć to partycja na boot.img. Jej sugerowana wielkość wynosi 75 MB (ja mam 50 MB) ze względu na to, że można tam trzymać kilka obrazów "ROM-u". Jeden obraz ma około 1.5 MB. Ta partycja koniecznie musi być w FFS oraz NIE może być bootująca. Dopiero systemowa powinna mieć "zaptaszkowane" boot. Dalsze partycje proponuje robić w SFS. Instalacja MorphOS-a jest banalnie prosta. Wystarczy skopiowiać zawartość płyty na partycję systemową bądź skorzystać ze skryptu, który za nas to zrobi. Następnie wykonujemy reset oraz przestawiamy bootowanie z CD-ROM-u na dysk. Podstawowy system wczytuje się kilka sekund, lecz jest bardzo ubogi i bez kilku dodatkowych części z AmigaOS 3.9 (w moim przypadku) się nie obyło. Przy tym dodawaniu jednak trzeba być naprawdę bardzo ostrożnym. Mamy teraz "pod opieką" dwa systemy. Jeden mieści się w katalogu SYS:, a drugi w MOSSYS:. Oba mają strukturę katalogów odpowiadającą AmigaOS. Najważniejsze jest to, aby nic się nie powtórzyło w jednym i drugim "systemie". Niezbyt dobrym pomysłem jest też zastępowanie natywnych części systemu starymi. Jeśli tylko będziemy trzymać się tej zasady unikniemy wielu kłopotów. Ja niestety byłem dość nieuważny i kilka bibliotek oraz klas MUI się powtórzyło. Z tego powodu miałem spore kłopoty ze stabilnością. Objawy były naprawdę dziwne. Przykładem może być nieuruchamianie się programów. Po prostu klikałem na ikonkę i nic. Jednak po przejrzeniu katalogów systemowych i uporządkowaniu ich, wszystko wróciło do normy. ZACZYNAMY MorphOS-owym odpowiednikiem Workbencha jest Ambient. Uważam, że jest to najsłabsza część systemu. Jest w nim sporo bajerów, ale brakuje naprawdę użytecznych rzeczy takich jak mechanizm deficons czy możliwość edytowania górnego menu, które notabene za bogate też nie jest. Pewnym pocieszeniem może być menu kontekstowe pozwalające na wykonanie w prosty sposób podstawowych operacji na ikonkach takich jak Snapshot, Information, Delete czy Rename. Intuition oparte jest o system skórek. Niektóre są proste, inne bardzo "bajeranckie". Każdy znajdzie coś dla siebie. Szkoda tylko, że nie działają zestawy gadżetów z VisualPrefs. Ale może to i dobrze? System skórek jest o wiele bardziej rozwinięty niż gadżetów w VP. Być może w przyszłości powstanie jakiś konwerter. Wraz z pojawieniem się MorphOS-a 1.4.5, a w nim nowego Ambienta system stał się o wiele bardziej przyjazny. Polecam używanie codziennie kompilowanych wersji beta Ambienta, które znajdują się na tej stronie. Poprawiono stabilność oraz prędkość, ale, co najważniejsze, stał się bardziej użyteczny. Doszedł system filetypów. Jak na razie konfigurowany tylko za pomocą plików tekstowych. Listery wreszcie stały się funkcjonalne. Pliki przeglądać można w dwóch trybach:www.ppa.pl standardowym taki jaki znamy z Workbencha (każdy katalog w nowym oknie) lub trybie tzw. browsera (wszystko w jednym okienku z toolbarem). Toolbar w trybie browsera jest oczywiście konfigurowalny. Jak na Ambienta przystało oprócz funkcjonalności doszło kilka bajerków cieszących oko np. ikonki w menu kontekstowym czy płynnie pojawiające się ikonki na blacie. Dodam jeszcze, że powstało coś takiego jak My MorphOS wzorowane na windowsowym "Moim Komputerze". Wyciąganie ikonek na blat odbywa się troszkę inaczej niż w AmigaOS. Tutaj wystarczy przeciągnąć na blat to, co Strona 2 Pegasos i MorphOS 1.4.x Mariusz Barczyk (c) Polski Portal Amigowy (www.ppa.pl) chcemy mieć zawsze pod ręką. Do ikonki dodaje się znana z Windowsów strzałeczka, ale jest ona w MorphOS-ie dużo ładniejsza niż w produkcie Microsoftu. Można ją jednak wyłączyć. Wyrzucanie ikon z blatu nie uległo zmianie w stosunku do AmigaOS 3.x. Zmieniło się tutaj trochę od strony technicznej. Nie ma bowiem już plików .backdrop, choć jeśli ktoś chce i stworzy sobie je ręcznie, także zostaną obsłużone. Nie ma to chyba jednak większego sensu. Same ikonki są naprawdę ładne. Można je zaznaczać na osiem różnych sposobów, napisy pod nimi mogą mieć siedem różnych styli i nie mam na myśli czcionek. Do dobrze znanych shadow i outline dołączyły między innymi gradienty czy raczej bezużyteczny tryb multicolor (każda literka w innym kolorze). Działąją bez żadnych kombinacji czcionki True Type. Prezentują się bardzo ładnie. Rzecz jasna wygładzania nie zabrakło. Takich perełek jest jeszcze kilka. Zwiększa to walory wizulane, ale funkcjonalności nie dodaje. W aktualnej wersji Ambienta sposobów na zaznacznie ikonek jest nieco mnie tak jak i rodzajów podpisów pod ikonkami. Sądze jednak, że to niewielka strata. Za to możemy włączyć na ikonkach dysków graficzne lub tekstowe pokazywanie ich zajętości. Prędkość jest powalająca i zrywa czapkę z głowy. Widać to na pierwszy rzut oka otwierając np. okienko. Pojawia się natychmiastowo. Przesuwanie wypełnionych okien jest bardzo płynne. Można je notabene wysuwać poza ekran. Jeśli jednak tego nie lubimy, to nic nie stoi na przeszkodzie aby to wyłączyć. Ze zmianą ich rozmiaru jest troszkę gorzej, zwłaszcza przy skomplikowanych oknach MUI. Normalne okienka z ikonkami nie wykazują jednak żadnego spowolnienia. Podobnie jest z wysuwaniem okien poza ekran i tutaj również można wyłączyć przesuwanie/skalowanie wypełnionych okien. Dwuklik środkowym klawiszem myszki daje możliwość swobodnego przewijania zawartości okienek za pomocą ruchu myszki. Bardzo się to przydaje podczas przeglądania katalogów z dużą ilością plików oraz stron WWW. Ten "trick" nie działa jednak w AWebie. Ogólnie obsługa rolki w myszce jest praktycznie wszędzie. Istnieje także