‘THE GOLDBERG VARIATIONS’ UIT ‘GLENN GOULD PLAYS BACH’ een film van Bruno Monsaingeon, 1981 + Rudy Tambuyser in gesprek met Bruno Monsaingeon BRUNO MONSAINGEON Bruno Monsaingeon (°1943, Parijs) is naast filmmaker ook actief als concertviolist, schrijver en occasioneel zelfs als dirigent. De afgelopen dertig jaar legde hij zich voornamelijk toe op het maken van documentaires en films over legendarische musici en componisten. Zo mochten onder meer Nadia Boulanger, Yehudi Menuhin, Murray Perahia, Glenn Gould, Svjatoslav Richter of Vladimir Ashkenazy reeds de hoofdrol wegkapen in een van zijn documentaires. De twee muzikale figuren waar hij ongetwijfeld het meest faam mee verworven heeft, zijn de Canadese pianist Glenn Gould en de Amerikaanse vioolvirtuoos én dirigent Yehudi Menuhin. Monsaingeon kon terugvallen op zijn lange en intense samenwerking met beide musici, wat hem genoeg inspiratie opleverde voor het maken van tal van films. Zijn bekendste productie over en met Glenn Gould is zonder meer zijn film uit 1981 ‘The Goldberg Variations’, over Goulds legendarische interpretatie en uitvoering van het gelijknamig werk van J.S. Bach. Daarnaast regisseerde hij in 2006 een retrospectieve van Goulds leven en carrière ‘Glenn Gould, Hereafter’. De violist Yehudi Menuhin stond op zijn beurt centraal in enkele films sinds 1986, waaronder ‘Retour aux Sources’, ‘The open Wall, Menuhin in China’ en de twee uur durende special ‘Yehudi Menuhin, the Violin of the Century’ ter ere van diens tachtigste verjaardag. Andere violisten die Monsaingeon vereeuwigd heeft op het witte doek zijn Gilles Apap, David Oistrakh en meer recent Valery Sokolov. In 1990 regisseerde Monsaingeon een filmproject rond de zanger Dietrich Fischer-Dieskau, waarbij hij drie recitals en masterclasses verfilmde, gevolgd door een documentaire van de maestro ‘Dietrich Fischer-Dieskau, Autumn Journey’ (1998). Tot slot behoren zijn films rond de pianisten Svjatoslav Richter (‘Richter, The Enigma’, 1998) en Pjotr Anderszevski (‘Piotr Anderszevski plays the Diabelli Variations’, 2001) tot het canon van de muzikale documentaires. Monsaingeon beperkt zich echter niet tot soloartiesten als hoofdpersonages. Ook verscheidene roemrijke ensembles kwam ‘in the picture’ te staan, zoals het Alban Berg Quartett in ‘Death and the Maiden’ uit 1997 of het Artemis Quartett in ‘Strings attached’ uit 2002. Ook dirigenten passeerden de revue. In ‘Gennadi Rozhdestventsky – Conductor or Conjuror’ regisseert Monsaingeon een portret rond de Russische dirigent Rozhdestventsky, en diens uitvoeringen van ‘Dead Souls’ van Alfred Schnittke en ‘Zdravitsa’ van Sergej Prokofjev. Monsaingeon won met zijn films en documentaires heel wat prijzen op vermaarde film- en muziekfestivals. Hij won meerdere malen de Choc du Monde de la Musique, de Fipa d’Or, de Diapason d’Or en de Gramophone Prize for best Video. Monsaingeon heeft ook enkele boeken op zijn naam staan. Zo heeft hij in ‘Mademoiselle’ conversaties met Nadia Boulanger gepubliceerd, en in ‘Le dernier Puritain’ en ‘Non je suis pas du tout un excentrique’ verzamelde hij de literaire output van Glenn Gould. DI 24 JAN 2012 rode zaal begin 20.00 uur einde omstreeks 22.00 uur er is geen pauze gelieve uw GSM uit te schakelen.