DOM AUKCYJNY OSTOYA SZTUKA DAWNA, ANTYKI, SZTUKA WSPÓŁCZESNA 191 aukcja, 25 kwietnia 2020 r. godz. 17 Salon aukcyjny D.A. Ostoya ul. Gen. J. Zajączka 8 Warszawa Wystawa przedaukcyjna od 18 kwietnia do 25 kwietnia od poniedziałku do piątku w godzinach od 1100 do 1900 w sobote od 1100 do 1500 w salonie aukcyjnym D. A. Ostoya przy ul. Gen. J. Zajaczka 8 oraz do galerii przy ulicy Freta 25 www.aukcjeostoya.pl e-mail: [email protected] tel.: 22 839 24 06 Wydawca: DOM AUKCYJNY OSTOYA Roman Jacenty Przesmycki POLSKA 00-227 Warszawa ul. Freta 25/1 tel. (22) 635 55 78 tel./fax. (22) 831 26 95 Autorzy katalogu: Tomasz Lewicki, magister historii sztuki, Mikołaj Przesmycki oraz zespół DA Ostoya Nadzór merytoryczny w zakresie malarstwa: Irena Bal, magister historii sztuki, biegły sądowy, rzeczoznawca Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Ocena stanu zachowania i autentyczności malarstwa: dr hab. Maria Lubryczyńska należymy do Nasze konto: Bank Pekao S.A. PL 02 1240 6218 1111 0000 4620 7706 SWIFT: PKOPPLPW ISBN: 978-83-63619-79-4 Wszelkie prawa zastrzeżone Nakład: 450 egz. Sza­now­ni­Pań­stwo,­ Otrzymali­Państwo­nasz­najnowszy­katalog. Mamy­nadzieję,­że­spośród­wyselekcjonowanej­przez­nas­bogatej­oferty­ malarstwa,­rzeźby,­brązów,­sreber,­porcelany,­zegarów,­a­także­wielu­innych­polskich­ ­i­zagranicznych­wyrobów­artystycznych­znajdziecie­Państwo­dla­siebie­obiekty­godne­uwagi. Zapraszamy­wszystkich­kolekcjonerów­i­miłośników­sztuki­ na­naszą­191­aukcję­sztuki­dawnej,­antyków­oraz­sztuki­współczesnej. Oglądając­nasz­katalog­prosimy­zwrócić­uwagę­na­oznaczenie­kolorystyczne­ poszczególnych­działów,­które­ułatwią­Państwu­poruszanie­się­po­katalogu. SZTUKA DAWNA SZTUKA WSPÓŁCZESNA POLONIKA, MILITARIA, ODZNACZENIA SZTUKA ROSYJSKA RZEMIOSŁO ARTYSTYCZNE SZTUKA ORIENTALNA Zgłoszenia przyjmujemy w godzinach pracy naszych galerii oraz e-mailowo. BEZPOŚREDNIO: ONLINE: 1. Zgłoś zainteresowanie 1. Prześlij swoje zgłoszenie mailem: telefonicznie 22 839 24 06 [email protected] 2. Odwiedź nas w salonie aukcyjnym lub 2. Zarejestruj się na stronie w galerii i złóż zlecenie www.ostoya.onebid.pl by licytować online Ostatnie zgłoszenia przyjmujemy do godziny 15 w dniu aukcji. Do udziału w licytacji, rezerwacji miejsca oraz licytowania przez telefon upowaznia wpłacenie zwrotnego wadium. Wstep bezpłatny. SZTUKA DAWNA Stanisław Ignacy WITKIEWICZ (WITKACY) 1885 Warszawa – 1939 Jeziory 1 PORTRET JANINY TUROWSKIEJ-LESZCZYŃSKIEJ, 1933 Pastel, papier jasnobeżowy; 64,4 x 49,5 cm Sygnowany p.d.: NP / (TC+Co) / Witkacy / 1933 I Na odwrocie: ND5218; nalepka z maszynopisem: maszynopis: Muzeum Narodowe w Krakowie / Stanisław Ignacy Witkiewicz (Witkacy) / Portret kobiecy(?) / N.D.5218 Obraz wystawiany, opisany: Stanisław Ignacy Witkiewicz, Muzeum Narodowe Kraków, 1980, kat. poz. 276 Stanisław Ignacy Witkiewicz, Muzeum Narodowe Warszawa, 1990, kat. poz. I 1704 itkacy poznał Janinę Turowską (1910-1944), zwaną Inką, pod koniec roku 1928. Mieszkała ona w Zakopanem już od 1922 razem z matką Janiną, pielęgniarką w Sanatorium Czerwonego Krzyża i starszą siostrą – Felicją. Obie panny były zagrożone gruźlicą, na którą zresztą zmarł ich W ojciec, Feliks (1919). Artysta początkowo adorował starszą z sióstr, wkrótce jednak jego wybranką została młodsza, która przejawiała zdolności aktorskie i uczyła się tańca w szkole baletowej Rity Sacchetto. Witkacy, zauroczony urodą i wdziękiem młodziutkiej Inki, myślał nawet o rozwodzie z żoną, by ją poślubić. Jednak dziewczyna ostatecznie wybrała zaprzyjaźnionego z artystą filozofa Jana Leszczyńskiego, profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, z którym wzięła ślub 20 III 1933. Spowodowało to zerwanie stosunków towarzyskich Witkacego z obojgiem na ponad cztery lata. Przedtem artysta spędzał z Inką dużo czasu i wykonał blisko 50 jej portretów – zarów- no realistycznych, oddających hołd jej urodzie, jak i w różnym stopniu zdeformowanych. Oferowany obraz był własnością Jana Leszczyńskiego, i znajdował się w depozycje Muzeum Narodowego w Krakowie w latach 1961-1990. Zapis na obrazie wg regulaminu Firmy Portretowej znaczy: „NP” – autor wówczas nie palił; „TC=Co” autor zażył kokainę, charakterystyka modelu subiektywna, spotęgowania karykaturalne tak formalne, jak i psychologiczne niewykluczone, w granicy kompozycja abstrakcyjna, czyli tak zwana „Czysta Forma”. Cena wywoławcza 69 000 Estymacja 100 000 – 130 000 Stanisław Ignacy WITKIEWICZ (WITKACY) 1885 Warszawa – 1939 Jeziory 2 PORTRET NENY STACHURSKIEJ, 1930 Pastel, papier; 64 x 49 cm Sygnowany p.d.: Witkacy 1930 26/IV / (T.B+E) / NP 3+ Sz-Sz. Na odwrocie papierowa nalepka wypełniona piórem: Jadwiga Stachurska / ul. Krupówki 51 / Księgarnia Nowa / Zakopane; kredką: Własność / p. Neny Stachurskiej / VII 1930 / Witkacy Zakopane; p. H. I F. Knop / Katowice; p. Elżbieta i Zygmunt Knop 1970 r. Katowice Ząbkowice Obraz wystawiany, opisany: Stanisław Ignacy Witkiewicz, SBWA, Zakopane, 1959 kat. poz. 129 Stanisław Ignacy Witkiewicz, Muzeum Narodowe Warszawa, 1990, kat. poz. I 1221 adwiga Stachurska, znana pod pseudonimem „Nena” jedynie na przestrzeni 7 lat została uwiecz- niona na blisko 100 portretach Witkacego. Przeprowadziła się wraz z matką oraz siostrą do Zakopanego w 1913 roku. Już wtedy Witkacy poznał przez przypadek ośmioletnią wówczas J dziewczynkę, która bawiła się u stóp Giewontu z córką sławnej aktorki i ówczesnej kochanki artysty - Ireny Solskiej. W następnych latach spotykali się na arenie teatralnej Zakopanego, gdyż siostry Stachurskie grywały w miejscowych przedstawieniach. Bliskie kontakty nawiązali, gdy Nena zaczęła pracować w księgarni szwagra – Tadeusza Zwolińskiego. Kochanka Witkacego miała ściągać do sklepu rzeszę wielbicieli jej niezwykłej urody, a szczególnie znane były jej wyjąt- kowo smukłe i piękne dłonie. Romans o wiele starszego malarza z młodziutką Jadwigą z pew- nością trwał już od 1929 roku. Oczywiście wówczas Witkacy był nadal w związku małżeńskim z Jadwigą Unrug oraz nie stronił od bliskiego towarzystwa innych kobiet. Jednak na przełomie lat 20. i 30. to właśnie portretowana Nena była najbliższą towarzyszką Witkacego w Zakopanem. Razem chodzili na uwielbiane przez artystę górskie wycieczki, jeździli na nartach oraz wspólnie odwiedzali przyjaciół. Burzliwy związek wygasł w 1935 roku, kiedy Nena wykończona ciągłymi zdradami i obsesją na punkcie nowej partnerki Czesławy Okińskiej wyjechała do Warszawy. Zapis na obrazie wg regulaminu Firmy Portretowej znaczy: „T.B+E” – typ dziecinny – (B + E) – z powodu ruchliwości dzieci czysty typ B jest przeważnie niemożliwy - wykonanie więcej szki- cowe. Typ B – rodzaj bardziej charakterystyczny, jednak bez cienia karykatury. Odcieniem cech charakterystycznych, co nie wyklucza „ładności” w portretach kobiecych. Stosunek do modela obiektywny. „NP 3 – autor nie palił od trzech dni. Obraz był własnością Neny Stachurskiej, potem jej siostry Modesty, która prowadziła z mężem Tadeuszem Zwolińskim księgarnię w Zakopanem. Od Zwolińskich kupiony w latach 60. przez rodzinę Knopów z Katowic. Cena wywoławcza 95 000 Estymacja 120 000 – 130 000 MALARZ NIEROZPOZNANY 3 MARTWA NATURA Z OWOCAMI, poł. XX w. Olej, sklejka; 51 x 62,5 cm Cena wywoławcza 500 Estymacja 800 – 1 000 Józef PANKIEWICZ 1866 Lublin – 1940 La Ciotat 4 GAJ OLIWNY W SANARY, 1924 Olej, tektura; 27 x 35 cm Sygnowany l.d.: Pankiewicz; na odwrocie J. Pankiewicz / Sanary 1924 Pochodzenie: ze zbiorów Jerzego Borejszy okazji wystawy obrazów Józefa Pankiewicza, która odbyła się w 1924 r. w warszawskim Salonie Czesława Garlińskiego przy ul. Mazowieckiej, Wacław Husarski pisał: „Dla Pankiewicza zagad- nienie światła i powietrza pozostaje jednym z podstawowych zagadnień sztuki; świetlistość ta Z i powietrzność nie jest tu już jednak wyłącznym celem poszukiwań artystycznych, ale staje się Cena wywoławcza 120 000 Estymacja 150 000 – 180 000 pierwiastkiem na wskroś dekoracyjnym, punktem wyjścia dla poszukiwań tonu i barwy, które mimo woli przywodzą nam na pamięć wytworność tkanin gobelinowych. Obok tych zalet kolo- rysty występuje w każdym obrazie Pankiewicza wielkie poczucie kompozycyjne, sprawiające, że realistyczny, wprost z rzeczywistości zaczerpnięty motyw zamienia się w dekoracyjną całość, pełną nieprzewidzianych szczegółów, a jednak opanowaną przez wolę artysty”. Artysta wysta- wił wówczas pejzaże z Sanary. Pankiewicz od wielu lat spędzał miesiące letnie na południu, zwykle były to okolice Saint - Tropez. Jednakże powodzenie miasteczka wśród turystów i mło- dych malarzy sprawiło, że w 1923 r. Pankiewiczowie przenieśli się do Sanary, malowniczego portowego miasteczka położonego niedaleko Tulonu. Wyjeżdżali tam jeszcze w latach 1924 i 1926. W Sanary powstało kilkanaście pejzaży, opiewających urodę południowego krajobrazu. Z pozoru łatwa sztuka Pankiewicza, kryje w sobie nie tylko talent, umiejętności perfekcyjnego warsztatu, ale też żelazną dyscyplinę intelektualną malarza, jego rozległą wiedzę i znajomość sztuki dawnych mistrzów. Bronisław Wojciech LINKE 1906 Dorpat – 1962 Warszawa 5 POWRÓT DO KRAJU, 1946 Druk, papier; 30 x 23 cm Sygnowany piórem p.d.: B W Linke 1946 Stan: ślady kleju, rozdarcia papieru Cena wywoławcza 200 Estymacja 250 – 300 Józef JANCZEWSKI 1901 – ? 6 WIDOK MIEJSKI, ok. 1930 Akwarela, węgiel, papier; 25,5 x 18,5 cm Sygnowany p.d.: J Janczewski W 1925 studiował na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Cena wywoławcza 500 Estymacja 700 – 800 Stanisław KAMOCKI 1875 Warszawa – 1944 Zakopane 7 KOŚCIÓŁ MATKI BOŻEJ CZĘSTOCHOWSKIEJ W ZAKOPANEM Olej, tektura; 36 x 50 cm Sygnowany p.d.: St Kamocki ył pejzażystą uważanym za jednego z najwybitniejszych malarzy ze „szkoły