[Filmoteca] Sesión do 4 de decembro de 2017 1 BERBERIAN SOUND STUDIO FICHA TÉCNICA Berberian Sound Studio. Reino Unido, 2012. Cor, 92 min. Xénero: Terror | Dirección e guión: Peter Strickland | Produción: Mary Burke, Keith Griffiths (Illuminations Films, Warp X) | Fotografía: Nicholas Knowland | Montaxe: Chris Dickens | Música: Broadcast | Intérpretes: Toby Jones (Gilderoy), Tonia Sotiropoulou (Elena), Cosimo Fusco (Francesco), Chiara D'Anna (Elisa), Susanna Cappellaro (Veronica), Eugenia Caruso (Claudia) PREMIOS filmes giallo. O filme The Bird with entendeu, é como se fose co piloto a the Crystal Plumage ten unha ban- automático. Só me entremeto para Festival BAFICI 2013 da sonora vangardista de Morricone corrixir o que non me gusta, pero el Mellor Película e Fotografía que é fantástica: ten jazz, ten ele- era moi autosuficiente, aínda que a Festival Fantasporto 2013 mento atónicos, é brutal. Por outro posteriori comentoume que tería Mellor Actor lado adoro os títulos destes filmes, preferido que o guiase máis. cousas como The Strange Vice of E traballar con Broadcast na banda SINOPSE Mrs. Wardh, Lizard in a Woman's a sonora? Skin, Your Vice is like a Locked Na década de 1970, o Berberian Eu era un gran fan da banda e pen- Room and Only I have the Key, Sound Studio foi o estudo de post- saba que pola súa traxectoria serían Death Laid an Egg e The Case of produción de son máis barato e sór- os únicos capaces de actualizar a the Scorpion's Tail. O meu favorito dido de Italia; por el pasaron as pelí- música dos giallo sen que parecese é Suspiria, que non é tecnicamente culas máis perturbadoras. Gilderoy, un pastiche. Realmente entenderon moi giallo mais que é tan operático, un tímido enxeñeiro de son inglés, o que esperaba deles, e con cada bombástico e barullento que me en- viaxa aló para encargarse de mestu- nova proba ían cambiando as refe- canta. Estes filmes son o lado real- rar o último “giallo” de Santini, o rencias, chegando máis lonxe do es- mente psicodélico do cinema. gran mestre do cinema de intriga, perado. A súa música foi marcando o pero pronto se verá atrapado nun Como conseguiu que a película se proceso de montaxe, ditaminando as mundo prohibido poboado por acto- parecese tanto aos giallos dos 70 imaxes ou a duración das escenas, res maniáticos, onde os caprichos rodando en dixital? case ata o último día da mestura de artísticos e a burocracia máis absur- A principal referencia visual foi son. da marcan o día a día. Morgiana de Juraj Herz, sobre todo Era importante deixar a violencia polas saturacións que empregaba, fóra da pantalla case por completo? ENTREVISTA AO DIRECTOR onde colocaba os vermellos. Foi Gústame a violencia como espectá- unha reacción contra o cinema de Como xurdiu este filme? culo en certos contextos, coma no terror recente, no que queiman as Normalmente nun filme as mecáni- cinema de Tarantino. Pero neste fil- cores e usan sempre o mesmo filtro cas e proceso son agochados do es- me amosala implicaría asumir a de- verde. Nick Knowland tomou a ini- pectador. Con este filme quixen fa- rrota, non seríamos mellores que ciativa neste eido, os dous compar- cer o oposto, revelar como os meca- Santini. Tentar defender a violencia tíamos ese interese en levar a escu- nismos do filme funcionan sen mos- e reflexionar sobre ela é perigoso ridade ata o extremo, algo difícil de trar o filme. Estou fascinado coa so- porque non coñeces ao teu público e controlar en dixital. Por iso usamos noplastia e o seu papel no cinema de non sabes como vai interpretala, 16 mm en dúas secuencias, porque xénero italiano “giallo”. O que é cu- sempre hai alguén que vai sensacio- non podíamos capturar a deteriora- rioso no terror de efectos e trucos nalizala. O filme tenta ser un co- ción da fita ao romperse como que- son os seus extremos: violencia esa- mentario sobre a responsabilidade riamos. Filmamos a Toby coa Alexa xerada en todo, mesmo cando os ante a violencia. e logo proxectámolo e gravámolo personaxes están a cortar verduras en celuloide para probar e probar os efectos sonoros son intensos. Ber- Ponlle nervioso a reacción dos cousas no laboratorio ata que esgo- berian Sound Studio pega nos sons fanáticos do terror ante o filme? tamos os cartos. domésticos e inocentes e ponos nun Xa esperaba que fose amolar á maio- ría deles. Pero iso pasará con todo o contexto de terror. Como foi traballar con Toby Jones? que fagas, así que debes guiarte po- Ao comezo estaba algo acomplexa- De onde veu a paixón polo giallo? lo que ti queres como cineasta. Para do, pois eu só fixera unha longa e el É un estilo de cinema incriblemente min tratábase ante todo (espero que traballara con directores importan- vital, a atmosfera neste filmes é úni- non soe pretencioso) de facer un es- tes, cría non estar á altura... ata ca. É máis que unha combinación de tudo das dinámicas do cinema de te- que me decatei de que non podía banda sonora, cinematografía, dese- rror, non tanto os sustos como a in- seguir comparándome e pensando ño, etc. É inexplicable. Os filmes tensidade do terror. Non me importa en como o farían outros cineastas, giallo son máis que terror, e teñen se a xente non se asusta pois iso é tiña que facelo ao meu modo. Toby un sentido de beleza estraño e se- unha cuestión de preferencias per- non precisa moita dirección, o que dutor. As bandas sonoras son feno- soais que non se pode controlar, pe- é bo, cáptao todo. Só ás veces, co- menais, adoro os traballos de Ennio ro espero que o vexan intenso. O mo nos primeiros planos, pero é Morricone, Bruno Nicolai, Stelvio Ci- único malo de que o etiqueten como quen de transmitir tanta informa- priani, Claudio Gizzi, Nicola Piovani, terror é que os espectadores decep- ción co seu rostro que mellor deixa- Fabio Frizzi, Claudio Simonetti e Riz cionados queiran que se lles devolva lo ao seu aire. Falamos moito do Ortolani. Crearon música única para o diñeiro da entrada. personaxe antes de rodar, e cando o Luns 11: As películas da miña vida · B Tavernier | Mércores 13: En corpo e alma · I Enyedi.