Laatste wapenfeiten Willem Oltmans Editie Sjors Hoevenaars bron Willem Oltmans, Laatste wapenfeiten (ed. Sjors Hoevenaars). Papieren Tijger, Breda 2009 Zie voor verantwoording: http://www.dbnl.org/tekst/oltm003laat01_01/colofon.php © 2014 dbnl / Willem Oltmans Stichting 5 De laatste wapenfeiten van Willem Oltmans Jarenlang stemde ik de televisie op een ander kanaal af als Willem Oltmans in beeld kwam. Ik vond hem vervelend eigenwijs en arrogant. Dit veranderde in 2002 toen hij wekelijks bij Robert Jensen op de radio zijn visie op de actualiteit kwijt kon. Het viel mij op dat Willem meestal niet alleen iets anders beweerde dan de media, maar dit ook nog logisch kon onderbouwen. Ik werd nieuwsgierig naar de man. Geloofde hij echt alles wat hij beweerde of zei hij de dingen om mensen tot nadenken aan te zetten? Ik schreef hem een brief en ontmoette hem kort na de Amerikaanse invasie in Irak in zijn penthouse aan de Singel. Het antwoord op bovenstaande vraag heb ik nooit uit zijn mond gekregen, ik heb hem de vraag ook nooit zo direct gesteld. Wel hebben de gesprekken die ik met hem heb gevoerd mij geleerd niet voor zoete koek aan te nemen wat er in de kranten geschreven wordt. Ieder mens heeft zijn eigen verhaal dat van zeer grote invloed is op de keuzes die gemaakt worden in het leven. Willem was daar sterk van doordrongen en keek in zijn commentaren vaak naar dat verhaal. Zeker wanneer de publieke opinie sterk was, probeerde Willem de zaak van de andere kant te bekijken. Al in het derde jaar van zijn journalistieke loopbaan (in 1956) kwam hij er achter dat dit niet in dank afgenomen werd. Zijn drang om ook het verhaal van Soekarno te vertellen toen hij als vijand van Nederland te boek stond, heeft hem tot in het jaar 2000 beziggehouden. Waar hij ook ging, de Staat der Nederlanden probeerde hem - met succes - het werken zeer moeilijk, of liefst onmogelijk te maken. In mei 2000 werd na een tien jaar durend juridisch gevecht met de staat Willem in het gelijk gesteld. Hij ontving een schadevergoeding van 16 miljoen gulden, waarvan hij de helft mocht afstaan aan de belastingkist. In 2003 stelde Henk Krol van de Gay Krant hem een website ter beschikking waarop hij mocht schrijven wat hij wilde. Het was een podium waar hij met erg veel plezier gebruik van maakte. Er was niemand meer die hem restricties oplegde over wat hij wel of niet kon schrijven en alles werd gepubliceerd. In januari 2004 werd bij Willem kanker geconstateerd. De ziekte trok een Willem Oltmans, Laatste wapenfeiten 6 zware wissel op zijn anders tomeloze energie en dwong hem vaak tot het bed. Noodgedwongen liet hij steeds meer van zijn activiteiten vallen. Slechts met zijn dagboeken is hij langer doorgegaan dan met het schrijven van columns voor zijn website. Het podium waar hij vijftig jaar lang op hoopte, heeft hij tot het laatste moment benut. Op 30 september van dit jaar is het vijf jaar geleden dat Willem stierf. De columns in deze bundel zijn allemaal op www.willemoltmans.com gepubliceerd geweest. Ik heb me laten leiden door de ‘leesbaarheid in de tijd’ en heb geprobeerd Willem zo breed mogelijk te laten zien. Zijn humor, zijn opvallende schrijfstijl, zijn scherpe kritiek en zijn uitgebreide geschiedenislessen. Van een aantal columns is zijn gelijk bewezen, van anderen zijn zijn beweringen door de geschiedenis achterhaald maar ze zijn allemaal ècht van Willem. Sjors Hoevenaars Bij de redactie van deze columns heb ik me zoveel mogelijk beperkt tot opmaak, interpunctie en spelling. Slechts daar waar het voor de leesbaarheid noodzakelijk was is ingegrepen in de zinsbouw of woordkeus. Willem Oltmans, Laatste wapenfeiten 9 Vietnam revisited Ever since the sending of Marines or warships to impose Washington's will became unpopular and outmoded after Korea and Vietnam, America developed additional techniques of blackmail and extortion to get done what needed to be done to advance its dollar imperialism. Cuba was illegally blockaded since 1960, because Eisenhower did not like what Castro was doing to establish a socialism oriented regime. After military action failed, Washington tried various ways to assassinate him. They did the same in Vietnam. They assassinated Vietnam president Ngo Dinh Diem and his brother and felt they solved the crisis. Instead they drowned in an Asian quagmire for 15 years at the cost of the lives of 56.000 soldiers plus those of several million innocent Asians. It seemed that the humiliation of the Saigon defeat induced Americans to keep the Marines at home and halt terrorist attacks on foreign lands. In the 21st century, when Mafia tactics blackmail and extortion failed, the White House again launched preemptive strikes, first preferably with cruise missiles to save American lives. Bill Clinton fired 32 missiles into Afghan mountains to try to assassinate Osama bin Laden. Military attacks on the territory of sovereign nations became standard practice in US foreign policy. Nobody seemed to be surprised or even mind, when Bush 41 send outside the UN machinery 36.000 military troops into neighboring Panama to pick up the country's head of state, Manuel Noriega. He was locked up in an underground jail never to be heard of again. Bush 43 is even more determined than both Ronald Reagan and his father. Reagan bombed Libya, invaded Grenada and achieved through intense economic blackmail the destruction of the USSR. Bush 41, after having participated as vice-president in Reagan's illegal aggression, initiated the 1991 Gulf War, this time with the blessing of the UN. He avoided entering Baghdad, being aware of the fact, that the US could not afford another Vietnam in the heart of the Arab world. Bush 43 is characterized by obvious signs of mild retardation and an IQ range between 51-70. ‘I am not a textbook player,’ he Willem Oltmans, Laatste wapenfeiten 10 told Bob Woodward (author of Bush at War), ‘I am a gut player.’ A gut player, saddled with an inexperienced, seriously undercoded Texas brain, is in the meantime running the most dangerous military machine in the world. Bush 43 presents an imminent danger to all of us. He was a C student at Yale during the Vietnam war, and wrote in his autobiography, A Charge to Keep (pp50), ‘Some speakers came to campus to talk about the war, but my friends and I did not attend the speeches. We discussed Vietnam, but we were more concerned with the decision each of US had to make: military service or not.’ His memoir presents a clear glimpse of how Bush 43's brain is processing data from the outside world. Junior did not sign up for Vietnam. He flew in the Texas Air National Guard. Therefore, his recent spectacular landing as an Air Force fighter pilot in full gear on an aircraft carrier, was perhaps the most infantile publicity stunt dreamt up in the White House to date. He never fired a shot in his life. At Yale he was deaf and blind for what went on in the 60's and 70's in southeast Asia, including US chemical warfare against Asian peasants. Reasoning is the process of thinking, especially of logical thinking and problem solving. In the mind of Bush, Saddam is the principal problem. Assassinate him and peace will be achieved. Therefore 25 million dollars are now being offered to hasten his demise. That is what the Kennedy White House believed was the way to solve the problem in Vietnam: shoot the Diem brothers. But the Vietnam war lasted 12 years after their deaths. Even if Saddam would be killed, the Iraqi war theatre is being transformed in a Vietnam type guerilla war. It will all end like Saigon, with Paul Bremer fleeing the country by helicopter from the roof of the Baghdad Hilton. Paul Bremer heeft Irak niet als laatste verlaten. Wel is Bremer met een straalvliegtuig van de CIA in het geheim twee dagen eerder dan gepland uit Irak vertrokken. De vrees voor een raketaanval op het vliegtuig dat Bremer zou vervoeren, was groot (Na Saddam, mijn leven als bewindvoerder van Irak, Paul Bremer III, 2006). Willem Oltmans, Laatste wapenfeiten 11 Kamp Delta (deel II) Professor Noam Chomsky van het Massachusetts Institute of Technology (MIT) vatte in een vraaggesprek met David Barsamian samen hoe hij aankijkt tegen wat er in Kamp Delta op Cuba met Amerikaanse gevangenen gebeurt. Wat Bush & Co zich daar permitteren met honderden bij razzia's opgepikte gevangenen te doen roept volgens Chomsky het gedrag van totalitaire systemen op. ‘Treatment of people - what is going on at Guantanomo - is a gross violation of the most elementary principles of international humanitarian law since World War II, that is, since these crimes were formally criminalized in reaction to the Nazis,’ constateerde hij. De eerste groepen gevangenen werden in januari 2002 bij aankomst op Cuba in kooien gestopt in Camp X Ray, moesten urenlang geknield en geblinddoekt doodstil blijven zitten terwijl hun voeten met zware kettingen waren vastgeklonken. Pas na een jaar en na stromen internationale protesten - ook uit Den Haag? - is Kamp Delta gebouwd, waar voor het eerst in een jaar gelegenheid was zich te wassen. Er zijn 2.000 Amerikaanse soldaten met geweren in de aanslag, gereed om meteen te kunnen paffen als een van de 680 gevangenen een trucje zou uithalen. Er zitten arrestanten uit 42 landen. In 1989 hebben de VN de Convention of the Rights of Children aangenomen. Ook die lapt Bush aan zijn laars. De man weet van niets, en is dus ook daar niet mee bekend. Ted Conover van The Observer, die in het kamp wist door te dringen, schreef dat er 250 gevangenen zitten, wier leeftijden onder genoemde, ook door de VS ondertekende, VN conventie vallen.