Shinedown zanger Brent Smith loepzuiver Hun album Amaryllis kwam in maart dit jaar uit maar de Europese fans van Shinedown moesten nog even wachten tot ze hun lievelingsband in levenden lijve zagen. Afgelopen maandag stonden ze in de 013 in Tilburg. De massaal in Shinedown shirts geklede fans kwamen in ieder geval niet van een koude kermis thuis. De band zorgde voor een fantastisch optreden waaraan niets ontbrak. De band opende met het nummer “the sound of madness” waarmee ze het publiek meteen meesleepten in hun energieke en stevige sound. Zanger Brent Smith had even tijd nodig om op te warmen waardoor de uithalen in de eerste twee nummers kracht misten. Maar ondersteund door achtergrondzang van gitarist Zach Myers en bassist Eric Bass vormde het uiteindelijk een prachtig geheel dat niet onderdeed aan de opnames van het album. Tussen de nummers door liet Smith zijn charmes los op het publiek. Telkens ging het licht aan zodat de band contact kon maken met hun geliefde publiek. Herhaaldelijk bedankte Smith zich bij de fans voor hun steun en “de eer dat ze hier mochten staan”. Daarnaast werd het publiek verrast toen niet alleen hun nieuwe album ten gehore werd gebracht maar ook eerdere hits geserveerd werden. Zo kwamen “45” en “simple man” voorbij, waarbij de laatste massaal meegezonden werd. Storend bleef tijdens het optreden dat de basdrums van drummer Barry Kerch te hard afgesteld stonden waardoor een constant dreunen niet genegeerd kon worden. Maar kleine uitschieters in het begin, te harde basdrums of een foutje in een solo werd snel vergeven. Shinedown staat met overtuiging en plezier op het podium. En niet alleen ziet men vriendschap en begrip tijdens het optreden maar ook talent. Smith bleef met zijn zang het grootste gedeelte spotzuiver en de timing van de andere bandleden was met de klok gelijk te zetten. Ook de afwisseling van nieuwe en oude nummers was goed doordacht. De ballade “if you only knew” werd opgedragen aan alle dames in het publiek omdat Nederland de mooiste vrouwen heeft. Geen meisje in de zaal die zich na de glimlach van Brent niet speciaal voelde. Ook de akoestische gedeeltes in de nummers werden goed neergezet. Een roadie liep af en aan met de akoestische gitaar zodat deze niet steeds in de weg stond. Slotsom: een concert dat van begin tot eind als geheel gepresenteerd werd en te snel was afgelopen. Er was geen enkele fan die zonder glimlach op zijn of haar gezicht de zaal verliet. .