Peores salarios e máis beneficio empresarial.PÁX. 11 Mercar, tirar e queimar. O sistema de tratamento de residuos na Galiza. PÁX. 14-15 Entrevista a Carlos Callón (pÁx. 6) e Camilo Nogueira (pÁx. 22-23). 25 anos de Titiricircus. PÁX. 31 Prezo 3,50€ Prezo Número 16. Ano 0 16. Número Sexta feira, 21 de setembro de 2012 21 de setembro Sexta feira, negar a nación negar Derrubar a cultura, Derrubar O papel utilizado para a impresión deste semanario conta selo co FSC e foi fabricado a partir de fragas e plantacións xestionadas cos máis altos estándares ambientais, garantindo un tratamento dos recursos sostíbel para o medio ambiente e beneficioso para as persoas. Sermos Galiza asegura, asemade, a reutilización do papel excendenteconvida, e tras a lectura, á reciclaxe das páxinas ou exemplares que non se arquiven. 2 EDITORIAL 21 de setembro de 2012 EDITORIAL É tempo de escudriñar nas esencias A monarquía española, sabedora da contos, outras fábulas. Por exemplo o o río do conflito resultante do que se fecharon webs que ofertaban cine- falta de apoio popular, amárrase ás que comeza: había unha vez un país deu en chamar “imposición” do galego ma en galego. posicións do PP e do PSOE no tocan- e nese país había eleccións. Tamén e perda de espazos do español. Mais resulta que Galiza ten ríos, non te á defensa do estado centralista e había campaña electoral e candida- Cando desde todos os sectores so- hai que os prometer, e os ríos teñen unitario, a súa única garantía de su- tos e candidatas. Nunha ocasión, es- ciais se demostrou, e se lle advertiu, pontes e os galegos e galegas cruza- pervivencia, e ameaza cun rotundo tando un candidato abrindo o fardel que o galego continuaba perdendo es- mos pontes e pontellas cando que- “non son bos tempos para escudriñar das promesas durante un mitin, en pazos, que a creación cultural necesi- remos e cando non cruzamos o río a nas esencias”. plena euforia discursiva, anunciou a taba axudas, que o sistema educativo pé, ou choutando dunha a outra beira, Faino na semana seguinte á manifes- construción dunha ponte para unir estaba aínda moi lonxe de garantir a que son ríos agarimosos que mollan tación independentista de Barcelona, as dúas marxes do caudaloso río que plena igualdade de usos e de compe- mais non afogan. Por iso resultou tan a poucos días do comezo da campaña atravesaba a cidade. E o público asis- tencias, que non existía tal imposición difícil de comprender a súa teimosía electoral en Euskadi e na Galiza, e en- tente, afervoado, aplaudía e prometía nin tal conflito, que, nunha palabra, as en derrubar todo o que ten a ver cos lazando, dándolle polo tanto validez un apoio sen equivalente no proceso nosas “esencias” estaban a morrer por nosos sinais de identidade, o empeño real, co que foi a política levada a cabo electoral que se aveciñaba. Advertido falta de uso e de visualización públi- seu e do seu goberno por gobernar por Núñez Feijóo no tocante ao que o candidato polos seus asesores de ca, que non había conflito, parece ser sen escoitar; por levar a sociedade ao o monarca chama “esencias”. que a cidade non tiña río e que a au- que respondeu cun rotundo: borde da quebra, da fractura, apan- Como se de un delegado rexio se ga era transvasada doutras paraxes e - Non importa, criaremos o conflito. dando cuns custos que non provocou tratar, en vez de ser o presidente da era máis ben escasa, respondeu cun E contratou os mellores especialis- nin a beneficia; e a monarquía apoia Galiza e defender os seus dereitos, a rotundo: tas, en fábricas, gabinetes e universi- esa folla de ruta porque se nutre de- grande preocupación de Feijóo du- -Non importa, traeremos tamén o río. dades. Especialistas en crear confli- sa fractura social. rante o mandato que agora precipi- Iso foi, exactamente, o que fixo o Sr. tos, non en resolvelos. Foi así como Fronte a isto só nos resta construír- tadamente finaliza, foi eliminar de raíz Feijoo na campaña electoral de 2009 e se iniciou o proceso de substitución mos todas as pontes necesarias para todo vestixio da nosa singularidade nos días previos en que, alá lonxe, nun- dos textos legais vixentes que conta- cruzarmos ese río de autoodio que como pobo, acabar con todo o que ha terra sen ríos que cruzar, se xestou ran con todos os avais políticos, so- erosiona desde hai tanto a nosa pel, o teña a ver con nós. a idea da carencia de liberdade lingüís- ciais e mesmo xurídicos para a súa río dos que nos queren deixar sen no- Nos derradeiros días a política virou tica neste canto noroeste; prometeu elaboración e posta en marcha, ale- me, sen soños, sen futuro e dicir alto en fábula presidencial. Unha das que construír unha ponte e os cidadáns gando un foco de conflitos no ensi- e claro que, malia todo, aínda segui- máis gusta é a das cigarras e as for- terían liberdade de a cruzar ou non, no, un foco que cumpría erradicar; mos aquí con ánimo e disposición para migas, onde o sr Feijóo se atribúe o e máis faría, construiría varias pontes foi así que se suprimiron as axudas a escudriñar as nosas esencias. Aínda papel de formiga. Mais existen outros e poderían elixir por cal delas cruzar novos creadores e creadoras ou se que amole o rei. Francisco Carballo Historiador Análise Desfacer un país-criar un país historia, como tal, desco- fortes. No século XVI a monarquía so- A operación de espazos académicos da nosa lingua, bre o proceso, no tempo, berana intentou uniformar as culturas decretou o ataque máis cruel contra a de cada colectivo humano dos reinos hispanos nun modelo cor- esfarelamento deste cultura dun país. Foi un acto lixeiro dos e do seu arraigo territorial. tesán-castelán. Este intento do poder país, desde a súa gobernantes? Tal acción sería propia Ponos perante os ollos as monárquico e da oligarquía dominante realidade máis propia, de “imbéciles”. Foi un acto consciente Aformas económico-sociais e políticas, intensificouse nos séculos seguintes. de esfarelamento da cultura de Gali- mais sempre queda un baleiro escuro: Chegou á crista no franquismo. E está é un encargo da za? Esta acción converteríaos en xe- a cultura, “ese marco de referencia da a se repetir o mesmo intento co go- oligarquía a Feijóo nocidas. actividade humana”. berno de N. Feijóo. A situación das nacións -Galiza, Ca- Se falamos de “cultura”, estamos a A operación de esfarelamento deste talunya e Euskal Herria- do Estado es- nos referir á cultura no sentido antro- país, desde a súa realidade máis propia, nunha circunstancia difícil de seu. pañol plurinacional ten necesidade dun polóxico; “pensamos, e, ao pensar, facé- é un encargo da oligarquía a Feijóo. Con Tal circunstancia é a forma de globa- tratamento de cooperación por parte monos: todas as actividades se realizan el colaboran FAES e GB, entre outras lización que aguantamos. Entrementres do estado. Teñen dereito a ser o que mediante códigos, grazas aos que nos institucións. Acadou unha forma vipe- os pobos de nación con estado poden son: culturas propias, non subordinadas. recoñecemos, e constitúen o campo rina coas disposicións escolares sobre autorreaccionar desde si propios para Cos mesmos apoios que a cultura cas- cultural que define o espazo do posí- as linguas. Cando recomezaba a arti- se adecuaren ás ofertas globais e, así, telá, central do estado. Un tratamento bel” (A. Pons - J.Serna). culación cultural de Galiza, nos anos xerar un período novo cultural; os das humano, igualitario, de respecto mu- Pois ben, somos galegas e galegos, 2006-2009, adveu o furacán feijonián nación sen estado precisan apoios de- tuo e colaboración, así todas as persoas un país de cultura propia, criada ao lon- artellado desde Madrid, para desfacer se estado en que se integran. A situa- estariamos contentas e con alento pa- go de séculos; cultura moi europea. Xa ese recomezo. ción de Galiza é excepcional: o estado, ra avanzarmos en formas culturais e en o Codex Calixtinus nos advertía deste A historia cultural de Galiza marca, a través do goberno da Xunta, trata de estruturas políticas de cada tempo. europeísmo galego. Tanto co “camiño con ferro ardente, os momentos de im- impedir tal conxuntura de adaptación. As eleccións son un tempo para pen- xacobeo” como con variadas achegas pedimentos ao desenvolvemento cul- A operación de españolización “unifor- sar. Unha persoa demócrata ten que mediterráneas e atlánticas, Galiza co- tural propio deste país. Nos séculos XVI, mista” que intenta Feijóo é un atraco á analizar o grave mal ao que estamos mezou a se configurar até constituír un XVIII, XIX e XX foron constantes. No XXI cultura galega. sometidas neste tipo de goberno que pobo capaz de formular o seu itinerario; están enmarcados nos anos deste go- Cando este goberno da Xunta orde- desfai Galiza. Facer pobo, sermos ga- capaz de ser e sentirse nación. berno actual da Xunta de Galiza. Pode nou privar a lingua galega de ser ve- legas e galegos libres e responsábeis é Os obstáculos deste proceso foron que sexa o momento máis cruel. Advén hículo da ciencia, cando diminuíu os votar con intelixencia. 21 de setembro de 2012 TEMA DE PORTADA 3 Concentración na Cidade da Cultura contra os recortes en materia de política cultural do goberno do PP. A lexislatura do desmantelamento Nin as industrias creativas, nin a memoria histórica, nin sequera o ensino. O goberno de Feijóo rachou os consensos en política lingüística e seguiu unha estratexia sistemática de desvalorización da cultura. Neste período para esquecer, a actitude de despezamento do executivo asfixiou as industrias creativas e o único que impulsou foi o esmorecemento da cultura propia.