Sinds 13 juni 1930 en sinds 1983 o.l.v. Ruud Böhmer. 2 V o o r w o o r d Geachte lezer, U bent één van de gelukkigen die in het bezit is gekomen van een prachtig boekje. Dit boekje, wat door het leven gaat als het “programma-boekje”, is met grote zorg samengesteld en bevat veel informatie over hetgeen u zult gaan beluisteren of al beluisterd heeft. Het boekje is de moeite van het bewaren waard, ook na deze middag of avond. Het zal u blijvend herinneren aan een prachtig concert dat geheel is samengesteld door onze zeer geprezen dirigent, Ruud Böhmer, die met dit concert afscheid gaat nemen als onze vaste dirigent. Muziek en Con Amore zijn mij met de paplepel ingegeven. Als jongen van een jaar of tien kreeg ik thuis aan de keukentafel muziekles van de heer Jan Warbroek. Daarbij werd zo nu en dan ook de theorie gedoceerd, zo ook de definitie van muziek, en die luidde: “Muziek is de schone taal waarin componist en uitvoerend kunstenaar een uitdrukking kunnen geven aan hun gemoedstoestand.” Een betere omschrijving kan ik u bij dit concert niet geven. In dit concert komt dertig jaar Ruud en Con Amore voorbij. Een prachtig concert met een lach en een traan. U zult getrakteerd worden op fantastische stukken van klassiek tot modern waarvan de meeste gearrangeerd zijn door de meester zelf, speciaal voor deze avond, speciaal voor ons maar zeker ook speciaal voor u. Wij samen zullen op een bijzondere wijze uitdrukking geven aan onze gemoedstoestand, en hopen dat u daar ook van zult gaan genieten. Jan Janssen, Voorzitter muziekvereniging Con Amore. 3 P R O G R A M M A 1. Fanfare For The Common Man 2. Ouverture zu “EGMONT” 3. Irish Tune From County Derry 4. Gustav Holst: a Triptych 5. A Tribute To George Gershwin 6. Joseph And The Amazing Technicolor Dreamcoat 7. Au Fond Du Temple 8. Florentiner Marsch P A U Z E 9. Who Wants To Live Forever 10. Mr. Bojangles [zang] 11. Moondance [zang] 12. Against All Odds 13. Michael Jackson: A Trilogy 14. I Will Talk And Hollywood Will Listen [zang] 15. Save The Last Dance For Me [zang] 16. Hallelujah 17. Mother Earth 18. La Montagne 4 Dertig jaar Ruud Böhmer [met medewerking van Ruud, Gea, Joost, Marleen, Pier en Margot ] ♥ Ruud is het oudste jeugdlid van Con Amore. Hij is altijd betrokken bij de jeugd. Als we met ideeën voor nummers komen. En ook als we weer eens vrijdagavond na de repetitie met z’n allen enthousiast spelletjes aan het doen zijn, bijvoorbeeld Twister, en Ruud er dan achter komt dat het nog best ingewikkeld is. Een paar jaar geleden hebben we zelfs met z’n allen gegourmet bij Ruud thuis en zat hij als een ware koning aan het hoofd van de tafel en keek hij neer over “zijn kinderen”. Wij kunnen ons CA niet zonder Rudy voorstellen, en hopen hem dan ook nog regelmatig terug te zien. En . by the way . volgende week . weer repetitie! ♥ Behalve als een dirigent die zorgde dat ik elke vrijdagavond weer superenthousiast naar de repetitie ging, herinner ik me Ruud als een gezellige prater met aan de bar zijn ijzersterke verhalen over zijn belevenissen bij de Luchtmachtkapel. Soms viel ‘ie wel in herhalingen, maar toch was het elke keer weer lachen, gieren, brullen om de toeterzatte trompettisten, de militaristische mores en de hilarische momenten tijdens staatsiebezoeken en taptoes. Ruud genoot altijd zichtbaar van zijn verhalen en wij natuurlijk ook. Ik hoop dat hij zijn voornemen om er een boek over te schrijven ooit eens uitvoert. Dat wordt een bestseller! ♥ Ongeveer 20 jaar geleden hadden we ons jaarlijks concert in De Hoge Hof in Herveld. Het concert begon met een mars en daarna [dachten wij] de Florentiner mars . Wij schik, want de fluitisten hadden Orpheus in de onderwereld op de lessenaar staan . en wij niet! Ruud tikt op de lessenaar om te beginnen, gelukkig hadden we een paar maten rust want wij waren degene die de verkeerde partij op de lessenaar hadden staan. We kwamen niet meer bij en kregen de slappe lach, en af en toe keek Ruud wat er aan de hand was. Orpheus hebben Ada en ik die avond niet meer gespeeld, dat lukte niet meer . ♥ Zijn enorme vakmanschap. Bijvoorbeeld toen we een keer een concert gaven met een dames/herenkoor en we bij de generale repetitie de muziek met het koor maar niet onder elkaar konden krijgen. Ruud nam toen het stokje over van de dirigent van het koor en binnen tien minuten was het zaakje geklaard. ♥ Het laatste concours, jaren geleden, op een zondag. Tijdens het inspelen hadden sommige mensen al behoorlijk last van de zenuwen. Ruud merkte dit op en begon een toespraak die eindigde met de woorden: “Wat er ook gebeurt, morgen is het gewoon weer maandag”. Dit zorgde ervoor dat we met veel minder zenuwen aan de slag konden. ♥ Ongeveer zes weken na zijn zware hartoperatie ging hij het prachtige Winterconcert met Ernst Daniël Smid dirigeren. Een buitengewone prestatie. Drie weken voor het concert waren wij bij hem 5 thuis en vroegen: “Weet je zeker dat je het concert kunt doen?” waarop hij antwoordde: “Dat heb ik toch gezegd!” ♥ Dat Ruud ook altijd iets van zich liet horen als er in de privésfeer van muzikanten vervelende dingen waren gebeurd. Hij had dus niet alleen contact op vrijdagavond met zijn muzikanten. Ook kon je Ruud altijd vragen een arrangement te maken. Was het niet voor de pronkzittingen [kapel met Waalkwakers] of het Wielewoalerslied dan wel voor een studiedag of voor een begrafenis. Hij zei nooit nee. Soms moest je wel wat langer wachten, maar uiteindelijk kwam het altijd goed. ♥ Ook typisch Ruud: een week voor het concert gerust nog met een nieuw muzieknummer aankomen, onder het mom van “iedereen weer even op scherp” zetten. ♥ Ik weet nog goed dat we het nummer Rhapsody in Blue op de lessenaar kregen. Ik had daarin de solo. Dit lukte in het begin niet al te best. Waarop hij enkele weken voor het Nieuwjaarsconcert naar me toe kwam en op een niet al te vriendelijke toon vroeg: “Kunnen we het stuk uitvoeren of kunnen we het stuk niet uitvoeren?” Ik liet me natuurlijk niet kennen en zei met bravoure: “Natuurlijk kunnen we het stuk wél uitvoeren.” Vervolgens ging ik hard aan de slag om het stuk in de vingers te krijgen. ♥ "Mogen de trompetten wat zachter?" 6 Fanfare For The Common Man [Aaron Copland, arr. Rudy Böhmer] De Amerikaanse componist en dirigent Aaron [Caplan] Copland werd geboren in New York in 1900 en stierf te Westchester in 1990. In de jaren ‘20 verbleef hij in Europa en schreef bepaald dissonante muziek. Later ging hij veelzijdiger schrijven: eenvoudiger, toegankelijker, met volksmuziek, jazz, melodieus maar het bleef 20ste eeuwse muziek. Copland was democraat, openlijk homosexueel [zeker bijzonder in die tijd]; een kalme, wat verlegen man, tactisch in de omgang, en hield van een eenvoudig leven. Zo componeerde hij ook. In de zomer van 1942 vroeg de Engelse dirigent Sir Eugène Goossens, dirigent van het Amerikaanse Cincinnati Symphony Orchestra enkele Amerikaanse componisten om een bijdrage voor het volgende concertseizoen. Goossens wilde het komende concertseizoen opluisteren met nieuwe, patriottische fanfares die de literatuur voor de combinatie koperinstrumenten en slagwerk zouden uitbreiden. Niet op de laatste plaats beschouwde Goossens deze fanfares als eerbetoon aan de “gewone” man die zoveel te lijden had van het oorlogsgeweld, en aan hen die zich aan het front van de Tweede Wereldoorlog bevonden. Het is een is een schitterende fanfare geworden. Compact, statig en uiterst krachtig. Een klassiek stuk voor koper en pauken; hier door Ruud gearrangeerd voor harmonieorkest. Bekend zijn nog latere uitvoeringen van Emerson, Lake en Palmer, maar ook Woody Herman, de Stones, Styx en Bob Dylan speelden het. Ouverture zu “EGMONT” [Ludwig van Beethoven; arr. Rudy Böhmer] [van] Beethoven, de romantische revolutionair, tikje nurks, geniale componist, dwars en opstandig, volstrekt eigenzinnig, en later zo doof als een kanon. Verheerlijkte Napoleon, maar toen die keizerlijke trekjes kreeg, verachtte hij hem diep. Wiens karakter herkennen we hier eigenlijk? Beethoven [Bonn, 1770 – Wenen, 1827] was een Duitse componist. Hij was de zoon van de Rijnlandse zanger Johann van Beethoven en zijn echtgenote Magdelena Keverich. Zijn grootvader, Lodewijk van Beethoven, kwam uit Mechelen [B] en vestigde zich later in Bonn. Deze afkomst verklaart het Nederlandse voorvoegsel van in zijn naam. De naam Beethoven zou afgeleid zijn van de landstreek Betuwe. 7 Beethoven’s stijl sluit direct aan op die van Mozart en Haydn. Hij bracht het classicisme tot voltooiing en bereidde de weg voor de romantiek. Beethoven wordt als één van de belangrijkste en meest invloedrijke componisten uit de muziekgeschiedenis beschouwd. Hij heeft de hele negentiende eeuw overheerst met zijn muziek. Geen componist heeft zich aan zijn invloed kunnen onttrekken, geen componist heeft iets kunnen schrijven zonder zich rekenschap te geven van de dominantie van Beethoven. Dat geldt voor Mendelssohn, Berlioz, Schumann, Wagner Brahms en Bruckner; allen geïntimideerd door de persoonlijkheid en de kwaliteit van het werk van Beethoven. Lamoraal I van Gavere, Graaf van Egmont [Elzele, 18 november 1522 - Brussel, 5 juni 1568] was een generaal en staatsman in Vlaanderen en in de Nederlanden in wording, vlak voor het begin van de Tachtigjarige Oorlog. Hij was de vierde graaf van Egmont, elfde vrijheer van Purmerend, Purmerland en Ilpendam, heer van Hoog- en Aartswoud[e] en nog zo wat. Als katholiek edelman maakte Egmont deel uit van de Raad van State. Samen met Willem van Oranje en de graaf van Horne verzette hij zich tegen de door de katholieke Spanjaarden [lees: Alva] ingevoerde inquisitie.