Resultaten voor 'wilma' B ouwbericht en Torenkraanlift moet periodiek gekeurd bouwbreed Kort geleden konden we berichten dat bouwbedrijf Wilma als eerste er toe was overgegaan een torenkraan uit te rusten met een personenlift. Een dergelijke machinistenlift mag dan een nieuw fenomeen worden genoemd, we spreken al van ongeveer 15 jaar geleden dat Van der Spek Vianen BV een personenlift aan z ijn Liebherr torenkranen aanbood. Dit type lift dient overigens te voldoen aan NEN 3586, ‘Veiligheidseisen voor personenliften op hijs - en hefwerktuigen’. Inzake de keuringstermijn is voor personenbouwliften en personenliften aan torenkranen bepaald dat, n a de keuring die plaats vindt voor de eerste ingebruikneming, elke volgende keuring na ten hoogste zes maanden dient te gebeuren. Genoemde termijnen blijven geldig totdat hierin wijziging komt door toekomstige Europese en in de Nederlandse wetgeving opgeno men regelegeving. Eerste publicatie door Van een onzer verslaggevers op 22 dec 1992 Gebruikers zetten vraagtekens bij Stabu II bouwbreed Enqueteresultaten over tevreden Stabu II - gebruikers ke niet verhelpen dat nog veel onduidelijkheid bestaat over de acceptatie van de nieuwe besteksystematiek. De cijfers lijken niet representatief en de nieuwe systematiek komt onvoldoende tegemoe t aan de vraag van de markt. Voor alle duidelijkheid:de verwarring rondom de Stichting Stabu en Stabu II heeft niets te maken met het bestaansrecht van deze organisatie en het standaardbestek. Iedereen is het er over eens dat de bouwbranche, waarin wordt g eparticipeerd door zoveel partijen, niet zonder een standaard conctractstuk tussen ontwerper en uitvoerder kan. De problemen spitsen zich evenwel toe op de nieuwe systematiek. ‘Stabu II is te ingewikkeld, sluit niet goed aan bij de behoeften van de markt en is bovendien veel te snel na de introductie van Stabu I op de markt gebracht’, aldus de veel gehoorde kritiek. Nog maar zeer weinig bestekken zijn volgens de nieuwste methodiek geschreven. Dit wordt bevestigd door de verzekeraar Centraal Beheer, waar vo or het vaststellen van bouwverzekeringen jaarlijks honderden bestekken worden beoordeeld. De heer J.A. Sleijfer van CB: “Het aantal Stabu II bestekken dat ik tot nog toe op mijn bureau heb gekregen is vrijwel nihil. De bouw heeft de draad nog niet opgepakt . Mijns inziens ook begrijpelijk, daar de nieuwe systematiek nogal ingewikkeld is. Bovendien vergt de overschakeling van Stabu I naar Stabu II een aanzienlijke investering.” Lijvig Een bouwbedrijf dat dat wel heeft gedaan is Wilma NV. De heer Kitzen: “Wij hebben de nodige investeringen gedaan om een eigen standaardbestek volgens Stabu II te ontwikkelen en ik moet zeggen dat we, nu we wat langer bezig zijn, de systematiek beter in de vingers krijgen. Echter, het blijft moeilijk.” Een van de klachten die volg ens Kitzen veel wordt gehoord, betreft de omvang en leesbaarheid van de nieuwe bestekken. Een en ander is te wijten aan het veelvuldig gebruik van de 9 - codes waaronder de bestekschrijver ‘eigen’ toevoegingen kwijt kan. Deze code wordt veel gebruikt. Dit br engt Kitzen tot de conclusie dat de systematiek te star is. De gebruiker kan zijn eigen verhaal er te weinig in kwijt. Kitzen: “Een ander probleem is de moeilijkheid om met de nieuwe Stabu, technische omschrijvingen te maken. Het bestek biedt de mensen op de bouwplaats te weinig informatie over hoe zij te werk moeten gaan, terwijl de omschrijving van de technische kwaliteiten van het bouwprodukt weer te gedetailleerd is. Dit, en het feit dat Stabu II van bovenaf is opgelegd, helpen natuurlijk niet de drempe l te verlagen tot een daadwerkelijke toepassing.” Drempel Ook binnen de BNA, de bond van Nederlandse Architecten, is men ervan doordrongen dat Stabu II nog maar weinig fervente aanhangers kent. Zo is gebleken dat nog niet de helft van de BNA - leden in het b ezit is van een Stabu - licentie. De heer ir. A.J. Molendijk, BNA - man en Stabu - bestuurslid: “De BNA onderschrijft vanzelfsprekend de noodzaak van Stabu II. Immers de nieuwe systematiek heeft - in tegenstelling tot Stabu I - alles in zich om een integratie van alle activiteiten voorafgaand aan de bouw mogelijk te maken. Met de systematiek kan de BNA dus goed uit de voeten, echter, het feit blijft dat de omschakeling van Stabu I naar Stabu II niet zonder problemen gepaard gaat. Om die reden is een gebruikersgroep opgericht. Deze zal onder andere door moederbestekken op te stellen, proberen de drempel tot Stabu II te verlagen. Bovendien zal men Stichting Stabu adviseren, opdat de wensen van de markt nog beter doorklinken.” Fel Is er bij de BNA sprake van opbouwende kritiek, de heer ir. R.J. de Boer van het adviesbureau De Boer van Megchelen stelt de zaken veel scherper. “De nieuwe Stabu - systematiek is in mijn ogen een voorbeeld van een ontwikkeling die te veel buiten de markt om is gegaan. Anders gezegd:de Stichting Stabu heeft er te veel haar eigen stempel opgedrukt. Het ware beter geweest wanneer zij zich had beperkt tot een functionele beschrijving van de nieuwe systematiek die vervolgens in nauwe samenwerking met betrokkenen in de markt, zoals gebruikers, softwar e - ontwikkelaars en toeleverende bedrijven, zou zijn uitgewerkt. Dat had de toegankelijkheid en acceptatie van de systematiek belangrijk bevorderd. Een en ander blijkt ook uit het - tegen de Stabu filosofie in - veelvuldig gebruik van de zogenaamde 9 - codes. K ortom:Stabu II is een produkt dat te ver van de markt afstaat.” “In het streven” , aldus De Boer “te komen tot een algemeen geaccepteerd en gehanteerd infomatiesysteem binnen de bouw, is dit een ongewenste situatie. Daarnaast vind ik dat vraagtekens ke wor den geplaatst bij de wijze waarop Stabu zich naar de markt toe opstelt. Door haar semi - commerciele instelling strijkt zij haar partners, waaronder de systeemhuizen, de adviesbureaus maar ook de toeleveranciers tegen de haren in. Dat wordt nog eens versterk t door de beperkingen die zij daarnaast stelt aan het ‘commerciele gebruik van de systematiek. Van een eendrachtige samenwerking om de Stabu IIsystematiek breed in de markt te zetten is dan ook bepaald nog geen sprake.” Eerste publicatie door Van een onzer verslaggevers op 7 jan 1993 In Tilburg zal Wilma Vastgoed Nieuwegein het … bouwbreed In Tilburg zal Wilma Vastgoed Nieuwegein het winkelcentrum Reeshof uitbreiden met 10000m2 winkelruimte en 226 gestapelde woningen. Daarnaast wordt ruimte gecreëerd voor een weekmarkt en 72 seniorenwoningen. Eerste publicatie door Van een onzer verslaggevers op 18 jan 1993 Vloer bezweken door slechte onderstempeling bouwbreed Bij het storten van een betonvloer bij de bouw van het stadhuis te Den Haag is een onderstempeling bezweken. Het ging om een tweede verdiepingvloer, waarvan de bekisting het begaf tijdens de stort. Volgens een woordvoerder van bouwmaatschappij Wilma BV was er ter plekke geen eerste verdiepingvloer. Er werd gewerkt met op elkaar geplaatste torensteigers. “We wete n nog niet waarom de onderstempeling is bezweken” , aldus S. Hoekstra van Wilma. “De Arbeidsinspectie heeft het werk al wel vrijgegeven en we zijn begonnen met schoonmaken. Twee bouwvakkers hebben een val gemaakt. Een heeft zijn knie verdraaid en de ander heeft zijn rug bezeerd. Beide hebben anderhalve week rust voorgeschreven gekregen.” De Arbeidsinspectie wacht een interne rapportage van Wilma af. Eerste publicatie door Van een onzer verslaggevers op 27 jan 1993 Slechte arbo - aannemer wao - kosten toerekenen ’ bouwbreed Een wet ketenaansprakelijkheid in de sociale verzekeringssfeer. Dat bepleit directeur D. v.d. Kraan van Standaarts Vloerenbedrijf BV in Capelle aan de IJssel. Daarmee zouden werkgevers (en dan vooral ook die in de bouw) die steevast weigeren arbovriendelijke oplossingen voor de uitvoering van werkzaamheden toe te passen, direct aansprakelijk moeten worden gesteld voor de kosten van in de wao belandende werknemers. Na een ellenlange, moeizame en weinig verheffende politieke discussie is het kabinet er dan toch nog in geslaagd een wao - akkoord te bewerkstelligen. “Hoe dat in de praktijk precies gaat uitpakken valt nog niet tot in details aan te geven. Maar zoals het er nu naar uitziet zal de werkgever vermoedelijk opdraaien voor de kosten van bijverzekering om de uitkering van de werknemers die in de toekomst in de wao terecht komen, aan te vullen tot 70 procent van het laa tstgenoten salaris” , stelt hij vast. De financiele consequenties van een en ander zijn volgens hem niet exact aan te geven. Maar een ruwe berekening die hij zelf in de gauwigheid heeft gemaakt, wijst uit dat dit voor de werkgevers neerkomt op een gemiddel de lastenverzwaring van zon f.10000 per werknemer per jaar: “Maar nogmaals, dan praat ik over een voorlopige inschatting, gebaseerd op wat nu over het wao - akkoord bekend is geworden.” Eenzijdig Geen leuke tijding voor de werkgevers. Hun belangenorganisatie s hebben zich dan ook prompt kritisch uitgelaten over het kabinetsakkoord. Enerzijds kan Van der Kraan zich - voor een deel althans - wel vinden in die kritiek. “De verantwoordelijkheid voor de wao - kosten wordt nu wel heel eenzijdig bij de werkgevers gelegd. Dat vind ik niet juist. Want er komen ook werknemers in de wao als gevolg van gebeurtenissen buiten hun dagelijkse werkzaamheden om” , meent hij. Dat licht hij toe met een voorbeeld. “Ik heb in mijn bedrijf een man van veertig jaar werken. Die brengt op e en avond zijn moeder naar huis en wordt - buiten zijn schuld - aangereden door een derde. Mijn bedrijf staat helemaal los van dat ongeval. Het heeft immers buiten werktijd plaats. Maar als die werknemer onverhoopt in de wao zou komen, word ik als zijn werkge ver daarvoor aansprakelijk gesteld. Dat vind ik niet terecht. Hetzelfde geldt als mensen door sportbeoefening worden uitgeschakeld” , concludeert hij. Van der Kraan vraagt zich af of wellicht in dit soort gevallen (en er zijn ongetwijfeld meer voorbeelden te geven) de werkgever via een civiele procedure de ware schuldige van het arbeidsongeschikt raken aansprakelijk zou ke stel len. “Dat zou een oplossing ke zijn” , verklaart hij.