SZLAKI turystyczne piesze, rowerowe, kajakowe, samochodowe oraz punkty widokowe w Gminie Sierakowice Trzy znakowane szlaki piesze : w gestii Oddziału Regionalnego PTTK w Gdańsku/pomorskie.pttk.pl/ 1) Szlak Kręgów Kamiennych (zielony) Sierakowice – Tuchlino –Lipusz - Czarna Woda (długość 94,35 km – w gminie Sierakowice 7,15 km) Ten szlak bierze początek w Sierakowicach i przecina gminę wiodąc przez Tuchlino na zachodni brzeg Jeziora Tuchlińskiego, gdzie w miejscowości Rębienica opuszcza jej terytorium. W pierwszej części szlaku wędrujemy mało zalesionym, falistym terenem Pojezierza Kaszubskiego. Do południowej części obszarów, które przecina szlak, przylgnęła nazwa „Czyste Pola", wywodząca się z faktu, że łatwiej rodzą czyste kamienie niż kłosy. Dla odmiany, w następnej części, szlak wiedzie płaskim, lesistym terenem równin: Charzykowskiej i Tucholskiej, przyozdobionym u ich zbiegu krzyżem Jezior Wdzydzkich. Szlak wkracza też w północne połacie Borów Tucholskich, obfitujących w grzyby, posiadające tyle uroku, że mogą zadowolić wszystkich, poszukujących piękna ojczystej ziemi. Nierzadko ścieżki szlaku prowadzą do jakiegoś tajemniczego uroczyska lub nad niejedno z malowniczych jezior, także do wiosek zagubionych w leśnej głuszy. Niewątpliwie największą atrakcją szlaku jest cmentarzysko z kamiennymi kręgami z okresu rzymskiego położone nad Jeziorem Długim koło Węsior. Tereny objęte Szlakiem Kręgów Kamiennych w czasie II wojny światowej były miejscem działania partyzantów Tajnej Organizacji Wojskowej „Gryf Pomorski", stąd jego druga nazwa „Partyzancki". Po drodze mijać będziemy wiele miejsc martyrologii i walk z hitlerowcami. Szlak ten kończy się w Czarnej Wodzie. 2) Szlak Wzgórz Szymbarskich (czarny) Sierakowice-Bącka Huta-Gołubie-Szymbark-Wieżyca-Sopot (długość 121,55 km - w gminie S-ce 17,4 km) Rozpoczyna się w Trójmieście i wiedzie w centralną część Pojezierza Kaszubskiego przez Wzgórza Szymbarskie oraz okolice Jezior Raduńskich w Mirachowskie Lasy, które były ostoją ruchu oporu — działali tu partyzanci z Gryfa Pomorskiego. Na obszar gminy Sierakowice szlak wkracza w Bąckiej Hucie, skąd urokliwymi drogami leśnymi dociera do Sierakowic. 3) Szlak kaszubski (czerwony) Sierakowice-Kamienica Królewska – Kartuzy – Gołubie – Olpuch - Wdzydze (długość 130,65 km – w gminie Sierakowice 11,4 km) Szlak bierze początek w centrum wsi Sierakowice i na odcinku do Kamienicy Królewskiej pokrywa się z „byłym” zielonym szlakiem pieszym. Jest to bez wątpienia najpiękniejszy, najdłuższy i najbardziej popularny szlak Pojezierza Kaszubskiego, nie omijający chyba żadnej z jego pereł na swej długiej trasie. Szlak piękny zarówno latem, gdy rozliczne jeziora kuszą swą chłodną tonią, jak i w pozostałych porach roku — nie skąpiących czy to leśnego runa, świeżej zieleni, czy tylko niepowtarzalnych widoków. Biegnie niezwykle malowniczo wzdłuż brzegów rynny Jezior Potęgowskich opuszczając gminę w miejscu zwanym Kamienica Młyn. W miejscowości tej znajdują się stanowiska archeologiczne — cmentarzysko płaskie z wczesnej epoki żelaza, kurhan, osada w dolinie między jeziorami Junno i Odnogą oraz huta szkła z XVI -XVIII w.Dalej trasa prowadzi przez gminę Kartuzy poczynając od najbardziej urokliwego odcinka wytyczonego skrajem trzech rezerwatów przyrody: „Szczelina Lechicka", „Żurawie Błota", tajemniczy „Lubygość" i zwane Mirachowską Świtezią — Jezioro Kamienne, pozostawiają niezatarte wrażenia, a potem wzdłuż doliny Łeby i granicy rezerwatu „Staniszewskie Zdroje". Po odwiedzeniu Kartuz, nie bez słuszności pretendujących do miana stolicy Kaszub, szlak prowadzi do najpiękniejszej i najbardziej znanej części Pojezierza Kaszubskiego, o której zwykło się mówić „Szwajcaria Kaszubska". Najpierw jesteśmy w Chmielnie, uchodzącym za jeden z najładniejszych zakątków Ziemi Kaszubskiej, słynącym też z ceramiki rodu Neclów. Tu zaczyna się „Kółko Kaszubskie" — naszyjnik jezior nanizanych na nić Raduni. Żegnając ten niezapomniany krąg jezior, z których najpiękniejsze leżą u stóp najwyższych na północy Wzgórz Szymbarskich, szlak zmierza ku „Kaszubskiemu Morzu", jak tutejsi mieszkańcy nazywają Jezioro Wdzydzkie. Po drodze, w równie uroczej okolicy, Łubiana, zdobywająca rozgłos porcelaną zdobioną kaszubskimi wzorami, a wcześniej znana jako miejsce jednego z największych bojów partyzanckich na Kaszubach w czasie II wojny światowej. W końcowej części szlaku, u zbiegu wszystkich ramion Jeziora Wdzydzkiego, zwanego „Krzyżem", wypada zwiedzić Kaszubski Park Etnograficzny we Wdzydzach Kiszewskich, najstarszy skansen w Polsce. 1 4. Szlaki rowerowe: (opracowane przed wielu laty przez PTTK – Oddział Gdańsk – bez opracowań i oznakowania w terenie) Cztery trasy rowerowe przecinają gminę Sierakowice. Najbardziej centralnie przez jej obszar wytoczona została trasa 13 wiodąca z Kamienicy Królewskiej przez Sierakowice do Kamienicy Szlacheckiej i Borucina w gminie Stężyca. Na odcinku do Sierakowic pokrywa się ona z czerwonym szlakiem pieszym. Trasę 12 zaprojektowano w zachodniej części gminy. Rozpoczyna się we wsi Linia i na obszar gminy Sierakowice wkracza w okolicach Jeziora Czarnego w zespole Jezior Potęgowskich. Stąd biegnie przez Kamienicę Królewską do Pałubic. Blisko pałubickiej szkoły znajdują się wyrobiska torfowe zalane wodą, są one ostoją wodnego ptactwa. Wiosną i latem słychać tam całymi dniami głosy mew i rybitw. Jest to jedyne tego rodzaju miejsce na terenie gminy. Pozostałe są mniejsze i mniej licznie zasiedlone przez ptactwo. Następnie trasa prowadzi wzdłuż Bukowiny przez Załakowo i Łyśniewo, liczne jeziora w tej okolicy przyczyniły się do rozwoju letniego wypoczynku. Nad jej brzegami powstało dużo domków letniskowych. Latem zjeżdża tu dużo turystów i żartownisie głoszą, że nie przybysze mieszkają u Łyśniewian tylko Łyśniewianie u przybyszów. W czasie ostatniej wojny Niemcy określali Łyśniewo mianem „gniazda polskości", ponieważ tylko jedna osoba, chcąc prawdopodobnie uzyskać rentę inwalidzką, podpisała zgodę na przyjęcie obywatelstwa niemieckiego III grupy. W „Łyśniewskim Dworze" urodził się ks. Antoni Pelpliński, poeta i autor wielu piosenek i pastorałek, stąd również pochodzi brat księdza, Aleksy Pelpliński, także poeta ludowy, autor kilku komedii scenicznych i jasełek napisanych po kaszubsku. Pokonując prawie bezleśną przestrzeń pól uprawnych szlak osiąga Gowidlino z pięknym Jeziorem Gowidlińskim, malowniczo położonym wśród lasów; z wyspą Gowid, owianą legendą. Wieś Gowidlino stanowi prawdziwy klejnot naszej gminy, gdyż zaliczana jest do terenów wypoczynkowo-rekreacyjnych. Trasa 14 tylko na krótkim odcinku biegnie przez skrajnie północną część gminy z Pałubic do Skrzeszewa (gdzie godzinami można obserwować, jak żyje i wychowuje swoje potomstwo czapla siwa) na granicy Kaszubskiego Parku Krajobrazowego i dwukrotnie przecina rzekę Bukowinę na sandrowym szlaku. Aż do wsi Bukowina, położonej w gminie Cewice, poprowadzona została drogą główną Sierakowice-Lębork. Dalej szlak biegnie drugorzędnymi drogami na zachód do Cewic, żeby znów osiągnąć Gowidlino. Trasa 10 pokrywa się na obszarze gminy Sierakowice z czerwonym szlakiem pieszym wytyczonym na jej północnym skraju z Kamienicy Królewskiej w kierunku wschodnim przez Mirachowskie Lasy. Już poza gminą biegnie na południe nie mniej pięknymi krajobrazowo drogami przez Miechucino, Borzestowo, Wygodę, Łączyńską Hutę do Łączyna. 5. „Szlakiem rezerwatów przyrody” – na podstawie „PRZEWODNIKA po ścieżkach ekologicznych i regionalnych powiatu kartuskiego” –PODiDN w Kartuzach – 2004r. – str.39-45 Trasa rowerowa- ścieżka ekologiczna - 20 km; opracowana przez uczniów Szkoły Podstawowej w Mojuszu pod kierunkiem Alicji Gronowskiej Kaszubski Park Krajobrazowy - miejscowości: Mojusz, Mojuszewska Huta, Bącka Huta Mojusz – jest niedużą wsią, której dzieje sięgają bardzo dawnych czasów. W czasie badań archeologicznych prowadzonych w XVIII wieku w różnych regionach Kaszub wygrzebano w Mojuszu dwa znaleziska pochodzące z epoki brązu (około 1300 lat p.n.e.) i wczesnej epoki żelaza. Z tego wniosek, iż w tym miejscu był już wtedy człowiek, należący do tzw. grupy kaszubskiej kultury łużyckiej. W latach 50-tych XX wieku znaleziono również srebrne monety rzymskie, co może wskazywać na kontakty wymienne tutejszych mieszkańców w okresie tzw.kultury pomorskiej (650-100 p.n.e.). w źródłach pisanych nazwa wsi Mojusz pojawiła się po raz pierwszy w X wieku. W XIII i XIV wieku Mojusz wraz z 70 innymi wsiami kaszubskimi należał do kasztelanii chmieleńskiej. W latach 80-tych XIV wieku, kiedy kasztelanię przeniesiono z Chmielna do Mirachowa, Mojusz znalazł się w obrębie kasztelanii mirachowskiej. W 1349 roku miejscowość, podobnie jak sąsiednie wsie, nawiedzała „czarna ospa”, która zdziesiątkowała ludność, stąd zapewne zachował się we wsi XX wieku zwyczaj stawiania krzyża z podwójnymi ramionami(dłuższe wyżej, krótsze poniżej). Dziś krzyż ten stanowi eksponat muzealny w zbiorach Skansenu we Wdzydzach. Dzisiejszym niewątpliwym atutem wsi Mojusz jest jej położenie na znacznej wysokości nad poziomem morza. Należy on do siedlisk ludzkich położonych bardzo wysoko, jeśli nie najwyżej, w pasie Nizin Środkowoeuropejskich tj.269 m n.p.m. Co prawda najwyższym wzniesieniem jest szczyt Wieżyca, ale jej obszar nie jest zalesiony. Po wyjeździe ze wsi Mojusz dalsza trasa ścieżki ulokowana będzie nadal na terenie Kaszubskiego Parku Krajobrazowego. 2 Kaszubski Park Krajobrazowy – KPK został utworzony w 1983 roku na powierzchni 32,4 tyś.ha (powierzchnia otuliny 31,6 tys.ha) w centralnej części Pojezierza Kaszubskiego. Obejmuje swym zasięgiem najbardziej wzniesioną i zróżnicowaną pod względem