Zangkoor Sint-Cecilia Sleidinge Sinds 1845 doet men al aan koorzang in Sleidinge. Het koor heette aanvankelijk ‘Yver en Eendracht’. Daaruit groeide in 1850 de fanfare, die nog steeds die naam draagt. Later kreeg het koor de naam Sint-Cecilia. Het was uitsluitend een kerkkoor voor mannen. In 1970 sloot het toenmalige dameskoor ‘De Karekiet’ zich aan bij het mannenkoor. Toen kreeg het de naam ‘Gemengd Zangkoor Sint-Cecilia’. Naast het opluisteren van de traditionele vieringen in de kerk geeft het koor regelmatig themaconcerten. Dirigent Ronny Blomme Tijdens het basisonderwijs volgde Ronny les in de muziekschool o.a. bij Paula Roegiest. Na zijn universitaire studies volgde hij les aan de muziekacademie in Evergem en Gent: orgel bij Frank Heye en muziektheorie (harmonieleer) bij Jo Van den Durpel. Hij speelt schuiftrombone in de KF “Iever en Eendracht” Sleidinge en werd daarvoor opgeleid door Germain De Craene. Hij zingt bij het zangkoor sinds 1990. In 2014 volgde hij Paula Roegiest op als dirigent van het koor. Hij volgde cursussen voor koordirectie bij Jos Bielen en Jan Vuye. Artist Jurgen Jurgen Willems zag het levenslicht in Gent in 1970. Hij groeide op in Evergem, en liep school in Gent: humaniora op het Sint- Lievenscollege en vervolgens Germaanse Filologie aan de Universiteit Gent. Jurgen was al vroeg bezig met muziek, en hij koos voor de klarinet op basis van het leuke personage ‘de kat’ in ‘Peter en De Wolf’. Hij volgde les aan de muziekschool te Evergem en genoot van de gevorderde notenleerlessen bij Philippe Sioen. Aan de Poel in Gent volgde hij 3 jaar muziekgeschiedenis. Als 14-jarige fascineerde de moderne muziek hem zodanig dat de aanschaf van een keyboard bij de ouders afgesmeekt werd. Op 17-jarige leeftijd begon hij saxofoon te spelen. Op beide instrumenten is Jurgen autodidact. Voor zijn hogere studies koos hij bewust niet voor het conservatorium, maar voor een andere liefde: vreemde talen. Hij werd germanist en doceert vandaag Engels. Daarnaast speelde hij in diverse bands: zijn muzikale carrière begon bij de Harmonie in Evergem, maar evolueerde van garagerock (bv. Cats in the Attic in Sleidinge – vervanger bij The Shakers), over popcovers (Covergroep Just 4 Fun), naar Gents cabaret (Jawablief) tot zelfs oude stijl jazz (The Gentle Jazz Men) en big band (Sharps and Flats). Hij groeide van instrumentist naar all-round entertainer en zanger. Vandaag is hij samen met Werner Meert de spilfiguur van duo TOO SHARP. Maar ook solo staat hij zijn mannetje. Wim Claeys Wim is reeds 34 jaar actief met muziek bezig. Al snel bleek zijn buitengewone begaafdheid voor muziek; het werd zijn grote passie waarin hij zich telkens opnieuw, met plezier verdiept. Hij doorliep het conservatorium waar hij een aantal eerste prijzen behaalde o.a. in notenleer, geschreven en praktische harmonie, orgel en contrapunt. Verder won Wim reeds verschillende jaarlijkse en tweejaarlijkse muziekprijzen en volgde meestercursussen bij gerenommeerde organisten. Hij won de orgelwedstrijd “Omer Van Puyvelde” in de O.L.V. Sint-Pieterskerk te Gent. Hij is koster- organist-titularis in de parochiekerken van Groot-Evergem en Oosteeklo. Naast zijn werk als koster-organist gaf hij orgelconcerten in binnen- en buitenland, onder andere in de VS en op tal van Europese locaties. Wim is vaste muzikale begeleider van het Belzeels kinder- en jeugdkoor De Belsongs, repetitor van het Evergems kinder- en jeugdkoor Sing4Ever en repetitor van het Ertvelds Mannenkoor Cibus Spiritualis en ook reeds 2 jaar vaste begeider van het zangkoor Sint-Cecilia Sleidinge. Hij is een erkende componist bij SABAM. Kris Van Hoorebeke werd geboren te Waarschoot waar hij zijn eerste muzieklessen kreeg. Aan het Lemmensinstituut te Leuven haalde hij, na het kunsthumaniora, het diploma van muziekregent. Vervolgens studeerde hij aan het conservatorium van Gent bij Dirk Brossé waar hij een Eerste Prijs trompet, kamermuziek en het pedagogisch diploma behaalde. In 1987 startte hij zijn carrière als militaire muzikant bij de Muziekkapel van de Rijkswacht. Een jaar later vervoegde hij het trompetterkorps van de Koninklijk Muziekkapel van de Gidsen. Thans is hij verbonden aan de Koninklijke Militaire Muziekkapel van de Marine. Ignace Verstraeten begon als drummer op ongeveer 18-jarige leeftijd. Hij speelde in enkele rockgroepen waaronder ABnono en The Shakers. In 1988 nam hij met The Shakers deel aan de Baccarabeker van Radio 2 in Middelkerke. Met “The Occasional Band” o.l.v. wijlen Germain De Craene, toenmalig dirigent van de fanfare, verzorgde hij talrijke optredens. Tot op vandaag beleeft hij nog veel plezier als drummer bij een covergroepje. Goeiemorgen, morgen (Nicole en Hugo) t./m.: Phil Van Cauwenbergh / arr.: Stijn Saveniers Liedje waarmee Nicole en Hugo in 1972 naar het songfestival in Dublin zouden gaan. Nicole werd twee weken ervoor geveld door geelzucht en Lily Castel en Jacques Raymond namen hun plaats in. Ze werden veertiende, maar het lied werd toch een bescheiden succes in Vlaanderen. Goeiemorgen, morgen, goeiedag. Goeiemorgen, goeiemorgen. Blij dat ik je weer vanmorgen zag. Goeiemorgen, goeiemorgen. Goeiedag iedereen. Dank U wel dat ik er weer bij mag lopen, zingen, dansen. Goeiemorgen, morgen, ik ben blij. Goeiemorgen, goeiemorgen. Want ik mag er immers weeral bij. Goeiemorgen, goeiemorgen. Goeiedag, zonneschijn. Dank U morgen dat ik mag zijn. De wereld is een schouwtoneel dat wij bespelen. Voor iedereen zijn luchtkasteel om van te delen. En krijgen we niet al te veel, 't kan ons niet schelen. We vinden ook het minste deel sensationeel. Goeiemorgen, morgen, goeiedag. Goeiemorgen, goeiemorgen. Blij dat ik je weer beleven mag. Goeiemorgen, goeiemorgen. Goeiedag allemaal. Dank U, morgen, voor het onthaal. Around the world (Nat King Cole) t.: Harold Adamson / m.: Victor Young Titelmelodie uit de film Around the World in 80 Days (1956). De gezongen versie door Bing Crosby was de b-kant van een plaat met de instrumentale versie. Grote orkesten als dat van James Last zetten de melodie op hun repertoire. De gezongen versie werd gecoverd door o.m. Nat King Cole, Sam Cooke, Bette Midler en Frank Sinatra Around the world I've searched for you. I traveled on, when hope was gone, to keep a rendezvous. I knew somewhere, sometime, somehow. You'd look at me, and I would see the smile you're smiling now. It might have been in County Down, Or in New York, in Gay Paree, or even London Town. No more will I go all around the world, For I have found my world in you. Seventy-six trombones t./m.: Meredith Willson (1957) / arr.: Walter Ehret In de Amerikaanse film ‘The Music Man’ (1962), verkoopt een oplichter in een klein stadje muziekinstrumenten voor de lokale jeugd. Hij houdt hun ouders voor dat hij een methode heeft die de kinderen op korte tijd kan leren die instrumenten te bespelen. In een soort visioen roept hij een beeld op van een enorme band met 76 trombones en 110 cornetten gevolgd door rijen van de beste muzikanten. De film, gebaseerd op de gelijknamige Broadwaymusical, kreeg ooit een Oscar voor beste filmmuziek. John Meredith had voor zijn musical geput uit herinneringen aan zijn jonge jaren, toen hij piccolo speelde in een band in Iowa. Seventy-six trombones led the big parade, with a hundred and ten cornets close at hand. They were followed by rows and rows of the finest virtuosos, the cream of ev'ry famous band. Seventy-six trombones caught the morning sun, with a hundred and ten cornets right behind. There were more than a thousand reeds, springing up like weeds. There were horns of ev'ry shape and kind. There were copper bottom tympani in horse platoons, thundering, thundering all along the way. Double bell euphoniums and big bassoons, each bassoon having its big, fat say! There were fifty mounted cannon in the battery, thundering, thundering louder than before. Clarinets of ev'ry size, and trumpeters who'd improvise a full octave higher than the score! Seventy-six trombones led the big parade, when the order to march rang out loud and clear. Starting of with a bing, bang, bong on a Chinese gong, by a big bang bonger at the rear. Seventy-six trombones hit the counterpoint, while a hundred and ten cornets played the air. Then I modestly took my place as the one and only bass, and I oompahed up and down the square, up and down the square. Perhaps love t./m.: John Denver (1981) / arr.: Gary D. Fry John Denver componeerde dit lied voor zijn vrouw Annie Martell op een moment dat ze apart leefden en een echtscheiding in de lucht hing. Ondanks alles werd het haar lievelingslied. Op aandringen van zijn producer zong Denver het in duet met Placido Domingo. Het werd, enigszins onverwacht, een lied dat de Amerikaanse radiozenders snel oppikten en populair maakten. Perhaps love is like a resting place, a shelter from the storm; It exists to give you comfort, it is there to keep you warm; And in those times of trouble when you are most alone, the memory of love will bring you home. Perhaps love is like a window, perhaps an open door; It invites you to come closer, it wants to show you more; And even if you lose yourself and don't know what to do, the memory of love will see you through. Oh, love to some is like a cloud, to some as strong as steel; For some a way of living, for some a way to feel; And some say love is holding on and some say letting go; And some say love is everything, and some say they don't know. Perhaps love is like the ocean, full of conflict, full of pain; Like a fire when it's cold outside, thunder when it rains; If I should live forever, and all my dreams come true, my memories of love will be of you.