– 1 – HANS-JOACHIM ZILLMER KŁAMSTWO EWOLUCJI Przekład Roman Kosmski – 2 – Tytuł oryginału Die Evolutions Lüge. Die Neandertaler und andere Fälschungen der Menschheitsgeschichte Redaktor serii Zbigniew Foniok Redakcja stylistyczna Mieczysław Remuszko Redakcja techniczna Andrzej Witkowski Korekta Agata Goździk Katarzyna Kucharczyk Joanna Kucharska Ilustracja na okładce Kolejne stadia ewolucji z Die Chronik der Menschheit (Paturi, 1997)/Volfgang Heinzel Opracowanie graficzne okładki Studio Graficzne Wydawnictwa Amber Skład Wydawnictwo Amber Druk Drukarnia Naukowo-Techniczna Oddział Polskiej Agencji Prasowej SA, Warszawa, ul. Mińska 65 Copyright © 2005 by Langen Müller in der F.A. Herbig Verlagsbuchhandlung GmbH, München. All rights reserved. For the Polish editton Copyright © 2005 by Wydawnictwo Amber Sp. z o.o. ISBN 83-241-2446-2 Warszawa 2006. Wydanie I WYDAWNICTWO AMBER Sp. z o.o. 00-060 Warszawa, ul. Królewska 27 tel. 620 40 13, 620 8162 www.wydawnictwoamber.pl – 3 – SPIS TREŚCI Wykaz skrótów ............... 5 Prolog ............... 7 1. Kuracja odmładzająca ............... 9 2. Zamieszanie z kośćmi ............... 37 3. Datowania według uznania ............... 74 4. Kłamstwa i oszustwa: powstanie człowieka ............... 95 5. Neandertalska pomyłka ............... 129 6. Sfałszowane dowody ewolucji ............... 171 Epilog ............... 200 Bibliografia ............... 202 Źródła ilustracji ............... 214 Podziękowania ............... 215 – 4 – WYKAZ SKRÓTÓW „BdW” Magazyn Bild der Wissenschaft BdW Bild der Wissenschaft online: www.wissenschaft.de HJZ uwaga autora „PNAS” czasopismo Proceedings of the National Academy of Sciences „SpW” magazyn Spektrum der Wissenschaft SpW Spektrum der Wissenschaft online: www.wissenschaft-online.de ZiW strona internetowa autora: www.zillmer.de – 5 – Epoki dziejów Ziemi a teoria ewolucji W tym schematycznym diagramie nie zastosowano jednolitej skali czasowej. Strzałki pokazują obecne od niedawna w nauce tendencje do przesunięć chronologicznych pewnych etapów ewolucji. – 6 – PROLOG Bomba wybuchła – paleoantropołodzy i ewolucjoniści są w szoku, gdyż ich dyscyplina i teoria ewolucji człowieka w Europie zatrzęsły się w posadach. Prawie niezauważona przez szerszą publiczność pojawiła się w telewizyjnych i radiowych serwisach informacyjnych następująca wiadomość: wiele znalezionych w Niemczech czaszek z epoki kamiennej jest znacznie młodszych, niż dotąd sądzono (DPA, 16 sierpnia 2004, godz. 17.59). To oczywiście sensacyjne doniesienie, które jednak przewidywałem i omawiałem już w 1998 roku w mojej książce „Pomyłka Darwina”. Do eksplozji tej bomby doszło, kiedy naukowcy z brytyjskiego Uniwersytetu Oksfordzkiego na nowo określili wiek niektórych zgromadzonych na Uniwersytecie Frankfurckim znalezisk kostnych. Uzyskane rezultaty rysują zupełnie nowy obraz człowieka współczesnego, przynajmniej dla okresu pomiędzy 40.000 a 5000 lat temu. Co szczególnie uderzające, właściwie brak jest jakichkolwiek znaczących znalezisk ludzkich szczątków z okresu pomiędzy 40.000 a 30.000 lat temu! Właściwie to nawet zabawne usłyszeć, że neandertalczyk z Hahnöfersand ma nie 36.300, ale tylko 7500 lat, albo że czaszka najstarszego Westfalczyka z Paderborn-Sande staje się czaszką najmłodszego Westfalczyka, bo liczy sobie nie 27.400, ale jedynie 250 lat i pochodzi z około 1750 roku naszej ery. Również fragmenty kości ze słynnej jaskini Vogelherdhöhle nie mają 32.000, a tylko od 3900 do 5000 lat. W przypadku tych i wielu innych znalezisk pomylono się „zaledwie” o 20.000-30.000 lat. Czy więc – konsekwentnie – warstwy geologiczne, z których te znaleziska po- chodzą, też są młodsze? Datowanie pojawienia się człowieka współczesnego (który miał jakoby przywędrować do Europy Środkowej 35.000 lat temu i wyprzeć z niej neandertalczyka, zostało skokowo obniżone. Pierwszych 17.000 (albo i więcej) lat jego rzekomego występowania nie potwierdzają żadne znaleziska kości! Obecnie najstarsze szczątki pochodzą ze środkowej jaskini Klausenhöhle w Bawarii i liczą sobie 18.590 lat. A czy neandertalczycy, młodsi teraz o 30.000 lat, uznani zostaną za ludzi współczesnych, czy pozostaną neandertalczykami? Sprawa nie kończy się jednak na zmianie datowań znanych obiektów. Okazuje się, że wiele znalezisk uważanych dotąd za szczątki neandertalczyka to zwykłe oszustwa. W 1999 roku ponownie przebadano dwie kości neandertalczyka z jaskini Wildscheuerhöhle. Odkryte w 1967 roku fragmenty czaszki okazały się szczątkami... niedźwiedzia jaskiniowego! Istnienie neandertal- czyka na terenie Niemiec poświadczają już tylko dwa znaleziska kostne: to z doliny rzeki Neander oraz kość podudzia z jaskini Hohlenstein-Stadelhöhle w okręgu Alb-Donau (pomijam znalezisko mlecznego siekacza z Klausennische). Także datowanie tych obiektów powinno zostać powtórzone. To, że oszustwo w ogóle wyszło na jaw, jest zasługą pojedynczych badaczy, których dążenie do prawdy zasługuje na wyrazy uznania. Jednak całe środowisko antropologów przez dziesięciolecia te oszustwa świadomie kryło. Dawni współpracownicy gwiazdy antropologii profesora Reinera Protscha von Zietena opowiadają w magazynie Spiegel (34/2004), jak to ich szef po prostu zmyślał datowania. Wśród antropologów „protschowanie” było synonimem naginania (a mówiąc wprost, zmyślania) wyników badań. Przez dziesięciolecia proceder był jednak tolerowany, bo w tym oszustwie jest metoda: dogmat ewolucji człowieka można było szerokiej publiczności sprzedawać w filmach, książkach i czasopismach tylko wówczas, gdy zmyślenia przedstawiało się jako prawdę. Uprawiana przez media intensywna indoktrynacja ewolucjonistyczna sprawia, że zdrowy rozsądek jest zagłuszany. Ewidentne sprzeczności i przeinaczenia prawdy, jakie w innej sytuacji każdemu rzuciłyby się w oczy, pozostają niedostrzeżone. Poddany takiej indoktrynacji czytelnik sądzi, że pewne poglądy są realne, logiczne i racjonalne. Nie ma żadnych wątpliwości co do słuszności swoich wyobrażeń. „Kiedy jakiś naukowiec (...) w białym kitlu kieruje swoje słowa do szerokiej publiczności, to być – 7 – może nie jest rozumiany, ale wierzy mu się na pewno (...). Posiadają monopol oparty na formule »To zostało naukowo bezsprzecznie dowiedzione«; ta magiczna formułka zdaje się z góry wykluczać wszelką możliwość sprzeciwu” (Standen, 1950). Dla zdemaskowania ewolucjonistycznej masowej indoktrynacji książka ta nie będzie prezento- wać napisanych naukowym żargonem rozpraw o ściśle specjalistycznych zagadnieniach. Przeciwnie – zostaną zaprezentowane konkretne materiały i fakty, które wykazują, że teoria ewolucji to pseudonauka z nieudowodnionymi hipotezami, oparta na naukowych fałszerstwach. Empiryczne dowody, które zostaną przedstawione, przebiją się przez opary teorii ewolucji niczym mgła spo- wijająca nasze społeczeństwo i wyzwolą je z duchowego zniewolenia. W kłamstwie ewolucyjnym, które omawia ta książka, szczególną rolę odgrywa makroewolucja, tzn. ewolucja na poziomie ponadgatunkowym (Mayr, 1991, s. 319). Tymczasem małpa nigdy nie zmieni się w człowieka! Natomiast mikroewolucja zachodzi powszechnie, zarówno w naturalny sposób, jak i sztuczny (w procesie hodowli). Leżące u jej podstaw reguły i wynikające z niej zróżnicowanie gatunków opisują prawa Mendla, które stanowią dziś jedną z podstaw genetyki eksperymentalnej. Dodając do tego wpływ klimatu i izolacji przestrzennej, uzyskujemy nowe typy istniejących zwierząt czy ludzi, które jednak nie prezentują żadnego wyższego etapu rozwoju w znaczeniu teorii Karola Darwina. – 8 – 1. KURACJA ODMŁADZAJĄCA „Niektóre aspekty eksperymentalne badań nad dziejami Ziemi i życia (...) spotykają się ze szczególnym zainteresowaniem szerokiej publiczności. Można by je reklamować jako zillmerowską kurację odmładzającą Ziemi i życia. Zillmer, wskazując na przypuszczalną koegzystencję dinozaurów i ludzi, znacząco zawęża horyzont czasowy, w jakim zmieścić by się musiała ewolucja życia”, napisał prof. dr Bazon Brock (2001, s. 16). Ową przeczącą teorii ewolucji koegzystencję potwierdzają niezbite dowody. Paul C. Sereno, zajmujący się badaniami dinozaurów, odkrył niedawno na Saharze, w tej samej przypowierzchniowej warstwie, skamieniałe kości dinozaurów lądowych, wodnych oraz olbrzymich prakrokodyli, a także skamieniałą czaszkę krowy i skamieniałe kości ludzkie. Tak więc trzeciorzęd, który miał rzekomo oddzielać czasy występowania dinozaurów od epoki człowieka, okazał się erą widmem. Jasnowidz z Arizony Podczas moich badań w Arizonie (USA) moją uwagę zwrócił opis niezwykłego znaleziska, zamieszczony w Arizona Daily Star z 23 grudnia 1925 roku. W książce Kolumbus kam ais Letzter („Kolumb przyszedł ostatni”) zamieściłem rysunki trzech zabytków z tego zespołu (Zillmer, 2004, fot. 70). Nie miałem wtedy możliwości uzyskania zdjęć tych obiektów. Te tak zwane zabytki z Silverbell (od miejsca odkrycia, przy Silver Bell Road, w pobliżu Tucson w Arizonie) wykonane są z ołowiu. Po ich odkryciu w 1924 roku prowadzono tam jeszcze wiele wykopalisk, a znalezione podczas nich tajemnicze artefakty trafiły w 1925 roku na ekspozycję w Uniwersytecie Arizony w Tucson, gdzie zostały opisane i zbadane. Czy wykonane z ołowiu, pokryte łacińskimi i hebrajskimi tekstami zabytki z Silverbell pochodzą z Europy? Wszystkie ważniejsze kultury basenu Morza Śródziemnego i Indii wcześnie opanowały obróbkę ołowiu. W starożytnej Italii ołów stosowano na wielką skalę przy budowie wodociągów czy do produkcji naczyń. „Najstarsze iberyjskie zabytki pisma to tabliczki ołowiane” (Haarmann, 1998, s. 420), a w jednym z grobów wikingów znaleziono ołowianą tablicę, na której uwieczniono czyny zmarłego. Z innych