Column GroenLinks Magazine, september 2011 Twitter Twittero, ergo sum. Ik twitter, dus ik besta. Ikzelf heb lange tijd gedacht dat twitteren alleen mogelijk was met een smartphone en aangezien ik in het rijke bezit ben van een ouderwetse nokia leefde ik in de veronderstelling dat het twitteren niet aan mij was besteed. Tot ik er – een klein jaar geleden - achter kwam dat ik gewoon kan twitteren achter mijn pc en sindsdien ben ik in deze wonderlijke wereld actief. Ik heb zelfs – ik begrijp het zelf ook niet - zo’n 900 followers. Er zijn kerkleiders die het met minder moeten doen. Dat aantal steekt natuurlijk bleekjes af bij onze twitterende Tweedekamerleden. Een paar onder hen komen niet veel verder dan enige duizenden followers, maar Liesbeth van Tongeren en Jesse Klaver (beiden zo’n 5000), Ineke van Gent (11.000), Tofik Dibi (16.000) en Jolanda Sap (35.000) mogen over belangstelling zeker niet klagen. Absoluut koploper is Arjan El Fassed met 275.000. Arjan is een ware twitter-activist, ooit zelfs doorgedrongen tot de suggested users list van twitter, waardoor hij zelfs twittergrootheid Femke Halsema (130.000) moeiteloos achter zich laat. Alleen Rik Grashoff doet aan deze moderniteit niet mee - hij twittert niet. Maar goed, zo weet ik wanneer Ineke van Gent vanuit Groningen naar de Randstad afreist, op welk tijdstip Liesbeth van Tongeren thuiskomt en #PenW bekijkt, wanneer Tofik Dibi met een frietje op de bank ploft, hoe laat een fractievergadering begint en wanneer hij weer afgelopen is. Wat ik maar wil zeggen: goed twitteren is een kunst apart. De verleiding om onzinnige informatie te verspreiden is zo groot dat zelfs serieuze GroenLinks-politici deze niet kunnen weerstaan. Voor een goed oordeel over deze nieuwe communicatievormen telt echter vooral de informatiewaarde van de berichtgeving op momenten die er toe doen. Daarom wilde ik in augustus graag weten waarom vijf leden van onze Kamerfractie hun reces niet hadden onderbroken voor een spoeddebat over de eurocrisis. In de Volkskrant werd daar fijntjes opgewezen, dus leek het mij goed even op twitter kijken. Helaas, niks. Ja, indirect begreep ik van Bruno Braakhuis dat hij wekenlang in zijn eentje het fort had bewaakt, voor het eerst sinds jaren op vakantie was en het even helemaal gehad had. Kan ik mij heel goed voorstellen, maar de andere afwezigen zwegen in alle twittertalen. Zoals ook over de affaire- Mariko Peters een twitterstilte heerste. Hoe zit dat? Geen verbinding in de VS of Marokko of is twitter er eigenlijk alleen om goede sier te maken, onzinnige informatie rond te bazuinen, vrolijke noten te kraken en politiek correcte kreten te verspreiden? Nu ik erover nadenk: misschien is Rik Grashoff wel ons verstandigste Kamerlid. @josvanderlans www.josvdlans.nl .