1994 ROZSTRZYGNIĘCIE NADZORCZE Wojewody Warmińsko-Mazurskiego PN.4131.296.2011 z dnia 22 lipca 2011 r. Działając na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001, Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) stwierdzam nieważność uchwały Nr IX/43/11 Rady Gminy w Pozezdrzu z dnia 30 maja 2011 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu „Nowy Harsz” położonych w obrębie Harsz, gmina Pozezdrze w części dotyczącej § 3 pkt 2 w zakresie odnoszącym się do załącznika 1b - jednostka B, § 4 pkt 2, § 7 pkt 3 w zakresie oznaczeń MU, MLa, UP, ZP, § 8 ust. 2 pkt 3 w zakresie oznaczenia ZP, § 8 ust. 5 pkt 3, § 8 ust. 6 pkt 1 w zakresie oznaczeń B-KD.01, B-Kd.02, § 10, § 11 - tabela w zakresie oznaczeń MU, MLa, UP, ZP oraz załącznika graficznego nr 1b do uchwały - jednostka „B”. UZASADNIENIE Uchwałą, o której mowa na wstępie, Rada Gminy w Pozezdrzu na podstawie art. 20 ust. 1 oraz art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla terenów „Nowy Harsz” położonych w obrębie Harsz, gmina Pozezdrze. Zdaniem organu nadzoru przedmiotowa uchwała w części wskazanej w sentencji rozstrzygnięcia jest sprzeczna z prawem. W myśl art. 9 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych. Uchwalony przez Radę Gminy w Pozezdrzu plan narusza zapisy studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, określając warunki lokalizacji zabudowy letniskowej. Na stronie 14, w rozdziale „Kierunki rozwoju funkcji gospodarczych”, w punkcie 3.1. Turystyka zawarto następujący zapis: „Budownictwo letniskowe, na działkach nie mniejszych niż 1000 m2, powinno rozwijać się we wsiach, na zasadzie uzupełnień zabudowy lub rozwoju przestrzennego poszczególnych wsi. Na nowych terenach poszczególne zespoły zabudowy letniskowej nie powinny przekraczać 30 działek”. Liczba działek zabudowy rekreacji indywidualnej w zespole, zarówno w jednostce „A” jak i „B”, przekracza znacznie liczbę 30. Nadmienić trzeba, że jednostka „A” częściowo pokrywa się z oznaczonym na rysunku studium obszarem wsi Nowy Harsz, częściowo stanowi jego kontynuację, w związku z czym organ nadzoru uznał, że ograniczenie ilości działek rekreacji indywidualnej nie dotyczy tego przypadku. Natomiast jednostka „B” zlokalizowana jest w oddaleniu od określonych na rysunku studium obszarów wsi, stanowi więc nowy teren zabudowy dla którego obowiązuje przedmiotowe ograniczenie. Analizując przedmiotową sprawę należy mieć na uwadze orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 7 września 2010 r. sygn. akt II SA/Ol 687/10, w którym zakwestionowano m.in. zapisy uchwały Nr XL/254/10 Rady Gminy Pozezdrze z dnia 29 marca 2010 roku w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu „Nowy Harsz” położonego w obrębie Harsz, gmina Pozezdrze w części dotyczącej przekroczenia liczby 30 działek, którą określa studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, na nowych terenach poszczególnych wyznaczonych przez uchwałę Nr XL/254/10 zespołów zabudowy letniskowej. Podjęta obecnie uchwała stanowi próbę „zrealizowania” w/w rozstrzygnięcia sądu administracyjnego. W ocenie organu nadzoru w załączniku graficznym planu dokonano jednak pozornego wydzielenia zespołów zabudowy letniskowej poprzez oddzielenie ich pasami zieleni nieurządzonej ZN i urządzonej ZP. Jednostki B-ML.01 i B-ML.02 jako jeden zespół oddzielono od terenu B-ML.03 - trzeci zespół, pasem terenu oznaczonym B-ZN.02, o szerokości ok. 10 m. Teren B-ML.03 oddzielono od terenu B-MLa.01 pasem terenu oznaczonym B-ZP.01, o szerokości ok. 8 m. Teren B-MLa.01 i zespół czwarty obejmujący jednostki B-ML.04 i B-ML.05 oddziela również teren B-ZP.01. Liczba działek w poszczególnych zespołach wynosi: - B-ML.01 i B-ML.02 - 18 (według linii wewnętrznego podziału określonych na rysunku planu), - B-ML.03 - ok. 24 (podział adaptowany), - B-MLa.01 - ok. 16 (wg istniejącego podziału), - B-ML.04 i B-ML.05 - 9 działek (według linii wewnętrznego podziału określonych na rysunku planu). Łączna liczba działek zabudowy rekreacji indywidualnej przekracza 30. Podkreślić należy, że poza wyżej opisanym zabiegiem, w treści i na rysunku planu brak jest dodatkowych postanowień które świadczyłyby o odrębności poszczególnych „zespołów” np. rozdzielenie obsługi komunikacyjnej, infrastruktury technicznej. Z ustaleń planu wynika, że „zespoły” zabudowy letniskowej obsługiwane będą przez wspólne sieci infrastruktury technicznej, prowadzone wg generalnej zasady, w liniach rozgraniczających dróg. Dojazd do części terenu B-ML.03, w związku z zapisem zawartym w ustaleniach szczegółowych, o adaptacji istniejących podziałów będzie musiał odbywać się z drogi B-KDW.03, gdyż brak jest alternatywnego możliwego do realizacji rozwiązania, wspólnej z działkami na terenie B- ML.02 poprzez pas zieleni B-ZN.02, co spowoduje utratę jego ciągłości i dodatkowo świadczy o pozorności rozdzielenia „zespołów” zabudowy. Wprowadzenie ograniczenia ilości działek rekreacji indywidualnej w jednym skupisku miało na celu ograniczenie miejscowego obciążenia dla środowiska i wpływu na krajobraz. Oddzielenie poszczególnych fragmentów skupiska zabudowy wąskimi pasami zieleni tego obciążenia nie zmniejszy. W związku z powyższym rozstrzygnięto, jak na wstępie. Od niniejszego rozstrzygnięcia przysługuje prawo wniesienia, za pośrednictwem Wojewody, skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie w terminie 30 dni od daty jego otrzymania. Wojewoda w/z Wicewojewoda Jan Maścianica .