Reisverslag Zakynthos 2010

27 september – 4 oktober 2010

Sybrand Jissink Johanna bij de Leij Geertje Rienks Evelien Dijkstra Bart Kooiman Jan-Douwe Wietsma

1

Griekse bruiloft op Zakynthos

Een Griekse bruiloft. Wie wil dat nou niet beleven? De bruiloft van Afke uit Ried en haar Griek Marinos is de perfecte aanleiding voor een week vakantie op Zakynthos om deze bruiloft bij te wonen en een lekkere week in Griekenland te hebben in het najaar van 2010.

Dit verslag is geschreven door Sybrand Jissink in 2017 en een deel door Bart Kooiman; beide bijna 7 jaar na de reis zelf. In het voorjaar van 2010 ontstond de ‘traditie’ om bij langere intercontinentale reizen een reisverslag te schrijven. Enkele jaren later werd deze traditie ook toegepast op kortere reizen (binnen Europa). Pas in 2016 is er met terugwerkende kracht op basis van herinneringen en foto’s een reisverslag van de ontbrekende vakanties te maken.

In 2009 zijn Johanna, Geertje, Evelien en Hiskia al eens een week naar Zakynthos geweest om Afke op te zoeken. Met de bruiloft gaan de mannen ook mee. Sybrand en Bart ‘als aanhang’ en Jan Douwe als goede vriend van Afke. Hiskia (en Jos) kunnen niet mee omdat ze les moeten geven. Resume: met zes personen op naar Zakynthos… althans…

Perfecte voorbereiding: brandstof en paspoort zondag 26 september 2010

Op zondag 26 september 2010 spreken we af in Amsterdam bij Bart en Evelien thuis om vanaf daar per taxibusje naar Schiphol te gaan. Johanna en Sybrand komen vanaf de afsluitdijk en gaan aan de A7 bij De Horn tanken. Omdat de ene slang hapert, pakt Sybrand een andere slang, dit zonder te auto te verrijden en het scherm te zien. Eenmaal op de snelweg begint de Seat Ibiza te schokken en te stoten. Sybrand heeft abusievelijk Euro getankt en dat is dus geen diesel. Dus: bij afslag Avenhorn van de weg af en de hulpdiensten inschakelen. Deze slepen de auto weg, maar alle garages zijn dicht. De auto mag geen meter meer rijden. Geen fijn moment vlak voor een vlucht. Taxi Wietsma haalt het blonde tweetal op en in Amsterdam is het reislustige zestal compleet om een deel van Griekenland op de kop te zetten. Althans …

Naast de onzekerheid over de afloop van de mogelijke schade aan de Ibiza, is er nog een probleem. Bart is zijn paspoort kwijt en dat is zijn enige ID. Het is simpelweg nergens te vinden. De tijd tikt weg en het wordt tijd om naar Schiphol te gaan. Zonder Bart helaas. Vliegen zonder paspoort lijkt absoluut een schier onmogelijke uitdaging. Dit wordt ook helder medegedeeld door de marechaussee. Bart kan pas maandagochtend terecht bij de gemeente en hoopt dan een vlucht te regelen. Bart zal veel meemaken deze nacht.

2

Bart komt pas laat door de ‘poort’ – door Bart Kooiman

26 september 2010

Middag – Mijn paspoort is nergens te vinden. De dato 2017 is mijn hypothese: in de trein uit mijn jaszak gegleden toen ik het die week bij uitzondering eens nodig had gehad. Gebeld met gemeente en politie. Boodschap: vergeet het maar, je kunt vannacht niet vliegen. Marechaussee heeft een formeel ID nodig voor een tijdelijk reisdocument. “Meld je na het weekend maar bij de gemeente.” NB. ik zou in mei 2011 mijn rijbewijs B halen, een zalig compact identiteitsbewijs.

Avond – Nadere kennismaking met de vrienden van Evelien. Gelukkig had ook het blijde blonde koppel uit Groningen een slippertje achter de rug. Dat schept een band.

27 september 2010

Rond middernacht - Met pijn in het hart de club uitgezwaaid. Misschien kan ik maandag een reisdocument krijgen bij de gemeente en alsnog een vlucht naar Zakynthos boeken. De kans lijkt echter klein. Ik ga maar naar bed.

Loket 1 – 01.00 uur - Evelien, Geertje en Johanna hebben met hun liefste lach de marechaussee gevraagd of ik misschien toch een documentje kan krijgen. Het antwoord luidt positief.

Loket 2 – 02.00 uur - Omdat Afke bij Oad Reizen werkt, weten ze aan de volgende relevante balie een ticket voor de volgende ochtend te scoren. De hemel gaat een beetje open.

Dolenthousiast word ik uit bed gebeld. De Friezen stappen in het vliegtuig, of ik als de bliksem naar Schiphol wil komen. Mijn vlucht vertrekt om 7.00 uur. Mijn vader wil wel taxiën, er rijden immers geen treinen nu.

Loket 1 vervolg – 3.00 uur - Op Schiphol aangekomen wachten we lang bij het centrale loket van de Koninklijke Marechaussee in de grote hal. Ik wil graag een reisdocument. Eindelijk aan de beurt krijg ik een teleurstellende boodschap: als jij je niet kunt identificeren, krijg je niks. Een mokerslag. Ik leg uit dat drie bevallige dames met noordelijke tongval een andere reactie kregen aan dit loket. De betreffende Casanova krijgt op de achtergrond een rood hoofd en mengt zich in het gesprek. Hij krijgt een standje, ik krijg niets. Samen met mijn vader loop ik gedesillusioneerd richting de uitgang.

Loket 3 – 04.00 uur - Dan zie ik een kleine balie met rolluik ervoor, waarboven de tekst ‘Koninklijke Marechaussee – nachtloket’. Het loket gaat juist open. Wie niet waagt, wie niet wint. Het hele verhaal doe ik nog eens rustig over aan de geduldige medewerker. Vanwege zijn positieve collega, hebben mijn vrienden zelfs al een nieuw ticket gekocht. Het ligt dáár om de hoek, bij het loket van Oad Reizen. De miscommunicatie ontgaat de beste man niet. Hij kan me echter niet helpen, er is immers altijd risico op vuil spel: een officieel reisdocument uitgeven zonder bewijs van wie de ontvanger feitelijk is, dat is in deze tijd van aanslagen een no go.

Met de moed der wanhoop, controle op de adem en mijn vader volledig ‘Zen’ achter mijn linkerflank, doe ik nog een laatste poging: alle pasjes die ik heb en waar mijn naam en foto op staan, spreid ik uit op de balie. Biebpas, oude studentenkaart, OV-kaart en wat al niet meer. Als klap op de vuurpijl vertel ik dat ik graag naar de bruiloft wil van mijn beste vrienden, Afke de Fries en Marinos Grykos. Vertwijfeld vraagt de medewerker naar iets van bewijs. Damn, ik kan hem precies vertellen waar de uitnodiging staat,

3 thuis op het dressoir. Zijn geweten wankelt. Rustig spreekt dan opeens mijn vader: “Ik zie dat u graag wilt helpen.” In alle staten herhaalt de beste man zijn relaas over risico’s, maar heeft overduidelijk geen twijfel meer over mijn brave inborst. Het blijft even stil. Dan spreekt hij: “Ik heb nieuwe pasfoto’s nodig, en ga maar snel je vliegticket ophalen. Ik kan niet beloven dat je op tijd bent.” De beste man begint formuliertjes te printen. YES!

Loket 4 – 05.00 uur - Niet echt een loket, maar een foto booth. Ik heb officiële foto’s nodig. Ik pas er niet goed in, twee keer mislukken de foto’s. Pas bij de laatste van drie pogingen, aan het einde van mijn kleingeld en van mijn geduld, rollen er bruikbare foto’s uit de machine. Gespannen blik, een blos op de wang. Gelukkig mag je er niet op lachen.

Loket 2 – vervolg 05.45 uur - Terwijl ik worstel in het fotohokje, haalt mijn vader het ticket op dat voor mij klaar ligt bij de balie van Oad. Hij moet ze eerst overtuigen dat hij het voor zijn zoon ophaalt, omdat er een tikkie haast bij is. Vanwege zijn achternaam en zijn grijzende haren krijgt hij het mee.

Loket 3 – vervolg - Bezweet kom ik met een geldig vliegticket en de foto’s terug bij mijn vriend. Hij heeft de documenten klaar liggen. Een paar handtekeningen, kopietjes en een fors pinbedrag later sprint ik naar de bagage check-in. Gelukkig ken ik de weg op het vliegveld. Ik heb nog “Bedankt!” gebruld naar mijn gouden vader en de meest menselijke aller loketbeambten.

Loket 5 – 06.00 uur - De bagage balie gaat net sluiten. Nou vooruit, mijn koffer mag ook nog wel mee. Ze zetten de bagageband nog even aan. “Je zult wel moeten rennen voor het vliegtuig. Boarding is om 6.15 uur en te laat is te laat.” Dat laat ik me geen twee keer zeggen. Als een dolleman sprint ik richting de Gate. Dit mag nu niet meer misgaan! Ik moet onderweg twee dames ontwijken op de loopband, “omdat mijn vlucht gaat vertrekken!”. Ze zien mij sprinten naar de Gate waar ze zelf ook heen moeten. Blijkbaar werkt haast aanstekelijk. Ze proberen net als ik over een laag hekje te springen om in één rechte lijn het vliegtuig te betreden.

Loket 6 – 06.15 uur - Hijgend sluiten we gedrieën aan in de rij voor het boarden. Dat moet nog beginnen. De zweetdampen en doodsrochel ontgaan mijn medepassagiers niet. De dames achter mij vertel ik in het kort mijn nachtelijk avontuur. Ze zijn onder de indruk van het verhaal en het roze papiertje. ‘Tijdelijk paspoort’, staat erop te lezen. De komende week zou ik met enige regelmaat op een Grieks eiland worden aangesproken door onbekende Nederlanders: “Hee, jij bent die jongen van dat paspoort!”. Dat klopt.

10.00 uur - Ik ben opgehaald door Afke Vlaskamp, die ik voor het eerst ontmoet. Zij heeft me bij het appartement gebracht waar de rest van the Gang zit te ontbijten. De ouzo die daar bij hoort smaakt me erg, errug goed. Wat ben ik blij bij deze mensen aan tafel te zitten, blakend in de zon. Ik heb wel iets te vertellen. Wat een nacht.

* De tijdsindicatie is gebaseerd op het geheugen van auteur Bart Kooiman (zie foto) die deze nacht bijna zeven jaar na dato op deze manier heeft gereproduceerd …

4

Zonder Bart naar Zakynthos maandag 27 september 2010

Iets na middernacht zwaait Bart het vijftal – inclusief zijn vriendin - Evelien met een brok in de keel heeft - uit en probeert de slaap te vatten. Op Schiphol zetten vooral de dames alles op alles om iets te bewerkstelligen voor Bart. Er gloort hoop en het lijkt erop dat Bart die nacht nog een soort spoedprocedure kan volgen om met een noodpaspoort te kunnen vliegen. De originele vlucht zal hij niet meer halen, met alle risico’s van dien wordt er een vlucht geboekt slechts enkele uren later. Bart zijn pa brengt hem op Schiphol en tegen de tijd van arriveren zijn de andere vijf al onderweg.

Rond de klok van 5 vliegen de 5 paspoortbezitters naar Zakynthos – na Corfu het bekendste eiland aan de Westkust van Griekenland - en ongeveer 3 uur later zetten tien Nederlandse voeten stapjes op Griekse bodem. Het leukste stadje van het eiland is Laganas en aldaar zijn appartementjes geboekt bij Pierros, de locatie waar de meiden in 2009 ook zaten. Evelien moet het nog stellen zonder vriend en ‘roomy’ Bart. Jan Douwe heeft net een nieuwe – toen nog onbekende - vriendin, Marlies, en slaapt gezellig met Geertje op één kamer. Niet in één bed overigens en met strikte afspraken over bv de volgorde van het gebruik van de badkamer. De blonde Groningers cq Friezen – die de hele week in spanning afwachten of de Seat Ibiza in Nederland het daadwerkelijk zonder schade weer zal doen – hebben de derde kamer.

Bart beleeft intussen de meest bizarre nacht van zijn leven waarbij hoop en vrees elkaar in rap tempo opvolgen. Uiteindelijk krijgt Bart zijn noodpaspoort en haalt hij ternauwernood de vlucht, die slechts een paar uurtjes later is dan de overige leden van “The Gang”. Afke is zo vriendelijk om Bart op te pikken op het vliegveld en ze brengt Bart naar het appartementen- complex Pierros, waar de andere vijf net aan het ontbijten zijn. Er volgt een innig weerzien waarop wordt geproost. De “Zakynthos-gang” is compleet en de vakantie kan beginnen.

Het is die dag heel aardig weer. Iedereen heeft weinig geslapen en het is dan ook logisch dat de dag in het teken staat van chillen op het strand. Voor de liefhebbers is er een lekker borreltje in de Griekse zon. Bart is zielsblij ook op Zakynthos te zijn en Geertje is zeer verheugd om Griek Janis weer terug te zien. Vooral bij Bart smaken de biertjes logischerwijs erg lekker. Die avond wordt er lekker gedineerd met zes personen; een prima eerste avond van de vakantie. En bovendien is het met zes natuurlijk een stuk gezellig dan met vijf!

5

Keri, Lagopodo en Zakynthos stad dinsdag 28 september 2010

Een klein beetje bijgeslapen maakt ons fit genoeg voor het eerste tripje. Terwijl de dames met Afke aan het poederen zijn, gaan de mannen op jacht naar stoere auto’s om het wilde eiland mee te trotseren. De buit is twee kleine VW Polootjes die volop beschadigingen hebben. Als trotse Leeuwen verslepen de mannen de buit naar het strand vlak voor hotel Pierros om hiermee te kunnen pronken. Of zijn het in de natuur nu juist de Leeuwinnen die de jacht verzorgen?

Als de wagenschikking is bepaald, kan het eerste tripje beginnen. De autootjes zijn voor twee dagen gehuurd, dus er is tijd om het eiland van ongeveer 40 bij 20 km te verkennen. Het keren op smalle en steile bergweggetjes is soms spannend, maar de ervaren Polo/Ibiza rijders JD en Sop trotseren dergelijke uitdaging met veel bravoure en plezier.

De eerste bezienswaardigheid die wordt bezocht: de Keri Cliffs. Voor het maken van een kleine wandeling naar een schitterend uitzichtpunt, komen we eerst nog meer in de vakantiemodus met een Grieks kop koffie. Opgekikkerd en wel hiken we naar de hoge rotskust met een prachtige view op de kliffen en het blauwe water. We nemen looks aan als modellen en laten de camera’s doen waarvoor ze in de wieg zijn gelegd. Naast kliffen kent Keri ook grotten. Deze zijn echter niet zo makkelijk te bereiken vanaf de hoge kust en beginnen voornamelijk in water.

Vanuit de prachtige omgeving van Keri rijden we naar Koiliomenos, waar niet veel te doen is. Op het oog is het hoogtepunt van dit kleine dorpje de kerk Agios Nikolaos. Vanwege matig weer wordt deze vanuit de rode Polo vastgelegd en het zou bijna zeven jaar na die foto niet eenvoudig blijken die locatie te reproduceren. Veel meer is er niet te beleven in dit dorpje en daarom trekken we verder naar een ander hoogtepunt.

Het volgende dorp is Lagopodo. Klooster Panagia i Eleftherótria staat in Top10 lijstjes van bezienswaardigheden van het eiland. Het uitzicht op dit klooster – gelegen in een mooie groene omgeving – is uitstekend voor een korte stop. We bekijken ‘the monastery’ ook van dichtbij en hebben daarmee vandaag voldoende cultuur opgesnoven.

In Zakynthos stad wandelen we door de haven en begroeten Marinos bij het restaurant waar hij werkt. Rond 18 uur zijn we weer bij ons hotel. Die avond gaan we met Afke, Marinos en enkele vriendinnen dineren en een drankje doen.

6

Exo Chora, Navagaio beach en Agios Nicholas woensdag 29 september 2010

Tripjes dag 2 begint met lieflijk geknuffel van jonge poesjes bij woningen die net als de meesten in Griekenland ‘under construcion’ zijn. De reden hiervoor is dat naar verluid Grieken geen belasting hoeven te betalen als het huis nog niet af is. Je zou bijna denken dat deze ‘constructie’ – ja bewust dubbel gebruikt – niet heel lang houdbaar is en ooit moet resulteren in instorten van het huis dan wel de Griekse economie…

De eerste echte ‘break’ is bij Sunset te Kampi, waar tijdens een ‘bakkie pleur’ genoten wordt van een de Griekse zon en vooral van de prachtige uitzichten op rotskusten. De zee is helder blauw en de kust is hier werkelijk beeldschoon. Zakynthos is echt mooi! We nemen dan ook de tijd om foto’s te nemen en poseren in diverse samenstellingen.

Het eiland Zakynthos staat bekend om de grote hoeveelheid Olijfbomen en deze kunnen zeer oud worden. Meerdere (ei)landen claimen de oudste boom ter wereld te hebben en zo ook Zakynthos. In het ‘dorpsplein’ te Exo Chora staat een boom van ongeveer 1500 jaar oud. In eerste instantie rijden we ‘m spontaan voorbij. Met iets meer ‘flora focus’ vinden we de goed beklimbare boom, die graag bereid is als podium te dienen voor ons als een stelletje klimgrage olijfboomaapjes.

Een bijkans nog iets bekendere attractie van Zante is het scheepwrak bij Navagaio beach. In feite is dit wrak het meest gebruikte plaatje bij vakantiesites en folders over Zakynthos. Wij respecteren de populariteit van dit wrak en poseren graag bij de rotsen waar vandaan het wrak is te zien. Inmiddels zijn we in het Noord-westen van het eiland en vanaf daar cruisen we Oostwaarts om zo de eilandtour te vervolgen.

Het plaatsje Agios Nikolaos heeft diverse ingrediënten om een toeristische trekpleister te worden zoals baai, eiland en strand. Toch is het wat oud en vervallen, maar wij zijn graag bereid in restaurant La Storia te lunchen. De after diner dip verwerken we middels chillen in de zon op strategisch geplaatste zonnebedden. Daarna keren we hotelwaarts. Na de eilandtour zijn we uitgenodigd bij de familie Leno - de ouders van Marinos - om bij hen te komen eten op het balkon. Het wordt een gezellige avond.

7

Kefalonia donderdag 30 september 2010

Voor de tweede keer een weekje naar Zakynthos gaan, is voor de gemiddelde toerist een heerlijke manier om te ontspannen. Voor Geertje is dit echter te weinig. Haar vurige wens – ‘eis’ dekt de lading eigenlijk beter – is om een dag naar het eiland Kefalonia te gaan. Dankzij Geertje zitten / hangen / liggen we de volgende ochtend iets na 8 uur klaar om even een uurtje op de boot lekker uit te waaien en langzaam weer tot het land der levenden te behoren.

Kefalonia is qua oppervlakte bijna twee maal zo groot als het meer toeristische Zakynthos, maar heeft minder inwoners. Het is het 5e grootste eiland van Griekenland wanneer je Evia als schiereiland beschouwt. Er is vandaag reisgezelschap van een groep Roemenen die ‘handdoekjes gedrag’ vertonen zoals bij strandstoelen aan het zwembad: semi persoonlijke spullen op de meest prettige stoelen leggen en deze de hele dag opeisen. In feite is het natuurlijk al de schrik van elke avontuurlijke toerist om per volle touringcar te reizen, die bij elke stop precies aangeeft hoeveel minuten er zijn voor foto’s. Na de aankomst in hoofdstad Argostoli ontvangt de bus ons met open ‘armen en deuren’. Het eerste ‘kodakmomentje’ bij een klooster genaamd Agios Gerasimos is het goed klikken / flitsen. Het is fijn om ’s ochtends lekker vroeg in de kerk te zijn. Met het kerkbezoek achter de rug, kan de dag niet meer stuk.

De touringcar trekt verder ‘eilandinwaarts’ - laat het zuidelijker gelegen bergachtige park Ainos liggen - om aan te komen bij de druipgrotten van Drogarati, iets voor het stadje Sami. In de mooie vochtige grotten worden soms (klassieke) muziekconcerten gegeven, maar helaas missen wij een dergelijke show. Het is wel prima rondlopen in de grot. De stalagmieten en stalactieten schieten er als paddenstoelen uit de grond, of uit het ‘plafond’. Dit vanzelfsprekend ten gevolge van de vele druipers die zich bevinden in de grot. De grot zelf is een metertje of 60 diep en naar schatting 150 miljoen jaar oud. De ontdekking van de grot ontstond na een aardbeving, maar dit was ons destijds niet bekend. We bewegen wij ons de weg omhoog naar onze touringcar en haar geliefde medepassagiers.

8

Eenmaal de smaak van grotten te pakken, maken we ons op voor wellicht het hoogtepunt van Kefalonia en daarmee van de week vakantie: het meer van Melissani, gelegen in een grot. Het meer is ruim 160 bij 40 meter en de grot zelf is enkele kilometers lang. Opvallend is dat het brakke water vanuit zee komt vanaf de plaats Katavothres, vlakbij de hoofdstad Argostoli, alwaar de busreis begon. Rond het middaguur schijnt de zon via de opening in de rots naar binnen en ontstaat er een schitterend kleurspel met extreem blauw water. In een vrij klein bootje verkennen we de grot vanaf het meertje in die grot en ondanks dat iedereen aan boord van het wiebelende bootje wel wat reiservaring heeft en dus ook zeker wel wat gewend is, maakt de grot en het meertje een onuitwisbare indruk.

Het romantische meertje is in theorie een prachtige plek voor een onvergetelijk huwelijksaanzoek. Wanneer JD deze kans laat schieten en Bart nog onder de indruk lijkt van het blauwe water, contrasterend met zijn roze noodpaspoort, kan Sybrand rustig het schommelende bankje van de boot verlaten en kort daarna ook de grot zelf. Het instappen in de bus duurt wederom langer dan de rit naar ‘t nabij gelegen kleine edoch fraaie Agia Effima. Er is niet voldoende tijd voor een uitgebreide photoshoot of een groepssessie want... Door, door, door, ‘t busje moet door.

Op veel lijstjes van bezienswaardigheden staat het lastig bereikbare strand van Myrtos beach op #1. Onze bochtvaardige buschauffeur durft het echter niet aan, of hij wordt er simpelweg niet voor betaald. Wel gunt hij ons een uitzicht op het bekendste strand van Kefalonia en daar spelen op in: we maken de meeste foto’s per tijdseenheid van een kwartiertje.

Ter afsluiting van Kefalonia wandelen we na een korte laatste rit gezellig langs de boulevard en de haven in de hoofdstad van het eiland, Argostoli. Hier eindigt de meest culturele dag van de week vakantie en we varen weer terug naar het vertrouwde Zakynthos.

9

De Griekse bruiloft van Afke & Marinos vrijdag 1 oktober 2010

De grote dag. Zeker voor Afke en Marinos, maar ook de dag waarvoor wij naar Zakynthos zijn gekomen. Een hele eer om voor deze grote dag uitgenodigd te worden; een dergelijke uitnodiging bewaar je dan ook goed. De dag begint met enige welverdiende ontspanning bij het hotel na de energie vretende cultuuruitspatting van gister. Vervolgens gaan we – zoals de Griekse traditie betaamt – gescheiden verder. Dit voelt misschien vreemd voor een bruiloft; in dit geval gaat het om scheiding van de mannen en de vrouwen. Meerdere vrouwen verzamelen zich in een vrouwenhuis waar in de huwelijks ontmaagding en bevruchting behoren te geschieden. In dit huis wordt geleefd op de liefde en er hoeft dan ook vrijwel geen eten of drinken aanwezig te zijn. De heren pakken de (huur)auto en scheuren naar het meest westelijke punt van het eiland om daar heerlijk te relaxen onder het genot van ‘n hapje en drankje; ideale omstandigheden ter voorbereiding op de tradities van een Griekse bruiloft.

De plechtigheden vinden plaats in het kerkje van Gaitani. Samen met enkele schaars geklede Griekse dames en stoere Griekse heren ontvangen we de bruid en bruidegom met een groot applaus. Natuurlijk is de familie van Afke aanwezig en haar vader heeft er dan ook naar uit gekeken om zijn dochter weg te kunnen geven. De organisatie verloopt iets chaotisch en van het weg geven is geen sprake meer: Afke en Marinos komen al hand in hand de kerk binnen slenteren terwijl heit verbaasd toekijkt. Van de dienst zelf verstaan wij geen woord. Dat geldt overigens ook voor Afke die “Ja” zegt op een vraag die ze niet kan verstaan maar waarbij ze aanneemt dat dit gaat over eeuwige trouw en dergelijke. Na diverse gezegende woorden en gezang door de priester volgt er een rijstkorrelregen welke vooral het kapsel van Afke weet te bereiken. De vele uren werk die in haar haartjes zijn gaan zitten betalen zich uit; ondanks de duizenden rijskorrels blijft haar kapsel in topvorm. Het is een hele bijzondere dienst die erg vreemd verloopt, maar absoluut een ervaring om mee te maken. Na een lange middag hebben we zin in bier, wijn, eten en dansen. Tijd voor het avond feest!

10

Vanaf 21 uur is het avondfeest in Mouses te Kalamaki. We zijn iets te vroeg. Hierdoor - maar vooral omdat het bruidspaar nog foto’s laat maken - duurt het erg lang voordat de avond op gang komt. Op tafel staat droog brood en een zure drinkbare substantie die bij niemand in de smaak valt. Onze hongerige maagjes en dorstige keeltjes hebben het even zwaar te verduren. Als rond 22 uur het bruidspaar er dan eindelijk is, komen ook de gerechten en bijbehorende biertjes op tafel. Wel bier, geen wijn. En vrouwen willen wijn, zeker als ze mooie jurkjes aan hebben. De gekozen oplossing is niet netjes, maar was een must: bij de supermarkt op de hoek kopen we flessen rode wijn en deze gieten we in de lege bierflesjes. De dames drinken wijn alsof ze bier aan het zuipen zijn: stijlvol en sexy.

Meerdere rondes voorgerecht voelen als een volledig diner, maar niets blijkt minder waar als er nog enorme schalen met geit worden geserveerd. Uit respect wordt hier iets van gegeten, maar het overgrote deel kan linea recta retour naar de keuken: enorm zonde. Ter voorbereiding op deze feestavond hadden we digitale oefeningen gedaan om met bordjes te gooien, dit bleek echter niet nodig. Bij de openingsdag is wel de traditie om met anjerkoppen op het bruidspaar te gooien. Deze zijn te koop in bakjes van een stuk of tien en kosten een tientje. Aangezien dit iets minder spectaculair is dan met borden smijten houden wij het beperkt. Dat geldt niet voor de moeder van Marinos die met bakjes tegelijk de bloemknopjes rijkelijk laat vloeien alsof er geen crisis op komst was.

Het feest is een mix van twee culturen en in tegenstelling tot andere plekken op aarde mengt dit uitstekend. Vooral Geertje windt de ene Griek na de andere om haar vinger. Afke haar ‘best friends’ uit Nederland worden regelmatig de dansvloer opgetrommeld, maar ook de heren laten hun skills zien. Om de avond een stukje Nederlands karakter mee te geven wordt na diverse onbekende Griekse dansjes door alle Nederlanders de polonaise in gezet en deze keer mogen de Grieken inhaken. De hele dag is een happening op zich: verbazingwekkend en bijzonder. Bij ons kan de Griekse bruiloft van de bucketlist. Na het feest wensen we het bruidspaar veel plezier in het trouwhuis tussen de bloemen op het bed en zwaaien we hen uit. Iedereen heeft gedronken, dus de auto’s laten we staan en nemen een taxi terug en naar ons hotel in Laganas.

11

The day after - Uitbrakken en terugblikken zaterdag 2 oktober 2010

De drie stellen van ‘de gang’ hebben de nacht van de Griekse bruiloft ongetwijfeld allen verwerkt tijdens een al dan niet onthouden droom. Hopelijk is de nacht van het bruidspaar intiemer geweest dan die van Geart en JD, die inmiddels strakke afspraken hebben over wie er op de bank slaapt en wie in bed, maar ook over wie er als eerste de badkamer in mag.

De belangrijkste bezigheid van deze zonnige dag is terugblikken op al het moois en soms ook vreemds wat we op de bruiloft hebben beleefd. Iedereen heeft een verhaal. Een andere niet onbelangrijke bezigheid is het nat spetteren van Geertje in het zwembad, ondanks haar zielige en gemeende smeekbede: zou je me vandaag één dagje even niet willen pesten, Sop?

In de middag op het strand blijkt de beste manier om een kater te verwerken toch weer een biertje te zijn. Na het zonnen en wegbrengen van de auto’s, dineren we gezellig met zijn zessen. Daarna gaan we ondanks de moeizame start van de dag nog eens flink op stap in Laganas. Rond de klok van half 2 worden er zelfs nog penalty’s genomen. Volgens een lokale Griekse scouts was de kwaliteit van onze strafschoppen typisch Nederland…

Laatste dagje: wandeling Cameo Island zondag 3 oktober 2010

De laatste dag op Zakynthos is aangebroken en na een voor sommigen best druk programma houden we het vandaag meer rust. Chillen bij het zwembad / het strand, beetje beach ballen, beetje op luchtbedden springen en kleine tsunami’s veroorzaken, af en toe een bal op een onbekende zonnebril. Een paar hotelgasten vinden het allemaal iets minder grappig en vertonen wat signalen van irritatie, vooral veroorzaakt door zwembadspetters.

Zoals elke dag is er ook deze dag een hoogtepunt: een wandeling naar Cameo Island. Vooral JD en Sop hebben de beach ball skills weer even aangehaald en wanen zich alsof ze een koekje naar Mars zouden kunnen meppen. De assist van JD is op maat: hij houdt het laatste koekje wat nog in het pak zit onder zijn mond zodat Sybrand deze met een gecontroleerd tikje richting de hapklare mond van Sir Wietsma kan volleren. Deze volley is er één alsof er marsmannetjes

12 honger lijden en smeken om kruimels van dat koekje. Met een enorme mep rost Sybrand op het pak en daarmee tevens op het koekje. Dit spat uiteen alsof een meteoor instort op aarde. De kruimels worden gelanceerd en zoeken een weg naar Mars. Binnen enkele centimeters bereiken ze echter niet alleen de mond van JD, maar in feite zijn hele hoofd. Ook in oren, neus en zelfs in openstaande poriën verdwijnen kruimeltjes. JD had dit niet zien aankomen en schrikt: “Gád-ver-dam-me!!!” Dit herhaalt hij meerdere keren. Sybrand rolt over de grond. De aanleiding is niet bekend, maar zijn spieren om te blijven staan lijken verdoofd te zijn van het lachen.

Terugreis Zakynthos - Nederland maandag 4 oktober 2010

Het is vroeg opstaan om de vliegtijden te halen die ‘cheapy’ Transavia vluchten kennen. Geertje neemt het vroeg opstaan wel heel serieus en fotografeert rond de klok van 7 – kort na zonsopkomst - het steeds verder lichter worden van de dag. Rond 10 uur heeft Bart zijn noodpaspoort nog steeds bij zich, dus staat niets ons meer in de weg om deze vlucht eens gezellig met de gehele afvaardiging van The Gang te doen. En zo geschiedde.

Onderweg ontstaat enige vertraging, maar Schiphol wordt met beduidend minder onoverbrugbare problemen bereikt als toen we er aankwamen vlak voor vertrek van deze vakantie. Sybrand en Johanna hebben een week lang zitten duimpje draaien dat het goed zou aflopen met de Seat Ibiza. Het is nu de grote vraag of deze straks probleemloos zal rijden. De auto staat in een garage in Avenhorn, die op maandagmiddag op tijd de deuren en ramen sluit.

Sybrand snelt daarom vooruit en treint naar Hoorn om zeker te zijn de auto nog op te kunnen halen voor sluitingstijd. Helaas heef de trein vertraging en gaat de bus naar Avenhorn niet al te vaak. Wat nu? De uitdaging voelt minder lastig als een vliegtuig halen zonder paspoort en ID, maar een auto ophalen bij een bedrijf welke gesloten is, is ook weer geen abc’tje. De registers worden weer opengetrokken en het netwerk wordt ingezet. Auteur Moderne Wiskunde Wim Doekes is woonachtig in Hoorn en heeft ervaring om Sybrand ergens per auto af te zetten. Wim staat klaar bij station Hoorn en geeft Sybrand een lift naar de garage.

Het is dan nog absoluut niet zeker of de Ibiza probleemloos naar Groningen zal rijden. Eventuele problemen kunnen een week later verschijnen. In ieder geval is de benzine eruit en is er nieuwe diesel in. Het is dus even extra duur tanken, maar dan heb je ook wat. De terugreis

13 verloopt prima en ook in de periode na de week Zakynthos zouden er gelukkig geen problemen ontstaan met de auto. Achteraf viel deze onhandigheid dus nog behoorlijk mee.

De week Zakynthos zit er op. Het was super leuk. Of we ooit terug keren, dat is de vraag. Er zal dan een nieuwe aanleiding moeten zijn, want zeker de dames hebben het eiland nu op zich wel gezien. Het belangrijkste is dat we een topweek Zakynthos hebben gehad met een groep van zes en dat we een hele bijzondere en onvergetelijke Griekse bruiloft mee hebben gemaakt. Het heeft een kleine zeven jaar geduurd, maar gelukkig is er nu dan toch een naslagwerk om de week weer even een beetje opnieuw te beleven.

Zakynthos, Kefalonia ... het was mooi

Speciale dank voor dit verslag gaat uit naar Afke. Ondanks een radio stilte van vele jaren was zij toch maar even bereid enkele vragen te beantwoorden. Verder een groot applaus voor co- auteur Bart Kooiman die de gang nog maar net kende en met zijn beruchte paspoort acties zichzelf de nacht van zijn leven bezorgde en de rest voor altijd een goed verhaal, maar zeker ook een herinnering om paspoorten niet te vergeten. Bij Sybrand en Johanna zou dit geheugensteuntje overigens niet voldoende blijken te zijn. Ook gaat er veel dank uit naar Geartje Rienks die niet alleen met liefde haar foto’s met publicatierecht beschikbaar stelde, maar ook de hele week een gewillig slachtoffer wilde spelen voor kleine pesterijtjes in en om het zwembad. Dat geldt ook voor Evelien Dijkstra, de uitvindster van het levende volleyballuchtbednet. Vergelijkbare dank gaat uit naar Jan Douwe Wietsma die niet alleen een respectabel beach ball partner bleek, maar ook niet te beroerd was alle lichaamsopeningen in de buurt van zijn hoofd beschikbaar te stellen voor onderzoek naar de doordringbaarheid van koekjeskruimels. En last but not least uiteraard ook dank aan Johanna en dan vooral voor het actief meedenken over de inhoud van dit verslag en haar eeuwige enthousiasme betreffende dit onderwerp. Tijdens moeilijke momenten houdt zij je op de been en sleept ze je er door heen. Zoals nu. Tot zover dit verslag.

14

Samenvatting

- Zakynthos is een prachtig eiland met schitterende rotskusten - Laganas is de meest gezellige stad qua uitgaan en dergelijke - Veel plaatsen en stranden ogen wat rommelig en continue ‘uder construction’ - Het eiland is niet al te groot en is prima voor een weekendje of weekje - Griekse bruiloften zijn vreemd, maar zeker een belevenis

Route Zakynthos:

Route Kefalonia:

15